آیا بین ادامه تحصیل و موقعیت های ازدواج رابطه عکس وجود دارد؟!

سلام.
دچار یه مشغولیت ذهنی شدم.
احتیاج دارم یکی توی یکی از این دو راه دلگرمم کنه تا بتونم هر کاری که درست هست، با ثبات قدم بیشتری برم.

من امسال قصد دارم کنکور ارشد شرکت کنم.
سال 90 درسم تموم شده بود اما پارسال به دلایلی کنکور ارشد ندادم. مادرم از جهت هایی خوشحال بود که ادامه ندادم. الان براتون میگم که موضوع از چه قراره.

-------------------
همونطور که خودتون هم میدونید، اکثراً میگن که در امر ازدواج، دختر خانم بهتره تحصیلاتش، یا کمتر از آقا پسر باشه یا هم سطح باشن.
این موضوع و دلایل پشتش رو، هم من قبول دارم ، هم مادرم.

مسئله ای که هست، اینه که خیلی از آقایون، تحصیلاتشون رو یا نمیتونن ادامه بدن، یا علاقه ای به ادامه ندارن یا علاقه و استعدادش رو داشتن اما شرایط زندگی جوری نبوده که ادامه بدن.
یا اینکه خیلی هایی که رفتن پی درس، کلاً (یا فعلاً) قید ازدواج رو زدن.

این حالت رو بذاریم کنار حالتی که برای دختر خانم ها پیش اومده.
که سربازی ندارن. و سن ازدواج هم که رفته بالا. وظیفه ای هم در قبال سرمایه گذاری مالی برای آینده ندارن. پس وقت بیشتری دارن برای درس خوندن.

پس دخترا درس میخونن و تحصیلاتشون از اکثر خواستگاراشون بیشتر میشه. و پسرا برای اینکه بتونن شرایط ازدواج رو مهیا کنن از درس دور میشن. (حالا نه همه ی همه، ولی خیلی موارد این جوری هست)

---------------------
تکلیف این وسط چیه؟

مثلاً مادرم میگه "اگه فوق قبول بشی، دیگه پدرت خواستگارایی که لیسانس باشن رو راه نمیده و خودت هم نسبت بهشون دلسرد میشی"
بخاطر همین تا فرصتی پیش میاد، سعی میکنه نظر منو برگردونه.
بارها به مادرم گفتم که تصمیم خودم رو گرفتم و حداقل اگه تشویقم نمیکنه، منو زده نکنه. تقریباً هم الان مادرم کمتر این موضوع رو عنوان میکنه. حداقل کمتر مستقیم میگه:). اما هنوزم گاه گداری بدش نمیاد اشاره کنه به این موضوع.
یا وقتی حرف خواستگاری میشه، مادرم هر بار سریع (قبل از اینکه اصلاً دیده باشیمشون) میگه اگه جور بشه کنکورتو چیکار میکنی!(یعنی کاش جور بشه تا نتونی کنکورتو خوب بدی:) )


موندم. بعضی وقتا میگم نکنه مادرم درست بگه.

خیلی بین دوراهی نیستم. بین ادامه دادن تحصیلات و ادامه ندادن، راه ادامه تحصیل رو انتخاب کردم.
اما همچین دلم به راهی که دارم میرم هم، مطمئن نیست!
لطفاً راهنماییم کنید.:72:

سلام دختر مهربون
من نظر شخصیم رو میگم
این واقعیته که وقتی شرایطت خوب باشه دوست داری همسرت از خودت قویتر و بالاتر باشه
همینطور مشغولیت های درسی چقدر وقتتو میگیره موقع امتحانا ارائه ها پروژه ها دوست داری تمرکز کنی رو درست
ولی باز چه تضمینی هست که بعدا پشیمون نشی چرا پیشرفت نکردی اگر منتظر موقعیتای ازدواج باشی
بستگی به خودت داره که چقدر تفاوت تحصیلات روی نگرشت به طرف مقابل تاثیر میذاره،یا اینکه چقدر میتونی کنار درست به یه خواستگار خوب هم فرصت بدی
اگه خودت توانایی اداره هردو رو داشته باشی و پدرت هم یه پله تفاوت رو در نظر نگیره پسرا هم خیلیان که با این موضوع مشکل ندارن
خیلی هم خوب میشه و پیشرفت میکنی

دوستت عزیز، شما در ابتدا باید ببینید که هدفتون ازدواج صرفا به هر قیمتی یا ادامه تحصیل هم در کنارش براتون مهمه ؟



از این جهت میگم که وقتی‌ تحصیلاتتان بالاتر باشه فکرتون هم تغییر می‌کنه، شاید با دیده دیگه موارد ازدواجتون رو بررسی کنید.

من خودم دکترا میخونم و ۱۰۰ % نسبت به زمانی‌ که لیسانس بودم نگاهم به دنیا، ادامها و غیر تغییر کرده. البته این تغییر خوبی بود ( از نظر خودم) و حتا خواستگار‌های زیادی هم نسبت به قبل دارم از دیپلم تا پست دکترا. اما معیارهای انتخاب فقط بر اساس تحصیلات طرف مقابل نباید باشه

به نظر من راه درستی رو انتخاب کردی .من برای ادامه ی تحصیل با خانوادم مشکلی نداشتم اما فامیلا مون مدام میگفتن اگه فوق بگیری دیگه چی میشه و وای همه فکر میکنن سنت چه قدر بالاست و هزار جور حرف عجیب و غریب دیگه ولی من برای ارشد خوندم و قبول شدم و الان دانشجوم اصلا پشیمون نیستم !
خانم ها معمولا بعد از اردواج انقدر درگیر زندگی میشن که دیگه وقت برای ادامه تحصیل ندارن و این خیلی خوبه که قبل از ازدواج از لحاظ تحصیلات خودت رو بالا بکشی.در ضمن خیالت راحت دوره ی ارشد به اندازه ی دوره ی کارشناسی وقت گیر نیست و میتونی همزمان با درس کار کنی و زندگیتو مثله گذشته ادامه بدی!اصلا مثله دوره ی کارشناسی نیاز به تمرکز و درس خوندن مداوم نداره
برای من معیارهای ازدواج اصلا تغییری نکرده حتی دیدم به جامعه بهتر شده و معیار تحصیلات و وضعیت مالی برام کم اهمیت تر شده!!
مطمئن باش بهترین کار برای پر کردن وقت ادامه تحصیله چون یه جور سرمایه گذاری برای آیندته
موفق باشی عزیزم:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

همونطور که خودتون هم میدونید، اکثراً میگن که در امر ازدواج، دختر خانم بهتره تحصیلاتش، یا کمتر از آقا پسر باشه یا هم سطح باشن.

---

سلام من این تیتر رو دید م یاد یکی از آشنایامون افتادم.
که دختر از فامیل داریم. وکالت خونده خیلی دختره اجتمایی وخانواده خوب اما
به مشکل خواستگاری برخوردن که هر خواستگاری میاد تا میفهمه خانم وکیل هستند پشیمان میشوند .
این حرف که شما گفتید را قبول دارم که آقایون کمتر به تحصیلات توجه میکنند .

و بقول شما دوست عزیز تحصیلات خواستگار حداقل باید هم سطح باشد با بالاتر که اینجوری اگر بخوای باید خیلی انتظار کشید تا یکی با همچنین شرایط پیدا بشه .

من نمیگم که هر چه زودتر ازدواج کن .
من نظرم اینه که میتونی با یکی از خواستگارهات که از همه لحاظ به معیارهات و شناخت وغیره رسیدی
ازدواج کنی وبعداز ازدواج ادامه تحصیل بدی .
یه نمونه خودم که به خواستگاری میرفتم اگر دختر تحصیلاتش از من بالاتر بود منصرف میشدم.

به نظر من، مساله تحصیلات در پایین ترین سطح اهمیت قرار داره تو زندگی انقدر چیزای دیگه مهمن که تحصیلات اهمیتی نداره
خوب البته اگه شما دوست داری تحصیلات دانشگاهیتو به رخ دیگران بکشی که به نظرم حتمن منتظر یکی بالاتر از خودت باش
خیلی وقته که دیگه به قضیه خواستگاری و علاقه هایی که اینجوری ایجاد میشن (وگاهی هم نمیشن) اعتقادی ندارم. آدما باید همدیگه رو بشناسن
تو زندگیا با هزارجور شناخت هم بازم نمیشه صددرصد روی خوشبختی حساب کرد
اما اینکه تحصیلات رو ملاک انتخاب قرار بدیم به نظر من یه تفکر سطحیه
خوب این روزا خانوما وقت آزاد بیشتری دارن، دغدغه سربازی و آینده و سرمایه زندگی و ... ندارن.
تو خونه پدر و مادر زندگی میکنن و درسشونو میخونن و به علت مشغولیت های ذهنی کمتر اکثرا سطح تحصیلاتشون بالاتر از مرداست
اما باید با این دید به زندگی نگاه کرد که یک مرد، جدا از نوع تحصیلاتش ممکنه مرد خوش قلب و مهربونی باشه

سلام. به نظر من رضایت شما از خودت و وضعیت درسی و علمیت و تمام زمینه های دیگه در اولویت قرار داره
شما الان باید به این فکر کنی که هدفت چیه ؟ میخوای به چی برسی ؟ اگر درس و ادامه ی تحصیل یکی از کارهایی هستش که باعث میشه یه اون حس رضایت برسی هیچ وقت رهاش نکن
اینو حتما شنیدید که برای اینکه دیگران رو بتونی دوست داشته باشی باید اول خودت رو دوست داشته باشی
و برای خودت ارزش قائل بشی . پس برای هدف هات و اون چیزی که برات ارزش داره تلاش کن بدون توجه به اینکه دیگران چی میگن یا چه فکری میکنن یا در اینده چه اتفاقی قرار هست که بیفته
اگر به چیزی که میخوای نرسی حتی اگر ازدواج موفقی هم داشته باشی بعدها افسوس میخوری که این اون چیزی نیود که می خواستی
اما بعضی از خانوم ها هدفشون از تحصیل این که یک همسر خوب پیدا کنن و وقتی که به این هدفشون می رسن دیگه رغبتی برای ادامه ی تحصیل ندارن

...
میتونید یک سری سوال راجع به همین ادامه دادن تحصیل از خودت بپرسی تا انگیزت رو پیدا کنی از درس خوندن این طوری هر کسی هر حرفی بزنه وقتی به هدفت فکر میکنی هیچ وقت پشیمون نمیشی
مثلا دارم درسم رو ادامه میدم چون :
به درس خوندن علاقه دارم
به درسم ادامه میدم تا زمانی که اون شغلی که دوست دارم رو پیدا کنم
به درسم ادامه میدم چون دوست دارم با کسایی که تحصیلات بالایی دارن ازدواج کنم
.....
هیچ کس نمی نونه برای شما تعیین کنه که کدوم راه درسته شما خودت باید به نتیجه برسی

یک قانون تلخ وجود داره و اون هم اینه که:

برای به دست آوردن هر چیز باید یک سری چیزهای دیگه رو از دست داد!

نگرانی شما هم تا حدی منطقی و قابل تامل هست.

البته از جهتی میتونید دلگرم باشید چون متاسفانه روز به روز به تعداد خانم های با مشخصات زیر داره افزوده میشه:

سن در مرز 30 سال و یا بالاتر
دارای تحصیلات بالا(ارشد و دکتری)
دارای شغل و درآمد
دارای زیبایی و کمالات
ولی...... بدون شوهر و مجرد!

راستی ارشد هم دیگه این روزا آش دهن سوزی نیست و چندان هم بالا حساب نمیشه پس با خیال راحت به تحصیل ادامه بدید! ماشالا دانشگاه آزاد دیگه به کسی نه نمیگه.آدم سر جلسه فقط حضور پیدا کنه و بیسکوییت رو بخوره حتما قبول میشه!

سلام،

دوستان پاسخ های خوبی دادند.
اصلاً ببین هدفت برای ادامه تحصیل چی هست. اگر می خواهی فوق لیسانس رشته ی X رو بگیری و چند سال هم برایش وقت و انرژی بگذاری و هزینه کنی که آخرش به این نتیجه برسی که نه از این رشته خوشت میاد، نه بازار کار داره، نه مناسب توست، این کار رو نکن!!!

ولی اگر رشته ات رو دوست داری، علاقه داری به ادامه تحصیل در این رشته و می دونی که دوست داری مدرک بالاتری در این رشته بگیری و به موفقیتت در زندگی و کار کمک می کنه، پس حتماً این کار رو بکن!
به حرف مردم هم کاری نداشته باش! و به نظر من نگران ازدواج هم نباش!
فرض بکنیم یک سری خواستگار اگر بفهمند شما مدرکت فوق لیسانس هست و نه لیسانس، دیگر به خواستگاری شما نیایند. ولی با خودت فکر کن دلیل نیامدنش چه می تواند باشد؟!
شاید این افراد کسانی هستند که نمی توانند تحمل کنند همسرشون بالاتر از خودشون باشه. شاید اعتماد به نفسشون پایینه، شاید نگران حرف مردم هستند.
حالا ممکنه شما با صرف نظر از ادامه تحصیل بتوانی با یکی از این افراد ازدواج کنی، ولی این رو هم بدان که شاید چنین فردی در زمینه های مختلف (نه تنها تحصیل) نتواند شما رو جلوتر از خودش ببیند.
شاید هم فرد یک فرهنگ دیگری دارد و با شما متفاوت است.
شاید هم فکر می کند این تفاوت در سطح تحصیلات باعث اختلافاتی شود و این به نظرم نگرش درستی هست! ولی بستگی به طرز فکر مرد و زن دارد.
به هر حال دلایل مختلفی می تواند داشته باشد. کمی هم بر می گردد به فرهنگ ما و همینطور علاقه ی مردها به این که احساس کنند خانمشون بهشون نیاز داره. بعضی از مردها وقتی ببینند خانمشون نیاز مالی بهشون نداره، احساس ناتوانی یا بیخود بودن می کنند. بعضی از مردها هم ممکنه از این موقعیت سوء استفاده کنند یا تنبل بشوند و همه چیز رو به دوش خانم بیندازند... ولی بعضی از مرد و زن ها هم ممکنه با این مسئله به خوبی کنار بیایند و با هم یک زندگی خوب بسازند. همه این ها به تفکر مرد و زن هم بر می گردد.

در مجموع فکر می کنم ترس از نیامدن خواستگار دلیل نمی شود که شما که تواناییش رو داری و علاقه به ادامه تحصیل داری، به این خاطر از پیشرفت خودت صرف نظر کنی!!
تازه همین ادامه تحصیل تو باعث می شود با آدم های جدیدتری آشنا بشی و همینطور مطمئن باش اگر هم یک سری خواستگار رو از دست بدهی، یک سری دیگر خواستگار جذب تو خواهند شد.

البته اگر با فردی ازدواج کرده بودی و می دانستی که ادامه تحصیل تو ممکن است باعث شود که بینتون فاصله بیفته، اون موقع لازم بود جدی تر راجع به این مسئله فکر کنی.


در مرحله بعدی هم خودت و طرز فکرت مهم هست. یعنی در اصل فکر می کنم خودت شاید بگی دیگه من نمی تونم با یک مردی که مدرکش دیپلمه یا حتی لیسانسه ازدواج کنم... و در اصل خودت دایره ی انتخابت رو کوچک تر می کنی. البته این لزوماً یک چیز منفی نیست (به شرطی که دلیلت منطقی باشه و حرف مردم نباشه).

باز بر می گردم به بخش اول حرفم، و میگم که ببین هدفت برای ادامه تحصیل چیه. اگر اهداف صحیح و مشخصی داری، حتماً این کار رو بکن. و همینطور اولویت هایت در زندگی رو هم بررسی کن.

موفق باشی.

به نظر من بستگی به محیطی داره که توش زندگی میکنی... خوب راستش اگه اطرافیانت حالا چه فامیلاتون باشن چه همسایه هاتون چه دوستاتون آدمای تحصیلکرده و دارای طرز فکر متفاوتی باشن احتمالا ارشد بخونی موقعیتای ازدواجت بیشتر میشه که کمتر نمیشه ولی اگه اینایی که گفتم بیشتر دنبال دختر آفتاب مهتاب ندیده بیست ساله ترگل ورگل خانه دار باشن وضع یه کم فرق میکنه که اونم زیاد مهم نیست اگه تو واقعا عشق به درس خوندن داشته باشی. از من میپرسی اول ببین واقعا چرا میخوای درس بخونی اگه علاقه داری حتما ادامه بده و تو زندگی کاری رو بکن که برات رضایت به همراه داره . در ضمن من با اون دوستم که میگن ارشد از کارشناسی کمتر وقت آدمو میگیره مخالفم اینو در نظر داشته باش ارشد یه رشته خوب و یه دانشگاه خوب تلاش و وقت صرف کردن زیادی میخواد پس از الان سنگاتو با خودت وا بکن . اینا همش نظر شخصی من بود . امیدوارم تو با درایت و فکر درست ترین تصمیم رو بگیری موفق باشی دوست من :72:

از همتون ممنونم که برام وقت گذاشتید و نوشتید.:72:
راجع به مسائلی که گفتید، هر جا که به نظرم ابهامی بود یا سوالی پرسیده بودین، این پایین توضیح دادم:


یلدا ی عزیز گفتی:
" ولی باز چه تضمینی هست که بعدا پشیمون نشی چرا پیشرفت نکردی اگر منتظر موقعیتای ازدواج باشی"

من هم به مادرم همینو میگم. میگم از من انتظار نداشته باش بشینم خونه منتظر شوهر:):163:

--------------------------
پوپک عزیز گفتی:
"من خودم دکترا میخونم و ۱۰۰ % نسبت به زمانی‌ که لیسانس بودم نگاهم به دنیا، ادامها و غیر تغییر کرده. البته این تغییر خوبی بود ( از نظر خودم) و حتا خواستگار‌های زیادی هم نسبت به قبل دارم از دیپلم تا پست دکترا. اما معیارهای انتخاب فقط بر اساس تحصیلات طرف مقابل نباید باشه "

تحصیلات بالاتر، خواه نا خواه نگاه آدم رو نسبت به اطراف عوض میکنه. اما فکر نمیکنم تا این حد عوض بشم (100%)
با این حرفت موافقم که نباید فقط از تظر تحصیلات محک بزنم. اما اینطور که کارشناسا میگن، علاوه بر زمینه های دیگه، باید از نظر تحصیلی، خانم پایین تر باشه. یعنی اینجوری باشه بهتره. خودم هم احساس میکنم که اکثر مردا اگه تحصیلات بالاتری داشته باشن بهتر میتونن اقتدارشون رو حفظ کنن. (حتی اگه من هیچ وقت به روش نیارم و از خودم بی جنبگی نشون ندم، باز هم مشکلاتی پیش میاد که دوس ندارم به خاطر یه مدرک، این مسائل توی زندگی آینده م باشه.)

---------------------
اما ی عزیز گفتی:
"مطمئن باش بهترین کار برای پر کردن وقت ادامه تحصیله چون یه جور سرمایه گذاری برای آیندته"
همین من رو به شک انداخته. که نکنه چیزی که الان به عنوان یه عامل مفید و مثبت توی زندگیم دارم بهش نگاه میکنم بعداً بشه بلای جونم:)
مثلاً چند تا دختر خانم که سنشون طرف 30 باشه، توی همین همدردی خودمون، بهشون گفته شده که موقعیت شما خیلی خوبه (مثلاً دختر خانم دکترا داره، شغل داره و...) به خاطر همین پسرا در مورد شما کمتر راجع به ازدواج فکر میکنن؟!



-------------------
hamedhd عزیز،
قبول دارم که تحصیلات پایین تر مرد نشون دهنده هیچ ضعفی در زمینه های دیگه نیست. یعنی نمیشه گفت وقتی تحصیلاتش پایینه، اخلاق هم نداره، شعور اجتماعی هم نداره، و یک عالمه عیب دیگه روش گذاشت. خیلی ممکنه برخورد کرده باشیم با آدمای بسیار بسیار خوب ِزیر دیپلم، دیپلم، فوق دیپلم، حتی بیسواد. اما همین آدم بسیار بسیار خوب، اگه با یکی که تحصیلاتش بالاتره ازدواج کنه هر دوشون در معرض خطر قرار میگیرن. خیلی مدیریت و قدرت فوق العاده میخواد که هیچ کدوم آسیب نبینن. اونم هر دو طرف باید قدرت مدیریت داشته باشن.

-----------------------
فکر میکنم با این توضیحاتی که دادم، مشخصه که من فقط و فقط نگاهم به تحصیلات طرف مقابلم نیست.
ازدواج رو انقدرا هم ساده نمیبینم که اون رو فقط توی هم کفوی تحصیلاتی بدونم!
اما دارم بررسی میکنم ببینم به طور خاص، در مورد تحصیلات، راه درست چیه.



--------------------
dream عزیز،
بین ازدواج و درس اگه بخوام اهم و مهم کنم، ازدواج در اولویته برام. اما معنیش این نیست که کلاً درسمو بذارم کنار. به رشته ای که میخوام ادامه بدم علاقه دارم، از خوندنش لذت میبرم. اما هدفم رسیدن به شغل خاصی نیست. اطلاعاتم داره زیاد میشه با خوندنش. و توی زندگیم کاربرد داره. (پس نتیجتاً مدرک دانشگاهی زیاد برام هدف نیست. اما بهتره حالا که دارم میخونم منظم تر و در مسیر دانشگاهی باشه)
درسی که بهش علاقه دارم، مادامی که در حیطه مسئله ازدواجم اثر منفی نذاره، برام دوست داشتنیه. اما اگه جایی برسه که بخوام بینشون یکی رو انتخاب کنم یا حس کنم ممکنه در آینده آسیب بزنه، میتونم درس رو کنار بذارم.
حتی اگه خیلی علاقه داشته باشم، میتونم مطالعاتم رو در اون زمینه ادامه بدم. صرف یک مدرک که چیزی به من اضافه نمیکنه.(مخصوصا برای من که بدنبال شغلش هم نیستم.)

------------------
hamed65 عزیز،
علاقه ای به ادامه رشته لیسانسم نداشتم. یک رشته دیگه رو دارم ادامه میدم.
اما شغلی که در آینده انتخاب خواهم کرد (و الانم تقریبا اون شغل رو دارم)، با همون مدرک لیسانسم خواهد بود.

گفتی که:
"شاید هم فکر می کند این تفاوت در سطح تحصیلات باعث اختلافاتی شود و این به نظرم نگرش درستی هست! ولی بستگی به طرز فکر مرد و زن دارد."
من فقط همین مورد رو قبول دارم.
به حرف مردم کاری ندارم.
زوج هایی که اینجوری هستن (که تحصیلات خانم بالاتره) رو نگاه میکنم، تقریبا پشت همه ی اختلافاتشون، همون اختلاف معکوس تحصیلات هست. بعضی موارد کاملا مشخصه. و بعضی موارد خیلی خیلی نامحسوس به این ربط پیدا میکنه.
خب من هم دوس ندارم در زندگی آینده م این مسائل بوجود بیاد. و چیزی هست که دو طرف توش نقش دارن. اینجوری نیست که بگم من روی خودم کار میکنم تا مشکلی پیش نیاد.
------------------

از همه تون باز هم ممنونم.:72:
با این توضیحاتی که دادم فکر میکنم بهتر بتونید کمکم کنید.

سلام دوست خوبم

چطوری؟ :)

پاسخ های خوب بچه ها و نظرات خودت رو خوندم

بله با هم رابطه دارن اگر دیدگاه عامه مردم رو بخوای اما تو میخوای با کدوم دیدگاه زندگی کنی؟ با کدوم دید میخوای

ازدواج کنی؟ دید عام یا خاص؟

قبول داری که ازدواج کردن هدف نیست و یک اتفاقه زیباست (البته اگر درست انتخاب کنیم) که توی زندگی بعضی ها

اتفاق میافته و توی زندگی برخی دیگه نه؟

اما تو داری یک هدف رو با یک اتفاق مقایسه می کنی.

و از همه مهمتر توی ازدواج قراره روح آدمها بهم بخوره و هممون خوب میدونیم که تحصیلات آکادمیک ممکنه علم ما رو

بالاتر ببره و ما رو به اهدافمون نزدیک تر کنه ولی به هیچ عنوان شعور روحی ما رو افزایش نمیده!

از طرفی اگر به خاطر اهدافمون بخوایم درس بخونیم باید کسی رو انتخاب کنیم که به ما بال و پر بده و ما رو در جهت

رشد و تعالی داوطلبانه سوق بده! پس اگر این نگاه مطرح باشه باقی مسائل خود به خود حل میشن!

اما اگر قراره سطح آدمها با مدرک تحصیلی سنجش بشه پس چرا این همه آدم تحصیلکرده با مدارج بالا داریم که

معذرت میخوام اما شعور ندارن؟ پس خیلی بهم مرتبط نیستن!

متاسفانه اما توی جامعه ما جا انداختن که مردک تحصیلی مساوی شعوره و خیلی خیلی مهمه طوری که دختر و

پسر ما باورشون شده این موضوع!

اما در واقع مهم اینه که تو آدمت رو پیدا کنی و بدون نگرانی به اهدافت و هدفی که به خاطرش خلق شدی فکر کنی.

اگر قسمتت باشه ، خدا یک همراه خوب برای راهی که در نظر داری بهت میده و اگر قسمت نباشه ربطی به مدرکت

نداره. تو که نمیتونی صرفا به خاطر ازدواج از اهدافت باز بمونی و با این فکر که اگر فوق بگیرم تکلیفم چیه پیشرفت

نکنی!

پس بهتره مادرت رو متقاعد کنی که شما کسی رو به همسری انتخاب می کنی که فارغ از مدارک تحصیلی دارای

شعور و درک بالا باشه و شما رو بتونه همراهی و هم سری کنه! حالا میخواد فوق دیپلم داشته باشه میخواد دکترا

داشته باشه!

موفق ترین زوج فامیل ما کسانی بودند که آقا فوق دیپلم داشت و خانم لیسانس! اما آقا خانم رو تشویق

میکنه که تا مرحله پروفسوری پیش بره! نمیدونی چقدر عاشق هم بودن و الیته آقا زودتر به رحمت خدا

رفت ولی چنان بال و پری به همسرش داد که از تصور خارجه! و اون زن هم به عشق همسرش به فعالیتهاش ادامه

میده!

من هم تا مدتها خودم رو از ارشد به همین دلیل محروم کردم اما وقتی پدرم باهام صحبت کرد و ازم خواست به زندگی

نگاهم رو متفاوت کنم دیدم حق با پدرمه! و مثل خودش که همیشه مادرم رو به درس خوندن تشویق می کنه ، باید

مردی رو انتخاب کنم که مثل پدرم من رو به تعالی دعوت کنه نه پس رفت!

این حرف پدرم همیشه آویزه گوشمه که حتی اگر پروفسور هم شدی یادت باشه این روحته که باید پیشرفت کنه نه

مدارک مادیت! این شعورته که باید رشد کنه نه صرفا مدارج علمیت! و در انتخاب همسر این درک انسانیه که باید

به هم نزدیک باشه نه درجات علمی و مادی!

راستی یادت باشه زندگی برای تو همونی رو رقم میزنه که خودت فکر می کنی. حالا تو چی فکر می کنی؟

همه چیز به فکر تو بستگی داره! و البته این رو بدون دونستن مسئولیت میاره! و البته آدمهایی که مثل تو زیاد بدونن

کمتر هستن! اتفاقا کسانی تنهاتر هستن که روحشون درک بیشتری پیدا می کنه نه کسانی که مدارج علمیشون

بالاتر میره!

چون اکثر تحصیلکرده های ما به جای رشد موازی روحشون با علمشون این غرورشونه که رشد می کنه متاسفانه!

ضمنا زن هم باید بدونه فارغ از همه مدارج علمیش وقتی میاد توی خونه نقشش یک همسره و مادر! نه یک رئیس یا

مدیر ;)

جایگاه ها که درست تعریف بشه پیشرفت مانع خوشبختی نیست و اگر بود بدون یک جای کار اون زندگی می لنگه!

از دید یه پسر دم بخت :311: میگم:
من به شخصه ترجیح میدم(دقت کن ،ترجیح میدم نه حتما،پس ممکنه خلاف این نظر هم عمل کنم بسته به موقعیت) همسر آیندم تو مدرک تحصیلی هم سطح خودم(کارشناسی ارشد باشه) یا اگر پایین تر هست 100درصد موقعیت رو براش مهیا میکنم ادامه تحصیل بده . البته اگر خودش دوست داشته باشه و از مشکلات اختلاف مدرک و... آگاه باشه.به نظر من گرچه مدرک لزوما شخصیت فرد رو تکمیل نمیکنه،اما لازمه پیشرفت هست.پس چه بهتر مادر فرزندامون که ترتبیت فرزندان بیشتر به عهده اونه،خودش این مرحله رو طی کرده باشه.

بک نکته:
بالاتر بودن نسبی هست.مثلا اگر پسری فوق دیپلم داره و دختر فوق لیسانس ،به نظر من این اختلاف مدرک براشون میتونه براشون اختلاف ساز باشه مخصوصا اگر یکی از 2 طرف هم نسبت به مدرکش فخر فروشی کنه که این فخر فروشی رو در دوستان نزدیکم دیدم.خانمش بعد از ازدواج تا دکترا پیش(خودش لیسانسه) رفته،حالا به دلیل نشست و برخواست با اساتید دانشگاه و... کلی اخلاقش تغییر کرده( مثبت یا منفی ،نمیدونم!) و با همسرش و کارش و... به مشکل خورده.

در کل هر حرکتی در زندگی،یک سری عواقب مثبت و منفی داره،این خود فرد و شخصیت و تفکر و برنامه ریزی آیندش هست که باید انتخاب کنه این حرکت رو بزنه یا نه.شما هم بهتر ببینی در آینده برای ازدواج معیاراتون در ضمینه مدرک تحصیلی همسر چقدر اولویت داره،بر همون اساس تصمیم بگیرید.

اخرشم پیشنهاد شخصیم:
به نظر من ارشد رو حتما بخونید،اما برایدکترا (اگر دوست دارید)بعد ازدواج بهش فکر کنید.متاسفانه گرفتن دکترا برای دخترا واقعا برای ازدواجشون مشکل ساز میشه.حتما خودتون در اطرافتون دیدید.اما ارشد دوره کوتاه و خلاقانه ای که نجربیات خیلی بیشتر از لیسانس در پی داره و ...
موفق باشید:72:

سلام!

در مورد رابطه شانس ازدواج و ادامه تحصیل نمی تونم نظر بدم چون این بر میگرده به محیطی که بهش تعلق درای، نگاه خودت و کلی فاکتور دیگه
اما این رو مطمئنم که خوشبختی و احساس رضایت ما از زندگی رابطه مستقیم و خیلی خیلی تنگاتنگی با تلاش ما برای رسیدن به آرزوهامون و دویدن به دنبال رویا هامون داره!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sayrex

اگر پسری فوق دیپلم داره و دختر فوق لیسانس ،به نظر من این اختلاف مدرک براشون میتونه براشون اختلاف ساز باشه مخصوصا اگر یکی از 2 طرف هم نسبت به مدرکش فخر فروشی کنه که این فخر فروشی رو در دوستان نزدیکم دیدم.خانمش بعد از ازدواج تا دکترا پیش(خودش لیسانسه) رفته،حالا به دلیل نشست و برخواست با اساتید دانشگاه و... کلی اخلاقش تغییر کرده( مثبت یا منفی ،نمیدونم!) و با همسرش و کارش و... به مشکل خورده.

---

دختر مهربون عزیزم

ضمن تایید صحبت های دوستمون جناب Sayrex به نکته ظریفی اشاره کردن که بد ندیدم راجع

بهش توضیح بیشتری بدم.

گرفتنه مدرکه دردسر ساز نیست! فخری که در رفتار بوجود میاد (همون غروری که گفتم در بالا)

ریشه اختلافاته!

خیلی ها اشتباه نمی کنن چون شرایطش رو ندارن اما اگر آب ببینن شناگرای قابلی هستن.

من معتقدم اینکه بری جلو ، پیشرفت کنی و و در عین حال متواضع تر بشی و فهمیده تر این

ارزشه نه اینکه پیشرفت نکنی که یک وقت باعث بشه موقعیت هایی رو از دست بدی!

چون اگر ظرفیت آدم کم بمونه بعد که به موقعیتی رسید خودش رو گم می کنه!

پس این باور رو بشکن و به اهدافت توی زندگی فکر کن و روحت رو پا به پای علمت ببر جلو!

اگر صلاح باشه ازدواج هم اتفاق میافته و توی این راستا بیشتر هم کمکت می کنه.

بذار یک موضوع کلی به زندگیت جهت بده.

:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

hamedhd عزیز،
قبول دارم که تحصیلات پایین تر مرد نشون دهنده هیچ ضعفی در زمینه های دیگه نیست. یعنی نمیشه گفت وقتی تحصیلاتش پایینه، اخلاق هم نداره، شعور اجتماعی هم نداره، و یک عالمه عیب دیگه روش گذاشت. خیلی ممکنه برخورد کرده باشیم با آدمای بسیار بسیار خوب ِزیر دیپلم، دیپلم، فوق دیپلم، حتی بیسواد. اما همین آدم بسیار بسیار خوب، اگه با یکی که تحصیلاتش بالاتره ازدواج کنه هر دوشون در معرض خطر قرار میگیرن. خیلی مدیریت و قدرت فوق العاده میخواد که هیچ کدوم آسیب نبینن. اونم هر دو طرف باید قدرت مدیریت داشته باشن.

-----------------------
فکر میکنم با این توضیحاتی که دادم، مشخصه که من فقط و فقط نگاهم به تحصیلات طرف مقابلم نیست.
ازدواج رو انقدرا هم ساده نمیبینم که اون رو فقط توی هم کفوی تحصیلاتی بدونم!
اما دارم بررسی میکنم ببینم به طور خاص، در مورد تحصیلات، راه درست چیه.

---

خوب حرفای شما کاملن درسته. من به شخصه تو فامیلمون خیلیا رو دیدم که سطح سواد مرد پایین تر بوده و به یقین بهت میگم هیچکدومشون حتی اگر مشکلی هم داشته باشن به خاطر سواد و تحصیلاتشون نیست
در عین حال خیلی آدما رو هم دیدم که با سطح تحصیلات بالا دارای مشکل هستن
اون قدرت مدیریتی که میگید همش بستگی به آدمش داره
در کل همه چیز نسبیه
انقد همه چی تو زندگی این روزا پیچیده شده که نمیشه واسه چیزی قانون تعیین کرد و یا نظریه داد.
همه آدما پتانسیل اینو دارن به هرشکلی زندگی کنن

سلام بهار شادی عزیز.
مرسی. خوبم. شما خوبی؟
یه کمی نظراتمون در موارد خیلی ریزی اختلاف داره.
امیدوارم ناراحت نشی:72:

نقل قول:

---

قبول داری که ازدواج کردن هدف نیست و یک اتفاقه زیباست (البته اگر درست انتخاب کنیم) که توی زندگی بعضی ها اتفاق میافته و توی زندگی برخی دیگه نه؟

---

اتفاق یا هدف! نمیدونم. برام فرقی نمیکنه اسمش چی باشه ولی لازم میدونم در موردش فکر کنم و برنامه ریزی کنم و خودم رو آماده کنم. اگه با این کار اسمش میشه هدف، فرقی نداره برام.

نقل قول:

---

اما اگر قراره سطح آدمها با مدرک تحصیلی سنجش بشه پس چرا این همه آدم تحصیلکرده با مدارج بالا داریم که معذرت میخوام اما شعور ندارن؟ پس خیلی بهم مرتبط نیستن!

---

کارشناسا نمیگن طرفتون رو با تحصیلاتش بسنج. من هم قصدم این نیست. اما هم کفو بودن در زمینه ی تحصیلاتی رو این تعریف میکنن که خانم پایین تر باشه. یا هم سطح باشن.

نقل قول:

---

متاسفانه اما توی جامعه ما جا انداختن که مردک تحصیلی مساوی شعوره و خیلی خیلی مهمه طوری که دختر و پسر ما باورشون شده این موضوع!

---

نه! من این دید رو ندارم.

نقل قول:

---

این حرف پدرم همیشه آویزه گوشمه که حتی اگر پروفسور هم شدی یادت باشه این روحته که باید پیشرفت کنه نه مدارک مادیت! این شعورته که باید رشد کنه نه صرفا مدارج علمیت! و در انتخاب همسر این درک انسانیه که باید به هم نزدیک باشه نه درجات علمی و مادی!

---

حرف پدرت کاملاً درسته. اما... یه چیز دیگه هم این وسط هست، حرف کارشناسا رو کجای دلم بذارم؟:)
که میگن خانم بهتره تحصیلاتش پایین تر از آقا باشه و دلایلی هم میارن که اونها هم اتفاقا درست و منطقیه.؟!

نقل قول:

---

موفق ترین زوج فامیل ما کسانی بودند که آقا فوق دیپلم داشت و خانم لیسانس! اما آقا خانم رو تشویق
میکنه که تا مرحله پروفسوری پیش بره! نمیدونی چقدر عاشق هم بودن و الیته آقا زودتر به رحمت خدا
رفت ولی چنان بال و پری به همسرش داد که از تصور خارجه! و اون زن هم به عشق همسرش به فعالیتهاش ادامه
میده!

---

چه خوب.
اما این موارد خیلی کم پیش میاد نه؟
من هم توی دوستای خودم، در همین زمان خودمون سراغ دارم زن و شوهری که اینجوری هستن و هیچ گونه اختلافی از این جهات با هم ندارن. اما هم دوستم و خانواده ی دوستم با خودم یک فرقایی داره. (یعنی نگاهش به ادامه تحصیل با نگاه من به ادامه تحصیل فرق داره) هم اینکه شوهرش احتمالاً مرد خیلی خوبیه که تونسته مدیریت کنه و مشکلی پیش نیاد.

-----------------------

sayrex عزیز، با حرفات موافقم.
ممنون

نقل قول:

---

به نظر من ارشد رو حتما بخونید،اما برایدکترا (اگر دوست دارید)بعد ازدواج بهش فکر کنید.متاسفانه گرفتن دکترا برای دخترا واقعا برای ازدواجشون مشکل ساز میشه.حتما خودتون در اطرافتون دیدید.اما ارشد دوره کوتاه و خلاقانه ای که نجربیات خیلی بیشتر از لیسانس در پی داره و ...

---

ارشد هم در موارد زیادی دیده شده که دردسر ساز شده. فقط در مورد خواستگاری رو عرض میکنم نه زندگی مشترک.

---------------------
ممنونم دانوب عزیز.:72:

------------------

نقل قول:

---

گرفتنه مدرکه دردسر ساز نیست! فخری که در رفتار بوجود میاد (همون غروری که گفتم در بالا)
ریشه اختلافاته!

---

چرا بهار جان.
بعضی وقتا همون مدرک باعث ایجاد کینه میشه. حتی با تواضع بیش از حد خانم.
دیگه فخر فروشی هم بیاد روش که دیگه میشه میدون جنگ!
بازم ازت ممنونم.

-----------------------
از همه تون ممنونم.
اگه باز هم دوستان دیگه نظری دارن استقبال میکنم.:72:

ببین دوستم به نظر من ازدواج تا حد زیادی قسمته شایدم بشه گفت شانس. به نظر من نباید برای درس خوندن زندگی کرد باید برای زندگی کردن درس خوند و راستش من با اینکه یه دختر بخواد فقط به درس فکر کنه و سایر جنبه های زندگیش رو نادیده بگیره مخالفم . زندگی همه ی ما چند بخش داره که یکی از این بخش ها هم بخش احساسی زندگیمونه که ورای بخش تحصیلی و مالی و کاری و... هستش نخصوصا دخترا به این بخش از زندگیشون بیشتر اهمیت میدن پس تا حد ممکن نباید کاری کرد که بین این بخشا از زندگی تداخلی به وجود بیاد . همه چیز جای خودش. اول و آخر این تویی که باید تصمیم اخر رو بگیری و بدون که ارشدم تنها راه موفقیت نیست ولی لطفا این قضیه رو زیاد وارد بخش احساسی زندگیت نکن این جزو بخش تحصیلی زندگی توئه.
در ضمن اگه خواستی ارشد بخونی حتما برو دنبال علاقه ات من این کار رو نکردم والان خیلی پشیمونم :302:

یک موضوع دیگه که می‌خواستم تکمیل کنم حرفم رو اینه که چه بسا شما اصلا با همسر اینده تون محیط آکادمیک و زمانی‌ که در حال تحصیل هستید آشنا بشید. که این میتونه باعث بشه فرصت‌های بهتری براتون رقم بزنه.

با توجه به مطالبی که نوشتی، اولویت شما در زندگی خونواده ای هست که قرار هست در اینده تشکیل بدی
کار و تحصیلاتت در اولویت دوم قرار می گیرن و حتی گفتی که در شرایط خاص میتونی از همه این ها به نفع خونوادت صرف نظر کنی

و حالا سوال اینجاست که کدوم خونواده ؟!
شاید هیچوقت ازدواج نکردی، شاید ازدواج کردی و همسرت ترکت کرد، شاید ازش جدا شدی، شاید از دنیا رفت و شاید های بسیار که ممکنه برای هرکسی پیش بیاد.

سوال دوم اینجاست که این اولویت بندی شما از کجا نشات می گیره ؟
ایا فکر می کنی به عنوان یه همسر و مادر باید همه چیزت رو وقف خونوادت کنی ؟
شما بعد از ازدواج هم باید حریم شخصی خودت رو داشته باشی، حریمی که کار و تحصیلات و علایقت در اون قرار میگیره و همه اعضای خونه موظف هستن بهش احترام بذارن
انعظاف پذیری معنای خاص خودش رو داره و اصلا به این معنی نیست که شما خودت رو با هر شرایطی سازگار کنی، خیلی وقت ها دیگران هستن که باید خودشون رو با شما هماهنگ کنن
منظور من به هیچ وجه این نیست که خودخواهانه خونوادت رو در اولویت دوم مسائلت قرار بدی، اما باید بتونی همه ارکان زندگیت رو در کنار هم مدیریت کنی

خونه و خونواده و همسرو فرزند مهمترین رکن زندگی همه ماست اما همه زندگی نیست
اونچه که در درجه اول هست، حرکت صعودی شماست چیزی که ازش به عنوان خوشبختی یاد میشه
همون حرفای تکراری که اول خودت باید خوشبختی رو احساس کنی و بعد سعی کنی با یه ازدواج مناسب اون رو به کس دیگه ای هم هدیه بدی
و اینکه خوشبختی یه موقعیت مکانی یا زمانی خاص نیست بلکه همین حرکت رو به جلو هست، همه اینا رو خودت میدونی
این رشد کردن و کامل شدن مهم ترین رکن زندگی شماست

رشد کردن یه امر اجتناب ناپذیره ممکنه یه زمانی به خاطر خونوادت تمایلاتت رو سرکوب کنی، اما نمی تونی اون ها رو ازبین بیری و قطعا تاثیرات منفی این سرکوب توی زندگی خونوادگیت هم نمود پیدا میکنه
اگر قرار باشه درس و بحث و کار شما یه امر تفننی و سرگرم کننده باشه، عملا کسی اون رو جدی نمیگیره و در واقع کسی شما رو جدی نخواهد گرفت
با اعتماد به نفس کامل و خیلی محکم تر برای زندگی اینده ات تصمیم بگیر و همه چیز رو موکول به بعد از ازدواج نکن
تصمیمات مهم و کلانت رو همین الان بگیر، تا کسی شما رو انتخاب کنه که با شما هم مسیر باشه

بله خیلی از پسرا ترجیح میدن با دختری ازدواج کنن که تحصیلات کمتری داشته باشن، خیلی باهوش نباشن و همیشه عقب تراز خودشون حرکت کنن
اما همین پسر بعد ازدواج، زن های موفق رو به همسرش نشون میده و او رو به بی مصرف بودن یا بی خاصیت بودن محکوم میکنه، سرزنش میکنه!
هرچند ته دلش از اینکه با زنی هست که در کنار اون لازم نیست خیلی به خودش زحمت بده و به چیزی فراتر از مسائل مالی و اتفاقات روزانه فکر کنه، احساس رضایت میکنه
این ها همون ادم های سطحی و بی فکری هستن که هیچوقت طعم خوشبختی واقعی رو نخواهند چشید، چون ترجیح میدن به جای حرکت کردن درجا بزنن

خواستگاری های تلفنی هم دو دوسته هستن،
خیلی هاشون ادم هایی هستن که موقعیت خونوادگی و اجتماعی شما و شخصیت شما براشون جالب هست،اگر عاقل باشن، شما رو صرفا به خاطر بالاتر بودن مدرک تحصیلیت کنار نمیگذارن، بلکه همه خصوصیات اخلاقی شما رو باهم درنظر میگیرن
اما خیلی های دیگشون رنگ پوست و چشم و قد و وزن و مدرک تحصیلی شما رو در عرض هم می سنجن، ممکنه با گرفتن مدرک ارشد این تیپ خواستگارهاتون رو از دست بدین(باید خدارو شکر کنین)

همه حرفام تکراری بود ومطمئنا همه این ها و خیلی بهتر از من میدونی
اما سوال اخر اینجاست که وقتی تمام مدت انلاینی و توی تالار پرسه میزنی و اونوقت هایی هم که مثلا داری درس میخونی به فکر خواستگارات هستی، کی وقت می کنی درس بخونی ؟!
اگر قراره مدرک ارشد بگیری، یه جوری درس بخون که حداقل از یه دانشگاه درست حسابی باشه، چون قرار هست در مقابلش بخشی از خواستگارات رو از دست بدی :)

سلام دختر مهربون.

اومدم یه تاپیک بزنم..سر راه تاپیکتو دیدم.چون نظر همه اونوری بود.گفتم نظر خودم که اینوریه یه کمی رو بگم..امیدوارم جای دوستان تنگ نشه.:)

فکر کنم اکثر ما دخترا به همچین چیزی فکر کردیم..حتی من که تو درس خوندن تنبلم (نمره نه خوندن درس) هم به این موضوع فکر کردم و دلم میخواد ادامه بدم..اما موضوعی که تو گفتی هم یه واقعیته.

اینکه چه تصمیمی بگیری بستگی به همون هدفاس که بچه ها گفتن و شرایط.

فاکتور شرایط که شامل خونواده و اطرافیان میشه رو زیاد دست کم نگیر.
البته بیشتر بستگی به شخصیت خودت داره اما اطرافیان هم خیلی مهمن تو ازدواج.

یعنی شاید پدر یکی مثه بهار شادی اینجوری فکر میکنه اما کسی مثه خونواده من اجازه ورود کسی با مدرک پایینتر رو نمیدن.
بحث شعور و ... نیست..واقعا الان من میتونم پسر باشعور و پولدار و با خونواده و خوش قیافه و ... برات ردیف کنم که چون دیده با مدرک دانشگاهیش به هیچ جا نمیرسه درسشو ول کرده چسبیده به کار و الان موفقه.

اما وقتی یه خونواده مثه مال من زیر بار نمیره..

نمیشه تو ازدواج زیاد سر خود بود..نمیشه رو حرف پدری که انقد سختگیره حرف زد..نمیشه تو ازدواج با زمین و زمان جنگ کرد.

درسته گفتی حرف مردم برات مهم نیست..اما باید تو موقعیت قرار بگیری.
اگه مثه من ترجیح میدی ازدواجت طبق سبک روتین انجام بشه و ظاهرش باعث بسته شدن دهان خیلی ها و ارامش تو بشه مجبوری دور ادمای تحصیلات پایینتر رو خط بکشی.

بازم بستگی به شرایط خودت و خونوادت و موقعیتی که توش هستی داره.
نمیگم دور پیشرفتتو خط بکش...اصلا..

اما الان که بدون کنکور هم میشه رفت دانشگاه شاید بعدا موقعیت پیش بیاد.

حالا اگه بعدا با خواستگارای مدرک پایینتر مخالف نیستید جمیعا، ادامه تحصیل باعث بیشتر دیده شدنت هم میشه..اما اگه برعکس باشه.........................

نخواستم ناامیدت کنما.:305:

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خارپشت

با توجه به مطالبی که نوشتی، اولویت شما در زندگی خونواده ای هست که قرار هست در اینده تشکیل بدی
کار و تحصیلاتت در اولویت دوم قرار می گیرن و حتی گفتی که در شرایط خاص میتونی از همه این ها به نفع خونوادت صرف نظر کنی

و حالا سوال اینجاست که کدوم خونواده ؟!
شاید هیچوقت ازدواج نکردی، شاید ازدواج کردی و همسرت ترکت کرد، شاید ازش جدا شدی، شاید از دنیا رفت و شاید های بسیار که ممکنه برای هرکسی پیش بیاد.

سوال دوم اینجاست که این اولویت بندی شما از کجا نشات می گیره ؟
ایا فکر می کنی به عنوان یه همسر و مادر باید همه چیزت رو وقف خونوادت کنی ؟
شما بعد از ازدواج هم باید حریم شخصی خودت رو داشته باشی، حریمی که کار و تحصیلات و علایقت در اون قرار میگیره و همه اعضای خونه موظف هستن بهش احترام بذارن
انعظاف پذیری معنای خاص خودش رو داره و اصلا به این معنی نیست که شما خودت رو با هر شرایطی سازگار کنی، خیلی وقت ها دیگران هستن که باید خودشون رو با شما هماهنگ کنن
منظور من به هیچ وجه این نیست که خودخواهانه خونوادت رو در اولویت دوم مسائلت قرار بدی، اما باید بتونی همه ارکان زندگیت رو در کنار هم مدیریت کنی

خونه و خونواده و همسرو فرزند مهمترین رکن زندگی همه ماست اما همه زندگی نیست
اونچه که در درجه اول هست، حرکت صعودی شماست چیزی که ازش به عنوان خوشبختی یاد میشه
همون حرفای تکراری که اول خودت باید خوشبختی رو احساس کنی و بعد سعی کنی با یه ازدواج مناسب اون رو به کس دیگه ای هم هدیه بدی
و اینکه خوشبختی یه موقعیت مکانی یا زمانی خاص نیست بلکه همین حرکت رو به جلو هست، همه اینا رو خودت میدونی
این رشد کردن و کامل شدن مهم ترین رکن زندگی شماست

رشد کردن یه امر اجتناب ناپذیره ممکنه یه زمانی به خاطر خونوادت تمایلاتت رو سرکوب کنی، اما نمی تونی اون ها رو ازبین بیری و قطعا تاثیرات منفی این سرکوب توی زندگی خونوادگیت هم نمود پیدا میکنه
اگر قرار باشه درس و بحث و کار شما یه امر تفننی و سرگرم کننده باشه، عملا کسی اون رو جدی نمیگیره و در واقع کسی شما رو جدی نخواهد گرفت
با اعتماد به نفس کامل و خیلی محکم تر برای زندگی اینده ات تصمیم بگیر و همه چیز رو موکول به بعد از ازدواج نکن
تصمیمات مهم و کلانت رو همین الان بگیر، تا کسی شما رو انتخاب کنه که با شما هم مسیر باشه

بله خیلی از پسرا ترجیح میدن با دختری ازدواج کنن که تحصیلات کمتری داشته باشن، خیلی باهوش نباشن و همیشه عقب تراز خودشون حرکت کنن
اما همین پسر بعد ازدواج، زن های موفق رو به همسرش نشون میده و او رو به بی مصرف بودن یا بی خاصیت بودن محکوم میکنه، سرزنش میکنه!
هرچند ته دلش از اینکه با زنی هست که در کنار اون لازم نیست خیلی به خودش زحمت بده و به چیزی فراتر از مسائل مالی و اتفاقات روزانه فکر کنه، احساس رضایت میکنه
این ها همون ادم های سطحی و بی فکری هستن که هیچوقت طعم خوشبختی واقعی رو نخواهند چشید، چون ترجیح میدن به جای حرکت کردن درجا بزنن

---

:104::104::104:

واقعا صد آفرین به شما خارپشت عزیز:72:

واقعا عمیق و زیبا فکر می کنی:72: از یک پسر ایرانی کمی بعیده:311:

دوست عزیز:72:

فارغ از جنبه مادی که ممکنه ادامه تحصیل برای شما امتیاز داشته باشه. بدست آوردن استقلال رای ، خود باوری، عزت نفس و اعتماد به نفس، هدفمند بودن در

زندگی، بهینه استفاده کردن از وقت، خوش فکر شدن، در اجتماع بودن، هم فکری باهمسر و جامعه به دلیل به روز شدن و در اجتماع بودن،

تربیت فرزندان آپ دیت و به روز در آینده و...... و صدها دلیل دیگه کمک میکنه یاد بگیری بهتر زندگی کنی حالا چه با ازدواجی که ختم به خیر شود،

چه ازدواجی که خدای نکرده با شکست یا مرگ طرف مقابل همراه باشد و چه اگر هیچوقت موقعیت ازدواج مناسب نصیبت نشود.

اگه می بینی مادر شما و یا مادر من و یا مادر رایحه (ببخشید رایحه عزیز در مثل مناقشه نیست) و یا مادران اطرافمون اینقدر در گیری با خودشون و شوهرشون

و ما فرزندان دارند شاید یکی از دلایلش این باشه که یاد نگرفتند خوب فکر کنند، خوب عمل کنند، خوب زمانشان و زندگی شان را مدیریت کنند،

بدون شک درس خواندن این مسیر را هموارتر می کند.......

به قول دوستی ازدواج هدف نیست وسیله است.

نقل قول:

---

"و حالا سوال اینجاست که کدوم خونواده ؟!
شاید هیچوقت ازدواج نکردی، شاید ازدواج کردی و همسرت ترکت کرد، شاید ازش جدا شدی، شاید از دنیا رفت و شاید های بسیار که ممکنه برای هرکسی پیش بیاد."

---

بله دقیقاً من هم به مادرم همینا رو میگم.

نقل قول:

---

"خیلی هاشون ادم هایی هستن که موقعیت خونوادگی و اجتماعی شما و شخصیت شما براشون جالب هست،اگر عاقل باشن، شما رو صرفا به خاطر بالاتر بودن مدرک تحصیلیت کنار نمیگذارن، بلکه همه خصوصیات اخلاقی شما رو باهم درنظر میگیرن"

---

درسته. اما شاید من (یا در واقع پدرم) اونها رو بخاطر مدرکشون کنار بذارم!

نقل قول:

---

"اما سوال اخر اینجاست که وقتی تمام مدت انلاینی و توی تالار پرسه میزنی و اونوقت هایی هم که مثلا داری درس میخونی به فکر خواستگارات هستی، کی وقت می کنی درس بخونی ؟!"

---

میدونم اینو ننوشتی که توضیح بدم. ولی محض اطلاع،
استثنااً (چه جوری مینویسنش!) دیروز بعد از ظهر و امروز توی تالار زیاد بودم. اونم به خاطر اینکه یه نتیجه ای از تاپیکم بگیرم و بهتر بتونم به درسم برسم. اگه دقت کنی چند وقتی هست که ترک کردم!



ممنونم حرفات بدردم خورد.


------------------
آقا، یه چیزی واسه خنده(شایدم گریه!)
پس فردا من نیام بگم خواستگار ندارم همه تون برگردید بهم بگید موقعیت شما واسه پسرا ...! (همون جوابی که به خیلی ها داده میشه.)
----------------

سلام به اون یکی بهار عزیز.
خوش اومدی

نقل قول:

---

اگه مثه من ترجیح میدی ازدواجت طبق سبک روتین انجام بشه و ظاهرش باعث بسته شدن دهان خیلی ها و ارامش تو بشه مجبوری دور ادمای تحصیلات پایینتر رو خط بکشی.

---

:163:نه!
بهت توصیه میکنم دیدت رو عوض کنی بهار جان!!
چه فایده آخه!
بنده، همون یک فاکتور آرامش خودم رو گذاشتم راس امور، خودش به هزار و یک زیر مجموعه تبدیل شده. حالا شما فاکتور بسته شدن دهان دیگران رو هم اضافه کردی، دیگه چه شود!!

نقل قول:

---

نخواستم ناامیدت کنما.

---

نا امیدم که نکردی. فوقش اینه که رسیدم سر همون دودلی خودم:)
ولی مرسی که نظرت رو گفتی.

-------------------

ممنونم ازت سنجاب عزیز:72:

سلام دختر مهربون عزیز . ببین من نظرم اینه که اگه منظورت از ادامه تحصیل فوق لیسانس هست حتما فوقتو بگیر و اصلا این مدرک نه تنها موقعیتتو به خطر نمیندازه بلکه ادمهای بهتری سر راهت قرار میگیرن به تو به چشم بهتری نگاه میشه و موقعیتت صد درصد بهتر میشه و هیچوقت پشیمون نمیشی پس بخون .اما اگه دکترا منظورته باید بگم بله این مدرک ترسناکه برای پسرها چون نگران دید تو نسب به خودشون و زندگی هستن و اینکه خود تو هم سخت پسندتر میشی البته کمی . درمورد دکترا به نظرم ممکنه باعث شه موقعیت ازدواج کم شه اما فوق نه تنها بد نیست بلکه بهتر هم هست . الان تا چهار سال بعد همه فوق دارن نگیری پشیمون میشی .

"ایا فکر می کنی به عنوان یه همسر و مادر باید همه چیزت رو وقف خونوادت کنی ؟
شما بعد از ازدواج هم باید حریم شخصی خودت رو داشته باشی، حریمی که کار و تحصیلات و علایقت در اون قرار میگیره و همه اعضای خونه موظف هستن بهش احترام بذارن
انعظاف پذیری معنای خاص خودش رو داره و اصلا به این معنی نیست که شما خودت رو با هر شرایطی سازگار کنی، خیلی وقت ها دیگران هستن که باید خودشون رو با شما هماهنگ کنن"

الان که دوباره خوندم این حرفا رو، یاد ایرادایی که از مادرم میگرفتم افتادم. که همیشه توی فکرم میگفتم چرا انقدر خودش رو ندید گرفته توی زندگی مشترک! و حتی بعضی وقتا فکر میکردم ریشه خیلی از مشکلاتشون از همین مساله هست!
خیلی از مادرامون اینجوری زندگی کردن.
حالا این ویژگی داره به من سرایت پیدا میکنه!

---------------------
"منظور من به هیچ وجه این نیست که خودخواهانه خونوادت رو در اولویت دوم مسائلت قرار بدی، اما باید بتونی همه ارکان زندگیت رو در کنار هم مدیریت کنی"

وسط بودن خیلی سخته. من تجربه شو ندارم یا این ور بوم آویزونم یا اون ور بوم!

------------------

تنها جان، بله. منظور من ارشده. نه دکترا.
ممنونم ازت.

نقل قول:

---

نه!
بهت توصیه میکنم دیدت رو عوض کنی بهار جان!!
چه فایده آخه!
بنده، همون یک فاکتور آرامش خودم رو گذاشتم راس امور، خودش به هزار و یک زیر مجموعه تبدیل شده. حالا شما فاکتور بسته شدن دهان دیگران رو هم اضافه کردی، دیگه چه شود!!

---

من اینو بنا به شرایط خودم گفتم..چون میدونم این قضیه ارتباط کاملا مستقیم با خونواده من داره..
برای همین بهت میگم شرایط خونوادت رو کاملا بسنج.
تجربم بهم گفته نمیشه تو ازدواج با یه فامیل و خونواده در افتاد..اگه خونواده تو مثه خونواده من به مسائل ظاهری خیلی خیلی اهمیت میدن ناچاری تو هم توجه کنی.
اما اگه نه براشون مهم نیست.خوب توهم با خیال راحت میتونی فقط به معیارای خودت فکر کنی.

تقریبا تکرار پست قبلم شد.فقط خواستم ابهام رو رفع کنم.

و یه نکته دیگه و کلی رو بگم که شاید ربط مستقیمی به تاپیکت نداشته باشه و شایدم داشته باشه.

منم موافق پیشرفت و مستقل بودن و مادران اپدیت و گله از مادرامون واسه پیشرفت نکردنشون و ... هستم.
اما یه نکته رو در نظر بگیر.که مادرامون قدم اول رو برداشتن.یعنی ازدواج کردن..و مشکل توجه نکردن به خودشون هست.
اما قدم اول رو هنوز برنداشتیم.
باید واقع بین بود.همه ما میدونیم تعداد پسرهای اماده ازدواج از دخترا کمتره.
همه ما میدونیم شرایط اقتصادی مملکت ما افتضاحه و این فشار روی دوش مردا بیشتره.
همه ما میدونیم کارفرماها دنبال جذب نیروی ارزان که عموما دخترا هستن،میباشن.
همه ما میدونیم با این حساب فرصت شغلی پسرها پایین میاد.همه ما میدونیم پسری که بخواد هم ارشد بگیره و هم تو این شرایط کار کنه و پس انداز قابل قبول جمع کنه و هم اماده ازدواج بشه تعدادش کم میشه.

پس با این حساب خواهی نخواهی یه تعداد دختر مجرد میمونن.
دخترایی که مجردن لزوما تحصیلات پایینتر ندارن.به احتمال قویتر سازگاری بیشتر و توقع کمتر دارن.یعنی به مدرک لیسانس یا کمتر هم قانعن..به شغل ازاد هم قانعن و ...

پس اگه میخوای پیشرفت کنی کسی منعت نمیکنه.ولی توازن همه چیرو بهم نزن..شغل،درس،فردیت،سازگاری ،توقع.

نکته بعدی اینه که با بالا رفتن سن(البته نمیدونم چند سالته،گمونم تو یه مایه هایی هستیم،من 25سالمه) ممکنه،دقت کن گفتم ممکنه نه حتما یه شور و نشاطی تو وجودت ازبین بره..یعنی زمانی که تو نشستی تا خواستگار هم شانت پیدا بشه کم کم فیتیله احساس تو وجودت پایین بکشه و ازشور و حال بیفتی.که این مواقع ممکنه دو اتفاق بیفته.یا کلا از ازدواج سرد و بی میل میشی.
یا ازدواج میکنی اما کلی هزینه میکنی تا جبران مشکلات ناشی از عدم شور و حست رو کنی.
ممکنه هیچ کدوم از این اتفاقا هم نیفته.

در حالیکه میشد تو چند سال زودتر که پرحس تر و پرانگیزه تر بودی ازدواج میکردی و هزینه ای که قراره صرف اون برگردوندن انرژی کنی صرف درس خوندن یا پیشرفت کاری کنی.
پس به خودت نگاه کن.به شخصیتت.و تصمیم بگیر.

و القصه تو خیلی به این اقایون نگاه نکن.یه مرد تا 40 سالگیش هم میتونه پر شور باشه..و صاحب موقعیت ازدواج.پس دغدغه ای مثه دخترا نداره.
و خوب من در مورد شرایط فعلی مملکتمون میگم نه مثلا شرایط کشوری که مثلا حامد زندگی میکنه و ممکنه با اینجا فرق فوکوله.

ابهاماتو رفع نکردم.و زیاد کردم.فقط خواستم به اینا هم فکر کنی.
هرچند خود من با این لالاییم خوابم نبرده.

موفق باشی

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

دخترایی که مجردن

---

اشتباه نوشتم..منظورم دخترایی که ازدواج کردن بود.و زمان ویرایش تموم شده بود.

سلام به همه دوستان

دوستان تماماً راجع به وظیفه ای که شما برای برخورد با موضوعی که مطرح کرده ای پست گذاشته اند که هر کدام با توجه به زاویه دیدشون درسته

اما

من میخوام از یک زاویه دیدگاه کلی به موضوع بپردازم .

در قالب چند سوال که شاید خواندن دوستان و کمی تامل روی اون خالی از لطف نباشه:

این سوالات صرفاً ایجاد یک فضای فکری خاص برای دوستانه و بیان راه حل نیست

من میگم متاسفانه بحث تحصیلات عالیه هم برای جوونای ما شده دردسر مهمی....

هم برای آقاپسرا و هم برای دختر خانوما


چرا ما باید تو زندگیمون برای رسیدن به یک شغل حتماً تحصیلات عالیه داشته باشیم؟

اونهایی که شغل و منصبی برا خودشون دست و پا کردن چند درصدشون تحصیلاتشون مرتبط با موضوع کاریشونه؟

مگه غیر از اینه که انسان باید کار کنه تا خرج زندگی خودش رو در بیاره؟

آیا نمیشه ما آدم عالمی باشیم و اتفاقاً مثلاً شغلمون نجاری باشه. آیا اشکالی داره....؟

بیاییم کمی فکر کنیم آیا چیزی یا چیزهایی بالا تر از علم هم هست که به اونها افتخار کنیم که همه میتونند داشته باشند ولی خیلی کمیابه و هر کی اونا رو داشته صد در صد تو زندگیش و خدمت به دیگران موفق بوده؟

من منکر تاثیر علم بر کیفیت انجام کارها در یک شغل نیستم. اما برای ما این علم دراکثر موارد غیر از یک کارت شناساییه یا اینکه جزئی از جهازمونه؟

مگه زندگی چیزی غیر از تلاش برای معاش برای رفاه خانواده و تربیت صحیح فرزندان و گرم نگهداشتن کانون خانوادست؟

قطعاً اینها نیاز به آگاهی و تجربه و خیلی چیزهای دیگه داره ولی آیا به مهندسی عمران هم احتیاج داره ؟ به سخت افزار چطور؟ ........


ببینید، میگم زندگی پدرو مادرهای بیسواد دیروز که الان یا در قید حیات نیستند یا اگر هم هستند پیر و ناتوان شده اندخیلی جالب بوده. مگه نه؟!!!!


مادر 6-7 تا بچه داشت از بعد از نماز پا میشد کل کارهای خونه رو مدیریت میکرد شاید کار هم میکرد مثل خیاطی ، رختشویی و .... پدر هم میرفت سرکار (معمولاً کارهای سطح پایین) تا دیر وقت بر می گشت خونه. چرا بچه های اونا کمتر مشکل داشتند؟

راستی میدونیم قدیما مادر های تو روستا از صبح زود تا شب چقدر کار انجام میداد. میدونیم پدر ها چقدر زحمت میکشیدند؟

یادشون بخیر . دست زنده هاشون رو میبوسیم.

هدفت از فوق لیسانس چیه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خارپشت

بله خیلی از پسرا ترجیح میدن با دختری ازدواج کنن که تحصیلات کمتری داشته باشن، خیلی باهوش نباشن و همیشه عقب تراز خودشون حرکت کنن
اما همین پسر بعد ازدواج، زن های موفق رو به همسرش نشون میده و او رو به بی مصرف بودن یا بی خاصیت بودن محکوم میکنه، سرزنش میکنه!
هرچند ته دلش از اینکه با زنی هست که در کنار اون لازم نیست خیلی به خودش زحمت بده و به چیزی فراتر از مسائل مالی و اتفاقات روزانه فکر کنه، احساس رضایت میکنه
این ها همون ادم های سطحی و بی فکری هستن که هیچوقت طعم خوشبختی واقعی رو نخواهند چشید، چون ترجیح میدن به جای حرکت کردن درجا بزنن

---

کاملا با این قسمت مخالفم.من به عنوانه یه لیسانسه هیچ موقع خاستگاری یه خانوم که مدرک دکترا داره نمیرم.این به خاطر این نیست که من آدم سطحی نگر و بی فکری هستم اتفاقا چون میدونم این اختلاف مدرک میتونه تو آینده مشکل ساز باشه یه همچین ریسکی رو نمیکنم . (برای درک بهتر میتونید تو همین فروم تاپیکهایی رو پیدا کنید که خانوم از پایین بودن مدرک شوهرش یه غول ساخته و تا مرز جدایی هم پیش رفته)پس آدمهایی که چنین دیدگاهیی دارن نه تنها آدمهای بیفکری نیستن بلکه آدمهایی هستن که سعی میکنن از تجربیات دیگرون نهایت استفاده رو ببرن .
دوست من برای این که با دیدگاه خانومها بیشتر آشنا بشی بهتره یه نظر سنجی ایجاد کنی تا به حرفم برسی.
خدا زن رو طوری آفریده که دوست داره همسرش از خودش بالاتر باشه تا بتونه بهش به عنوان یه تکیه گاه نگاه کنه و بهش اعتماد کنه به خاطر همین هم هست که مشاورها توصیه میکنن مرد هم از لحاظ سنی هم تحصیلات و هم مادیات کمی باید از زن بالاتر باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط matrix_14

اتفاقا چون میدونم این اختلاف مدرک میتونه تو آینده مشکل ساز باشه یه همچین ریسکی رو نمیکنم . (برای درک بهتر میتونید تو همین فروم تاپیکهایی رو پیدا کنید که خانوم از پایین بودن

مدرک شوهرش یه غول ساخته و تا مرز جدایی هم پیش رفته)پس آدمهایی که چنین دیدگاهیی دارن نه تنها آدمهای بیفکری نیستن بلکه آدمهایی هستن که سعی میکنن از تجربیات

دیگرون نهایت استفاده رو ببرن .

---

دوست عزیز:72:

امیدوارم خارپشت عزیز خودش جوابی به پستتون بده ولی آنچه به ذهن من میرسه اینه که درپست خارپشت و در پست من ان قسمتهایی که مشخص کردم:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خارپشت

هرچند ته دلش از اینکه با زنی هست که در کنار اون لازم نیست خیلی به خودش زحمت بده و به چیزی فراتر از مسائل مالی و اتفاقات روزانه فکر کنه، احساس رضایت میکنه

---

اگه می بینی مادر شما و یا مادر من و یا مادر رایحه (ببخشید رایحه عزیز در مثل مناقشه نیست) و یا مادران اطرافمون اینقدر در گیری با خودشون و شوهرشون

و ما فرزندان دارند شاید یکی از دلایلش این باشه که یاد نگرفتند خوب فکر کنند، خوب عمل کنند، خوب زمانشان و زندگی شان را مدیریت کنند،

بدون شک درس خواندن این مسیر را هموارتر می کند.......

---

اشاره به این داره که مردانی که شبیه مادرانمون اهل رشد و ترقی نیستند نه صرفا ادامه تحصیل، اهل یک زندگی و روزمرگی هستند ترجیح می دهند زنی داشته باشند که از

خودشون پایین تر باشه. من جمله "یاد نگرفتند خوب فکر کنند، خوب عمل کنند، خوب زمانشان و زندگی شان را مدیریت کنند،" برای پدران خودمون هم لازم می دونم. به نظر من طریق

رشد و شکوفایی و جدایی از روزمرگی فقط درس خوندن نیست ولی درس خوندن یکی از این راههاست.

اگر مردی هستی که اهل پرواز کردن و اوج گرفتن هستی حال چه در درس چه در کار حرفه ای خودتت، چه ورزش مورد علاقت و....بدنبال زنی اینچنین باش که هم بیشتر درکت می کند

و همراهیت میکند و هم در اینده فرزندانی مانند خودتت خواهی داشت. و اگر برعکس پر پرواز نداری و بدنبال زندگی آرام و بدون تنش و دردسر هستی بدنبال زنی پایین تر و مطیع باش.

بعبارتی کبوتر با کبوتر باز با باز کند همجنس با همجنس پرواز.:310::310:

من در اطرفم دوستان زیادی با درجه دکتری می شناسم که با همسر با تحصیلات کمتر ازدواج کرده اند و موفق بوده اند. تاپیکهای موجود در اینجا مشخص است که مانند اورژانس

بیمارستان است و افراد مشکل دار اینجا هستند، افرادی که شاد و خوشحال زندگی می کنند که در این مورد تاپیک نمی زنند. آیا با این همه خیانتی که اینجا بیان می شود می توان

نتیجه گرفت همه مردها اهل خیانتند؟؟؟:163:

نکته ای که به نظرم دختر مهربون باید رعایت کنه اینه که واقعا چه نوع زندگی دوست داره در آینده داشته باشه و کنار چه نوع مردی دوست داره زندگی کنه، این امر کاملا شخصی است

و هیچکدوم عیب و ایرادی ندارند ولی جهان بینی هرکدوم متفاوت هست. اگر می خواهی با مردی همراه باشی که بدنبال پرواز کردن و اوج گرفتنه پس خودتت هم چنین باش و بدنبال آن

فرزندانی اینچنینی تربیت کن. اگر هم بدنبال مردی هستی که به شیوه سنتی فکر کند و بدنبال زن پایین تر باشد پس همینجا کافی است. در اینصورت مطمئنا خواستگارانی اینچنین نیز خواهی داشت.


موفق باشید:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط matrix_14

اتفاقا چون میدونم این اختلاف مدرک میتونه تو آینده مشکل ساز باشه یه همچین ریسکی رو نمیکنم . (برای درک بهتر میتونید تو همین فروم تاپیکهایی رو پیدا کنید که خانوم از پایین بودن

مدرک شوهرش یه غول ساخته و تا مرز جدایی هم پیش رفته)پس آدمهایی که چنین دیدگاهیی دارن نه تنها آدمهای بیفکری نیستن بلکه آدمهایی هستن که سعی میکنن از تجربیات

دیگرون نهایت استفاده رو ببرن .

---

دوست عزیز:72:

امیدوارم خارپشت عزیز خودش جوابی به پستتون بده ولی آنچه به ذهن من میرسه اینه که درپست خارپشت و در پست من ان قسمتهایی که مشخص کردم:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خارپشت

هرچند ته دلش از اینکه با زنی هست که در کنار اون لازم نیست خیلی به خودش زحمت بده و به چیزی فراتر از مسائل مالی و اتفاقات روزانه فکر کنه، احساس رضایت میکنه

---

اگه می بینی مادر شما و یا مادر من و یا مادر رایحه (ببخشید رایحه عزیز در مثل مناقشه نیست) و یا مادران اطرافمون اینقدر در گیری با خودشون و شوهرشون

و ما فرزندان دارند شاید یکی از دلایلش این باشه که یاد نگرفتند خوب فکر کنند، خوب عمل کنند، خوب زمانشان و زندگی شان را مدیریت کنند،

بدون شک درس خواندن این مسیر را هموارتر می کند.......

---

اشاره به این داره که مردانی که شبیه مادرانمون اهل رشد و ترقی نیستند نه صرفا ادامه تحصیل، اهل یک زندگی و روزمرگی هستند ترجیح می دهند زنی داشته باشند که از

خودشون پایین تر باشه. من جمله "یاد نگرفتند خوب فکر کنند، خوب عمل کنند، خوب زمانشان و زندگی شان را مدیریت کنند،" برای پدران خودمون هم لازم می دونم. به نظر من طریق

رشد و شکوفایی و جدایی از روزمرگی فقط درس خوندن نیست ولی درس خوندن یکی از این راههاست.

اگر مردی هستی که اهل پرواز کردن و اوج گرفتن هستی حال چه در درس چه در کار حرفه ای خودتت، چه ورزش مورد علاقت و....بدنبال زنی اینچنین باش که هم بیشتر درکت می کند

و همراهیت میکند و هم در اینده فرزندانی مانند خودتت خواهی داشت. و اگر برعکس پر پرواز نداری و بدنبال زندگی آرام و بدون تنش و دردسر هستی بدنبال زنی پایین تر و مطیع باش.

بعبارتی کبوتر با کبوتر باز با باز کند همجنس با همجنس پرواز.:310::310:

من در اطرفم دوستان زیادی با درجه دکتری می شناسم که با همسر با تحصیلات کمتر ازدواج کرده اند و موفق بوده اند. تاپیکهای موجود در اینجا مشخص است که مانند اورژانس

بیمارستان است و افراد مشکل دار اینجا هستند، افرادی که شاد و خوشحال زندگی می کنند که در این مورد تاپیک نمی زنند. آیا با این همه خیانتی که اینجا بیان می شود می توان

نتیجه گرفت همه مردها اهل خیانتند؟؟؟:163:

نکته ای که به نظرم دختر مهربون باید رعایت کنه اینه که واقعا چه نوع زندگی دوست داره در آینده داشته باشه و کنار چه نوع مردی دوست داره زندگی کنه، این امر کاملا شخصی است

و هیچکدوم عیب و ایرادی ندارند ولی جهان بینی هرکدوم متفاوت هست. اگر می خواهی با مردی همراه باشی که بدنبال پرواز کردن و اوج گرفتنه پس خودتت هم چنین باش و بدنبال آن

فرزندانی اینچنینی تربیت کن. اگر هم بدنبال مردی هستی که به شیوه سنتی فکر کند و بدنبال زن پایین تر باشد پس همینجا کافی است. در اینصورت مطمئنا خواستگارانی اینچنین نیز خواهی داشت.


موفق باشید:72:

---

من به شخصه هیچ مشکلی با این که زن آیندم از من تحصیلاتش بیشتر باشه ندارم و این رو برای خودم عیب نمیدونم ولی یه واقعیتی هست واونم اینه که ازدواج با چنین شرایطی ریسکش بیشتره چون ممکنه طرف مقابل من با این موضوع مشکل پیدا کنه .هیچ انسان سالمی با اوج گرفتن همسرش مشکلی ندارم ولی اوج گرفتنی که همراه با خود بزرگبینی باشه مشکلزاست.
ببینید تو جامعه ما اگه مردی فوق لیسانسه با زنی با مدرک فوق دیپلم ازدواج کنه کسی نمیگه "بیچاره مرد حیف شد رفته با یه فوق دیپلمه ازدواج کرده "ولی برعکسش متاسفانه هست و همینم هست که باعث میشه دختری که قبل ازدواج فک نمیکرد اختلاف تحصیلات براش مهم باشه بعد ازدواج (به خاطر القایی که از طرف جامعه بهش میشه)این موضوع براش به مشکل تبدیل میشه.و همچین زنی مثل انبار باروت میمونه که کافیه همسرش کمی با اون چیزی که انتظارش رو داشت فاصله داشته باشه اون موقعست که راستی راستی باورش میشه دیگرون راست میگفتن و اون تو ازدواجش دچار اشتباه شده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Parsa y

سلام به همه دوستان

دوستان تماماً راجع به وظیفه ای که شما برای برخورد با موضوعی که مطرح کرده ای پست گذاشته اند که هر کدام با توجه به زاویه دیدشون درسته

اما

من میخوام از یک زاویه دیدگاه کلی به موضوع بپردازم .

در قالب چند سوال که شاید خواندن دوستان و کمی تامل روی اون خالی از لطف نباشه:

این سوالات صرفاً ایجاد یک فضای فکری خاص برای دوستانه و بیان راه حل نیست

من میگم متاسفانه بحث تحصیلات عالیه هم برای جوونای ما شده دردسر مهمی....

هم برای آقاپسرا و هم برای دختر خانوما


چرا ما باید تو زندگیمون برای رسیدن به یک شغل حتماً تحصیلات عالیه داشته باشیم؟

اونهایی که شغل و منصبی برا خودشون دست و پا کردن چند درصدشون تحصیلاتشون مرتبط با موضوع کاریشونه؟

مگه غیر از اینه که انسان باید کار کنه تا خرج زندگی خودش رو در بیاره؟

آیا نمیشه ما آدم عالمی باشیم و اتفاقاً مثلاً شغلمون نجاری باشه. آیا اشکالی داره....؟

بیاییم کمی فکر کنیم آیا چیزی یا چیزهایی بالا تر از علم هم هست که به اونها افتخار کنیم که همه میتونند داشته باشند ولی خیلی کمیابه و هر کی اونا رو داشته صد در صد تو زندگیش و خدمت به دیگران موفق بوده؟

من منکر تاثیر علم بر کیفیت انجام کارها در یک شغل نیستم. اما برای ما این علم دراکثر موارد غیر از یک کارت شناساییه یا اینکه جزئی از جهازمونه؟

مگه زندگی چیزی غیر از تلاش برای معاش برای رفاه خانواده و تربیت صحیح فرزندان و گرم نگهداشتن کانون خانوادست؟

قطعاً اینها نیاز به آگاهی و تجربه و خیلی چیزهای دیگه داره ولی آیا به مهندسی عمران هم احتیاج داره ؟ به سخت افزار چطور؟ ........


ببینید، میگم زندگی پدرو مادرهای بیسواد دیروز که الان یا در قید حیات نیستند یا اگر هم هستند پیر و ناتوان شده اندخیلی جالب بوده. مگه نه؟!!!!


مادر 6-7 تا بچه داشت از بعد از نماز پا میشد کل کارهای خونه رو مدیریت میکرد شاید کار هم میکرد مثل خیاطی ، رختشویی و .... پدر هم میرفت سرکار (معمولاً کارهای سطح پایین) تا دیر وقت بر می گشت خونه. چرا بچه های اونا کمتر مشکل داشتند؟

راستی میدونیم قدیما مادر های تو روستا از صبح زود تا شب چقدر کار انجام میداد. میدونیم پدر ها چقدر زحمت میکشیدند؟

یادشون بخیر . دست زنده هاشون رو میبوسیم.

---

با یه قسمت از حرفای شما موافقم ادامه تحصیل باید از روی علاقه باشه نه از روی فشار و جبر اجتماعی ... خیلی از ما به امید وجهه اجتماعی بهتر و شغل بهتر تو مقطع ارشد ادامه تحصیل میدیم در حالی که علاقه ای بهش نداریم و این از لحاظ روانی مشکلاتی رو برامون ایجاد میکنه متاسفانه الان مدرک گرایی تو کشور ما بیداد میکنه و این یه حقیقته که الان آقایون کمتر دنبال مدارک بالای دانشگاهی هستن طوری که تو کلاس خود ما تعداد دخترا دو برابر پسراست ومن کلاس ارشدی رو دیدم که فقط یه نفر آقا توش بوده . ولی این دلیل نمیشه خانومی که علاقه به ادامه تحصیل داره فکر کنه که من درس نخونم چون شاید خواستگار نداشته باشم . نه اگه علاقه نداری و فقط چون همه ارشد میگیرن میخوای بخونی درست نیست جور دیگه ای هم میشه به تکامل و موفقیت رسید .

سلام دختر مهربون

من فرصت نکردم کل نظرات دوستان رو بخونم صفحه اول رو خوندم امیدوارم تکراری حرف نزنم.

به نظر من معلومات یک نفر در مدرک تحصیلی اون فرد خلاصه نمیشه و اون سطح معلومات هست که اهمیت داره.

ببین من دانشجوی ترم اول کارشناسی ارشد بودم که ازدواج کردم همسر من دو سه سالی بود که کار میکرد بعدش من دکترا هم قبول شدم و ادامه دادم ولی همسرم کارش رو ادامه داد الان به جرات میتونم بگم تجربه همسر من ارزشمند تر از درسی هست که من خوندم و من به هیچ وجه احساس برتری نسبت به همسرم ندارم از نظر سطح درآمد هم همسرم تقریبا 1.5 برابر من درآمد داره

من همون موقع که ازدواج کردم توی شرکت همسرم برای کار پذیرفته شدم که چون محیط کار خیلی مردونه بود هم خودم مایل نبودم شاغل بشم و هم همسرم راضی نمیشد از طرفی خیلی به ادامه تحصیل علاقه داشتم

اکر فکر میکنی مایلی ادامه تحصیل بدی و هدف و آینده خاصی با ادامه تحصیل برای خودت در نظر داری این کار رو بکن و مطمئن باش آقایی که داره کار میکنه بر اساس تجربه معلوماتی به دست میاره که از چیزهایی که شما توی دانشگاه یاد گرفتی کمتر نیست پس برای شما هم احساس برتری به وجود نمیاد از اون گذشته با ورود به یک مکان جدید ممکنه موقعیتهای مناسبی برای ازدواج برات پیش بیاد.

من شخصا این نظریه که دختر درس نخونه تا مورد ازدواجش کم نشه رو اصلا قبول ندارم اگه آینده روشنی در ادامه تحصبیل میبینی این کارو بکن و در غیر این صورت دنبال ادامه تحصیل نرو و زندگیت رو بکن و توی زمینه های دیگه پیشرفت کن به هرحال بیکار و به امید ازدواج نشین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

چرا بهار جان.
بعضی وقتا همون مدرک باعث ایجاد کینه میشه. حتی با تواضع بیش از حد خانم.
دیگه فخر فروشی هم بیاد روش که دیگه میشه میدون جنگ!

---

خوب عزیزم

اگر ما در بطن امتحان قرار نگیریم و خوب بمونیم ، وقتی که امتحان بشیم ذات واقعیمون رو میشه

اگر الان شما با مردی ازدواج کردی که دیدش اینه که نمیخواد شما بیش از خودش پیشرفت

کنی باید اینو به عنوان یک حقیقت بپذیری و فکر پیشرفت رو بذاری کنار چون مجموعه انتخابت

تو رو به اینجا میرسونه و چون حفظ آرامش و ارکان زندگیت مهمتره پس دیگه ادامه نمیدی!

من فکر می کنم که چون مادر شما این دید رو داشته که ازدواج مهمترین چیز برای یک دختره

این دید روی شما هم اثر گذاشته و دو دلت کرده.

پس اگر این دید رو داری (که دید بسیار محترم و خوبیه و نگرش ها با هم متفاوته) به نظر

بهتره فوق خوندن و ادامه تحصیل رو بذاری کنار چون خواهان یک زندگی پر از آرامش هستی

و میتونی هدف رو بگذاری رو تربیت فرزندان خوب و مفید برای جامعه که این هم مقدسه.

اما الان باید به این تعارض پاسخ بدی.

مسلما پیشرفت علمی با توجه به دیدگاه خانواده ممکنه برخی دردسرها رو برات رقم بزنه.

پس همین الان به این تعارض با توجه به سبک زندگیت پاسخ بده گلم.

راستی راجع به اینکه گفتم ازدواج هدف نیست و اتفاقه منظورم همون قسمت بودنشه و

اینکه انتخاب های تو ، تو رو به اون قسمت زودتر یا دیرتر (اگر قسمت و به صلاحت باشه)

میرسونه گلم.

بهر ترتیب با خودت بشین و یک جمع بندی کن.

در مورد استثناها صحبت کردم چون معتقدم ما هم می تونیم منحصر به فرد باشیم و جزو

استثناها اما همین منحصر به فرد شدن مستلزم تلاش و سختی کشیدن زیادیه و باید

به قول جناب حافظ با خون جگر در راه عاشقی و اهداف قدم برداری و گرنه به سر مقصد

نمیرسی.

بهر صورت خوشبختیت آرزومه و برات دعا می کنم دوست خوبم

:46: :72:

منم خواستم نظرم رو بگم .
در ابتدا می خوام بگم که به عنوان دانشجوی ارشد ، که شاید یک مقدار بسیار کمی هم به ادامه تحصیل فکر می کنه ، چه اولویتی در مورد سطح تحصیلات همسر آینده ام دارم.
من ترجیح می دم که ایشون لیسانس باشند و در ادامه با کمک همدیگه هر دو تامون برای ادامه تحصیلمون قدم برداریم.
حضور ایشون کمک بنده در مقطع دکترا باشه و حضور من کمک ایشون در مقطع ارشد باشه.
و حتی دوست دارم به مقاطع بالاتر هم راه پیدا کنه .
.
اما اگر دختر مورد نظر دانشجوی ارشد یا ارشد هم باشند فارغ از نزدیکیش به سن من ، سعی می کنم انتخابم رو دقیق تر انجام بدم و به این موضوع برسم که آیا ایشون هم اعتقاد دارند که مدرک شعور نمی یاره یا نه ؟
(نمی خوام بگم اگه لیسانس داشت این موضوع رو چک نمی کنم ولی الان این موضوع از اهمیت بیشتری برخورداره )
و اگر ایشون هم به این موضوع اعتقاد قلبی داشته باشند ، بنده زندگی با یک ارشد عاقل رو به یک لیسانسه عاقل ترجیح می دم ، در شرایط کاملا مساوی.
.
اما به نظر من در ایران اوضاع فرق می کنه و دختری که ارشد میخونه احتمالا خواستگار کمتری خواهد داشت .
یعنی این دید رو در خواستگار شکل می ده که نکنه پس فردا تو زندگی سر کوفت مدرکشو بزنه.
و یا حالا اقتدار مرد زیر سوال بره و ... .

لازم دونستم یه مورد دیگه رو هم بگم:

سعی نکن از جامعه کوچکی که بهش تعلق داری ( خانواده، دایره دوستان و فامیل و اشنایان) جدا بشی.

اینو برای این گفتم که از حرفات این رو میشه برداشت کرد که ازدواج برات اولویته.

مثال از این دست فراوونه: دختری رو میشناسم که تمام فامیل و دوستان نزدیک تحصیلات عالیه دارند، خب این دختر حتی ارشد رو هم کم می دونست، براش موقعیت ازدواج هم زیاد هست.

اما دوستی دارم که دختر با کمالاتی است، خیلی با عرضه، نسبتا زیبا، تحصیل کرده... اما چون از اون جامعه ای که بهش تعلق داشت، جدا شده، نه که خاستگاری نداشته باشه، اما خاستگار ها عموما به همون طرز فکر و عرف جامعه مادر تعلق دارند. من شخصا بهش حق میدم که اون ها رو رد کنه.

سلام.
دوستای عزیز از همتون ممنونم.
من نتیجه ای که میخواستم رو از این تاپیک گرفتم.

از همتون ممنونم که توی تاپیکم شرکت کردین و راهنماییم کردین.

امیدوارم همتون موفق باشید.
تو شادیاتون جبران کنیم:)
:72: