چگونه بفهمم خواستگارم مامانی (بچه ننه) نیست؟

سلام دوستان
من یک خواستگاری دارم
یکسال از من بزرگترند 70
ایشون هرچی سوال میکردم میگفتند که باشد بعدا جواب میدهم
مثلا شهر دیگه بودند گفتم باید شهر خودم زندگی کنیم
ایشون گفت باشه جوابشو بعدا میگم
که رفتند با مادرشون مشورت کردند بعد گفتند که مادرشم گفته هرجا خواستی و با هرکی دوست داشتی زندگی کن
یا حرفای منو و خودشو گفت به مادرش گفته
مادرشم جوونه 35 سالشه و این اولین پسرشو گفته ارتباط دوستانه ای ام با مادرش داره
اما میترسم این یعنی که بچه مامانی باشه و بعدا هم تو زندگی هرچی پیش میاد به مامانش بگه
و من از این کار متنفرمممممممممممممممممممم م
چطور و با چه نوع سوالاتی بفهمم اینطور نیست؟:72:

با عرض پوزش، هردوتون هنوز (....) هستین!
دهه هفتاد رو چه به فکر ازدواج و خواستگاری و .... ؟!

به نظر من اگه خانواده ها کمک کنن و شناخت در سایه والدین و خانواده طرفین شکل بگیره ، خیلی هم خوبه .
بهتر از اینه که این دو جوون بیرون با هم دوست بشن .

با سلام

من با نظر saeeded کاملاً موافقم. شما به خاطر سنتون خیلی زوده به ازدواج فکر کنید، طبیعیه که این آقا پسر چون تجربه ای نداره و خودش نمی دونه چکار کنه از مادرش بپرسه، اشکال ازدواج تو سن پایین این هست که نظراتتون و شخصیتتون پایدار و با ثبات نشده و می تونه با افزایش تجربه کاملاً عوض بشه. به نظر من به جای فکر کردن به ازدواج یک برنامه ریزی بلند مدت بکنید که سریعتر از لحاظ شخصیتی و روانی رشد کنید تا اگر خواستید چهار پنج سال دیگر ازدواج کنید با اطمینان بالا این کار را بکنید. برای رشد شخصیتتون هم پیشنهاد می کنم تو خودتون یک سری عادات مطلوب ایجاد کنید. مثل ورزش، مطالعه یا سعی کنید استعدادهاتون را مثلا در زمینه موسیقی یا هر هنر دیگری که علاقمندید رشد بدید. توجه کنید برای ایجاد عادات مطلوب کافیه یک کار را مرتبا 40 روز تکرار کنید تا به صورت ناخودآگاه و بدون اجبار به عادت تبدیلش کنید.

موفق باشید.:72:

جل الخالق!
دوست من سن 20 سالگی برای بالا پایین پریدن وخوش گذروندنه! اونم برای پسر! پسر 20 ساله و چه به ازدواج!

به نظرم سن توی ازدواج تاثیر مستقیمی نداره، بلکه اونچه که تاثیرگذاره داشتن مهارت زندگیه. ممکنه که شخصی سن کمی داشته باشه ولی مهارت زندگی کردن رو داشته باشه ویا برعکس ممکنه شخصی سن بالایی داشته باشه مثلا30ساله باشه ولی مهارت زندگی کردن رو نداره. داشتن مهارت زندگی به نحوه تربیت توی خانواده برمیگرده یعنی چقدر پدرومادر به فرزندشون مسئولیت دادن/میدون دادن/ازش نظرخواستن/ازش کمک خواستن که توی مشکلات بهشون کمک کنه و... بنابراین نقش پدرومادر توی مهارت های زندگی فرزندشون خیلی تاثیرگذاره. پس اگر دختر یاپسری هرچند سن کمی دارند ولی مهارت های اولیه زندگی رو داشته باشندمیتونند زندگی خودشونو شروع کنند.
(منظوراز مهارت زندگی یعنی مهارت مسئولیت پذیری/ مهارت رابطه برقرارکردن/مهارت خرج زندگی رو دراوردن/مهارت ارتباط کلامی یا گفتگو/مهارت حل مشکل در زندگی/مهارت تحمل داشتن/مهارت قناعت توی زندگی/مهارت دوست داشتن و...)
http://ahlekhaneh.ir

واااااااااااا
مرسی واقعا
من میگم چطور بفهمم اینطوره
شما میگین ازددواج نکن باهاش:311::311::311:
الان من چکار کنم؟؟
ایا واقعا سنش کمه و خوب نی؟

مثلا به یکی دیگه که سنش 28 29 باشه جواب بدم خوبه؟؟؟؟؟؟؟؟

این دوستمون یه سوال پرسیده دارید به جای جواب دادن و راهنمایی، دارید بهش میگید سنت کمه و فلان
همه پسرا تا یه سنی به مادرشون وابسته هستن
بعضیا بیشتر
بعضیا کمتر
اما اکثرا وقتی عاشق میشن ورق برمیگرده واسه یه مدت به طرف عشقشون اما این بستگی به همسر داره که بتونه این تعادل رو حفظ کنه...

بهترین راه برای فهمیدن این موضوع این هست که بهش بگی من دوست دارم کار کنم...

اگر واقعا مرد باشه و بچه ننه نباشه همون موقع جوابت رو میده ! و جواب 99 درصد پسرها نه هست.

سلام خانم tanha-lz
منم هم سن سال شما هستم و این پست نظر شخصیمه!
منم با مادرم بسیار صمیمی هستم و هیچ کار و حرفی از مادرم مخفی نیست و این موضوع دلیل به بچه نه نه (مامانی) بودن نیست.
من برا کارام اول نظر مادرم می پرسم (از مادرم مشورت می گیرم) اگر نظر ایشون بهتر بود با نظر مادر کار می کنم ولی خیلی جاها با نظر خودم کار می کنم (یه جورایی به مادرم خیلی احترام می زارم اما کاملا استقلال فکری دارم و کارهام با اراده خودم انجام می شه.) و زمانی که ازدواج کنم این مشورت و هم فکری را با همسرم انجام می دم چون مثل خیلی از جوانان عادت نکردم خود سر کاری انجام بدم.
شما زمانی که داری با آقا پسر صحبت می کنی ببین نظر خودش چیه چجوری جواب می ده با اعتماد بنفس یا با شک و تردید اگه همیشه شک و تردید داره هنوز استقال فکری نداره اما در جواب دادن قاطع هست اما مشورت هم می گیره اصلا بد نیست. (اینها نظرات یه دهه هفتادی هست)
جناب mehran21 و saeeded با احترام تفکر بسیار بچه گانه ایی دارید افکار مریضی مانند افکار شماست که اعتماد به نفس را از جوانان ما گرفته و جرعت هیچ کاری را به آنها نمی دهند.
چرا جوانان نباید با همسران خود به گردش تفریح بروند ولی با دوستان غیر هم جنس خود بروند شور جوانی نامیده می شود.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط pesar20sale

بهترین راه برای فهمیدن این موضوع این هست که بهش بگی من دوست دارم کار کنم...
اگر واقعا مرد باشه و بچه ننه نباشه همون موقع جوابت رو میده ! و جواب 99 درصد پسرها نه هست.

---

جناب pesar20sale
این آمار دقیق رو میشه بگین از کجا آوردین ؟؟؟؟؟

صابر جان به همین دلیل احساسی شدن که به راحتی توهین می کنیدو افکار دیگران رو مریض میدونید مشاوران نظرشون اکثرا اینه که 20 سال سن مناسبی برای ازدواج نیست. قرار نیست برای افزایش اعتماد به نفس یک بچه اون رو به سمت ازدواج هول داد. پسر 20 ساله در شرایط فعلی جامعه واقعا در شرایط ازدواج نیست.

آقآ مهران آدم با آدم فرق داره البته..
عزیرم ایشون کار و سربازیشون حله؟
ا
ب نظرم با هم برین پیش مشاور قبل ازدواج:72:

سلام تنها عزیز:

به تالار همدردی خوش امدید و امیدوارم که بتونید نتیجه خوبی بگیرید..
دوست عزیز درست هست که سوال شما در رابطه با اینکه بدونید میزان وابستگی ایشان به مادرشون چقدر هست شروع شده ولی در زیر لوای اون باید به تمام مسائل دقت کنید..ما فرض می گیریم که شما همه شرایط را بررسی کردی و معتقدی خود شما هم به بلوغ لازم برای ازدواج رسیدی و الان تنها مشکلت اینه که بدونی این اقا تا چه حد به مادرشون وابسته هست..
اول از پاسخ سوال خود شما شروع می کنم و بعد با اجازه شما کمی از حواشی این موضوع برات می گم..
دوست عزیز در طی چند خط کوتاه که شما در تالار نوشتی اصلا نمیشه در رابطه با ایشون اظهار نظر کرد ولی با توجه به چیزهایی که شما بیان کردی و اینکه ایشان تمام جواب سوالات شما را منوط به بعدا کردند و بعد از مشورت با مادرشون این پاسخ ها را دادند کاملا مشخص هست که ایشان اصلا به استقلال شخصیتی نرسیدند..
درسته که هستند افرادی چه پسر و چه دختر که خیلی زود به بلوغ فکری می رسند و می توانند کاملا ازدواج موفقی داشته باشند ولی امار نشان داده که درصد این افراد کم هست و اکثرا پسر ها بعد سن 25 سالگی به استقلال کامل می رسند..از همان یک خط شما میشه اینو متوجه شد..نه اینکه ایشان بچه ننه هستند..این واژه معنای جدایی دارد و استقلال شخصیتی هم معنای دیگری دارد و شما اصلا نباید این دو مقوله را با هم اشتباه کنید..
در نهایت شما اگر اصرار بر شناخت بهتر داری باید حتما دوره اشنایی و رفت و امد خود را قبل از عقد طولانی کنی و حتما از مشاورین قبل از ازدواج بهره ببری تا بررسی کنند هرکدام از شما به بلوغ لازم برای ازدواج رسیده اید یا خیر..تنها و بهترین کار برای شما مشاوره قبل از ازدواج هست...

در ادامه اون چند توضیح برای سایر دوستان...چه دهه هفتادی چه شصتی؟!
دوستان اول اینکه در هدایت کردن مراجع تنها نظر خودتون را معطوف به مشکل مراجع بکنید و اصلا در پاسخ دادن خودتون را جای ایشان نگذارید..چون یک پسر 20 ساله می تونه بسته به نوع تربیت..فرهنگ..شرایط اجتماعی و خانوادگی دارای یک سری معایب و مزایا باشه...بنابراین بحث شما بر سر ازدواج کردن و نکردن این خانم در این سن هیچ کمکی به مراجع نخواهد کرد..و همچنین دوستان اصلا اماری وجود نداره که دقیقا چه موقع و چه سنی فرد توانایی ازدواج داره فقط حداقل و حداکثری وجود داره و کلیت داره نه قطعیت...خواهش می کنم دوستان دقت کنند ..با هم در تاپیک ها برخورد نکنید تا ان شا لله همه ما باهم چیز یاد یاد بگیریم و به دیگران کمک کنیم..تجربیات خود و عقاید خود را تعمیم ندهیم.و تاپیک افت های احتمالی در کار مشاوره را مطالعه بفرمایید...

تنها عزیز سوالی داشتی باز هم مطرح کن تا ان شا لله نتیجه مطلوب بگیری..راستی نه تنها شما باید طرف مقابلت را از لحاظ بلوغ ازدواج بررسی کنی حتی باید در رابطه با شناخت خودت و بلوغ فکر و اجتماعی خودت هم شناخت پیدا کنی و بعد به ازدواج بیاندیشی تا ان شالله ازدواج موفقی داشته باشی..

موفق باشی
سارا بانو:72:

بهترین راه برای فهمیدن این موضوع این هست که بهش بگی من دوست دارم کار کنم...
اگر واقعا مرد باشه و بچه ننه نباشه همون موقع جوابت رو میده ! و جواب 99 درصد پسرها نه هست

من این سوالو پرسیدم .ایشون گفتند فکری تا به حالا راجع بش نکردم فکرمو بکنم میگم.که بعد از چند وقت گفتند ایرادی برای کار یا ادامه تحصیل نمیبینند.

ایشون هنوز سربازی نرفتند و الان اومدن بگند تا ببینند اگه بهم میخوریم من منتظرشون بمونم
شغل دایمی ندارند اما الان مشغول یک کاری هستند که بعدا گفتند که اگه شد شرکت میزنندو گفتند احتمالش 100٪که حداقل با پدرشون کارکنند.اما گفته که نمیخواد دستش جلو اونا دراز باشه و میخواد خودش سختی بکشه و از کم شروع کنه و اینکه حتی ارث پدرشون که الان تقسیم کردند هم گفته شاید قبول نکنم تا روی پا خودم باشم.
گفته که با مادرش راحته و مشورت زیاد میکنه.
اینا قسمتی از صحبتاشون و گفتند که قبلش با هم یکم رابطه داشته باشیم با اطلاع خانواده ها البته
که مادر من قبول نکردند.اخه ایشون هنوز رسما خواستگاری نیومدند و فقط دوبار با خودم حرفیدند با اطلاع خانوادم.
من الان چکار کنم؟
برم مشاوره؟؟
قبلش صحبتی داشته باشیم مثلا اس ام اس یا تلفن؟:325:
ایشون قلیون میکشیدند و من گفتم دوست ندارم
دو هفته بعد که باز صحبت شد گفت که این دفعه که دوستان قلیون اوردند من نکشیدمو و ترک کردم!

هیچ گونه ارتباطی بدون رسمی خواستگاری اومدن ایشون را نپذیرید .

وقتی خواستگاری اومدند ،شرط کنید که برای تشخیص میزان سنخیت و تطابق ویژگیهای هرکدام با معیارهای هرکدام مشاوره برید . و دغدغه ها و آنچه براتون مهمه که از طریق مشاور بفهمید را مطرح کنید و کلاً بخواهید مشاور به شما کمک کند هم خودتون را بهتر بشناسید هم همدیگر را .

نه اس ام اس ، نه تلفن ، نه ارتباط بیرونی بدون اقدام رسمی حتی با اطلاع خانواده ، راه شناخت درست نیست ، بلکه راهی هست که به وابستگی عاطفی و تحریف شناخت منجر میشه . و بهتره پرهیز کنید :305:.


موفق باشید


.