آیا محبت بیش از حدم رابطمونو خراب کرد؟(خواهش میکنم جواب بدید)

من آران، 19ساله هستم و مانند هیچ یک از هم سن و سالان خودم نیستم یعنی نه مثل دیگران فکر میکنم نه مثل اونها میبینم و نه درک میکنم...

از زمانی که خودم را شناختم متوجه تفاوت هایم با دیگران شدم.از زمان نوجوانی ارتباطم بادیگران بسیار خوب بود و با دختر ها بهتر از پسر ها میتوانستم ارتباط برقرار کنم.
تا آن جایی که میتوانستم برای هم سن و سالان خودم فردی مهربان و دلسوز بودم و با دیگران هم دلی و هم دردی میکردم.
از آنجایی که فردی احساسی بودم در ارتباط برقرار کردن با دختر ها راحت تر بودم زیرا دختر ها را به شکلی هم جنس خودم میدیم چون مثل خودم موجوداتی ظریف بودند و قوه احساسشان قوی بود

روزها ماه ها و چند سالی گذشت و در اطرافم انسانهای بسیاری را میدیدم که به من به چشم یک مشاور یا کسی که به درد هایشان را گوش می کند میدیدند

بعد مدتی در زندگی ام به جایی رسیدم که کمبود محبت را بیش از همیشه در خودم احساس کردم.در واقع آنقدر به دیگران لطف و محبت کرده بودم که گویی از محبت خالی شده بودم.
در جستجوی شخصی بودم که به تن خسته ام بزری از عشق و محبت بپاشد.
دختران زیادی در اطرافم بودند اما نمی توانستم با هیچ کدامشان رابطه احساسی خاصی برقرار کنم زیرا تمام آنها مانند خواهرانم بودند.
روزی رسید که عاشق دختری شدم که وقتی از دور به او نگاه میکردم قدرت و شهامت خاصی را در وجودش میدیدم
و چون خودم را بدون محبت و حامی فردی ضعیف می پنداشتم به او علاقه مند شدم.
دیری نگذشت که به آن دختر پیشنهاد دوستی دادم و آن هم پذیرفت اما از آن جایی که از ارتباطات من با دختران دیگر با خبر بود ، قطع ارتباطم با آنها را بعنوان شرطی برای دوستیمان قرار داد.
در ابتدا برایم پذیرفتن چنین شرطی سخت بود اما هر طوری که بود پذیرفتم.
دوستی ام با او برایم بسیار لذت بخش بود و هر روز احساس شادمانی میکردم اما او هم چنان قدرتمند بود.
من از همان اول به اشتباه ضعف خود را نشان دادم.من در ابراز احساسات برای او هیچ کم نگذاشتم اما او بخاطر غرور خود نمیتوانست مثل من رفتار کند.
روز ها گذشت و من هر روز احساس شادمانی کاذب بیشتری را در خود میدیدم اما در درون خود اندوهم بیش از پیش میشد زیرا هنوز محبتی را دریافت نمیکردم که بتواند مرا ارضا کند.
به ناچار به دور از چشم دختر دوست داشتنی ام با دختران دیگر ارتباط برقرار میکرم تا شاید با محبت به آنها بتوانم کمی محبت دریافت کنم.
مدتی گذشت و دختری که دوستش داشتم(غزاله) متوجه کار هایم شد و بسیار عصبانی شد چون من قولم را زیر پا گذاشته بودم.
خلاصه با کلی بحث و جدل از او خواستم که یک فرصت دیگر به من بدهد.
اما باز هم همان کارهای او و بعد پشت سرش کار های من تکرار شد و باز فرصتی دیگر ازو گرفتم...

بعد گذشت زمانی طولانی متوجه شدیم که بسیار عاشق هم هستیم اما مشکلاتمان بسیار زیاد است.
من پشت سر هم اشتباه میکردم و بر خلاف میل او رفتار میکردم اما از او انتظار بخشش داشتم
غزاله مانند مادری شده بود و من مانند کودکی که در حال رشد کردن است و نیاز به اصلاح دارد.
با این دوستی نه تنها من ضعف و کمبود محبتم را جبران نکردم بلکه بیش از پیش احساس تنهایی میکردم به جایی رسیده بودم که آرزویم شنیدن جمله "دوستت دارم" از غزاله بود.
نمیگویم به من ابراز احساسات نمیکرد ، میکرد اما برایم کافی نبود برای منی که تمام وجودم خالی از عشق و محبت شده بود ابراز احساسات او مانند قطره هایی کوچک بود.
روزی تصمیم گرفتم به او بگویم که من بیش از حد نیازمند محبت هستم و توافق به رابطه ای جدید کردیم اما با این شرط که من کارهای غلط انجام ندهم.
دوماهی گذشت همه چیز خوب بود تا اینکه یکی از اشتباهات گذشته من بعد مدت ها هویدا شد و غزاله بسیار خشمگین شد و من برای اینکه فقط از خشم او در امان باشم هزاران اشتباه دیگر مرتکب شدم و روز ها و شب ها گریه کردم تا بالاخره همه چیز بعد کلی دعا و نیایش درست شد.
امروز باز هم فرصت دیگری را خراب کردم.دیگر به من اعتماد ندارد. من هیچگاه مانند یک مرد رفتار نکردم همیشه حتی همین الان به گریه پناه بردم.
و او را مانند ناظمی تصور کردم که از ترسش باید حواسم به کار هایم باشد.
امروز بسیار افسرده ام بسیار احساس تنهایی میکنم.
به دنبال ذره ای غرور به تمام گوشه ها سرک میکشم.زندگی ام آنچه که تصور میکردم نشد.با خودم میگفتم بعد تمام شدن درسم با او ازدواج میکنم اما میبینم همین الان هم با کلی مشکل رو به رو هستم.به قدری عاشقش شدم که یک لحظه دوری اش برایم دشوار است و تنها آرزویم این است روزی از اندازه عشقم با خبر شود تا شاید دیگر کمتر به من شک کند.


کمکم کنید... دیشب مرگ را به چشم خود دیدم
تنها جسم دارم روحم مرده است... کمک...


قسمتی از شعرم را برایتان مینویسم:

آن روز که عشقمان بنا شد/آران ز عاشقی فنا شد
آن کیست که عاقبت بداند/بر سوخته جان من جفا شد

من به دوستم بیش از حد محبت میکنم اگه کاره اشتباهی کنه خیلی صبور باهاش برخورد میکنم میگم فدای سرت مهم اینه که من خیلی دوست دارم.اما وقتی من اشتبا میکنم به قدری عصبی میشه که میخواد رابطمونو خراب کنه.ما همدیگرو خیلی دوس داریم اما به قول خودش من خیلی تو این رابطه اشتباه میکنم
مثل یه مادری که داره بچه کوچیکشو اصلاح میکنه باهام رفتار میکنه.من اعتماد به نفسمو از دست دادم همش پناه میبرم به گریه.
چون ازون اول قوی نبودم و مثل یه مرد برخورد نکردم تمام رابطمو به دست گرفته.حرف حرفه اونه طوری رفتار میکنه که انگار فقط من عاشقشمو بهش وابستم...


کمکم کنید...

در این سایت در مورد تداوم روابط دختر پسر مشاوره داده نمی شه.

خوب اینم رابطه قبل از ازدواجه دیگه :(

پستتو دیدم ولی توصیه ی مشخصی نداشتم. نوشته بودی 19 سالته. سنت خیلی کمه. ادم نمی تونه بهت بگه به ازدواج فکر کنی. در مورد اینکه دنبال محبتی خوب طبیعیه. ولی اگه حس می کنی زیادیه شاید دلیلی داشته باشه مثلا محبت کافی از خونواده یا مادر دریافت نکردی قبلا. یا چیزایی شبیه به این. در مورد روابط با ادما و نه لزوما جنس مخالف می تونی مقالات این تالار رو بخونی. مثلا دو تا تاپیک هست به اسمای چگونه منفعل نباشیم و کارگاه جراتمندانه رفتار کردن (اگه اسمشو درست بگم) می تونی از بالای صفحه تایپ کنی و توی تالارو سرچ کنی و بخونی. کم کم چیزایی که می خونی رو عمل کن و با ادما که برخورد داری توی رفتارت خونده هاتو بگنجون. کم کم رفتارات بهتر می شه و بهتر می تونی با ادمای دیگه تعامل داشته باشی.
راستی می تونی چند تا پستو که گذاشتن بعدش همه رو توی یه پست جواب بدی که تعداد پستای تاپیکت سریع بالا نره. به 50 تا 60 تا پست که برسه تاپیکو قفل می کنن.
موفق باشی عزیز.

aran عزیز سلام

به تالار همدردی خوش آمدی

برای راهنمایی بیشتر از خودتون بگید

شما و دختر خانم چند سالتونه؟

چطور با هم آشنا شدید؟

آیا خانواده ها در جریان هستند؟

منتظر پاسخت هستیم:82:

راستش من گفتم با آدمای دیگه فرق میکنم
من هیچوقت به فکر روابط پوچ و مزخرف نبودم
اما کسی که دوسش دارم بهم اعتماد نمیکنه.سنم کمه،گناه که نکردم
خیلی از هم سنای من ازدواج کردن
البته من اینو قبول ندارم اما...


بازم ممنون.یکم آروم شدم

سلام
شاید در حدی نباشم که راهنمایی کنم ولی یه چیزایی هست که طبیعیه.. چون خودم عملگر نیستم
اگر انفعال نشون بدی و طرفت حس کنه بدون اون زندگی برات سخته رابطه به همین جایی که رسیده میرسه..
منم یه همچین مشکلی دارم برا همین میگم اره محبت بیش از حد که حالت ترس از دست دادن توش باشه رابطه رو خراب میکنه.:305:

پیشنهاد دارم یک تاپیک را دنبال بفرمایید!!

ادامه یک تاپیک باعث نتیجه بهتر هست...

از همتون ممنونم

توکلم به خداست

دوست عزیز:شما خودتان میدانید که چقدر اشتباه کردین.خوب غزاله ی بیچاره چقدر باید به شما فرصت بده و شما دوباره اشتباهتون رو تکرار کنید؟!!
شما گفتید بخاطر کمبود محبت میرفتین سمت دخترای دیگه ولی بار اخر که با غزاله خانوم صحبت کردین و بهش قول دادین تکرار نکنید چرا دوباره رفتین سمت همون کار اشتباه؟؟؟؟؟؟؟
من فکر میکنم شما بیشتر از اینکه کمبود محبت داشته باشید به اینکار عادت کردین!
تکلیف خودتون رو مشخص کنید.غزاله رو دوست دارین یا نه؟میخواین بهش برسید یا نه؟ اگه دوسش دارین پس اول از همه اراده کنید. نمیتونم و نمیشه و به محبت نیاز دارم رو بذارید کنار...
<strike> بعد دوباره برید سمتش اما اینبار مردونه تر!!!حتما خیلی دوستون داره که چند بار از خطاتون گذشته و حتما اینبارم میگذره...
همه ی محبتت رو نثار اون کن و ازش بخواه بیشتر بهت محبت کنه. والبته هر چه زودتر شرایطت رو برای خواستگاری مهیا کن و منتظرش نذار.</strike>موفق باشی عزیزم


ویرایش : فرشته مهربان >>> راهنمایی آسیب زا و بر خلاف روند تخصصی و کارشناسی تالار همدردی هست

سلام اران عزیز

کمی درکت میکنم..منم مثل شما ارتباط گیری با جنس مخالف برام راحتتره..نه به دلایل جنسیتی..بلکه چون احساس همخونی بیشتری از نظر روحی باهاشون میکنم اما...بهتره سعی کنی به همجنسانت نزدیکتر بشی.حتی شده به زور هم سعی کن باشون ارتباطتو قویتر کنی.

اما نکته اصلی چیز دیگه ای هست:

نقل قول:

---

بعد مدتی در زندگی ام به جایی رسیدم که کمبود محبت را بیش از همیشه در خودم احساس کردم.در واقع آنقدر به دیگران لطف و محبت کرده بودم که گویی از محبت خالی شده بودم.

---

کسی که انقد توان بالقوه داره که به دیگران محبت کنه نباید خودشو گرسنه بذاره..محبت به دیگران به شرط این هست که اول از همه خودتو از محبت سیراب کنی..
سالها دل طلب جام می از ما میکرد***وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد
شرح حال توئه..سرچشمه محبت تو وجود خودته اما در طلبش به غزاله و دخترای دیگه رو اوردی.

من نمیگم محبت به خودمون نیاز به محبت دیگران رو کاملا برطرف میکنه اما باعث میشه رفتارمون بیشتر کنترل بشه.

به نظر شخصی من نه فقط با غزاله بلکه با بقیه دخترا هم رابطت رو قطع کن و یه فرصت بده و تو اون مدت فقط به خودت فکر کن..محبت کن (محبت کردن رو هم خوب بلدی).

امیدوارم مشکلت حل بشه.

موفق باشی

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

جام جم..

زدم شعر حافظ رو هم پکوندم:)...نه اینکه خیال کنی شعر حافظ رو تغییر دادم..نه..این شعر جدید سروده خودمه و جام می طلب میکنه جدیداً:)

دوست عزیزم هستی جان راستش من الان ارتباطمو کلا با همه قطع کردم و فقط با غزاله هستم اما اون هر روز و هر لحظه به من شک داره...
واقعا نمیدونم چی کنم؟ روانی شدم
هرکاری باشه میکنم...
مثلا تو یکی ازین شبکه های اجتماعی عضو هستیم هردومون.بعد یه مشکلی پیش اومد من گفتم واسه اینکه مشکلی پیش نیاد و خیالت راحت تر باشه من کلا عضویتمو ازونجا لغو میکنم.اما میبینم بازم میگه تو چون نمیتونی جلوی خودتو بگیری که اون اشتباهو نکنی میخای این کارو کنی.
یعنی هر چی میگم یچیزی تحویلم میده.
من فقط ازش خواستم که باهام قهر نکنه، عصبی نشه،همه چیو تو عصبانیت بهم نزنه.
الان واقعا من خودمو تغییر دادم.اما مشکل اینجاس دیده اون هنوز تغییر نکرده و به من نه تنها اعتماد نداره بلکه با همون دیده قبلی بهم نگاه میکنه

با عوض کردن کلمات چیزی عوض نمی شه،دوست دخترم،نامزدم،خانمم ... هیچ فرقی ندارن وقتی رابطه غیر رسمیه

در جهت تداومش مشاوره داده نمی شه.

یاد آوری می کنم که مشاوره دادن به این گونه روابط خلاف قوانین سایته.

فرهنگ جان ایشون به جز اینکه با دوستشون یه مقدار مشکل دارن به موارد مهمتری هم اشاره کردن. اینکه احساس نیاز به محبت دیدن دارن و این محبتو از غزاله می خوان دریافت کنن و اینکه نمی شه و می رن دنبال ادمای دیگه. اینکه حس می کنن در مواردی که نیازه به اندازه ی کافی محکم و با اطمینان رفتار نمی کنن. اینا خیلی مهم تر هستن و کاملا هم با اهداف این تالار سازگارن. با توجه به سن کم ایشون خیلی عالیه که الان می خوان روی مواردی که حس می کنن ضعفشونه کار کنن. درسته که موضوعو به شکل روابط دوستانه مطرح کردن اما در واقع سوالاتشون خیلی مهم تر و خیلی جدی تره. حتی اگه ممکن باشه خوبه کارشناسان همدردی بیان نظر بدن و ایشونو راهنمایی کنن.
در واقع با وجودی که این مشکل در چارچوب دوستی دختر و پسر مطرح شده اما مهم تره و کلی تر و به راحتی ممکنه روی زندگی اینده ی ایشون اثر بذاره. پس نیازه که به تاپیکشون ادامه بدن و راهنمایی بگیرن از دوستان. می تونین پست دیگه اشونو که توی تاپیک دیگه ایه بخونین برای اینکه بشه بهتر راهنماییشون کرد.
http://www.hamdardi.net/thread-26321.html
ممنون.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

فرهنگ جان ایشون به جز اینکه با دوستشون یه مقدار مشکل دارن به موارد مهمتری هم اشاره کردن. اینکه احساس نیاز به محبت دیدن دارن و این محبتو از غزاله می خوان دریافت کنن و اینکه نمی شه و می رن دنبال ادمای دیگه. اینکه حس می کنن در مواردی که نیازه به اندازه ی کافی محکم و با اطمینان رفتار نمی کنن. اینا خیلی مهم تر هستن و کاملا هم با اهداف این تالار سازگارن. با توجه به سن کم ایشون خیلی عالیه که الان می خوان روی مواردی که حس می کنن ضعفشونه کار کنن. درسته که موضوعو به شکل روابط دوستانه مطرح کردن اما در واقع سوالاتشون خیلی مهم تر و خیلی جدی تره. حتی اگه ممکن باشه خوبه کارشناسان همدردی بیان نظر بدن و ایشونو راهنمایی کنن.
در واقع با وجودی که این مشکل در چارچوب دوستی دختر و پسر مطرح شده اما مهم تره و کلی تر و به راحتی ممکنه روی زندگی اینده ی ایشون اثر بذاره. پس نیازه که به تاپیکشون ادامه بدن و راهنمایی بگیرن از دوستان. می تونین پست دیگه اشونو که توی تاپیک دیگه ایه بخونین برای اینکه بشه بهتر راهنماییشون کرد.
http://www.hamdardi.net/thread-26321.html
ممنون.

---

می نوش جان واقعا از همدلیتون ممنونم
خیلی وقت بود کسی به اندازه شما به فکرم نبود
شما درست میگی من مشکلم از درونمه.اصلا انگار افسرده شدم.اون مطالبی که گفتیدو خوندم اما در واقع هر وقت میخام اونطوری جراتمندانه رفتار میکنم عواقب بعدشو نمیتونم جمع و جور کنم.احساس تنهایی همیشه باهامه حتی وقتی که همه باهامن.
خدا شاهده بهترین دوستانو دارم که بسیار هم بهم محبت میکنن اما هنوز ارضا نشدم.
نمیدونم کجای زندگیم کارم اشتباه بوده که اینجوری شدم.
قبلنا اعتماد به نفسم خیلی بیشتر بود اما الان...

آرزو به دل موندم یه بار بدون بغضو گریه حرفامو بزنم.باور میکنید حتی همین الانم که دارم تایپ میکنم دارم گریه میکنم.
واسم سخته ! آخه چرا پسری به سن من همش باید خودشو با گریه تخلیه کنه؟!!!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

با عوض کردن کلمات چیزی عوض نمی شه،دوست دخترم،نامزدم،خانمم ... هیچ فرقی ندارن وقتی رابطه غیر رسمیه

در جهت تداومش مشاوره داده نمی شه.

---

فرهنگ جان؟
تاحالا شده فکر کنید چرا این همه سایتتون بازدید کننده داره و چرا این همه مردم بعد ازدواج مشکل دارن؟
نه جدا فکر کردی؟
واسه اینکه خیلی از هم سنو سالای بنده راهشونو بلد نیستن
ما همیشه کارمون برعکس جاهای دیگست.کشورای دیگه اول از همه راجبه هر چیزی پیشگیری رو انجام میدن اما ما وایمیستیم همه چی خراب بشه بعد وارد عمل میشیم.
این همه خیانت،این همه طلاق،این همه دعوا و بحث رو میشه با راهنمایی از بین برد.
اگه شما الان منو راهنمایی نکنی بعد برم تو زندگی با همسرم مشکل پیدا کنم همسرم طلاق بخواد اون موقع چه کاری از دستت بر میاد ها؟
یکم به اینا فکر کن فرهنگ جان

aran گرامی

به تالار همدردی خوش آمدی

شما نیاز به هویت یابی دارید . به علت اختلاط زیاد به غیر هم جنس ، آن هم در سنی که هویت جنسی شکل می گیرد و به این منظور ارتباط با همنجسها بطور طبیعی بیشتر می شود دچار ضعف هویت جنسی هستید .

آنچه شما به عنوان احساس کمبود محبت در غیر همجنس در پی آن هستید در واقع خلاء هویت جنسی هست و شما تصور می کنید کمبود محبت هست .

بهتره نزد یک روانشناس بالینی بروید و حالتهاو پیشینه خود را در میان گذاشته و برای تغییر کمک بگیرید . حتی ممکنه دارو درمانی نیز نیاز داشته باشید که روانشناس بالینی می تواند تشخیص دهد که نیاز هست یا خیر .

ارتباط خود با دختر مورد نظر قطع کرده و حتماً نزد روانشناس آنهم روانشناس مطمئن مرد بروید . مشکل شما از طریق فضای مجازی حل نمی شود .


موفق باشید .


.

اینکه سایت بازدید کننده زیاد داره و مشکلات بعد ازدواج دلیل بر این نمی شه تو بخوای دوست دختر داشته باشی،اتفاقن

یکی از دلایلی که در این مورد مشاوره داده نمی شه اینه که مشکلات بعد از ازدواج به دلیل عدم شناخته و این

دوستی ها به خاطر وابستگی و بستن چشم ها باعث این مورده.این یک مورد از آفت های رابطه دوستی دو جنس مخالفه.

حتما پیش مشاور برو .
محبت بیش از حد -وابستگی زیاد - گریه و...
برای کسی که قراره فردا یه خونواده رو سرپرستی کنه ضعف به حساب میاد .

به جای تمرکز روی دوست دخترت سعی کن خودت و شخصیتت رو بسازی .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

aran گرامی

به تالار همدردی خوش آمدی

شما نیاز به هویت یابی دارید . به علت اختلاط زیاد به غیر هم جنس ، آن هم در سنی که هویت جنسی شکل می گیرد و به این منظور ارتباط با همنجسها بطور طبیعی بیشتر می شود دچار ضعف هویت جنسی هستید .

آنچه شما به عنوان احساس کمبود محبت در غیر همجنس در پی آن هستید در واقع خلاء هویت جنسی هست و شما تصور می کنید کمبود محبت هست .

بهتره نزد یک روانشناس بالینی بروید و حالتهاو پیشینه خود را در میان گذاشته و برای تغییر کمک بگیرید . حتی ممکنه دارو درمانی نیز نیاز داشته باشید که روانشناس بالینی می تواند تشخیص دهد که نیاز هست یا خیر .

ارتباط خود با دختر مورد نظر قطع کرده و حتماً نزد روانشناس آنهم روانشناس مطمئن مرد بروید . مشکل شما از طریق فضای مجازی حل نمی شود .


موفق باشید .


.

---

آران گرامی

لطفاً از ایجاد تاپیکهای متعدد در یک موضوع خود داری کنید و یک تاپیک را دنبال کنید ( دو تاپیک شما باهم ادغام شد ).

باز هم تأکید می کنیم ، مسئله شما نیاز بهدرمان تخصصی دارد و باید به روانشناس بالینی مراجعه کنید و فضای مجازی نمی تواند به شما کمکی بکند

موفق باشید .


.

از دوستان عزیزم ممنونم

میخوام یه چند تا دیگه از خصوصیات اخلاقیمو واستون بگم
اینجانب در واقع علاقه ی خاصی به انزوا و گوشه نشینی دارم.و همین گوشه نیشنی های مکرر باعث شده بتونم طبعی شاعرانه داشته باشم.
شاید مسخره باشه یا شاید دیوونگیه حرفم اما من گاهی اوقات از تنهایی و گریه ام لذت میبرم ازین که مظلوم باشم لذت میبرم.نمیدونم واقعا این بیماریه؟!!

متاسفانه در ابتدا طوری توضیح دادم که همتون گمراه شدید.من علاقه ی شدید به صحبت با جنس مخالف ندارم فقط گفتم احساسم اینه که خانوما بهتر از مردا آدمو درک میکنن.
وگرنه من در روابط اجتماعی بسیار موفقم، مثلا همین امثال که وارد دانشگاه شدم روز اول با تمام پسران هم دانشگاهیم جور شدم بطوری که از فردای اون روز همه اونها دورم جمع می شدند.کلا همیشه همه دور من هستن.میگیمو میخندیم.باور کنید اگر به یکی از دوستانم بگم من احساس کمبود محبت میکنم میخندند چون واقعا همیشه همه دوستم دارند.اما احساس میکنم از زیادی محبت اینجوری شدم... :)

یاد آوری کنم من روزی آدمی بودم که بسیار خودمو قبول داشتمو اعتماد به نفسم بیش ازینها بود اما امروز زیاد به اون شکل نیستم.

نمیدونم اما فکر میکنم یکمی مشکلم گسترده تره!!
بهرحال ممنونم که تا همین حد کمکم کردید...