فکر کنم طلسم شدم!! کجا کسی رو پیدا کنم؟

سلام
سریع میرم سر اصل مطلب.
27 ساله هستم و مدرکم لیسانسه و ساکن تهران.
هیچوقت دخترهای زیادی اطراف من نبودند. یعنی از فامیل گرفته تا دانشگاه و محل کار همیشه پر از مرد و پسر بوده اطرافم، حتی کلاس ها یا تورهای مختلط بیرون هم که ثبت نام میکنم، همدوره ای هام 90 درصد پسر میشن (انگار طلسم شدم)!

ظاهر و اندام طرف مقابلم برام مهمه، چون خودم ورزشکار و قد بلند هستم و البته طرز فکر طرف مقابل هم برام خیلی مهمه، چون خودم بین دوستام همیشه با همین ویژگیِ قدرت فکر و درکم شناخته میشم.

به نظر شما وقتی هرجا میری پسرونه میشه! و سعی میکنی با شخصیت و محترم باشی، دختر با ظاهر مورد نظرت رو از کجا میتونی پیدا کنی که خراب از آب در نیاد؟؟؟؟ خیابون؟ پارک؟؟!!!!
پیشنهادتون چیه؟
خود شما اگر جای من بودید چیکار میکردید؟
اگر خانمی باشید که پسری وسط خیابون از ظاهر شما خوشش بیاد و بهتون شماره بده چه فکری میکنید در موردش؟؟؟؟ :(

سلام

خوش امدید به همدردی

تجربه نشون میده ازدواجهای سنتی کمتر از شکلهای دیگه ازدواج آسیب داره.

بنابراین از مادر ..خواهر...خاله..بخواهید کمکتون کنن.

اونا سلیقه شما رو تا حدی میدونن و بهتره در جلسه اول فقط خانومها حضور داشته باشن .

شماره دادن خیلی کار پسندیده ای نیست.چون:


-مطمئن نیستید اون خانوم مجرده یا نه

-معلوم نیست اون خانوم چه برخوردی کنه

-معمولا کسانی که قصد ازدواج دارن شماره نمیدن ! از خانوم شماره منزل رو میگیرن...نه اینکه برن شماره موبایل شونو بدن.

-معلوم نیست خانواده خانوم چه فکر و دیدگاهی در رابطه با این عمل داشته باشن.
و نکته دیگه اینکه

اگر فردی رو نزدیگان شما براتون پیدا کنن امکان ریسکش خیلی کمتره و میتونن به قولی ته و توش رو دربیارن و بفهمن طرف کیه و خانوادش کیه(بالاخره از طریق واسطه ای که خانومو معرفی کرده و ...)

اما کسی که شما وسط خیابون میبینی اصلا معلوم نیست از چه قماشیه ...
موفق باشید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ضمنا در تاپیکهای تاریخ گذشته (که از ارسال اخرین پست در اونها بیشتر از دو هفته میگذره پست ارسال نکنید )

تاپیک :
با هرکس آشنامی شوم تقاضای رابطه جنسی دارد، چطوری یک همدم پیدا کنم؟
اخرین پست ارسالی در اون تاپیک مال 3 ماهه پیش بوده.

ممنون

قبل از اینکه بقیه بفهمند دوست دارم مدتی با طرفم آشنایی داشته باشم. نمیتونم سنتی جلو برم چون الان تنهام و نیاز به همدم دارم اما قصد ازدواج ندارم. البته انصافا قصد پیجوندن هم ندارم. یک همدم تا موقعی که وقتش برسه.
برای این نمیدونم باید چیکار کنم. تنهایی اعصاب برام نذاشته.
_________________________________
در مورد اون جریان 2 هفته هم چشممم

حقیقت اینه که اقا مهدی همدری چون با روابط قبل از ازدواج و دوستی مخالفه در این رابطه هیچ گونه مشاوره ای نمیده.

بله میدونم! دستت درد نکنه. همدردی که چیزی بگه احتمالا فیلتر میشه... ;)
گفتم شاید کسی دیگه کمکی کنه

سلام دوست من
نری شماره بدی یه وقت؟ ازدواج بحثش عمیق تر ازین حرفاست!!!!!!!!!!!!!!!!!

گمان نمی کنم موضع تالار همدردی، به دلیلی که شما گفتید اینچنین باشد

تالار همدردی سعی می کند تا بهترین راه را جلوی پای مراجعان بگذارد، نه اینکه آنها را گمراه کند!

امکان شناخت در ازدواج سنتی کاملا مقدور است. باید راهش را دانست

Mehdiii عزیز سلام

پیشنهاد دارم لینگ زیر را مطالعه بفرمایید

اگر شرایط ازدواج ندارید.........(دمیدن در تنور احساسات ممنوع)

موفق باشید:72:

آخه قربون همه اتون برم من، شما مگه ایران زندگی نمیکنید؟؟ وقتی من فامیل رو راه بندازم ببرم خواستگاری نهایت دوسال میشه طرف رو عقد نگه داشت!! صدای همه در میاد!
حرف های کلیشه ای رو بزاریم کنار. جوونی که الان پای اینترنت نشسته نیاز به حرف های دیگه ای داره.

الان بنده ای که میدونم حداقلللل تا 3-4 سال دیگه شرایط ازدواج ندارم، 27 سالمه و احساس تنهایی اعصاب برام نذاشته چیکار کنم؟؟

نیاز عاطفی یا جنسی مثل نیاز به غذاست. 1 روز 2 روز یک ماه، هر کسی یه مدت میتونه دووم بیاره. تکلیف کسی مثل من که تازه آقایی کردم و تا 27 سالگی صبر کردم و خیلی گندکاریها که بقیه میکنند نکردم چیه؟؟ تازه کسی هستم که توی تهران هست و کلی میگرده و زنهای رنگ وارنگ میبینه، نه اینکه توی جای دور افتاده باشم که چشمم چیزی نبینه!!

اوکی من تاحالا تنور احساسات رو داغ نکردم. تا این سن هم انصافا گل کاشتم و کلی آدم بودم. اما تا کی؟؟؟
من که سرمایه ندارم و بخاطر اوضاع نچندان خوب پدرم تازه بهش کمک هزینه هم میدم دیگه نهایتتتت با ماهی 2 میلیون که در بیارم تا کی بدواَم تا بتونم توی شهری مثل تهران یه زندگی تشکیل بدم و کنارش به پدر مستاجر و بازنشسته ام هم کمک کنم؟؟؟؟

خودم که انتخاب نکردم توی چه خانواده ای بدنیا بیام. تقصیرم چیه؟؟؟ خودکشی کنم؟؟؟
چاره ای دارم جز اینکه فعلا یه دوست پیدا کنم؟

نمیخواین که فرشته بشین و بگین تقوا پیشه کنم!!!؟؟؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mehdiii

تازه آقایی کردم و تا 27 سالگی صبر کردم و خیلی گندکاریها که بقیه میکنند نکردم چیه؟؟ تازه کسی هستم که توی تهران هست و کلی میگرده و زنهای رنگ وارنگ میبینه، نه اینکه توی جای دور افتاده باشم که چشمم چیزی نبینه!!

اوکی من تاحالا تنور احساسات رو داغ نکردم. تا این سن هم انصافا گل کاشتم و کلی آدم بودم. اما تا کی؟؟؟

---

:104::104::104::104:

دوست عزیز:72:

ببخشید من فقط پست آخر شما را خواندم و دیگر راهنماییها را نخواندم امیدوارم راهنمایی مفیدی باشد.

گرچه پاکی برای یک جوان جای تحسین دارد ولی به نظر من این کارت منتی نداره برکسی و کار شق القمری نکرده ای؟!؟

چه بسیار جوانان پاک و شایسته ای هستند که حتی سالهای بیشتر از شما هم برای ساختن

زندگی صبر و پاکی پیشه کرده اند این کار را بخاطر کسی انجام نداده اند بخاطر خودشان،

و احترامی که برای وجود - روح و روان و شخصیت خودشان داشته اند انجام داده اند. دوست

نداشته اند بدون هیچ تعهدی و برای تفریح و سرگرمی وجود نارنین و روح پاک خودشان را دست

آویز و آلوده هوس و تفریحی مقطعی کنند. بدنبال آرامش و لذت در کنار همسری شایسته و

پاک هستند. پس لطفا کمی ارام باش و به نظر من یکی از راههای زیر را انجام بده:

1- بدنبال دختری هم کفو و قانع باش که با شرایط شما کنار بیاد. در ضمن اگر خودش هم

شاغل باشد هم احتمالا مقتصد تر هست و هم کمک خرج شما.

2- تقوی و صبر پیشه کن ان شاالله به لطف خدا شرایطت در اینده ای نزدیک فراهم می شود.

راه سوم که اصلا توصیه نمی کنم ولی بالاخره یک راه است:

3- دیگر آقایی نکن و برو دنبال گند..................:163:

موفق باشی:72:

آقا مهدی به عنوان یه پسر 30 ساله شرایط و حرفهات رو کاملا درک میکنم
ولی شما که ماهی 2میلیون درآمد داری چرا نمیتونی یه زندگی تشکیل بدی؟
درآمدت که خوب هست

اما باید اینرو هم در نظر بگیری که الان با توجه به سنت اگه با کسی هم دوست بشی ازت خواهد خواست که تکلیفش رو معلوم کنی,
نهایت یه 1سال بعد دوستی خواهد گفت میای جلو یا نه

کیش میش جون بخشی از هزینه زندگی پدرم به عهده منه. پس فردا هم سر سال خونه پدریم هست پول پیشی که بعد از ورشکست شدنش توی 17 سالگی من براش مونده 5 میلیون هست!!! اونم توی تهران!!!! پس بقیه اش رو اجاره میده. هنوزم بدهی هایی داره که نمیتونه اونها رو بده.
خواهرم هم ازدواج کرده و داریم جهاز جمع میکنیم و تا خرخره رفتیم زیر قرض و برادر دیگه ای هم ندارم.

قربونتون برم. اونهایی که خوشی میزنه زیر دلشون و میرن دنبال فساد قبول که احمق اند.
ولی میدونین کسی مثل من چی میکشه؟؟؟ میدونین بین این همه فشار چقدر نیاز به یه همدم داری؟؟؟

ببخشید اگر گاهی تند رفتم. خیلی. خیلی. خسته ام و تنها.

سلام آقا مهدي :72::72::72:

ما فرشته نيستيم از شما هم نميخوايم فرشته بشين.... ما هممون اين قدر زجر ديده ايم كه ديگه طاقت ديدن مشكلات بيشتر از اين رو نداريم

اگه يه سري تو همين تالار بزني و مشكلات روحي و عاطفي كه براي دختر ها و پسرهايي كه وارد اين رابطه ها شدن رو بخوني خودت به اين مساله واقف ميشي ((خود من يه نمونه عيني از اين خروارم)).... مومن و غير مومن، مسلمون و مسيحي و يهودي هم نداره دوست گرامي!

الان شما براي حل كردن مشكل خودت ميري با يه خانم آشنا ميشي... كلي هم دل و قلوه ميگيرين و ميدين.... نياز هات رو هم ممكنه باهاش ارضا كني... بعد از يه مدت عشق و حالم ميزاريش كنار... چون تعهدي نداري... اونجا تازه اول شروع مشكلاته.... بعد همون خانمه تازه مياد اينجا و يه تاپيك باز ميكنه و از ما ميخواد راهنماييش كنيم تا با اين مشكلات روحي كه واسش پيش اومده كنار بياد

حالا ما اينجا بايد به شما راهكار نشون بديم كه چطوري و كجا برين مخ يه دختر رو بزنين... صرفا به خاطر اينكه نياز دارين!!!!
اون دختر كجاي قصه هست الان؟؟؟؟

به قول خودت الان 27 سالته.... تو اين 27 سال چي كار كردي كه تو اين 3، 4 سال ميخواي بكني ؟؟؟
چرا ما ادم ها فقط خودمون رو دوست داريم .... چرا حاضريم به هر قيمتي نيازهاي خودمون رو بر طرف كنيم؟؟؟


شما مشكلت واسه ازدواج فقط همين مساله سرمايه اس؟؟؟(( اگرچه به نظرم آن چنان كه ادعا ميكني ماهي 2 ميليون كم درامدي نيست!!!!!! ))

دوست عزیز حرفایی که زدین قبول.
حالا به فرض که شما با یک دختر برای یک سال ،دوسال یا هر مدت دیگه وارد یک رابطه شدین فقط به قصد دوستی و بیرون اومدن از تنهایی.

قراره رابطتون چطوری باشه؟ باهاش بیرون برید؟باهاش دردو دل کنید؟ نیاز های جنسیتون رو برطرف کنید؟

یه لحظه به پایان رابطتون فکر کنید.به وابستگی خودتون به اون دختر و به وابستگی اون دختر به خودتون که می تونه به مراتب از وابستگی شما بیشتر باشه.

اون زمان چه جوابی دارید به اون دختر بدید؟
چه جوابی به احساسش میدید؟

من به عنوان کسی که یک سال و چند ماه توی یک رابطه بی تعهد بودم و الان دارم تاوانش رو پس میدم بهتون پیشنهاد میکنم از اینکار صرف نظر کنید.

این رو هم بگم که نه تنها من دارم سختی می کشم و باید اون پسر رو فراموش کنم،اون هم مثل من داره تمام این سختی ها رو تحمل می کنه.با وجود اینکه خودش خواست که جدا بشیم.
چرا؟؟؟؟
چون خودش هم وابسته شد ولی بعدا فهمید ما به درد ازدواج باهم نمی خوریم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mehdiii

خواهرم هم ازدواج کرده و داریم جهاز جمع میکنیم و تا خرخره رفتیم زیر قرض

---

برداشت من از این جمله شما:

شما برای ازدواج،در نظر دارید هزینه زیادی متحمل بشید و به قول گفتنی سنگ تموم بذارید.
واقعا چرا جامعه ما اینطوری شده؟ چرا الان جوونا به خاطر هزینه بالای ازدواج،به خاط اینکه خانواده ها سطح توقعشون بالاست، باید قید ازدواج رو بزنن و به فکر دوستی باشن؟

ازتون می خوام در مورد هزینه ها سخت نگیرید.موفقیت ازدواج به ریخت و پاش مراسم عروسی نیست.مطمئن باشید دخترهایی هم پیدا میشن که به این مسائل اهمیتی نمیدن.شما سطح توقع خودت رو در این زمینه پایین بیار،مطمئن باش کسی مانند خودت رو پیدا خواهی کرد.

حرفهای اکثر شماها بجز اونهایی که تقوا تقوا میکنند درسته وعقلانی.
عزیزای دلم که دارین کمک من میکنید ازتون ممنونم. امیدوارم با پس اندازی که میکنم روزی به جایی برسم
ولی دلم میسوزه برای امثال خودم، چه دختر چه پسر، که توی این سن ها که اوج جوونی هست و نیاز عاطفی یا جنسی چسبیده به خرخرشون باید چشمهاشونو ببندن،، که کسی رو دلبسته نکنند و دل کسی رو نشکونن.

همیشه درک کردم. همیشه درک کردم و باز هم درک میکنم
نمیدونم
شاید بخاطر همینه که اونی هم که اون بالاست نمیزاره هیچ جنس مخالفی بهم نزدیک شه.

:)
مرسی

سلام آقا مهدی گل. خوبی برادر؟

من دو سال از شما کوچکترم، یک بار با دختر خانمی رابطه عاطفی داشتم که پنج سال طول کشید، به قصد ازدواج بود اما متاسفانه قسمت نشد و به شکست انجامید. مبنای اون رابطه منطق نبود، متاسفانه احساسات بود.

نمیگم دنبال ایجاد رابطه نباش اگه شما چیزی رو بخواید کل دنیا هم استدلال بیارند، شما کار خودتون رو میکنید اما یک نصیحت برادرانه براتون دارم. به موازات جستجوی یک عشق، سعی کنید روی کسب اعتبار و تجربه در زندگی هم تمرکز کنید. هر وقت احساس کردی آمادگی تشکیل یک رابطه جدی رو دارید، اون موقع بهترین وقت برای آستین بالا زدنه. اگه امیدوار باشی به دنبال کسب اعتبار کیس های فوق العاده خوبی هم برای ازدواج نصیب شما میشن (قول میدم!). به قصد تسکین ذهن شما این رو نمیگم، ولی باور دارم تنها بودن و درگیر رابطه ای عاطفی نبودن هیچ عیب نیست.

به هر حال، اگر در پروسه آماده شدن برای ازدواج یک دختر خانم به پست شما خورد، سعی کنید با ایشون طوری برخورد کنید که آرزو دارید دیگران با دختر شما رفتار کنند. حتی اگر رابطه با این دختر خانم به نتیجه نرسید، دچار عذاب وجدان نمیشید، به خدا درد و عذاب وجدان ثقیلیه که تا تجربه نکنی متوجه نمیشید. حدود رو رعایت کنید، فقط در این شرایط به آرامش دست پیدا میکنید.

[align=justify]آقا مهدی ما هم مثل خودت پسر هستیم. شرایطی که داری رو درک می کنم

خود من هم تازه ازدواج کردم تو 26 سالگی

اینجا خوشبختانه بیشتر میشه روش حساب باز کرد که پای داماد صبر کنند. البته اگر بشناسنت و بهت اعتماد داشته باشن

کسی رو میشناسم که بیش از پنج سال با نامزدش عقد بودن. در سن 21 سالگی عقد کردن و حالا رفتن سر خونه و زندگیشون

توصیه تقوا برای کسانی هست که هیچگونه امکان ازدواجی برای آنها وجود نداره. اما کسی که میتونه ازدواج کنه و به واسطه عدم ازدواج به گناه میفته، واجبه که ازدواج کنه!

ای کاش روزی برسه که خانواده هامون به این درک برسند که میشه موقتا دو نفر که همدیگر رو برای زندگی دائمی میخوان عقد باشند تا شرایط برای ازدواج دائمشون فراهم بشه. متاسفانه برخی سوء استفاده ها و برخی تنگ نظری ها مانعه

[/align]