+امید

سلام....من اسمم ساراست.....یک دختر...سال سوم تجربی که امسال به سلامتی تمام کردم......وامید...پشت کنکوری....رشته ی انسانی....

خب...مابه دورازهم هستیم...یعنی حتی یکبارهم همدیگرراندیدیم...ولی خیلی عاشق هم هستیم...هم اون منودوست داره وهم من خیلی اونودوست دارم....
من برای شک وتردید درعشقمون مزاحمتون نشدم..اگرهم سوال خاصی هست که به وسیله ی اون جوابموبتونم بگیرم...اشکالی نداره..جواب میدم....
خب..عاشق ومعشوق برای هم مهم هستند...هم من برای اومهمم..وهم امیدبرای من مهمه....تقریبا یک سال ازعشقمون میگذره....تاچندوقت پیش یک چیزی رابهم گفت که خیلی منقلب شدم...:shy:
خب...اوبهم گفت که من توی دوراهی سختی قرارگرفتم...گفت قراره تاچندوقته دیگه که کارش درست شد...بره آمریکابرای ادامه ی تحصیل...خودش میگه..من اگربرم پس توچی؟؟؟؟ نمیتونم تنهات بذارم...ولی هنوزبین دوراهی هست....
من بهش گفتم به خانواده ات بگو نه نمیرم.....گفت که اگرمن بگم نمیرم بهم شک میکنند...چون چندوقت پیش وقتی بهم گفتند که برای تحصیل به آمریکامیفرستنم...خیلی خوشحال شده بودم....که حدنداشت.....حالا هم توی بددوراهی گیرکردم.....
خلاصه....نمیدونم....هم برای من دوریش سخته...حتی یک لحظه هم برای اون....شماچطورکمکمون میکنید؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام
دختر خانم شما دارای حس دخترانه هستید
عاشق کسی شده اید که یکبار هم همدیگر را ندیده اید پس چگونه عاشق شده اید
عشق از نگاه است و
اگر عکس دیدی شاید دورغ بوده
دخترها ساده اند امور ازدواج و نامزدی با پدر و مادر است
در اسلام
دختر مانند گوهری است که تمام امور ازدواج را واگذار به والدینش می کند و بعد تصمیم آنها و خودش همسری و شوهری را ایجاد می کند.
به نظر من پسرها موجوداتی پیچیده اند باید تحقیقات را بکسی محول کنید که خود تجربه دارد
خود را بیخود عاشق کسی نکنید
منطقی باشید زندگی خیلی کوتاهتر از اشتباهات ماست
برادرتان وم

سلام دوست عزیز

راستش اگه یه کمی فکر کنی متوجه می شی که به این نمی گن عشق. اگه آدم واقعاً عاشق باشه جلوی پیشرفت و خوشبختی طرف مقابلش رو نمی گیره. درسته؟
در ضمن شما ندیده و نشناخته چطور ادعا می کنید که عاشق شدید. صددرصد این یک وابستگیه. نمی گم چون دختری حساسی یا ساده ای. نه . این طبیعیه آدم از کسی که محبت می بینیه خوشش میاد و وابسته می شه. ولی بهتره خودت و اون آقا رو از این وابستگی نجات بدی و هر کدومتون به فکر پیشرفت خودتون و دیگری باشید. مطمئناً شما برای ازدواج عجله ندارید. جدا شدن از هر دلبستگی سخته. ولی انسان سریع سازگار می شه و به شرایط عادت می کنه. همونطور که بودن اون آقا عادت کردید به نبودنش هم عادت می کنید. امتحانش هیچ ضرری نداره.
و بدونید که دوباره می شه متولد شد و عاشق شد. و سعی کنید که عشق بعدیتون عاقلانه و از روی احساس نباشه.

موفق باشید

بهرحال شما كه از هم دوريد و همديگرو نمي بينيد چه فرقي مي كنه چه ايران چه امريكا بعدشم شما چي جوري همديگرو مي شناسيد ؟ شايد وقتي همديگرو ديديد ديگه اين حس و به هم نداشته باشيد . بهتر نيست كمي منطقي تر فكر كني

باسلام...اولاباید بگم که برای تردید درعشقم مزاحمتون نشدم..نگفتم که ماعاشق هم هستیم یانه؟ماعاشق هم هستیم...یعنی همدیگر راخیلی دوست داریم....منظورتون اگرازنظرظاهرهست..که ماهمدیگررادیدیم..فقط یکبار..اون صادقه...ومن هم پس ازچندماه بهش اعتمادکردم..کلی تحقیق کردم...وبعدازاعتمادکامل درباره ی خودم هم بهش گفتم....ماهمدیگرراخیلی دوست داریم...خیلی...خب شمامیتونید بین دوراهی که گیرکرده بهترین راه رابهش نشون بدید یانه دیگه مزاحمتون نشم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟فقط یک راه رابهش بگید..کدوم براش بهتره...
ازاین سایت هم من دارم مایوس میشم...

صبر داشته باش تا دوستان بتونند گزيده تر راهنمايي كنند

سلام به خانم عجول عاشق

اين آقا به شما فرمودند كه اگه بهشون بگم نمي رم امريكا شك مي كنند !!!!!

خب شك بكنند !!!! مگه چه اتفاقي مي افته ؟!!! مگه آخرش نبايد با خانواده مطرح بشه تا وصلتي صورت بگيره ؟!!! يا نه مي خواين همينجوري دوست بمونيد ؟!!! به هر حال اگه مي دوني كه عاشقش هستي و عاشقت هست عاشق ترسو نيست و بايد دل به دريا بزنه و با خانوادش مطرح كنه بعد اونا بيان خواستگاري شما همديگه رو ببنيد با هم حرف بزنيدو بعد تحقيقات اوليه اگه خانواده ها هم پسنديدن نظر شما هم مساعد بود مي تونيد به سلامتي بريد زندگي عاشقانتون رو هر كجاي دنيا كه خواستيد انجام بديد . اگه دوست داريد كه هر چه زودتر از سر درگمي در بياييد راهي نيست جز مطرح كردن با خانواده - به هر حال من جنبه مثبتش رو در نظر گرفتم و راهنمايي كردم حالا كاري به باقي قضايا ندارم .......

خیلی ممممنون ازاینکه جوابم رادادید..اونم ازجنبه های مثبت....خب یک مشکلی که هنوزوجود داره فکرنکنم جرات اینوداشته باشه که تابعدازاتمام تحصیل یامابین تحصیل دانشگاهیش به خانواده اش چیزی بگه....ماخیلی مشکل ارتباطی باهم داریم..یعنی به سادگی نمیتونیم باهم صحبت کنیم البته بجزچت که راحت ترازهمه شون هست...اصلا تلفنی نمیتونیم زیادباهم حرف بزنیم مگراینکه خانواده ی هردومون درمنزل حضورنداشته باشند...که هم من تنهاباشم هم اون..تابتونیم باهم تلفنی حرف بزنیم..یعنی اینقدرسخته که باهم ارتباط برقرارکنیم...هم من شمارشودارم هم اون شماره داره..ولی هیچ کدوممون جرات اینونداریم که به هم یکهوزنگ بزنیم..حالاخلاصه....بایدبگم که فکرکنم مشکل ازخودش باشه..هنوزخودش راهشوپیدانکرده..

هر دوتاتون فعلا بچه هستيد و به اقتضاي سنتون داريد رفتار مي كنيد فقط مواظب باشيد تو اين رابطه هيچ كدومتون آسيب روحي نبينيد يا خداي ناكرده دست به كارهاي خلاف و عرف و شرع نزنيد به هر حال اينم يه دوره اي ايست اميدوارم با سر بلندي ازش بيرون بياييد .....

سلام سارا جان
سارای من آخه توکه اونو یبارم ندیدی چطوری یک دل نه صد دل عاشقش شدی . در مورد رفتن اونم از ایران اگر برای پیشرفتش خوبه بزار بره تو هم خودتو درگیر نکن حتما عشق واقعیتو پیدا میکنی اما من به این نوع عاشقی یکم چطوری بگم به دلم نمی شینه

سلام بزار بعهده خودش اگه بره یعنی عاشقیش کشک بوده که چه بهتر توزود میفهمی اگه نداره یعنی واقعا خاطرتو خیلی خواسته که از همچین موقعیتی به خاطر تو میگذره اما در مورد خودت اگر بره مطمئن باش در عرض یک ماه به نبودش عادت میکنی یکمی سخته ولی شدنی من طرفمو هروز میبینمو به اینکه دیگه معشوقش نیستم عادت کردم شاید برام خیلی سخت بود ولی احساسم بهش خیلی کمتر شده شما که اصلا همو نمی بینیت عزیزم عاقل باش ایندتو با این چیزا خراب نکن اینا همش الکی یه روزی خودت میشینی به این روزا میخندی امیدوارم

عزیزم شما الان در سن مناسبي نیستید.به اصطلاح خیلی جوان هستید!(من خودم 21 ساله هستم. کامل درکت میکنم.ولی با اینکه 4سال از شما بزرگترم ولی 40 سال تجربه ام بیشتره!ببین چه دوره ی عجیبیه که 4سالش به اندازه ی 40سال میشه!)

17سالگی زمان مناسبی برای اینطور تصمیم گیری ها نیست.باید کمی صبور باشی.فکر نمیکنی اگه تمام حواست رو به درس و مشقت بدی بهتر باشه؟؟
گفتنش زیاد راحت نیست.ولی ادامه ی رابطه ی شما کاملا بستگی به امید خان داره. واز این زمان به بعد دیگه کاری از دست شما ساخته نیست.اگر شما رو بخواد که به خاطرتون حاضر میشه با خانواده اش که سهله ,با تمام دنیا بجنگه و قيد آمريكا رو هم ميزنه.
ولی وقتی راضی نیست با خانواده اش راجع به شما حتی صحبت کنه و میگه بین دوراهی مونده ...؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ شما چکار میتونی بکنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تو دور و زمونه ای هستیم که رابطه هایی که همه جوره مثبت و حسادت برانگیز بودن با افتضاح تمام میشن.کمی واقع بین باش و قبول کن ریسک شکست تو رابطه ی شما نسبتا بالاست.
البته قصد ناامید کردنت رو ندارم.فقط میگم باید """"""واقع بین"""""" باشی.البته واقعبین شدن فرایندی کاملا زمانبره!و این اصلا خوب نیست.وخیلی از افراد تنها بعد از شکست تو روابطشون این هنر رو به دست میارن.شاید اون موقع کسی نبوده راه جلوی پاشون بگذاره.ولی الان شما اینهمه نظر از اینهمه دوست خوب داری!!:46:

یاد بگیر تو مناسبات اجتماعی مختلفی که داری ,فقط به خودت که نه .ولی اول از همه به خودت فکر کنی.

شما هم کمی توقعت رو از خودت بالاتر ببر!خوب فکر کن و ببین دیگه هییچ آرمان و آرزویی نداری؟خب فکر نکرده هم مشخصه که جواب مثبته.ولی شما باز هم فکر کن!!!!!!!:228:
موفق و سربلند باشی

خب دوستان همدرد دیگه ای نظری ندارند؟؟؟؟بازم راهنمایی میخوام..بیشترازاین توقع داشتم..ولی ازدوستانی که تااین لحظه کمکم کردند ممممنونم