تنهایی و نداشتن حتی یک دوست صمیمی یه پسر 18ساله

سلام خدمت اعضای سایت همدردری الان که دارم این مطلبو مینویسم خانواده ام رفتن عروسی پسر همسایه مون در حالی که منم دعوت بودم ولی نرفتم..الان افسردگی شدید گرفتم چون که من حتی یه دوست صمیمی که باهاش بیرون برم هم ندارم شاید باورتون نشه ام بعضی وقتا میشه که دو روز توی خونه میمونم و اصلآ بیرون نمیرم بعضی وقتا به پسرداییم و پسر عموهام حسودیم میشه وقتی که به خونه ی اونها میرم اونها روزی چندبار میرن بیرون و با nنفر صحبت میکنن و بیرون میرن و وقتشون رو با اونها میگذرونن ام من بیچاره حتی یه دوست هم ندارم بخدا دیگه از زندگی خسته شدم اصلآ یکی منو راهنمایی کنه که چجوری دوست پیدا کرده تا منم اونطوری یکی دوتا دوست صمیمی پیدا کنم... تو دانشگاه که قبول شدم پیش خودم گفتم دیگه از شر تنها خونه موندن و هی متلک های مادرم رو شنیدن که چرا بیرون نمیری راحت میشم ولی از شانس من بیشتر بچه هایی که با من هم رشته هستن از شهرهای دیگه میان و اکثرا خوابگاهین تازه من هرچی با هفت هشت نفر دیگه که تو شهر خودمونن گرم میگیرم اونها به هیچ وجه من رو رفیق خودشون به حساب نمیارن ,با همسایه هامون هم که از همون اول بخاطر این که پدرم زمان نوجوانی میگفت بچه های سر به راهی نیستن و باهاشون نگرد هیچ سلام علیکی ندارم گاهی وقتا پیش خودم میگم اگه محلمون رو عوض کنیم شاید چند تا دوست پیدا کنم اما کو گوش شنوا خلاصه اینو بگم که از تنهایی خونه موندن و نداشتن دوست کلافه شدم و نمیدونم چیکار کنم (راستی این رو هم بگم که من دوشن خفیف (مشکل عضلانی پا)که خیلی خیلی خفیفه و خودم کارای خودم رو میکنم و مثل یه آدم عادی زندگی میکنم ولی فقط چند بار از دیگران شنیدم که میگن چرا یه جوری راه میری مگه پات درد میکنه که اونطوری را میری؟؟ که هروقت این حرف رو میشنوم افسرده تر میشم..ولی باور کنید راحت راه میرم وهیچ احساس دردری هم نمیکنم )حالا به نظر شما چه طوری نزارم ادامه ی جوونیم تباه شه و چندتا رفیق خوب چجوری پیدا کنم؟؟؟

سلام
شما خیلی ساکت هستید یا نه؟ با دیگران راحت سر صحبت رو باز میکنید؟ در ارتباط با دیگران تا چه حد میتونید پیش برید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط s@h@r

سلام
شما خیلی ساکت هستید یا نه؟ با دیگران راحت سر صحبت رو باز میکنید؟ در ارتباط با دیگران تا چه حد میتونید پیش برید؟

---

سلام بله خیلی ساکتم..به هیچ وجه نمیتونم با کسی راحت سر صحبت رو باز کنم..و در ارتباط با دیگران خیلی ناموفقم..

سلام

به نظرم دنبال یه رشته هنری یا ورزشی برو... توی اینجور مکان ها معمولا آدم دوستان باحالی پیدا میکنه

به خودت مطمئن باش..اعتماد به نفست رو ببر بالا,همیشه لبخند ملایمی روی لبات داشته باش,تمیز و مرتب لباس بپوش,از ادکلن استفاده کن,به سر و وضعت برس,

اطلاعات عمومیت رو ببر بالا,که وقتی توی جمعی قرار میگیری حرف و نظری برای گفتن و بحث کردن داشته باشی

اگر اندکی اعتقادات و تمایلات مذهبی داری ,بسیج پایگاه یا مسجد محلتون ثبت نام کن.اونجا میتونی دوستای خوبی پیدا کنی, باور کن خیلی از این بسیجی ها اونقدرا هم متحجر و خشک نیستن اتفاقا آدمای باحال و بامرام خیلی داخلشون پیدا میشه....

خوب پس شما هم مشکل منو دارید.اهل کجا هستید؟اگه شیرازی هستی میتونم یک جایی رو به شما معرفی کنم تا کمکت کنن.من هیچ وقت نمیتونستم با کسی راحت باشم سر صحبت رو باز کنم و همیشه از تنهایی به شدت رنج میبردم. به خاطر اینه که زیادی توی لاک خودمونیم .از رو شدن جلوی دیگران نترس راحت و با اعتماد به نفس نظر بده و صحبت کن .اونجایی که من رفتم با برنامه هاشون حسابی منو شکه کردن و باعث شد بتونم تا حدودی از لاک خودم بیرون بیام و با دیگران راحت تر بشم البته هنوز خیلی مونده تا درست بشم ولی همین قدر هم که درمانم کردن عالی بود اگه توی اون کلاس شرکت نمیکردم هیچوقت نمیتونستم از لاک خودم بیام بیرون . قبلا ادما رو میدیم که انگار از من فرار میکردن به خاطر نگاهم بوداز بس با دیگران راحت نبودم و تو لاک خودم مونده بودم نگاهم ادم ها رو از من دور میکرد. ولی الان میبینم که دیگه کسی از من فرار نمیکنه چون نگاهم با اون شک درست شد. از اطرافیانتون در مورد نگاهتون بپرسید که دیگران رو از شما دور نمیکنه؟
حالا اگه شیرازی نیستی حتما پیش یک روانشناس برو.

بهترین کار اینه که وارد اجتماع بشی توی خونه هیچ دوستی وجود نداره باور کن
بهتره به یه کلاس بری مثلا کلاس زبان یا ورزشی قطعا دوستای زیادی پیدا میکنی من فکر میکنم شما درون گرایی مثل من اما این به این معنی نیست که اعتماد به نفست پایین باشه سعی کن با همه گرم بگیری حتی با کسایی که نمیشناسیشون مثلا من خودم دیروز کنکور داشتم اونجا کسیو نمیشناختم ولی خیلی سریع همونجا چندتا دوست پیدا کردمو برگشتنی هم با هم اومدیم چه اشکالی داره مگه؟؟
سعی کن تو بحثای دیگران شرکت کنی و نظرات سازنده هم بدی یکم هم اطلاعات عمومیت رو بالا ببر مثلا برای یه پسر خوب نیس برنامه نود نگاه نکنه من خودم خیلی خوشم نمیاد ولی راستش همیشه همه دوستام درموردش صحبت میکنن نمیشه که من مثل شلغم وایسم کنار و گوش کنم اینطوری وقتی وارد بحث میشم ارزشم هم بالا میره دوران نوجوونی همینه دیگه باید همینطوری سپری کرد رفت نگران نباش حساسیت هم نشون نده:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط poooyan

دوران نوجوونی همینه دیگه باید همینطوری سپری کرد رفت نگران نباش حساسیت هم نشون نده:72:

---

من فکر نمیکنم با سپری شدن دوران نوجوانی مشکل حل بشه چون مال من هم نشد. من فکر میکنم ایشون مثل من بیش از حد نرمال درونگرا هستند و باید حتما فکر درمان باشن و الا همین جور خام و بی تجربه عمرشون تلف خواهد شد مثل من .الان من با خودم فکر میکنم اگه همچین کلاسی رو من در سن 17 18 سالگی رفته بودم الان این همه خام و بی تجربه نبودم و هیچ غمی نداشتم .

s@h@r توصیه خوبی داشته. ورزش هم خوبه. کار دیگه ای که بتونی بکنی و برات خیلی می تونه مفید باشه شرکت در کلاسای تئاتره. می ری هم نقش ادمای دیگه رو بازی می کنی و دیالوگاشونو حفظ می کنی که این می تونه بعدا توی رفتارات و حرف زدنات کمکت باشه هم اینکه باید یاد بگیری که نقش رو پیاده کنی یعنی بلند صحبت کنی یا اروم و حس داشته باشه هم صدات و هم حرکات بدنت. خلاصه مجبور می شی یه مقدار پررو شی! سخته ولی خوبه واست. الانم سنت خوبه و کمه و وقت یادگیری و ازمون و خطا کردنه.
هر ضعفی که ادم داره باید با جرات بزنه توی دل اون ضعف. هر چی زودتر بهتر.

دوست واقعی پیدا کردن خیلی هم راحت نیست. صبوری می خواد. فعلا در همون حد خوش گذروندن و سر کلاس یا مهمونی و بیرون با یکی بودن از یه دوست عادی (نه صمیمی) توقع داشته باش. اغلب هم همینن ادما. توی یه مسیری از زندگی که بیشتر اوقات کوتاهه با همدیگه هم مسیرن و در کنار هم قرار می گیرن (مثلا در طول یک کلاس) بعدم که تموم می شه اون هم مسیری هرکی می ره دنبال کار دیگه ای و توی یه مسیر دیگه با یه ادم هم مسیر دیگه می ره همراه می شه. واسه همینم می گم در حالت کلی توقع یه دوست عادی از ادما داشته باش.

ورزش بکن. اگه توی مهمانی ها باید برقصی رقصیدنو هم برو کلاس یاد بگیر. مثلا واسه بعضی مهمونیا که همش همه دارن می رقصن اگه ادم بلد نباشه درست خوب نمی تونه با بقیه همراهی کنه. در این مورد رقصیدن می شه ابزار ارتباط اصلی. اگه نباشه خوب ادم جاش نمی شه تو اون مهمونی. سر کلاسا سعی کن خوب درس بخونی و اگه کسی هم کمک خواست (تا وقتی که به خودت ضرری نرسیده) کمکش کنی. مثلا یکی غیبت داشته خودت برو بهش بگو می خوای جزوه کپی بگیری. اینجا این می شه ابزار رابطه.
خیلی هم فکر نکن و فکرتو مشغول نکن. خوشحال و ازاد باش. اینطوری راحت تری و مردم هم باهات راحت ترن.

تو خونه که میشینی یه کاری بکن. بیکار نشین. کلاسای زیادی هست که می تونی بری یه فن یا هنر و حرفه یاد بگیری. هر چی که دوست داری. تو زندگی خودتو روی روال درست و با برنامه بکن. همراهت ادمای مختلفی می بینی. ممکنه از بین اونا بشه دوست واقعی هم پیدا کنی اما بیشترشون مطمنا می تونن برات در حد دوستی کوتاه مدت باشن. قاعدتا یه کاری می کنی توی خونه دیگه. یا درس می خونی یا هرچی. وگرنه برو بیرون ورزشی هنری حرفه ای چیزی یاد بگیر.

یه مورد دیگه هم ممکنه باعث بشه ادم نتونه راحت با کسی گرم بگیره اینه که به خاطر خانواده اش خیلی احساس محدودیت کنه. یعنی مثلا پدر مادرش این تصورو واسش ایجاد کردن که اگه تو فلان کارو بکنی ابروی ما می ره. اینطور حرف نزن اینجا نرو اونو نبین اینو نکن که چی؟ که ابروی ما می ره! این فکرا رو از خودت دور کنی حس ازادی پیدا می کنی و خودت تشخیص می دی که کی باید چه رفتاری بکنی. یه مورد دیگه هم اینه که ادم خودش خودشو محدود کنه. مثلا به خودش بگه اگه اینو بگم طرف ناراحت می شه. این اعتراضو نکنم بهتره و این چیزا. اینطوری هم فقط ادم از بقیه دور میشه. می تونی کارگاه رفتار جراتمندانه رو هم بخونی.

موفق باشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

ورزش هم خوبه. کار دیگه ای که بتونی بکنی و برات خیلی می تونه مفید باشه شرکت در کلاسای تئاتره. می ری هم نقش ادمای دیگه رو بازی می کنی و دیالوگاشونو حفظ می کنی که این می تونه بعدا توی رفتارات و حرف زدنات کمکت باشه هم اینکه باید یاد بگیری که نقش رو پیاده کنی یعنی بلند صحبت کنی یا اروم و حس داشته باشه هم صدات و هم حرکات بدنت. خلاصه مجبور می شی یه مقدار پررو شی! سخته ولی خوبه واست. الانم سنت خوبه و کمه و وقت یادگیری و ازمون و خطا کردنه.
هر ضعفی که ادم داره باید با جرات بزنه توی دل اون ضعف. هر چی زودتر بهتر.

---

منم فکر میکنم برای ادامه درمان مشکلم کلاس تئاتر برام خیلی خوب باشه.
یک ورزش عالی و معجزه گر برای بالا بردن اعتماد به نفس و حس شادابی و طراوت یوگاست . حتما امتحانش کن معتادش میشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط s@h@r

منم فکر میکنم برای ادامه درمان مشکلم کلاس تئاتر برام خیلی خوب باشه.
یک ورزش عالی و معجزه گر برای بالا بردن اعتماد به نفس و حس شادابی و طراوت یوگاست . حتما امتحانش کن معتادش میشی.

---

از کجا کلاس یوگا گیر بیارم؟ همونجاهایی که باشگاه و بدنسازی دارن یوگا هم دارن؟ یا دنبال سی دی اموزشیش باشم؟

معمولا باشگاه یوگا جداست.توی شیراز میتونم باشگاه پردیسان سر قدوسی شرقی و باشگاه سلامت خیابان فلاحی واکادمی یوگای فارس رو معرفی کنم.از رو سی دی کار نکنین باید حتما زیر نظر مربی خوب انجام بدید چون اگر غلط انجام بشه جدا اسیب زاست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط s@h@r

خوب پس شما هم مشکل منو دارید.اهل کجا هستید؟اگه شیرازی هستی میتونم یک جایی رو به شما معرفی کنم تا کمکت کنن.من هیچ وقت نمیتونستم با کسی راحت باشم سر صحبت رو باز کنم و همیشه از تنهایی به شدت رنج میبردم. به خاطر اینه که زیادی توی لاک خودمونیم .از رو شدن جلوی دیگران نترس راحت و با اعتماد به نفس نظر بده و صحبت کن .اونجایی که من رفتم با برنامه هاشون حسابی منو شکه کردن و باعث شد بتونم تا حدودی از لاک خودم بیرون بیام و با دیگران راحت تر بشم البته هنوز خیلی مونده تا درست بشم ولی همین قدر هم که درمانم کردن عالی بود اگه توی اون کلاس شرکت نمیکردم هیچوقت نمیتونستم از لاک خودم بیام بیرون . قبلا ادما رو میدیم که انگار از من فرار میکردن به خاطر نگاهم بوداز بس با دیگران راحت نبودم و تو لاک خودم مونده بودم نگاهم ادم ها رو از من دور میکرد. ولی الان میبینم که دیگه کسی از من فرار نمیکنه چون نگاهم با اون شک درست شد. از اطرافیانتون در مورد نگاهتون بپرسید که دیگران رو از شما دور نمیکنه؟
حالا اگه شیرازی نیستی حتما پیش یک روانشناس برو.

---

متاسفانه شیراز زندگی نمیکنم و همدانم از راهنماییتون ممنون.

سلام دوست عزیز به همدردی خوش اومدی.

نقل قول:

---

شاید باورتون نشه ام بعضی وقتا میشه که دو روز توی خونه میمونم و اصلآ بیرون نمیرم

---

دو روووووووووووووووووووووزز؟ ؟!!وای چقد زیاد!!!خدای من یعنی ممکنه کسی دو روز ازخونه نره بیرون؟!!!:)

پسر جان خوشت میاد به خودن انگ بچسبونی؟؟؟خیلیا ممکنه دو روز از خونه نرن بیرون.
اصلا ادما چرا از خونه بیرون میرن؟
یا باید برن سر کار..یا مدرسه و دانشگاه و محیط اموزشی..یا برن خرید..تفریح..بازار...کلاس..خو� �ه دوست یا فامیل

هر کسی با یه هدفی از خونه بیرون میره..به جز عده ای که کلا ول میچرخن..حالا تو هم اگه میخوای بری بیرون باید یه هدفی داشته باشی.
ازچی ناراحتی؟که چرا ول نمی چرخی؟
خوب یه برنامه بچین و برو بیرون.مثلا هر روزنیم ساعت یا بیشتر برو پارک هوا خوری،خریدای خونه رو برو اینجام بده،باشگاه برو...

نقل قول:

---

چون که من حتی یه دوست صمیمی که باهاش بیرون برم هم ندارم

---

حالا نمیشه قضیه رو بر عکس نگاه کنی؟یعنی بری بیرون تا با ادمای مختلف اشنا بشی...دوست که نمیاد در خونتون بگه بیا با هم دوست شیم.باید بری بیرون تا پیداش کنی.

پیشنهادم اینه که الان اگه میتونی یه کار پاره وقت پیدا کن حتی در حد کاراموزی..به دانشگاه اکتفا نکن..یه حرفه دیگه یاد بگیر.اینجوری هم اعتماد به نفست بالا میره.هم دایره ادمایی که باشون در ارتباطی بیشتر میشه.

نقل قول:

---

(راستی این رو هم بگم که من دوشن خفیف (مشکل عضلانی پا)که خیلی خیلی خفیفه و خودم کارای خودم رو میکنم و مثل یه آدم عادی زندگی میکنم ولی فقط چند بار از دیگران شنیدم که میگن چرا یه جوری راه میری مگه پات درد میکنه که اونطوری را میری؟؟ که هروقت این حرف رو میشنوم افسرده تر میشم.

---

خوب عضله پات رو با ورزش تقویت کن.البته قبلش با متخصص مشورت کن.

انقد هم به خودن انرژی منفی نده..خودتو دوست داشته باش.به خودت محبت کن.کارایی که دوست داری بقیه برات انجام بدن خودت واسه خودت انجام بده...این کلید جذب محبت دیگران به سمت خودمونه.

از ارتباط با دیگران هر وقت ترسیدی..برو تو دل ترس..برو جلو تا ببینی ترست یه شیر درنده نیست یه بچه گربه کوچولوئه..شایدم جوجه:311:

پ.ن:یادت باشه دوست با کسایی که باشون گذران وقت داریم.فرق میکنه.

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

سلام دوست عزیز به همدردی خوش اومدی.

نقل قول:

---

شاید باورتون نشه ام بعضی وقتا میشه که دو روز توی خونه میمونم و اصلآ بیرون نمیرم

---

دو روووووووووووووووووووووزز؟ ؟!!وای چقد زیاد!!!خدای من یعنی ممکنه کسی دو روز ازخونه نره بیرون؟!!!:)

پسر جان خوشت میاد به خودن انگ بچسبونی؟؟؟خیلیا ممکنه دو روز از خونه نرن بیرون.
اصلا ادما چرا از خونه بیرون میرن؟
یا باید برن سر کار..یا مدرسه و دانشگاه و محیط اموزشی..یا برن خرید..تفریح..بازار...کلاس..خو� �ه دوست یا فامیل

هر کسی با یه هدفی از خونه بیرون میره..به جز عده ای که کلا ول میچرخن..حالا تو هم اگه میخوای بری بیرون باید یه هدفی داشته باشی.
ازچی ناراحتی؟که چرا ول نمی چرخی؟
خوب یه برنامه بچین و برو بیرون.مثلا هر روزنیم ساعت یا بیشتر برو پارک هوا خوری،خریدای خونه رو برو اینجام بده،باشگاه برو...

نقل قول:

---

چون که من حتی یه دوست صمیمی که باهاش بیرون برم هم ندارم

---

حالا نمیشه قضیه رو بر عکس نگاه کنی؟یعنی بری بیرون تا با ادمای مختلف اشنا بشی...دوست که نمیاد در خونتون بگه بیا با هم دوست شیم.باید بری بیرون تا پیداش کنی.

پیشنهادم اینه که الان اگه میتونی یه کار پاره وقت پیدا کن حتی در حد کاراموزی..به دانشگاه اکتفا نکن..یه حرفه دیگه یاد بگیر.اینجوری هم اعتماد به نفست بالا میره.هم دایره ادمایی که باشون در ارتباطی بیشتر میشه.

نقل قول:

---

(راستی این رو هم بگم که من دوشن خفیف (مشکل عضلانی پا)که خیلی خیلی خفیفه و خودم کارای خودم رو میکنم و مثل یه آدم عادی زندگی میکنم ولی فقط چند بار از دیگران شنیدم که میگن چرا یه جوری راه میری مگه پات درد میکنه که اونطوری را میری؟؟ که هروقت این حرف رو میشنوم افسرده تر میشم.

---

خوب عضله پات رو با ورزش تقویت کن.البته قبلش با متخصص مشورت کن.

انقد هم به خودن انرژی منفی نده..خودتو دوست داشته باش.به خودت محبت کن.کارایی که دوست داری بقیه برات انجام بدن خودت واسه خودت انجام بده...این کلید جذب محبت دیگران به سمت خودمونه.

از ارتباط با دیگران هر وقت ترسیدی..برو تو دل ترس..برو جلو تا ببینی ترست یه شیر درنده نیست یه بچه گربه کوچولوئه..شایدم جوجه:311:

پ.ن:یادت باشه دوست با کسایی که باشون گذران وقت داریم.فرق میکنه.

موفق باشی

---

دوست عزییز سلام خیلی ممنون انصافا با نظراتت حال کردم:104: ام یه نکته ای که باید بگم اینه که بخدا من با هرکی میخوام صمیمیت ایجاد کنم فرد مورد نظر هیچ صمیمیت متقابلی ایجاد نمیکنه و حتی پشت سرم من رو پیش بقیه مسخره هم میکنه

من فکر میکنم مشکل شما اینه که در برخورد با دیگران راحت نیستی ونگران قضاوتهاشون هستی . باید این سختی رو بشکونی . از هرچیزی که میترسی در روابطت بادیگران پیش بیاد با جرات بپذیری و انقدر اعتماد به نفس داشته باشی که اگر کسی هم تمسخرت کرد فکر نکنی تمام شخصیتت زیر سوال رفته هر کسی اشتباهاتی رو داره باید بیشتر وارد اجتماع بشی خطا کنی تا پخته تر بشی .سعی کن هر کاری که برات سخت هست ومی ترسی رو حتما انجام بدی. یا از دیگران بخواه تو رو در معرض انجام کارهایی که میترسی قرار بدن تا دل و جرات پیدا کنی . باید خطا کنی تا پخته شی .

نقل قول:

---

یه نکته ای که باید بگم اینه که بخدا من با هرکی میخوام صمیمیت ایجاد کنم فرد مورد نظر هیچ صمیمیت متقابلی ایجاد نمیکنه و حتی پشت سرم من رو پیش بقیه مسخره هم میکنه

---

از کجا میدونی پشت سرت مسخرت می کنه؟
من امتحان کردم وقتی ادم حساس بشه خیال میکنه همه پشت سرش حرف میزنن..اینجوری کم کم واقعا اتفاق می افته و بدگو پیدا میکنه.
ازاین به بعد هر وقت تو ذهنت اومد کسی دربارت بد میگه یا حتی خودت شنیدی داره بدگوییت رو میکنه ازبخشش استفاده کن..بگو من این فرد رو میبخشم و رها میکنم..بعد ذهنت رو متمرکز یه موضوع خوب کن..باور کن تاثیرشو میبینی.
بخشایش کلید رهایی ماست.بخشایش خودمون و دیگران.
بخشایش مثل بازشدن غل و زنجیر از پای روحمونه و اجازه میده روحمون به سمت موضوعات خوشایند بره.

کمی درباره صمیمیت توضیح بده.

موفق باشی

در مورد نگاهت از اطرافیانت پرسیدی؟ به نظرم حتما این کار رو بکن.من تا قبل از اینکه اون شک(افشاسازی من) به من وارد بشه متوجه نگاهم نبودم.