معاشرتی نبودن همسرم،خسته ام کرده

با سلام خدمت همه دوستان
من ازتون راهنمایی میخوام خواهش میکنم کمکم کنید.من 25سالمه و یکسال و نیم است که ازدواج کردم.بعد از عقد متوجه شدم که همسرم اصلا اهل رفت و آمد نیست و یا وقتی به مهمونی میرفتیم ساکت بدون هیچ حرفی می نشست و همش کلافه بود حتی خونه پدرمم همینطور بود و این رفتار هچنان ادامه داره.البته یه کم بهتر شده.
هروقت ازش سوال میکنم میگه من اهل رفت و آمد نیستم،حوصله ندارم،از این کارا خوشم نمیاد و ... ما توی دوران عقد زیاد بیرون میرفتیم ولی الان بعد از اینکه عروسی کردیم اصلا با هم بیرون نمیریم البته من خیلی اصرار میکنم ولی اون هردفعه دعوای شدیدی با من میکنه و منم منصرف میشم.
مگه من چند سال میتونم اینجوری بدون هیچ تفریحی زندگی کنم.کار به جایی رسیده که اگه مهمونی ام دعوت بشیم اگه شوهرمم موافقت کنه چون میدونم قراره بریم و آقا ساکت بشیننو قیافه بگیرن من قبول نمیکنم بریم برای اینکه آبروم نره.
بزرگترین مشکل زندگیمون شده گوشه گیری همسرم.با فامیلهای خودشونم رفت و آمد نمیکنه ما فقط با خواهرش و برادرش و مادر و پدرش رفت و آمد داریم البته اونم بیشتر به اصرار منه.
خلاصه من چند دفعه تصمیم گرفتم ازش جدا بشم چون واقعا از رفتارهاش خجالت میکشم ولی هردفعه منصرف شدم الان دیگه تصمیم جدی تر شده فکر کنم خانواده ام این مشکل منو درک کردن و مخالفتی نمیکنن.ولی شک دارم چون خوبی هایی ام داره ولی این مشکل چیزی نیست که بشه نادیده گرفتش.
لطفا راهنماییم کنید خواهش میکنم

سلام ..nasim.. خانم :328:
عزیزم این مشکل به حدی وخیم نیست که شما بخوای بخاطرش خدای نکرده طلاق بگیری!!!
هر کسی واسه خودش یکجور اخلاق و رفتاری داره و این کم معاشرتی بودن همسرت به احتمال زیاد برمیگرده به همون دوران کودکی و نحوه برخورد والدینش
اولین کاری که میکنی باید روی اعتماد به نفس شوهرت کار کنی
چه در جمع خانوادگی و یا مهمونی و چه وقتی هم تنها هستید سعی کن از ویژگی های مثبت شوهرت تعریف کنی و از هر خصوصیت اخلاقیش که خوشت میاد ابراز علاقه کنی
کاری کن تا بدونه بهش افتخار میکنی
وقتی اصرار میکنی تا با شما به مهمونی بیاد وقتی برگشتین براش پاداشی (پختن غذای مورد علاقش و یا هر چیز خوشایند دیگه ای) در نظر بگیر البته اینکارو با ظرافت انجام بده
این مشکل چیزی نیست که حل نشه فقط به زمان احتیاج داره و انرژی مثبت شما
به این فکر کن اگه طلاق بگیری و بری با کسی دیگه ازدواج کنی فرض بر اینکه مشکل معاشرت نداشته باشه ولی در عوض هزار و یک مشکل دیگه داشته باشه اونوقت چی؟؟؟ مثلا اهل رفیق بازی ، مصرف مواد- اخلاق بد و دست بزن و خیانت و خانم بازی و ................ حالا خودت قضاوت کن دلت میاد زندگیت رو خراب کنی و یا اینکه مطابق میل خودت بهترش کنی
:72:

منم حرف سارا جونو تایید میکنم.
در ادامه ی حرف های سارا جون اگر خیلی اهل تفریح هستی میتونی ساعت هایی که همسرت خونه نیست رو با دوستات و خواهرات یا دختر عمو.... بگذرونی یا در مجلس هایی که مختص خانوم هاست شرکت کنی.

به نطر من اگر با همسرت در مهمونی هم شرکت کنی مشکلی پیش نمیاد.خجالت نداره عزیزم.شاید اولش همه تعجب کنن یا براشون سو تفاهم پیش بیاد ولی بعدا میفهمم که اخلاق همسرتون اینجوریه و عادت میکنن.

عزیزم اگر به همسرتون گاهی اصرار نکنی که باهم به مهمونی برید بزرگترین ظلم رو در حقش کردی.چون باعث میشه که بیشتر از اجتماع گریزون بشه.البته بازم تاکید میکنم گاهی نه همیشه.این اخلاق همسرتو باید به تدریج تغییر بدی که باعث آزارش نشه.
این قضیه رو به آقابون بسپار.در مهمونی ها آقایون خودشون بلدن که چکار کنند که همسرتو به معاشرت وادارند.
به همسزت اجازه بده که گاهی با دوستان خود معاشرت کنه و در مجالسی که مختص آقایونه شرکت کنه که از این حالت گوشه گیری خارج بشه.

دروود
من با نظر دوستان کاملا موافقم . (فقط یه چیزی اگه میخوای تو زندگیت موفق باشی با یه مشکل کوچیک نه حرف طلاق رو بزن و نه هیچ وقت از وجود همسرت به خاطر چیزایی که عیب یا مشکل می دونی خجالت بکش)
این مشکل با گذر زمان و با صحبت های شما با لحن محبت خوب و برطرف میشه.
یکی از دوستام می گفت مشکل شوهرش همین مشکل شوهر شماست .این دوستم برای اینکه شوهرش به مهمونی عادتکنه و خوشش بیاد می گفت وقتی میریم خونه خواهرم . به خاهرم میگم یه تفریحی هم تو مهمونیش برامون بذاره چون خواهرم شوهرم رو خوب می شناخت و میدونست که حوصله شوهرم تو مهمونی سر میره . به خاطر همین بعد شام از شوهرم وشوهرش دعوت میگرد که شطرنج بازی کنن و ما هم میشدیم داور. با این کارا و تفریحاتی که شوهر دوستم دوست داشت کم کم به رفت و امد علاقه مند شد.
شما دوست عزیز می تونی وقتی مهمون اومد خونتون از این تفریحات استفاده کنی. ان شا ا... مشکلت حل میشه.
موفق و پیروز باشی.
بدروود

با سلام و احترام
از دوستان عزیز به خاطر پاسخهای مناسبشان کمال تشکر را دارم.

..nasim.. گرامی
به نظر می رسد شناخت شما در مورد بافت زندگی زناشویی و انتظاراتتون خیلی منطبق با واقعیت زندگی نیست.
هر دختر و پسری که با هم ازدواج می کنند دارای خصیصه ها، شخصیت ، صفات، رفتار و احساسات متفاوتی هستند. از بین این همه بعضی ها مشابه و مناسب هستند که موجب دلچسب بودن زندگی می شود و بعضی هم که متفاوت هست موجب رشد و تکمیل شدن زوجین می شود به شرطی که به جای درگیری و و فشار سعی کنند در مرحله اول سازگاری و انطباق ایجاد شود.

به دیگر سخن اینکه:
به جای اینکه شما رفتار و خصیصه های خود را معیار و شاخص صحیح بدانید (مثل تفریح و ارتباط با دیگران) ، و بخواهید همسرتان را تغییر دهید سعی کنید در گام اول او و همه ضعف و قوتهایش را بپذیرید. برای اینکه این مشکل حل شود در فاز اول پذیرش ، هم حسی و همراهی شما با همسرتان بیشتر جواب می دهد.
مثال:
اگر مادری فرزندی معلول به دنیا آورده که پای او لنگ هست. اگر از همان اول بخواهد او را بدواند حتما درمانده می شود و ناامید، اما اگر او را بپذیرد و متناسب با او از او انتظار داشته باشد. به مرور می تواند سبک ها و راههایی برای تقویت قدرت بدنی او بیابد.

با این توضیحات:
سعی کنید در فاز اول بدون غرغر کردن، درگیری، بحث کردن، متقاعد کردن، قهر کردن یا ....، با همسرتان همراه شوید و به او بگویید به علائق او هم احترام می گذارید. سعی کنید از بین اقوام کسانی که از نظر ذهنی و اعتقادی و فکری به همسرتان نزدیک هستند و هم علاقه هستند شناسایی کنید که هنگام رفت و امد موضوعات دلگرم کننده ای برای طرفین وجود د اشته باشد. اگر شوهرتان تمایل نداشت، فشاری به او وارد نکنید.
این تغییرات باید بسیار تدریجی و به مرور باشد. اما گام اول پذیرش وضعیت موجود است.

من خیلی خیلی ازتون ممنونم بخصوص از مدیر همدردی بخاطر توضیحات خوبشون.
من خیلی از کارهایی که شما گفتیدرو انجام میدم ولی همشون بی فایده است.مثلا سعی میکنم با فامیلی که همسرم ازشون بیشتر خوشش میاد رفت و آمد کنیم اولش خوبه دوست داره ولی بعد از یه مدتی دوباره برمیگرده به حالت قبل.اصلا احساس میکنم از هیچکس خوشش نمیاد.یا میریم خونه پدرم با رضایت میاد ولی اونجا نه یک کلمه حرف میزنه نه درست چیزی میخوره خوب منم ناراحت میشم بهشم که اعتراض میکنم طلبکارانه جوابمو میده.توی مهمونی ها که فقط قیافه میگیره و اخم میکنه شما بگید من جواب دیگرانو که میگن شوهرت چشه چی بدم؟
من خودم مهمونی خانوم ها میرم میزارم اگه اونم جایی خواست بره که معمولا نمیره،ولی من نمیخوام تا ابد تنهایی مهمونی برم و با شوهرم هیچ مسافرت یا مهمونی نرم اگه میخواستم اینجوری زندگی کنم چرا ازدواج کردم.
من آدم خیلی صبوری هستم خیلی مراعاتشو میکنم آدمی نیستم که راحت حرف طلاقو بزنم بخدا راست میگم ولی واقعا همچین اخلاقی برام خیلی خیلی عجیبه و غیرقابل تحمل.شاید مشکل من برای شما کوچیک باشه ولی برای من خیلی بزرگه چون تا حالا ندیدم کسی بعد از ازدواج نخواد با همسرش بره بیرون حتی برای یکبارم که شده.هردفعه میگه من تو خونه راحت ترم.
خواهش میکنم راههایی رو به من معرفی کنید که بتونم عوضش کنم بتونم یه کاری کنم وقتی میاد مهمونی بهش خوش بگذره چون واقعا دلم براش میسوزه احساس میکنم اذیت میشه.من دوست دارم همه راههارو امتحان کنم اگه جواب نداد اگه تغییر نکرد بعد تصمیم به جدایی بگیرم.
بازم ممنون

عزیزم پست ها رو به دقت بخون نه روزنامه وار!
به این جمله آخر پست جناب مدیر همدردی توجه کن:
این تغییرات باید بسیار تدریجی و به مرور باشد. اما گام اول پذیرش وضعیت موجود است.
یک شبه نمیتونی شوهرت رو شمع مجلس کنی تا با همه بگو و بخند داشته باشه!
شوهر شما دنبال روزی حلال هست برای زندگیتون، چشم پاکه و ....... کلی صفت خوبه دیگه که شاید هر زن دیگری دلش بخواد عین همسر شما رو داشته باشه پس لطفا فقط زوم نکن به اینکه شوهرت تو خونه راحتتره!
نسیم جان بخاطر حرف مردم که نباید زندگی شما خدای نکرده خراب بشه! هر کی سوال کرد چرا همسرت ساکت هست بگو خصلتش همینه کم حرفه ولی در عوض در خونه خیلی با محبت هست و ......... چند بار که این جواب رو بشنون دیگه سوال نمیکنن در ضمن اینو بدون کنجکاوی و سوال کردن همیشه از دیگران وجود داشته بخصوص افراد فضول حالا این موضوع نبود چیز دیگه ای میگفتن مثلا: خونه دارین؟ ماشین دارین؟ مدلش چیه؟ شغلش چیه؟ بچه دار شدین ؟ چرا بچه دار نمیشین؟ چرا امروز خیلی خوشحالی؟ چرا خیلی ناراحتی؟ چرا شوهرت پر حرفه؟ چرا شوهرت کم حرفه؟ چرا ................؟!!!
می بینی بنظر سوال ها و کنجکاویهای مردم تمومی نداره حتی به سن پیری هم که برسی باز در مورد بچه و نوه و ندیده و نبیره شما پرس و جو میکنن!!!
نسیم جان شما معاشرتی و برون گرا هستی و همسرت تودار و درون گرا، اول این اصل رو قبول کن
بعدش تغییرات کم کم و باملاحظه نتیجه میده خانومی.

سارای عزیزم ممنون
من اتفاقا چون جناب مدیر همدردی گفتند این تغییرات باید بسیار تدریجی و به مرور باشد، خیلی امیدوار شدم فقط میخوام بدونم من باید تو این مدت چجوری رفتار کنم؟میخوام بدونم چجوری رفتار کنم تا این تغییرات انجام بشه؟از کجا بدونم رفتارم درسته یا نه؟
من فقط نیاز به کمک دارم نمیدونم باید هرچی گفت گوش کنم یعنی اگه گفت جایی نریم به حرفش گوش کنم یا بهش اصرار کنم؟

وقتی صحبت از تغییرات هست یعنی نباید وضع مثل سابق باشه که شما هم همیشه ناراحت و خودخور باشید
اگه یکبار گفت نروید گوش کن و دفعه دوم شما خواهش کن که به مهونی بروید و عملیش کن منتها با ظرافت و همون تدابیری که میخوای در مهمونی ببینی و دلت میخواد به شوهرت هم خوش بگذره
دو بار این قضیه جواب داد و دفعه بعد مثل سابق شد ایرادی نداره شما باید صبر داشته باشی و ناامید نشی
در ضمن در فضایی که محبت شما بیش اندازه معمول برقرار میشه میتونی با مهربونی از خواسته هات بگی و اینکه شما هم دوست داری بدونی چی اونو خوشحال تر میکنه انجام بدی سعی کن یکجوری دوستی برقرار کنی و از این راه با شوهرت رفتار کنی

میشه بازم راهنماییم کنید.
من همیشه وقتی از قبل بدونم مهمونی در پیش داریم یا قراره با خانواده جایی بریم از یک هفته قبل مواظب رفتارم هستم چون میدونم اون منتظره یه حرکت اشتباه از منه که با من مهمونی نیاد بنابراین باهاش بسیار خوش رفتارم ولی تأثیری نداره.وقتی بگه جایی نمیام واقعا نمیاد حتی اگه خودمو بکشم، اینو بدون اغراق میگم.
ما در سال به غیر از خونه پدرم شاید 7-8 بار مهمونی دعوت بشیم که 5تاشو نمیریم اون 3تایی ام که میریم از 1 هفته قبل تا 1 هفته بعدش بیچاره ام میکنه از بس دعوا میکنه و غر میزنه.
آخه من نمیدونم مشکلش چیه؟واقعا نمیتونم درک کنم.

وقتی یک موقع هایی که خیلی با هم خوب و نزدیک هستید مثل لحظه های عاشقانه تون وقتی در آغوشش هستی
از ویژگیهای خوبش تمجید کن و بخاطر زحمتاش قدر دانی کن بهش بگو دوست داری از علایقش آگاه بشی
از خاطرات و دوران کودکیش بگو برات تعریف کنه تو هم براش تعریف کن از خاطره های با مزه ات بگو
کم کم رخنه کن در وجودش و باهاش صمیمی بشو
بگو دلت میخواد براش کاری رو انجام بدی تا خوشحالش کنه
در میان صحبت هات از خواسته های خودت هم بگو اینکه به مهمونی رفتن علاقه داری ولی نه تنهایی چون دوست داری همه جا با اون باشی و همه بدونن که چقدر خوشبختی و دوست داری همه بدونن که به شوهرت افتخار میکنی
همه اینها زمان میبره
اول از همه اعتمادش رو جلب کن و باهاش مثل یک دوست صمیمی باش

سلام

منم همین مشکل کمرویی و خجالتی بودن رو دارم بخاطر همین نمیخوام ازدواج کنم و سعی میکنم نیازهای خودم رو از جنس مخالف با دوستی های موقت برطرف کنم. این از ویژگیهای من هست و کاریش هم نمیتونم بکنم و اگر کسی بهم اعتراض میکنه ازش بدم میاد و سعی میکنم باهاش برخوردی نداشته باشم .


با تشکر

سلامشوهر منم تقریبا این حالت ها رو داره..باور کن خونه خواهر برادرش هم باید به اصرار من بری..فقط خونه خودمونو و مامانم اینا راحته..اگه جایی دعوتمون کنن عزا میگیرم که چجوری با چه ترفندی راضیش کنم..البته چون یه حساسیت های خاص خودش هم داره معذب میشه..مثلا نسبت به کسی که غذا رو درست میکنه و تمیزه یا نه ...بهمین دلیل خونه یکی از اقوامش نمیره چون یکبار تو غذاشون مو پیدا کرده..ولی الان بعد یک سال و نیم که از ازدواجمون میگذره بهتر شده.تنها کاری که تونستم انجام بدم این بود نسبت به رفتارش بی تفاوت باشم تا فکر نکنه اتفاق بزرگی افتاده و نتونه کوتاه بیاد.

ava جان به همدردی خوش اومدی .
لطفا از ارسال پاسخ به پست هایی که بیش از دو هفته ست نویسنده اون پیگیریش نکرده خودداری کنید. :81:
دوستان این تاپیک هم تاریخ گذشته ست . :cower:
چقدر گرد و خاک شده جدیدا اینجا !!!!