ازدواج قبل از عزیمت به خارج از کشور

درود

سپاس دوستان عزیز که مکانی را برای ابراز سوالات فراهم آورده اند. من خلاصه موضوع رو مطرح می کنم. پسری هستم 28 ساله که دانشجوی دکترای داخل هستم ولی برای ادامه تحصیل دکترای مهندسی پزشکی قصد عزیمت به آمریکا( یا استرالیا) رو دارم(از داخل انصراف دارم می دم). الان شرایط برای من اوکی شده و بورسیه دانشگاه آمریکا رو گرفتم که هزینه های دو نفر رو می تونه پوشش بده. الان منتظر جواب استرالیا هستم. آدم سنتی نیستم ولی ترجیح می دم که یا ازدواج کنم یا لااقل کسی رو اینطرف داشته باشم. یعنی اهل زندگی پارتنری و.. نیستم. راجع به پوشش و... هیچ سختگیری ندارم. متاسفانه الان فرصت انتخاب محدودی دارم. تقریبا 3 ماه. بعدش هم محاله که بتونم برگردم و انتخاب کنم. لااقل تا 10 سال آینده. شما پیشنهادتون چیه؟
معیارهای من صداقت، تحصیل کرده بودن و زیبایی طرف مقابلم هست. حجاب داشتن یا نداشتن، پوشش و مذهب برای من اهمیت خاصی نداره اگر برای طرف مقابلم نداشته باشه و معیار صداقت وسلامت روانیشو زیر سوال نبره.
الان از یک نفر در دانشگاه خوشم اومده اتفاقا یکی دوجلسه هم رفتم باهاشون صحبت کردم ولی همین صحبتهای معمول. پیشنهاد سریع بدم بهشون؟

سلام،

به تالار همدردی خوش آمدید.

می توانید نگاهی به تاپیک های من و همینطور آقای سید1387 بیاندازید تا مشکلاتی که برای ازدواج در خارج از کشور هست رو ببینید.

فکر می کنم اینکه یک دختر و پسر با هم ازدواج کنند و بعد با هم مهاجرت کنند، به شرط اینکه هر دو خواستار مهاجرت باشند، فکر خوبی هست. چون گزینه های ازدواج در خارج خیلی محدود هستند.

ولی شرایط شما یکم متفاوت هست. شما فقط 3 ماه فرصت دارید. حواستون باشه که این کمبود وقت و این فکر که حتماً باید ازدواج کنید روی انتخاب شما تاثیر منفی نگذارد. ازدواج مثل خرید نیست که سریع بگویید حالا در همین فرصتی که هست یک جنس خوب انتخاب کنم، هر چی شد شد!
بحث یک عمر زندگی هست.
اگر با این طرز فکر جلو نروید، فکر می کنم بد نیست این موردی که گفتید رو جدی تر بررسی کنید.

موفق باشید.

مدت زمان کمی را در نظر گرفتی. سه ماه خیلی کم هست که هم شناخت انجام بشه و هم عقد و عروسی. ضمن این که همزمان دنبال برنامه مهاجرت هم باشید. تازه با فرض این که مورد اول، همون مورد آخر باشه.
معیارهاتون هم خیلی کلی و محدود هست. به نظرم باید دقیق ترش کنید.
وقتی برای مشاوره ازدواج رفتید، از مشاور بخواهید که توانایی خانم را در مورد مساله مهاجرت و تنهایی و ... بررسی کنه.

البته فکر می کنم کارهای سفارت بیشتر از سه ماه طول بکشه.

یک سوال هم دارم. اگر شما عقد کردید و رفتید و بعد به همسرتون ویزا ندهند تکلیف چی هست؟ مورد این جوری شنیدید؟ بعدش چی می شه؟

سلام

من معیارهای بازتری رو در نظر گرفتم که هر دختری رو رد نکنم. تحصیلات برای اینکه حداقل هایی رو در تطابق فکری با من داشته باشه. صداقت چون به من می رسونه واقعیتهای تفکر اون چی هست و اجازه انتخاب می ده و زیبایی چون آرامش روحی من رو تضمین می کنه که بتونم جذب شم. البته نه زیبایی خیلی بالا. ولی خب من شخصا سطح متوسط رو به بالایی از نظر اندام وزیبایی یک مرد دارم (قد 188 وزن 78 و چهره خوب به نظر دوستان ) و همین اندازه برای یک دختر می پسندم. نه بیشتر.

مشکل ویزا نیست. در زمینه عقد و عروسی بعدا هم می تونم با کسی اینجا ارتباط داشته باشم و بعدا برای عقد و عروسی اقدام کنم.
کار سفارت تقریبا 4 هفته طول می کشه. من قصد دارم از اینجا انتخابم رو انجام بدم البته مسلما طرف رومجبور نمی کنم به پای من بایسته ولی تا زمانی که مثلا درسشون تموم بشه ( یک ترم یا نهایتا یک سال دیگه) اگر موندند من بین ترمها برمی گردم و بعد کارهای عقد و عروسی و مهاجرت ایشون رو هم انجام می دم. به نظرتون چی کار می تونم کنم؟ این تنها شانس منه برای ازدواج! و واقعا دوست ندارم به زندگی پارتنری وارد شم.

به نظرتون ازدواج رو بی خیال شم؟ خیلی برای من سخته به یک نوع دیگه ای از ززندگی عادت کنم. آدم سنتی نیستم ولی پایبند اخلاقیات هستم و احساس می کنم با هر کس بودن زندگی انسان رو از مسیر اخلاقیات خارج می کنه و ضربه های روحی مهلکی می زنه.

در مجموع پیشنهاد می کنید که من به طور کامل ازدواج رو بی خیال بشم؟ ببیند من فاصله یک ماه تا 45 روز در هر سال رو میتونم ایران برگردم. این که من الان به کسی پیشنهاد بدم لااقل به من فکر کنه گزینه بهتری نیست از اینکه من کلا ازدواج رو بی خیال بشم؟

اگر ازدواج کنید و بعدش مهاجرت کنید شرایط برای هردوتون سخت میشه.
همونطوری که میدونید روابط و ازدواج از فاصله دور معنایی نداره. شما ازدواج کنید بعد یک سال همسرتون رو تنها بذارید اونوفت فقط به داشتن یه نفر اینور فکر میکنید؟
عشق و علاقه و احساس و نیاز چی میشه؟
خیلیا رو دیدم که با همین تفکر پیش رفتن اما بعد از مدتی به علت اینکه بهشون فشار روحی بابت این فاصله وارد میشده یا بیخیال قضیه شدن یا در مدت تنهایی جای خالی رو با حضور فرد دیگه ای پر کردن.
دوست عزیز به معیارهاتون و آینده بیشتر فکر کنید...

سلام آقا مهران
اگه همون خانمی که باهاش صحبت کردید درمجموع مورد پسندتون هست سریع با خانواده اقدام کنید....شناخت در 3 ماه هم می تونه حاصل بشه اگه هر دو طرف صداقت داشته باشند از طرفی به نظر من جدای از زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی بواسطه زندگی پارتنری، مهاجرت یک پسر تنها می تونه منجر به افسردگی بشه و حتی الامکان اگه بتونید شریک زندگیتون رو با خودتون همراه کنید به نظر بسیار بهتر میاد.
راه دیگه اینه که برید اونجا و چند سال بمونید و بعد از خانواده بخواهید که یه دختر مناسب براتون پیدا کنند که در این صورت همون شناخت سه ماهه هم حاصل نخواهد شد و بنظر منطقی نمیاد.

سلام دوست عزیز

و بهتره یه جورایی بگم همکار عزیز
واقعا فکر خوبی هست که ازدواج کنین و بعد تشریف ببرین، البته هم جنبه مثبت داره و هم منفی که باید سبک سنگین کنین!
این مساله کمکتون میکنه تا کمتر در سالهای اول مهاجرت دچار افسردگیه ناشی از دوری از وطن و خانواده بشین....
در عین حال فکر به یک نفر چه کنارتون باشه یا نباشه بهتون برای زندگی انگیزه میده!از طرفی شما هنوز هیچ اطلاعی از شرایط زندگی در اون کشور یا ایالت ندارین، قطعا وقتی مسئولیت یک خانواده رو هم داشته باشین، سختیهاش چند برابر میشه!!!! نظر بگیرین که شما زمانتون برای انتخاب کم هست، البته من اگر جای شما بودم، با همکلاسیم که ازش خوشم اومده، بیشتر سمتش میرفتم برای آشنایی و خوب شرایطم رو هم میگفتم و این شانس رو از خودم نمیگرفتم!!
اما برای عقد عجله نمیکردم،
اینجا به صورت حضوری فرصت 3 ماهه برای شناخت حضوری دارین، تشریف هم که ببرین با استفاده از تکنولوژی روز که میگن خیلی هم پیشرفت کرده امکان شناخت بیشتر هست،
البته یه راه میانبری هم وجود داره، توکل به خدا کنین و با خودش معامله کنین، قطعا بی جواب نمیزاره!

موفق باشین

الهه مرسسسسسسسسسسسسسی من دقیقا این کارو دارم می کنم. می خوام ترم بعد برگردم برای عقد کردن و... ولی می خوام حداقل پیشنهادم رو بدم. چون هرچند سخت ولی تنهایی رو تحمل می کنم ولی دوست ندارم تا همیشه مجرد باشم. حتی استاد در دپارتمانی که ازم خواسته من چند ساعت تدریس کنم گفته می خوای خودم می رم پیشنهاد می دم و خواستگاری می کنم از سمت تو.
دختر خانوم ممکنه بمونه یک سال مثلا زیر عقد تا من شرایط رو اوکی کنم خودش هم درسش تموم بشه؟ اینجوری من هم وجدانم راحتتره ، اونجا سختی اول کار لااقل رو دوش اون نیفته.

آره دوستمون راست میگه این روزا با حضور تکنولوژی فاصله ها کمتر به نظر میان.
اما از یه آدمی که کلی تجربه داره از من میشنوید خیلی سخته. اگه بتونید باهم برید خیلی بهتره
حالا شاید من زیادی حساسم شما رو نمیدونم

چقد خوبه كه به اخلاق پايبنديد
اينو بگم كه واسه يه دختر اينكه مثلا يه سال عقد باشه اون هم درشرايطي كه مردش اونور دنيا باشه خيلي سخته،مگه اينكه واقعا هواشو داشته باشيد كه مطمئن شه به يادش هستيد و دوري سردتون نكرده.
و البته ايشون هم بايد توقع شما رو به بهترين وجه برآورده كنند.(كه اگه زن عاشق باشه،راهشو پيدا ميكنه)
اميدوارم هم خوشبخت شيد،هم موفق.:72:
به قول استادمون عاقلانه ازدواج كنيد،عاشقانه زندگي كنيد،اگر عكس اين را انجام دهيد اشتباه محض است.