از رفتار احترام آمیز همسرم با خانمها ناراحت میشم و دوست دارم سرد رفتار کند .

سلام دوستان
نمی دونم از کجا شروع کنم . اصلا نمی دونم فکری که من می کنم درسته یا من بدبینم . شوهر من تحویلدار بانکه . مشکل من اینه که برخوردش با خانوما خوبه . البته جلف نیست . محترمانه است زیادی بهشون احترام می ذاره . یه جورایی نسبت بهشون بی تفاوت نیست . واسه همین همه عاشقش می شن . من خودمم کارمند بانکم ولی برخوردم با مشتری ها سرده . برخوردم با همکارام خوبه ولی با مشتریا نه . اصلا باهاشون حرفهای غیرکاری نمی زنم . اگر هم یه پسر ژیگول و بعضا شیطون به پستم بخوره طوری اخم می کنم جدی می شم که جرات چیزی گفتن رو پیدا نکنه . ولی فک می کنم شوهرم اینطوری نیست . البته چیزی ندیدم ولی اینو از خاطراتی که بعضی وقتها از محل کارش تعریف می کنه می فهمم ( البته از محل کارش زیاد حرف نمی زنه در صورتی که یه تحویلدار در روز ماجراهای زیادی براش پیش می آد من خودم همه اتفاقای جالب رو تعریف می کنم ولی اون هیچی نمی گه و این خودش باعث مشکوک شدن من می شه ) .

وقتی توی ماشین باشیم به خانومای عابر راه می ده و ترمز می کنه و با دست می گه رد شید ( باز هم در کمال احترام :161:) این حرکتش حرصمو در می آره ولی تا حالا چیزی بهش نگفتم .
کلا به خانومها نگاه می کنه البته خودم می دونم اصلا نگاهش هیز نیست و قصدی توش نیست ولی نگاه می کنه (نگاه گذری ) . یه بار خیلی وقت پیش بهش گفتم چرا نگاه می کنی؟ گفت من نگاه نمی کنم .
من دلم می خواد برخوردش با خانوما سرد باشه طوری که اونا اصلا جذبش نشن . ولی اون کاملا برعکسه .

عزیزدلم :46:
میدونی به نظرم رفتار همسرت خیلی نرماله و هیچ مشکلی نداره ..
این که به خانوما احترام میذاره یا بهشون راه میده که رد شن و ..... چیز زیاد عجیبی نیست ..
ولی چیزیه که تو این دوره زمونه تو جامعه ی ما کم شده .
برای همین به چشمت بزرگ میاد و حساست کرده !
خدا رو شکر کن عزیزم که همچین شوهر فهمیده و مودبی داری ..
مهم اینه که ایشون همسر شماست و هیچ وقت شیطنت نمیکنه و دوستت داره !! این از همه چیز با ارزش تر نیست ؟؟:72:

mahtab65 عزیز

حساسیت شما بی مورد هست ، و ناشی از نگرانی برای از دست دادن هست و این نیز نشانه وابستگی و میل به کنترل گری هست و رگه ای از بد بینی در شماست . بنا براین به جای تمرکز روی همسرتون و عیب دیدن رفتار طبیعی او ، روی خودتون و رفتار و نگاهتون متمرکز شوید و سعی کنید با استفاده از توقف فکر از این وضعیت بیرون بیایید و با اعتماد و خوش بینی به همسرتان نگاه کنید و ...


موفق باشی



.

سلام

بهت تبریک می گم که در این برهوت:311: مردی را در کنار خودت داری که آداب معاشرت جهانی را درک کرده و از برکت این نگاه و تربیت زیبا مطمئنا تو بیش از سایر زنان بهره می بری .

اما چرا تو دچار حس بد می شوی ؟

بخشی بر می گردد به مواردی که دوستان اشاره کردند و بخشی هم به حس حسودی و عدم اعتماد به نفس و اعتماد به همسر و خودخواهی و حس نملک خواهی تو بر می گردد . این حس هایت را بازبینی کن .

چنین مردی با چنین شعور و درک و سطح تربیتی شاهکار و کیمیا ست . قدرش را بدان و از وجودش لذت ببر و افتخار کن شانه به شانه ی چنین مردی هستی و بانویی که با دیده ی دقت چنین مردی را انتخاب کرده، تو هستی .

نکته ی جالب اینکه به جای اینکه به بقیه ی زنان فخر بفروشی و اجازه بدهی سایرین به تو حسودی کنند خودت به آنها حسودی می کنی از جایگاه تملک خواهی و .....باید خودت را مورد بازبینی قرار دهی

بله درست می فرمائید . من حساسم ، وابسته ام و می خوام شوهرم فقط به من فک کنه فقط مال من باشه (مثل خودم در قبال اون )
من دلم نمی خواد همه عاشقش باشن . یه شعبه چند تحویلدار داره ولی همیشه باجه اون شلوغه . همه ازش تعریف می کنن . شعبش تو بازاره وقتی می ریم بازار همه می میرن براش ( البته آقایون هم عاشقش هستن و تعدادش هم زیاده ) کلی به ما تخفیف می دن . یه بار تو یه مانتو فروشی یه دختره بهم گفت واقعا شوهرت آدم خوبیه و کلی ازش تعریف کرد ولی من بشتر از اینکه خوشحال شم غیرتی شدم که چرا اینقد رفتارت با اینا خوبه که اینجوری دوست دارن ؟
نا گفته نماند که تا حالا چندین بار هم مشکلاتی پیش اومد و یه بار هم به طور جدی (که یه تاپیک قبلا باز کرده بودم )
دخترا بهش تلفنی و اس ام اسی و حضوری ابراز علاقه می کنن و ازش تعریف می کنن و شوهرم همه رو رد می کنه و به همه می گه زن و بچه داره و دوسشون داره همیشه حلقشو دستش می کنه . ولی بالاخره انسانه می ترسم از روزی که اونم پاش بلغزه می ترسم .... ( البته یه بار در حد شیطنت پاش لغزیده که با چشم پوشی من تموم شد (تاپیک قبلی ))
می تونید درکم کنید که همه عاشق شوهرتون باشن در صورتی که شما فقط و فقط همه فکر و زندگیتون شوهرتون باشه . :302:

ببخشید این لغتو به کار می برم اما بیشتر از اینکه حساس باشی فکر می کنم بهتره لغت حسود رو به کار برد. حس مالکیتت روی شوهرت زیاده.
در مورد اون یه بار لغزشی که نوشتی نمی دونم. نظری ندارم.
در کل اگه یکی به یکی لبخند بزنه معنیش این نیست که ازش خوشش اومده. معنیش احترام به وجود ادماست. تصورشو بکن هی همه به همدیگه بد اخلاق و به قول خودت سرد نگاه کنن چی میشه. خودت که می ری بیرون مثلا یه کار اداری داری ترجیح می دی باهات کارکنان با خوشرویی رفتار کنن یا انقدر بداخلاق باشن که بری دیگه برنگردی؟
ضمنا شوهرت کار می کنه و باید مشتری ها ازش راضی باشن. اینطوری واسه خودش و وضعیت شغلش هم بهتره.
در یه حد معقول خوبه به شوهرت برسی و مراقبت کنی ازش ولی زیادیش واسه خودت بد میشه.
ببخشید که یه مقدار خشک نوشتم.

سلام دوست عزیز
من تاپیک قبلیتون رو خوندم.فکر میکنم یه کمی از ناراحتی و حساسیت الانتون بخاطر اتفاقیه که قبلا افتاده.همونطور که خودتون گفتید دیوار اعتمادتون فروریخته.و تا این دویار بازسازی بشه یه کم زمان میبره.بهتره یه کم به خودتون زمان بدین و از افکار منفی دوری کنید تا شوهرتون بتونه اعتماد دوباره شما رو بدست بیاره.

امیدوارم دیگه الان اون موضوعو به رخش نکشی.

نقل قول:

---

می تونید درکم کنید که همه عاشق شوهرتون باشن در صورتی که شما فقط و فقط همه فکر و زندگیتون شوهرتون باشه .

---

یه کمی ازاین حستون بخاطر همینه همه فکر و ذکرتون شوهرتونه...این یعنی وابستگی.هرچقدر دلبستگی خوبه وابستگی مضره.
سعی کنید به جای اینکه فقط به شوهرتون فکر کنی خوبیای دیگه زندگی رو هم ببینی.مطمئنا دنیا قشنگیای دیگه ای به جز همسرتون هم داره.
وقتی تموم دنیات همسرت نیست نه استرس داری نه با یه اتفاق دنیات بهم میریزه.

شاد باش..بگو..بخند.(منظورم جلف بازی نیستا).میری بیرون لذت ببر.خلاصه یه کاری کن همسرت همه حواسش به تو جلب بشه نه تو به اون.

یه کمی از حست هم طبیعیه.چون خوبی که از حد بگذرد نادان خیال بد کند.همین من سر کار انقد اتفاقات بد برام افتاد که ناچارا تموم رفتار،حرفا و ظاهرمو بررسی و کنترل کردم.چرا؟نه چون مثلا من قصد و منظور بدی دارم.ولی برای ارامش خودم ترجیح دادم بیشتر رعایت کنم.

حالا همسر شما هم همینطوره.بهتره یه سری روابط رو کنترل کنه.نه چون همسرتون قصد و منظور بدی داره.و نه چون همه ادما گرگ هستن که میخوان شوهر تو رو شکار کنن.فقط برای اینکه احتمال خطا کمتر بشه.

با همسرت صحبت کن.ازش بخواه بیشتر رعایت کنه.بدون اینکه متهمش کنی.بدون اینکه ازاشتباه قبلیش حرف بزنی.بدون اینکه به دیگران برچسب منفی بزنی.
بدون اینکه از جایگاه ضعف حرف بزنی.

محکم باش.توازن قدرت رو سمت خودت برگردون.میدونی چی میگم؟؟
اینطوری حرفت براش اهمیت بیشتری پیدا میکنه.

یه پیشنهاد:همیشه در دسترسش نباش..گاهی وقتا بذار برای داشتنت تلاش کنه.همون مثال شکار و شکارچی..مردها هر چند وقت یکبار به همچین موضوعی احتیاج دارن.تا قدرت خودشونو تو شکار کردن محک بزنن..سعی کن این مواقع تنها شکار جذاب تو باشی.
دیگه خودت میدونی دلبری و با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن و این چیزا دیگه.
فقط تو اینکار افراط نکن.

موفق باشی

سلام دوست عزيز:72:
دقيقاً مشكل شما را من اوايل ازدواجمون داشتم. و حالا خيلي نسبت به قبل بهترم.:310:
من و همسرم هم در يك محيط كار مي كنيم. همسرم مدير دفتر ريس هست و به طبع خيلي با همكارها و ارباب رجوع سر و كار داره و خيلي با صبر و حوصله و احترام با همه صحبت مي كنه و راهنمايي مي كنه و همكارها چه زن و چه مرد خيلي دوستش دارند و خانم هايي كه با من هم ارتباط دارند هميشه به من مي گويند همسرت مثل برادرمونه خيلي مرد خوبيه. هر كدوم از همكارها كه تو كارشون مشكلي داشته باشند و يا با هم مشكلي داشته باشند به همسر من مي گويند. حتي بعضي از خانمها در حد جزيي باهاش در مورد درس يا مشكل شخصي كه در كارشان بي تاثير نيست درد و دل مي كنند و مشورت مي گيرند. اوايل من خيلي ناراحت مي شدم. مخصوصا يك بار همسرم برام تعريف كرد كه يكي از همكارهاي خانم كه دقيقاً پيش همسرم كار مي كنه و تايپيست واحدشونه و با من هم ارتباط داره، سر كار ناراحت بود و همسرم از او علتش را پرسيده بود و او در مورد خواستگارش و مسائل شخصي اش با همسرم در و دل كرده بود؛ من خيلي عصباني و ناراحت بودم. :97: اين موضوع باز تكرار شد و اون خانم در مورد ازدواج برادرش كه چه طوري بوده و خانواده شان مخالف بودند و چه و چه .. و يا در مورد شغل دومش و انتخاب نام مجموعهاي كه راه انداخته بود و موضوعات مختلف ديگه بارها با همسرم صحبت كرده بود، و من از اين موضوع به حد انفجار رسيده بودم كه چرا در حالي كه اون خانم با من هم دوسته ولي اين مسايل شخصي اش را به من نمي گويد و به همسرم مي گويد. حتي سر اين موضوعات بارها با همسرم دعوا و جر و بحث كردم.
همسرم خيلي از دست من ناراحت بود و مي گفت: «همه اينها نشانه عدم شناخت تو نسبت به منه كه شخصيتم را زير سوال مي بري. در حالي كه من به تو همه جوره اعتماد دارم چون كاملاً مي شناسمت.»
بالاخره كم كم با شناخت همسرم اين موضوعات برايم عادي شد و فهميدم واقعاً حساسيت هاي من بي مورد است و فقط زندگي را به كام خودم و همسرم تلخ مي كنم و خودم را آزار مي دهم. پس سعي كنم كه مثل او باشم مهربان و صبور و قابل اعتماد براي همه. (هر چند كه در اين مورد خيلي از همسرم عقبم و اين خودمونيم هر از گاهي باعث حس بد حسادت و بدجنسي ام مي شه):302:
ولي دوست عزيز براي اين كه حساسيت هات كم بشه اولاً سعي كن از لحاظ محبت و آرامش منزل هميشه همسرت را تامين كني و كم نگذاري تا يك موقع نگران محبتهاي موقتي و ظاهري ديگران نسبت به همسرت نباشي. بهش گير نده تا مجبور نشه چيزي رو ازت مخفي كنه. ( به نظر من تا حدودي اين خودم آدم ها هستند كه باعث مي شوند بهشان دروغ گفته شه.) با همسرت دوست باش و سعي كن تا حد معقول تو هم مثل او با مردم خوشرو و مهربان باشي.( البته منظورم اين نيست كه اجازه پر رو شدن به بي جنبه ها را بدهي! ) همسرت را به خاطر مهرباني و خوشرويي اش سرزنش نكن بلكه ستايش كن و بگو من به خودم مي بالم كه چنين شوهر مودب و خوشرويي دارم.
و در نهايت سعي كن همسرت را از هر لحاظ واقعاً بشناسي. اون موقع باورت مي شه كه اين رفتارش خداي نكرده از روي منظور نيست. و واقعاً دوستت داره و به زندگي پايبنده و نگراني ات بي مورده.:305:

دوستان واقعا" ممنونم از توجه و وقتی که برام گذاشتید .
والله خودم همه اینها رو می دونم . ولی گاهی خیلی حسود و حساس می شم . می دونید چیه بیشتر وقتی که نزدیک پریودم می شه به کوچیکترین چیزا حساس می شم و گیر می دم و گند می زنم به همه چی .
متاسفانه وقتی هم که اون چیزی تعریف می کنه عصبانی می شم و متهمش می کنم ولی زود هم پشیمون می شم ولی باز هم متاسفانه ابراز پشیمونی نمی کنم و اعتراف نمی کنم که اشتباه کردم .
می دونم همه به خاطر اینه که من فقط به اون دل بستم . من خیلی تنهام مثل اون هزار تا دوست و رفیق ندارم(هزار تا ؟ حتی یکی هم دوست صمیمی ندارم . خواهر ندارم با برادرمم خیلی صمیمی نیستم . دور و بر شوهرم خیلی شلوغه برادراش (حتی برادر خودم ، عمو و دایی و عمه و خاله و شوهر خاله های خودم )، خواهراش ، همکاراش ، دوستاش ، بازاریها و ... همه عاشقشن . روزی حداقل 10 تا اس ام اس دریافت می کنه (و خیلی هم با مرامانه به همشون جواب می ده ) . توی همه تعطیلات چندتا پیشنهاد داریم که باهاشون بریم مسافرت ولی من همه رو رد می کنم فقط یا خودمون می ریم یا با بابام اینا . چی کار کنم اهل رفیق بازی و رفت و آمد با غریبه ها نیستم ( غریبه ها که دعوتم می کنن اصلا نمی رم ) تمام زندگی من خانوادم هستن .
اینقد که همه تحویلش می گیرن از منم همون انتظارو داره همش می گه همه قدر منو می دونن به جز تو . همش می گه تو باید ناز منو بکشی . و اگه من قهر کنم و یه هفته هم باهاش حرف نزنم اونم عین خیالش نیست و یه هیچ وجه برای آشتی اقدام نمی کنه .

ضمن تایید پیشنهاد های دوست خوبمون negar ba

ولي دوست عزيز براي اين كه حساسيت هات كم بشه اولاً سعي كن از لحاظ محبت و آرامش منزل هميشه همسرت را تامين كني و كم نگذاري تا يك موقع نگران محبتهاي موقتي و ظاهري ديگران نسبت به همسرت نباشي. بهش گير نده تا مجبور نشه چيزي رو ازت مخفي كنه. ( به نظر من تا حدودي اين خودم آدم ها هستند كه باعث مي شوند بهشان دروغ گفته شه.) با همسرت دوست باش و سعي كن تا حد معقول تو هم مثل او با مردم خوشرو و مهربان باشي.( البته منظورم اين نيست كه اجازه پر رو شدن به بي جنبه ها را بدهي! ) همسرت را به خاطر مهرباني و خوشرويي اش سرزنش نكن بلكه ستايش كن و بگو من به خودم مي بالم كه چنين شوهر مودب و خوشرويي دارم.
و در نهايت سعي كن همسرت را از هر لحاظ واقعاً بشناسي. اون موقع باورت مي شه كه اين رفتارش خداي نكرده از روي منظور نيست. و واقعاً دوستت داره و به زندگي پايبنده و نگراني ات بي مورده.

عزیزم برای اینکه حساسیت به همسرت کم شه ،, توقعت از اینکه چرا رفتار همسرم با مردم مثل رفتار من با مردم نیست ، سعی کن خودت هم با دیگران خیلی با احترام صحبت کنی و ... یعنی مثل رفتاری که همسرت با دیگران داره .
درسته که شما هم با احترام با بقیه رفتار میکنید ولی مثل همسرت باش تا دیگه توقعت از اینکه چرا من اینجورم و اون نیست کمتر بشه .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

عزیز

تمام مسائل شما از احساسات شما ناشی میشه و از انحصار طلبی شما .

شما عشق به همسرت نداری ، بلکه عاشق عشق همسرت به خودت هستی . همه حواست و تمرکزت به عشق همسرت به خودته .

عیب این مسئله کجاست ؟ مگر عاشق عشق همسر بودن بد هست ؟

این وضعیت یک استرس و نگرانی همیشگی را همراه میسازد و از طرفی یکنواختی را پدید می آورد . وقتی برای شما دوست داشته شدن به وسیله همسرت سرطانی شد که شده . مرتب ترس داری که دوست داشتنش کم بشه ، احساس می کنی دیگه دوستت نداره . دچار یکنواختی می شوی و نوآوری در ابراز علاقه اش می طلبی تا مطمئن شوی . اما بعد زاهربار دریافت پیام علاقه او لحظه ای خوشحال می شوی ولی وقتی زندگی عادی در جریان باشد فکر می کنی دیگه اونجوری دوستت نداره . ازارتباطش با هرکسی می ترسی می ترسی که او را بر تو ترجیح دهد ، نکنه بیشتر از تو دوستش داشته باشد و ..... حسود میشی ، حساس میشی ، ..... ادامه پیدا کنه بدبین میشی .

این عوارض عاشق عشق همسر بودنه ، عوارض زوم روی علاقه همسر به خود .

چاره چیست ؟

عاشق همسرت باش به واقع ، نه به ظاهر . عقلانی ، نه احسای و هیجانی ، اگر او را واقعاً دوست داشته باشی هیچ انتظاری از او نخواهی داشت . تمام لذت تو می شود رضایت او . کوچکترین محبتی از سوی او دنیایی پیش چشمت بزرگ هست و هرکاری تو برای او بکنی پیش چشمت کوچک هست و در پی کاری و خدمتی و محبتی دیگرهستی تا جایی که باید خود را کنترل کنی که زیاده روی نشه و به ساپورتهای بیجا نکشه . اصلاً توجهی به اینکه او ترا دوست دارد یا نه نداری ، چون غرق در عشق خودت به او هستی . در بند علاقه او نیستی بلکه رها در فضای علاقه خودت به او هستی .و .....

این وضعیت موجب رهایی از وابستگی ، وسعت دید ، طمأنینه ، خوش بینی و اعتماد ، شعف و نشاط و احساسهای خوب و امید بخش میشه ..... و حاصلش میشه آرامش عمیق خودت ،و برخورداری همسرت از این دریای ژرف آرامش که موظب خواهد بود از دست نرود .

تو در این حالت همسرت را از هرکس به خودت نزدیک تر می بینی چون او در قلب توست . اما در آن حالت تو قلبت را در دل او قرار داده ای و چشم ازش برنمیداری اینه که اندک حرکتی را فاصله احساس می کنی که ای وای دلت رفت ..... حتی دلتنگی های کاهنده نیز از همین نشأت میگیره و انحصار طلبی ، و کنترلگری و .....

عاشق عشق همسرت به خودت نباش تا تنگ نظر و حسود نشوی . عشق خالص به همسرت پیدا کن تا وسعت نظر بیابی و از انحصار طلبی در امان بمانی . شوهرت هم در کنارت احساس آزادی خواهد کرد و نشاط و شادمانی نصیب خواهد برد .




.

---