خودم و اعتقاداتم رو گم کردم

سلام به همگی خسته نباشید روز و شبتون خوش
نمیدونم بخش درستی انتخاب کردم یا نه؟؟!!!
اینبار دلم از خودمو کارام گرفته و ازتون کمک میخوام:(
من تو یک خونواده مذهبی بزرگ شدم مخصوصا از سمت خونواده پدریم.بابا نسبت به حجاب و نماز من خیلی سخت گیر بود.یادم میاد از 6 یا 7 سالگی ملزم به پوشیدن چادر بودم وقتی به سن تکلیف رسیدم بقیه واجبات هم اضافه شد اگر یک شب نمازم دیر میشد از ترس بابا نمیخوندم هرچند تو ذهنم حک شده بود که حجاب و نماز یه امر حتمیه و نباید سبک شمرده بشه.تو همون سن کم مکه رفتم و حسابی همه تلاشها برای محکم شدن بعد مذهبی وجود من برداشته شده بود.خیلی از ائمه و دین اسلام واسمون میگفت خیلی روحمون و اماده کرده بود اونروزارو دوست داشتم
بزرگتر که شدم پدرم هم نسبت به قبل کمتر سخت میگرفت مخصوصا برای خواهر کوچکترم.به خواست خود بابا ما دیگه مثل قبل مجبور به پوشیدن چادر نبودیم خیلی سنگین و پوشیده بودیم اما چادر نه...!!یعنی مسافرتها گشتهای یکی دو روزه اصلا چادری در کار نبود.

من و پدرم و عموها و پسر عموهام یه تیم کوهنوردی داشتیم که فقط من دختر بودم از اینجاها بود که روابطم با جنس مخالف هم ازادتر شد (اما همچنان حجابم رعایت میشد به مسائل محرم نامحرمی پایبند بودم)
در طول سالهای تحصیلم باتوجه به دوستان خیلی خوبی که داشتم نسبت به بزرگداشت محرم شبهای قدر رمضان و...علاقه مند بودم
رویه زندگیم دوسو شده بود دیگه حجاب رو چادر نمیدونستم ولی استفاده میکردم یا جدایی کامل زن و مرد رو قبول نداشتم اما نمیتونستم خیلی هم باز عمل کنم
اعتقادات بابا هم عوض شده بود
سال اخر دانشگاه بودم که بابا بهم پیشنهاد کار داد من که تو بچگی باید چادر میپوشدم از محارم دوری میکردم حالا به اصرار اون کارمند آژانس مسافرتی شدم که از جو حاکم بر این محیط ها اشنائید از طرفی درون مایه وجودیم راضی به حضور تو چنین محیطهایی نبود از سمتی ظاهرا به رفتار باز تر اعتقاد داشتم نمیدونم حس میکنم همه این عوامل دست به دست هم داد تا خودم و خط و مشی زندگیمو گم کنم
وقتی همسرم اومد خواستگاری گفت خدا رو قبول دارم اسلامو قبول دارم اما طور دیگه ای من نماز نمیخونم روزه نمیگیرم و حجاب رو قبول ندارم فکر میکردم بابا قبول نکنه امامخالفت نکرد و گفت تو باید هدایتش کنی ؟
من؟
منی که خودم راهمو گم کردم و نباز دارم یکی راهنماییم کنه؟
حالا یک سال و نیمه ازدواج کردم شوهرم نماز خون شده روزه میگیره با حجاب من مشکلی نداره اما من روز به روز دارم بدتر میشم وقتی با شوهرم تنها هستم یه شکل ظاهر میشم وقتی با خونواده ها هستیم یه شکل انگار واسه اونا خودمو میپوشنم که نشون بدم ادم مذهبی هستم ولی همش ظاهرسازیه و حد وسط نداره
دیگه نسبت به نماز و روزه هم محکم نیستم مخصوصا نماز خیلی کاهل شدم خیلی و نقش خدا کمرنگ شده تو زندگیم
نمیدونم چکار کنم واقعا نمیدونم کدوم طرفی هستم؟
کمکم کنید:316: مخصوصا واسه نماز خدا بدجور ازم روبرگردونده:(((((((:323:

هیچ کس نظری نداره؟

سلام

این که نگران از دست رفتن ایمان و اعتقادتون هستید نشون دهنده این که خدا هنوز خیلی خیلی دوستون داره

خیلی خوش حالم که همسرتون هم تو مسیر دین با شما همراه شد و این را باید قدر دان خدا باشید،

ما هممون تو زندگیمون کم و زیاد شدن اعتقادات را داریم. ی موقع هایی خیلی مذهبی میشیم ی موقع هایی نه. اما مهم این که بدونیم وقتی داریم دور میشیم چرا و زود برگردیم

من نظرم اینه بشینید ی بار برا خودتون دور از اینکه دیگران چی فکر میکنند و چی میگند خدا شناسیتون را بررسی کنید. تو خلوت به خودتون بگید خدا کی؟ چرا باید پرستیدش؟ بعد جایگاه نماز و روزه و ای چی؟ حجاب چی؟، ....؟

اگه بتونید این مسائل را برا خودتون حلاجی کنید اونموقه راحت تر میتونید بفهمید چه میخاید و چه باید بکنید

تو این راه اگه بعد فکر به نتیجه نرسیدید ممکنه مطالعه یا صحبت با افراد مذهبی روشنفکر بتونه بهتون کمک کنه.

باتوجه به اینکه بکگراند مذهبی دارید فکر میکنم خوندن قران و فکر راجع به اون هم خیلی بهتون کمک کنه.

[align=justify]سلام

شاید دلیل این سردرگمی فعلی، چند چیز باشه:

1. رعایت مسائل شرعی به روش نادرست. منظورم تحکمی به جای تعقلی هست

2. تغییر موضع پدرتون که براتون عجیب بوده

3. راهنمایی و کمک به همسر، در صورتی که خودتون هنوز درباره همون مسائل اعتقاد کافی نداشتین


چقدر با خودتون درباره مسائل شرعی، اصول و فروع دین و ... تفکر کردین؟ با تفکر خود، اصول دین رو پذیرا شدین؟

[/align]

ممنون از پاسخ هاتون
سردرگمیه من از ضعف و قدرت اعتقادم نیست یعنی میدونم خدا چی میخواد و من چه جور باید باشم بیشتر تو عملکردم ضعیفم
مثلا تو مسئله حجاب ، وقتی شوهر خواهر شوهرم تو جمعمون باشه خیلی پوشیده ام خیلی سنگین و حجاب کامل اما با دوستای همسرم خیلی راحت میگمو میخندم و اگر بیرون بریم چادر نمیپوشم و اصلا احساس معضب بودن ندارم
وقتی همین دوستاش منو یه جای دیگه میبینن که چادر دارم و رومو گرفتمو ... واقعا با خودشون چه فکری میکنن.؟؟؟
مشکل اینجاست نمیتونم یه شکل شم نمیتونم یک رنگ باشم انگار دارم با همه مثل خودشون برخورد میکنم نه اینکه یه خط مشی ثابت داشته باشم
اصلا نمیتونم وقتی با دوستاش هستم چادر بپوشم یا وقتی با مردای فامیل هستیم بی چادر بگردم این ضعف تو عملکردم داره دیوونم میکنه
آقای عزیزی همون مواردی که شما گفتید فکر من هم به همون سمت میره اما راه حل کجاست؟؟؟؟

سلام:72:

اون چیزی رو که شما گم کردین اعتقاداتتون نیست!! محیطتتون متنوع شده و دچار سردرگمی در واکنش به محیط شدید.

خوب فکر کنید ببینید پشت رفتارهاتون از کودکی تا حالا اعتقاد بوده یا تمایل به همرنگی با محیط خانواده دوستان و فامیل و...

الان واقعا بخاطر اعتقاداتتون نگران هستید یا بخاطر رفتار چندگانتون و نگرانی از اینکه یه نفر شما رو تو محیط های مختلف ببینه و قضاوت کنه؟

اگه برید تو یه محیطی که خانواده هاتون و آشنایان بهتون دسترسی نداشته باشند بازم این نگرانی ها رو دارید ؟

به نظرم با توضیحی که دادید مشکل شما بیشتر در اینه که نمیدونید یا نمیتونید آنچه را دوست دارید دنبال کنید.

ببینند پوشیدن یا نپوشیدن چادر به خودی خود نه مثبت نه منفی... حالا این که شما کدوم را ترجیح میدید باید با خودتون به نتیجه برسید

اما هرکدوم را که انتخاب کنید در ی جمعی ناراحت خاهید بود (چون مجبورید خلاف رویه گذشته ظاهر بشید) درسته؟

خوب این تبعات هر تصمیمی هست. ما نمیتونیم همه را راضی نگاه داریم. بقیه باید یاد گرفته باشند به نظرات و ارزشهای دیگران احترام بزارند،

بعد هم مطمئن باشید یکی دو بار ممکنه برا بقیه جالب باشه یا جلب توجه کنه بدش عادی میشه. این مثل قضیه ریش و سبیل گذاشتن یا تراشیدن ما مرد هست :311:

سلام خانم مهاجر،

نمیدونم پستی که میزنم به درد شما میخوره یا نه، به هر حال شانسم رو امتحان میکنم و تجربه ای که داشتم را خدمتتون عرض میکنم.

دختر خانمی را میشناسم که زمانی محجبه، سنگین و با پوششی زیبا در همه جا رفت و آمد میکرد. از سر کسالت و نبود هیچ تفریحی، ایشون در اینترنت با یک برنامه تلویزیونی آشنا میشن به اسم "لحظه حقیقت" (اسم انگلیسیش رو نمیگم تا کسی دنبالش نره!). در این برنامه تلویزیونی شرکت کننده در صورت پاسخ دادن سوالاتی سخت، میتونه 500 هزار دلار جایزه برنده بشه (معادل 600 میلیون تومان). مشکل این برنامه این بود که سوالاتش مسموم و زننده بود. مثل "آیا تا حالا با کسی جز شوهرت بودی؟" یا "آیا اگر دوست پسر سابقت بهت پیشنهاد ازدواج دهد، حاضری شوهرت را ترک کنی؟!" یا "آیا تمایل داری با کارفرمایت...". بعد از اینکه شرکت کننده پاسخ میداد "آری" یا "خیر"، دروغ سنجی هوشمند صحت آن را تایید یا رد میکرد. یک پاسخ اشتباه برابر بود با حذف از مسابقه بدون بردن جایزه...
همه سوالات هم در حضور شوهر و والدین شرکت کننده پاسخ داده میشد. به عبارتی اینجور برنامه ها حرمتها رو از بین میبرد و انجام دادن هر کار رشتی رو برای بیننده "راحت" جلوه میداد.

از آن دختر خانم بارها خواستم اینجور برنامه ها رو نبینه، ولی نپذیرفت. :-). الآن از فردی محجبه به یک فرد راحت اروپایی تبدیل شده که حتی روبوسی با آقایان بعنوان سلام رو "عادی" میدونند. باز هم عرض میکنم نمیدونم اصلاً این پستم به حالت شما میخوره یا نه، ولی اگه میخوره امیدوارم بعنوان یک زنگ خطر تاثیر بذاره.

- - -

توصیه میکنم اگه منبعی دم دست دارید که به ارزشهای شما لطمه میزنه، صرفنظر از جذابیت و سرگرم کننده بودنشون اونها رو دور بیاندازید. شما فردی بالغ و عاقل هستید، مطمئنم راه خودتون رو سریع پیدا میکنید. قرآن بخوانید و در رابطه با مرگ بیشتر فکر کنید.

موفق باشید.

سلام مهاجر عزیز

عزیزم شما خودت رو گم نکردی. شما اتفاقا داری به اصل خودت بر میگردی و حکایت شده حکایت

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش .... باز جوید روزگار وصل خویش هست!

برات خوشحالم و واقعا خوبه که برگشتی به اصلت :104: :104: :104:

به خاطر فشارهای خانواده و تعارض با جامعه یک مدت اصلت رو گم کردی اما شالوده اصلی شما خوب گذاشته شده.

شالوده یک انسان تا 5 سالگیش شکل میگیره و دلیل میل شما به بازگشت به اصل وجودیتون همین قضیه هست.

الان هم شما باید با مطالعه به یک باور برسین.

براتون توصیه هایی دارم. فکر می کنم ساکن ایران نیستین. درسته؟

اگر هستین بهتون مطالب و شخصی رو معرفی می کنم که خودتون رو پیدا کنین.

برای آشتی با خدا هم هرگز دیر نیست. مطمئن باشین اون بندش رو فراموش نمی کنه و بیشتر نگران شماست که

احساس سردرگمی دارین.

برای آشتی باهاش امشب که شب جمعه هست توصیه می کنم "دعای کمیل" رو با ترجمه فارسیش بخونین که

بهترین دعا برای ابراز شرمساری در محضر پروردگار هست و شما رو به اصل خودتون برمیگردونه.

شاید در میان بندهای کمیل تونستین خودتون رو پیدا کنین

در مورد تعارضاتت در خصوص حجاب هم باید باورهایی رو پیدا کنی و به ثباتی برسی که در جامعه هزار رنگ امروز یک رنگ باشی که بهت میگم در ادامه

منتظر پاسختون هستم

:72:

صبای عزیز ممنون درست متوجه شدی.من نگران اعتقاداتم نیستم چون تازه به اصل اون پی بردم و محکم قبولشون دارم اره عزیزم مشکل من حال بدیه که از برداشت دیگران از همین رفتار چندگانه به وجود میاد؟خودت باشی اگر یکیو یه بار با تیپ اسپرت و راحت ببینی یه بار کاملا پوشیده چه حرفی پشت سرش میزنی؟؟؟؟؟؟؟؟

آقای سید شما هم راه خوبیو پیشنهاد کردی ولی نه میتونم تو تعاملات دوستانه سختیه حمل چادرو به تن بخرم نه اینکه جلو خونواده ها ازش دست بردارم

من توصیه میکنم روی بیارید به فلسفه عبادات مذهبی....یعنی هدف از نماز خوندن چیه؟
یه سخنرانی هست از دکتر فرهنگ خیلی زیبا فلسفه نماز رو توضیح میده...دانلودش کنید و گوش بدید.اون زمانه که از نماز خوندن لذت میبرید.
توی نت سرچ کنید پیداش میکنید(البته نمیدونم حق کپی رایت داره یا نه...که اگر هم داشت ارزشش رو داره که بخریدش)

دو تا مساله وجود داره:

1) به اون چیزی که میگین اعتقاد دارید عملا اعتقاد ندارین . چون اعتقاد به عمل هست نه به حرف . مثال : من اعتقاد دارم دروغ بده صدمات فردی و اجتماعی کوتاه مدت و بلند مدت داره ولی نمی تونم دروغ نگم بعضی جاها باعث میشه کارم سریع تر پیش بره و ... خیلی عامیانه بگم اسم این طرز فکر من اعتقاد نیست کشکه . عالم بی عمل به چه ماند به زنبور بی عسل.

2) شما اعتقاد دارین و تمایل هم به عملی کردن اعتقاداتتون دارید ولی جرات و شهامت لازم رو ندارین. این میشه مساله روانشناسی و شخصیتی

تشخیص این دو تا مساله با خودتونه و اینکه کدوم راه درسته حجاب داشتن و نداشتن و نماز خوندن یا نخوندن ... باز با خودتونه.

به نظرم اگه نتیجه کاوشاتون این شد که مساله تون 2 هست می تونید از اینجا کمک بگیرید.

:72::72:

سلام فاِزه جونم
من فقط پست خودتو خوندم عزیزم اول تبریک برای اینکه موفق شدی و آقا محسنتون نمازشو میخونه (مطمِن باش تو زندگیت اثرشو میبینی)
ولی یه ااخطار : اگه شوهرت ببینه شما خودت کم کاری میکنی شاید ایشون هم برگرده سر خونه اول خدای نکرده
دوست عزیزم مطمنم شما الان هم ایمان درست داری ولی نازم نذار وسوسه روت اثر بزاره و دلت بگی اصل دله و ظاهر اهمیتی نداره ظاهرتو مطابق دینت حفظ کن اونجوری دیگه نگران حرف مردم هم نباش چادر حجاب برتره ولی واجب نیست پس یه مانتوی راحت با چادر فرقی نداره از نظر اسلام ولی از نظر مردم چرا ...
الان وقت خوبیه که سنسوراتو حساس کنی روی این مثال چون ذهنت هم درگیره
موفق باشی و شاد شاد شاااااااد

سلام
اول از همه بهتون تبریک میگم که شوهرت نماز خون و روزه گیر شده

اما در مورد اعتقادات من نظرم این هست(با توجه به اینکه نوشتین مشکلتون اعتقاداتون نیست) که اگه ما به چیزی واقعا اعتقاد داریم باید تو رفتار و عملکردمون بروز بده و خودشو نشون بده و نه فقط در حرف.ببین من اینجا اصلا منظورم صرف چادر نیست.منظورم این هست که شما اگه طبق گفته خودتون در اعتقاداتون و دینتون به نتیجه رسیدی خوب طبق همون دین و قران عمل کنین که نوشته نماز باید خونده بشه که اگه نشه از دلایل ورود به جهنم هست .و باید حجاب تا چه حدی رعایت بشه یعنی همه چیز مشخص شده و دیگه نمیشه سلیقه ای عمل کرد که نه من مثلا فکر میکنم که حالا در این جمع اگه حجاب نداشته باشم اشکالی نداره و تو یه جمع دیگه بنا به فرهنگشون حتما باید حجاب داشته باشم این میشه طبق سلیقه عمل کردن و نه طبق دین خدا ...چون دین یه سری چیزها رو صریح و روشن مشخص کرده که اگه اعتقاد داشته باشیم باید بهش عمل کنیم


به نظر من هم شما پوششی و رفتاری رو با توجه به باور و اعتقادات و دین پیدا کنین و نه طبق سلیقه این و اون و بعد در اون مورد ثبات داشته باشین.اره به نظره منم بهتره ادم با ثبات باشه


بهار شادی عزیز از شما خواهش میکنم اگه پست من رو دیدین حتما اون مطالب و شخصی رو که بهش اشاره کردین بهم معرفی کنین ...اگه اینجا هم نمیخواین اگه تونستین خصوصی بهم بگین..فکر میکنم بهشون احتیاج دارم

دوست محترم اینقدر به خودتون سخت نگیرید. به عقیده و ایمان و رفتار خودتون احترام بذارین و هر رفتاری که فکر میکنین معقوله انجام بدین. اگر تصور میکنین رقتارتون معقول و متناسب با عرف و ارزشهای اجتماعی ماست ، سعی نکنین به خاطر قضاوت اطرافیان تغییرش بدین. ما هرگز نمیتونیم و نباید تلاش کنیم همه رو راضی نگه داریم.

سلام سلام
ببخشید یه چند روزی نبودم و دسترسی به نت نداشتم
yekidota عزیز ممنون درمورد کاهلی در نماز حتما کمک بزرگی میکنه منون عزیزم

single جونم سلام گلم ممنون در مورد محسن حقیقاتا راست میگی به این مسئله هم فکر کردم و همه سعیمو میکنم نزارم دوباره برگرده به قبل اونم با دیدن سهل انگاری من

sara sadat , samanis عزیز ممنون از پاسختون

یه مسئله های رو واستون باز کنم:
وقتی اومدن خواستگاری مادرشوهرم گفت با توجه به عقاید محسن خوشحالم که با یه خونواده با اعتقادات قوی وصلت میکنیم و...از طرفی من به محسن گفته بودم چادر رو به عنوان حجاب قبول ندارم
در حال حاضر اگر میگم اعتقادم محکمه یعنی حجابم کامله اگر چادر هم ندارم یک تار مومو بیرون نمیزارم.پس مسئله بی حجابی و جهنم نیست مسئله چادره!!!!