مشکل دختر ارشد خانواده با خانواده

باسلام من دختری دارم 23 ساله یکی دو ماه ایشان شب ها دیر به خانه می آمد ازش می پرسیدیم کجایی نگرانتم می گفت اگه نگرانمی صدامو که می شنوی سالمم بعدم می گفتیم کی میای می گفت حالا که هستم خوش بهم میگذره تو خونه بهم خوش نمی گذره توی این مدت هم سر قضیه جواب های سر بالاش و بی احترامیاش و حرمت شکنی اش با پدرش دعواش شد و پدرش کتکش زد و توی اون مدت با پدرش فاصله گرفت و دیگر حرف نزد تا اینکه یک ماهی از این دیر آمدن هایش گذشت و تصمیم گرفت به خانه نیاید.که آن شب که وسایلش را جمع می کرد من حالم بسیار بد بود و با دختر کوچکترم رفتم درمانگاه و خواستم از پدرش که نذارد برود.وقتی از درمانگاه برگشتم با صحنه کتک زدن پدرش مواجه شدم که فهمیدم آن موقع پدرش آمده بوده باهاش صحبت کرده اما از روی لجاجت او در را باز کرده که برود و پدر مانع او شده و او فریاد کمک از همسایه ها برآورده و پدر جلو دهان او را گرفته و با او به ناچار درگیر شده و مجددا کتک خورده اما از آنجایی که خودش با کلید هایی که در دست داشته به صورتش زده و به شدت زخمی کرده و همان جا ما تمامی کلیدهای خونه ماشین و کارت هایش را برداشتیم و او شروع به فحش های نا جور گفتن به من و پدرش کرد.سپس چون کلید ها را برداشتیم با پلیس تماس گرفت و آن ها آمدن و من و پدرش را تایید کردن اما از نظر قانونی او شکایتی علیه پدرش تنظیم کرد ولی با پدرش که صحبت کردم که کتک راه درستی نبوده و او وقتی آمدیم خانه از او عذر حواهی کرد و به پایش گریست لازم به ذکر است که بگویم 10 سالیست که اشک چشم شوهرم خشک شده اما از عمق فاجعه شاهد گریستن وی بودیم.دخترم با چند پسر رابطه دارد و دوست پسر اصلیش به 4 نوع مواد مخدر اعتیاد دارد و اوست که افسار دخترم را در دست گرفته و با حداقل 8 دختر دیگر رابطه دارد و همه اینها را دخترم می داند و می گوید می پذیرد و می گوید من نیاز دارم او را هرروز ببینم.فهمیده ایم که هر روز ماشین را در محل کار آن آقا پسر می گذارد و با تاکسی به محل کارش می رود و هنگام نهار از محل کارش که مسافتی بسیار دور است به محل کار آن آقا پسر می رود و بعد بازمیگردد.تازه آن آقا پسر به او خط می دهد که برو از پدرت شکایت کن و ببین سابقه مصرف قرص روانی داشته که او را بستری کنند.پدرش از وقتی این قضایا را فهمیده لب به قضا نمی زند و هر روز به پایش می افتد و می گرید که من درکت نکردم نذاشتم به چیز هایی که علاقه داشتی برسی کمکم کن خودم را عوض کنم اما او پدرش را پس می زند و حساب خودش ش را از حساب خانواده جدا می کند. ما با فرزندان دیگرم اصلا این مشکلات را نداریم آنها نیز ندارند از شما می خواهم کمکم کنید .
چطوری دخترم را با این همه وابستگی از آن پسر کثیف جدا کنم و چطور ایشان را به آغوش خانواده مخصوصا پدرش برگردانیم؟

الناز عزیز

به تالار همدردی خوش آمدید .

همونطور که خودتون هم به این نتیجه رسیدید این پسر به درد زندگی نمی خورد، اما کسیکه باید در این مورد تصمیم بگیره دخترتونه. میتونید با کمک گرفتن از مشاور به دخترتون کمک کنید تصمیم مناسبی بگیرد.نوشتید که پدرشون کتکش زد. دقت کنید که هرچه محیط خونه نامساعد تر باشد دخترتون بیشتر به سمت اون پسر کشش و تمایل پیدا می کند. و بازگردوندنش برای شما مشکل و مشکل تر خواهد بود.

با سلام:72:

امیدوارم کارشناسا بیایند و نظر اصلی و کارشناسی بدهند.

ولی به نظر من تنها با محبت و مهربانی می توانید کاری از پیش ببرید و لاغیر.

اجازه دهید صحبتهایش را بکند و به او اعلام کنید که هیچ مخالفتی برای ازدواجش نمی کنید اگر واقعا او آن شخص را

مناسب خودش برای ازدواج می داند. فقط خطرات رابطه و مشکلات آن شخص را به او یاد آور شوید وبدون هیچ لجبازی به او بگویید تصمیم نهایی

با اوست و شما به هر تصمیمی که او بگیرد احترام می گذارید.

در صورت موافقت او شما و پدرش و دخترتان به یک مشاور خانواده بصورت حضوری مراجعه کنید و از او کمک بخواهید.

موفق باشید:72:

------
ببخشید گویی پست من با پاییزان عزیز همزمان شد:72:

سلام دوست عزیز.به همدردی خوش اومدی.

عنوان تاپیکتون مبهمه و باید عنوانی رو انتخاب کنید که بیانگر اصل مشکل دخترتون باشه.

دوست عزیز کمی شرایط دخترتونو درک میکنم..اتفاقی که الان افتاده مربوط به حالا نیست..ذره ذره همتون خطا رفتین تا به اینجا رسیدین که دخترتون وابسته یه پسر نامناسب بشه و ازشما ببره..اشتباهات دور و دراز رو نمیشه یه شبه جبران کرد.

دخترتون بخاطر کتکهایی که خورده حتما حــــــــــــــتما خیلی عصبانیه..این خیلی اشتباهه که شوهرتون کتکش زد.اینطوری فقط دخترتونو به سمت اون پسر هلش دادین.

بخاطر تجربه ایکه دارم بهتون میگم اول همسرتونو اروم کنید.فضای خونتونو اروم کنید..کتک زدنها..به پا افتادنها..گریه کردنهای اعضای خونواده خصوصا پدر جو رو متشنج میکنه..بذارید فضا اروم باشه..باید کم کم برید جلو..حتی گریه و زاری زیاد دخترتونو بیشتر فراری میده..حتی محبتهای قلمبه شده نتیجه عکس میده چون دخترتون با خودش میگه اینا منو ... فرض کردن که قبلا اونطوری بودن حالا واسه اینکه ازپسره جداشم اینطوری شدن.

فضای اروم بیشتر ازهر چیز کمکتون میکنه...اروم اروم بهش نزدیک بشید..غیر مستقیم متوجه خطاش بکنید..

نمیدونم رابطه بقیه اعضای خونواده با دخترتون چطوری اما مواظب باشید احیانا خواسته یا ناخواسته متلک یا نیش و کنایه ای انجام نشه.

بعیده الان قبول کنه بیاد مشاوره..اما اگه طوفان خونتون اروم بشه میتونه بیاد.

موفق باشی

خوب الان باید چیکار کنم که میگه کاری به کارم نداشته باشین می خوام برم خونه دوستام نمی گمم کجام با کی ام؟ می گه می خوام مستقل باشم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط elnaz93

خوب الان باید چیکار کنم که میگه کاری به کارم نداشته باشین می خوام برم خونه دوستام نمی گمم کجام با کی ام؟ می گه می خوام مستقل باشم؟

---

دوست عزیز:72:

اینقدر از بچگی تا الان کنترلش کردید فایده ای داشت؟؟؟

کتکش زدید اثری کرد؟؟؟

فکر نکنم غیر از احترام به نظراتش و محبت فعلا کار دیگه ای از دستتون بربیاد؟!

اجازه بدید بره و با محبت بهش بگید " ما می دونیم شما دختر عاقلی هستی و مواظب خودتت هستی و لی ما مادر و پدرتیم و چون دوستت داریم نگرانتیم. مطمئن باش توهم اگر
ان شاالله بچه ای در آینده داشته باشی همیشه نگرانشی که مبادا کسی به اون آسیب بزنه. اجازه بده بدونیم کجایی که نگران نباشیم"

اگر باز هم چیزی نگفت باهاش لجبازی نکنید. فعلا شما و یا پدرش هر کدام باهاش صمیمی ترید می تونید بهش نزدیک تر شوید.

وقتی شرایط خانه آرام شد ازش بخواهین که باهم پیش مشاور بروید و به او اطمینان دهید

هرچه مشاور گفت حتما رعایت می کنید.

موفق باشید:72:

man k har kary shomaha migino miknam bazam mige mkham biam vasile hamo jam knamo beram?chikar knam?

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط keyvan

با سلام
طبق قوانین تایپ غیر فارسی(انگلیسی)ممنوع است،و چنین ارسالهای حذف میشوند.

در ارسال بعدی خود متن فارسی پست اول را برای ما قرار دهید تا متن فارسی را جایگزین کنیم در غیر اینصورت ،این تاپیک حذف خواهد شد

جهت تبدیل متن فنگلیسی به فارسی به لینک زیر مراجعه کنید
http://www.hamdardi.net/thread-1350-post-12039.html#pid12039

---

من که هرکاری شما ها گفتین کردم بازم میگه میخوام بیام وسایلم رو جمع کنم برم؟نپرسینم من با کی ام کجام ؟ مگه می شه؟

سلام الناز عزیز

کاملا نگرانی مادرانه قابل درک هست.

عزیزم خودتان به مشاور به تنهایی با همسرتان مراجعه کردید؟

اول لازمه که راه برخورد مناسب با یک فرد عصیانگر رو یاد بگیرید. پس هر چه سریعتر خودتون به همراه همسرتون نزد

یک مشاور زبر دست برین و راه درست مقابله با مشکل رو بپرسین.

فضای خانه رو کاملا آرام کنید.

از گیر دادن ، التماس کردن ، اشک ریختن و التماس به شدت بپرهیزین.

حتما دورا دور مراقبش باشین طوری که نفهمه تا خدایی نا کرده بلایی سرش نیاد.

آیا دوستی صمیمی داره؟ اگر میتونین با دوست صمیمیش وارد مذاکره بشین. این در صورتیه که اون دوست

صمیمیش نره و همه چیز رو بهش بگه. سعی کنین با مراقبت دورا دور با حفظ آرامش محیط متشنج خانه و بحران

پیش آمده رو مدیریت کنید.

براش خیلی دعا کنین و از خداوند بخواید که مراقب فرزندتون باشه و بهتون برش گردونه تا اشتباهات رو جبران کنید.

سعی کنید شما یا خواهر و برادری که باهاش صمیمی تر هستن بهش کم کم نزدیک بشن و فقط درد و دلهاش و

بشنون و نگرانی هاش رو. سعی کنن اعتمادش رو جلب کنن و بدون اشاره به موضوع خودش از زندگی دخترانی

بگن که آسیب دیدن و چه سرنوشت های بدی پیدا کردن. البته نباید حساسش کنین و از دوست پسرش حرفی به

میون بیارین. فقط دورادور مراقبش باشین و کنترلش کنین.

دختر شما آیا دختر معتقدیه؟ چه ویژگی های مثبتی داره که میشه روش تاثیر گذاشت؟ برامون میگین؟

سعی کنین دخترتون رو به مرور جذبش کنین و حتی غیر محسوس دنبال اون پسر هم باشین و بدونین چه کاره

هست و چه می کنه؟ حتی اگر میتونین ازش مدرک تهیه کنین و سرنوشت دخترانی که بکارت و آبروش خودشون رو

از دست دادن رو راجع بهش تحقیق کنین تا کم کم بیدارش کنین! فقط کافیه مراقبش باشین تا اتفاق بدی براش رخ

نده. اما برای اینکه از دستش ندین کامل باید به ظاهر یک مدت بهش فشار نیارین و مراقبتتون دورادور باشه.

رفتن خودتون (شما و همسرتون) رو نزد یک مشاور جدی بگیرین.

انشالا مسئله حل میشه. اما سعی کنین با بی حرمتی و فشار و زور و تهدید زمینه های فرار از خانه رو براش فراهم

نکنین. محبت زیاد و التماس و اشک و زاری هم اصلا مناسب نیست.

مطمئن باشین با مدیریت صحیح بحران توسط شما مسائل حل میشن اما باز هم تاکید می کنم کنترل نا محسوس

باشه تا حس نکنه به پا براش گذاشتین. خیلی محتاطانه عمل کنین.

انشالا که خداوند کمکتون می کنه.

:72:

نقل قول:

---

آیا دوستی صمیمی داره؟ اگر میتونین با دوست صمیمیش وارد مذاکره بشین. این در صورتیه که اون دوست

صمیمیش نره و همه چیز رو بهش بگه.

---

در 99/99 درصد موارد اون دوست صمیمی دیر یا زود جریان صحبتها رو به دخترتون میگه و اونوقت اوضاع بدتر میشه..برای منم همچین اتفاقی افتاد و وقتی دوستم بهم گفت خیلی کفری شدم..کلا پیشنهاد می کنم دور این مورد خط بکشید.

الناز خانوم واقعا نمیشه بهتون گفت چیکار کنید؟چون ما رفتارای شما رو ندیدیم اما از جانب یه دختر بهتون میگم هیچ دختری دلش نمی خواد محیط امن خونه رو بده و به جاش به یه محیط ناامن پناه ببره.

حتما از قبل مسائل و مشکلاتی بینتون بوده که الان سر باز کرده اما شما فقط به فکر این هستید که دخترتون از اون پسر جدا بشه.
فرض کنید از اون پسر جدا شد..دیگه به نظرتون همه چی با خیر و خوشی تموم شده؟
نه..اینطور نیست..دختر شما یه روز از یه جای دیگه رفتارشو بروز میده..چون اصل موضوع هنوز پابرجاست.

البته من نمیدونم اصل موضوع چیه چون نگفتین.چون گمونم کلا دوست دارین اصل موضوع رو ندید بگیرید.

فعلا در نظر شما مسئله اینه که دخترتون میخواد خونه رو ترک کنه و با یه پسرم دوسته.

اما از نظر من اصل موضوع اینه که چرا دخترتون می خواد خونه رو ترک کنه؟و چرا با یه پسر دوسته؟اونم پسری که انقد نامناسبه؟

مادر گرامی و عزیز میدونم نگران دخترتی و حق داری..اما بهتره عمق نگرانیتو زیاد کنی نه وسعتشو..بهتره به این فکر کنی چرا دخترتو نمیشناسی و نمیدونی حرف دلش چیه؟

باور کن هر مدل دختری که فکر کنی با هر نوع تیپ و قیافه و ظاهر برای محیط مناسب خونه دلش پر پر میزنه..اما وقتی محیط مناسب نیست یکی تحمل میکنه،یکی کنار میاد یکی هم به راه های دیگه کشیده میشه.

نقل قول:

---

ما با فرزندان دیگرم اصلا این مشکلات را نداریم آنها نیز ندارند

---

هر 5 انگشت یک دست که مثل هم نیستن..یکی از بچه هاتون ممکنه درونگرا باشه یکی برونگرا..یکی احساساتی یکی منطقی..اینکه بقیه همچین مشکلاتی ندارن معنیش این نیست شما وظیفتونو کامل انجام دادید بلکه معنیش اینه که نتونستید شما و دخترتون با هم ارتباط برقرار کنید و همو بشناسید.

نقل قول:

---

من که هرکاری شما ها گفتین کردم بازم میگه میخوام بیام وسایلم رو جمع کنم برم؟نپرسینم من با کی ام کجام ؟ مگه می شه؟

---

فقط دو سه روز از حرفامون گذشته..چطور هر کار گفتیم کردین و منتظر نتیجه هم هستین!!!

البته من التهاب شما رو درک میکنم و بهتون کاملا حق میدم اما مهم اینه الان بتونید خونسرد و مسلط به اوضاع باشید.
من میدونم الان خونتون چه خبره اما طول میکشه تا این ارتباط خراب شده بین شما و دخترتون درست بشه..
مثلا اگه امروز دستشو گرفتید و گفتید دخترم بیا حرف بزنیم بگو مشکلت چیه؟

انتظار نداشته باش حرف بزنه..ممکنه پرخاشگری کنه..ممکنه ول کنه بره..ممکنه اهمیت نده..

اصل اول برای ترمیم رابطتون اینه که خودتون باور قلبی داشته باشین که شما هم اشتباه کردین.حتی اگه به زبون هم نیارید اما باور داشته باشید رفتار و گفتار و سکناتتون به دخترتون این پیام رو میده که مادرم هم میدونه اشتباه کرده..پس شاید بشه حرف همو بفهمیم.

بهش نگید مشکلت چیه؟این یعنی اون مشکل داره و شما هیچی..

اداب زیادی داره که اگه خواستین بهتون میگم.

اما فعلا کنترل دورادور میتونه کمک کننده باشه اما ارامش...ارامش خونتونو حفظ کنید تا برای فرار از استرس و بحث از خونه نزنه بیرون.

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار.زندگی

[font=Tahoma][color=#0000CD]

نقل قول:

---

آیا دوستی صمیمی داره؟ اگر میتونین با دوست صمیمیش وارد مذاکره بشین. این در صورتیه که اون دوست

صمیمیش نره و همه چیز رو بهش بگه.

---

در 99/99 درصد موارد اون دوست صمیمی دیر یا زود جریان صحبتها رو به دخترتون میگه و اونوقت اوضاع بدتر میشه..برای منم همچین اتفاقی افتاد و وقتی دوستم بهم گفت خیلی کفری شدم..کلا پیشنهاد می کنم دور این مورد خط بکشید.

---

الناز عزیز

با راهنمایی بهار.زندگی بسیار موافقم اما در توضیحات نوشتم که این گزینه "صحبت با دوست صمیمی " در

صورتی موثره که دوستش نره بهش همه چیز رو یگه و تاکید هم کردم روی این قضیه! چون اگر بره و بگه

اوضاع بسیار بد میشه.

من راهنماییم برای مدیریت بحران بود و راهنمایی های بهار.زندگی عزیز هم برای طولانی مدت بسیار

خوب و عالی هستن.

راهنمایی های بهار رو از امروز شروع و عملیاتی کنین و در کنارش از یک مشاور برای خطاهای گذشتتون

و درک رابطه درست با دخترتون کمک بگیرین!

موفق باشین.

با سلام و احترام
واقعیت اینست که بچه های ما روز به روز که بزرگ می شوند، نقش خودشان در زندگی پررنگ تر و نقش ما کمرنگ تر می شود.
روز به روز مسئولیت اعمال آنها بیشتر بر گردن خودشان قرار می گیرد.
اینکه او فرزند شماست به این معنا نیست که کاملا شما مسئول کارهای او هستید.

ساده تر بگویم.
وقتی فرزند شما بزرگ شد و به سن بلوغ می رسد، خداوند نیز تکلیف را بر گردن خود او می گذارد یعنی بابت اشتباهاتش خدا برایش مجازات و برای کارهای نیکویش ثواب و پاداش در نظر می گیرد.

پس این فکر را از سر بیرون کنید که به هر ترتیبی شما مسئول کارهای او هستید و می توانید به هر قیمت خوشبختش کنید.
داستان پسر نوح و فرمایشی که حضرت حق به او می کند موید همین نکته هست. که هر کسی در این دنیا امتحان و ابتلا خودش را دارد.

از همه اینها نتیجه می گیریم:
شما مسئول نتیجه کارهای او نیستید که در نهایت چه انتخابی می کند و خوشبخت یا بدبختی می شود. اما مسئول هستید روش صحیح را در برخورد با او پیش بگیرید.

مثل صبحتهایی که دوستان اشاره داشتند.
- با زبانی بدون طعنه و تحقیر باهاش صحبت کنید.
- مشفقانه خیر و صلاحش را بگویید.
- دلایل منطقی را با او در میان بگذارید.
- از کتک کاری و برخوردهای احساسی با او اجتناب کنید.
- حمایت های اشتباهایی که منجر بی پروایی او شده را از او بردارید مخصوصا مسائل مالی و ... را به صفر برسانید.
- اگر واقعا فردی فرزند شما را اغفال کرده است ، معتاد است یا ... از طریق یک وکیل مجرب پیگیر شکایت باشید.
- مزایای ماندن در خانه و معایب رفتن از خانه را دقیقا برایش روشن کنید.
- به هر حال آنقدر پذیرا باشید که اگر از خانه رفت و بعد از چند روز متوجه اشتباهش شد، رو داشته باشد که اعتراف به اشتباهش کند و مطمئن باشد شما پذیرایش هستید.