برای حفظ یک رابطه چگونه رفتار کنیم؟

با سلام و تشکر
من دختر 27 ساله هستم.در مقطع دکترا تحصیل کردم.از نظر ظاهری و خانوادگی وضعیت مساعدی دارم.با اقایونی اشنا شدم تا حالا برای ازدواج که بعد از 2 ماه اشنایی به جدایی ختم میشد.البته من همیشه دلیل قانع کننده داشتم برای کات کردن ولی از اونجا که این سیر داره دایم تکرار میشه احساس میکنم احتیاج به راهنمایی دارم.همیشه خیلی خوب شروع میشه ولی من بعد از 1 ماه اینقدر وابسته میشم که اعتماد به نفسم کم میشه و این تو رفتار من و طرفم تاتیر میگذاره.بعد 1 ماه همش احساس میکنم طرفم اون شوق اولیه توش نیست و شروع میکنم ناخود اگاه به سرد شدن....
حدود 1 ماه با اقایی اشنا شدم و دارم دوباره نشونه هایی از همون احساسم رو میبینم.نمیخوام این مورد رو از دست بدم.لطفا راهنماییم کنید.ممنونم

گرچه توضیحاتت چندان کامل نیست ولی من حدس میزنم دچار اندکی غرور کاذب هستی و مدرک تحصیلیتون شاید یکی از عوامل این غرور باشه...این مطلب رو حتی میشه از نام کاربریتون هم فهمید!!:18:

دوست عزيز فكركنم بهتره از خصوصيات اخلاقي خودت و اون اقا يه كم بيشتر بگي و مهمتر ازون معيارهات واسه ازدواج

يعني سراغ چه جور مرداني ميري يا بهشون جذب ميشي و اونا چه ويزگيهايي دارن از نظر تو و اينكه چي ميشه دچار وابستگي ميشي

شايد نوع برخوردت با اونها اشتباهه يا خواسته ات از ازدواج غيرمعقول و هزار و يك حدس ديگه كه تا كامل نگي نميشه نتيجه گرفت

اصلا رابطه هاتون از كجا شكل ميگيره

در ضمن فكر نميكنم قضاوت از روي نام كاربري خيلي معقول باشه, حتا اگه درست باشه

به هر حال همه مون ميدونيم اينقدر اين اسمها زيادشده كه هر اسمي رو به عنوان نام كاربري قبول نميكنه و با يه پست از ايشون خدايي اين چه نتيجه ايه!!!!:163:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yalda7

در ضمن فكر نميكنم قضاوت از روي نام كاربري خيلي معقول باشه, حتا اگه درست باشه

به هر حال همه مون ميدونيم اينقدر اين اسمها زيادشده كه هر اسمي رو به عنوان نام كاربري قبول نميكنه و با يه پست از ايشون خدايي اين چه نتيجه ايه!!!!:163:

---

:104:

ممنون دوست عزیز از تذکر بجاتون. مطمئناً کسی که از ایشون درخواست خواستگاری می

کنه اونقدر موقعیت و شخصیت اجتماعی برجسته ای داره که احساس کمبود و خود کم بینی نکنه؟!
-------

سارای عزیز:72:

لطفاً بیشتر از خودتت - اولویتهای رفتاریت برای ازدواج- خصوصیات خودتت و طرف مقابلت بگو؟؟

چه انتظاری از همسر آینده ات داری؟؟

چرا در دوران شناخت دنبال ذوق و شوق در خودتت ویا طرف مقابلت می گردی؟

فکر نمی کنی این خیلی منطقی نیست و اول باید دنبال دلایل قانع کننده عقلی برای ادامه

رابطه باشی نه دنبال دلایل قانع کننده احساسی؟؟

سلام عزیزان
واقعیت اینه که من اسم سارا رو به عنوان اسم کاربریم انتخاب کردم ولی سایت نپذیرفت من هم برای اینکه فراموش نکنم اول ایمیل مو گذاشتم.اگه حس غرور هست توش من معذرت می خوام.البته کتمان نمی کنم که یکم با غرور وارد رابطه میشم ولی دلیل توضیحاتی که از خودم اینجا دادم برای این بود که فکر کردم لازمه یه دیدی از من داشته باشید:46:
والا من ادم زیادی احساساتی و زود رنج هستم.مواردی هم که برام پیش میاد همه از همکاران و دوروبریام هستند و یه جورایی با ابراز عشق و قصد ازدواج میان.من هم اوناییکه از نظر کلی مناسب بودن رو انتخاب می کردم.ابراز علاقه طرفم منو هم بعد یه مدت علاقمند میکنه.ولی نمیدونم چرا اینقدر بی ظرفیتم که انگار جامون عوض میشه.یعنی از ترس جدایی من بیشتر طالب به نظر میام یا حداقل اینطور فکر میکنم.
من خیلی کمال گرا هستم.موقعیت تحصیلی و اجنماعی طرفم برام اولویت هست.و اگه اوکی بود از نظر اخلاقی اشنا میشیم.من خیلی مهربون و اجتماعی و متاسفانه وابسته هستم.اقایی که الان باهاشونم 34 سالشونه.موقعیت کاری و اجتماعی خیلی ایده الی دارند.و یه جورایی اعتماد به نفس بالایی هم دارند که همین اعتماد به نفی منو کم میکنه و باعت بشه همش ترس داشته باشم که نکنه از من زده بشه.چرا اوایل صحبت میکرد احساس میکردم اشتیاقش بیشتره اما الان نه و .......
من دلم میخواد همسرم یه مرد اروم منطقی مهربان با گذشت عاشق مودب باشه.ولی واقعا دارم یه این نتیجه میرسم این صفات یا جنس مرد تضاد داره.صفاتی که من دیدم تو همه این اقایون اینها بود: غد مستبد لجباز عاشق مادرشون . این اقا هم تقریبا همین طوره ولی انعطاف بیشتری داره و من یه جورایی یاد گرفتم چطور این خصوصیاتشون رو تا حدی کنترل کنم و همینطور خودم رو.
حقیقت اینه که من واقعا علاقه دارم به ایشون و باز میترسم .و همین ترسم شاید منو بیحوصله بکنه و بیشتر دافعه ایجاد کنه....... کاش میتونستم بی خیال باشم....
ممنونم از نظرات همتون :72:

سلام

ايشون به قصد ازدواج تا حالا اقدامي انجام دادن؟

نوع رابطه تون با ايشون مهمه و اينم بگم اقايون درسته احساسات خيلي واسشون مهمه ولي نبايد نقش همسر رو با نقش مادر قاطي كنيد

شايد محبتهاي شما اونارو به سمتي ميبره كه احساس ميكنند دارين كنترلشون ميكنين

دقت كنيد كه وارد شدن تو يه رابطه به معني محدود كردن نيست بلكه بايد زمينه رشد شمارو فراهم كنه

موفق باشيد

به نظر من ما ادما مهمولا برای پوشوندن یه ضعف تو وجودمون یه ماسک میزنیم تا اون مشکل رو پنهان کنیم.گاهی انقد بطور ناخوداگاه ماهرانه این کارو انجام میدیم که خودمونم متوجه نمیشیم.
خیلی وقتا کسایی که مغرورن ازغرور بعنوان یه روش محافظتی برای پنهان کردن ضعف و وابستگیشون استفاده میکنن.
این ادما برای پوشوندن عدم اعتماد به نفس به مسائل ظاهری رو میارن مثل مدرک،ثروت،قدرت اما چون ذاتا ضعیف و وابسته اند در روابط عاطفی یاشدیدا وابسته میشن یا باز به اون معیارای ظاهری چنگ میزنن.

تو وجودت جستجو کن ببین چقد خودتو دوست داری؟سارا بدون مدرک و عنوان و به به و چه چه چقد برات دوستداشتنیه؟چقد خودتو بدون هر لقبی میپذیری؟

پذیرفتن مهمترین اصله..اگه خودتو با همه نقاط ضعف و قوتت دوست داشته باشی نه اعتماد به نفست پایین میاد و نه زود وابسته میشی.

چطوره یه ملاقات با خود واقعیت ترتیب بدی..باهاش حرف بزنی..بغلش کنی و بهش بگی همینطوریب ا همه ضعفاش دوسش داری.به خودت محبت کن:305:

موفق باشی

شازده کوچولوی عزیز
منظورتون از اقدام دقیقا نمی دونم چیه اما خانواده هامون در جریان هستندو حتی در مورد مهریه و تا حدی اینکه مراسم چطور باشه هم توافق کردیم.ولی هنوز خواستگاری رسمی انجام نشده.
نقش مادر ایفا نمیکنم( ممنون از اشاره به جاتون). ولی خودشون یکی از نگرانی ها شون این هست که ازدواج سبب محدودیت بی مورد ایشون ( یه قول شما نقش کنترلر زیاد من) نشه.البته ادم مقیدی هستند.
یه نگرانی دیگه که یه بار گفته بودن این بود که تو خیلی حساسی من همش نگرانم که چیزی نگم که ناراحتت کنه...
ولی من واقعا کنترلشون نمیکنم.یا حداقل همچین نیتی ندارم و ناخواسته هست اگه باشه....
تو یه سایتی خوندم حضورتون رو کمرنگ کنید برای یه مدت کوتاه تو رابطه.موافقین؟؟!!!! اینکار رو بکنم؟؟!! :163:
مرسی از راهنماییهای به جاتون:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

بهار 66 عزیز
واقعا ممنونم.و احساس می کنم برداشتتون از من درسته و خودم بارها به این نتیجه رسیدم...
اما از طرفی فکر میکنم ظاهر و عنوان و داشته هامون جزیی از ماست و با نادیده گرفتنشون نیمی از خودمون رو کنار گذاشتیم.چطور میشه اونوقت قضاوت کرد در مورد اینکه خودم رو دوست دارم یا نه؟ ....:72:

دوست عزيز منظورم اين بود كه مطمين باشي كه ايشون به قصد ازدواج با شما هستند كه ميگيد هستند

كنترل شما هم ناخواسته است و اين هم به خاطر احساساتي بودنتونه

ناخوداگاه به خاطر خصلتي كه داريد(كمالگرايي) اون مرد رو تمام و كمال واسه خودتون ميخوايد و مرد ها برعكس اينو علاقه درك نميكنند حس ميكنند درگيرشدند و كنترل ميشن

همين احساس هم هست كه باعث ميشه ايشون مراقب رفتارشون باشن و ....

ببين چه رشته درازي ميشه, ترس و كم كم يقين و ... بعد هم فرار از زير بار فشار

حضورتو كمرنگ كن نه به اين معني كه بري و كم ببينيش, رفتارتو تغيير بده, اينو درك كن كه زندگي مشترك معنيش اين نيست كه همه جوره واسه توست

ميدوني قشنگي رابطه براي اون اقا چيه؟

اينه كه كم كم تورو كشف كنه, كم كم از محبتت سيراب بشه, نه اينكه يه دفعه تو همه چي رو رو كني و نتيجه عكس بده كه دختري هستي وابسته و كنترلگر

به رابطه ات كيفيت بده دوست عزيز

اين خيلي مهمتره و بهش اين احساسو بده نيومدي جلوي زندگي كردنشو بگيري اومدي كه زندگيش قشنگتر بشه

مطمين باش كار سختي نيست

مرسی شازده کوچولو:72::72::72::72::72:
چشم.سعی خودم رو میکنم.امیدوارم بتونم :(
100% با برداشتتون و توصیتون موافقم.خیلی ممنون

سلام دوست خوبم سارا خانوم
اول از همه تو خیلی شبیه فرشته قبلی من هستی:311:آخ پدر شوهرو درمی اوردم:311:
1.عزیزم منم یه جورایی مثه تو بودم.منم شاگرد اول مدرسه تیزهوشان بودم بعد هم با یه رتبه عالی دانشگاه عالی و رشته خوب و...همین جوری نوردبون ترقی رو طی کردم تا رسیدم به مرحله ازدواج....دریم دریم دامب دامب:311:
توی اولین رابطه م به دنبال ایده ال های خودم رفتم :شاگرد اول کلاسمون که فوق لیسانس هم قبول شده بود.شعر می گفت کتاب می خوند فلسفه فیلم چه میدونم همه چی دیگه خلاصه باب میل میل بود دو سال هم به پای این اقای به ظاهر محترم ایستادیم....تو این دو سال ایشون هی پیشرفت کرد و من همین بودم که بودم.اعتماد به نفسم له شد و این رو خیلی بعدها فهمیدم...تمام زندگیش درس بود و پیشرفت اره خیلی خوب بود باهاش میشد کلی کلاس گذاشت ولی اصلا به درد زندگی 50 ساله نمی خورد...اینا رو گفتم که بدونی مهم هست که طرفمون تحصیلکرده و دارای وجهه ی اجتماعی عالی باشه ولی مهم تر از اون اینه که وقتی شب میاد خونه پیش تو وپیزامه شو می پوشه واسه تو دیگه شوهره دکتر فلانی نیست...ایا دکتر فلانی همدم هم هست ایا وقتی تو گریه میکنی پناه تو هست ایا مهربونم هست اایا حرف خوب خوب میزنه یا فقط مقاله خوب خوب میده واسه زورنالهای امریکا...نمی گم اینا بده نه خیلی خوبه ولی اولویت شاید یه چیزهای ریزه دیگه ست.



بگرد توی همین سایت واسه رهایی از کمالگرایی چیزهای خوب گیرت میاد.واسه من که به دردبخور بود.

سلام فرشته خانوم گل:72:
ای بابا یعنی منم پدر شوهر در بیارم؟:311: دلم سوخت واسه همسر اینده ام:163: ( :46: )
مرسی عزیزم از راهنماییت.اره گلم من فکر میکنم که قابلیت اینکه همسر خوبی باشه رو هم داره( اگه من خراب کاری نکنم البته :305: )
چشم حتما میگردم.ممنونم از کمک دوستانت:72::72:

سارا جون سلام
منم چند تا خواستگار این مدلی داشتم، و بعد از مدتی یه جوارایی اعتماد به نفسمو از دست می دادم و وابسته میشدم. راستش به این نتیجه رسیدم که آقایونی که تحصیلات و موقعیت اجتماعی بالایی دارند تا حدی مغرور، خودخواه و غد هستند همچنین به نظر می رسه دچار وسواس فکری و کمال گرایی منفی هم هستند. البته چیزی که میگم اصلا کلیت نداره و فقط چیزیه که خودم تجربه کردم و فک میکنم این تیپ آدما نه اینکه بد باشن اما جزء مردای مهربون دسته بندی نمی شن. البته امیدوارم این مورد شما اصلا این طوری نباشه اما فک کردم ممکنه دلیل این که کلا مردا به نظرتون این جوری میان این باشه که به خاطر موقعیت خودتون فقط با این نوع مردا مواجه میشید

سلام عزیزم
مرسی از توجه و راهنماییت:72:
باهات موافقم کاملا. البته این اقا انصافا مهربون هم هست:43: ولی من برخوردم اشتباه بود و اینجا متوجه اشتباهم شدم و الان دارم سعی خودمو میکنم تا اصلاح کنم بعضی رفتارهامو و احساس می کنم تاتیرش رو دارم می بینم:)
بازم ممنون از همتون:72:
از شازده کوچولو هم مجددا ممنونم:72: