درد و دل ممنوعه!!!!!

نميتونم

خيلي تلاش كردم اما نشد

نميتونم ننويسم, اگه ننويسم ميميرم, يك هفته است تو برزخم , شايدم تو جهنم

كم اوردم به خدا, ديگه قاطي كردم,گريه هم جوابگو نيست

هر چي دست و پا ميزنم بيشتر خسته ميشم,

چرا بايد از فردا بترسم,يا از اون دنيا, جهنم همين جاست

پرخشمم, ميتونيد دركم كنيد. پر درد, مشتم تو خوابم گره كرده است, دلم طغيان ميخواد, دلم فرياد ميخواد نميتونم

يه وقتايي احساس ميكنم يه پيله بزرگ دوم تنيده شده و هي زور ميزنم بشكنمش و به همه بگم پروانه ام , اما زورم نميرسه, نميشكنه اين پيله

دلم يه كلبه ميخواد, يه نقطه كور برم و تو خلوتم بمونم

اثري از كسي نباشه, دلم بچگي هامو ميخواد,دلم درخت انگور خونه مونو ميخواد كه باهاش حرف بزنم و قول بگيرم رازمون بين خودمون ميمونه

بابا كه درخته رو بريد چقدر نامه نوشتم براش, چقدر التماس كردم منو ببخشه.
حالا يه لحظه ازون روزارو ميخوام, دلم ميخواد نفهمم

دلم ميخواد اروم بشم, دغدغه اينده نداشته باشم,

دلم يكي ميخواد براي خودم, مث عروسك بچگي هام

دارم ميپوسم, هر كاري كردم اروم نشدم, هر كاري ميكنم فقط مصمم تر ميشم به رفتن

نميخوااااام به خدا نميخوام

خدارو هم به خودش واگذار كردم....

دلم فرار ميخواد

دلم تنهايي ميخواد

دلم مرگ ميخواد

خسته ام به خدا

دلم ميخواددنيارو فرياد بزنم نميتونم, ازپس خودم برنميام

احساس امنيت ندارم

كاش حداقل يه ريسمان محكم بود كه بهش چنگ ميزدم اما دريغ

دلم یک بغل ماهی های کنار حوض خانه مان را میخواهد
یک بغل آسمان و ستاره هایش
یک بغل گرمای بی منت آفتاب

نه دلم فقط یک مشت زندگی میخواهد

...

بحثي نيست , حرفي نيست, رد بشه يا حذف بشه من نميتونم خودمو حذف كنم,
اين حرفاهم بايد خفه بشه تا ابد
اما من خيلي با خودم جنگيدم و باز هم فهميدم من امروز خود مرگم

سلام زهره خانم،

چی شده دوست گرامی؟
شما که اینجا خودت همه رو دعوت به آرامش می کردی؟شما که اینجا خودت سنگ صبوری بودی؟چی شده؟

شرایط شما کاملا قابل درک هستش، این وضعیت برزخ مانند و این شرایط پر از ابهام بیش تر از هر چیزی آدم رو تحت فشار قرار می ده، عذاب می ده، اما اینها هم می گذره، باور کنید می گذره، به خودتون بیاین، به آینده فکر کنید، به روز های خوب زندگی که قراره از راه برسه، به خورشید سحر، که در پس این ظلمات خواهد تابید، چرا به دیروز فکر میکنید?
،
فرداها رو دریابید، باور کنید شرایط امروز شما از خیلی از آدم های اطراف بهتره، این ها شعار نیست، چیزی هست که من دارم تجربش می کنم، شما که تا حدی در جریان زندگی من هستید.

بالا پایین زیاد داره، تاریکی و روشنی زیاد داره، اما در کل، همه چیز به سمت بهتر شدنه، اصلا ذات آدم اینه که بتونه با هر شرایطی خودش رو تطبیق بده و بهترش کنه.

سلام زهره عزیزم

میدونی که بهت ارادت خاصی دارم.

می دونم پر از خشمی و میدونم که حق هم داری انقدر حالت بد باشه.

اما عزیزم قرارمون این بود که تلاشتو بکنی اما نتیجه رو به خدا بسپاری.

اگر امکانش هست حساب کاربریت رو شارژ کن تا بتونم بهت پیغام بدم. یک سری حرف دارم برات.

عزیز دلم صبور باش.

میدونم روزهای سختی داری میگذرونی.

اما باور کن که برخی اشتباهات تاوانش سنگینه اما تو بالاخره پیروز میشی.

احتمالا سر اون موضوع و این که روندش کند و زجرآور پیش میره ناراحتی. اما گلم این دلیل نمیشه که از همه چیز

متنفر باشی.

باز هم برامون بنویس. میدونم نمیتونی مشکلت رو بگی اما بنویس تا آروم بشی. خالی بشی از خشم.

برات همیشه دعا می کنم.فقط آرامش خودت رو حفظ کن. انقدر بی تابی نکن گلم.

زهره دختر قوی و محکمیه و مطمئنم از پسش بر میاد

:72:

ممنونم اما يك هفته اي هم نيومدم اينجا بلكه ارومتر بشم و نشد

نميدونيد چه حسي داره بخواي فريادبزني و يكي محكم جلوي دهنتو گرفته باشه!!!

اينقدر محكم و صبور بودم براي همه عادي شده اما اين روزا برعكس شده و خودم احتياج به امنيت دارم

به يه نفر كه پشتم باشه, اما ميبينم تنهايي حقيقته

حتا اين دوكلمه رو هم با ترس نوشتم بهار تو كه ميدوني, فقط يه چيز ديگه ميگم و حرفي نميزنم كه نبايد, من از قسمتم و سرنوشتم و اصلا از هيچي گله ندارم خودمم ميتونم عوض كنم اما هيهات كه سرمو ميگيرم بالا و ميبينم اينجام , نقطه اي كه همه ميگن اخيش خوب شد ما اونجا نيستيم و من ميخوام بگم من از جام راضيم اما نميشه

انگار بقيه ناراضين!!!!

اينه خشم من, جايي ايستادم كه حقم نبود و ميخوام ازش اوج بگيرم و همه صداها ميگن نپر بالت شكسته!

كاش ميشد بشم همون ادم كري كه نميشنيد و از ته چاه وقتي همه ميگفتن تو نميتوني به خيال تشويق و اميد روحيه اش زياد ميشد و تونست و اومد بالا

باور كن حتا اينا هم مهم نيست, فقط دارم خفه ميشم....

سلام زهره عزیزم

وقتی تاپیکت رو خوندم عمیقا برات ناراحت شدم

کاملا حرفات رو درک میکنم و مطمئنا طبق شرایطتت حق داری

وقتی احساس بیزاری یا تنش داری فقط درد دل میتونه آرامبخش باشه

پس دوست عزیزم برای شما درد دل آزاد......

بیشتر بنویس تا سبک شوی

به امید حل شدن تمام مشکلات:46:

زهره جان

اگر منظورت نگاه جامعمون به جایگاه تو هست باید بگم این نگاه متاسفانه همیشه وجود داشته و باز هم متاسفانه

کلا زن بودن یک جرمه از دید برخی افراد. اما این نگاه مال همه نیست. این نگاه مورد تایید خداوند نیست!

یادت باشه گفتم مقاوم باش تا نشکنی اما نگفتم از سنگ باش! اتفاقا بهتره احساساتت رو بروز بدی گاهی تا دیگران

بدونن در درون زهره چه خبره و چی میگذره و بهش زیاد فشار نیارن.

بهتره گاهی بنویسی تا انقدر سر ریز از خشم و نفرت نشی! بهتره زیاد همه چیز رو توی خودت نریزی که سر ریز شی.

چرا انقدر توقعت از خودت زیاده؟ آدمیزاد گاهی خسته میشه. گاهی نیاز به استراحت داره. هم روحش ، هم افکارش

و هم جسمش.

فقط در این راه بدون تو تنها نیستی. تو حامی ای رو داری که بهتر از همه عالمه! تو حمایت پروردگارت رو داری به

شرطی که بری زیر چتر حمایتش. مگر نه اینه که میگن : "بگذار ابر سرنوشت هر چه میخواهد ببارد! ما چترمان

خداست" ؟

عزیزم خسته ای...خیلی خسته! من حست رو می فهمم چون این تبعیض ها رو هر روز می بینم! اما از ماست که

برماست! خداوند برای ما اینو نمیخواد! خداوند برای ما بهترین ها رو میخواد اما ما خودمون بعضا شرایط رو بد

می کنیم!

اما نا امید نباش زهره عزیز من. دوست خوبم بی عدالتی هر چقدر هم بزرگ باشه قدرت و لطف خدا از اون بزرگتره!

پس یک مدت به خودت ، ذهنت ، فکرت و روحت استراحت بده و همه چیز رو رها کن! تا به آرامش برسی.

بنویس ...

به سفر برو ....

و خودت باش! فقط خودت نه بیش از توانت! برای خودت زندگی کن بدون توجه به حرف ها و رفتارها و گفتارها!

حمایت خداوند هم با توست. با افزایش ایمان قدرتی شگرف در روحت ایجاد کن تا دهان ها از این قدرت بسته شه و

بی عدالتی در مقابل صبر و ایمانت سر تعظیم فرو بیاره!

دوست عزیز من! کمتر دوستانی مانند تو داشتم که انقدر درک بالایی داشته باشن از زندگی.

اما آروم باش...گلم امتحان زندگی برای خاصان همیشه سخت تره. اما در عوض روحشون رو بسیار بزرگ تر می کنه

پس در آغوش خداوند خشمت رو فریاد بزن و اشک بریز! اون حمایتت می کنه و آغوشش به روی تو همیشه بازه!

فراموشش نکن. اون همیشه به یادته و منتظر! اینو همیشه گفتم بهت.

موفق باشی گلم.

:72:

زهره جونم درک میکنم الان داری چی میکشی.
خودت شرایط گذشته منو بهتر و بیشتر میدونی.اون زمان پر از خشم بودم..پر از فریاد..یه گلوله آتشین که فقط میخواستم بسوزمو همه رو هم با خودم بسوزونم.

ولی گفتم دنیا عوض شده..من نباید عوضی شم.
این حالتای تورو منم داشتم حتی 100برابر بیشتر.میخواستم فرار کنمو از اینجا برم..چون دیدم من نمیتونم قانونی رو عوض کنم..عرفی رو عوض کنم..دید و نگاهی رو عوض کنم

باید مقاومت کنی و صبوری..چون تو محکم و قوی هستی
این دوران میگذره و میبینی که خدا چی برات درنظر گرفته بوده..حتی نمیتونی تصورش رو بکنی..تا حالا مقاومت کردیو تا اینجا رسیدی..سرد نشو و ادامه بده..نتیجه رو میبینی

هر وقت دلت گرفت و درددل داشتی بیا اینجا..همه اینجا منتظرت هستند

سلام خانم زهره
من تقریبا شرایط فعلیم مثل شرایط شماست و وقتی پستت رو می خوندم یه لحظه فکر کردم خودم اینها رو نوشتم و خبر ندارم
و تا به امروز خیلی صبوری کردم و سعی کردم یاریگری باشم برای دیگران و تاپیکی باز نکردم.
هر چند می دونم الان تو چه حس و حالی هستی و شاید دوست نداری توصیه ای بشنوی اما چند جمله ای می نویسم امیدوارم موثر باشه.
از اونجایی که من در تاپیکهای متعدد(که اکثرا از درد و غصه هاشون گفتن) دیدم که حضور داری و همیشه سعی کردی کمک کنی اما خوب من و شما هم حد و مرزی داریم!پیمانه ای آب دستمون هست و هر کس می بینیم ناخوش احواله دستمونو در اون آب می کنیم و به صورت اون طرف می پاشیم تا شاید خنکای آب کمی آرامش به او بدهد اما غافل از اون روزی که آبی در اون لیوان نیست که کمی هم به صورت خود بپاشیم و الان احساس می کنم همچین وضعیتی داری.
من عادت کردم شما و بقیه دوستان همدردی رو با روحیه ببینم اما خوب همه ما بعضی وقتا نیاز داریم یه تجدید نیرو کنیم و بعد با انرژی برگردیم و دوباره زندگی رو بسازیم.
تنها توصیه من به عنوان برادری کوچک به شما مدتی فاصله گرفتن از تالار و یه مسافرت تفریحیه(ترجیحا 1 هفته به بالا)
ما و همه دوستان بیصبرانه منتظر همان خواهر گرمابخش تالار هستیم:72:

از همه كساني كه نظراتشونو نوشتن ممنونم

از اقا ارش. بهار .ويدا ,ناديا و اميران و بقيه كه ميدونم شايد استرسي با حرفام بهشون وارد كردم

جدا عذر ميخوام

باور كنيد نتونستم

نميدونم چرا نميتونم ذهنمو كنترل كنم و خيلي قشنگ داره خاطره هامو برام مرور ميكنه و خاطرات بچيگيم اين وسط پررنگ تر
نميدونم چرا اين همه شدم فرياد, خيلي هم صبر كردم اما درست نشد, اصلا هم ديگه نميخوام ذهنمو بريزم بيرون چون ميدونم حرفهام فقط ممكنه ازار دهنده باشه, اما حرفاي تك تكتون ارومم ميكنه

يك لحظه انگار منفجر شدم,
من عاشق زندگيم, عاشق اينجام اما اين خفگي دست من نيست

ناديا ميدونم كه خوب منو ميفهمي و همين ارومم ميكنه

جناب اميران, خيلي موافقم باهاتون, احتياج به مسافرت دارم, خيلي احتياج دارم, بيشتر ازون احتياج به تنهايي واقعي دارم تو طبيعت

بايد جدا برم مسافرت و يه كم روحيه مو قوي كنم, خودمم باور نميشه چطور يكباره شكستم, كسي جاي من نيست و اصلا جايي كه الان من هستم اصلا جاي خوبي نيست

شديدا به تفريح احتياج دارم چون با اين تفكر كاري از پيش نميبرم

بغضم دايمي شده و اين خطرناكه برام, دارم حسش ميكنم!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط z o h r e h

اصلا هم ديگه نميخوام ذهنمو بريزم بيرون چون ميدونم حرفهام فقط ممكنه ازار دهنده باشه, اما حرفاي تك تكتون ارومم ميكنه

---

سلام زهره خانم.
باور کنید چیز زیادی از این تاپیک متوجه نشدم (مثل آقا آرش عزیز که بر خلاف خانمها با "چی شده دوست گرامی؟" پستشون رو شروع کردند).اما از طبیعت تاپیک و همدلی اعضای انجمن شدیداً لذت بردم. به نظرم کار خیلی خوبی کردید که حرفاتون رو زدید. امیدوارم همه مثل شما بتونند حرف دلشون رو خالصانه بزنند. :72:

نمیدونم در چه شرایطی زندگی میکنید اما از صمیم قلب آرزو میکنم هر مشکلی که دارید هر چه زودتر مرتفع بشه.

Zohreh عزیز:72:

تاپیکت را تازه دیدم و خیلی ناراحت شدم از بغض و اندوهی که داری.

نمی دانم مشکل و اتفاقی که برایت افتاده چیست و در تاپیکهای قبلیت هم متاسفانه موضوع اصلی را نیافتم.

شاید از کند ذهنی من باشد و شما قبلا اشاره کرده ای؟!؟

ای کاش بیشتر و شفاف تر می گفتی و بیشتر صحبت می کردی تا هم سبک تر شوی و هم شاید صحبت و راهکار دوستان مرهمی باشد بر دل غمگینت.

تنها کاری که از دستم بر میاید دعا کردن برایت به درگاه الهی است:323:

امیدوارم شادی قرین لحظات زندگیت در آینده ای نزدیک باشد.:323:

:72::72::72::72:
خنده بر لب میزنم تا کس نداند راز من ،

ورنه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت
:72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

Zohreh عزیز

تاپیکت را تازه دیدم و خیلی ناراحت شدم از بغض و اندوهی که داری.

نمی دانم مشکل و اتفاقی که برایت افتاده چیست و در تاپیکهای قبلیت هم متاسفانه موضوع اصلی را نیافتم.

شاید از کند ذهنی من باشد و شما قبلا اشاره کرده ای؟!؟

---

فکر میکنم برای ما مردها درک بعضی از مسائل عاطفی مشکل باشه. من هم مثل شما حدود سه بار تاپیک رو خوندم ولی معما رو نتونستم حل کنم.
زهره خانم اگه مایل هستید در رابطه با مشکلتون صحبت کنید، شاید آرومتر شدید. :-)

serok محترم

سنجاب عزيز هم خانم هستن و مشكل از ايشون نيست يا شما يا كس ديگه

مشكل از منه و دقيقا همينه كه به خاطر شرايطي كه برام به وجود اومده حتا نميتونم مشكل اصليمو واضح بگم و جدا يك لحظه شرمنده شدم

فقط ميخوام بدونيد به حدي تحت فشارم كه نتونستم حرفي نزنم.

دلم خيلي گرفته و نميدونم چرا اينقدر شكستم, فقط دلم ميخواد بتونم ذهنمو كنترل كنم و اميدوارم روزي ازين فشار رها بشم و بتونم ازاد زندگي كنم

اتفاقي كه افتاده يه ادم صبور ميخواد كه به هيچ حرفي نلرزه , يكي كه بتونه خشمشو كنترل كنه و رد كنه اين مرحله رو

اما خيلي طولاني شده اين مرحله, به خدا دارم له ميشم, فقط ببخشيدم كه نميتونم واضح بگم

راه فراري هم ندارم جز صبر و محكم بودن, اما كم اوردم

تحملش سخته براي من, خيلي سخته و بعدها هم كلي حرف كه خوش به حال ما كه جاي تو نيستيم اما كاش تموم شه
فقط نيرو ميخوام براي صبر

It rains hardest on those who deserve the sun

مرسی زهره خانم عزیز، با شرایطی که دارید حاضر شدید به جسارت ناپخته من با حوصله پاسخ بدید. :72:

شرایط شما رو درک میکنم، احساس خفگی، بلاتکلیفی و ناتوانی کردن و...

چند سال پیش فرد عزیزی در زندگی من بود که برای من از زندگی ارزشش بیشتر بود. به بیماری خاصی مبتلا بودند که هیچ دکتری نتونسته بود شفا بده. گاهی اوقات اونقدر ناراحت میشدم که فقط آرزو میکردم یک دکمه نامرئی ظاهر بشه تا هرچی عذاب داره به من منتقل بشه. اما دکمه ای که هر روز، بلکه هر ساعت آرزوش رو داشتم هرگز ظاهر نشد و من ففط انگاشتمو رو هوا به هم فشار میدادم. شاید سخت ترین دوران زندگی من همون موقعها باشند، احساسی که داشتم به احساس فعلی شما نزدیکه. :-( زندگی متاسفانه همیشه اونطور که میخوایم نیست، گاهی خیس و بارونیه، هر از گاهی هم آفتابی و آرام.

الآن شاید احساس شما رو بهتر درک کنم. از شما چه پنهان فردی معتقد نیستم، اما از خدا میخوام شما رو تنها نذاره، قول میدم دعا کنم. :72:

- - - - -
سنجاب خانم معذرت میخوام، امروز همش اشتباه کردم.

با سلام و احترام
برای مدت کم (مثلا چند روز تا یکی دو هفته به طور تفریبی) ما می توانیم درگیر یک احساس فشارنده باشیم. و آنرا تخلیه به نوعی تخلیه کنیم. اما اگر بخواهد این مدت طول بکشد، می تواند منجر به اختلالات مختلفی شود.



در صورت طولانی شدن این فشارها ، لطفا لینک ذیل را مطالعه و به کار گیرید:
مرثیه سرایی احساسی عامل نا آرامی شماست!

زهره جان مشکلتو نمیدونم چیه اما ظاهرا نمی تونی بگیش. اما حالتو و نتیجه ی مشکلتو بگو اگه می تونی. مثلا نوشتی خشمتو باید کنترل کنی واسه یه مدت که کم هم نیست. یا نوشتی دلت گرفته و خیلی شکسته ای. این حالتا رو می تونی بنویسی شاید دوستان بتونن بگن هر کدومشون چه کار کردن.
مثلا اگه پنجره ای داره اتاقت که چیزایی ازش دیده می شه که اصلا نمی تونه توی این شرایط بهت ارامش بده می تونی فکر کنی پنجره ات رو به دریاست. یه دریا و یه ساحل. اگه دوست داری می تونی توش ادما رو هم ببینی. شاید یه چیز دیگه دوست داشته باشی. مثلا یه جنگل سبز. یا یه راه سرسبز. یا یه خورشید خوش رنگ. هرچی که دوست داری. اینطوری داری محیط اطرافتو به میل خودت و البته با اگاهی بازسازی می کنی. اما چون فقط یه قسمتی از محیطه برات باور پذیر هم هست.
ورزش هم واسه خشم خیلی خوبه. خشمو تو وجودت نگه ندار تخلیه اش کن. مثلا با همین ورزش. وگرنه بعدا صدماتشو به ادم نشون می ده.
مشکلتو اگه می تونی حلش کن. اگه نمی تونی قبولش کن. معمولا راه حل هست اما ادم وقتی تحت فشاره نمی تونه پیداش کنه. بعدا که حالش خوب می شه تازه زاه ها رو می بینه.
توی این مدت هم خودتو سعی کن از زیر فشار خلاص کنی حتی برای یه مدت خیلی کوتاه در طول روز. با ورزش. با مدیتیشن. با خوندن کتابایی که فکرتو مشغول کنه. با حل مسایلی که به ریاضیات مرتبطه. با خوندن یه زبان....

ممنونم جناب مدير:72:

اما مشكل من اصلا و اصلا مرثيه سرايي نيست و هيچ وقت هم بناي زندگي و مواجهه با مشكلاتم مرثيه سرايي نبوده

اما اگه بتونم انجامش بدم فكر كنم خيلي حالمو خوب ميكنه, از منطقي بودن خسته ام

مشكل من ماههاست ادامه داره و باهاش كنار اومدم و دارم حلش ميكنم اما خودمم نفهميدم چطور اين يكي دوهفته اينقدر به هم ريختم جوري كه سلامتيمم داره تحت تاثير قرار ميده, يعني اين يك هفته اخر يكباره ريختم به هم , بدون اينكه اتفاق خاصي افتاده باشه

مشكل دقيقا همون دكمه ايه كه serok گفت و نميتونم فشارش بدم

درواقع به جايي رسيده كه از دست من خارجه, احساس ميكنم يه مدت طولاني خودمو زدم به اون راه و حالا اومده جلوي چشمم

حرفهامم مرثيه نيست, نتيجه واقعي از زندگيمه, اين واقعيت جامعه ماست, درسته نميتونم جامعه رو عوض كنم اما دليل نميشه بگم مشكلي نيست و همه چي ارومه

محيط داره خفه ام ميكنه .... .....

مينوش جان من حتما نتيجه رو ميگم, فكر كنم حذف اصل مشكل كمكم ميكنه هر چند زخم بزرگي بهم ميزنه اما حداقل بيمارم نميكنه و جلوشو ميگيره

من ادميم كه با مشكل طولاني مدت فرسوده ميشم و اين مشكل هم طولاني شده و اسيب هاي اين طولاني شدن داره خودشو نشون ميده
ذهنمم نميتونم كنترل كنم
وبدتر خشمم
يعني حتا با حذف مشكلم ميترسم اين خشم ريشه داربشه به خاطر حس مظلوم بودن و اسيب بزنه بهم

يكي دو شبه گردن دردهام شروع شده و ميبينم كه عصبيه و كابوس ميبينم

بدتر از همه گاهي خوابهايي ميبينم كاملا منطبق به روياهام و وقتي از خواب بيدار ميشم و ميبينم واقعيتو سردردميگيرم
فكر كنم ناخوداگاه من اسيبب بيشتري ديده ازين همه فشار مداوم, خودم كه فكر ميكردم خوبم!!!

باور كنيد تو اين برهه از زندگيم همين مرثيه سراييم براي خودم نكنم ميميرم

خيلي وقته خودمو زدم به اون راه اما جواب نميده! درصد خطاهام رفته بالا,خيلي وقته اخبار و حوادث داخلي و خارجي رو گوش نميدم كه ذهنم خسته نشه و به هم نريزم

اما ريخته تو ذهنم انگار, ميرم سر يخچال باور كنيد دوساعت همونجا مي ايستم و اخر سر نميدونم چي ميخواستم و يا در ماشينو ميبندم و سوييچ ماشين روشه وكلي دچار مشكل ميشم
همين خطاهاي به ظاهر كوچيك , اما تمركز ندارم, ذهنم ناخوداگاه داره با مشكل دست و پنجه نرم ميكنه

راستي سنجاب وserokعزيز, ممنون از دعاتون

زهره جان این وبلاگ مدیتیشنو بد نیست بخونی اگه حوصله داشتی.
http://www.hamdardi.net/thread-23001.html
پست 10

خشمو نگه ندار. بهت صدمه می زنه. به یه شکلی مثه ورزش خالی کن. باشگاه نمی تونی بری نرو ولی 4 تا کلاغ پر هم بری توی خونه وقتی عصبانی هستی بازم خیلی خوبه. البته اگه مشکل کمر و زانو نداشته باشی. کلاغ پر هم روی پنجه ی پاهات فرود میای نه کل کف پا.

جای خوابت تختت بالشت و حتی لباس خوابیدنتو بهشون توجه کن. می تونی یه دوش هم بگیری قبل خواب. مثلا بالشت زیادی سفت نباشه یا زیادی برای سر و گردنت بلند نباشه. الان که ناراحتی بدن بیشتر اسیب پذیر می شه. به چیزایی که دلت می خواد قبل خواب فکر کن. یا سعی کن به هیچی فکر نکنی. اینا تمرین های مدیتیشن می شه.
توی نحوه ی خوابت اثر مثبت می تونه بذاره.

مشکلتو حذف نکن اونم وقتی که وجود داره. ازش فرار نکن. یا حلش کن که خودش از بین بره یا بپذیر که هست و برای بهتر کردن زندگیت تلاش کن. وقتی مشکل (یا هرچیزی) وجود داره و ما می یایم فرض می کنیم نیست خوب گاهگاهی به زور خودشو نشون می ده و همه ی حساب کتابای مارو به هم می ریزه و ناراحتمون می کنه.

سعی کن فقط روی همون کاری که در لحظه می کنی تمرکز کنی. مثلا فقط غذا خوردنت. یا فقط راه رفتن یا فقط درسی که داری می خونی. اینطوری کم کم تمرکزت بهتر می شه گلم. ادم وقتی توی مشکله یعنی خیلی چیزا هست که از دستش در رفته. اینا رو با هم بخوای بهشون فکر کنی بدتر می شه اعصاب خوردی. دونه دونه روی هر کاری که می خوای بکنی تمرکز کن و بقیه رو در مدتی که داری یه کار خاص رو می کنی فراموش کن.

در مسیر زندگی گاهی و یا بیشتر از گاهی چاله هایی هست که باید آنها را دور زد، یا باید از روی آنهاپرید یا باید با مشقت پرشان کرد تا بتوان از روی آنها گذشت.
بعضی وقت ها اتفاقاتی می افتد که کنترلش دست ما نیست، هیچ کنترلی بر روی آن نداریم، این خشم ما را دو چندان می کند، گویی امواجی بزرگ و کوبنده به سمت ما اورده اند تا هر آنچه در زندگی داشته ایم در هم بریزند، نابود کنند و ما را خورد کرده، بر ویرانه های آرزوهامان تنها رها کنند.

شکست ها و تلخکامی های زندگی، چه مقصر باشیم چه قربانی، برای ما که درگیرش هستیم، واقعیتی است که رخ داده است،راه فرار نداریم چون از واقعیت نمی توان فرار کرد، خود خوری هم چاره نیست،
ار بیرون نا رفیقان و نامردان آرامش و آسایش و غرور و عشق و محبت ما را هدف گرفته اند، از درون خودمان باید از خودمان حمایت کنیم.

راهی که من رفتم؛ مشکل را برای خودم تحلیل کردم، با مشکل بازی نکردم، بهش حس ندادم، نشستم و تحلیلش کردم، به اجزای کوچکتر تقسیمش کردم:

1- قربانی خیانت
2-شکست عاطفی
3- تنهایی
4- دوری از دخترم و بی مهری او
5- رفت و آمد های متعدد به دادگاه

هر کدام برای خودش مصیبتیست، هر کدام دنیایی غم دارد، اما من چه می توانستم بکنم، سرزنش خودم؟

در حالیکه به خودم باور داشتم و هرگز چنین سرنوشتی را برای زندگی خودم تصور نمی کردم؟

در حالیکه به نظر خودم یک زندگی نسبتا رفاهی و خوبی رو برای همسرم و دخترم فراهم کرده بودم؟

در حالیکه به گفته ی خود همسرم، دو هفته قبل از شروع ماجراها، سر سفره شام که به من میگفت: تو خیلی مهربانی، تو خیلی صادقی، صداقتت و دلسوزیت رو کمتر میشه الان تو مردا پیدا کرد،

یا وقتی در نامه ی 16 صفحه اییش با دست خودش نوشت، میدونم خیلی دختر ها آرزوی مردی مثل تو رو دارند...، صداقت و مهربانیت باعث شد فکر کنم تو شاید همون مرد رویاهام باشی ... ،

اما همین من در عرض یکی دو ماه شدم فردی که دارای انحطاطا اخلاقیست، شدم آدمی که دخترم از دیدن من وحشت می کنه، شدم آدمی که خیانت کرده، شدم آدمی که غیر قابل اعتماده

میبینید؟من گیج شدم، من از خودم جا موندم، هجوم انواع تهمت ها و دروغ ها اونهم از نزدیکترین و معنمد ترین یار تمام زندگیم، دنیارو بر سر من آوار کرد،

ما من مشکلاتم را تقسیم کردم، کوچکش کردم، با مشکلاتم شوخی کردم، و البته برای هر کدام راهی جستجو کردم، همین جستجو من را به اینجا رساند، همین جستجو شما رو و همه ما را به اینجا رساند.

زندگی یعنی مواجه شدن با مشکلات، یعنی مطرح شدن معماها،

معماها برای بعضی پیچیده و بزرگ است، برای بعضی ساده و کوچک،

مهم حل آن نیست، مهم قدرت و جسارت روبرو شدن یا کنار گذاشتن آنهاست.

بله گاهی شجاعت لازم است تا بتوان مشکلی را دور زد و کنار گذاشت، ، حتما نباید زندگی رو وقف آنها کرد.

زهره خانم عزیز

زندگی مسیری از گلزار و گذر از مزرعه ی قاصدک ها نیست،

زندگی جاده ایی کوهستانی است که گاهی مناظر بکر و دیدنی هم دارد، گاهی بوی گل های وحشی از دامنه ها به مشام میرسد، گاهی تصویر دل انگیز از طلوع و تصویری عاشقانه از غروب دارد،
گاهی هم ریزش کوه و دست اندازهای خطرناک دارد، گاهی تونل و گاهی سقوط در دره هم دارد.

خیلی چیز ها از کنترل ما خارج است، اما خودمان، تحت کنترل خودمان هستیم، پس باید کمر بند ها رو محکم کنیم.
هر که در این سرای بیشتر رنج می برد، گنج بیشتری عایدش خواهد شد، این گنج، تجربه است، این گنج، قدرت بیشتر برای تحمل نامردیها و نامرادی ها است،
این گنج عقلانیت و منطق بالاتر برای روبرو شدن با مشکلات بزرگتر است، آنچه دیگران از آن بی بهره اند، چون رنج کمتری برده اند.

زهره جون انقدر خودتو ناراحت نکن همه ما از این غصه ها داریم کاشک واقعا یه دکمه بو همه جیزو تغیر میداد اما نیست شاید واقعا اون دکمه خود ما باشیم برات دعا میکنم :323:

سلام زهره جان

در مدتی که ظرف میشستم و کارهای منزل رو میکردم مدام با تو صحبت میکردم
اما حالا که پشت سیستم هستم انگار همه حرفهام از ذهنم رفته....
چقدر این مطالبی که نوشتی قشنگ بود....دقیقا همین حس و ارزو رو چند شب پیش تجربه کردم....

خواهر عزیزم
خودت میدونی که همه ما به نوعی درگیر مشکلاتمون هستیم...همه مون...فقط نوع مشکلات ما باهمدیگه فرق داره

من هم برخی مواقع حال و احوال مثل تو میشه ....زهره بهترین چیزی که کمکم میکنه و واقعا نجاتم میده اینه که با خودم بدتر از این رو تصور میکنم....و میبینم که پس چقدر من جلو هستم و خدا دوستم داشته....

بعد از اون هم همه داشته هام رو مینویسم....

زهره عزیزم...

تو خیلی چیزها داری که برات نعمت بزرگیه....مثل والدینت.....
مثل خانوادت....

ما همه داریم امتحان پس میدیم...همین الان که بلند شی و بری بیرون رو نگاه کنی نمیدونی تو دل اون عابری که داره بی سر و صدا مسیرش رو میره چه غمی پنهان شده....
مریضیه....از دست دادن عزیزه...طلاقه....

زهره جان
این آیه خود قرآنه:

که به همراه هر سختی آسونی هم هست...چون خیلی زوم کردی روی سختیت آسونی ها رو نمیبینی....

و مطمئن باش این سختی ها ادامه نداره....هم خوشی و هم غم دوره ای داره...زمانی داره...
زمانش که سر برسه تموم میشه و فراموش میشه و میره

خداوند خودش گفته که ما به هرکسی به اندازه توانش مشکلات میدیم....پس مطمئن باش خداوند توان تورو دیده و میدونه

cعزیزم من نمیگم غصه نخور...شکایت نکن...گله نکن...

تو حق داری غصه بخوری و روزی هزاران بار از خودت بپرسی چرا من....

همه این مشکلات تموم شدنیست....

زندگی میکنم ... حتی اگر بهترین هایم را از دست بدهم!!! چون این زندگی کردن است که بهترین های دیگر را برایم میسازد بگذار هر چه از دست میرود برود؛ من آن را میخواهم که به التماس آلوده نباشد، حتی زندگی را .

- ارنستو چگوارا

رحمت خداوند ممکن است تاخیر داشته باشد ، اما حتمی است . . .

زهره عزيزم

خواهش مي كنم كنار درد و دل هايي كه مي كني، پاشو برو سفر. كنار دريا،‌مثلا كيش. عاليه ... ذهنت درگير مسائل ديگه ميشه
اگه خودت پا نشي و يه كاري براي شاد كردن خودت نكني هيچ كي به فكرت نيست. باور كن اين فشارها هيچ سودي كه نداره هيچ، به سلامتيت صدمه ميزنه. هيچ چيزي ارزش اينو نداره كه تو روح و جسمت رو اينجوري اذيت كني.

همه ما كه اينجا هستيم اين شرايط رو گذرونديم ، اگه به خودت سخت بگذري خيلي سخت ميشه. ول كن مشكلات رو . با غصه خوردن تو چيزي تغيير نمي كنه.

با كسي كه باهاش راحتي برو كنار دريا، خريد كردن رو كه خانم ها دوست دارن، به موهات ، ناخنات ، پوستت برس. از همين جا بايد شروع كني وگرنه اين غصه ها هيچ وقت دست بردارت نيستن عزيزم

هــوای خــانــه چــه دلـگـیـــر مـی شــود گــــاهی

از ایـــن زمـــانـــه دلــم سـیــر مـی شـود گـــاهـی

عــقـــاب تـیـــز پـــر دشــــت هـــای اســتـــغــنـــاء

اسـیــــر پـنــجـه ی تـقـدیـــر مـی شــود گــــاهــی

صـــــدای زمـــــزمـــــه ی عــــاشـــقـــــانـــه آزادی

فـقــان و نــالــه ی شـبـگـیــر مـی شـود گــــاهــی

نـــگــــــاه مــــردم بــیــــگــــانـــه در دل غــــربــــت

در چـشـم خسـتـه ی مـن تـیـر می شـود گــاهـی

مـبـــر ز مـــوی سـپــیــدم گــمــان بـــه عــمــر دراز

جـوان ز حــادثــه ای پــیـــر مــی شــود گـــــاهــی

بـگــو اگــرچــه بــه جــایـی نــمی رســد فــریـــــاد

کــلام حـق دم شـمـشـیــر مـی شـــود گــــاهــی

بــگیـــــر دســـت مـــــــرا آشـــنــــای درد بــگیـــــر

مگــو چـنـیـن و چـنــان دیــر مـی شــود گـــــاهــی

به سوی خویش مرا می کشد چه خون و چه خاک

مـحـبـــت اسـت کــه زنـجـیــر مـی شــود گـــاهـی

مـبـــر ز مـــوی سـپــیــدم گــمــان بـــه عــمــر دراز

جـوان ز حــادثــه ای پــیـــر مــی شــود گـــــاهــی
شرمنده از همه که اینو نوشتم میدونم بهم انتقاد میکنید و نه تنها هیچ دردی رو نه تنها مداوا نمیکنه بدتر هم میکنه ولی منم خیلی دلم گرفته و احساسم اینه که زهره جون هم مثه من انگار توی یه حبابه گیج و منگ و تسلیم
احساس همدردی نیاز داره و ولی راهکار ....
پسته اولت خیلی قشنگ بود بازم شرمنده

جان سخت, مريم ,mr6262 و single
و همه اونايي كه راهنماييم كردين, ممنون

زماني كه اين تاپيكو نوشتم خيلي حالم بد بود,هنوزم هست اما حرفاتون كمكم كرد, فكر نميكردم كسي حالمو درك كنه, حتا منتظر بودم براي يه زخم جديد ,ازينكه شنونده هاي فهيمي بوديد و با اينكه نميدونستيد مشكل چيه مرهم شديد ممنونم
فكر كنم خيلي از خودم دور شدم و دارم اذيت ميشم

يه مدت ميرم كه ارومتر بشم, تصميم گرفتم يه كم بيشتر هواي خودمو داشته باشم و يه مسافرت كوتاه برم و كلا شروع كنم به نوازش خودم
راست ميگيد از يه جايي بايد شروع كنم, اميدوارم با روحيه بهتري برگردم , شما به جاي من شاد باشيد , منم ميرم تا شايد بشم خود قبليم
تلخي حرفامم ببخشيد , اين روزا افكارم تلخه و سرد....

ممنونم:72:

سلام

اينقدر حالم خوب بود كه دلم نيومد ننويسم
ياد تاپيكم افتادم و ياد روزاي پر تنشم و ياد روزهاي قبل تر از اون كه هزاران برابر بدتر ازين روزها بودم

روزايي كه خودمم ديگه باورم نميشه جزء روزهاي زندگيم بوده

انگار مثل يك خواب بود
خوابي كه داره به انتهاش نزديك ميشه و شايد وقتي از خواب بيدار بشم همه خوابمو واستون تعريف كنم تا شما مثل من خودتونو به خواب نزنيد

من تاوان يه اشتباه رو دادم و امروز حس خوبي دارم

با اينكه اشتباهم لهم كرد اما بزرگ شدم

زهره سال قبل خيلي شاد و مثبت بود حالا دوباره شدم همون زهره با يك تفاوت

عيارم فرق كرده, اينو با تمام وجود حس ميكنم نه از روي غرور اينو ميگم نه از روي نا اگاهي

اومدم بگم خدايا ممنونم ازت كه يكسال لهم كردي, خردم كردي, به مرز جنونم رسوندي,جوري كه تو اينه هم نگاه نكردم

هي زور زدم بگم از تو قويترم و خيلي ميفهمم

حاليم كردي هيچي نيستم و بعد يادم دادي چطوري زير اين فشار بزرگ بشم

من زهره يكسال قبل نيستم اما ايني كه امروز هستمو دوست دارم

خيلي بيشتر از قبل چون خودم ساختمش

خدايا ازت ممنونم:46:

زهره نازنینم سلام

صبح خانوم خانوما بخیر

خیلی انرژی گرفتم از حال و روزت و شکرت!!!

پست زدم که بگم چقدر برات خوشحالم و چقدر خیالم جمعه که خدا هوای همه بنده هاشو داره....

امیدوارم در تمام مراحل زندگی محکم و با اراده قدم برداری!!

چه روزی بشه امروز با این خبر.....:82:

قربونت برم زهره جون که بزرگتر شدی
با تجربه تر شدی
ساخته تر شدی
مطمئن باش زهره الان میتونه بسازه..یه نسلی بسازه که خیلی آگاهتر از نسل قبلی هست

چون با تمام وجود میسازه

خیلی خوشحالم که وارد فاز دوم زندگیت شدی و پخته تر از همیشه ای
برات آرزوی موفقیت دارم:72:

زهره عزیزم سلام

برات خیلی خوشحالم گلم :43:

حال چند ماه پیش من رو داری. و میدونم چه حال خوبیه این حال. جسم که سختی بکشه روح بزرگ میشه.

پوسته قدیمیش رو رها می کنه و انرژی میگیره و تو هم در حال پوست انداختن بودی.

مثل حالای من. با اینکه خیلی تحت فشارم از شنیدن خبرت کلی انرژی گرفتم عزیز دلم :46:

چقدر لباس نوت بهت میاد خانم خانما :)

حالا که به خدا انقدر نزدیکی برای من هم دعا کن عزیز دلم.

میدونم به زودی رنگین کمان خوشبختی تو آسمون صاف دلت پدیدار میشه و زندگیت رو حسابی رنگی و زیبا می کنه

انشالا. بهت تبریک میگم ارتقای روحت رو عزیز دلم :72:

به افتخار زهره گلم میزنم دست قشنگه رو

:104::104::104:

:72:

زهره جان سلام

وقتی دیدم تاپیکت اومده بالا ضربان قلب منم رفت بالا !
فکر کردم بازم برگشتی به اون روزای پر تنش.

منم خیلی خوشحالم زهره جونم.از خوشحالیت خیلی خوشحالم.

تو دقیقا داری به همونجایی میرسی که باید برسی.و واقعا هم همینه.مشکلات باعث رشد و تعالی انسان میشه. یاد میده چطور در سختی ها صبور باشه و چطور بتونه مدیریت کنه.

چقدر خوبه این حس و حال تو.

یکی چند روز پیش یه حرف قشنگی بهم زد:
گفت طلا رو وقتی میکوبن روش و حرارت میدن اگر زود طاقتش تموم بشه و کج و موج بشه کمترین مقدار اعیار رو بهش میدن.
اگر یکمی طاقتش بیشتر شد اعیار بیشتری بهش میدن.

و همینطور میره بالا....
هر چقدر تحمل بیشتر ..مقدار اعیار و ارزشش بالاتر.

زهر جان..خواهر خوبم

از صمیم قلبم برات ارزوی ارامش میکنم.
موفق باشی همیشه:72::72:

سلام
از مبهم بودن خسته شدم و ازين حس كه حرفهام از بي درديه

حالا ديگه باري رو دوش خودم احساس نمي كنم كه بترسم كسي منو با اين فشار ببينه و اذيت بشه

كلا رها شدم, اينقدر كه از ابهام هم رها شدم, خودمم وخودم!

يكسال گذشت ,
دختري انتخابي كرد و يه بله گفت به غرورش
به احساسش و بدتر از همه دلسوزيش,
زير فشار التماس ها, تهديدها, خواهش ها, گريه ها و بدتر از همه احساس خودش و نه عقلش كم اورد

گفت تهش اينه درستش ميكنم, احمقانه ترين حرف دنيا!
گفت تهش اينه من چيزي كم نميزارم و مسير خودمو ميرم, باز هم يه فكر نپخته ديگه!
تازه به خدا هم ميخواست ثابت كنه ميتونه
ادمي كه خودشو نشناخته بود

اعتراف سختيه اما من از خودم خوردم, از كوچك بودن فكرم, از احساساتي بودنم!و غرورم كه "من ميدانم!!!!"

و با اينكه ميدونستم انتخابم اشتباهه گفتم: خدايا ميدونم اشتباه ميكنم ولي بعععععله!!!!!


كل قصه همينه!
چه فرقي ميكنه له شدم!
چه فرقي ميكنه از بيست روز بعد پام به جايي باز شد كه فكرشو نميكردم!
چه فرقي ميكنه شدم يه بدبختي متحرك, ايينه فكر خودم, بهاي اشتباهم!
چه فرقي ميكنه يكماه بعد ازون به اصطلاح عقد تو دادگاه بودم!
چه فرقي ميكنه من بد بودم يا ...!
چه فرقي ميكنه فريب خوردم و زجر كشيدم و تحقير شدم و توهين شدم و هر چي نبايد ميديدم ديدم!
چه فرقي ميكنه يكساله دارم ميدوم تا يه بله از شناسنامه ام پاك بشه!

ديگه فرقي نميكنه
خوشحالم !
از سرنوشتم كه عوضم كرد, از اشتباهم كه بزرگم كرد, از يه ادم بيمار كه بهم فهموند پاش بيفته تو هم يه بيماري! اگه خودتو نشناسي و فكر كني با بقيه فرق داري!

اومدم همدردي و موندم كه كسي اشتباه منو نكنه
هر جا پستي ميزنم مطمينا راهيه كه رفتم, اگه مينويسم دركت ميكنم يعني چشيدم!
خيانت, ازار و اذيت جسمي, روحي , توهين و... نتيجه و بازتاب انتخاب خودمونه,بايد بپذيريم

من پذيرفتم

دير يا زود يه مهر ميخوره تو شناسنامه ام و ميشم مطلقه!

لفظي كه نميشناسمش
حس متاهل بودن رو درك نكردم, اصلا نفهميدم چي شد رسيدم اينجا, اما خوب رسيدم ديگه

ديگه نه اون ادمم كه دوماه تو خونه موند وفقط گريه كرد و خوابيد و زجر كشيد,
نه اون كه دلش ميخواست صداي نفساي خودشم نشنوه
نه اون كه كلي موج نفرت و خشم و ترس رو رد كرد

همه گذشت

منتظرم اون اسم هم خط بخوره , دير يا زود اين اتفاق ميفته,
من اما خودمو ساختم
براي فردا, اين بار نه با غرور با شناخت خودم, ضعف هام, توانايي هام

من هنوز فرصت دارم, ميخوام بنويسم, بمونم, زندگي كنم شادتر از قبل
و ديگه با خدا هم كلنجار نرم
سرمو بزارم رو شونه اش و بهش اعتماد كنم

از گذشته خودم ناراحت نيستم, خيلي بزرگ شدم و ميدونم يه زندگي شاد و زيبا ميسازم با كلي تجربه كه هر چند برام گرون تموم شد اما مال منه!

هديه خدا به من

گفتم اگه يه روز از خواب بيدار شدم ميام و همينجا ميگم, هنوز مونده تا حس رهايي
يه چند قدم شايد

اما من از خواب بيدار شدم

تازه بايد محكم باشم براي فردا, براي بعدش, اما اينبار به خدا اطمينان ميكنم

از ته دل براي همه تون از خدا ارامش ميخوام و راه درست رو انتخاب كردن, كه بهايي مثل من نديد

فكر ميكنم ديگه نقطه ابهامي نيست:)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط z o h r e h

خدارو هم به خودش واگذار كردم....

دلم فرار ميخواد

دلم تنهايي ميخواد

دلم مرگ ميخواد

---

ديگه دلم اينارو نميخواد, فقط از خدا ميخوام صبر بهم بده و كنارش منو به خودم واگذار نكنه

منم ديگه درد و دلي ندارم,راستش يكساله محكم بودم وگريه هام تو تنهاييم بوده
اما تنها كساني كه باهاشون درد و دل كردم شما بوديد
از اينكه گوش شنوا بوديد ممنونم و نميدونم چطور تشكر كنم:72:
خدا هميشه يارتون:72:

براي عاقبت به خيري من هم دعا كنيد

ترجیح میدهم حقیقتی مرا آزار دهد تا اینکه دروغی آرامم کند...

به جمع انسانهای شاد و باتجربه خوش اومدی