نمایش نسخه قابل چاپ
پسری 24 ساله هستم همانطور که از عنوان مشخص است از تاریکی وحشت دارم البته هنگام تنهایی .به دکتر روان شناس هم مراجعه کردم ولی ...
همیشه در خانه تمام چراغ ها روشن است.
چه اتفاقی می افتد؟ضربان قلبم بالا می رود هر دو پا سست می شود .
اگر از در یا دیوار صدا بیاید به اولین چیزی که فکر می کنم چاقو برای دفاع از خود
ایا این ترس درمان دارد؟
در گذشته اتفاقی برای خودتون یا خانواده تون یا دوستاتون افتاده که اتفاق خوبی نبوده؟
سلام
خوش امدید به همدردی
شما اهل بازیهای کامپیوتری ترسناک و یا فیلمهای ترسناک هم هستید؟
تحصیلاتتون چیه؟رشته تحصیلیتون چیه؟
شغلتون چیه؟مجردید؟
با کی زندگی میکنید؟
نقل قول:
نوشته اصلی توسط maryam123
دکتر روانشناس این سوال ها رو پرسید.
چه اتفاقی می افتد؟ضربان قلبم بالا می رود هر دو پا سست می شود .
چه می کنی؟اسم تمام کسانی که می شناسم صدا میکنم.
بعد در را چک می کنم تمام اتاق ها را می گردم .
گفت کمی اعتماد به نفس پایینی داری و همیشه دنبال تایید دیگران هستی همیشع احساس تنهایی می کنی در صورتی که تنها نیستی. ولی هیچ کمک دیگری نکرد.
سلام دوست عزیز
ترس غالبی بر ذهن است که خودما ان را در ذهن ترسیم می کنیم .
سعی کن به ترس فکر نکنی و همیشه ذهنت را در گیر چیزهای دیگری بکنی.
مثلا برای اینکه صدا را بشنوی و ترس را احساس کنی حتما همیشه گوش به زنگ صدا هستی که مبادا الان کسی بیاید سراغت .
فرض بگیر کسی پشت سرت است و می خواهد با پتک بر سر شما بکوبد چشمانت را ببند و اجازه بده تا بکوبد بعد چشمانت را باز کن آیا پتک بر سرت کوبده شده ؟ هر گز !
بلکه این زایده ذهن شماست که خودت را با آن درگیر کردی .
آیا تا به حال شده پیش دوستان و یا افرادی خود را ادم نترسی صدا کنی ؟
شما همیشه ترس را به صفتهای خودت اضافه کردی!!
دوست عزیز ذهن خود را درگیر چیزهای دیگر بکن مثلا اگر کتاب می خوانی سعی کن همه جا را به سکوت دعوت نکنی می توانی کنار کتاب خواندنت تلویزیون را هم روشن کنی و سعی کن در شلوغی باشی تا صدایی را نشنوی .
خیلی خوبه که همه جا را چک می کنید که مبادا در ها باز نباشند ولی تا به حال این جرات را به خود دادی که که در تاریکی در حیاط قدم برداری؟!!
بهتر است نسبت به ترسهایی که داری با جسارت عمل کنی و وارد آن ترسها شوی و ادامه بدهی و اینگوه می بینی که در انتها تهی می شوی از ترس چون چیزی که از آن ترس داشتی را در آن وارد شدی که هیچ چیزی جز افکار ترسو شما نبوده ....
ترس از ناشناخته ها دارید یا ترس از اینکه مثلا دزدی یا غریبه ایی واردبشه ؟
یا تا به حال شده پیش دوستان و یا افرادی خود را ادم نترسی صدا کنی ؟خیرنقل قول:
نوشته اصلی توسط داود.ت
شما همیشه ترس را به صفتهای خودت اضافه کردی!!خیر
دوست عزیز ذهن خود را درگیر چیزهای دیگر بکن مثلا اگر کتاب می خوانی سعی کن همه جا را به سکوت دعوت نکنی می توانی کنار کتاب خواندنت تلویزیون را هم روشن کنی و سعی کن در شلوغی باشی تا صدایی را نشنوی .
یه توضیح مختصر بدهم من از 8 صبح تا 11 شب بیرون از خانه هستم دانشگاه .باشگاه. کار
خانه در حومه واشنگتن 200 متر بسیار فدیمی(از همه جا صدا میاد) 4 خواب تا 4 ماه پیش 3 نفربودیم یک پسر اهل پورتوریکو یک دختر کانادایی خیلی خوب بود همیشه یکی بود ولی الان فقط 2 نفر شدیم
من پسری فوق العاده شاد اجتماعی و فعال هستم ولی کافیست چند ساعت تنها شوم بیشتر شبیه یه انسان روانی میشوم راه میرم گریه میکنم یاد بدبختیم می افتم فکر خودکشی. فکر میکنم کسی در خانه هست تنها کارمفیدم در تنهایی سنتور و نقاشی.
لی تا به حال این جرات را به خود دادی که که در تاریکی در حیاط قدم برداری؟!!iهییچوقت
به هر حال شماایران نیستید و می تونید کاری که می گم رو بکنید
برید نزدیک ترین پاسگاه پلیس محل زندگیتون ، ببینید میزان سرقت ، قتل یا هر چیزی دیگه چه مقدار بوده ؟ چه افرادی مورد تعرض قرار گرفتن ! چه راههایی بوده که به این شکل مورد تعرض قرار گرفتن
یه برسی کنید ، مثلا فقل درب رو مناسب کنید ، حفاظ مناسب بزارید تا ضریب ایمنی منزلتون بالا بره !
می بینید که درصد اون بسیار کم هست !
درصدی که سرقت شده در مقابل مرگ در قبال مسائل دیگه مثل تصادف و ... بسیار کمتر هست ! خوب یه نتیجه با خودتون بگیرید ببینید اصلا ارزش داره برای این مقدار کم این مقدار استرس رو وارد کنید ، بهتر نیست اگه ترسی هم باشه ترس از تصادف باشه تا ترس از این مسائل
شما ورزشکار هم هستید و مطمئن باشید هرکسی سمت شما نمی یاد ! چون سارق یا هرکسی دیگه ، کسی رو انتخاب می کنه که ریسک کمی براش داشته باشه !
این یه راه حل موقت هست تا بهتر بتونید خودتون رو بشناسید
می تونید کلاس های رزمی برید در هفته 3 جلسه هست ( بوکس برای مدل ها مناسب نیست ) فوق العاده رو اعصاب و روحیتون تاثیر مثبتی می زاره
کلاس رزمی رو حتما برید ، تاثیر روحی اون رو کمتر از 1 ماه کاملا می تونید درک کنید
سلام
امير عزيز
اين مقاله رو براي شما گذاشتم بخون شايد كمكي بهت بكنه
ترس از تاريكي
درضمن به اين لينك ها هم سري بزن و اگه تونستي مشكلتو اونجا هم مطرح كن
دكتر رهام
مشاوره و خدمات روانشناختی اینترنتی سازمان بهزیستی
باز هم راهنمايي خواستي حتما در مورد خودت بيشتر بگو
به صورت حرفه ای موی تای کار می کنمنقل قول:
نوشته اصلی توسط داود.ت
فقط وقتی در یک جای در بسته تنها می شم وحشت میکنم نه جای دیگر
من در یکی از موسسات بهزیستی بزرگ شدم هفته پیش به دکتر بهزیستی که از 11 سالگی در موسسه کلاسهای مهارت در تصمیم گیری برگزار میکرد رفتم.نقل قول:
سلام
امير عزيز
اين مقاله رو براي شما گذاشتم بخون شايد كمكي بهت بكنه
ترس از تاريكي
درضمن به اين لينك ها هم سري بزن و اگه تونستي مشكلتو اونجا هم مطرح كن
دكتر رهام
مشاوره و خدمات روانشناختی اینترنتی سازمان بهزیستی
باز هم راهنمايي خواستي حتما در مورد خودت بيشتر بگو
3 ساعت حرف زدیم بایت این مشکل و یک مشکل دیگرم نتیجه گیری:پسر به لوسی من ندیده:311: مربی لوس بارم اورده:311:
امير من اصلا نميدونم تو مقالات وپاسخ ها رو دقيق ميخوني يا نه
ادرس سايتي كه دادم بهت براي بهزيستي كاملا مكاتبه ايه وتخصصي, تو عضو ميشي و مشكلت رو با جزييات مينويسي
من پاسخ ها تو به بقيه خوندم و شرايطتو ميدونم اما اين دليل نميشه همه چيز رو به شوخي بگيري, اگه ميخواي مشكلت حل بشه بايد شروع كني و دنبال راه حل باشي حالا شايد اين وسطها خيلي وقتا بخوري به در بسته
اما تلاش كن حلش كني اگه ازارت ميده
سلام دوست عزیز
راستش منم تا دبیرستان همینجوری بودم. اما تونستم خودم را درمان کنم. دروغ چرا؟ اجباری! یعنی محل درس خوندنم رو جایی انتخاب کرده بودم که ساکت باشه و تنها باشم! و خوب اطرافم هم تاریک بود.
اوایل برای این که احساس تنهایی نکنم حتما از رادیو استفاده می کردم و با صدای رادیو یا ضبط احساس تنهایی ام را کم می کردم. به مرور زمان و با انداختن خودت توی دل اون چه ازش می ترسی می تونی خودت را درمان کنی
سلام امیر جان.خوبی؟
با توجه به چیزایی که تو تاپیکم گفتی منم با دکتر روانشناست موافقم..تو احساس تنهایی میکنی..و این به نظرم ریشه در گذشته تو داره..
به نظرم بهتره به یه روانشناس مجرب مراجعه کنی تا با گذر به گذشتت بتونه ریشه ترس رو پیدا و حل کنه.
امیر جان کودکی ما تاثیرعمیقی روی زندگیمون میذاره..و گذشته سخت تو هم روی روح و روانت تاثیر زیادی گذشته..تو تاپیک خودم بهت گفتم اینجا هم باز تکرار میکنم اینکه میترسی،اینکه هنوزاحساس نیاز به محبت میکنی هیچ کدوم با رتبه خوب شدن و مدل تبلیغاتی شدن و دوست دختر داشتن برطرف نمیشه..تنها راه اینه که خودت به خودت کمک کنی.
باور کن اون پستت تو تاپیکمو خوندم حسابی بهم ریختم.کلافه شدم که چرا اینطور شده.
نمیدونم با کودک درون چقد اشنایی..اما کودک درون تو بسیار بسیار رنجیده و ترسیده و ازرده است..حق هم داره..اما الان باید بهش بها بدی..باید بهش محبت کنی.چندتا لینک برات میذارم با دقت بخونشون.این لینکها بهت میگه چرا در حالی که همه چی خوبه باز احساس غم ناراحتی و ازردگی میکنیم و تا حدودی راه حلهایی هم داده.
سوالی بود بپرس.
موفق باشی
کشف کودک درون
صحبت با کودک درون
ملاقات با کودک درون
تمرین ملاقات کودک
کودک اسیب پذیر درون
شفای زخم کودکی
وقت گرفتم جمعه جلسه هیپتونیزم یه دکتر معروفنقل قول:
ه نظرم بهتره به یه روانشناس مجرب مراجعه کنی تا با گذر به گذشتت بتونه ریشه ترس رو پیدا و حل کنه.
ریشه ترس خیلی دنبالش گشتم ول چیزی پیدا نکردم یادمه اون 9 ماه خیلی سخت گذشت ولی از تاریکی نترسیدم
می دونید مهسا چرا دوستم نداشت پسرش تازه فوت کرده فکر می کرد من می خوام جاشو بگیرم
روز اولی که رفتمواقعا مهربون بودن همشون جشن گرفتن. شب خودش منو برد رو تخت پسرش ولی صبح بهم گفت دیگه روی اون تخت نخواب .خجالت کشیدم قرار بود کار اشتباهی نکنم .از فرداش تو اتاق رو زم مین خوابیدم 2 روز نکشید گفت اینجا اتاق حسین است دیگه اینجا نیا رفتیم بیرون در اتاق قفل کرد .روی میز یک مجله فوتبال بود اونو برداشتم عکساشو ببینم اولین کتک خوردم علی هم اونجا بود شروع کرد دعوا با مهسا من در رفتم بالا پشتبام پشت خرپشته یک اتاقک بود از پنجره پریدم شبرو اونجا بودم خیلی فکر کردم شاید غذا زیاد می خورم :311: مامان نارحت میشه از اون به بعد خیلی کم غذا می خوردم ولی هیچ فرق نکرد هر شب ساعت 7 توی اون انبار بودم یه گربه هم بود باهاش دوست شدم:311: دیگه مهسا راحت فحش میداد میزد. علی شیفت شب بیمارستان بود صبح ها اگر خانه نبود منم با خودش می برد
یه روز بهم گفت امیر دوست داری پیش مامان بزرگ زندگی کنی من فقط گفتم بابا من رو برگردون 2 ماه بعد بهزیستی بودم. من هیچوقت از اون انبار نترسیدم اون کتک ها اصلا مهم نبود ولی حس خجالت و زیادی بودن در ان خانه خیلی بد بود:302:
دکتر گفت باید مدلینگ را تعطیل کنم من در یک دوره 2 ساله کورتون راکوتان مصرف کردم و 11 بار پی ار پی انجام دادم فکر کنم افسردگی برای همین قرص ها بودهنقل قول:
مدل تبلیغاتی شدن
برای فرار از تنهایی مناسب استنقل قول:
دوست دختر داشتن
نقل قول:
چرا در حالی که همه چی خوبه باز احساس غم ناراحتی و ازردگی میکنیم
امير من اصلا نميدونم تو مقالات وپاسخ ها رو دقيق ميخوني يا نهنقل قول:
لرد حامد یک پست داشتن روانشناسی انسان های همشه ناراضی یه همچین چیزی فکر می کردم از ان دست ادم ها هستم
کودک درونم را می شناسم خدا رو شکر هنوز بزرگ نشده ئو خیلی بازیگوش غرغرو و لوس است
همه چيز رو به شوخي بگيري[quote] خیلی شوخم معذرت اگر نارحت شدیننقل قول:
مقاله ترس از تاریکی را 2 بار کامل خواندم اتفاقا دکتر مصرف ویتامن c را توصیه کرد و حتما عضو میشوم
خیلی جالبه..اغلب کسایی که اینجان ادعا می کنن کودک درونشونو خیلی خوب میشناسن..در حالیکه هیچ ارتباطی باهاش نگرفتن..مثه اینه که بچه ادم هی گریه کنه بهونه بگیره جیغ بزنه لجبازی کنه اسباب بازی پرت کنه اونوقت ما به جای اینکه دقت کنیم حرفاشو گوش کنیم ببینیم چی می خواد ازجانب اون حرف میزنیم و برچسب بهش میزنیم.مثلا میگیم ولش کن لجبازه...بداخلاقه..غرغروئهنقل قول:
کودک درونم را می شناسم خدا رو شکر هنوز بزرگ نشده ئو خیلی بازیگوش غرغرو و لوس است
در حالیکه ما اگه یاد گرفته باشیم با کودک درون ارتباط بگیریم هیچ وقت بهش برچسب منفی نمیزنیم.
جالب اینجاست که اغلب خصلتهای منفی والد بالغ رو به کودک درون نسبت میدیم.
نه امیر خان من با اینکه خیلی وقتا رو کودک درون کار میکنم اندر خم یه کوچم اونوقت چطور بقیه راحت میگن کودکمونو میشناسیم و ندید میگیرنش؟؟!!!
معایبش بیشتر از مزایاشه...ادمو به چیزی دلبسته میکنه که مال خودش نیست..مثل مسکن موقت میمونه درد رو اروم میکنه که نفهمیم ایراد اصلی کار کجاست و درمانش نکنیم.نقل قول:
دوست دختر برای فرار از تنهایی مناسب است
تو که نمیتونی همیشه یه ادمو دنبال خود قرار بدی تا حس تنهایی نکنی..
به هر حال امیدوارم بتونی بر مشکل اصلیت که تنهاییه..نه اینکه دور و برت خالی از ادم باشه رو حل کنی.
ترس از تاریکی نیست..چون تاریکی به خودی خود مشکلی نداره .مشکل احساسی هست که با تاریکی پیدا میکنیم مثل تنها بودن،بدون حامی و حمایت کننده بودن و ...
موفق باشی
دوباره سلام
رفتم پیش روانپزشک فهمیدم یک مریضی کوچک دارم
داروی هالوپریدول 5 میلی با یک امپول هالدول تجویز کرد چند روزه خیلی خوب شدم
از همتون ممنون هستم
خدانگهدار
دو سوال :
بیماری دو قطبی و مانیا چیست و چرا مبتلا می شویم؟
سلام امير
باز من اومدم و لينكي كه ممكنه كمكت كنه, مانيا يك مرحله از اون اختلال دوقطبي است
درواقع اختلال دو قطبي دو قطب مانيا(شيدايي) و افسردگي داره
اختلال دوقطبی
دلايل اختلال دوقطبي
این علائم در کودکان بود ولی من بیشترشو رو دارم
▪ اعتماد به نفس فوق‌العاده: من در همه چیز بهترینم اصلا از من بهتر نیست اینو مطمئن هست فکر نکنم ربطی به بیماری داشته باشه
▪ نیاز کمتر به خواب.خوابم به 3 ساعت نرسیده تا الان ساعت خوابم شب 1 تا 3.5
▪ تند حرف زدن،:حتی فکر کردنم هم تند است چه برسه به حرف زدن
افکار مرگ.2بار اقدام به خودسوزی کردم 14 و 16 سالگی الان فکرش میاد تو سرم ولی اخرین لحضه میترسم
رفتارهای جنسی پرخطر در بالغین به صورت روابط جنسی : تمام رویا ها و خواب های جنسی به واقعیت تبدیل کردم
احساس سرخوشی: همیشه شادم حتی وقتی گریه میکنم
حس این که همه چیز در زندگی بد از آب در می اید
گریه و زودرنجی
احساس گناه
کنجکاوی
قادر به آرام نشستن در یکجا نباشد
یا فقط به سوالات مشخصی که از آن‌ها میشود پاسخ گویند.
من خیلی با ادب هستم ولی در عصبانیت نمی تونم خودمو کنترل کنم بد دهن می شم
دکتر گفت با این قرص ها خیلی زود خوب می شم چند جلسه روان درمانی پیش یک روانشناس هم نوشت ولی نمی رسم برم
سلام
یک نکته ای به پست های مشاوره ای دوستان اضافه میکنم
انسان قوه عقل داره، و قوه وهم(توهم) وقتی وهم روی عقل غالب میشه، از هر چیزی که مایه ترس در ان باشد تصویر سازی میکنید، ضمیر ناخودآگاه شما این حالات را واقعی تلقی میکند، و با کوچکترین چیزی که باعث ایجاد ترس شود ، از هورمون های بدن گرفته تا خود ذهن شما درگیر این قضیه میشود، در حالی که واقعا" چیزی هم نیست، به جای خیالات سعی کن بر واقعیات متمرکز بشی و بر وهم تسلط پیدا کنی
امير اين علايم در كودكان بود اما فرقي نميكنه , كلا علايم يكسانه, منظورش اين بود از بچگي بشه تشخيصش داد
تشخيص بيماري دوقطبي خيلي سخته و خود بيمار اغلب متوجه نميشه و كسي كه خييلي بهش نزديكه شايد متوجه بشه
در ضمن اگه روان درماني نري خوردن قرص اصلا فايده نداره , تو اين بيماري روان درماني مهمتر از قرصه و حتما بايد جلساتشو كامل بري
اين بيماري قابل درمانه اما بايد حتما درمانتو دنبال كني, درمان نكني بعدها اذيتت ميكنه و بيشتر اطرافيانتو ازارميده
حتما و حتما برو رواندرماني كنار قرصها
الان 3 روزه مصرف دارو و امپول رو شروع کردم می تونم بگم تو کل زندگیم انقدر خوب نبودم هم روحی هم جسمی.:323:خیلی زود تاثیر داشت خوابم هم خیلی خوب شده همیشه کابوس میدیم ولی دیگه نه.
z o h r e h خانوم ایران نمیرسم برم دکتر. 2 جولای بر میگردم امریکا اونجا یه دکتر فارسی زبان پیدا می کنم شروع می کنم حتما .مرسی .
اقای کیوان دکتر گفت ترس هم با این دارو ها خوب میشه .ممنون ازتون.