مشکل در درک خدا

یه مشکل دارم که فکر میکنم فقط 10 درصدش فلسفی و مذهبی باشه و 90 درصد اصلیش جنبه ی روانشناسی و یه جور وسواس فکری داره!
من خدا رو دوست دارم... یه زمانی معشوقم بود(الانم هست. منتها ازش خیلی دور شدم)...اونقدر که براش می نوشتم و...
همیشه معنویت ها رو دوست داشتم. من یه شاعرم. شاعری که حتی شعرهای عاشقانه ای که برای عشق زمینیش میگه هم بوی خدا رو میداد. این حرف من نیستا. حرف مخاطبای شعرامه. به خدا یه باور عمیق داشتم. خیلی عمیق. خدا هم خیلی کمکم میکرد. تو زندگی من اتفاقاتی افتاده که واقعا با معجزه فرقی نداره و من اونا رو به کمک خدا نسبت میدادم.
اما حالا مدتیه که... سال هاست یه شکی نسبت به وجود خدا افتاده تو جونم. با مطالعه و پرسش و پاسخ این ابهام که "خدا وجود داره" رو برطرف کردم. در حالت عادی اگه الان به من بگین ثابت کن که خدا وجود داره، میتونم براتون ثابت کنم. یعنی عقلم حکم میده که بااااااید خدایی وجود داشته باشه. اما... اما لحظه ی دعا و نماز که میرسه یه حس مبهمی مثل یه شک نسبت به وجود کسی که من دارم ازش یه چیزی میخوام یا نماز میخونم، اعتقادم رو به یه باره میریزه.
نمیدونم میفهمین چی میگم؟! اگه کسی بشینه برام دو دقیقه در مورد وجود خدا حرف بزنه اشکام شروع به ریختن میکنن و غرق یقین وجودش میشم. اما یک ساعت بعد که بخوام نماز بخونم پیش خودم میگم یعنی واقعا کسی وجود داره که دارم براش نماز می خونم؟! باز باید بشینم با خودم فکر کنم و برا خودم همون دلایلی که اثباتش رو قبول دارم بیارم که دوباره ذهنم آروم شه. ولی تا بیام این یقین رو در قلبم ایجاد کنم حلاوت دعا رو از خودم گرفتم...
در مورد این موضوع با خیلی ها صحبت کردم. نتیجه نهایی این بوده که خودم رو غرق در معنویات کنم. ولی مشکل اینجاست که از اون ور با خودم میگم نکنه ایجاد یه فضای معنوی، در واقع گول زدن خودم باشه! خودم رو تحت تاثیر قرار بدم که چیزی که وجود نداره رو باور کنم؟!! کلا به خیلی دیگه از آموزه های روانشناسی هم بدبینم و فکر میکنم اینا یعنی گول زدن خودت! چون آخر سر اصل ماجرا که درست نمیشه. فقط این منم که حس و حالم عوض میشه!

همونطور که عرض کردم تا حالا مشاورهای دینی که در این زمینه نتونستن کمکم کنن. اما من حس میکنم یه مشاورای روانشناسی احتیاج دارم...
حدود یک ساله که این موضوع در من شدیدتر شده و روی روحیه و اعتقادات و اعمال مذهبیم شدیدا تاثیر گذاشته. دقیقا تو این یک سال من نتونستم شعر هم بگم. چون خودم دقیقا کشف کردم که فقط وقتی اعتقادات معنویم بارور باشه میتونم در سایر زمینه ها هم شعر بگم.
نمیدونم ربط داره یا نه. در طی یک سال اخیر با مشکل بزرگی دست و پنجه نرم کردم. تو این مدت با همه ی وجود از خدا خواستم کمکم کنه. هر نذر یا دعایی که دیگران بهم توصیه کردن رو انجام دادم. اما نشد. من تو بدترین شرایط بحرانی که اون مشکل برام ایجاد کرد خدا رو صدا میکردم. سریع چادرنماز میپوشیدم و در عین همون شکی که داشتم!!!!!! صداش میکردم. اما کمکم نکرد...
[/b]هرچند اون مشکل حل نشد و هنوزم براش غصه می خورم، اما خدا رو شکر الان زندگی خوبی دارم و بی نهایت احساس خوشبختی میکنم(اون مشکل ربطی به این احساس خوشبختی نداره. اصلا یه موضوع دیگه بود)
البته من فکر میکنم مشکلی که تو این پست مطرح کردم ربطی به این مشکلی که یک سال اخیر داشتم نداره. چون هیچوقت با خودم نمیگم چون خدا تو فلان مشکل کمکم نکرد پس حتما وجود نداره!

ازتون واقعا عاجزانه میخوام کمکم کنید. تا این مشکلم حل نشه نمیتونم طعم لذت های واقعی زندگی رو بچشم.[b]

[align=justify]سلام

با توجه به نوشته هاتون، من فکر می کنم که مساله شما شک در بود یا نبود خداوند نیست. شما عقلا خدا رو قبول دارید ولی قلبا حسش نمی کنید

گاهی برای راز و نیاز و دعا کردن حس و حالی نداریم. در عوض گاهی اینقدر غرق در معنویات میشیم که ناخواسته اشکمون سرازیر میشه. اما آیا این حال نداشتن های گهگاهی طبیعیه؟ بله طبیعیه

چرا که اگر طبیعی نبود ما چنین روایاتی هم نداشتیم:

مستحبات را تا جایی به جا آورید که به واجبات شما ضرر نزند. هم‌چنین فرموده‌اند: مستحبات را تا جایی که نشاط دارید و از آنها لذت می‌برید به جا آورید و هر گاه احساس کردید که میلی به آنها ندارید، مستحبات را رها کرده به سراغ واجبات بروید و به واجبات اکتفا کنید.

احتمالا در رابطه با قبض و بسط چیزهایی شنیدید. گاهی وقتها شادشادیم؛ گاهی غمگین غمگین؛ گاهی خیال می کنیم خدا از ما رو برگردونده؛ گاهی حس می کنیم خیلی بهش نزدیکیم...

قبل از نزول سوره مبارکه ضحی بر پیامبر گرامی اسلام(ص)، مدتی بود که آیه یا سوره ای نازل نشده بود و مردم می گفتند که خدا از پیامبر روی برگردونده. وقتی سوره نازل شد مساله حل شد.

بسم الله الرحمن الرحیم

والضحی-والیل اذا سجی- ما ودعک ربک و ما قلی-.... الی آخر

این هم مصداقی دیگر:

وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَلِكَ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا

ترجمه فولادوند

و [ما فرشتگان‏] جز به فرمان پروردگارت نازل نمى‏شويم. آنچه پيش روى ما و آنچه پشت سر ما و آنچه ميان اين دو است، [همه‏] به او اختصاص دارد، و پروردگارت هرگز فراموشكار نبوده است.

چند روزى وحى قطع شد، و جبرئيل پيك وحى الهى به سراغ پيامبر نيامد. هنگامى كه اين مدت سپرى گشت و جبرئيل بر پيامبر نازل شد، به او فرمود: چرا دير كردى؟ من‏ بسيار مشتاق تو بودم؟ جبرئيل گفت: من به تو مشتاقترم! ولى من مامورم، هنگامى كه مامور شوم مى ‏آيم و هنگامى كه دستور نداشته باشم خوددارى مى‏ كنم.

پس قبض و بسط در این دنیا طبیعی هست.

اما مساله ای که فکر می کنم دردسرساز شده اینه که دیگران خدا رو پیش ما بد معرفی می کنند. یا اینکه ما خودمون درست تحقیق نمی کنیم. استجابت دعا رو به معنای براورده شدن خواسته هامون تعبیر می کنیم

نقل به مضمون برخی روایات اینه که اگر کسی دعایی کنه و به صلاحش نباشه که به او بده و نده در اون دنیا جبران میکنه ، به حدی که مومن وقتی در اون دنیا میبینه که برای دعاهایی که مستجاب نشده (و به نفعش هم نبوده) چه پاداشی گیرش میاد حسرت میخوره که کاش هیچ یک از آرزوهاش برآورده نمیشدند!

بگذریم

در هر صورت به نظر من دو مساله وجود داره:

1. فکر می کنیم که باید همیشه با حال و هوای خاص باشیم و اگر مواقعی بی حال باشیم بدبین می شیم

2. از تاثیرات دعا درست مطلع نیستیم و استجابت دعا رو هم به معنای قبول خواست خود می پنداریم. شرایط اولیه دعا کردن رو هم گاهی برآورده نمی کنیم

به قول آقای فاطمی نیا:استجابت یعنی این كه دستت خالی برنگرده! یه چیزی رو طلب كردی؛ ولی نگذاشتن دست خالی برگردی. حالا اگر اون چیزی رو كه خواستی؛ ندادن، به جایش یه چیز دیگه دادن. مهم اینه كه نگذاشتن دستت خالی بماند.

اینکه دیگران بگن فلان نذر رو بکن، فلان کار رو بکن حتما جاب می بینی و ... نباید باعث بشه ما به خدا بدبین بشیم. شاید یک نفر دعایی کرده و با نذر خاصی به نتیجه رسیده و حالا همون رو برای دیگران تجویز می کنه. حتی خودش هم ممکنه بعدها با همون نذر خواسته اش برآورده نشه. مصلحت خدا رو که ماها خبر نداریم

در پایان دلایل عدم برآورده شدن خواسته هامون از منظر امام علی(ع) رو میگذارم:

از گنجینه های رحمت او چیزهایی را درخواست کن که جز او کسی نمی‌تواند عطا کند، مانند عمر بیشتر، تندرستی بدن، و گشایش در روزی، ( و بدان که )خداوند کلیدهای گنجینه های خود را در دست تو قرار داده ( نه هیچ واسطه ای دیگر )، چرا که به تو اجازه دعا کردن و خواستن داد. پس هرگاه اراده کردی می‌توانی با دعا، درهای نعمت خدا را بگشایی، تا باران رحمت الهی بر تو ببارد.

هرگز از تاخیر اجابت دعا ناامید مباش، زیرا بخشش الهی به اندازه نیت توست . گاه ، در اجابت دعا تاخیر می‌شود تا پاداشی بیشتر ازخواسته دعا کننده بدهد .

گاهی درخواست می‌کنی اما پاسخ داده نمی‌شود، زیرا بهتر از آنچه خواستی به زودی یا در وقت مشخص ، به تو خواهد بخشید ، یا به جهت اعطاء بهتر از آنچه خواستی ، آنرا اجابت نمی‌کند، زیرا چه بسا خواسته‌هایی داری که اگر داده شود مایه هلاکت دین تو خواهد بود.
پس خواسته های تو بگونه ای باشد که جمال و زیبایی تو را تامین، و رنج و سختی را از تو دور کند ، که نه مال دنیا برای تو پایدار، و نه تو برای مال دنیا باقی خواهی ماند.



نامه 31 نهج البلاغه امیرالمونین علی(ع)
[/align]

عیبی نداره. ذهن پرسشگره. فقط ادم مرده است که نمی پرسه. خودتو سرزنش نکن که سوالی شده ذهنت.
مشکل موضوعیه که ذهنت بهش مشغول شده. چیزی که هر چی فکر کنی به جواب مناسب و مطمنی نمی رسی. پس عبثه این فکر و سوال و بهتره کاریش نداشته باشی.
ولی اگه می خوای راجع بهش صحبت کنی بیا اینجا دلایل اینکه فکر می کنی خدا هست و دلایلی که فکر می کنی نیست رو بنویس. شاید بشه روشون صحبت کرد.

دختر بهار

بهت تبریک میگم که گره های ذهنیت در این باره را بدون ترس دنبال می کنی ، و نگران هم نباش که چرا چنینه ، این اقتضائات انسانیه ، مهم نماندن در این حالت هست که با اومدنت به اینجا و طرح موضوع مشخصه که اهل ماندن نیستی .

قبل از هرچیز باید بگم که همانطور که خودت هم تشخیص دادی این از وسواسه . پس نیاز به کنترل ذهن و توقف فکر داری .

وسوسه های ابلیس همه جوره هست ، وقتی کسی را عقلاً نتوانست در انکا خدا نگه دارد ، قلباً وارد میشود که دلش را مضطرب کند .

ذالک الکتاب لاریب فیه .

چرا میگه لاریب فیه . چون تردید مضطرب میکنه و آرامش قلب را به هم میزنه و قلب که ناآرام باشه ، دریافتهاش مختل میشه . چون مختل میشه هدایت قرآن را نمیگیره .

حال قلبی شما اتفاقاً از همان شک فلسفی هست . استدلال کردی ، شواهد دیدی ، قبول عقلی کردی ، اما به یقین قلبی نرسیدی که شکت اساسی برطرف بشه ، احتمالاً بخاطر اینکه هربار بعد از کلی برهان آوردن در مورد وجود خدا ، میرسی به ذات و اونجا گیر می کنی . اگر این باشد برهان های مورد استفاده ات از نوع برهانهای نظم و طبیعت و کلاً برهان های مبتنی بر خلقت هست که آفاقی هستند ، حال اینکه اینها مقدمه است ، بعدش ما نیاز به برهانهای انفسی داریم مثل برهانیی بر محور برهان لطف ، که این دیگه پیوسته هست ، یعنی مدام در مواجهه های زندگی پیش میاد که بیشتر با سیر انفسی حاصل میشه . لذا احتمالاً چون با نظر به ذات خدا ( با این شبهه که حالا که همه چیز ثابت می کنه خالقی هست و ..... این خدا خودش چه جوری به وجود اومده چطوریه و ..... ) این شبهه با نظر به ذات خداست که تأکید فراوان شده که در ذات خدا تفکر نکنید علتش هم اینه که مخلوق نمیتونه مافوق خودش را دریابه چون محدود از اوست مثل اینه که اختراع و مصنوع دست شما بخواد در مورد شما و ماهیتت و چگونگی وجودت غور کنه که نمیشه چون از تو محدود تره و مادون تو هست و توان و امکانش رو نداره ما هم در مقابل خدا مثل مصنوعات دست خودمونیم ، و امکان درک ذات خدا را نداریم لذا دچار گمراهی و پریشانی و تردید در وجودش که اضطراب قلب ایجاد می کند می شویم و لذا چون خدای ما فقط خدای استدلالهای آفاقی هست وجودش اینمواقع برامون گنگ و گم هست و ... برای نفس ما از روی مشاهده آثار فهم خدا حاصل شده ، وقتی ارتباط روحانی میگیری گویی باید حضورش را لمس کنی و مشاهده کنی تا باور حضورش را داشته باشی .

این وسواس از نظر من ابتدا باید با توقف فکر و متمرکز نشدن بر درک حضور خدا و صرفاً قانع به عمل به شریعت بودن حل بشه بعد از آن از طریق اساتید اخلاق روی درک انفسی حضور خدا کار کنید تا ریشه ریب از وجودتان قطع گردد و اطمینان قلب بیابید که آنوقت خود بخود حضور را حس خواهید کرد .


.

سلام

چون گفتيد شاعر هستيد يه پيشنهاد براتون دارم

البته منم موافقم كه زياد به اين موضوع فكر نكنيد چون خودش ميشه درگيري جديد

اما پيشنهادم كه ممكنه خودتون هم زياد انجام داده باشيد, خوندن اشعار حافظ است

البته نه با اين تفكر كه جواب سوالاتون رو پيدا كنيد

راحت و سبكبال بخونيد و لذت ببريد

شايد كمكي شد و نوري كوچك تو دلتون, در ضمن حل اين مشكل رو هم سبكبال به خدا بسپار و بدون اين دغدغه براي خيلي ها ممكنه بوجود اومده باشه و شايد شروع مرحله اي است براي درك بهتر خدا

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست..... که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست
نظیر دوست ندیدم اگر چه از مَه و مهر..... نهادم آینه‌ها در مقابل رخ دوست
صبا ز حال دل تنگ ما چه شرح دهد..... که چون شکنج ورق‌های غنچهٔ توبرتوست
نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس..... بسا سرا که در این کارخانهٔ سنگ و سبوست
مگر تو شانه زدی زلف عَنبرافشان را..... که باد غالیه‌سا گشت و خاک عنبربوست
نثار روی تو هر برگ گل که در چمن است..... فدای قد تو هر سَروبُن که بر لب جوست
زبان ناطقه در وصف شوق نالان است..... چه جای کِلکِ بریده‌زبانِ بیهُده گوست
رخ تو در دلم آمد مراد خواهم یافت..... چرا که حال نکو در قفای فال نکوست
نه این زمان دل حافظ در آتش هوس است..... که داغدار ازل همچو لالهٔ خودروست

دوستای گلم من تا پایان هفته مهمون دارم و دستم بنده و نمیتونم بیام اینجا در پاسخ به راهنمایی های ارزشمندتون حرف هایی که دارم رو بزنم. اما اومدم خیلی کوتاه ازتون خواهش کنم به راهنمایی هاتون ادامه بدین. هفته آینده میام و هم دقیق میخونم و هم حرف هامو میزنم. من برای نجات از باتلاق فکری ای که توش گیر افتادم به این تاپیک دل بستم. پس یه وقت تنهام نذارین

یه فرصت گیر آوردم و اومدم اینجا!

نمیدونم چجوری می تونم از اینهمه زحمتی که بابت جواب به سوالم کشیدین تشکر کنم. هم وقتتون رو اختصاص دادین و هم اینهمه تایپ کردین. واقعا شرمنده ام!

mohsenazizi گرامی جواب کامل و مرتب شما به اون ابهامم که چرا با وجود اینهمه خواستن، باز هم خدا کمکم نکرد جواب داد. واقعا ممنونم.

فرشته مهربان عزیز. فرمایشات شما رو هم خوندم. اتفاقا من با اون مرحله ی آخر اثبات همینطور که شما فرمودین رفتار کردم. یعنی واقعا پذیرفتم که همونطور که عقل حیوان چند پله از انسان ضعیف تره و نمیتونه خیلی از چیزا که ما درک میکنیم رو درک کنه، پس قطعا عقل انسان هم باید از یه درجه ی بالاتری کمتر باشه که ...
فقط پاراگراف آخر حرفاتون دوباره منو میرسونه به همون ابهام و درگیری فکریم. اینکه خودم رو قانع کنم که بهش فکر نکنم یه جور گول زدن خودم نیست؟[size=large]شازده کوچولوی[/color][color=#FF1493] عزیز شما هم فرمودین اشعار حافظ رو بخونم. پیشنهادتون که از بهترین نکاته. اما اینکه این اشعار رو بخونم... اینکه فضای معنوی ایجاد کنم... اینکه به شکم توجه نکنم... آیا اینا گول زدن خودم نیست؟! من باید به یقین برسم آخه. خیلی های دیگه تو جوامع غیر مسلمان هم با قرار گرفتن در جوهایی مخالف، از نظر خودشون دارن راه رو درست میرن و دین و اعتقاداتشون درسته! اونا هم دارن خودشون رو گول میزنن. من مسلمان هم همینطور؟ پس کدوممون درست میگیم؟!
من پاک دیوانه شدم! چرا در صحت چیزی که خودم جوابش رو میدونم اینطور شک میکنم؟ دقیقا احساس میکنم قلب و مغزم مقابل هم جبهه گرفتن! ایمانم ضعیفه... میدونم. اما میخوام همون تقویت ایمانمم به روش عقلی باشه...

دوست عزيز

من فقط پيشنهاد ميكنم دنبال راه حل خاصي براي اين شكت نباش, دنبال اين نباش كه دركت از خدا با ادله باشه, زياد نرو توي شكت

مگه زماني كه براي اولين بار خدا رو فهميديم با ادله دركش كرديم, بچه بوديم و كم كم خدا رفت تو حرفها و وجودمون و يه زماني رسيد كه خودمون دركش كرديم

حالا شما رسيدي به جاي اول , ذهن همون بچه و ميخواي بگي حتما بايد بفهمم و حتما بايد اين مشكلو جور خاصي حل كنم

من گفتم اشعار حافظ و اين پيشنهاد بخاطر نوع ديد حافظ بود شايد ارامشي بهت بده و اون وسط ها حس ديگه اي از درك بهت دست بده

شايد مشكل اينجاست كه روشاشتباهي رو براي شناخت و درك پيش گرفتي

يه وقتاي نبايد با افكارمون بجنگيم و بايد بي توجه باشيم تا همينجور كه اومدن راهشونو بكشن و برن

يه وقتايي بايد مثل بچه ها قبول كنيم و دنبال دليل نباشيم تا مثل همونا همه چيزمون صاف و ساده بشه. گريه مون,خنده مون, اعتراضمون, دوست داشتنمون و...

يادته شعر هر چه كه بيند ديده ...خدايش افريده...خورشيد و ماه تابان و....
يادته بچگي هامون چقدر راحت درك ميكرديم

شايد اين روزا بايد بچه تر بشي و زياد نري تو عمق كلمات و يه جورايي بايد بغضت بتركه

ببخش اما اين نظر شخصيم بود و پشتش يه تفكر عميق نيست, چيزيه كه تو سادگي بهش رسيدم و اميدوارم بقيه بهتر راهنماييت كنن

موفق باشي

منم فقط یه کتاب را می تونم توصیه کنم. شاید پاسخ شک هاتون نباشه اما می تونه کمکتون کنه. یه کتاب داستانه! خوشگل و کوچولو! اسمش هست «روی ماه خداوند را ببوس»

من هم كتاب روي ماه خداوند راببوس رو خوندم

كتاب جالبيه و حجمش خيلي كمه

دختر بهار خدارو از ميون چيزهايي كه دوست داري و بهم لذت ميدن دوباره و جور ديگه اي پيدا كن, مثل شعر, مثل كتاب و يا هرچيزي كه دوست داري

مثلا اگه اهل هنرو موسيقي هستي يه مدت برو دنبال موسيقي هاي عرفاني و زيبا

يه وقتايي ساده شو(ببخش دوباره حرفهاي تكراري زدم )

اميدوارم به درك جديدي برسي و نتيجه رو هم به ما بگي

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شازده كوچولو

دختر بهار خدارو از ميون چيزهايي كه دوست داري و بهم لذت ميدن دوباره و جور ديگه اي پيدا كن, مثل شعر, مثل كتاب و يا هرچيزي كه دوست داري

---

دوباره و جور دیگه ای...
آره... دیگه منم این روزها دارم فکر میکنم باید راه دیگه ای در پیش بگیرم... شاید باید خودمو به امواج بسپارم و ازش بخوام خودش دستم رو بگیره!...

دیگه کسی راهی برام نداره؟

سلام
من هم درست مثل شما شده بودم، از نظر عقلی و منطقی به خدا رسیدم اما موقع دعا و یا زمانی که نماز میخوندم پیش خودم فکر میکردم آیا واقعا الان در برابر خدا ایستادم و دارم باهاش حرف میزنم یا تحت تاثیر حرفها و تربیت خانواده و جامعه دارم اینجوری فکر میکنم؟
منطقا خدا را پذیرفتم یعنی این هستی نمی تونه بدون خالقی باشه، اما چرا نتوستم به باور قلبی برسم این بود که در دنیای اطرافم پدیده هایی می دیدم که به نظرم با عدالت و بزرگی و مهربانی خدا در تعارض و تناقض بود
متوجه شدم که نمیشه برای باور خدا به حرف بنده هاش اکتفا کرد چون اون ها هم آدمهایی هستند مثل خودم.
توجیهات ماوراطبیعی و غیر علمی هم نمیتونست منو قانع کنه، چون به نظرم فرافکنی بود،
من در این زمینه خیلی فکر کردم و به نتیجه هم رسیدم و باورم و شناختم به خدا عمیقتر شد.
شاید عجیب باشه اما باور و اعتقاد من وقتی به خدا بیشتر شد که در یک جایی با چند بی خدا مشغول بحث شدم.
این صحبت ها طولانیه اما فقط بگم شما باید خوشحال باشید که دچار شک شدید چون همین شک باعث میشه فقط بر اثر تلقینات و تربیت جامعه به خداباوری نرسید بلکه باعث میشه با تلاش و منطق و درک خودتون خدا را بشناسید و باور کنید، و این خیلی جذابتر و و تاثیر گذارتره.
یکی از دلایلی که ما در باور قلبی خدا دچار مشکل میشیم اینه که با حرف آدم هایی شبیه خودمون خدا را پذیرفتیم و چون اغلب در رفتارها و حرف آدمها تناقض هست و معمولا همه حرفاشون لزوما درست و قابل قبول نیست ما هم دچار شک میشیم.
به قول رضا مثقالی تو فیلم مارمولک برای رسیدن به خدا به تعداد آدم ها راه هست، شاید شما راهی قشنگتر و باشکوهتر و حتی نزدیکتر برای رسیدن به خدا بیابید.

موفق باشید و ما رو هم دعا کنید.

ممنونم. حرفاتون برام مثل تلنگر بود.
و اما میشه خواهش کنم بگین بالاخره چه تجربه ای... چه حرفی... چه راهی شما رو از اون شک نجات داد؟

سلام.چه تاپيك قشنگي!اونم بين اين هم مشكلات ومسائل ريز ودرشت كه دور وبرمونو احاطه كرده يكي اومده واز خدا ميگه وميپرسه...:104:
من نظر شخصيمو ميگم،درسته كه نماز ودعا براي ما مسلمونها اولين راههاي ارتباطي با خداست،اما همون طور كه خودتونم اشاره كرديد ايامثلا آمريكايي كه نماز نميخونه و حتي ممكنه هر روز يه ليوان مشروب بخوره ! ولي در كنارش به مستمندان هم كمك ميكنه به خدا اعتقادي نداره؟يا كافر محسوب ميشه؟

من با جزييات شريعت كاري ندارم،حتي دستوراتي مثل حجاب،هم بعد از اين كه مسلمونها به مرحله ي خاصي از رشد فكري رسيدن صادر شد وبه يك باره يه اون كساني كه به اسلام رو آوردن نگفتن بايد نماز بخوني،بايد،روزه بگيري،بايدحجاب داشته باشي، بايد...

روح وذهن ما بايد گام به گام اين شريعت رو درك كنه،درسته كه ما مسلمان زاده شديم،اما اگر قلبا به پذيرش برخي از مسائل نرسيم وبا توجه با اين كه از همون يك دو سالگي تحت تاثير بايد ها ونبايدها،توجيهات وتفاسير ديني قرار گرفتيم تا به اين سن رسيديم ممكنه روزي دريچه ي باز بشه وتموم شكها و ترديدهايما بيرون بزنه!

من خودم به شخصه سعي كردم كه خدا روبه گونه ي ديگه اي پيدا كنم،يكي از دوستان مثالهاي خوبي براتون زده بود مثل خوندن شعر،خوندن كتاب و....اما بايد خودت بگردي وببيني فارق از نماز وروزه خدا رو در چه چيزي و حتي چه عملي ميتوني ببيني وجستجو كني.
كمك به مستمندان؟
شاد كردن اطرافيان؟
كسب روزي حلال؟
احسان به والدين؟
مهار خشم وعصبانيت؟
شايد باورت نشه اما گاهي با بعضي پستها در اين تالار من بيش از نماز احساس نزديكي به خدا كردم!
دل براي خودش دلايلي ميطلبه،ببين دلت با چي آروم ميشه.
وقتي دلت آروم گرفت اون وقت نماز هم معناي جديدي برات پيدا ميكنه،مگر نه اين كه خدا خودش گفته فقط با ياد خودش دل ما آروم ميگيره،اما نگفته كه به چه طريقي ميشه يادشو كرد؟
طريقشو پيدا كن،شايد خيلي ساده باشه،من كمك بي چشم داشت به ديگران رو(نه صرفا كمك مالي) رو بهت توصيه ميكنم،خيلي موثره،براي من كه اين طور بود.

موفق باشي:72:

دوست عزیز:72:

امیدوارم متن زیر راهنمای خوبی برات باشه:72::72:

من در ابتدا خداوند را یک ناظر ، مانند یک رئیس یا یک قاضی میدانستم که دنبال شناسائی خطاهائی است که من انجام داده ام و بدین طریق خداوند میداند وقتی که من مردم ، شایسته بهشت هستم و یا مستحق جهنم ...!

وقتی قدرت فهم من بیشتر شد ، به نظرم رسید که گویا زندگی تقریبا مانند دوچرخه سواری با یک دوچرخه دو نفره است و دریافتم که خدا در صندلی عقب در پا زدن به من کمک میکند...

نمیدانم چه زمانی بود که خدا به من پیشنهاد داد جایمان را عوض کنیم... از آن موقع زندگی ام بسیار فرق کرد ، زندگی ام با نیروی افزوده شده او خیلی بهتر شد ، وقتی کنترل زندگی دست من بود من راه را میدانستم و تقریبا برایم خسته کننده بود ولی تکراری و قابل پیش بینی و معمولا فاصله ها را از کوتاهترین مسیر میرفتم...


اما وقتی خدا هدایت زندگی مرا در دست گرفت ، او بلد بود...
از میانبرهای هیجان انگیز و از بالای کوهها و از میان صخره ها و با سرعت بسیار زیاد حرکت کند و به من پیوسته میگفت :
« تو فقط پا بزن »

من نگران و مضطرب بودم پرسیدم « مرا به کجا می بری ؟ »
او فقط خندید و جواب نداد و من کم کم به او اطمینان کردم !

وقتی میگفتم : « میترسم » ، او به عقب بر میگشت و دستم را میگرفت و میفشرد و من آرام میشدم ...

او مرا نزد مردم میبرد و آنها نیاز مرا به صورت هدیه میدادند و این سفر ما ، یعنی من و خدا ادامه داشت تا از آن مردم دور شدیم ...

خدا گفت : هدیه را به کسانی دیگر بده و آنها بار اضافی سفر زندگی است و وزنشان خیلی زیاد است ، بنابراین من بار دیگر هدیه ها را به مردمانی دیگر بخشیدم و فهمیدم
« دریافت هدیه ها بخاطر بخشیدن های قبلی من بوده است »
و با این وجود بار ما در سفر سبکتر است ...

من در ابتدا در کنترل زندگی ام به خدا اعتماد نکردم ، فکر میکردم او زندگی ام را متلاشی میکند ، اما او
اسرار دوچرخه سواری « زندگی » را به من نشان داد
خدا میدانست چگونه از راههای باریک مرا رد کند و از جاهای پر از سنگلاخ به جاهای تمیز ببرد و برای عبور از معبرهای ترسناک ، پرواز کند...

و من دارم یاد میگیرم که ساکت باشم و در عجیبترین جاها فقط پا بزنم


من دارم ازدیدن مناظر و برخورد نسیم خنک به صورتم در کنار همراه دائمی خود « خدا » لذت میبرم و من هر وقتی نمیتوانم از موانع بگذرم


او فقط لبخند میزند و میگوید : پا بزن... :310::310:

سلام
دوستان پست های خوبی را برایت ارسال کرده اند، متأسفانه در جامعه ما ،باور به خدا و حتی مذهب، وراثتی بوده، و یا یک شیوه تربیتی، وقتی انسان در مسیر خودشناسی گام بر میدارد، اعتقادات خودش را زیر سوال میبرد،نه اینکه ان را نفی کنید، بلکه نسبت به چیزی که ذهنش را دچار چالش نکرده و آن را پذیرفته .
اینکه شما توانسته اید خدا را با باور قلبی و منطق بپذیرد ،بزرگترین گام است، اما هنوز به مرحله یقین نرسیدید، و از طرف دیگر فکر میکنم مشکل شما نوع و شیوه عبادت است، یعنی با مذهب مشکل داری،
اگر نوع عبادت برایتان مهم است، اینکه حتما" از در دین و مذهب وارد شوید، لازم است در این زمینه نیز تحقیق کنید.

نیت مهمه، همین، نیت، حتی از پیامبر اسلام حدیثی داریم که ارزش والای برای نیت قائل است.
به شخصه قبول ندارم صرفا" جهت باز شدن گره در زندگی عبادت کنم،(نماز بخوانم) به یاد دارم یک سال تمام هیچ گونه درخواستی از خدا نکردم، فقط به عشق عبادت او سجده میکردم، این برای من خیلی تأثیر گذار بود، به نحوی که هم جایگاه خودم را در زندگی پیدا کردم و هم اینکه وجود خدا و نقش ان در زندگی برایم واضح و روشن بود.

مشکل رو برای خودت بزرگ نکن، و بدون هیچ ذهنیت منفی و یا مثبت، فکر کن چرا باید خدا را قبول کنم؟

و در آخر غزلی از مولانا

اگر نه روی دل اندر برابرت دارم
من این نماز حساب نماز نگذارم

زعشق روی تو من رو به قبله آوردم
وگرنه من زنماز و زقبله بیزارم

مرا غرض زنماز آن بود که پنهانی
حدیث درد فراق تو با توبگذارم

وگرنه این چه نمازی بود که من بی‏تو
نشسته روی به محراب و دل به بازارم

نماز خوان به صفت چون فرشته ماند ومن
هنوز در صفت دیو و دد گرفتارم

کسی که جامه به سگ برزند نمازی نیست
نماز من به چه ارزد که در بغل دارم

ازین نماز نباشد به جز که آزارت
همان به آن که ترا بیش از این نیازارم

ازین نماز ریایی چنان خجل شده‏ ام
که در برابر رویت نظر نمی‏آرم

"یک زن امیدوار" عزیز حرف هات خیلی نکته داشت. اما من احساس میکنم یک پله با حرف های شما فاصله دارم. من نمیتونم بپذیرم که با انتخاب روش های معنوی ای مثل شعرخوندن، کمک به دیگران و غیره به این یقین برسم. آخه اینجوری حس میکنم "جو زده" شدم! همش حس میکنم باید این باور در شرایط غیر متعارف به ذهنم بیاد یا اینکه به شکل کاملا عقلی حسش کنم. در واقع ریشه ی مشکل من اینه.

"sanjab " عزیز متن شما هم خیلی زیبا و تاثیر گذار بود. اما من باید اول مشکلی که چند خط بالاتر گفتم رو حل کنم.
"keyvan" گرامی حرف های شما رو هم خوندم. نمیدونم منظورتون از شیوه ی عبادت چیه؟ خب من از نظر مذهبی آدم متوسطی هستم. اگه بخوام از سه رکن معمول بگم: حجابم رو همیشه دارم. روزه ام رو کامل میگیرم. اما متاسفانه نمازم گاه و بیگاهه. دلیلش هم اینه که شوق خاصی براش ندارم. تقریبا برای هر وعده نمازم شوق دارم وذوق زده میشم چادر سفیدم رو بپوشم و نماز بخونم و اشک بریزم و به خدا بگم که چقدر دوستش دارم. اما یه لحظه همون حس لعنتی که تو این پست گفتم میاد سراغم و حتی گاهی منو بیخیال نماز خوندن میکنه! با خودم میگم نکنه دارم خودم رو گول میزنم. نکنه این نماز خوندن و پرستش کسی به اسم خدا رو تعالیم روانشناسی یا تئوری های کمال گرایی به ما انسان ها تزریق میکنن تا هدفی برای زندگی داشته باشیم. تا حس و حال خوب به دست بیاریم. تا...! نمیدونم میفهمید درد من چیه؟ کجای کارم میلنگه؟ من واقعا با عبادت حس و حال خوب میگیرم. خیلی خوب. من از ارتباط با خدا چنان آرامش میگیرم. چنان مطئمن میشم که گاهی فکر میکنم اونا که خدا رو قبول ندارن با این حس پوچی ای که تو زندگی بهشون دست میده چه میکنن؟!!!!!
امااااااااااااااا با همه ی این باورها که دارم، آخرش در اینکه خدایی وجود داره و واقعا اینهمه خوب هست و اینهمه به بنده هاش کمک میکنه شک میکنم! چون میدونم که در مکاتب روانشناسی همیشه تاکید میشه که بدون هدف نمیشه پیش رفت و انگیزه و آرامش داشت، همش میگم نکنه همه ی این صحبت ها از وجود خدا و این عباداتی که حال ما رو خوب میکنن فقط یه سری تلقین و تعلیم روانشناسی باشه! نکنه یه جور هیپنوتیزم تدریجیه!

سلام دختر بهار

پست همه دوستان مخصوصا یک زن امیدوار خیلی جالبه

همسر من هم مثل شما مواقعی که حس و حال عبادت نداشته باشه عذاب وجدان میگیره که این چه نمازیه که من میخونم بی جال و حوصله و بدون دقت لازم.

من هم همیشه بهش میگم نماز واجبه چه در اون لحظه حوصله خوندنش رو داشته باشی و چه نداشته باشی.اصلا داشتن حال و هوای عبادت جزو ارکان نماز نیست و نداشتن حوصله باعث باطل شدن نماز نمیشه فقط آدم رو توی مسیر کمال شاید بالا نبره.گاهی خیلی به دل آدم میشینه و گاهی نه.ولی وقتی واجبه در هر حال باید بخونی چه حوصله داشته باشی و چه نه.

هر چند من معتقدم همون نماز بی روح هم روی نفس آدم خیلی میتونه اثرگذار باشه...

از نظر عقلی ثابت کردن حضور خدا ساده است و خودت هم که ظاهرا به طور کامل میدونی

به نظر شما اگر آدمهایی که معتقدن خدایی وجود نداره در هر جایی از دنیا اگر وسط دریا توی کشتی گرفتار طوفان بشن بازهم میگن خدا نیست و بهتر که این زندگی پوچ و بی هدف در حال تمام شدنه!در اون لحظه اونها هم از خدا درخواست نجات میکنن.پس همه آدمها در ضمیر ناخودآگاهشون به خدا معتقد هستن (به طور حسی و جدا از دلایل عقلی) فقط گاهی این حس رو سرکوب میکنن و میگن خدا نیست و زندگی پوچه...

بهار جان من تقریبا هیچ آدمی رو ندیدم که همیشه حال و هوای عبادت داشته باشه (خوب ما از اولیا متفاوتیم) پس اگر گاهی اون حس رو نداری دلیل بر مشکل داشتن شما نیست.

ضمنا حس و حال عبادت داشتن الزاما حال دعا کردن و ... نیست یکی از متخصص های دینی توی تلویزیون میگفت نشستن زن و شوهر در کنار هم و صحبت محبت آمیز باهم عبادته و اجرش از تعداد زیادی نماز (تعدادش رو یادم نیست) بالاتره.در متون دینی هم آمده که کار کردن عبادته پس اگر مایل به نشستن پیش همسرت هستی یا در کارت جدی هستی هم بدون توی حال و هوای عبادت هستی.

من متخصص مسایل دینی نیستم و امیدوارم تونسته باشم کمکت کنم یا حداقل شما رو بیشتر سردرگم نکرده باشم.

دختر بهار گرامی، یکی از راه هایی که منو به درک و باور خدا رسوند علاقه یی بود که به مباحث ستاره شناسی و علوم فضایی داشتم.
عظمت خلقت و شفتگی های رمز و راز این آفرینش منو خیلی تحت تاثیر قرار داده بود.
نظمی که در عین بی نظمی وجود دارد، فرمول ها و قوانین ثابتی که از لحظه ی تشکیل کائنات در میلیارد ها سال پیش به وجود آمد و تا آخرین لحظه هم برقرار خواهند بود، نشان بارزی از حضور یک قدرت ذیشعور و خلاق هست.
شما اگر وارد بحث های مربوط به آناتومی اندام انسان بشید یا مراحل رشد یک جنین رو مطالعه کنی و نظم حاکم بر تقسیم بندی سلول ها رو بررسی کنی میبینی که چقدر عظمت و شگفتی در هر یک از این موارد وجود داره.
بی خدایان این ها رو به قدرت طبیعت نسبت میدن، یعنی میگن حتما لازم نیست باور کنیم خدایی وجود داره، اینکه خالقی نشسته و همه اینها رو طراحی کرده باشه یک نوع توهمه!، همه ی این اتفافات حاصل یک سری کنش و واکنش های طبیعی هستش، که تصادفا منجر به جهانی شده که الان میبینیم.
در حالیکه پیگیری مسیر خلقت جهان از نخستین لحظات تشکیلش تا امروز نشون میده که یک جور طراحی و چیدمان شعورمندانه و منطقی پشتش هست.
به علاوه اینکه در همان نخستین لحظات آفرینش تمام قوانین و اصول هستی تعیین و برقرار شده، قوانینی مثل جاذبه، اینطور نیست که طبیعت در طول این میلیاردها سال شروع به تدوین قوانین بر اساس نیازهاش کرده باشه، چون اگر اینطور بود قطعا احتمال اینکه نخستین انفجار بعد از حدود 14 میلیار سال منجر به تشکیل موجودی مثل انسان بر روی سیاره یی مثل زمین بشه لا اقل از نظر منطق خیلی بعیده، ممکن بود قبول کنیم که سعی و خطاهای طبیعت این فرصت رو داشته تا موجودی تک سلولی مثل باکتری رو بوجود بیاره، که زنده است و تولید مثل میکند،یا حتی ممکن بود منجر به تشکیل سیاره ایی سبز و آبی و زیبا مثل زمین بشه، اما تشکیل موجودی هوشمند مانند انسان خیلی بعیده.( با توجه به پیچیدگی های اندامی و مغزی)
می خوام بگم اینجا عقل فقط یه چیز رو میتونه قبول کنه، وجود قدرتی ذیشعور که با خلق قوانین و اصول و باید ها و نبایدها طوری برنامه ریزی کرده که برخورد اولین نوترونها در نخستین لحظات خلقت بعد از میلیاردها سال منجر به پیدایش موجودی به نام انسان شده و الان من و شما بدون اینکه هم رو ببینیم و بشناسیم از طریق کابل های زمینی و امواج هوایی با هم در ارتباطیم و در مورد یک خالق و قدرت برتر یعنی خداوند صحبت می کنیم.

من الان سعی کردم بگم که چطور خودم شخصا فارغ از صحبت های دیگران به باور قلبی مبنی بر وجود خدا رسیدم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Negin A

به نظر شما اگر آدمهایی که معتقدن خدایی وجود نداره در هر جایی از دنیا اگر وسط دریا توی کشتی گرفتار طوفان بشن بازهم میگن خدا نیست و بهتر که این زندگی پوچ و بی هدف در حال تمام شدنه!در اون لحظه اونها هم از خدا درخواست نجات میکنن.پس همه آدمها در ضمیر ناخودآگاهشون به خدا معتقد هستن (به طور حسی و جدا از دلایل عقلی) فقط گاهی این حس رو سرکوب میکنن و میگن خدا نیست و زندگی پوچه...

---

درسته. خب کی میگه این حس که یه باره احساس میکنن یکی باید باشه کمکشون کنه همون اعتقاد ذاتی به خداست؟ شاید اینم ناشی از همون خلق و خوی ما انسان هاست که نیاز داریم یه مرجع اتصال داشته باشیم. من خدا رو یه فرد یا یه چیز واحد نمیدونم. من این خدای مهربون رو یه قدرت بزرگ و مثبت می دونم.من همین مرجع اتصال رو اون خدا میدونم. ببین همین الان که دارم برا تو تعریف میکنم به این نتیجه رسیدم که خدایی... قدرتی... سرچشمه ای... هست. منتها ...! وای دارم دیوونه میشم از دست خودم!

خوب شما از اتصال به همون مرجع لذت ببر.

چرا از نظر حسی همه آدمها به یک مرجع اعتقاد دارن؟

کتاب همه چیز با خدا ممکن است (نویسنده دکتر حورایی) رو خوندی؟کتاب جالبیه کوتاه هم هست.

ضمنا از این شکها به سراغ همه آدمها میاد.زیاد خودت رو عذاب نده.

ولی من یک سوال دارم اگر خدایی وجود نداشته باشه و متعاقبا زندگی پوچ باشه ولی ما فکر کنیم خدا هست و به خاطر اون سعی کنیم رفتار درست داشته باشیم حتی اگر وجود نداشته باشه ما چه ضرری میکنیم؟

ولی اگر خدا باشه و ما فکر کنیم خدا نیست چه اتفاقی می افته؟

ببخشید من فقط حسم رو عنوان میکنم قطعا یک متخصص دینی میتونه برهانهای منطقی تری بیاره

دختر بهار عزیز

این موضوعی که بیان کردی ، خودش راه حله !! میخوام بگم خوب نقطه ای رسیدی همین جا بایست.
خداوند قابل درک نیست ، لذا اگر نمی تونی و نمی تونیم خدا را درک کنیم راه رو درست رفتی. خداوند قابل توصیف نیست : معصوم فرمودن : لا یحس و لایجس و لایمس و لا یدرک بالحواس الخمس.
خدواند توصیف شدنی نیست ، درک شدنی نیست ، به خیال و وهم ما در نمیاد و.....

یکی از معانی "الله" یعنی ذاتی که در آن حیرانیم ، وله انگیز است ، در آن واله ایم و....

برای حل مشکلت به قرآن پناه ببر و از اون مدد بگیر.
چگونه ؟
با خوندن ایات و تفکر در معانی اون.

افی الله شک ؟؟ فاطر السموات و الارض
آیا در خدا شک داری ؟؟؟ او که خالق آسمانها و زمین است!
خداوند همه ما را بر توحید خلق کرده (فطرهم علی التوحید) ، یعنی به همه بهره ای از ایمان رو داده ، این مائیم که بپذیریم و بندگی کنیم تا درجه ایمانمان بالاتر بره و یا پشت پا بزنیم و شک کنیم تا ...

هر وقت خواستی راجع به خدا فکر کنی ، در مخلوقات خدا تفکر کن ،- بسیار مهم- در بدن خودت به همه نعمتهائی که خدا بهت داده ، اگه خدای ناخواسته کمی اشکال در کبد، کلیه ، روده ، و..... بوجود بیاد کیه که می تونه اونو به تو برگردونه ؟
کیه که نعمت سلامتی رو بهت داده؟ اینهمه سیستمهای پیچیده گوارش ، گردش خون ، اعصاب و... رو کی داره مدیریت می کنه ؟ اگه لحظه ای نظر عنایتش رو از ما برداره نیست و نابود میشیم.
بزرگترین متخصصان قلب هم اگر در قلبشان مشکلی ایجاد بشه اونها هم درمونده و ضعیفن ،
انت القوی و انا الضعیف
انت الغنی و انا الفقیر

خطبه های معصومین در باب خدا را بخونید ، خطبه های امیرالمومنین ، امام سجاد و ....
ابتدای اغلب دعاهای ماثور هم کتاب جامع خداشناسیه و..

به توصیه ی شما رفتم سراغ قرآن. آره قرآن خیلی چیزها رو درست میکنه. اما باز این شک میاد سراغم که یعنی قرآن واقعا ازهمون خدا به ما رسیده؟ ساخته ی انسان نیست و غیره. بعدش میام به همه ی اینا فکرمیکنم و تهش بر میخورم به اینکه نکنه همه ی این موجودیت های قرآن و خدا و اسلام و غیره کار یه روانشناس متبحر باشه. این رو قبلا هم گفته بودم. ببینید:

نقل قول:

---

با خودم میگم نکنه دارم خودم رو گول میزنم. نکنه این نماز خوندن و پرستش کسی به اسم خدا رو تعالیم روانشناسی یا تئوری های کمال گرایی به ما انسان ها تزریق میکنن تا هدفی برای زندگی داشته باشیم. تا حس و حال خوب به دست بیاریم. تا...! نمیدونم میفهمید درد من چیه؟ کجای کارم میلنگه؟ من واقعا با عبادت حس و حال خوب میگیرم. خیلی خوب. من از ارتباط با خدا چنان آرامش میگیرم. چنان مطئمن میشم که گاهی فکر میکنم اونا که خدا رو قبول ندارن با این حس پوچی ای که تو زندگی بهشون دست میده چه میکنن؟!!!!!
امااااااااااااااا با همه ی این باورها که دارم، آخرش در اینکه خدایی وجود داره و واقعا اینهمه خوب هست و اینهمه به بنده هاش کمک میکنه شک میکنم! چون میدونم که در مکاتب روانشناسی همیشه تاکید میشه که بدون هدف نمیشه پیش رفت و انگیزه و آرامش داشت، همش میگم نکنه همه ی این صحبت ها از وجود خدا و این عباداتی که حال ما رو خوب میکنن فقط یه سری تلقین و تعلیم روانشناسی باشه! نکنه یه جور هیپنوتیزم تدریجیه!

---

یه مساله ی دیگه هم فکرم رو مشغول میکنه. چرا با اینهمه زیبایی و دعوت به نیکی که در اسلام هست، همه ی آدم ها مسلمون نمیشن؟ چرا اینقدر با مسلمان ها در جنگند؟

"اما باز این شک میاد سراغم که یعنی قرآن واقعا ازهمون خدا به ما رسیده؟ ساخته ی انسان نیست و غیره"

دختر بهار

اگه می خوای در این موضوع همش شک نکنی ، فاصله اش نیم ساعت وقت گذاریه ،

چطوری؟

یه تحقیق کوچولوی دم دستی بکن ، یه سرچ بزن ببین کسی مدعی شده که مولف قرآنه؟

اگه کسی مدعی بود که قرآن رو تالیف کرده!! ، اونوقت میریم صحت و سقم ادعاش رو بررسی می کنیم ، اگر کسی مدعی نبود شما بایستی یه پلیس برا ذهنت بذاری و اجازه ندی در حقایق شک کنه.


روش قران هم ارزش دادن به ایمان هست ، ایمان و یقین ارزشمنده ، روشش این نیست بندگان رو به شک دستور بده ، بعد از شک به یقین برسونه.


و اما پاسخ قرآن درباره اینکه این کتاب نمی تونه از سوی غیر خدا باشه:

أَفَلاَ يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ اخْتِلاَفًا كَثِيرًا

آيا قرآن را بررسی نمى‏كنند و اگر مى‏بود از نزد غير خدا همانا مى‏يافتند در آن اختلافى بسيار
نساء / 82

بی بی جونم کاری به درست غلط ندارم. اما جواب مناسبی واسه سوال نبود. چون اگه کسی یا کسانی بخواد مدعی نوشتن این کتاب بشه مربوط به خیلی سال پیش می شه که اینترنت نبوده و الانم مرده یا مردن و مدعی هیچی هم نمی تونه بشه.

دختر بهار ترجمه ی قرانو خوندین؟

آره عزیزم. اتفاقا این یکی دو روز اخیر خیلی بیشتر میخونم. تصمیم گرفتم برای برطرف شدن این شک به قرآن پناه ببرم. از اول شروع کردم و به امید خدا میرم جلو . جالبه که همین اول تو سوره ی بقره همش داره از همین مسایل حرف میزنه. اما باز شک های دیگه میاد سراغم.
دوستان چرا یه سری ها اسلام رو انکار میکنن و با مسلمان ها مخالفن؟ اگر اسلام اینقدر کامله چرا اونا ایمان نمیارن؟ مثلا همین مسیحی ها خودشون که میدونن کتابشون تحریف شده. پس چرا بازم به اسلامی که کتابش تحریف نشده پناه نمیارن؟ نقطه ی کور وسط ماجرای مسلمان نبودن کل دنیا چیه؟ مگه اونا خودشون این عقل ما رو ندارن که داریم به وضوح میبینیم اسلام کامل ترینه؟
نکنه ما داریم اشتباه برداشت میکنیم... نکنه در گمراهی باشیم!...

سلام دختر بهار

به جز قرآن کتابهای آسمانی دیگه هم هست. حالا درسته که ما معتقدیم که قرآن منحرف نشده و کاملتر از بقیه است ولی خوب عده ای به اونها اعتقاد دارن.

به نظر من رتبه و مقام آدمها نزد خدا به نحوه زندگیشون، خلوص نیتشون و گام برداشتن در مسیر صحیح بستگی داره نه به اینکه چه دینی رو داشته باشن.

به نظر من زیاد خودت رو درگیر این چیزها نکن. اگر ما از خواندن قرآن لذت میبریم و آرامش پیدا میکنیم خوب چرا نباید بهش معتقد باشیم.

شنیدی یکبار شهید بهشتی به اروپا رفته و بعد از بازگشت گفته اونجا من اسلام واقعی رو دیدم ولی مسلمان ندیدم.
خوب اونها هم یک سری باید و نباید بر اساس تجربه پیدا کردن که شاید سالها پیش توی دین ما هم بوده به هر حال مهم اینه که عمل آدم چه جوری باشه. حالا ما هم یک سری دستورات دینی داریم که هر چند کامله ولی به بیشتر اونها عمل نمیکنیم.به نظرت ما بهتریم یا اونها؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Negin A

به نظر من رتبه و مقام آدمها نزد خدا به نحوه زندگیشون، خلوص نیتشون و گام برداشتن در مسیر صحیح بستگی داره نه به اینکه چه دینی رو داشته باشن.
به نظر من زیاد خودت رو درگیر این چیزها نکن. اگر ما از خواندن قرآن لذت میبریم و آرامش پیدا میکنیم خوب چرا نباید بهش معتقد باشیم.

---

این جملاتت منو به فکر برد. باید بیشتر روش فکر کنم. فکر میکنم جواب خوبی برای این سوالم که چرا سایر مردم دنیا به اسلام روی نمیارن باشه...
ممنونم. حرفت ساده بود ام تو ذهن من خیلی چیزها رو به هم ربط داد. یه چراغ تو ذهنم روشن کردی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

بی بی جونم کاری به درست غلط ندارم. اما جواب مناسبی واسه سوال نبود. چون اگه کسی یا کسانی بخواد مدعی نوشتن این کتاب بشه مربوط به خیلی سال پیش می شه که اینترنت نبوده و الانم مرده یا مردن و مدعی هیچی هم نمی تونه بشه.

دختر بهار ترجمه ی قرانو خوندین؟

---

مینوش عزیز اطلاعاتی که در اینترنت هست تنها مربوط به دوره ایی نیست که فناوری این علم کشف شد بلکه اطلاعات هزاران سال قبلتر هست و اگر کسی در هزاران سال پیش هم میتوانست حتی سوره یا آیه ایی همطراز با قرآن بنویسد کل دنیا خبر دار میشدند و چیزی نبود که در گذر زمان گم شود.مطمئن باش اگر بشر میتوانست نسخه ای از قرآن بنویسد کشورهای که درآرزوی محو کردن اسلام هستند و بیشترین پیشرفتهای علمی رو دارند لحظه ایی درنگ نمیکردند .