همسر بی مسئولیت و وابسته به پدرش

سلام
از دوستان همدرددی خواهش میکنم واسه موضوع من یه جواب منطقی و یه راهنمایی دقیق مطرح کنن
منو شوهرم دو ساله که عقد کرده ایم من شاغلم اما اون کاری نداره و تازه درسش تموم شده نمیخوام زیاد وارد جزییات بشم چون اگه بخوام همه چیزو بگم دوستان نه وقته خوندنشو دارن و هم اینکه توی این مقوله نمیگنجه اما اینو میگم که شوهرم از اول و همین الانشم شرایط مناسبی برای ازدواج نداشت و فقط برای اینکه خیلی دوسم داشت و به اینده امیدوار بودم و دوس داشتم که اینده رو دوتایی بسازیم بهش جواب دادم
خانوادش زیاد با من خوب نیستن ینی خواهراش که اصلا با من خوب نیستن پدرو مادرشم معمولین ولی خود شوهرم خوبو مهربونه
گاهی متوجه میشم وقتی با پدرشه بعدش که با من صحبت میکنه اخلاقش دگرگون میشه
مثلا دیشب تماس گرفتم باهاش و با لحنه بدی گفت دارم با بابام بحث میکنم و قط کرد و امروز بدونه هیچ مقدمه ای زنگ زده و میگه همین امروز با شرکت تسویه کن و بیا بیرون من دیگه نمیخوام کار کنی و وقتی دلیلشو میپرسم میگه من شوهرتم همین که گفتم
یه کم بحث کردیم و در اخر گفت من میخواستم ببینم چقد برای من احترام قائلی که کارتو ول کنی!!!!!!
اخه من نمیدونم احترام گذاشتن به اینه؟؟؟؟؟
حدس میزنم باباش دیشب یه چیزی بهش گفته
بخدا دیگه مستاصل شدم حس میکنم باباش خیلی روش تاثیر میذاره و خیلی میترسم از زندگی ایندم

سلام a-110

به تالار همدردی خوش آمدی

برای راهنمایی بیشتر از خودتون بگید

چند سالتونه؟شوهرتون چند سالشه؟

چطور با هم آشنا شدید؟

نگران نباش...

منتظر پاسخت هستیم:72:

ممنون
24 سالمونه هر دو ، از طریق یکی از دوستامون با هم اشنا شدیم اون خیلی علاقه به ازدواج داشت و اصلا اهل دوستی نبود حتی من بهش گفتم یکماه با هم باشیم اشنا بشیم گفت نه این میشه دوستیه ، ما باید بیایم خواستگاری
که هرجوری بود اومدن با وجود مخالفتای مادرش ولی بهرحال دوسال واقعا رفتارشونو تحمل کردم اونا ساوه زندگی میکنن و ما تهران هستیم و هر موقع که شوهرم اونجاست به خصوص وقتی با پدرشه من همش میترسم که یه اتفاقی بیوفته

چرا وقتی شوهرت پیش خانوادشه نگران و یا منتظر خبر بدی؟

فکر نمیکنی روی روابط شوهرت با خانوادش حساس شدی؟

لینک زیر و مخصوصا پست 2 و 4 از مدیر همدردی رو با دقت مطالعه کن

وابستگی همسرم به خانواده اش

موفق باشی:72:

ویدای عزیز ممنون که با گذاشتن لینک موضوع شبیه به مشکل من ، راهنماییم کردی
و منم خیلی لذت بردم از حرفای مدیر همدردی
ولی خانواده شوهر من ادمای بدی نیستن من فکر میکنم که دارن راهه زندگیرو اشتباه به پسرشون نشون میدن ینی نه اینکه قصد بدی داشته باشن به خاطر اینکه یک مقدار کوته فکر هستند و متوجه نیستن که زمانه الان با قدیم فرق داره! حس میکنم پدرشوهرم دوس نداره ببینه که شوهرم جلوی جمع به من احترام میذاره و توجه میکنه ، با اینکه دامادش با دخترش خیلی خوبه و داره رفتاره دامادشو با دخترش میبینه ولی بازم نمیخواد که پسرش اونجوری باشه
وقتی دختراش جلوی من با شوهر من بد رفتاری میکنن به اونا هیچی نمیگه ولی وقتی شوهرم یه چیزی به خواهراش میگه فوری پدرش ناراحت میشه
این چیزا برای من مهم نیست فقط مهم اینه که نمیخوام مغز شوهرم شستشو بشه چون خودم ادمی نیستم که اینکارو بکنم هیچوقت تا حالا نگفتم مامانت اینجوریه بابات اونجوریه خواهرات فلانه و ...

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

با توجه به صحبتای مدیر همدردی در رابطه با ترگل و ماهان ، باید بگم من از هیچی واسه شوهرم توی این دوسال کم نذاشتم از محبتو عشقو علاقه گرفته تا چیزای دیگه.... سعی میکنم کتاب زیاد بخونم مقاله از اینترنت بگیرم و توی سایتای مشاوره میرم تا از مسائل دیگران استفاده کنم و واقعا اینی که میگم تعریف از خودم نیست اما میدونم که توی رفتار و اخلاقم همش دارم رو به بالا میرم و گاهی اوقات حس میکنم که چقد با این رفتارم شوهرمو بد عادت کردم گاهی اوقات میگم ادم همش نمیشه که خوب باشه باید بعضی وقتا بد باشی
برای همین که میدونم من چیزی کم نمیذارم اومدم اینجا و مشکلمو مطرح کردم چون واقعا نمیفهمم ایراد کار از کجاست؟؟؟؟؟
با تشکر

a-110 عزيز...
خاتم ويدا@ تاپيكي رو بهتون معرفي كرد كه بسيار عالي بود اما بايد توجه كني كه لزوما تمام شرايطش مشابه شما نيست امااصل مشكل يكيه.و در نتيجه بايدراهنماييهاي مدير همدردي رو متناسب با شرايط خودت و وضعيت همسرت به كار ببري.
كليدي ترين بخش موضوع رو ميشه در چند نكته خلاصه كرد...

1.اگر ميبيني همسرت از پدرش خيلي حرف شنوي داره،و در مقابل نسبت به حرفهاي شما بي اعتناست بايد ببيني كه پدرش چطور اين اعتماد ورضايت رو از ايشون جلب كرده؟آياتاييدش ميكنه؟ايا ازش تعريف ميكنه؟ايا بهش محبت ميكنه؟اينجا در واقع نقطه ي ضعف همسر شماست كه در صورت بهره گيري صحيح شما ميتونه تبديل بشه به نقطه قوت رابطه تون.پس به اين قسمت كاملا توجه و دقت كن.

2.شايد واقعا پدر ايشون به علت ناآگاهي فكر ميكنه نبايد پسرش در جمع خيلي به شما توجه كنه و به واسطه ي اثر زيادي كه روي پسرش داره ناخودآگاه داره اين فكر رو بهش تزريق ميكنه،اما راه حل چيه؟شما بايد اين حس اقتدار رو به همسرت بدي،مثلاوقتي بهت گفت بايد از كارت بياي بيرون(كه براي من مسلمه كه فقط در حد يك حرف بوده و گرنه اين قدر سريع راضي نميشد) به جاي بحث ومجادله بهتر بود كه بطور لفظي بگي اگر واقعا اين موضوع برات مهمه من قبول ميكنم.ببين گلم...مطمئنم همسرت خيلي نياز داره كه احساس كنه شما قبولش داري واين جاست كه شما بايد با انواع واقسام روشها و لطايف الحيل! اين سيگنالو بهش برسوني.

3.اشاره كردي كه خاتواده اش كوته فكرن...اماميبيني كه همون خانواده ي به اصطلاح كوته فكر چقدر روي همسرت اثر دارن،چون راه درستشو بلدن،حالا شما هم با استفاده از همون روشها والبته ابتكارات وايده هاي خودت همسرت رو به سمت خودت جلب وجذب كن،و بعد خواسته هاي معقولت رو(به شرطي كه به وادي مقايسه وحساسيت روي خانواده ي همسرت كشيده نشه) از شيوه ي درست ازش بخواه،مطمئن باش كه نتيجه ميده.

پ.ن:روي نوع رابطه ي همسرت با خانواده اش،با خواهراش،با پدرش اصلا واصلا متمركز نشو وحساسيت نداشته باشه،به هر حال اين آدم اين همه سال در اين خانواده زندگي كرده وخوشحال بوده!فقط در جهت استفاده ي كاربردي مفيد در زندگي مشترك آينده ات به رفتارشون دقت كن وبس(اونم براي شناخت بيشتر روحيات ونيازهاي همسرت)

پ.ن2:گاهي ما فكر ميكنيم كه داريم به يك نفر محبت ميكنيم،يا داريم تاييدش ميكنيم اما اين موضوع براي اون فرد به همين مفهوم نيست،وقتي همسرت ميگه ميخاستم ببينم كارت برات مهمتره يا من،يعني داره به زبون مياره كه احساس ميكنه اون اعتبار لازم رو پيش شما نداره،حالا اين ديگه هنر شما يستگي داره كه چطور اين حسو به ايشون متقل كني،شايد با تاييدبيشتر،با بحث كمتر،با قبول بعضي چيزها ،با اعتبار سازي،خلاصه بايد يه كم دقيقتر و از پنجره ي جديدي به رفتارهاي خودت،همسرت ومخصوصا پدرش دقت كني.

موفق باشي

تشکر میکنم از پاسختون
در مورد ردیف 1 : نه تاییدش میکنه ، نه ازش تعریف میکنه و نه به اندازه من محبت میکنه
درمورد ردیف 2: حق با شماست و باید همینو میگفتم
در مورد ردیف 3: فکر نمیکنم راهه درستو انتخاب کرده باشن چون خیلی وقتا شوهرم از دستشون شاکی میشه به خصوص از مادرشو خواهراش ولی از پدرش نه مثلا اگه یه حرفیرو مادرش بهش بزنه میگه اشتباهه ولی اگه همونو پدرش بگه میگه درست گفته!!!
در مورد پ.ن : زیاد حساس نیستم روی رفتاراشون حتی شده که به من بی احترامی کردن اما بخاطر ارامش شوهرم و اینکه اون عصبانی نشه و بتونه خودشو کنترل کنه هیچی نگفتم و فقط سکوت کردم ، شوهر من کلا اصلا گله و شکایت نیست هررفتاری که خواهراش باهاش میکنن هیچوقت نمیذاره پدرو مادرش بفهمن ولی وقتی یه چیزی به خواهراش میگه اونا ده تا میذارن روش میرن به مامانو باابشون میگن و این منو اذیت میکنه که منو شوهرم به این ارومی چرا باید در نبود ما کاسه کوزه سره ما بشکنه و اینکه من خودم یه ادم خیلی اجتماعی هستم و وقتی میرم خونه اونا باید مثل ادمای لال بشینمو در ودیوار و نگاه کنم.

یک زن امیدوار خواهش میکنم جواب بدید
از دوستان دیگه هم تقاضا دارم راه حل های بیشتری ارائه کنن

از زمانی که عقد کردیم شوهرم دانشجو بود سربازی نرفته و کار هم نمیکنه الان دو ساله که از عقدمون میگذره و تازه درسش تموم شده ، خسته شدم از بس خواستم هولش بدم به سمت قبول کردنه مسئولیته زندگی بارها گفتم که منو تو باید از صفر شروع کنیم و هرلحظه برای این کار داره دیر میشه ما نباید فرصتامونو از دست بدیم
من خودم شاغلم حقوقم بد نیست ولی خیلی دارم اذیت میشم از اینکه من میرم سرکار و اون عین خیالش نیست و توی خونه میشینه( البته خودش میگه که خیلی فکرش درگیره!!)
وقتی از اینده حرف میزنم میگه نگو چون بهم استرس میدی همش میگه درست میشه ولی من نمیفهمم چه جوری درست میشه!!!!
ساله اول عقدمون همش بهش گفتم همزمان با درس خوندنت میتونی کار کنی پس انداز کنی ولی قبول نمیکرد و واسه هرکاری که بهش پیشنهاد میدادم یه بهانه میاورد خودم خیلی ها رو دیدم که همزمان با دانشگاه کار هم میکنن حتی گفتم پولامونو میذاریم رو هم(اون زمان وام ازدواج گرفتیم) یه ماشین قسطی میخریم تو روش کار کن خیلی هم درامده خوبی داره ولی بهش برخورد که در شخصیته من نیست
یکی از اشناهاشون بهش گفته برات کار گیر میارم الان یکماهه که یارو یه زنگ نزده هرچی میگم بابا خودت زنگ بزن ببین چیشد میگه نه اون اگه گیر بیاره خودش زنگ میزنه
نمیدونم چیکار کنم چند بار پشیمون شدم از انتخابم همیشه میگفتم اگه شوهرم هیچی که نداشته باشه ولی اراده و مسئولیت بالایی داشته باشه میتونه زندگیرو بسازه
توی این مدت با تمام مشکلاتی که داشتیم (توی تاپیکای قبلی نوشتم) ساختم و فقط از خدا کمک خواستم ولی نمیدونم دیگه چیکار کنم

واقعا نا امیدم کردین فکر میکردم محیط اینجا خیلی خیلی فرق داره
اگه یه نفر مشکلش حاد بود فکر کنم باید بره بمیره!!!!!!
ممنون از توجه همتون:104:

a-110 عزیز سلام

دوست عزیز نا امید نباش...

باور کن مشکلات برای همه انسانها هست و آدم که مشکل نداشته باشه نیست

کمی صبوری و درایت میتونه مشکلات رو رفع کنه

تاپیکت رو در تاپیک نیازمند حضور کارشناس گذاشتم تا در کنار کارشناسان مشاوره بگیری

موفق باشی عزیزم:72: