همسرم به خونوادش قول داده پشتیبان مالیه اونها باشه!!!

دوستان همدرد سلام
روزتون بخیر نماز روزه هاتون قبول
بازم من اومدم تا راهنمائی بگیرم:316:

یه مختصر از زندگیم بگمو برم سر اصل مطلب
1سالو نیمه عقد کردم و همسر خیلی خیلی خوبی دارم هرچند اگر پستهای قبلیمو دیده باشید زندگیه بدون مشکلی نداشتیم اما واقعا از زندگیم راضیم و خدارو شکر میکنم
تصمیم داریم به لطف خدا اواخر ابان ماه عروسی بگیریم و زندگی مشترکمونو شروع کنیم
پدر همسر من یه بازنشسته ست که اصلا اهل کارو تلاش نیست و بعد بازنشستگیش خونه نشین شده .هیچ سرمایه ای جز خونه ای که توش زندگی میکنن و یک زمین دورافتاده نداره. همسرم هم تازه بعد از 1سال از عقدمون تو شرکت پدرم استخدام شد و برعکس پدرش نشون داد که خیلی اهل تلاشو زندگیه ولی هنوز سرمایه ای واسه گرفتن مراسمو گذران زندگی نداره
اونا تصمیم گرفتن خونشونو بفروشن و سر پیری اجاره نشین شن تا ما بتونیم زندگیمونو شروع کنیم که من کاملا با این کار مخالف بودم و یک روز به پدر ایشون تماس گرفتمو گفتم شما و مامان الان وقت استراحتتونه و اصلا راضی به اجاره نشینی و سختی کشیدن شما با وجود دو تا بچه دیگه نیستیم ما جوونیمو زندگیمونو میسازیم ایشونم کلی ازم تشکر کردو ....

خلاصه دیروز محسن بهم گفت یه تصمیمی داره و میترسه به من بگه که من دوباره نقشه هاشو به هم بزنم(منظور تماس با پدرش و کنسل شدن فروش خونه)
گفت پدرش زمینی داره که محسن متعهد شده در قبال فروش زمین پدرش و شروع زندگی ما بدون قرض و قسط و وامهای بانکی، زندگی خونوادش و خواهر و برادر کوچکترشو (یک پسر15 ساله و دختر 13 ساله)تامین کنه
ازمن خواست نظرمو بگم
من هم گفتم باید حد و حدود داشته باشه نمیخوام تا اخر عمرمون زیر منتشون باشیم یا تو از زندگیه خودمون بزنی چون یه روزی پدرت این لطفو در حقت کرده و الا من از خدام هم هست همسر آینده برادر تو یا خواهر تو دغدغه هایی که من دارم (از نظر اقتصادی)نداشته باشن و تو کمک حال اونا باشی.

اما نمیدونم واقعا قبول کنم این کارو ؟
آیا فرداها به مشکل نمیخورم؟
اصلا چه طور باید با این مساله درست برخورد کنم؟
محسن خواست بهش بگم منظورم از کم نذاشتنش واسه زندگیمون چیه؟چی بگم؟

ممنون میشم کمکم کنید:316::316::316:[/color]

:302::300::302:

سلام

نظر من

کمی دیرتر عروسی کنید وام بگیرید و ... ولی مستقل باشید از کجا معلومه که روزی که اونا نیاز داشته باشن شما شرایط کمک رو داشته باشید

اگر کسی کمک بدون توقع به آدم بکنه یه بحث دیگه است ولی چنین مسئولیتی رو نپذیرید

به همسرتون بگید مسئولیت بزرگی هست و پذیرفتنش بار سنگینی به دوش شما میندازه.

بگید اگر با توجه به مصلحت زندگی و شرایط موجود تونستیم به خانوادت کمک کنیم حرفی نیست ولی وقتی وظیفه باشه ممکنه نشه از پسش برآمد.

خانواده همسر شما در شرایط کمک به شما نیستن بذارید اونا مسیر خودشون رو برن شما هم مستقل عمل کنید.

استقلال شما از بین مییره و توقعاتی پیش میاد که ممکنه همه زندگیتون تحت الشعاع قرار بگیره

ممنون فکور عزیز
امکان تعویق مراسم اصلا واسم مقدور نیست حدود 2سال عقد و شرایط و سختیهاشو که میدونید.زمانی و انرژی و مشکلاتی که تونستم متقاعدشون کنم که فکری واسه ازدواجمون بکنن خودش مفصله...
به لطف خدا پدرم امکانیو واسمون فراهم کرده که ماهانه درامد نسبتا خوب و ثابتی خواهیم داشت همسرم هم با سرمایه گذاری که کرده نسبتا میتونیم زندگی نه کاملا مرفه اما آرامی داشته باشیم لطف خدا هم که غیر قابل انکاره.میدونم خونوادشون هم به هیچ وجه اهل دخالت نیستن فقط میخوام راهکارهایی رو پیشنهاد بدید که بتونه همین اول راه واسه این شرایط خط مشی مناسبی ترتیب بدم

با سلام...
اول بابت داشتن همسري كه اين قدر صادقانه مسائلش رو با شما درميون ميزاره بهتون تبريك ميگم،واميدوارم با تدبير شما درتمام طول زندگيتون اين حسن اعتماد در ايشون پايدار بمونه.
پيشنهادي كه پدر همسرتون داده بسيار كلي هست وميشه برداشتهاي متفاوتي ازش كرد،وقتي بحث تامين يك خانواده پيش مياد ممكنه منظور از يك مقرري ثابت در طول زمان مشخص باشه، تا هر مقداري كه طرف مقابل طلب كنه واونم هر موقعي كه اون بخاد.براي مثال ميشه توافق كرد كه مثلابه جاي اون زمين هر ماه 400 هزارتومن براي مثال تا 5 سال ديگه پرداخت كنه يا،تا ساليان سال هر چقدر كه خانواده اش بخان (كه مسلما با بالا رفتن سن بچه ها و و دانشگاه وازدواج هم مدام بيشتر ميشه) ملزم به پرداخت باشه.و ميبينيد كه به وضوح اين دوتا خيلي متفاوتن.
پس بايد حد وحدود اين درخواست وتوافق كاملا مشخص باشه.

اگر اين حد وحدود مشخص و مورد قبول طرفين باشه،به نحوي كه پدر همسرتون هم مسئولانه در قبال خودش وخانواده اش اين پيشنهاد رو داده باشه(يعني مطمئن باشه كه فروش اين زمين و اين نوع كمك از جانب پسرش به نفع هر دو خانواده است)،و در ثاني راههاي بهتر وجايگزيني براي هر دو خانواده نباشه،ميتونيد ازش بهره ببريد.

البته معمولانه برخي از اين مسائل ميتونه در آينده يك بار رواني هم در فرد ايجادكنه،براي مثال ممكنه در خانواده ي همسرت ايجاد توقع كنه،يا بالعكس ممكنه كه شما ناخودآگاه برخي از حرفها ورفتارهاي اونها رو به توقع داشتنشون تفسير كنيد، بنابر اين بايد به اين قسمت موضوع هم فكر كنيد.

پس بهتره كاملا فكر شده ودقيق عمل كنيد.

موفق باشيد

این زمین چقدر ارزش داره؟
اگر ارزشش اینقدر هست که علاوه بر تامین هزینه های شما بشه مابقیش رو در بانک سپرده گذاری کرد و یا جایی سرمایه گذاری کرد به نظر من پیشنهاد پدر شوهرتون منطقی هستش،

به هر حال توجه داشته باشید که این زمین متعلق به برادر و خواهر همسرتون هم هست که دارند به شما میدند، تا شما بتونید استارت اولیه زندگیتون رو بزنید.

اما اگر فکر میکنید که نیازی به فروش زمین ندارید بهتره که نفروشید، اون هم نه به این خاطر که زیر بار منت خانواده همسرتون نرید، به این خاطر که ارزش زمین در آینده بیش از اینها خواهد بود.

سلام مهاجر جان :46:
نمیشه این زمین رو بفروشند و سهم شما رو از روش بدن؟
یعنی سهمی که به همسر شما به ارث می رسه نه بیشتر
منظورم اینکه سهم اون خواهر برادر و خودشون رو ازروش بردارن و مابقی پولش رو به شما بدن برای شروع زندگی
که شما کمتر به سختی بخورید
حالا که پدرهمسرت موافقت کرده با فروش زمین بهتره که سهم واقعی پسرش رو از روی اون بده و بقیه رو برای خودش نگه داره اینجوری منتی هم نیست به اون صورت .
نه اینکه کل پول زمین ماله شما شه و در عوض همسرت زندگی اون خواهر و برادر هاش رو تامین کنه...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین 1

سلام مهاجر جان :46:
نمیشه این زمین رو بفروشند و سهم شما رو از روش بدن؟
یعنی سهمی که به همسر شما به ارث می رسه نه بیشتر
منظورم اینکه سهم اون خواهر برادر و خودشون رو ازروش بردارن و مابقی پولش رو به شما بدن برای شروع زندگی
که شما کمتر به سختی بخورید
حالا که پدرهمسرت موافقت کرده با فروش زمین بهتره ...

---

:104::104::104:

منم با نازنین موافقم.فکر کنم هم عادلانه تره هم منتی نداره. بعدا هم مجبور نیست خرجشون رو بده که اونوقت خدای نکرده مشکلی بینتون پیش بیاد

من شرایط خانواده ی اون آقا رو نمی دونم اما اگر من بودم هیچ وقت نمی تونستم بگم که سهم منو بدید.
اما اگر این آقا بتونه این موضوع رو مطرح کنه، خب میتونه فکر خوبی باشه.

به نظر من قشنگ نیست در زمان زنده بودن کسی حرف از ارث و سهم زده بشه.آدم اگه خودشو جای اون پدر بذاره متوجه میشه که چه حرف سنگینی میتونه باشه.

سلام.
به نظر من میشه دقیقا مثل یه وام به این پول نگاه کنید. هم شما هم خانواده همسرتون.
قسط بندی کنید تا تموم بشه.

ممنون از همه دوستانم ماجرای سهم ارث که اصلا نشدنیه اول اینکه این زمین الان اونقدا ارزش نداره اگر قسمت شه که دیگه هیچی حتی نمیشه باهاش خونه رهن کرد.ثانیا خونواده همسرم اینقدر عاطفی و وابسته به هم هستن که اصلا مطرح کردن این موضوع غیر ممکنه. با پیشنهاد دوستم که گفتن وام موافقم اما باتوجه به صحبت آقای آرش که ارزش زمین بالاتر خواهد رفت و بازپرداخت پول مبلغ ثابتی نخواهد بود نمیدونم چه طور راضیش کنم?

سلام:72:

من نمی دونم مبلغ اون زمین چقدره و برای شروع زندگیتون چقدر نیاز دارین؟ ولی نمیشه همین مبلغ رو وام بگیرید و بجای کمک مالی به خانواده همسرتون قسط های وام رو بدین؟

من از حرفاتون اینطور برداشت کردم که وضعیت مالی پدر شما بهتره. می تونین اون وام رو از پدر خودتون بگیرید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فکور

به نظر من قشنگ نیست در زمان زنده بودن کسی حرف از ارث و سهم زده بشه.آدم اگه خودشو جای اون پدر بذاره متوجه میشه که چه حرف سنگینی میتونه باشه.

---

اره فکور جان حق با شماست ولی اینجا موضوع فرق می کرد خودشون خواستن زمین رو بفروشن و کلش رو بدن به مهاجر اینهاو..که در عوض همسر ایشون خانوادش رو تامین مالی کنه!
خوب اینهاهم بدون کمک نمی تونند برن سر زندگی خودشون و شرایط یکمی پیچیده شده
به نظر منم قشنگ نیست که حرفی از ارث زده بشه ولی خوب هر کسی خانواده خودش رو می شناسه و ممکنه اون پدر دلش راضی باشه
مثلا من پسر عمم موقع ازدواجش پول لازم داشت شوهر عمم یک خونش رو فروخت و سهمی که به پسرش می رسید رو بهش داد و گفت وقتی من مردم می خوان استفاده کنم
چه بهتر که در زمان حیاط خودم از این سهم استفاده کنند و منم شاهد خوشبختی و ارامش اونها باشم...
این حرف باید در نهایت ادب و احترام و در نظر گرفتن روحیات طرف مقابل زده بشه
که مجاهر می گه با توجه به خانواده همسرش این قضیه منتفی هستش....

ممنون دوستان.چقدر خوبه آدم اینهمه دوست دلسوز داشته باشه که تا اراده میکنه خالصانه و بدون چشم داشت هر کمکی از دستشون بر میاد انجام بدن. بیاین فکر ارث و میراث و به کل بزاریم کنار. امروز باهاش حرف زدم.امتعجب بود که من نگران چی هستم از هرچی نگرانم میکرد گفتم مدام حواسم پیش حرفای شما بود که بتونم قانعش کنم اینکه گفته بودیر مسءولیت سنگینی به گردنش میافته اینکه واقعا میتونه به قولی که به اونا داده عمل کنه فردا این بچه ها دانشگاه دارن کلاس دارن جهیزیه و خرج عروسی دارن خدایی نکرده خدایی نکرده بیماریو..... هیچی از خودمو زندگیه خودمون نگفتم فقط. از نگرانی خودم نسبت به خونوادش گفتم حرفامو قبول کرد و فقط گفت نگران نباشم میدونه که مشکلی پیش نمیاد همین اما نمیشه نگران نبود