نمایش نسخه قابل چاپ
شوهرم به خانوادش خيلي بيشتر از من توجه ميكنه به اونا بيشتر از من احترام ميگذاره .احساس ميكنم براي من ارزشي قايل نيست
قرار بود برادر شوهرمو پاگشا كنم خودم دعوتشون كردم من پيشنهاد دادم بهشون كادو مثلا يك ظرف 40 تومني بديم ولي اون ميگه بايد 100 تومن بهشون بديم من باهاش مخالفت كردم اون به من توهين كرد وگفت به تو ربطي نداره دوست دارم بدم اين در حاليه كه براي من هم به راحتي خرج نميكنه ولي براي اونا اين قدر دست ودلبلزه
سلام دوست عزیز
من نظرم اینه که زن و شوهر هر کدومشون بهتر میدونن چی کادو بدن به خانواده خودشون.ایشون بهتر میدونه تا چه حد رسمه تو خانوادشون و شاید واقعا 40 تومن کم باشه از نظر برادرشون.
همینطور هم شما بهتر میدونی به فامیل خودت تا چه حدی هدیه بدین بهتره.
من خودم به شخصه هیچوقت دخالت نکردم و هم واسه عروسی خاهرشوهرم و هم تولد بچه برادر شوهرم به همسرم واگذار کردم تصمیم گیری در مورد اینکه چی هدیه بدیم و دقیقا دامادی داداشم و تولد بچه آبجیمم به من سپرده شد.
آخه مابراي عروسيشون سكه داديم شاباش هم كلي داديم . شوهرم به خاطر اينكه حرص منو دربياره داره بريز وبپاش ميكنه وزندگيمونو به باد ميده فقط براي اينكه منو حرص بده
آخه برادر وزنش دفعه اول كه اومدن خونمون با اينكه ما خونه جديد خريده بوديم دست خالي اومدن .حتي شيريني هم نياوردن
اما هزینه این مخارج رو شوهرتون دارن میدن و شما نمیتونی کاری کنی.اگه اعتراضی کنی نهایتش میگن از جیبه خودمه هرچقدر بخام میدم.اگه با صحبت کردن منطقی زیربار نمیرن با زور که اصلا نمیشه و جواب نمیده.خودت داری حرص میخوری.عادی باش و خودتو حساس نکن رو این چیزا.
واسه اینکه میگی به اونا بیشتر اهمیت میده هم باید بگم که مردا همه علاقه و وابستگی شدیدی به خانوادشون دارن و نمیشه هیچ کاریش کرد.من خودم بستری بودم شوهرم نموند پیشم و رفت دیدنه مامانش.واقعا شاید خسته شده بود و یا رفت تا با مادرش صحبت کنه یکم آروم بشه.من خیلی ناراحت شدم اما بازم فکر نمیکنم اونارو به همسرش ترجیح بده.در هر صورت من شریک زندگیشم.در هر تصمیمی هم اول با مامانش مشورت میکنه.بازم ناراحت میشم اما با سیاست حرف خودمو به کرسی مینشونم.طوری که نه اون نه مامانش ناراحت نشن.تلقین نکن به خودت.اینا بیشترش احساسیه که ما خانوما داریم.
فکر کنم تازه ازدواج کردین عزیزم.
هر چیز نویی اولش یکم قیژقیز داره تا آبدیده بشه..ازدواجم اولش یکم از این بگو مگوها داره.
تنها راهش اینه که حساسیت به خرج ندی و از خودت نقطه ضعف نشون ندی.اول ازدواج عروس و دوماد چون تازه از خانواده هاشون جدا شدن یکم رو این موضوعها حساسن و میخوان به طرف مقابل اینجوری القاء کنند که باید به خانوادم احترام بذاری.
اشکالی نداره عزیزم وقتی عادی رفتار کنیو حساس نباشی شوهرتم کم کم دست از لجبازی بر میداره.
با رفتار خوبت شوهرتو مجذوب خودت کن و کاری کن نتونی بدون تو زندگی کنه با روشهای خوب زنانه.
دیگه هم رو این مساله مانور نده چون بدتر میشه.
ممنون حق با شماست من خيلي بي سياستي كردم بايد كمي صبور تر باشم وباسياست تر رفتار كنم
شمیلا
چند وقته ازدواج کردید؟
چند سالتونه؟
همسرتون چند سالشه؟
5 ساله
33 همسرم 36
راستش هميشه سر اين مسايل باهم حرفمون ميشه اون ميخاد سنگ تموم بذاره من ميگم نه در حدي كه براي ما كردن ولي اون به نظر من اهميت نميده
من نميتونم رو نظراتش در باره هدايا هيچ تاثيري بذارم
لج به لج شوهرت نذار عزیزم..همیشه به این فکر کن که باید با سیاست زنانه کارهارو پیش ببری چون زنها باید با آرامش و متانت و دلبری روی شوهر خودشون تاثیر بذارند نه اینکه با جنگ و جدال.
ببین عزیزم زنها در یه چیزهایی بالاترند از مردها و مردها هم در یه سری چیزها بالاتر از زنها هستند..باید زن و مرد اینو بپذیرند تا جرقه ای پیش نیاد.
مردها در طول تاریخ پذیرفتند که از نظر احساسی از خانومها ضعیفتر هستند یعنی احساسات زن بالاتر از احساسات مرد هست ولی زنها نمیدونم چرا قبول نمیکنند از نظر قدرت بدنی یا یه سری چیزای دیگه ضعیفتر از مردها هستند.
اینو برای این گفتم که بدونید اگه بخواید با حالت جنگ و بگو مگو با مرد خودتون رودرو بشید مطمئن باشید که میبازید چون زنها ذاتا جنگی نیستند ولی بجاش از تواناییتون در دلبری برای شوهرتون استفاده کنید که نقطه ضعف شوهرتون هست ;)
میخواد برای خانوادش کادوی گرون بخره بذار بخره هروقت ازت نظر خواست عزیزم نظر بده ولی اصراری نداشته باش حرفتو به کرسی بشونی که بازم نتیجش لجبازیه.
وقتاییکه داری باهاش گرم میگیری خواسته هاتو با آرامش بهش بگو ولی به عنوان یه وظیفه براش خط و نشون نکش..مثل یه بچه گربه براش ناز کنو درخواستاتو با ناز به شوهرت بگو.
دوسش داشته باشو عاشقانه زندگی کن فدات شم :46:
سلام شمیلا جان
احساس کردم که تازه ازدواج کردید ولی شما هم مثل من 5 ساله ازدواج کردید
ببین یه سری از افکار هست که مختص و خاص همسرته و اون 36 ساله که با این طرز فکر خو گرفته و بزرگ شده و مطمئنا شما توی 5 سال نمی تونی تغییر بدیش و چه بسا با مقاومت در مقابل این طرز فکرش اون رو نسبت به اون رفتار و طرز فکر بیشتر ترغیب می کنید
اول من بهتون پیشنهاد می کنم حتما حتما رو خودتون کار کنید تا این طرز فکر همسرتون رو بپذیرید و با مقایسه های بیجا(که خودم هم اسیرش میشم گاهی) موجبات آزار روحی و روانی خودت و همسرت رو فراهم نکنی
دوم هر وقت این افکار به سراغت اومد که چرا برای من اینطوری و برای خانواده اش اونطوری یه ساکت شو بلند به خودت بگو و ذهنت رو از اون فکر دور کن(چون به هیچ وجه جایگاه ها قابل مقایسه نیست در ضمن خود من هم خیلی برام سخته که مقایسه نکنم ولی دارم رو خودم کار می کنم و گاهی رفتارهایی که همسرم برام کرده رو پررنگتر می کنم در ذهنم تا تو مقایسه ذهنی موفق باشم)
و سوم اینکه تحت هیچ شرایطی با این رفتار همسرتون به صورت مستقیم مخالفت نکنید
و چهارم طوری رفتار کنید که به همسرتون ثابت بشه که خانواده اش رو مثل خانواده خودتون می دونید و حساسیتش رو پدر و مادرش کم بشه
و در نهایت با رفتار هاتون، همسرتون به این نتیجه برسه که شما فقط و فقط به خاطر مسائل اقتصادی زندگیتون مثلا می گید کادوی 40 تومانی نه به خاطر اینکه اینا خانواده همسرتون هستن و شما باهاشون مثلا بدید ..........
سلام شمیلا جان منم دقیقا همین مشکل رو با شوهرم گاهی دارم ولی من معتقدم که همیشه باید آدم به جیبش نگاه کنه یه جوری هدیه بده که آخر ماه نمونهاولا لج میکردم میگفتم اینقدر بده و فقط غر میزدم و گاهی به خونواده خودم هدیه زیاد گرون نمیدادم که اونم ببینه و خجالت بکشه از زندگیمون بزنه بده اینو اون ولی بعد دیدم نه آقا کار خودشو میکنه منم گفتم عین خودش رفتار میکنم حالا که خونواده خودش باید هدیه های گرون بگیرن منم هدیه گرون تر میگیرم شاید اینطوری حالیش بشه بعد آخر ماه که پول کم میاریم از فرصت استفاده میکنمو بهش میگم جیک جیک مستونت بود فکر زمستونت بود اونم به تفکر فرو میره الانا بهتر شده هرچند یه مدت حرص میزدم جای پس انداز کردن همه پولمونو میدیم دست اینو اون ولی کمکم خودش داره میفهمه چون منم عین اون شدم نه خلاف جهت اون به نظر من زندگی یه مسئله ی ریاضیه باید از راه های مختلف بری که به جواب برسی ممکنه دیر و سخت برسی ولی یه روزی مطوئن باش میرسی