نمایش نسخه قابل چاپ
سلام من مهدیه هستم 25 سالمه
با فردی دوستم که از نظر تحصیلی فوق لیسانس هوافضاس و ما 7 8 ماه باهمیم خیلیم باهم خوبیم اما تنها مشکل اینه که اگه ازدواج کنیم باید بریم امریکا چون دوستم می خواد ادامه تحصیل بده
از طرفی یه خواستگارم دارم که دیپلم و من دوسش ندارم
اما میترسم امریکا برام سخت باشه به نظر شما چیکار کنم کمکم کنید
سلام
ببینین چیکار کنین خدا رضایت داره . مطمئن باشین همون بهترین راهه . با کسی که دوست نداری خوب نمیشه زندگی کرد . با دوست تون هم نفرمودین رابطه تا چه حد بوده ولی حتمن حتما بهتره دوستی تون رو قطع کنین و ایشون اگه واقعا شما رو دوست دارن می تونن برای رابطه رسمی پیش قدم بشن . زندگی هر جا باشه سختی های خودشو داره و احتمالا زندگی خارج کشور هم سختی خودشو داره ولی عوضش پیش همسرتون هستین که دوستش دارین
خوب اونم میگه اگه من قبول کنم میاد خواستگاریم پس به نظر شما من کار درستی میکنم؟
ما خیلی صمیمی هستیم و اون واقعا پسر خوبیه همونه که می خوام اما ترسم از دوری از خانواده بود
فقط از این چیزا میترسم وگرنه مشکل دیگه ای ندارم
mahdie_ir سلام
به نظر من تا با دوستت رابطه داری نمیتونی به خواستگار فکر کنی
پس بهتره درست و منطقی تصمیم بگیری یا از دوستت بخواه قدم رسمی برداره یا قطع رابطه کن تا بتونی برای آیندت بهتره تصمیم بگیری
موفق باشی:72:
بله دیگه حتما رابطه رسمی و تعهدآور تنها راه درست رسیدن دو نفر به هم هست و ایشونم که علاقه مند به پا پیش گذاشتن هستن علامت خوبیه. ولی الان رابطه شما کاملا احساسی هست و مطمئنا اشکالات ایشون رو نمی بینین و برعکس . نفرمودید طریقه آشنایی به چه شکل بوده ؟ با خانواده ایشون هم آشنایی دارید یا نه ؟ پیشنهاد می کنم حتما به وسیله خانواده تون یه تحقیق در مورد ایشون از دوستان و محل کار و تحصیل شون انجام بدین
من از طریق یکی از همکارام با ایشون اشنا شدم و همکارم خونوادشو میشناسه اون میگه که خوبن
خودمم ندیدمشون فقط تعریفشونو شنیدم
محل کارش رفتم و دوستاشم چند نفرشونو دیدم همشون تحصیل کرده هستند به نظر که خیلی پسر خوبیه
من خودمم لیسانسم
من مشکلم رفتن به خارج از کشوره؟ اگه خودش خوب بود برم ؟
mahdie_ir عزیز
کسی نمیتونه با صراحت بگه بری خارج یا نری
تصمیمیه که طبق روحیه و اخلاقت باید بگیری
سعی کن کنار خانواده و زیر نظر اونا پروژه شناخت رو در پیش بگیری
به نظر شناخت زیادی ندارین و از ظواهر چیزی برداشت کردین و با همون ادامه می دین . بهتره اول حتما با خانواده تون در میون بزارین و یکی مثلا دایی پدر یا برادتون رو بفرستین حتما از نزدیک تحقیق کنن . ضرری که نداره هیچ بلکه بیشتر مطمئن می شین و روی تصمیم تون هم اثر می زارهنقل قول:
همکارم خونوادشو میشناسه اون میگه که خوبن
خودمم ندیدمشون فقط تعریفشونو شنیدم
محل کارش رفتم و دوستاشم چند نفرشونو دیدم همشون تحصیل کرده هستند به نظر که خیلی پسر خوبیه
مهدیه عزیز سلام
به همدردی خوش آمدی
عزیزم بهتره که به دوستتون بگین که به خواستگاری رسمی شما بیان و بررسیشون کنین
ضمنا آیا برای شما اینکه همسرتون دانشگاه رفته باشه مهم نیست؟ چون خواستگارتون دیپلمه هست
اینو می گم.
از طرفی مشخصه که خارج رفتن زندگی شما رو دستوش تغییراتی می کنه پس بهتره به شناخت بیشتری
از ایشون برسین اونم در طی جلسات خواستگاری و رفت و آمد خانوادگی تا خوب به شناخت از ایشون
برسین. بعد از همه این موارد ببینین که می تونین دوری از خانواده رو یک مدت تحمل کنین یا خیر.
اما خودتون رو تحت فشار نگذارین و با صبر و آرامش برای زندگیتون تصمیم بگیرین چون دارین مهمترین
تصمیم زندگیتون رو می گیرین.
موفق باشی.
:72:
من نمیدونم چیکار کنم از طرفی دوس دارم زود ازدواج کنم چون دیگه سنم داره میره بالا میترسم دیگه کیس بهتر پیدا نکنم من گیج شدم
از راهنمایی هاتون واقعا ممنون
کمی حق میدم ولی سن تون انقد بالا نیست که بترسین . فقط دو سال از بنده بزرگترین جالبه من خودمو هنوز بچه می دونم شما رو نمی دونم : ) ممکنه دیگران این ترس رو احساس کنن و روی آینده تونم تاثیر بزاره خدا نکرده . چون وقتی ترس یکی از ارکان شروع زندگی مشترک باشه بعدها ممکنه مشکل پیدا کنین با خودتون که چرا قبول کردم حتما از رو ترس بوده . تلاش تون رو بکنین ولی از ته دل خودتون رو بسپرین به خدا مطمئن باشین بهترین رو براتون پیش میاره چون همه مال اونیم :72:
باید ببینید فقط برای ادامه تحصیل میخواد بره اونجا یا قصد اقامت دائم داره...
نمیدونم چه روحیه ای دارید ولی وقتی پاتون برسه به اونور آب خیلی از معادلات به هم میخوره و امکان تغییر دیدگاه و روحیات هر دوی شما وجود داره!
درضمن به قول معروف هنوز نه به باره نه به داره...شما فقط دوتا دوست هستین!همین!! پس تا اقدام رسمی انجام نداده زیاد خیال پردازی نکنید!
دختر خوب روی حرف تصمیم نگیر، به عمل نگاه کن.
با یک پسری دوستی که می گه می خواد بره امریکا. حالا نشستی غصه می خوری که توی امریکا دلت برای خانواده ات تنگ می شه یا نه؟
بگو بیاد خواستگاری و بعد در مراحل شناخت و مشاوره در این مورد هم فکر می کنی.
یه مدت تاپیکهای اینجا را بخون تا ببینی یک گردو را که می ندازی بالا چند تا چرخ می خوره تا بیاد پایین ...
یکی حالا که رفتنش قطعی شده می گه نمی تونم دوست دخترم را ببرم و می خوام جدا شم.
یکی رفته و می گه نمی دونم چرا دوست دخترم نظرش عوض شده و زده زیر قولش.
یکی می گه قرار بود بریم خارج حالا مادرشوهرم نمی ذاره منو ببره.
یکی می گه من فقط باهاش دوست بودم قصدم ازدواج نبود گیر داده ازدواج کنیم.
یکی می گه نمی خوامش اما عذاب وجدان دارم. چطوری ردش کنم بره ....
انشالله که مورد شما هیچکدوم از این یکی ها نباشه. اما برای اینکه آسیب روحی نخوری بگو بیاد خواستگاری تا بعد ...:72:
اره راست میگین باید یکم صبر کنم بیاد جلو ممنون از راهنمایییهاتون خیلی گلید