علاقه به همکلاسی

سلام به همه دوستان عزیز.من از ترم سوم به همکلاسیم علاقه مند شدم.اون اوایل خودم قضیه رو زیاد جدی نگرفته بودم.گفتم شاید یک احساس زود گذر باشه.ولی هرچی که گذشت فهمیدم که قضیه کاملا جدیه.هیچ کار خاصی تا اواخر ترم 6 انجام ندادم که متوجه علاقم به خودش بشه.تا اینکه ازش جزوه گرفتم واین جزوه گرفتن باعث شد که تصمیم بگیرم کاری بکنم .چندهفته بعد از علاقه خود م بهش گفتم.قرارشد فکربکنه وبهم جواب بده .پس از 10 روز ازش جواب گرفتم.گفت من نمی تونم همچین کاری بکنم چون دار یم در س می خونیم ودرنهایت گفت در حقیقت می ترسم به نظرم که توحرفاش وجوابش تردید داره می خواستم بدونم که باید چیکار کنم؟؟؟من دوستش دارم

سلام دوست عزیز

اگر علاقه تون به ایشون جدیه و خواستار یک زندگی منطقی توام با عشق و علاقه هستید بهتره فقط و فقط به طور کاملا رسمی و از طریق خانواده اقدام کنید.

موفق باشید.

ممنون از راهنمایی شما.علاقم به ایشون کاملا جدیه.می تونم به مادرم بگم که بره باهاش صحبت کنه تا نظرش رو بدونه و بعد اقدامات بعدی میشه بیشتر راهنماییم کنین.یعنی این امکان زیاده که ایشون می خوان بفهمن من تو علاقه ای که بیان کردم جدی هستم یا نه؟واین جواب را دادن که عکس العمل من رو بسنجن؟؟

سلام پسر خوب

پس میخواستی همون بار اول بله رو بگه؟؟؟:P

این تردیدش تو جواب دادن نشون میده دختر عاقلیه.

به نظرت چه ویژگی هایی داشته که تو رو جذب کرده؟

سلام.ممنون از کمک شما.نه همچین انتظاری رو نداشتم که همون دفعه ی اول بله بگه.واقعا دختر غاقل وکاملا منطقی می باشد.دختر خیلی خوبیه.ساده است.سادگی به این معنا که درگیر ظواهر وزرق و برق واینجور مسائل نیست.فهم وشعور بالایی داره...فقط نمی دونم الان باید چیکار کنم؟؟؟ترم بعد یعنی مهر ماه آخرین فرصتمه و احتمالا درسش تموم میشه.

دوست عزیز ترم تموم میشه زندگی که تموم نمیشه حتما باید تو دانشگاه ازش خواسگاری کنی؟؟
من فکر میکنم یکم بزار بگذره ولی همچنان علاقت رو بهش نشون بده اما نه طوری که فکر کنه یه وقت خبریه
اون الان جوان هست و فکر میکنه موقعیت های دیگه ای هم میتونه داشته باشه اما شما میتونی بهش نشون بدی که بهترینی
سعی کن زیاد اصرار نکنی اگه مقید هستش از راه صحیحش وارد شو.
این فقط نظر شخصیم بود.

ممنون از راهنمایی شما.اصراری برای خواستگاری تو دانشگاه ازش ندارم.فقط میترسم دیگه بهش دسترسی نداشته باشم.چجوری علاقم را بهش نشون بدم.که فکرنکنه خبریه!چجوری نشون بدم که بهترینم؟راه صحیح از نظر شما چیست؟؟؟

سلام nm69
به همدردی خوش آمدی :72:

نقل قول:

---

چجوری علاقم را بهش نشون بدم؟

---

تا قبل از انتخاب نهایی و نامزدی رسمی، دمیدن در تنور احساسات ممنوع.

همون‌طور که مریم خانوم گفتن، تنها راه درست برای ارتباط، خواستگاری رسمی به همراه خانواده‌هاست.

فقط قبل از این‌که با مادرت در مورد این خانوم صحبت کنی، چند موردو مد نظر داشته باش. شما الان حدود ۲۱ سال داری. آیا برای ازدواج آماده‌ای؟ در مورد شرایط اقتصادی صحبت نمی‌کنم. منظورم بلوغ و آمادگی‌های روانی برای ازدواجه. توانایی مدیریت خانه، تامین نیازهای روانی همسر و ... رو داری؟
البته پاسخ به این سوال شاید آسون نباشه. بد نیست که از یه مشاور کمک بگیری تا بهتر بتونی میزان آمادگیتو بسنجی.

در مورد دختر خانم، مشخصاتی که گفتی همگی خوب هستن و ان‌شاءالله که همین‌طور باشن. اما آیا از نظر فرهنگی و مذهبی در یک سطح هستین؟ هم‌سطح بودن طرفین تا حد زیادی از مشکلات کم می‌کنه.

نقل قول:

---

چجوری نشون بدم که بهترینم؟راه صحیح از نظر شما چیست؟؟؟

---

شما خودت باش و سعی نکن خودتو جور دیگه‌ای نشون بدی، اگه مناسب هم باشین، ایشون هم شما رو بهترین خواهند دونست.

در انتها خلاصه‌ای میگم. اگر شرایط ازدواج داری، به صورت رسمی و از طریق خانواده از ایشون خواستگاری کن. در این راه به خدا توکل کن، اگه مناسب هم باشین به هم می‌رسین. ابراز علاقه و زدن حرف احساسی رو هم در حین این راه بر خودت ممنوع کن، چون به ضررت تموم میشه.

موفق باشی :72:

از دید یه دختر بهت جواب میدم:

بهترین راه حل الان اینه که برری به خانوادت بگی ببینی دختری که انتخاب کردی مورد تایید خانوادت هم هست یا نه! بعد از تحقیقات و تایید خانوادت و اینکه پاپیش گذاشتن اون موقع وقتشه که خودت رو بهش اثبات کنی.

فعلا فقط تا میتونی خودت باش... همون شخصیتی که خودت از خودت انتظار داری... مطمئن باش اینجوری جذب مردانگی و اخلاقت میشه.

ممنون از کمک های دوستان.من 22 سالمه .درسته که الان شرایط ازدواج رو ندارم.ولی این درسته که به خاطر این فراموشش کنم.بعضی ها میگن چون شرایط ند اری باید فراموشش کنی .شاید اگر دیگه پیگیر نشم فکر کنه که من تو تصمیمم جدی نبودم.واین علاقه هم الکی بوده.مادرم از علاقم به ایشون خبر داره.قراره که بره هم ببینتش هم باهاش صحبت کنه.مسلما من علاقه ای به این ندارم که خودم رو جور دیگه ای نشون بدم.

سلام دوست عزیز.

به همدردی خوش اومدین:72:

یه مقداری از خودتون بگید.
چند سالتونه؟
اون دختر خانم چند سالشونه؟
دقیقا چی به ایشون گفتید؟ گفتید که بهشون علاقه مندید؟
و ازشون چی پرسیدید که گفتن من نمیتونم همچین کاری رو انجام بدم؟

nm69 عزیز سلام

ورودتون به تالار همدردی را خیر مقدم میگم

به سوالات دختر مهربون پاسخ دهید تا دوستان راهکار ارائه بدهند

مسلما قصد شما خیر هست فقط دوست دارم دلایلتون از انتخاب این خانوم بدونم

و آیا شرایط ازدواج دارید؟

موفق باشید:72:

سلام ممنون از توجه شما.من 22 سالمه.دانشجوی سال آخر.ایشون 23 سالشونه.من تقریبا پس از 2 سال که این علاقه رو تو دلم نگه د اشتم اردیبهشت امسال رفتم جلو و از علاقم بهش گفتم.وخلاصه قرار شد که فکر کنه و بهم جواب بده.پس از 10 روز جوابش این بود که من نمیتونم همچین کاری بکنم(درپاسخ به ابر از علاقه من)دلیلشم هم سنش بود که البته خودش گفت این زیاد مهم نیست ولی دلیل بعدیش این بود که داریم درس می خونیم.اشار ه ای به سربازی کر د و گفت و به نظرتون الان به نظرتون زود نیست برای 3 یا 4 سال دیگه از الان تصمیم بگیریم.ودر نهایت گفت در حقیقت می ترسم.جمع بندی من از حرفاش این بود که در کل تردید داره و شرایط من نگرانش میکنه.نظر شما چیه؟؟؟اگرقصدم خیر نبود به خودم این اجازه ر و نمیدادم که برم جلو.دختر خیلی خوب وساده ای هست.ساده بودن به این معنا که در گیر ظواهر واین مسائل نیست.دختریه که دانشگاه را با جاهای دیگه اشتباه نگرفته.دختر بافهم و شعوریه

کسی نمی خواد راهنمایی کنه؟؟؟؟؟؟؟؟

هر چی فکر میکنم میبینم در وضعیت فعلی 30 ساله هاش توی تأمین شرایط ازدواج مانده اند، آن وقت شما با 22 سال سن، بدون شغل؛ خدمت نرفته، پس انداز ! اینا هم موارد سخت افزاری ازدواج هست، نرم افزاریش هم، مهارتهای زندگی، تجربه، باور کن هر سال که به سن شما اضافه میشود، چیز جدیدی یاد میگیری و قطعا" معیارها و ملاک هایت نسبت به ازدواج تغییر میکند.
فرض بر اینکه ایشان قبول کردند، بازهم میگم شما که هنوز درس را تمام نکرده ای، سربازی نرفتی، شغل پیدا کردن،و پس انداز، روی هم 4سال طول میکشد، میخوای در این 4 سال چیکار کنی؟ یه کم واقعبین باش دوست جوان من

ممنون ازتوجه ونظر شما د وست عزیز.یعنی باید به همین راحتی کسی رو که د وستش دارم فر اموشش کنم.............

من دوستش دارم ونمی خوام فراموشش کنم.چیکار کنم؟

با عرض پوزش از جمع من نظرم تقریبا مخالف بقیس:305:
منم با همکلاسیم ازدواج کردم. ترم آخر. سربازی نرفته بود.........کار نداشت......
اما عاشقم بود و عاشقش بودم و این برای ما همه چی بود. از صفر شروع کردیم اما الان از همه همکلاسیهامون زندگی موفقتری داریم خدا روشکر. من نمیدونم اون خانوم چه احساسی به شما داره اما اگه دو طرف واقعا همدیگه رو دوست داشته باشن و کاملا شرایط آینده رو تجسم کرده باشن(که یه وقت شرایط واقعی و مشکلات نزنه تو ذوقشون)
مهمتر از همه حمایت خانواده ها باید پشتتون باشه منظورم مادی نیست بیشتر درک شرایطتونه مثلا فردا هی نگن ما رسم نداریم زود باید بیای عروسی بگیری یا رسم داریم باید فلان کارو کنی بهمان کارو کنی.
یا خانواده خودتون باید حتما اون دخترو قبول داشته باشن وگرنه شرایط اونقدر حساس هست که عدم حمایت یکی از خانواده ها کاملا میتونه روزگارو خدای نکرده تلخ کنه اونوقت شانس ازدواج موفق وجود داره
پس مرور میکنیم. شرایط لازم برای موفقیت در ازدواج دانشجویی::311:
1- عاشقش باشین
2-به همون اندازه عاشقتون باشه
3- خانواده ها (هر دوطرف)انتخابتونو قبول داشته باشن و حمایت کنن
4-صبر و تحملو پشتکارتون زیاد باشه
شما تا اینجا و تو نوشته هاتون فقط شرط یکیو داشتین ببینین بقیه صدق میکنه یا نه

سلام ممنون از اینکه از تجربه شخصیتون رو گفتین و یه کمی به من امید دادین.د ر کل نظرتون خیلی خوب بود .به نظرم تردید داره وشرایط نگرانش میکنه.نمی د ونم مهر ماه امدو احتمالا باید برم ویک بار د یگه باهاش صحبت کنم.نظر شما چیه؟

به نظر من وقتی کسیو دوست داری باید همه تلاشتو برای بدست آوردنش بکنی وگرنه همیشه افسوسش بدل می مونه اما نه به هر قیمتی. اینکه توان خوشبخت کردنشو در خودتون میبینین شرطه ....اینکه واقعیاتو رو بگین و آینده رو واقعی ببینین و ببینن شرطه.....هیچ قولی که میدونین نمیشه بهش عمل کرد هم ندین
اما قبلش یه کوچولو هم به خانوادتون اشاره کنین ببینین عکسالعملشون چیه.همونطور که گفتم مهمه نظرشون چی باشه.ایشالا هر چی خیرتونه پیش بیاد و دلتون هیچوقت نشکنه:323:

بازم ممنون از توجهی که د ارین.من قبا از اینکه بهش بگم به مادرم گفتم ومادر و خواهرم از این علاقه خبر د ارند .