نمیتونم بنویسم و این نظم زندگیم رو بهم ریخته! چه کنم؟

سلام دوستان عزیز و خوبم

طاعاتتون قبول و عیدتون هم مبارک.

بهار شادی ازتون کمک میخواد چون سر این معضل همه برنامه زندگیش بهم ریخته.

خواهشا هر کس نظری داره بگه چون به شدت دچار مشکل شدم. شاید براتون عجیب باشه اصلا.

قضیه چیه؟ الان بهتون می گم.

در جریانین که دستم شکسته بود. دستم رو باز کرد دکتر اما حدود 2 ماهی طول می کشه تا بتونم

بنویسم شایدم بیشتر. حالا مشکل چیه؟ مشکل نوشتنه!

من آدمیم که نظم برام خیلی مهمه و با نوشتن به کارهام نظم میدم.

با نوشتن به خودم آرامش و امید و عشق میدم.

با نوشتن برای خودم برنامه ریزی می کنم.

با نوشتن احساسات منفیمو تحلیه می کنم و از نکات منفی یادداشت شده درس می گیرم.

با نوشتن یک سری قرار با خودم میگذارم و خلاصه سرتون رو درد نیارم این نوشتنه رکن اساسی زندگیم

شده.

اما الان از این رکن اساسی چند ماهیه که محرومم و نظم همه امور زندگیم بهم ریخته و باعث شده به

هیچی نرسم و همه کارهام روی هم تلنبار بشه.

و خوب این برای کارهام خیلی مضره و تقریبا دچار رکود شدم و کارهام رو دیگران انجام میدن و حتی به

جام می نویسن و امضا می کنن. اما همه چیز رو که نمیشه به دیگران بگی بنویسن. به خصوص من که

5 تا دفتر مختلف دارم برای امور مختلف زندگیم :) لابد الان می گین چه خبره اما خوب من این مدلیم دیگه.

بهم بگین حالا که نوشتن حذف شده چطور به کارهام ، برنامه هام ، شرایط روحیم و همه چیزم سامان

بدم؟

چطوری نظم رو به خودم کامل برگردونم. مسلما تایپ هم که نمیشه دائم بکنی. از طرفی اون حس

نوشتن رو بهت نمیده و درت ایجاد انگیزه نمی کنه.

باورتون نمیشه اما خیلی کلافه ام و کلا احساس بدی دارم و برای همین نمیتونم کاری رو درست انجام

بدم سر این خیلی ناراحتم. کمکم کنید و بگین چی کار کنم؟

اصلا این درسته که من انقدر به نوشتن وابسته ام؟

منتظر پیشنهاداتتون هستم و پیشاپیش ازتون سپاسگزارم.

:72:

نقل قول:

---

اصلا این درسته که من انقدر به نوشتن وابسته ام؟

---

نکته همین جمله ای شماست حالا که یه ابزار و از دست دادین تقویت ابزار دیگه رو شروع کنید
برنامه اگر برای یاد اوری باشه خوبه اما در اصل برنامه باید در شخصیت انسان فرو بره
الان فرصت دارین تا یه جایگزین پیدا کنید شاید اولش مثل اون نباشه اما بعد بهتر از اون بشه
انسان باید متکی به یه ابزار نباشه چه برای مسب درآمد و چه برای تخلیه ای احساس منفی
و ابزار دیگه فقط بستگی یه شخصیت روحی و فکری شما داره

سلام بهار خانم،

یک سوال: آیا دست شما کاملاً بهبود پیدا کرده؟ باید اول اطمینان حاصل کرد که کاملاً خوب شده - اگه شکستگی فاصله زیادی با بهبودی کامل نداره، باید فقط بهش استراحت مطلق داد، نباید تحت هیچ شرایطی بهش فشار آورد.

اگر دکتر اطمینان حاصل کرده که دست شما کاملاً خوب شده، تلاش کنید بصورت روزانه دستتون رو ورزشی ملایم بدید. پیشنهاد میکنم خمیر بازی بخرید (همونایی که بچه ها باهاش آدمک میسازند) و اون رو به اندازه مشت دستتون بزرگ کنید. با اون دستتون رو ورزش بدید خیلی تاثیر مثبتی داره، فشار یهویی هم به دستتون وارد نمیشه.

عضو شکسته معمولاً طول میکشه تا به حالت عادی برگرده. مثلاً من دست چپم بین مچ و آرنج ترک برداشته بود و حتی بعد از یک سال وقتی چیزی سنگین برمیداشتم احساس راحتی نداشت. باید به دستتون زمان بدید و صبور باشید.

در رابطه با نوشتن! در اینترنت متاسفانه نتونستم راه حلی "سریع" پیدا کنم، اکثر کسانی که مشکل شما رو داشتند بهشون پیشنهاد شده بود با دست دیگرشون نوشتن رو یاد بگیرند. ممکنه سخت به نظر برسه ولی این راه حل ممکنه! باور کنید اولش فقط سخته، میتونید دو روز امتحان کنید و به راحتی بهتر شدن دست و خطتون رو مشاهده کنید.

شرمندم، فقط همین موارد به ذهنم میرسید. امیدوارم دوستان پیشنهادات بهتری ارائه بدهند. براتون آرزوی سلامتی رو دارم.

تمرین خوبیه برای وابستگی زیادت به نوشتن.... و قوی تر کردن ذهن و حافظت برای لیست بندی کارها در ذهنت.

فعلا برای راه افتادن و منظم شدن، صدات رو ضبط کن. کارهایی که باید انجام بدی رو میگم...

یا از این برچسب های آهنی که به در کمد و ... میزنن، استفاده کن.
مثلا برچسب شکلات زرد یعنی تا قبل از ظهر فلان کار رو انجام بدم.

میتونی ایام هفته رو بزنی به دیوار، زیر هر کدوم یکی از این نشانه ها بود یعنی فلان کار رو اون روز باید انجام بدی...

سلام bahar.shadi
سعی می کنم ساده و کوتاه بگم.
من هم مثل شما یه موقعی(در دوران راهنمایی) از ناحیه مچ دست(که دیر جوش میخوره)شکست اما از همون روزای اول با دست چپ شروع کردم.اوایلش که اصلا تعریفی نداشت و به زور می نوشتم اما باور کنید پس از یه مدت تقریبا به زیبایی دست راستم می نوشتم.
تمرین خوبیه!یه دفتر دیگه برای این کار در نظر بگیر تا پیشرفت خودتو از ابتدا که شروع می کنی ملاحظه کنی(پیشنهاد می کنم نگهش داری تا نمادی باشه از دست نکشیدنت از اصولت)
:72:

بعضی وقتها اتفاقات ناگوار خیری درشون نهفته است.

مثل این زمان برای شما. ایا این نوشتن بوده که بهت ارامش می داده؟ یا نظمی که حاصل از نوشتن بوده.؟ اگر نوشتن بوده پس باید یک فکری به حال این وابستگیت بکنی. حالا که به اجبار ازت گرفته شده.

اگر نظم ناشی از اون بوده پس باید یک فکری به حال این نظم بکنی تا از وابستگی رهاش کنی.

اما می دونی مشکل من چیه؟ مشکل من با این همه وابستگی روحی ما به نوشتن، نظم ... و . هر چی ساخته خودمون هست، هستش، که یک روز اگر نباشه فکر می کنیم زندگیمون مختل میشه. غافل از اونکه ما که تونستیم توسط اون ساخته ها به ارارمش برسیم پس از طریق دیگه هم می تونیم، فقط کافیه یک راه جدید بسازیم.

سلام بهار شادی،

دقیقاً من رو وصف کردی، منم چندین تا دفتر دارم، همه کارمم با نوشتن هستش!

ماهی یه دفترچه یادداشت تموم می کنم، مثلاً لیست کارهایی که باید انجام شود دارم، یه دفعه یادم می یاد که یه کاری رو باید انجام بدم، زود یادداشت می کنم و به مرور هر کدوم که انجام شدو خط می زنم! حتی این که یه ایمیل بزنم به فلانی رو هم یادداشت می کنم!

دیگه دفتر برای اهداف ماهانه و سالانه و روند پیشرفت دارم!

برای بررسی و ثبت امور مختلف دفتر دارم،

دیگه برای بررسی خودم، افکارم، احساساتم، دفتر دارم،

حدود 5 الی 6 تایی می شه دیگه!

یعنی همه چیزو ثبت می کنم، مثلاً یه مدت دنبال کار می گشتم، یه دفتر اختصاصی داشت، به هرجا سر می زدم یا رزومه می فرستادم، همه ثبت می شد با مشخصات کامل!

واقعاً هم جونم بسته به این دفترهاست! یه تاپیکم زده بودم که دوست ندارم به حریم شخصیم تجاوز بشه اگه دیده باشی، 80 درصدش به خاطره این دفترها بود!

خیلی وقت ها هم بر می گردم و نوشته های چند سال قبلمو می خونم و خیلی جالبه برام، این گار یه انسان دیگه بوده که اون ها رو می نوشته و تغییرات خودمو حس می کنم.

من قبلاً این جوری نبودم، اما چند سالی که این روند رو در پیش گرفتم، واقعاً تأثیر شگفت انگیزی توی زندگی من گذاشت! اصلاً قابل توصیف نیست!

من اصلاً توصیه ی بسیاری از دوستان که فرمودند وابستگیت رو به نوشتن کم کن رو نمی پسندم!

خیلی درکت می کنم، چند کاری که بهت پیشنهاد می کنم، استفاده از ضبط صدا ( که این هم بسیار در زندگی من کاربرد داره)، نوشتن با دست چپ، تایپ و دیگری افزایش صبر می باشد:46:

بهترین فرصت که صبرت رو زیاد کنی عزیزم،

نوشتن واقعاً آرامش بخش هستش! خیلی! هیچ وقت ترکش نکن،

موفق باشی.

ممنونم از پاسخ های خوبتون

serok عزیز

متاسفانه نه باید بهش فشار بیارم چون تاندون های انگشتانم کشیده شده و آسیب دیده و تا خمشون می کنم درد

وحشتناکی میگیره. علاوه بر اینکه دکتر گفته اگر بهش فشار بیاری آسیب جدی می بینه.

خمیر بازی و وزش برای راه افتادن کل دستم خوب بود و انجامش دادم اما انگشت باید خودش راه بیافته چون حساسه.


روزها می شینم و به خم و راست شدن بندهای انگشتان سالمم نگاه می کنم و می فهمم چه نعمتی رو داشتم و

قدر ندونستم.


امیران عزیز از پیشنهادتون استفاده می کنم و شروع می کنم نوشتن با دست چپ رو.


دلجوی عزیز ، خوب درسته وابستگی برای رسیدن به آرامش خوب نیست اما وقتی این آرامش قراره از درونت نشات

بگیره یک راه ابرازش نوشتنه. یک راهش سکوته و یا موسیقی گوش دادنه. حتی خوردن غذایی که دوست داری

آرامش بخشه. نماز خوندن همینطور.

اما نوشتن به منظم بودم آدم خیلی کمک می کنه. من این نظم رو از دست دادم. با دست چپ شروع می کنم اما

چطور این وابستگیم به نظم و نوشتن رو از بین ببرم و آیا اصلا این وابستگی بده؟

چون میدونم بدون نظم اصلا نمیتونم موفق بشم. اگر نظم مهم نبود که حضرت علی نمی گفت : "اوصیکم بتقوی الله

و نظم امرکم" یعنی بعد از تقوای الهای نمی گفت نظم!

حالا من باید چطور این وابستگی رو از بین ببرم؟

حق با شماست، سلامتی بزرگترین نعمتیه که تا از دستش ندیم قدرش رو نمی دونیم.

با توجه به شرایط استثنایی شما، نظرتون راجع به فیزیوتراپی چیه؟ اگر اشتباه نکنم روشی ایمن هست چرا که زیر نظارت دکتر/پرستار انجام میشه.

برای رفع مشکل نوشتن یک پیشنهاد برنده-برنده به ذهنم رسید، اما نمیدونم مقدور هست یا نه. اگر در فامیل دختر خانمهایی با سن 15 تا 17 ساله سراغ دارید، با چتدتا از آنها و والدینشان صحبت کنید و در صورت توافق، در ازای کمک به شما در نوشتن به آن دخترخانمها حق الزحمه بدهید.

ترجیحاً از 2 یا چند نفر چنین کمکی رو درخواست کنید. هر دو یا سه روز یکی از آنها به شما کمک کنند، تا هم در انجام کمک رسانی بینشان رقابتی سالم ایجاد شود و هم اگر یکی به هر دلیلی نتوانست به کمک رسانی ادامه دهد بتونید از دیگری درخواست مساعدت کنید.

نمیخوام ته دلتون رو خالی کنم ولی اگه خدای نکرده دست شما آسیبی ببینه ممکنه شرایط از اینی که هست وخیمتر بشه. خیلییی مراقب باشید! :-)

Serok گرامی

ممنونم از پاسختون.

فیزیو تراپی به دلیل آسیب پذیر بودن انگشتان دست توسط دکترم اصلا توصیه نشد.

گفت ممکنه به تاندونات فشار بیاد و آسیب بیشتری ببینه و دیگه تا آخر عمر نتونی باهاش کاری کنی.

واسه همین تجویزش نکرد. گفت مدارا کن و صبور باش تا خودش بتونه خودش رو باز سازی کنه.

البته یک سری ورزش ملایم هم داد طوری که دستم راه افتاده اما نوشتن بهش فشار میاره. مگر اینکه آروم و بد خط

با مداد بنویسم که اونم خستم می کنه.

در مورد دخترای نوجوان باید بگم من جوانترین دختر مجرد فامیل هستم و باقیشون سنشون بالاست.

اکثرا هم اگر از من کوچک تر باشن متاهلن یا گرفتارن. نوجوان هم نداریم اصلا. همشون هم سن و سال خودمنن یا از

من بزرگترن.

تازه من نمیخوام کسی از اسرار کار و زندگی و احساسات من با خبر بشه. البته خواهرم که همکارمم هست بهم

خیلی کمک می کنه اما همه چیز رو که نمیشه به اون گفت بنویس.

جز نوشتن چه چیزهایی به امور آدم نظم میدن و باعث ایجاد انگیزش میشن؟ بهم میگین؟

سلام بهار جان

خوبی خواهر گلم؟

سخت نگیر عزیزم...هر لحظه خداروشکر کن.اگر خدایی نکرده اتفاق بدتری میفتاد و کلا دیگه نمیتونستی مداد دست بگیری چی کار میکردی عزیزم؟

باور کن هیچ کار خدا بدون حکمت نیست و کسی که میگه ایمان آوردم هر لحظه و هر دم در حال آزمایش شدنه.(آیه یک سوره عنکبوت)
اینا امتحاناتی برای سنجیدن مقدار صبر و تحملمونه....

چند وقت پیش در درمانگاهی دیدم روی دیوار نوشته اگر مومنی یک شب سردرد رو تحمل کنه و ناله و شکایت نکنه ثواب 40 سال عبادت رو خدا براش در نظر میگیره (فکر کنم فرمایش حضرت علی (ع) بود )

میدونم سخته ها...اصلا امتحان باید سخت باشه تا بشه بهش گفت امتحان.

من فکر میکنم حالا که دستت یاری نمیکنه میتونی صدات رو ضبط کنی.شبا که مثلا در اتاقت تنهایی ، برنامه هات رو بگی و ضبط کنی.و هر وقت هم دلت خواست گوش بدی.

موفق باشی بهار جان و انشالله زودتر سلامتیت رو به دست بیاری

مراقب باش در امتحان خدا سربلند بیرون بیای...

:72:

بیل گیتس هم مثل شما برای نظم دادن به کارهاش از نوشتن بهره میگیره، با این تفاوت که بیل گیتس از بودن کاغذ روی میزکارش بیزاره و مسائل مهم رو وارد کامپیوتر یا موبایل هوشمندش میکنه.

با توجه به شرایط فعلی دستتون، تمایل دارید برای نظم دادن به کارهاتون از برنامه های کامپیوتری که مخصوص برنامه ریزی و نظم دادن به کارها هستند استفاده کنید؟ این برنامه ها به شما کمک میکنند که بیشتر با کلیک کردن و کمتر تایپ کردن رویدادهای مهم آینده رو برنامه ریزی و ثبت کنید. شخصاً یک برنامه رو فقط برای یک ماه امتحان کردم متاسفانه اسمش دقیقاً یادم نیست، احتمالاً هنوز در آرشیو دی وی دی ها داشته باشم. راضی بودم اما سیستم ساده تر جیمیل رو ترجیح میدم. اگه کم آنلاین میشید، برنامه ای که قابل نصب روی کامپیوترتون باشه بهتره، اگه زیاد انلاین میشید و سیستمی ساده رو ترجیح میدید، جیمیل بهتره. برای کارهای مهم روزانه/هفته از تقویم جیمیل استفاده میکنم که واقعاً مفیده، رجوع به تقویم جیمیل خیلی راحته و با ایمیل یا پاپ-آپ قرارها رو یادآوری میکنه.

ولی خوب این فقط در شرایطیه که شما تمایل به استفاده موقت (تا بهبودی دستتون) از برنامه های کامپیوتر بعنوان جایگزین خودکار باشید. علاوه بر اون، این راه حل فقط یکی از معظلهای شما رو حل میکنه: برنامه ریزی و ایجاد نظم.

هنوز مواردی که در پست اول اشاره کردید به قوت خود باقی هستند:
نوشتن برای رسیدن به آرامش و امید و عشق.
نوشتن برای تخلیه احساسات منفیتون


شاید برای این دو مورد آخر پیشنهاد خانم رز زرد معقول باشه: بجای نوشتن، از ضبط کردن صداتون استفاده کنید، ولی ایا آرامشی که دنبالش هستید رو اینطوری کسب میکنید یا نه، مجهوله.
- - - -

نقل قول:

---

جز نوشتن چه چیزهایی به امور آدم نظم میدن و باعث ایجاد انگیزش میشن؟ بهم میگین؟

---

به نظر من نظم داشتن با "طرز فکر" رابطه مستقیم داره. به واسطه طرز فکر هست که فرد نظم رو اعمال میکنه.
خودشناسی: انضباط یعنی رفتار کردن بر مبنای بهترین تصمیمی که قبلاً گرفتید، صرفنظر از وضعیت و احساسات "حال". فرد نیاز داره که تصمیم بگیره چه رفتارهایی بازتاب ارزشها و هدفهای کوتاه و بلندمدتش هست، پروسه ای که نیازمند درون اندیشی است

خود آگاهی و هوشیاری: منظم بودن نیازمند اینه که فرد بدونه چکاری رو داره انجام میده و چه کاری رو داره انجام نمیده. تنها با این آگاهی فرد قادر هست تشخیص بده منظم رفتار میکنه یا نه. مثلاً جویدن ناخن: تا وقتی که خودآگاهی لازم رو فرد کسب نکنه، ممکنه این عادت رو هرگز ترک نکنه

تعهد به تادیب نفس: نوشتن اهداف و آرزوها به تنهایی کافی نیست. فرد باید تعهدی درونی به اونها داشته باشه. بدون تعهدی درونی، 5 صبح اگر ساعت زنگ زد، فرد به راحتی تن به "بیخیال، پنج دقیقه دیگه بیدار میشم" میده

شجاعت: منظم بودن امر ساده ای نیست، خیلی هم سخت و مشکله. با انضباط بودن نیازمند شجاعت و تحمل سختی هست. با کسب موفقیتهای کوچک هر فردی میتونه در این زمینه بیشتر اعتماد به نفس کسب کنه و منظمتر زندگی کنه.

مربی درون: برای کسب نظم، فرد باید با ضمیرش حرف بزنه و به خودش اطمینان بده که میتونه به اهدافی که تعیین کرده برسه.


پی نوشت: خدا رو شکر در مورد فیزیوتراپی مطلع بودید. پیشنهادم میتونست بجای اینکه کمکی کنه، وضعیت رو بدتر کنه. جداً به خیر گذشت.

سلام بهار جان.
جایگزین ها رو که دوستان به خوبی اشاره کردن، همچنین تقویت حافظه. چه خوبه حافظه ی ما خودش فایل بندی و نظم و انضباط داشته باشه و نوشتن ما فقط یه backup گیری ساده واسه امنیت خاطر از بازگشت فایل های از دست رفته باشه.
خیلی خوبه اگر اون دفتر های فیلتر شده رو در ذهن داشته باشی.

اما یک نکته::305:

گمان میکنم این آشفتگی شما برگرفته از حس ناتوانی جسمی باشه، نه صرفا عدم توانایی برنامه ریزی.
آدم وقتی بیماره یا مثل الان شما قسمتی از بدنش درد میکنه و توانایی استفاده از یک عضو از بدنش رو نداره، چون فرمانی که عصبش به بدنش میده کامل اجرا نمی شه یه مقدار آشفته و پریشان میشه. مثلا وقتی شما میخوای بنویسی، عصب شما فرمان آماده باش رو به دست شما میده، اما وقتی دست شما از اجرای فرمان عصب ناتوانه، شما ناخودآگاه آشفته میشی. مثل اینکه شما به کارمندت دستور بدی، اما اون نتونه کاراشو درست و به موقع انجام بده یا فرمانت رو پشت گوش بندازه، خب مسلما یه حد که گذشت صبر از دست میدی.

فکر میکنم اگر شرایط دستت رو درک کنی و به دستت مهلت بدی ترمیم شه و شرایط رو بپذیری و برنامه هات رو با اون وفق بدی، میزان زیادی از آشفتگی هات کم میشه.

مثل زمانی که سرما خوردی، به کلاس هات نمی رسی، تو کار کردن دچار اختلال میشی. مدام مضطربی از اینکه از کارها و برنامه ها عقبی، ضمن اینکه بسیار کسل و کم حوصله میشی و کارایی رو هم که میتونی انجام بدی انجام نمیدی. اما هنگامی که شرایط خودت رو که سرما خوردی و توانایی بدنت کاهش یافته درک کنی و کارهاتو متناسب با شرایطت تنظیم کنی و تا حد توان انجام بدی، استرس ها به میزان زیادی کاهش پیدا میکنه.

امتحانش کن. شاید مفید بود.

سلام
یه روزگاری مثل شما بودم. عاشق نوشتن بودم و وقتی فکری در ذهنم بود تا نمی نوشتمش آروم نمی شدم و البته نوشتن تنها راه آرام شدنم بود. اما پس از این که چند بار لو رفتم و نوشته هام را کسایی که نباید خوندند:302: کم کم روش هام را عوض کردم و دیگه کمتر می نوشتم. البته هنوزم گاهی تایپ می کنم :)

دوستان پیشنهادات خوبی دادند. نوشتن با دست چپ ( البته من دست چپ هستم) ؛ تایپ؛ ضبط صدا توسط موبایل و نوت گذاشتن در موبایل می تونه کارهایی باشه که کمکتون کنه

موفق باشید

یه دستتون شکسته دیگه. نه؟ اون یکی که هست. اگه خیلی علاقه دارین به نوشتن روی کاغذ با اون یکی دستتون بنویسید. جالب هم هست. تایپ هم که دارین می کنین. می تونین توی کامپیوتر برنامه هاتونو بنویسین. می تونین هم به جای 5 تا دفتر 5 تا فولدر درست کنین و صداتونو هر روز ضبط کنین. اما به نظرم اگه اون یکی دستتون که دست اصلی برای نوشتن نیست سالمه از اون استفاده کنین.
یکی از دوستان نوشته بود که فرصت خوبیه که از حافظه اتون استفاده کنین و تقویتش کنین. اینم خوبه. می تونین از همه ی این موارد با هم استفاده کنین. براساس توع نوشته هاتون ببینین ضبط صدا راحت تره یا اینکه توی ذهنتون بسپرین یا اینکه تایپ کنین و یا با اون یکی دست بنویسین. تقسیم کار کنین بینشون. بین ذهن و زبان و دست. موفق باشید.

ممنونم دوستان خوبم

مریم جان حرفت کاملا متینه. امتحانه واسه صبر من. خدا شاهده منم گله ای نکردم. اما خوب آشفتگی امانم رو بریده.

اما چشم سعی می کنم مردود نشم به خصوص که این روزها خیلی هوامو داشته :46:


جناب Serok واقعا از این که یک لحظه من رو با بیل گیتس مقایسه کردین ذوق کردم :310: :310: آخه من به استیو جابز

و بیل گیتس ارادت خاصی داریم و فکر می کنم تمام بچه های کامپیوتری بهشون ارادت دارن. من از Sticky Note و

google doc و تایپ برای امور کاریم استفاده می کنم کمابیش اما نوشتنه یک چیز دیگس. فکر کنم بد نباشه یک

تبلت بگیرم چون خیلی برام لازمه و کمک کننده هست. به خصوص که از تایپ راحت تره و بهت حس نوشتن هم میده.

اما مشکل اصلی همون حس آرامشه هست که با این چیزا منتقل نمیشه.

خوب من به تکنولوژی فکر کامل واقفم و شاید بهتر باشه این روزها دوباره به سخنرانی های دکتر آزمندیان دوباره

گوش بدم اما اینبار بدون نوشتن با دست برم جلو. اما صحبتاتون راجع به نظم خیلی عالی بود واقعا.

سعی می کنم بهشون خوب فکر کنم. شاید وقتشه که عادات قبلی رو تغییر بدم. ممنونم واقعا.


شب بارونی عزیزم ،واقعا حرفات خوب بودن. راست می گی من باید شرایطمو درک کنم و با این شرایط کارهام رو

با همین توانایی هام انجام بدم. واقعا حرفت بهم آرامش داد.


جناب مثبت ، راهکار استفاده از موبایل خوبه اما چون نگاه به صفحه کوچک موبایل چشمم رو اذیت می کنه معمولا

کمتر میرم سراغش اما ممنون. اینم روش خوبیه که استفادش می کنم. البته من لو نمیرم چون دفترهام رو خونه

نمیارم و توی شرکت تو اتاقم میذارم و خاطر جمعم. هرچند که توی خونه هم کسی دست نمیزنه اما اینطوری بهتره

:)


مینوش جان حق با شماست. به حافظه من زیاد اعتباری نیست چون تعداد کارام زیادن و ممکنه از دست برن. اما

اون پیشنهاد 5 فولدری خیلی عالیییییییی بود. حتما انجامش میدم.


اما بچه ها قبول دارین اون حسه سخت ایجاد میشه؟ چون نوشتن بار منفی کلمات رو به کاغذ منتقل می کنه. تازه

بعدا که میخونی خیلی کیف می کنی که چقدر پیشرفت کردی نسبت به قبلت. اما الان...چقدر غرغرو شدم من :)

شما هر کدوم چطور بار احساسی منفیتون رو خالی می کنین؟

شاید به من کمکی کنه.

سلام عزیزم. امیدوارم هیچوقت غمگین نباشی. شاید الان در شرایطی نباشم که چیزی بگم و تاثیر خوبی در تو بذاره اما راستش من در تو حس منفی ای نمی بینم. یک اتفاقی برات افتاده و تو یک دوره نقاهت رو میگذرونی و انشاالله وقتی دستت کامل خوب شد قدر نعمت خدادای رو بیشتر خواهی دانست فقط همین.
نوشتن کار خیلی خوبیه منم انجام میدم اما می دونی؟ من موقع نوشتن فکر نمی کنم. هرچی می نویسم قبلا فکر کردم. یعنی از فکر کردن بیشتر لذت می برم. بنظرم الان فرصتیه که زیاد فکر کنی. راجع به همه چیز. بی خود نیست که میگن یک ساعت تفکر از 70 سال عبادت باارزشتر است!
در مورد احساسات منفی، شخصا به این نتیجه رسیدم که مثل ابر هستند. تا حالا دیدی ابر 3 دقیقه شکلشو همونجوری حفظ کنه؟ نه! درطی روز آدم احساسات مختلفی رو تجربه می کنه و این احساسات بسته به موقعیت هی عوض می شن. مثلا اگر الان پاشم برم بیرون گشتی بزنم حالم خوب میشه اما اگر گوشه اتاق بشینم کز کنم حالم بد میشه. در این مواقع باید اجازه بدی احساسات بد از درونت بگذرند و فکر نکنی که تا ابد اینجوری می مونن. حتی گاهی باید باهاشون دوست بود تا اذیت نکنند.
جسته گریخته حرف زدم اما امیدوارم کمکت کنه دوست گلم.
راستی اگر امکان داره به مدیران بفرمایید لینک شارژ اینترنتی درست کار نمی کنه و خطا می ده. خواستم شارژ کنم نتونستم. دلم می خواد بیشتر در بین شما باشم. بدنبال هویت از دست رفته ام هستم. یسری حرفها توی دلم بدجور مونده!

ممنونم:72:

نقل قول:

---

آخه من به استیو جابز و بیل گیتس ارادت خاصی داریم و فکر می کنم تمام بچه های کامپیوتری بهشون ارادت دارن.

---

چرا فحش می دین آخه؟ :( همه ی بچه های کامپیوتری نه بلکه همه ی ویندوزی ها به این افراد ارادت دارند. ما لینوکسی و به صورت عام تر open source ای ها می خوایم سر به تن اینا نباشه ! :163:

نقل قول:

---

اما بچه ها قبول دارین اون حسه سخت ایجاد میشه؟ چون نوشتن بار منفی کلمات رو به کاغذ منتقل می کنه. تازه
بعدا که میخونی خیلی کیف می کنی که چقدر پیشرفت کردی نسبت به قبلت. اما الان...چقدر غرغرو شدم من Smile

---

خانم بهار شادی من از این عادت نوشتن یه چیزی را فهمیده ام. همیشه قلمم قوی تر از زبانم بوده و خیلی از صحبت ها را که نمی تونستم با روانی و صراحت و پخته بیانشون کنم به راحتی می تونستم بنویسمشون و بپزمشون.
فکر می کنم این عادت که هر چی شد را بنویسید عادت خوبیه اما برای این که آفت بالا را نداشته باشه بهتره گاهی اوقات روشتون را عوض کنید. گاهی اوقات با خودتون حرف بزنید! (البته توی خلوت) تا بتونید حرف هایی که می خواستید بنویسید را به خودتون بگین و هم آروم بشین و هم یاد بگیرید که فکرتون را بیان کنید و بیانتون را هم قوی کنید! البته شاید شما بیانتون به اندازه ی کافی قوی باشه و این عادت نوشتنتون ربطی به ضعف در بیان نداشته باشه

سرافراز عزیزم

بیشترین احساسات منفی احساسات منفی در کاره که مسلما به اینجا و حتی اطرافیانم بروزش نمیدم اما واقعا در

درونم غوغاست و آشفته بازاریه توی ذهنم.

امروز کارهام رو با موبایل در راه لیست کردم و سعی کردم بیشتر با پیشنهاد خوبت یعنی فکر به همه امورم نظم بدم.

اما هنوز اون حسی که روی کاغذ بنویسی هست. چشم سعی می کنم با فکر کردن به آرامش برسم بعنی 1 ساعاتی

رو به عنوان سکوت و تفکر قرار بدم. همون ساعاتی که قبلا می نوشتم. غم ندارم اصلا اما کلافه هستم. البته تا حدود

زیادی کم شده این کلافگی با راهکارهای خوب شما دوستان عزیزم.

لینک پرداخت اینترنتی هم درست کار می کنه الان چکش کردم. منم فکر می کنم اگر برگردی به همدردی دوباره

روبراه میشی. اتفاقا این حرفت که اگه آدم یک جا کز کناه حالش بدتر میشه و اگر تصمیم به شاد بدن بگیره

خوشحال میشه رو میخواستم در تاپیکت بگم که خودت بهش رسیدی انگار :)

این هفته راهی حرم امام هشتم هستم انشالا و حتما دعات می کنم دوست خوبم.


جناب مثبت

واقعا از بیل گیتس و جابز بدتون میاد؟ حیف که اینجا جاش نیست وگرنه در خصوص open source حرفها داشتم :)

ولی یادتون باشه در عرصه رقابت آدم باید حتی دشمنشم اگر موفقه تحسین کنه و ازش درس بگیره! این یک اصل

مهم در اصول بازاریابی و مدیریته. فن بیانم که خوب قوی هست چون بهر حال شغلم فن بیان مناسب رو ایجاب

می کنه اما این تو خلوت با خود حرف زدن به خصوص قبل از خواب خیلی بهم کمک کرد. مرسی از پیشنهاد خوبتون

انگار ذهنم داره کم کم منظم میشه. البته اگر شارژ کردین حتما با پیام بهتون می گم در خصوص open source

:72: