به شخصی علاقه دارم ولی شرایط ازدواج رو ندارم. نمیدونم باید اقدام کنم یا نه!؟

سلام
من تازه با اینجا آشنا شدم.اصلا نمیدونم جای درستی سوالم رو مطرح کردم یا نه...

25 سالمه و دانشجوی کارشناسی ارشد هستم.به یکی از همکلاسی هام علاقه دارم و اون هم تا حدودی از علاقه من باخبر هست و این حس به نوعی دوطرفه هس.
مشکلی که دارم اینه که شرایط ازدواج رو ندارم.نه شغل.نه سربازی.نه درآمد.نه پس انداز..خدارو شکر سایه پدر مادر بالای سرم هست و کمکم خواهند کرد ولی خودم چی!!؟..البته هدفم ادامه تحصیل هست و آیندم رو روشن میبینم ولی الان چیکار کنم!!!؟

به خدا درمونده شدم وگرنه الان اینجا این حرف ها رو نمیزدم...خیلی سخته که ببینی عشقت جلوی چشمات هست ولی هیچ اقدامی نمیتونی بکنی...

به خدا دلم گرفته نمیدونم باید چیکار کنم..همین الان هم چشمام پر اشک شده..هر روز این وضعیت گرونی و تورم و بیکاری قلبم رو آزرده میکنه ..هر روز با دیدن این وضعیت جامعه حالم بد میشه,دلم میشکنه...
پس خدا کی به داد ما میرسه!؟ وقتی هر لحظه امکان داره برای اون دختر خواستگار بیاد و ناچارا ازدواج کنه و ...
آخه تکلیف ما جوونای که پاک و سالم زندگی کردیم و الان میخوایم در یک چارچوب سالم ازدواج کنیم و همدمی داشته یاشیم چی میشه!؟

تورو جان فاطمه زهرا بگید باید چیکار کنم....دیگه دارم کم میارم....

masoud-h عزیز سلام

به تالار همدردی خوش آمدی

دوست عزیز کاملا احساس شما رو درک میکنم

اما چون دوست ندارم بیشتر از این از لحاظ روحی آسیب ببینی مشخصا بگم که این احساس را ادامه و بها نده!!

با توجه به مشکلاتت این احساس بیشتر اذیتت میکنه پس رهاش کن....

لینک زیر هم یه مطالعه روش داشته باش

اگر شرایط ازدواج ندارید.........(دمیدن در تنور احساسات ممنوع)

موفق باشی:72:

خانم ویدا از شما ممنونم که جواب دادید.

لینکی که قرار داده بودید رو خوندم. اتفاقا دقیقا به همین دلیل هست که دارم غصه میخورم و له میشم!

چون نمیخوام وارد همچین بازیهای عاطفی و اس ام اس و تلفن و دیدارها بشم... اصلا من از این جنس نیستم که دنبال دوستی و روابط مخفیانه باشم..و نمیخوام اون بنده خدا رو درگیر یک رابطه احساسی کنم...به خاطر ایناست که غصه میخورم..چون میفهمم،چون میبینم،چون شرایط رو درک میکنم، چون شب و روز کارم شده فکر کردن...ولی نمیتونم اقدامی کنم!

باور کنید من هم میتونستم به راحتی وارد دوستیهای اینچنانی با دختران دیگه بشم ولی نخواستم(شاید هم لطف خدا بوده،نمیدونم..)
ولی آخه این رسمش نیست...انگار هرکی بخواد سالم زندگی کنه کلاش پس معرکست!

چطور دم از فراموش کردن این شخص میزنید!؟ چقدر گفتنش واستون راحته.. ای کاش برای من هم انجام این کار به همین راحتی بود...
چیکار کنم؟

masoud-h عزیز

نیت خیر و حرفای صادقانتون رو میفهمم و شرایط شما رو تا حدودی درک میکنم

اما باور بفرما بهترین راه در همون لینک بصورت جامع و درست ارائه شده

امیدوارم دیگر دوستان بهتر راهنمایی کنن

موفق و شاد باشی:72:

یعنی واقعا هیچکس نیست که جوابی به من بده یا لا اقل همدردی کنه..!؟

جالبه تاپیک های اعضای فعال سریع به چندین صفحه میرسه ولی کسی که تازه وارده...

خیالی نیست...بازم رو میکنم به خدا و کرم اهل بیت بلکه فرجی در کار بشه.

ولی واقعا از شما انتظار نداشتم..با کلی شوق و ذوق جایی رو پیدا کنی و با کوهی از غم چند خط درد دل کنی ولی هیچکس جوابی بهت نده

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد!؟

سلام به شما

من توصیه ام به شما اینه که به جای ابراز ناراحتی و غصه خوردن(چون کمکی نمیکنه) به فکر دست و پا کردنه یک شغل برای خودتون باشید و کم کم مشغول کار بشید

شما الان دانشجو ارشدی.و هر روز دانشگاه نیستی.میتونی یه شغل پاره وقت پیدا کنید و کم کم شروع کنید و روی پای خودتون بایستید

اینجوری حداقل میتونید بگید که یه شغل دارید.

رو کردن به خدا و اهل بیت خیلی عالیه.اما همت شما رو هم میطلبه.
اگر ما فقط به امید کمک اونا بشنیم راه به جایی نخواهیم برد.

یادتون هم باشه گرونی و تورم برای همه هست.

یا علی بگید و همیت کنید و بلند شید.از همین فردا به طور جدی دنبال یه کار بگردید و خودتون مقدمات ازدواجتون رو فراهم کنید.

موفق باشید

یعنی تا پیدا نشدن شغل نباید اقدامی کنم!؟

خداییش به کسی که سربازی نرفته و نصف بیشتر هفته درگیر دانشگاه هست(با اون درسهای سنگین دانشگاه دولتی)کسی شغل میده!؟

جالبه توی پست (دمیدن در تنور احساسات ممنوع...) نوشته شده که در موقع درس باید تمرکز روی درس در موقع سربازی روی سربازی و در موقع شغل روی شغل تمرکز بشه..

پس با این حساب الان باید به ارشدم برسم.بعدش باید به دکترام برسم.بعدش باید به سربازیم برسم.بعد هم باید روی کار و شغل تمرکز کنم! و حق ندارم به ازدواج فکر کنم!! این دقیقا مضمون اون تاپیک هست!!
با یک حساب سر انگشتی الان که 25 سالمه در بهترین حالت 10 سال آینده یعنی در سن 35 سالگی تازه میتونم پروژه ازدواج رو شروع کنم و بهش فکر کنم!!؟

احتمالا الان میگید خب سن ازدواج بالا رفته و این طبیعیه!! ولی اصلا طبیعی نیست!
خداییش الان بیشتر از دوچرخه سواری لذت میبریم یا زمانی که 10-12 سالمون بود!؟
منظورم اینه که هر چیزی در سن خاص خودش لذت داره اگه از زمانش بگذره لذتش خیلی خیلی کمتر از حد واقعیش میشه!

حالا من تا اون سن چه بلایی سر احساسات پاک الانم میاد!؟
کسی رو که دوستش دارم رو به راحتی از دست میدم.
از کجا معلوم که اصلا اون موقع دیگه تمایلی به ازدواج داشته باشم!؟
تکلیف اختلاف سنیم با بچه هام چی میشه!؟
آیا تیپ و قیافه و نشاط و شادابی و انرژی الان رو خواهم داشت!؟

سلام

مسعود گرامي

بالاخره ميخواي ازيه جايي شروع كني يانه؟

يا فقط چون ميگي نميشه حركتي هم نميكني؟الان بري خواستگاري فكر ميكني نتيجه چي ميشه؟

شرايط خواستگاري رفتن رو داري؟

اونجا نوشته اگه شرايط ازدواج رو نداريد دميدن در تنور احساسات ممنوع اما ننوشته حق نداريد شرايط رو مهيا كنيد

درسته در هرزماني بايد تمركز كني روي موضوع اما تو نياز به ازدواج نداري؟نميخواي كنار تمركز روي درست شرايطت رو هم مهيا كني

اومديم و درست رو هم تموم كردي اين تلاش براي پيدا كردن كار تا اون زمان ضرري به تو ميزنه؟

من كه يك خانمم همزمان با درسم كار هم ميكردم تو كه داري از نيازت هم حرف ميزني حاضر نيستي قدمي برداري؟

تمركز كردن معنيش اين نيست كه بيخيال مسايل ديگه بشي معنيش اينه مسايل ديگه نشه همه مشغله ذهنت

حالا يه سوال اگه يكي ميومد و همين ها رو از تو ميپرسيد و به وضع جامعه هم اشاره ميكرد و هزار و يك سنگ ميزاشت جلوي پاش تو چي راهنماييش ميكردي؟

بهش ميگفتي برو بمير؟

يا يادش ميدادي خيلي راهها هم هست كه اون الان نميبينه؟

يا يادش ميدادي از تو حركت از خدا بركت؟

مسعود شرايط براي همه ما هست اما نميتونيم بشينيم و با هم گريه كنيم و دل به حال هم بسوزونيم

هر كس بايد از يه جايي شروع كنه

ميخواي شروع كني . ياعلي!

آقا مسعود
شما مایه افتخار این کشور هستید. منش و شیوه شما در زندگی قابل تحسینه. کاش همه جوونها از شما الگوبرداری کنند. :104:

شما درست میگید، وضعیت اقتصادی جوونها خیلی بغرنج شده ولی به نظر من همینطوری دست رو دست نذار و غصه بخور. تا اقدامی برای پیدا کردن کار نکردی لزومی نداره مایوس بشی. خیلی ها هم درس می خونن و هم کار می کنن..

علاقه شما به این دخترخانم می تونه انگیزه ای برای پیشرفت باشه. صد جا سر بزن...ناامید نشو....یه کم که مستقل شدی و به اصطلاح دستت توی جیب خودت رفت از طریق خانواده اقدام کن. بالاخر اون خانم هم تحصیلکرده هست اگه واقعا با هم تفاهم داشته باشید می تونید با همکاری هم زندگیتون رو بسازید.

سلام قبلا تو مباحث مشابه نظرمو که در واقع تجربه شخصیه زندگیمه گفتم الانم میگم اگه واقعا اونم دوست داره و حاضره پا به پات تو زندگی پیش بره از دستش نده مگه آدم چند بار عاشق میشه و یا برای شروع زندگی اینقدر ذوق و شوق داره؟؟؟ بعدش به نظرم اگه خانواده ها سخت نگیرن ازدواج خیلی بهتر از کارهای دیگه ایه که جوونا بخاطر ازدواج نکردن انجام میدن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط z o h r e h

اونجا نوشته اگه شرايط ازدواج رو نداريد دميدن در تنور احساسات ممنوع اما ننوشته حق نداريد شرايط رو مهيا كنيد

---

:104::104::104:


اقا مسعود بازم سلام

شما حداقل باید ماهی هزار تومان درآمد داشته باشی که اگه خواستی برای همسرت یه شاخه گل بخری از پدرت پول نخوای بگیری

خوده شما قضاوت کن.مثلا یه خواستگاری (نمیدونم خواهر دارید یا نه) بیاد برای خواهرتون.بگه من نه پول دارم..نه کار دارم...نه درآمد دارم...سربازی هم نرفتنم....

شما بهش چی میگید؟

اقا مسعود

ماهم دانشگاه دولتی ارشد خوندیم.انقدرم وحشتناک نیست که شما میگید !
اینو بدونید اگر بخواهید میتونید.

پسر خاله ای دارم که یکی از شخصیت های معروف در زمینه مدیریته.هرچند وقت یکبار هم تلویزیون میاد و صحبت میکنه.وقتی ازدواج کرد دیپلم داشت و 19 سالش بود.

الان دانشجوی دکتراست و دو تا بچه داره و استاد دانشگاه هستش.اونم مثل شما وقتی ازدواج کرد نه سرمایه آنچنانی داشت و نه سربازی رفته بود.فقط یه شغل خیلی ساده در حده یه کارمند خیلی معمولی داشت.جوری که فقط گرسنه نمیموندن

اگر میخواست مثل شما فکر کنه و بگه من باید روی هر چیزی متمرکز بشم الان شاید تحصیلکرده بود ولی از زن و زندگی و بچه و ...خبری نبود

بله..موقع درس باید تمرکزتون روی درس باشه.
موقع کار باید تمرکزتون روی کار باشه.

اما شما باید بهایبه دست آوردن یه چیز خوب رو بدید.اگر میخواهین به دختر مورد علاقه تون برسید باید براش زحمت بکشید.
باید حداقل دیگه از پدرتون خرجی نگیرید.

ما به شما میگیم به ازدواج فکر کن.همین الان هم فکر کن.اما هر کاری برای موفق شدن مقدمات خاص خودش رو میطلبه.

مثلا شما میخواهی بری مسافرت.اگر همینجوری صبح از خواب بیدار بشی و بری مسافرت بدون تهیه هیچ لوازمی به نظرتون اونجا بهتون خوش میگذره ؟؟همیشه هول و استرس دارین که نکنه چیزی لازم داشته باشم و با خودم نیاورده باشم/

من خودم یکی از کسانی هستم که با ازدواج در سن پایین (البته نه خیلی پایین) موافقم.من همه حرفهای شما رو قبول دارم...

اینکه دوست دارین در کنار همسرتون به خواسته هاتون برسید...

دوست دارین زودتر ازدواج کنید...

من موافقم و شما رو هم تشویق میکنم.


اما....
بازم میگم..تا مقدماتش (که مهترینش شغله) فراهم نشه این کار امکان پذیر نیست.

من هم جوونی هستم دقیقاً مشابه با شما ، با این تفاوت که سربازی مو رفتم و کار هم دارم ولی پاره وقته . و خدارو شکر از رشته ام اونقدر کار بلد هستم که اگه بخوام می تونم حقوقمو چندین برابر بکنم ، منتهی ارشد جلومو گرفته .
.
من می گم اگه سال اول ارشدتونه ، بی خیال کار بشین و درس بخونین .
اگه سال دومین شروع به کار کنین .
.
در زمینه قضایای مالی ازدواج هم باید بگم ، من خودم هم پس اندازی ندارم ولی نمی تونم بگم چون پس اندازی ندارم از ازدواج صرفنظر کنم چون که خدا گفته کمک می کنه ، اگه الان یکی ار فامیلهاتون که خیلی آبرو داره به شما بگه که شما برو ازدواج کن ، من 100 میلیون بهت می دم ، خداییش نمی ری ازدواج نمی کنی ؟
میری مسلماً خدا هم همینو گفته ، پس به خاطر مسائل مالی ازدواج نکردن ممنوع!
فقط باید یه جربزه ایی در شما وجو داشته باشه که بتونین در این شرایط اقتصادی در حدا توانتون از پس مخارج بر بیاین ، باقی شو بسپروین به خدا . (بلوغ اقتصادی)
.
در زمینه سربازی باید بگم که ، سربازی بدی بسیار زیادی داره و وقتت بسیار تلف میشه ، ولی چاره چیه ؟ اگه بتونی امریه در اداره ایی یا در کنار نزدیکان و یا دوستان بگیری ، به راحتی می تونی اهداف غیر سربازی تو جلو ببری .
همه می دونن که سرباز در این مملکت علاف و بیکاره ، پس خودتو نگران نکن ، بسته به اینکه محل خدمتت کجا باشه ، میشه سربازی خوب یا بدی رو برای شما متصور شد .
پس برای سربازی حتماً دنبال امریه یا سرباز معلمی باش .
این سربازی خیلی راحت خواهد بود و مثل یک کارمند که رایگان داره برای کشورش خدمت می کنه خواهی بود.
اینم از سربازی .
.
من شدیدا مخالف این هستم که برای فردی مثه شما بگن که 35 سالگی ازدواج کنین . مخالفم.
.
من هر جا مطالعه کردم و هر چی خوندم بنیان اصلی مطالب همینه ، کدوم مشاور گفته که شما برو 35 بیا ؟
اگه جایی گفتن بگو ما هم از ازدواج صرفنظر کنیم!
این حرف نه بر اساس قرآنه و نه عقل .
دوست داشتی من سخنرانی هایی رو برات معرفی می کنم که بدونی اون چیزی که در جامعه ما هست مخالف با قرآنه . و قرآن ازدواج آسان رو تشویق می کنه . تازه می فهمی قرآن چقدر زندگی ما رو راحت کرده .

از همه شما دوستان که جواب دادید واقعا ممنونم...کاش میدونستید چقدر نظراتتون برام با ارزش هست و توی این شرایط چقدر به جایی مثل اینجا نیاز دارم!:72:

باور کنید ترس و تنبلی واسه کار ندارم و اگه پیدا بشه حتما تن به کار میدم...ولی کارهای نیمه وقت رو اکثرا به خانم ها میدن.خانوادم هم تمایل دارن که تمرکزم روی درسم باشه تا دکترا راحت قبول شم و دلشون نمیخواد وقتم رو واسه 200-300 هزار تومان تلف کنم!!:(

ولی ..ولی میترسم طرف رو از دست بدم...واسه یه دختر جوون و زیبا و نجیب خواستگار زیاد هست...هر لحظه امکان داره که واسه همیشه از دستش بدم!!:203:

الان باید چیکار کنم!؟ نباید به نوعی اون رو متوجه علاقه و احساس خودم کنم و صادقانه همه چیز و قصد و نیت و برنامه آیندم رو باهاش در میون بذارم!؟

خانواده شما در جریان این علاقه هستند ؟
آیا خانواده تون مشکل سربازی و شغل و درآمد و ... رو برای شما مطرح می کنند ؟
امکان خواستگاری رفتن هست ؟ مخالفتی نمی کنند ؟
با خانواده راحت هستین ؟ (من خودم اصلا روم نمی شد که بگم می خوام ازدواج کنم و ... داستانی داره که می تونی بری بخونی )

سلام masoud-h

اول از همه بگم که چقدر نظرات دوستان خوب و کامل بوده امیدوارم در کنار همه این اظهار نظرها تصمیم درست را با خودت بگیری

من فکر میکنم شما همه مشکلات و نداشتن شرایط ازدواج را کامل میدونی

اما با خودت کنار نیامدی با وجود اطلاع از شرایط خودت باز دوست داری یک اشتباه انجام دهی....

من نمیگم که شما حتما باید نوشته های ما را بپذیرید اما دوست دارم تکلیفت را با خودت مشخص کنی

اگر مشکلات مالی سربازی و نداشتن شرایط رو مشکل نمیبینید میتونید از علاقتون به اون دختر خانوم صحبت کنی

اگر هم اینا مشکلات مهمی هست چرا ساز مخالف میزنید؟

قبول کن ازدواج شرایط نسبی لازم داره و شما درست نیست با این شرایط اون خانوم هم وارد کنید

نظر نهایی من اینه نه احساس صادقانتون رو با توجه به نداشتن شرایط بهشون منتقل نکنید!!!

برات آروزی موفقیت دارم دوست عزیز:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط omid65

خانواده شما در جریان این علاقه هستند ؟
خیر
آیا خانواده تون مشکل سربازی و شغل و درآمد و ... رو برای شما مطرح می کنند ؟
اتفاقا خانوادم بسیار فهمیده و عاقل هستند و میدونند که شرایط کلی ازدواج رو ندارم ولی دلشون هم نمیخواد سنم بالاتر بره و دوست دارن زودتر مقدمات ازدواجم فراهم بشه مثلا فعلا در حد نامزدی
امکان خواستگاری رفتن هست ؟ مخالفتی نمی کنند ؟
احساس میکنم اگه بگم استقبال کنن
با خانواده راحت هستین ؟ (من خودم اصلا روم نمی شد که بگم می خوام ازدواج کنم و ... داستانی داره که می تونی بری بخونی )
گفتنش که خیلی سخته ولی به هر حال که یه روز باید گفت[/color]

---

خانم ویدا از شما هم ممنونم ...ولی آیا به نظر شما 25 -26 سال برای یه مرد سن کمی هست برای ازدواج!؟
فراموش نکنید که من یک نوجوان 17-18 ساله نیستم که تازه وارد دانشگاه شده باشم و دلبسته همکلاسی!!

نظرات شما دوستان رو کامل قبول دارم و بدبختی اینجاست که همش رو خودم میدونم و میتونم ساعتها یک نفر دیگه رو نصیحت کنم ولی..


بیایید یک لحظه بیشتر و لطیف تر فکر کنیم..
فکر نمیکنید تعقل و منطق زیاد در کارها داره ماها رو از اون ور بوم میندازه پایین!؟
برای چی داریم زندگی میکنیم!؟
قراره آخرش چی بشه!؟
چرا خداوند انسانها و کل موجودات رو زوج آفریده!؟
چرا گفته میشه شخصی که ازدواج میکنه نصف دینش از دسترس شیطان در امان می مونه؟
چرا خداوند قرار گرفتن زن و شوهر رو در کنار هم باعث آرامش و مودت و رحمت میدونه!؟
به خدا این وضع بد و باورهای اجتماعی رو خودمون با سختگیری ایجاد کردیم!

فکر نمیکنید با این وضع اینجوری جامعه پر میشه از یه مشت آدم آهنی با سن های بالای 30 سال و قلب های یخ زده و روح های افسرده !؟

سلام.راستش مشکلی که شما داری تقریبا میشه گفت مشکلیه که اکثر ما دهه شصتیها باهاش درگیریم. یه بمب جمعیتی رخ داد و ما هم میراثدار ترکش های این اتفاق هستیم(یا شایدم بهتره بگیم خودمون ترکش این بمبیم:D)!!! . نمیدونم چی بگم فقط کاری که خودم میکنم اینه که سعی میکنم فکرم رو درگیر کارای دیگه ای بکنم هرچند نمیشه صددرصد این فکر رو از خودم دور کنم(که اگه میتونسم احتمالا تو این فروم نبودم :18: ) یا مثلا یه اهدافی رو واسه خودت تعیین کن که رسیدن بهش مساویه با آماده شدن شرایط ازدواج بعد تمام تمرکزت رو بزار روی رسیدن به این اهدافت .. خود من این ترم لیسانس رو میگیرم و برنامه دارم که اول سربازی رو یه طرفه کنم بعد برم سراغ چیزای دیگه (آخه شنیدم قراره از سال بعد سربازی بشه 24 ماه :103:)....... راستش در کل سعی کن بعضی موقع ها بیخیال باش (گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع.........سخت می‌گردد جهان بر مردمان سخت‌کوش)......شاید حرفام رو به عنوان راهنمایی نشه در نظر گرفت ولی امیدوارم در حد یه همدردی مفید بوده باشه :307:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط masoud-h

بیایید یک لحظه بیشتر و لطیف تر فکر کنیم..
فکر نمیکنید تعقل و منطق زیاد در کارها داره ماها رو از اون ور بوم میندازه پایین!؟
برای چی داریم زندگی میکنیم!؟
قراره آخرش چی بشه!؟
چرا خداوند انسانها و کل موجودات رو زوج آفریده!؟
چرا گفته میشه شخصی که ازدواج میکنه نصف دینش از دسترس شیطان در امان می مونه؟
چرا خداوند قرار گرفتن زن و شوهر رو در کنار هم باعث آرامش و مودت و رحمت میدونه!؟
به خدا این وضع بد و باورهای اجتماعی رو خودمون با سختگیری ایجاد کردیم!

فکر نمیکنید با این وضع اینجوری جامعه پر میشه از یه مشت آدم آهنی با سن های بالای 30 سال و قلب های یخ زده و روح های افسرده !؟

---

سلام
زندگی روی لطیفی دارد و البته یک روی خشن
وقتی همسرتان از شما آرامش میخواهد ولی شما میگویید : صبر کن سربازیم تمام شود
وقتی همسرتان از شما سر پناه و مسکن میخواهد و شما توانایی این کار را نداشته باشید
وقتی همسرتان از شما توقعات مالی مختلف دارد ولی شما نتوانید این کار را انجام دهید
وقتی دیگران با بی مهری تمام به شما طعنه می زنند
وقتی نمی توانید به فرمایش خداوند در قران که پرداخت نفقه همسرتان دستور داده ، عمل کنید حتی مقابل خدا هم شرمندگی دارد...

اری دوست من این روی خشن زندگی هست که اتفاقا زورش از روی لطفیش کمی بیشتر هست!

توصیه من این هست کمی متناسب با جامعه فعلی و نه آرمان ها فکر کنید
ابتدا از وجود یک شغل با ثبات و کارت پایان خدمت مطمئن شوید و بعد بسم الله

در پناه حق
:72:

مسعود جان حرفات حق و چیزی نمیشه گفت.این وضعیت خیلی از جوونای ما هست.خصوصا کسانی که تصمیم به ادامه تحصیل تا مقاطع بالاتر رو دارن!
من با نظر خیلی از بچه ها که گفتن طرف رو فراموش کن مخالفم.این حرف رو به یه جوون دیپلم و 18 ساله باید زد نه به شما!!

به نظرم
1- توکل به خدا کن و خیلی رک و راست در قدم اول ماجرا رو با خانوادت مطرح کن.ماشالا بچه که نیستی.اونها دنیا دیده و عاقل هستن و مطمئن باش بهترین مشاوران تو خواهند بود!
2-همونطور که دوستان گفتن دنبال کاری نیمه وقت باش

نامزدی های طولانی مدت در کل چندان خوب نیست ولی فکر کنم به مراتب از زجر کشیدن و سوختن در این شرایط بهتر باشه...

شما همرشته ای هستید و مسلما خانواده دختر هم درک بهتری از شرایط کار و آینده شما خواهند داشت و خودتون دوتا هم درک متقابل بهتری از شرایط هم دارین!

آقا مسعود

شمااگر خیلی روی فرد مورد نظر مصر هستی ، می توانی با خانواده ات گفتگو کنی ، قطعاً اونها می توانند کمک و راهنماییت کنند ، بعدش برو خواستگاری و صادقانه وضعیت خودت را بیان کن و بگو که در پی کار هم هستی و زندگیت را خواهی ساخت .

با وضعیت تمایل و شرایط سنی شما ، بهتره اولویت را روی ازدواج بگذاری بعد تحصیلاتت را در کنارش ادامه دهی . اگر دکترا گرفتن شما چند سال دیرتر اتفاق بیافته آسمان که به زمین نمیاد ، میاد ؟

اولویت بندی کن ، اگر ازدواج با این دختر را اولویت اول می دانی پس شرایطش را مهیا کن از خانواده هم کمک بگیر ولو به صورت قرض . اگر اولویت اولت نیست پس احساساتت را محار کن و با تمرکز زدایی از خیال این دختر بیرون بیا .


خلاصه:

سنگهایت را با خودت وا بکن و بعد تصمیم بگیر


موفق باشی


.

سلام آقا مسعود
دوستان ببخشید اگه شاید نظرم کمی با بقیتون متفاوت باشه ولی دلم نیومد نظر ندم
بازم ببخشید
آقا مسعود میدونم در نهایت همه حرفارو جمع بندی میکنی
یه مطلبی که هست ببخشیدا نمیدونم چرا همه ماها اینقده تو مادیات غرق شدیم اگه کمی به تاریخ زمان ائمه رجوع کنیم میبینیم اونا اینقد سخت نمیگرفتن مگه پیغمبر یا هرکی که ایشون براشون خاستگاری میرفتن چه شرایطی داشتن اون غلامی که یه دختر آزاده را میخواست چه شرایطی داشت....
خداچی میگه؟؟؟؟
اگه کسی به سن ازدواج میرسه ازدواج کنه بقیه را به خدا توکل کنه جدا جدا توکلا ضعیفه بابا مگه قبول ندارید روزی دست خداس درسته باید تلاش هم کرد پس مساله نگران کننده ای نیست
آقا مسعود من خودم دانشگاه میرم و با مسائل مثل شما خیل سروکار دارم اگه شما تا الان جلو نرفتید اینو بدونید اون دختر فکر میکنه شما شاید بهش علاقه ندارید و....
به نظر من با خانواده صحبت کنید و اونا اقدام کنن شرایطتونم بگید نهایتا شاید اصلا نپذیره اونوقت بعدها خودتو سرزنش نمیکنید که کاش اقدام میکردم شاید میپذیرفت و اینکه تا آخر عمرتون گوشه ذهنتونو اشغال کنه پس از طرف خانواده اقدام کنید بعدشم نهایتا یه نشون میذارید تا کاراتون روبه راه بشه حداقل با اطمینان و شوق بیشتر دنبال کار میرید
خداییش دروغ نمیگم خیلی از آدما مثل شرایط شمارو داشتن و بعد ازدواج همه شرایط براشون مهیا شد کار رسمی حقوق بالا و......
میدونید رمز موفقیتشون دو چیز بود
1- همت بالا
2- توکل زیاد
اگه این دو در شما هست به نظر من از طرف خانواده اقدام کنید حداقل میتونید که نشون بذارید
اگه اونم دوستار شماست حتما منتظره

نشون؟به شدت مخالفم.شاید تو این مدت خاستگار بهتری پیدا بشه ولی به این خاطر جلو نیاد.کسی که می ره خاستگاری

باید آمادگی ازدواج داشته باشه نه اینکه دختر مردمو معطل بذاره مثلن تا دو سال دیگه شرایطش جور بشه.

پ.ن1:چه خوشت بیاد چه نیاد شکم آدم با مادیات سیر می شه.مادیات نیرومحرکه زندگیه.

پ.ن2:نه ما ائمه ایم نه شرایط الآن شرایط 1400سال پیشه.

مسعود اگر می تونی ازدواج کنی اقدام کن در غیر این صورت وقتی فارغ بشی کم کم فراموشت می شه.سنی م نداری

که بگیم دیر می شه.تازه 27 می شی به سن مناسب می رسی.

فرشته مهربان از شما ممنونم.لطف کردید که جواب دادید

مریم2 عزیز از شما هم متشکرم.حرفاتون قشنگ و دلگرم کننده بود.

جناب فرهنگ ممنونم..ولی با اون قسمت از حرفات که گفتی بعدا کم کم فراموشم میشه موافق نیستم..احتمالا تا الان خاطرخواه کسی نشدید و مطمعنم مجردین وگرنه این حرف رو نمیزدید.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
همینطور که قبلا گفتم آینده خودم رو به شدت روشن میبینم...ولی الان شرایطم مناسب نیست..


تا کی میتونم احساسات و نیازهام رو سرکوب کنم! نیازهایی که خداوند در وجودم قرار داده...!؟این سرکوب چه بلایی سرم میاره!؟

گفتم که,آخه من که نوجوانی نیستم که تازه به سن بلوغ رسیده باشم و دلم زن بخواد!!

4سال ازت بزرگ ترم وقتی می گم وقتی نبینیش فراموشش می کنی از روی دوتا پیرهنی که بیشتر پاره کردمه.

ببینید فرهنگ هم حرفاش درسته ، فرشته مهربان هم درسته .
فقط نظرات همگی درسته ، شما برو خواستگاری ببین با دلایلی که داری می تونی اونها رو متقاعد کنی که دخترشون رو به شما بدن یا نه ؟
ولی قبل از خواستگاری اونقدر دلیل برای خودت بتراش که اگه حرفی زدن و ازت دلیل خواستن بتونی متقاعدشون کنی .
ببین سیستم منطق و رفاه اون خانواده و دختر مورد نظر طوری هست که با شرایط شما کنار بیان یا نه ؟
.
فکرهات رو بکن ، دلیل هاتو مستحکم تر کن ، خانواده تو متقاعد کن بعد برو خواستگاری .

اگه وضع مالی اون دختر خانم هم مثل شماست و بیشتر نیست. شما میتونید همراه با پدر مادرتون به خاستگاری برین حالا یا عقد یا نامزد کنین ولی خوب ازدواج نکنین و به درستون ادامه بدید.

اما اگه وضعیت اون دختر خانم خیلی بهتر از شماست و میدونید اگه با این شرایط به خاستگاریشون برین جواب نه میشنوین به نظر من بهترین راه برای از دست ندادن ایشون اینه که عشقتون رو بهشون ابراز کنید وبگید که قصدتون ازدواجه و ازش بخواید تا بهبودی وضعیتتون براتون صبر کنه

به نظر من شما حتما باید اولویت های خودتو مشخص کنی حاضری از چه چیزایی بگذری قبل از اینکه با این خانم موضوع رو مطرح کنید چون اونوقت این خانم چه گناهی داره که هنوز هیچی معلوم نیست فکرش به همه اینا مشغول بشه.بیشتر فکر کنید تصویر آینده تون رو مرور کنید بعد باهاشون در میون بزارید بعدش خودشون تصمیم میگیرن دیگه