حسابی گیجم..نمیدونم به چی علاقه دارم.برای همین زندگیم راکد مونده

سلام بچه ها
من یه سوال دارم.من میخوام برای ارشد تصمیم بگیرم اما حسابی گیجم و نمیدونم چه رشته ای بخونم..اصلا نمیدونم به چی علاقه دارم..همینطور بلاتکلیف موندم و وقتم داره هدر میره..تا اونجا که یادم میاد از اول هیچ وقت علاقه خاصی به رشته خاصی نداشتم و الان هم اگه ولم کنن درسمو ادامه نمیدم.چون با اینکه شاگرد زرنگی بودم هیچ وقت از درس و شب امتحان و اینا خوشم نمیومد.بیشتر کارای عملی دوست دارم.از درس خوندن و حفظ کردن بدم میاد.وحشتناک ترین شبای عمرم شب امتحان بوده..اما الان مجبورم چون علاقه ای به رشتم ندارم باید برم سراغ یه رشته دیگه.اصلا نمیدونم چیکار میخوام بکنم.

شما چیکار کردین که فهمیدین به چه رشته های علاقه دارین؟؟

ممنونم

موفق باشید

سلام بهار جون!!

اینکه احساس گیجی کنی تا حدودی طبیعیه!!! منم با اینکه رشتم رو دوست دارم، خدا رو شکر توش موفقم، ولی سختی کار و به قول تو امتحان و نگرانی از اینده بعضی اوقات باعث میشه تردید کنم.

اما

چیزی که منو از ادامه این تردید باز میداره اون هدفیه که برای خودم تصور میکنم... دقت کن تصور می کنم... نمیدونم چقدر درش موفق خواهم بود... راستش رو بخوای اون هدف و ته خط تو زمینه کاری برای من هنوز خیلی مبهمه... ولی میدونم که دوست دارم اونحا باشم و میدونم برای رسیدن بهش باید مسیری که الآن توش هستم رو طی کنم.


فکر میکنم بهت کمک کنه اگه با خودت رو راست باشی... خیلی اوقات آینده ای که مارو خوشحال میکنه از درس و مشق و دانشگاه نمی گذره... یا حتی خیلی ساده تر میشه بهش رسید.

ولی اگه مطمئنی برای آن چه که می خوای هنوز هم نیاز به آموزش داری، خب شروع کن.
نمیدونم رشته ات چیه، و چی باعث میشه که دوستش نداشته باشی. ولی بگرد ببین شاید کلا تحصیلات آکادمیک راضیت نمی کنه... بخصوص میگی تئوری دوست نداری و اهل عملی...
البته باید بگم تو مقطع تحصیلات تکمیلی آموزش از حالت خشک و صرفا تئوری در میاد، و برای پایان نامه ات باید آموخته هات رو عملی کنی (این روال صحیحه حالا بماند که بعضا این طور نیست).

در هر صورت فکر کنم بد نباشه اگه چشمات رو ببندی و بهار 5 سال دیگه رو تصور کنی... ببین نیاز به مدرک فوق لیسانس داره یا نه؟

بازم اگه سوال دانشگاهی داشتی بپرس، چون تو این یکی من حسابی تخصص دارم

ممنونم دانوب عزیز

نقل قول:

---

چیزی که منو از ادامه این تردید باز میداره اون هدفیه که برای خودم تصور میکنم... دقت کن تصور می کنم.

---

من تصور خاصی ندارم.

خوب راستش برام پول خیلی مهمه و اینکه کاری که انجام میدم سطح بالایی داشته باشه..خود درس اصلا برام جذاب نیست..
گاهی به خودم میگم برم ارشد رشته خودم.قبولیش برام راحتتره اما بعضی درساش چندشن برام.

در حال حاضر من یا باید با رشته خودم کار کنم.که دوست ندارم.یا کار غیر حرفه ای انجام بدم.که سطحشو پایین میدونم.یا برم یه رشته دیگه که حالم ازدرس خوندن بهم میخوره.

کلا بلاتکلیفم.

از درس خوندن بدم میاد اما نمیتونم ببینم کسایی که ازم پایینتر بودن به مدرک بالاتر و کار بهتر و درامد بهتر رسیدن..نه اینکه بخیل یا حسود باشم..نه ..تلاش کردن نوش جونشون.

اما من همینطوری الکی در جا بزنم؟؟

یادمه دبیرستان یه تست رشته و مشاغل ازم گرفتن جواب این شد:شما به رشته خاصی علاقه ندارین و هر رشته ای که انتخاب کنید موفق میشوید(البته گمونم قسمت دومش صحیح نیست)




اما من واقعا گیج موندم..تصورم فقط کار خوب و پوله...و به هیچ رشته ای علاقه خاصی ندارم.

سلام
گفته بودی اگه ولت کنن ادامه تحصیل نمیدی چون علاقه ای نداری.
من این سوال رو میپرسم که اگه ولت کنن دوست داری چه کاری انجام بدی ؟ یا در چه زمینه ای تخصص داشته باشی ؟
البته گفته بودی که دوس دارم کاری انجام بدم که هم کلاس بالایی داشته باشه و هم پول خوبی توش باشه . مطمئنا اینجور شغل ها رو سراغ داری ولی اینجا ذکر نکردی .
چرا به خودت نمیگی که من دوست دارم مثلا مهندس خبره شبکه بشم. اطلاعاتم بیشتر از یک فارغ التحصیل رشته شبکه باشه!
یا مثلا گرافیک دوست داری چرا سعی نمیکنی که اطلاعات، تجربه و تخصصی در حد گرافیست های خارجی داشته باشی.
خیلی از کار ها هستن که آدم با تجربه و تلاش و علاقه خودش میتونه به درجات خیلی بالایی تو رشته مورد علاقه اش برسه .
مثلا آهنگساز "یانی" بصورت تجربی تا این حد پیشرفت کرده که یکی از بزرگترین گروه موسیقی جهان رو داره اداره میکنه
درسته که در و.جود هر شخصی این پتانسیل وجود داره که تا این حد پیشرفت کنه ولی خب ما انتظاراتمون رو میاریم پایین ولی سعی میکنیم تو کاری که هستیم بهترین باشیم. اگه کاری که انجام میدی مورد علاقه ات نباشه و مجبور باشی که اون کار رو انجام بدی لحظه به لحظش برات زجر آور خواهد بود، چه درس خوندن باشه چه شغل اداری که به زور براخودت جور کردی که منبع درآمد آسوده ای برات باشه و ...
ولی اگه کاری که انجام میدی علاقه داشته باشی کار مثل تفریح میمونه برات هیچوقت هم ازش خسته نمیشی و در کارت پیشرفت خوبی هم خواهی داشت چون همیشه سعی میکنی که زوایای جدید کارت رو بشناسی و درش مهارت داشته باشی.
.
فکر نکن کسی که همه تلاششو کرده و از مقطع ارشد فارغ التحصیل شده و شغلی توی اداره ای گرفته پس به همه آرزوهاش رسیده و خوشبخته ! اینطور نیست !
زندگی نامه خیلی از افرادی هستن که تو کارشون موفق بودن فقط به خاطر اینکه با عشق و علاقه پیگیر کارشون بودن.
برای موفقیت در هر کاری باید سعی کنیم که تو اون کار "بهترین" باشیم.

سلا اقا سعید..از پاسختون خیلی خیلی ممنونم.

مشکل اینه که من نمیدونم چی دوست دارم..خنده داره..نه؟؟
ولی واقعیت داره..

نقل قول:

---

من این سوال رو میپرسم که اگه ولت کنن دوست داری چه کاری انجام بدی ؟ یا در چه زمینه ای تخصص داشته باشی ؟

---

اگه ولم کنن..نمیدونی از این جمله چقد لذت بردم..اگه ولم کنن..اگه ولم کنن میرم دنبال نقاشی یا کلاسای جورواجور..دلم میخواد از همه چی سر در بیارم..از اشپزی و خیاطی بگیر تا کامپیوتر تعمیر موبایل گرافیک کاشت محصول کشاورزی و شاید چیزای دیگه که الان خیلی باهاشون اشنا نیستم.

اما در واقع نمیشه..من با این سن نمیتونم مثه بچه ها از این کلاس به اون کلاس برم..بلاخره باید یه تخصص خاص داشته باشم و یه کار ثابت و البته مدرک هم انگار مهمه..مثلا فرض کن چند سال دیگه بچه دار بشم..اونوقت بهش بگن مامنت مدرکش چیه؟؟بگه لیسانس..در حالیکه الان هر ننه قمری میتونه یه فوق بگیره.

حالم از همه چی داره بهم میخوره..ازخودم از همه چی..ازاینکه حتی یه هدف معمولی ندارم..از اینکه نمیدونم چی میخوام..ازاینکه یه ثبات مشخص نه درباره ادما نه کار و نه علایق ندارم..
این خیلی مسخره است که حتی نمیدونی چی میخوای..وحشتناکترین حالت همینه که من دارم..به هیچی علاقه خاصی ندارم

دلم میخواد برگردم به بچگی و همونجا بمونم...........یا ...ای خدا چرا من اینطوریم؟؟

مسخره است..همه ادما علایقی دارن و من نه.اه.حالم بد شد

بهار 66 عزیزم سلام

بهار جان من چند تا توصیه برات دارم

یکی اینکه اگه خواستی هر رشته ای رو بخونی حتما براش یک هدف داشته باش ،تا با انگیزه درست رو بخونی .مثل یک شغل .
دوم اینکه خیلی خیلی مهمه که رشته ای که میخونی بهش علاقه داشته باشی .

عزیزم همین که میگی به نقاشی علاقه داری این خیلی خوبه .اگه تقاشی و گرافیک و فتوشاپ و موشیقی و ...به رشته خودت نمیخوره به نظرم لازم هم نیست حتما بری دانشگاه .میتونی بری کلاس و موفق باشی .

به نظرم درسته که ما توی یک جامعه زندگی میکنیم و نظر اطرافیانمون برامون مهمه ولی به نظرم علاقه و روحیه خود شخص خیلی مهمتره . تا وسطای کار از پا درش نیاره .

وقتی تصمیم میگیری یک رشته رو بخونی باید فکر کنی که تاچندین سال ممکنه که بخوای با مدرکت کار کنی پس نباید کاری باشه که زود خستت کنه .

چون ممکنه شما بری توی یک عالمه درس کامپیوتر ، ریاضی ،مهندسی ،....غرق بشی ، تازه آخرش هم معلوم نیست کار خوبی بتونی پیدا کنی یا نه ؟

ولی در عوض اگه همین نقاشی رو ادامه بدی میتونی ازش لذت ببری و خیلی وقت ها برای روحیه خودت نقاشی کنی .و یک هنرمند بشی که به نظرم کلاسش هم از یک فوق لیسانس بیکار بیشتره .

میدونی که دیگه فقط با مدرک دکترا میتونی دانشگاه استخدام بشی .و با فوق لیسانس نمیشه .

شما میتونی در زمینه هنری موفق بشی .

تمنای من ازت واقعا ممنونم.

اما من به هیچ رشته ای حتی نقاشی علاقه خاصی ندارم..هیچ کدوم به تنهایی ارضام نمیکنه..یه مدت نقاشی رفتم و ولش کردم..دلم میخواد سراغ کارای دیگه هم برم.
ضمنا نمیتونم به نقاشی به دید شغل نگاه کنم.

نقل قول:

---

اگه خواستی هر رشته ای رو بخونی حتما براش یک هدف داشته باش ،تا با انگیزه درست رو بخونی .مثل یک شغل .
دوم اینکه خیلی خیلی مهمه که رشته ای که میخونی بهش علاقه داشته باشی .

---

با حرفات کاملا موافقم..اما بدبختی اینه من به هیچی علاقه خاصی ندارم..بیتفاوت..

تازه من اگه تغییررشته بدم برم ارشد یه رشته دیگه..خودمو بکشم و قبول بشم و فارغ التحصیل شم..اما واسه اینکه رشته لیسانسم با فوق فرق داره نمیتونم برم دکترا.(قانون جدید)

کار هم معلوم نیست...........

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

[color=#0000CD][font=Tahoma]
من تصور خاصی ندارم.

خوب راستش برام پول خیلی مهمه و اینکه کاری که انجام میدم سطح بالایی داشته باشه..خود درس اصلا برام جذاب نیست..
گاهی به خودم میگم برم ارشد رشته خودم.قبولیش برام راحتتره اما بعضی درساش چندشن برام.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

اما در واقع نمیشه..من با این سن نمیتونم مثه بچه ها از این کلاس به اون کلاس برم..بلاخره باید یه تخصص خاص داشته باشم و یه کار ثابت و البته مدرک هم انگار مهمه..مثلا فرض کن چند سال دیگه بچه دار بشم..اونوقت بهش بگن مامنت مدرکش چیه؟؟بگه لیسانس..در حالیکه الان هر ننه قمری میتونه یه فوق بگیره.

---

سعی میکنم از جملات خودت کمک بگیرم.

کار سطح بالا، کلاس بالا، مدرکی بالاتر از مدرکی که هر ننه قمری بتونه بگیره، افتخار فرزندت،....

من بهار رو تو این کلمات پیدا نمیکنم!!! خودت این وسط کجایی؟:324:

نمی خوام طولانی بشه، اینکه تحصیلات یک وسیله است، باهات موافقم، ولی تو این قسمت که وسیله برای چیست، فکر میکنم یه کوچولو باید دیدگاهت رو عوض کنی،
تحصیلات، ازدواج، دوستان، پول و... پله هستن، خیابون اند، مسیرند که قراره به یه جایی ختم بشن==> بزرگ شدن تو، به کمال رسیدن و احساس آرامش...
شاید بگی من خودم اینا رو میدونم، شاید واقعا هم دیدگاهت همین باشه، ولی این عبارات نشون میده که دیدگاه هات عملیاتی نشدند.
صرفا حرف های قشنگی هستند که تو ویترین ذهن میذاریم، و بعضی اوقات تحویل این و اون میدیدم.
( به صیغه اول شخص جمع دقت کن، من خودم هم یکی هستم مثل تو، منم ممکنه فقط حرفش رو بزنم، ولی درست اینه که حرف های زیبا رو به زندگیمون تزریق کنیم)

هدف داری، فقط گمش کردی!!!
نقاشی، گرافیک، کامپیوتر، آشپزی، پرورش محصولات کشاورزی.... مگه یکی میتونه تمام این تجربه هارو باهم در حد حرفه ای بدست بیاره؟ اونم تو گستره به این وسعت (تعمیر موبایل تا کشاورزی)

فکرت پراکنده شده... دیدی وقتی اتاقی بهم ریخته است نمی تونیم وسیله ای رو توش پیدا کنیم، حالا راه تو، هدف تو، در این بازار شلوغ گم شده.

پس

فکرت رو سر و سامون بده

و به دنبال مدال نباش، حتما خودت هم انسان هایی رو سراغ داری که روی سینه شون پر مداله و درون اون سینه قلبی دارن که تشنه است

سلام

اول، خیلی خوبه که در تاپیکای اخیرت خیلی راحت حرف زدی، احساساتت رو گفتی، نظرت رو راجع به خودت گفتی، خواسته هات و مشکلاتت
اما متاسفانه برعکس پست هایی که برای کمک به دیگران میذاری، پستهای تاپیک های خودت خیلی خام و نپخته هستن
اگه هزار صفحه از خودت بنویسی باز هم هیچکدوم از ما بهار رو به اندازه خودت نمی شناسیم
پس یه توصیه دوستانه: تا دقیقا نفهمیدی مشکلت چیه و حسابی در موردش فکر نکردی، چیزی ننویس
از احساساتت از مشکلات دیگه ات و از مسائلی که بطور مستقیم ربطی به موضوع این تاپیکت نداره، چیزی ننویس
چون بحث رو منحرف میکنه، چون پیچیده اش میکنه، میشه یه معادله چند یا چندین مجهوله و لاینحل، نمی تونیم به نتیجه برسیم، بعد ممکنه حس کنی زندگیت دقیقا عین همین تاپیکت سردرگم و نامنظم و بی نتیجه است، درحالیکه واقعا اینجوری نیست
به عبارت بهتر، سعی کن تا جای ممکن از تاپیک هات انرژی مثبت بگیری نه برعکس

دوم، این چه جمله مزخرفیه: "من به هیچی علاقه ندارم! "
حس میکنم داری با یکی، نمی دونم خودت شایدم خونوادت لجبازی میکنی، وقتی این پست هات رو میخونم، حس قهر کردن بهم دست میده، با کی قهری؟!
یه چیز دیگه
من معنی این جمله ات رو هم نمی فهمم:"فلان رشته ارضام نمی کنه"
یعنی چی ارضام نمیکنه، منظورت چیه؟
نمی فهمم!
مگه قراره ما همیشه از همه چی راضی باشیم؟!
بار احساسی جملاتت رو کم کن، اصلا برای ما فرقی نمی کنه که تو حالت چقدر بده، و چقدر احساس بدی داری!!
منظورم اینه که اصلا فرقی در راه حل پایانی مشکلت نداره، پس لطفا دیگه اه و ناله نکن!

سوم، اگر به درس خوندن و مطالعه به هدف دونستن بیشتر(فقط و فقط همین) علاقه نداری
برو سراغ یه رشته ای که بتونی به وسیله اون موقعیت اجتماعی بهتری داشته باشی و پول بیشتری در بیاری، اصلا هم مهم نیست که عاشقش نباشی
حتی دانشگاه های من دراوردی و نمی دونم غیر انتفاعی و اینا رو هم توصیه میکنم
شما فقط مدرک می خوای، مگه جز اینه؟
یا احتمالا یه موقعیت ازدواج یا موقعیت کاری بهتر؟
فکر میکنی چند نفر عاشق رشته های دانشگاهیشون هستن؟
( به حرفای اطرافیانت توجهی نکن، اونی که میگه عاشق رشته اشه حرف مفت میزنه، هممون شب امتحانی بودیم و خاک برسر، مگر یه تعداد معدودی)
هدف شما عاشق و بی قرار یه رشته تحصیلی خاص شدن نیست
هدف شما همون کار و پول و ازدواج و احتمالا وجهه اجتماعیه
هدفت معلومه، مسیرت رو باید درست انتخاب کنی
یه مسیر کوتاه و مطمئن
اونجوری که از حرفات برداشت کردم، خودت تشخیص دادی که این مسیر از دانشگاه میگذره
خب، کدوم رشته؟ کدوم دانشگاه؟ محدوده زمانی که میتونی بهش اختصاص بدی؟
باید برای هدفت زجر بکشی
حتی اگر از رشته ات متنفر باشی،
بعضی وقتا هدف وسیله رو توجیه میکنه
با توجه به اینکه میگی درامد بیشتر برات اولویت داره، موقعیت کاریت رو از دست نده و در کنارش درست رو ادامه بده

چهارم، با توجه به اینکه توی جامعه امروز ما، از یه زن خیلی انتظار نمیره که درامد چشمگیری داشته باشه، مجبور نیستی خیلی روی این هدفت سرمایه گذاری کنی
مورد بعدی اینکه، اهداف ما و به تبع اون عملکرد ما یه شخصیت بیرونی به ما میدن، که دیگران با توجه به اونها با ما ارتباط برقرار میکنن
می خوام بگم، اگر یکی از اصلی ترین امتیازات بهار موقعیت کاری و مالیش باشه، دور از انتظار نیست که مردی بهش متمایل بشه که این مسائل براش خیلی مهم باشه، و اگر بدبینانه نگاه کنیم خیلی مسائل دیگه براش مهم نباشه!
اینجوری هم بهش نگاه کن، این خیر، شر نشه!

پنجم، مطمئن باش اگر با هدف دراوردن پول وارد رشته های هنری بشی، به هیچ جا نمی رسی، وقتتو تلف کردی (مگه یه سری کارای تجاری و بازاری)
میتونی به عنوان یه تفریح و برای تنوع بری سراغ کارای هنری، احتمالا نتیجه خیلی خوبی میگیری

خییییییییلی حرف زدم:163:

از پاسخاتون ممنونم.دانوب عزیز و خارپشت عزیز

نقل قول:

---

من بهار رو تو این کلمات پیدا نمیکنم!!! خودت این وسط کجایی؟

---

خودم؟؟منظورت علایق خودمه..اگه به چیزی علاقه داشتم که مشکلی نبود...میرفتم دنبال علاقم..مرتب انگیزه میگرفتم.و کم کم هدفهای متعالیتر پیدا میکردم.

نقل قول:

---

تحصیلات، ازدواج، دوستان، پول و... پله هستن، خیابون اند، مسیرند که قراره به یه جایی ختم بشن==> بزرگ شدن تو، به کمال رسیدن و احساس آرامش...

---

خوب منم ارامش میخوام دیگه..چه ایرادی داره ادم با کار و زندگیش به ارامش برسه..اخه زندگی چیزی جدای اینا نیست..هست؟؟

راستش دانوب ازقسمت مشکی حرفات چیزی نفهمیدم..:(

اما قسمت رنگی..باور کن همینطوریه..چیزایی که میخوام به گستره همه رشته هاست و هیچ اولویت یا تمرکزی برای هیچ کدومشون ندارم.و اینجاست که من میمونم..
شماها چطوری هدفتونو پیدا کردین؟؟؟؟

سلام بهار

اول یک تشویق بکنم جناب خارپشت رو به خاطر پست خوبش :104: :104: :104: :104:

واقعا هم خندم گرفت پست خارپشت رو خوندم هم بسیار خوشم اومد از جواب خوبش!

نگاه پیچیده تو به زندگی رو خیلی زیبا ساده کرده بود!

آره بهار

من نیومدم بهت بگم چه کار کن! اومدم بگم زندگی به این پیچیدگی هایی که تو فکر می کنی نیست! تو خیلی همه

قضایا رو پیچیده می کنی! خوب ببین عزیز من آدمها تک بعدی که نیستن!

مثلا خودت می دونی که اگر من رشته مورد علاقم رو نمی خوندم می زدم تو خط آشپزی ، اگه اینم نمی شد

می زدم تو خط عکاسی و اگر اینم نمی شد رشته های ورزشی یا گلسازی رو ادامه می دادم! اما الان مدیریت رو دارم

ادامه می دم! به قول خارپشت چارچوب مشخصه! حالا وسیله ها متفاوتن!

مسئله تو اینه که فکر می کنی مردی و باید زیاد پول در بیاری! اگر یکم به درونت گوش بدی می فهمی که چی

می خوای! ممکنه 1 چیز هم نباشه و چند چیز باشه! اولش پول هم نباشه! اما من معتقدم تلاش و جدیت بهت عشق

و علاقه هم میده و در نهایت منجر به پول هم میشه! تو نمی تونی تصور کنی که چه پوستی از من داره کنده میشه

اما به خاطر هدفم و علایقم ادامه میدم به کار! فکر می کنی راحته تا 7 شب کار کنی و 5 شنبه جمعه نداشته باشی؟

فکر می کنی راحته بدهی داشته باشی و به 1000 جون کندن پرداختشون کنی؟

آره عزیزم

کار کردن زحمت داره! اصلا چه اصرار به دانشگاه رفتن داری؟ برو توی یک کلاس مثل دوره های شبکه (که کار تماما

عملی و سخت افزاریه) بشین و چند دوره بگذرون و بعد چند ماه کارآموزی کن و بعد مشغول شو!

یا برو مثلا آشپزیت رو تکمیل کن و برای خودت آشپزخونه بزن! یا گلسازی ، چرم دوزی ، فرش بافتن و 1000 هنر دیگه

هر کدوم که دوست داری رو یاد بگیر!

من خودم چرم دوختن بلدم ، گلسازی کردم ، بازاریابی کردم ، منشی بودم ، عروسک دوختم ، آشپزی کردم ، تدریس

کردم ، کارشناس روابط عمومی بودم ، عکاسی کردم ، فوتبالیست بودم ، تو گروه سرود بودم ، تا رسیدم به آموزش و

اینجایی که داری می بینی! خیلی سختی ها کشیدم! میخوام بدونی باید سختی زیاد بکشی! پوست بندازی تا

بتونی راهت رو پیدا کنی!

تازه الان که برای کارم لازمه میخوام برم فوق بخونم تو یک رشته ! اما فوق لیسانس فکر نکنم بهت چیزی اضافه کنه!

من مدرکش رو واسه مجوزهام میخوام و ارتباطات بیشتر کاری!

پس الکی دور دور نزن! خودتم سردر گم نکن! شروع کن! کم کم می فهمی به چی بیشتر علاقه داری!

من نمی دونم چرا به جوون های ایرانی گفته شده همه موفقیت ها در تحصیلات آکادمیک خلاصه میشه! این همه راه

و هنر و کار و مهارت! مگه بیل گیتس تحصیلات آکادمیک داشت؟ مگه جابز تحصیلات فوق العاده داشت؟

همه که نباید دکتر و مهندس و وکیل و وزیر بشن که خواهر من!

تحصیلات دانشگاهی فقط به آدم دید میده! بعد باید خودت بری دنبالش و زحمت بکشی!

البته من درس خوندن رو خیلی دوست دارم اما ممکنه یکی خوشش نیاد! خدا همه رو که یک جور نیافریده!

پس به جای این همه پیچیده کردن خیلی راحت بدون اینکه به کار و پول و دس فکر کنی بشین فکر کن بهار به چی

علاقه داره! بعد ببین کدوم ها واسه شروع مناسبتره؟ بعد ببین چه متریالی می خواد؟ بعد هم شروع کن!

اینکه دیگه پیچیده نیست!

انقدر هم جز به جز همه چی رو بررسی نکن خانوم کمالگرا!

مهم اینه که کار رو شروع کنی! ممکنه اولش بد عمل کنی ، بخوری زمین یا حتی شکست بخوری اما اینها لازمه کاره!

مهم شروع کردن و تو مسیر افتادنه! بعد دیگه میدونی باید چطور بری جلو!

:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خارپشت

سلام

اول، خیلی خوبه که در تاپیکای اخیرت خیلی راحت حرف زدی، احساساتت رو گفتی، نظرت رو راجع به خودت گفتی، خواسته هات و مشکلاتت
اما متاسفانه برعکس پست هایی که برای کمک به دیگران میذاری، پستهای تاپیک های خودت خیلی خام و نپخته هستن

معلومه خارپشت..وقتی حسهای منفی دارم و اینجا مینویسم در واقع اون ازردگیها یکی یکی دارن بیرون میان..برای همین تاپیکام پر از ناراحتیه یا به قول فرشته مهربون از زبان کودک درونم..اما برای دیگران نمیتونم اجازه بدم کودکم صحبت کنه چون در جواب مراجع نباید احساسمو بیارم وسط.

اگه هزار صفحه از خودت بنویسی باز هم هیچکدوم از ما بهار رو به اندازه خودت نمی شناسیم
پس یه توصیه دوستانه: تا دقیقا نفهمیدی مشکلت چیه و حسابی در موردش فکر نکردی، چیزی ننویس
از احساساتت از مشکلات دیگه ات و از مسائلی که بطور مستقیم ربطی به موضوع این تاپیکت نداره، چیزی ننویس
چون بحث رو منحرف میکنه، چون پیچیده اش میکنه، میشه یه معادله چند یا چندین مجهوله و لاینحل، نمی تونیم به نتیجه برسیم، بعد ممکنه حس کنی زندگیت دقیقا عین همین تاپیکت سردرگم و نامنظم و بی نتیجه است، درحالیکه واقعا اینجوری نیست
به عبارت بهتر، سعی کن تا جای ممکن از تاپیک هات انرژی مثبت بگیری نه برعکس

درست میگی..اما همه ی سعی من اینه که اول بفهمم من چمه..ایراد کار کجاست و بعد درمان..خودم تنهایی ازپسش برنیومدم..نتونستم بفهمم ایراد کار چیه..برای همین تاپیک پشت تاپیک..مثل این دکتر و اون دکتر رفتن..ازمایش دادن

دوم، این چه جمله مزخرفیه: "من به هیچی علاقه ندارم! "
حس میکنم داری با یکی، نمی دونم خودت شایدم خونوادت لجبازی میکنی، وقتی این پست هات رو میخونم، حس قهر کردن بهم دست میده، با کی قهری؟!

با هیچکس...باور کن دیگه هیچی برام دلخوشی بالایی نداره..

یه چیز دیگه
من معنی این جمله ات رو هم نمی فهمم:"فلان رشته ارضام نمی کنه"
یعنی چی ارضام نمیکنه، منظورت چیه؟
نمی فهمم!
مگه قراره ما همیشه از همه چی راضی باشیم؟!

همه چی نه..ولی اونایی که عمریه مثل کار و ازدواج و درس نباید راضی باشیم؟؟؟شاید چیزای کوچیک رو بخاطر مصلحت بشه تحمل کرد اما مسائل بزرگ رو نه..میشه؟میشه همه عمر ازکارت یا ازدواجت یا درست ناراضی باشی؟؟؟البته من در مورد رشتم این نارضایتی رو چشیدم.

بار احساسی جملاتت رو کم کن، اصلا برای ما فرقی نمی کنه که تو حالت چقدر بده، و چقدر احساس بدی داری!!
منظورم اینه که اصلا فرقی در راه حل پایانی مشکلت نداره، پس لطفا دیگه اه و ناله نکن!

خــیلی بدی.
وقتی ناراحت یا سردرگمم انرژیهای منفی مثل مواد مذاب اتشفشان فوران میکنن..قبلا با عصبانیت این اتشفشان منفجر میشد..اما انقد تمرین کردم که دیگه به راحتی عصبانی نمیشم.حالا به جاش با ناراحتی و اه و ناله فوران میکنه.
قبول دارم خیلی ازپستهای تاپیکام احساسی بوده چون تو اوج اندوه نوشتم و گاهی عمدی بوده..به نظرم میومد تو تاپیکام اجازه دارم اینکارو کنم و بقیه به دید یه مراجع نه بهار66 باهام برخورد کنن.

سوم، اگر به درس خوندن و مطالعه به هدف دونستن بیشتر(فقط و فقط همین) علاقه نداری
برو سراغ یه رشته ای که بتونی به وسیله اون موقعیت اجتماعی بهتری داشته باشی و پول بیشتری در بیاری، اصلا هم مهم نیست که عاشقش نباشی

واقعا مهم نیست به اون رشته علاقمند باشم؟؟؟

حتی دانشگاه های من دراوردی و نمی دونم غیر انتفاعی و اینا رو هم توصیه میکنم

شما فقط مدرک می خوای، مگه جز اینه؟
یا احتمالا یه موقعیت ازدواج یا موقعیت کاری بهتر؟

ازدواج رو اصلا قاطیش نکن..اصلا..دید من برای ازدواج با بقیه چیزا زمین تا اسمون فرق داره.فقط کار

فکر میکنی چند نفر عاشق رشته های دانشگاهیشون هستن؟
( به حرفای اطرافیانت توجهی نکن، اونی که میگه عاشق رشته اشه حرف مفت میزنه، هممون شب امتحانی بودیم و خاک برسر، مگر یه تعداد معدودی)
هدف شما عاشق و بی قرار یه رشته تحصیلی خاص شدن نیست
هدف شما همون کار و پول و ازدواج و احتمالا وجهه اجتماعیه
هدفت معلومه، مسیرت رو باید درست انتخاب کنی
یه مسیر کوتاه و مطمئن
اونجوری که از حرفات برداشت کردم، خودت تشخیص دادی که این مسیر از دانشگاه میگذره
خب، کدوم رشته؟ کدوم دانشگاه؟ محدوده زمانی که میتونی بهش اختصاص بدی؟

نمیدونم..برای جواب این سوالا از کی یا چی باید کمک بگیرم؟؟؟

باید برای هدفت زجر بکشی
حتی اگر از رشته ات متنفر باشی،

من این زجرو تو دوره کارشناسی کشیدم..افتضاح بود..اگه اینطوره رشته خودم برم ارشد و دکترا.قبولیشم برام راحتتره.ولی حالم از درساش بهم میخوره

بعضی وقتا هدف وسیله رو توجیه میکنه
با توجه به اینکه میگی درامد بیشتر برات اولویت داره، موقعیت کاریت رو از دست نده و در کنارش درست رو ادامه بده

کارکه اره..گفتم بیخیال اون کارشدم..اما بیخیال خودِ کار نشدم

چهارم، با توجه به اینکه توی جامعه امروز ما، از یه زن خیلی انتظار نمیره که درامد چشمگیری داشته باشه، مجبور نیستی خیلی روی این هدفت سرمایه گذاری کنی

خیلی برام مهمه..برای شخص خودم

مورد بعدی اینکه، اهداف ما و به تبع اون عملکرد ما یه شخصیت بیرونی به ما میدن، که دیگران با توجه به اونها با ما ارتباط برقرار میکنن
می خوام بگم، اگر یکی از اصلی ترین امتیازات بهار موقعیت کاری و مالیش باشه، دور از انتظار نیست که مردی بهش متمایل بشه که این مسائل براش خیلی مهم باشه، و اگر بدبینانه نگاه کنیم خیلی مسائل دیگه براش مهم نباشه!
اینجوری هم بهش نگاه کن، این خیر، شر نشه!

گفتم خارپشت ازدواج با بقیه چیزا برام متفاوته..مسلما من همیشه با اونی که از نظر کار و درامد و تحصیلات ازم بالاتره ازدواج میکنم..و صد البته اخلاقش..تو نمیدونی..طرفمو بیچاره میکنم..
ازاین جهت مطمئنم ادمی هیستم که بتونم این موضوع رو تشخیص بدم.طرف مقابلم نباید حتی به اندازه سرسوزنی روی درس و کار و پول من حساب باز کنه..اون فقط برای خودمه که هر وقت دلم خواست میتونم کنار بذارمش ممکنه بعدا بهش کمک کنم اگه دلم خواست اما بعدا و اگه دلم خواست.راستش این نظر شخصیمه اما مردایی که ازم توقعی تو این زمینه ها داشته باشن یا تنهایی نتونن از پس زندگیمون بربیان متاسفانه برام ارزشی ندارن..ممکنه تو زندگی به مشکل بخورن و من ازهمه چیزم حاضرم براش بگذرم واقعا اما اینکه یه توقع همیشگی باشه نه...اونچه که میتونم بهش بدم شخصیت خودمه..و اون اختیار داره بپذیره یا نه.


پنجم، مطمئن باش اگر با هدف دراوردن پول وارد رشته های هنری بشی، به هیچ جا نمی رسی، وقتتو تلف کردی (مگه یه سری کارای تجاری و بازاری)

اره.موافقم

میتونی به عنوان یه تفریح و برای تنوع بری سراغ کارای هنری، احتمالا نتیجه خیلی خوبی میگیری

خییییییییلی حرف زدم:163:

ولی حرفای خوب و متفاوتی بود...اولین کسی بودی که بهم اینجوری گفتی..در حالیکه همه بدنبال پول و ...هستن و براشونم خیلی مهمه اما هی بهم میگن نه اینجوری فکر نکن..انگار خیال میکنیم اینکه بگیم من عاشق پولم بده..نه به نظر من که اصلا بد نیست

ممنونم
[/color]

---

سلام بهار جان:72::72:

شاید حرفام ربط مستقیمی به موضوع تاپیکت نداشته باشه ولی فکر نکنم خوندنشون مضر باشه.

برداشتی که من از بهار و مسائل مختلفش میکنم اینه که دنبال آرامشه و فکر میکنه اگر خانواده ش یه مدل دیگه بودن یا اگه تو ازدواجش به مرد ایده آلش برسه یا اگه یه شغل پردرآمد با موقعیت اجتماعی خیلی بالا داشته باشه و تحصیلاتش از همه اطرافیانش بیشتر باشه و بتونه از همه چی سر در بیاره اون وقته که میتونه آرامش رو به معنای واقعی تجربه کنه.

منم یه روزی مثل تو فکر میکردم ... اگه فلان کارو انجام بدم دیگه همه چی اوکی هست ... اگه اینو یاد بگیرم دیگه دلم آروم میشه و خیلی اگه های دیگه ...
ولی یه زمانی یه STOP به خودم دادم ، خوب به اطرافم نگاه کردم دیدم خیلی ها که مدرکشون از من بالاتره و درآمدشون از من بیشتره و خانوادشون نسبت به خانواده من استاندارد تره و به عشقشون هم رسیدن هنوز مثل من سردرگمن (دقیقا مثل اسپند رو آتیش جیلیز وولیز میکردم)

چـــــــــــــــــــرا ؟ اینو مدت ها از خودم پرسیدم.
اینو تجربه کردم که من حتی وقتی به هر کدوم از اون تمایلات هم رسیدم بازم آرامشو تجربه نکردم فقط گفتم همین بود اون چیزی که داشتم خودمو واسش خفه میکردم. هیچی ارضام نمیکرد.

یه جای کار مشکل داشت . من میخواستم ارتباط خودم رو با دنیا تغییر بدم موفق هم میشدم ولی هنوز...
به قول آنی عزیز سر دوربین رو برگردوندم به سمت خودم به سمت دلم ...
اصلا من کی هستم ؟ چرا هستم ؟ واقعا اومدم تو این دنیا که چیکار کنم ؟
که بشم دانشمند فلان رشته ، موفق تو فلان ورزش ، یه عاشق واقعی یه معشوق بی نظیر
همه اینا خوبه ... همه اینا قشنگه ... ولی اینا هدف من نبودن ... اگه بودن پس چرا وقتی بهشون نزدیک میشدم آرامشم بیشتر نمیشد ؟؟

کم کم یادگرفتم (البته هنوزم اول راهم (هنوز دچار نوسان میشم)) که اونی که من دنبالش میگردم توی دنیای خارج از من نیست
تو خانواده و پول و شغل و تحصیلات نیست ... درون خودمه ... تلقی خودم از دنیاست ... برداشت من از خالقمه ...

اینکه زود از آدما خسته میشی ... اینکه هیچی رشته ای ارضات نمیکنه ... اینکه میخوای همه چیو تغییر بدی ... اینا همشون نشونه هستن.... سعی کن نشونه رو جدی بگیری ... تو دنیای مادی اطرافت هم دنبال آرامش نگرد.

روزهای زیبایی رو واست آرزو میکنم:43:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

خوب منم ارامش میخوام دیگه..چه ایرادی داره ادم با کار و زندگیش به ارامش برسه..اخه زندگی چیزی جدای اینا نیست..هست؟؟

---

آره بهار هست! زندگی چیزی فراتر از چیزیه که تو تعریفش کردی!

صبا2009 بسیار عالی نوشته واست آفرین بهش :104: :104: :104: پستش ارزش 10 ها رتبه داشت که

فردا که شارژ شد رتبه ام بهش حتما رتبه میدم!

بهار تو نگاهت به زندگی چیه؟

واقعا همسر خوب ، پول ، موقعیت اجتماعی عالی ، خانواده فوق العاده و کار و درس خوب خوبه ولی تنها

جسم تو بخش حیوانی تو رو ارضا می کنه! اما روحت چی بهار؟

یکی از دلایلی که تو تاپیک های قبلیت بهت گفتم شرکت در اعتکاف بود و یا رفتن به مراسم های

سخنرانی "دکتر محمد شجاعی"!!!

بعد از شرکت در مراسم های سخنرانیش بود که فهمیدم من با این همه موقعیت و شرایط تحصیلی و

کاری و اجتماعی خوب هیچی نیستم! روحم حسابی بیمار و گرفتاره!

اونجا بود که دکتر بهم گفت "بهار خانم شما درسته که مهندسی و لیسانس داری اما در کلاس

خودشناسی و معنویت مثل یک بچه 5 ساله هستی!"

باورم نمی شد که اینو بگه! گفتم دکتر من خوب خودم رو می شناسم!

گفت "شما جسمت و نیازهای جسمانیت رو خوب می شناسی نه روحت رو!"

گفت "آیا این سوال برات پیش نیومده که چرا هر چی میرم جلو انگار 1 چیزی کمه و چیزی کامل راضیت

نمی کنه؟"

گفتم چرا همینطوره! همش یک نیرویی من رو به بی نهایت دعوت می کنه!

گفت " اون نیرو نیروی روحته که تو رو به ذاتت که طالب بینهایته - چون روحمون از خداست و نفخه الهی در

ما دمیده شده - دعوت می کنه و یکی شدن با سر منشا ذات و وجودت یعنی خداوند!"

آره بهار عزیزم

منظور دکتر این بود که به قول آنی عزیز :

ای آنکه در رنج و عذابی! تو آنگاه رستگاری که با خویشتن خویش یکی شوی!

جسم ما مرکب روح ماست! ما باید در این دنیا به همه چیز برسیم تا جسممون سالم باشه چون مرکب

میهمان عزیزی به اسم روحمونه!

نهایت همه پول و کار و خانواده و همسر و .... اونم از نوع خوبش میشن یک جسم سالم و ما با عرض

معذرت یک حیوان ایده آل میشیم چون جسم ما فانی و جنبه حیوانی ماست!

اما وقتی از حیوان فراتر میریم که روح ما بینهایت رو طلب می کنه که این بی نهایت میتونه مثبت یا منفی

باشه! دیدی بعضی ها در شهوت و مال حرص زیاد می زنن و سیر نمیشن! چون روحشون رو پلید

کردن و روحشون هی طلب بیشتر و بیشتر می کنه و زود خسته میشه از همه چیز!

برای همین باید در این موارد روح رو درست هدایت کرد که به بیراهه نره چون فاجعه آفرینی می کنه!

اما در جهت درستش که بره مثل علم سودمند ، مثل خود شناسی ، خدا شناسی ، خدمت به خلق خدا

مثل انجام کارهای خیر بی منت ، مثل ارتباط با خالق و خیلی مسائل دیگه و دانستن رازهای کائنات و ...

چیزهایی هستن که روح سرکش ما رو به آرامش میرسونن چون دارن ما رو به خالق (همون سر منشا

ذات و وجود ما) نزدیک میکنن و یکی میشن که همون مقام "محمود" در زیارت عاشورا و

مقام " راضیة مرضیة" در سوره "فجر" در قرآن کریمه!

اون موقع تو لذت هایی رو تجربه می کنی که با لذت های مادی و جسمانی و حیوانی قابل مقایسه

نیستن!

تازه تازه می فهمی که برای چی به این دنیا پا گذاشتی و برای چی گاهی سختی می کشی که روز به

روز روحت بزرگتر شه! چون ما برای بزرگ کردن و ارتقای روحمون آفریده شدیم و یک رسالت الهی نه برای

ازدواج کردن ، کار کردن ، پول در آوردن و ...! اونها وسیله است اما هدف نیست!

فکر کردی ما الکی گل سر سبد آفرینش شدیم؟ (البته اگه به مقام رفیع انسانیت برسیم)

برای همین وجود روح الهی بود که خداوند بعد از خلقت ما گفت "فتبارک الله احسن الخالقین"

از بعد آشنایی با دکتر جریان زندگیم عوض شد! حس می کنم یکی از دلایل بهم خوردن ازدواجم این بود

که این ازدواج غلط ممکن بود روح من رو از مسیر کمال خودش منحرف کنه و برای همین نشد!

ممنون که باعث شدی درس هام رو یادآوری کنم به خودم!

یک توصیه خوب برات دارم بهار!

یا تو کلاسهای دکتر شرکت کن یا برنامه ای که به من داده بود تو اعتکاف رو بهت میدم کتاب هاش و فایل

های سخنرانی هاش (در مورد انسان شناسی و خدا شناسی) رو تهیه کن و شروع کن به خوندن و

گوش دادن!

راستی یکی از دلایل اینکه ازدواج مهمه واسه اینه که هم نسل بشر منقرض نشه و هم در آخرت ما به

شدت اثر گذاره! اگر ما ازدواج نکنیم بهتر از اینه که یک ازدواج بد یا غلط بکنیم!

ازدواج خوب عالیه و ما رو به سمت هدف سوق میده اما انتخاب غلط میتونه ما رو تا عمق جهنم ببره!

میدونی برای همینه که میگم ظاهر و ثروت و مکنت و جاه و جلال خیلی واسم مهم نیست و دنبال ویژگی

های اخلاقی یک مرد تو ازدواج هستن چون میخوام روحم سیراب بشه و روح زیبا میخوام نه جسم زیبا!

تو هم که نگاهت رو عوض کنی حتی ملاک های انتخاب همسرت هم تغییر می کنه!

به قول مامان بزرگم همیشه می گفت : "عقل و دولت قرینه" یعنی تو وقتی به اوج میرسی که با رسول

باطنیت حرکت کنی و بری جلو و روح خودت و آدمها رو ببینی!

جسم و روح باید با هم برن جلو! اما روح باید همیشه سرور باشه و جسم باید حملش کنه!

به قول مولانا :

ما برون را ننگریم و قال را *** ما درون را بنگریم و حال را!!!

حالا ببین بهار تو این زمینه چه ها کرده؟ روحش رو چقدر تغذیه کرده؟

ببخش که انقدر طولانی شد!
:72:

خوب بهار شادی خانوم من ذهنم پیچیده است..کمالگرا هم هستم..دیگه چی؟؟؟!:)حالا دیگه دوست جونتو به خارپشت میفروشی:P:)
ولی موافقم..خارپشت زمینی منو میاره پایین.پاهامو میچسبونه به زمین و بهم میگه روی زمینو نگاه کن.

مگه مردا فقط باید پول زیاد در بیارن؟؟من هر چی پول بیشتر داشته باشم..ارومترم..هر چی کیفم پرتر باشه خوشحالترم.
چرا اینجوری میگین؟؟همه دنبال پول هستن ولی میگن بده..به نظر من پول حلال برای من عالیه..واسه بقیه نمیدونم.

من دختر نازک نارنجی نیستم..اگه پاش بیفته از همه سخت تر میرم جلو..اما من راهو بلد نیستم و هدف ندارم همینطور دور خودم تاب میخورم.

کلاس شبکه به چه دردم میخوره؟؟؟به نظرم واسه پسرا مناسبتره...
من مدرک لازم دارم..نه چون چیزی به من اضافه میکنه..چون لازمه..چون فعلا اوضاع اینطوریاس که باید یه مدرک داشته باشی..چون من که با رتبه خوب دانشگاه دولتی خوندم مهم نیست اما اونی که دانشگاه یالغوز اباد علمی کاربردی پیام نوری خونده فقط به صرف رشتش میتونه جلو بره.البته من تو رشته خودم هم میتونستم برم جلو.اما ازش بدم میاد.بیچاره رشتم.

صبا جان حرفات جالب بود.
اره یه زمانی از بس گفتیم (نه فقط من،من و خواهر برادرم) که خونوادمون فلانند خسته شدم.اون مرد ایده ال رو هم بیچاره شدم تا قالب ذهنیم رو عوض کنم.

نقل قول:

---

.. درون خودمه ... تلقی خودم از دنیاست ... برداشت من از خالقمه ...
تو دنیای مادی اطرافت هم دنبال آرامش نگرد.

---

حرف قشنگیه..برای منم این چیزا بسیار بسیار بسیار مهمه اما کافی نیست..

من نمیتونم از دنیا دست بکشم و فقط به درون برگردم..اون بیرونی ها باید فراهم باشن تا با خیال راحت برم به درون..و گرنه عین مرغ سر کنده به این ور و اون ور میزنم.
پول و کار و مدرک و راهی که میرم و ازدواج (ازدواج کمتر)این چیزا برای من شرط کافی نیست.شرط لازمه.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

بهار همش یه پله جلوتر مینویسی..الان پست دومت رو دیدم.

بهار شادی بیا یه کاری کنیم..یه دقیقه تعارفات و کلیشه و ها و منم منم ها رو بذاریم کنار..قبوله؟؟؟؟

فرض کن تو جای من باشی...بعد تو بگی وای نمیدونم چیکار کنم..میخوام برم سراغ کار و درس و پیشرفت و یه خط مستقیم از الان تا اخر زندگیم فرض کنم . ...

من بگم..وای نه بهارشادی..برو به درونت..ببین روحت چی میخواد..

واقعا ازاین همه ...عصبی میشم.
یاد اون دختر و پسره میفتم که میگفتن عروسی میکنیم چون عاشقیم..باباش گفت پس پول خونه کار ..گفتن ما عاشقیم..باباهه گفت لابد میخواید عشق هم بخورید و عشق هم بپوشید.

حالا شده حکایت من و شما.
واقعا در مورد من چی فکر میکنید؟؟ قبلا بهت گفتم..منم ادمی نیستم که تو دنیا فکرم بخور و بخواب و کار و ...باشه...منم به اون چیزایی که گفتی فکر میکنم..حالا اینکه پله اولم یا دوم نمیدونم.

اصلا نمیدونم چرا بحث میکنم که پیدا کردن هدفای مادی زندگیم لازمه...لازمه چون لازمه..لازمه چون من میگم.(اینجا کاملا زور بود):43:

نقل قول:

---

من نمیتونم از دنیا دست بکشم و فقط به درون برگردم..اون بیرونی ها باید فراهم باشن تا با خیال راحت برم به درون..و گرنه عین مرغ سر کنده به این ور و اون ور میزنم.
پول و کار و مدرک و راهی که میرم و ازدواج (ازدواج کمتر)این چیزا برای من شرط کافی نیست.شرط لازمه.

---

بهار جان کسی نگفته از اینا دست بکشی و بری سراغ درون

ولی تو هر چقدر بیشتر پول پول کنی ولعت بیشتر میشه و آرامشت کمتر ،از این وضعیتی که داری آشفته تر میشی.

قرار نیست ما اول از نظر معنوی یا متا فیزیکی یا هر چیز دیگه ای که دلت میخواد اسمشو بگذاری به آرامش برسیم بعد بریم سراغ مادیات یا برعکس اول از نظر مادی به یه سطحی برسیم بعد بگیم حالا برم دنبال آرامش

هنر بشر اینه که همزمان که نیازهای مادیش و غریزیش و عاطفیش رو برطرف میکنه آرامش رو هم تجربه کنه .

کم نیستن آدمایی که یه عمر دنبال پول و مقام و موقعیت بودن و روزی که خواستن آرامش داشته باشن روز آخر عمرشون بوده ، دیدی این آدما رو ؟

اینکه بری تو غار زندگی کنی و عبادت کنی و ... نه کار سختیه و نه هنر شگرفیه

آخرین حرفم واست اینه که اول هدفت رو از زندگیت مشخص کن .
فرض کن پولدارترین دختر ایرانی ، خب که چی ؟
فرض کن بجای بیل گیتسی ، خب بعدش چی ؟
فرض کن شوهرت باسوادترین فرد تو رشته خودشه و تو رو فقط بخاطر کمالاتت خواسته ، خب بعدش چی ؟

مگه ندیدی آدمایی رو که تو این تالار تا حدودی همین موقعیتا رو دارن ولی هنوز یه گمشده دارن ، هنوزم هر از یه مدت یه تاپیک میزنن که آی نمی دونم چمه ....؟

در این بازار اگر سودیست با درویش خرسندست
خدایـــــــــــا منعمم گردان به درویش و خرسندی

همه درویشای خرسند بیسواد و بی پول نیستن و فقط هدفشون معلومه.

شاد باشی:72:

نقل قول:

---

قرار نیست ما اول از نظر معنوی یا متا فیزیکی یا هر چیز دیگه ای که دلت میخواد اسمشو بگذاری به آرامش برسیم بعد بریم سراغ مادیات یا برعکس اول از نظر مادی به یه سطحی برسیم بعد بگیم حالا برم دنبال آرامش

---

ای گل گفتی :104::104::104:

بالام جان..عزیز دل مشکل فعلی منم اون هدفای مادیه..واسه اون تاپیک زدم...اونا رو چطوری پیدا کنم؟چطوری بفهمم چطوری رشته و این چیزای مادی رو پیدا کنم؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط bahar.shadi

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

خوب منم ارامش میخوام دیگه..چه ایرادی داره ادم با کار و زندگیش به ارامش برسه..اخه زندگی چیزی جدای اینا نیست..هست؟؟

---

آره بهار هست! زندگی چیزی فراتر از چیزیه که تو تعریفش کردی!

---

راستش لازم دیدم یه توضیحی بدم تا سوءتفاهم پیش نیاد..من ابدا نگفتم زندگی به کار و درس و ازدواج و این چیزا خلاصه میشه..من گفتم زندگی چیزی جدای این مسائل نیست و هنوزم اعتقادم همینه..راه رسیدن به دروازه های شناخت خود و خدا قطعا از همینجا میگذره..حتما اینکه اورده شدیم روی زمین حکمتی داشته . توجه به این مسائل دلیل بر حیوانی نگری نیست و اون چیزی که غلطه تک بعدی نگری هست چه درباره مسائل مادی و چه معنوی.

فکر میکنم بیشتر از این بحث ازاد میشه.

دلم میخواد بهم بگین چطوری رشتتونو انتخاب کردین؟و کار؟چطوری فهمیدین به چی علاقه دارین؟و چطوری سبک سنگین کردین واسه انتخاب؟؟
میدونم جزء بدیهیاته اما متاسفانه من دارم توش درجا میزنم.

ممنونم

موفق باشید

سلام بهار خانوم :72:

اول از ‌همه مبارکه. از این‌که می‌بینم به دنبال جمع و جور کردن و هدفمند کردن زندگیتون هستین خیلی خوشحالم :72:

نقل قول:

---

حالم از همه چی داره بهم میخوره..ازخودم از همه چی..ازاینکه حتی یه هدف معمولی ندارم..از اینکه نمیدونم چی میخوام..ازاینکه یه ثبات مشخص نه درباره ادما نه کار و نه علایق ندارم..

---

خیلی خیلی مبارکه. از این که می‌بینم به اینجا رسیدین خوشحالم. خدا رو شکر. عصبانی نشین، عرض می‌کنم خدمتتون :72:

می‌دونی بهار خانوم، خدا بنده‌هاشو خیلی دوست داره. بعضی اوقات که یکمی ازش دور میشیم، میاد یه تلنگر می‌زنه میگه بنده خوبم تو بدون من هیچی نیستی، برگرد طرف خودم. و واقعا هیچ‌کدوممون در مقابلش هیچی نیستیم.
قرار هم نیست در مورد مسائل بزرگ به آدم تلنگر بزنه. یه دوستی بود می‌گفت ما آب می‌خوریم که سیراب بشیم. اگه خدا بخواد، اون اولش که می‌خوریم این آب ممکنه بره تو ریه و ... یا حتی ممکنه وقتی می‌خواد دفع بشه یه سنگ خیلی ریز هم باهاش بیاد و ... :163: حالا این آبیه که مایه‌ی حیاته. اگه بقیه‌ی چیزارو هم نگاه کنیم می‌فهمیم که ما در برابر خدا عاجز مطلقیم.

بهار خانوم عزیز، توی این مورد عجزو حس کردی. می‌دونی چرا‌؟ چون دیدگاهت اشتباهه. چون می‌خوای بدون داشتن یه منبعِ درست حسابی بیای و با کمک تحلیل و احساساتت یه چیزاییو انتخاب کنی. نمی‌شه خواهر من.

خدا بندشو که بهار خانوم ما باشه خیلی دوست داره. اومده بهش گفته که بهار، حتی اهداف مادیتو هم نمی‌تونی بچینی. عجزی که همیشه وجود داشتو این بار، خیلی واضح بهتون چشوند.

بهار خانوم الان سر یه دوراهی هستی. خدا یه سمتش وایساده می‌گه بیا این‌ور و با عقلت جلو نرو. اگه بری کلی مشکل کوچیک و بزرگ برات پیش میاد. میگه اگه بیای طرفم این مشکلارو درست میکنم. نه تنها مشکل انتخاب هدف‌های مادی، بلکه یه عالمه مشکل دیگرو هم درست می‌کنم.

الان که عجزتونو درک کردین، فرصت خوبیه که برین و بیشتر از قبل به کسی که همه جلوش هیچن نزدیک بشین. ممکنه بگین راه دیگه‌ای هم هست. در این مورد بهتره گذشته رو به یاد بیارین که بعضی جاها گفتین راه دیگه‌ای هم هست. اما رفتین و دیدین بعد از یه مدتی اون راه مشکلتونو بیشتر کرد و ناتوانیتون در گذروندن این زندگی مادی رو بیشتر فهمیدین...

الان راهتون به سمت خدا مثل بزرگراه شده، الانی که عجزتونو حس کردین بهترین فرصته که راه نجاتو بهتر ببینین. نه به خاطر اون دنیا (که الان بحث ما نیست)، به خاطر این دنیا هم بهتره به خدا نزدیک‌تر بشین.

نقل قول:

---

راه رسیدن به دروازه های شناخت خود و خدا قطعا از همینجا میگذره..

---

شما با فهمیدن عجزت خودتو شناختی، این که فهمیدی ناتوانی. این که فهمیدی به تنهایی هیچ‌کاری از دستت برنمیاد. حالا که خودتو شناختی باید خدا رو بشناسی. باید بشناسی که اگه شما ناتوانی او توانای مطلقه. هروقت این موضوعو وجدان کردی، وجدان خواهی کرد که باید راهی را که خدای توانا به مای ناتوان گفته عمل کنیم. هر موقع عمل کنی این دیدگاه‌ها اصلاح میشن.

بهار خانوم، من هم این دورانو گذروندم. من هم این‌گونه مشکلاتو داشتم. من هم سر مشکلی شبیه به مشکل شما ( کاملا مادی بود )‌ عجزمو فهمیدم.
وقتی به خدا نزدیک‌تر شدم تغییر نگرش و دیدگاه‌هامو دیدم. برای همینه که راه حل مشکلات شمارو توی این موضوع می‌بینم... مطمئن باشین که جواب میده.

:72:

من دیگه هیچی نمیگم..بی فایده است..همه مدل حرفی شنیدم..کاملا بی فایده..گمونم من به یه زبون دیگه حرف میزنم..زبونی که هنوز کشف نشده..واقعا دیگه موندم چیکار کنم؟؟؟؟

اقای مسافر زمان عزیز ازوقت و انرژی که گذاشتین خیلی خیلی خیلی ممنونم.اما ربط حرفاتون رو به تاپیکم نفهمیدم.:(

نقل قول:

---

خدا بنده‌هاشو خیلی دوست داره. بعضی اوقات که یکمی ازش دور میشیم، میاد یه تلنگر می‌زنه میگه بنده خوبم تو بدون من هیچی نیستی، برگرد طرف خودم. و واقعا هیچ‌کدوممون در مقابلش هیچی نیستیم.

---

خوب اینکه واضحه

نقل قول:

---

چون دیدگاهت اشتباهه. چون می‌خوای بدون داشتن یه منبعِ درست حسابی بیای و با کمک تحلیل و احساساتت یه چیزاییو انتخاب کنی. نمی‌شه خواهر من.

---

میشه برام بگین چطور به همچین نتیجه ای رسیدین؟که من همچین دیدگاهی دارم..؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!

نقل قول:

---

اومده بهش گفته که بهار، حتی اهداف مادیتو هم نمی‌تونی بچینی. عجزی که همیشه وجود داشتو این بار، خیلی واضح بهتون چشوند.

---

این که من بدون اون هیچم که معلومه..اصلا مگه من از اون جدام؟؟؟وقتی روحی که در من دمیده شده از اونه..همونطور که یه قطره به دنبال دریا و بعد ابره،این روح کوچولو هم به سمت اصل خودش برمیگرده.

من اصلا بحثم خدا و اینا نیست...بدبختی من این بود اون زمانی که هر کی خودشو اقای مهندس و خانوم دکتر میدید.من به رشته خاصی علاقه نداشتم..الکی رفتم یه رشته ای خوندم..باز همینطوری رفتم دانشگاه..الان برنامه ریزی زندگیمو گم کردم.

واقعا موندم ربط این بحثا به مشکل من چیه.؟
مثلا اقای مسافر زمان فرض کن شما برنامه روزانتو گم کردی..داری دنبالش میگردی.من بیام بگم خدا خواسته گم بشه..اونو بی خیال..بیا تا از خدا برات بگم.
خدا درست..اما مشکل
چیزدیگه ایه؟؟؟

ارزوی بهار66::ایخدا یعنی میشه،ممکنه یه روزی برسه من یه تاپیک بزنم بعد این بچه های گل اصل مطلب رو بچسبن؟؟یعنی میشه؟؟

خدا داره میگه میشه بهار..صبر کن.:)

اما بازم یه دنیا ممنونم ازتون.خیلی.

سلام

من نظرمو نوشتم بعد اومدم جمله اول پست جدیدتو دیدم می خواستم پاکش کنم برم! والا به خدا! گفتم الان یک مقدار شاکی شدی اگه پست منم بی ربط باشه که دیگه هیچی. یکهو دیدین بهار یک چوب ورداشته افتاده دنبال من! :311:

من برای تصمیم گیری این مراحل رو پیشنهاد می کنم (خودم البته همه ی اینکارهارو نکردم بعضی هاش تجربه اطرافیانه):


بچه ها نظرشون رو در مورد فاکتور علاقه گفتن. نمی دونم چجوری توضیح بدم از کجا آدم می فهمه به چیزی علاقه داره.
کلا بخوام بگم لازم نیست واله و شیدای رشته ات باشی ولی به نظر من مهمه که حداقل اینقدری میل داشته باشی که حاضر باشی وقت صرفش کنی یا واسش زحمت بکشی. دیگه اینجوری نشه سر کلاسا 10 دفعه بخوای ساعتت رو نگاه کنی که کی می شه از شرش خلاص بشی! یا شغلت جوری باشه که به زور انجامش بدی.

تعیین کردن اینکه از بین چه گزینه هایی امکان انتخاب داری. مثلا من که دیپلم ریاضی داشتم گزینه ادامه تحصیل در رشته دندانپزشکی برام وجود نداشت. نشدنی نبود ولی پیش نیازهاش به حدی بود که به نظر من منطقی نبود. یا مثلا من نمی تونستم بگم می خوام خلبان بشم! چون این تصمیم با فرض امکان یرای یک دختر هزینه بالایی داشت و من کسی نبودم بتونم هزینه شو بدم.

مورد بعدی کسب اطلاعات بیشتر در مورد گزینه های قابل بررسیه: یعنی ببینی توی رشته x واقعا چیکار می کنن. با وارد شدن به این رشته قراره روزتو چجوری بگذرونی؟ بعضی رشته ها ظاهرشون با باطنشون فرق می کنه. تو ظاهرشو نگاه می کنی جذبش می شی ولی وقتی واردش می شی می خوره توی ذوقت که : من که اینو نمی خواستم!. من برای انتخاب رشته لیسانس 4 تا انتخاب داشتم یکیشو که خیلی خوب می شناختم . برای بقیه گشتم بین دوست و آشنا کسانی که رشته شون این بود رو پیدا کردم بعد زنگ زدم باهاشون مشورت کردم. حالا نه اینکه هر چی اونا گفتن همونه ولی خب اطلاعات خوبی راجع به رشته و آینده شغلیش بهم دادن.

قدم بعدی رو بهش می گن تحلیل هزینه-فایده. می خوایم ببینیم اگه بریم دنبال رشته x چیزی که در آخر بدست میاریم به زحمتش می ارزه یا نه. در واقع یک برآورد هزینه می کنی ببینی انجام این کار چقدر منطقیه. این هزینه ممکنه صرف وقت, پول – قبولی در یک امتحان خاص – گذراندن چند واحد پیش نیاز - تقویت زبان یا .... باشه.
دیگه خودت باید ببینی با شرایط تو کدوم واست بهتره.

در آخر به نظر من قبل از هر چیز یک دور بشین روی یک برگه بنویس بهار چرا می خواد فوق بگیره ؟ یکی یکی شماره بزن دلائلت رو بنویس.
گرفتن فوق از هر جایی هم که باشه بالاخره یک حداقل زحمت رو داره. بنابراین انجامش انرژی می خواد. اینکه اصلا انگیزه ات از انجام این کار چیه تاثیر مستقیم داره.

امیدوارم هر تصمیمی می گیری موفق باشی:72:

نقل قول:

---

من دیگه هیچی نمیگم..بی فایده است..همه مدل حرفی شنیدم..کاملا بی فایده..گمونم من به یه زبون دیگه حرف میزنم..زبونی که هنوز کشف نشده..واقعا دیگه موندم چیکار کنم؟؟؟؟

---

بهار خانوم، ببخشید اگه حرف بی‌ربطی بهتون زدم. فکر می‌کردم ( و البته می‌کنم ) که مشکل شما تا حدی شبیه مشکل گذشته منه.
اگر نیست، بگذارید به حساب درک پایین بنده. :72:

نقل قول:

---

میشه برام بگین چطور به همچین نتیجه ای رسیدین؟که من همچین دیدگاهی دارم..؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!

---

با اجازتون حرفاتونو نقل قول می‌کنم و پایینش نظرمو می‌گم:

نقل قول:

---

از درس خوندن بدم میاد اما نمیتونم ببینم کسایی که ازم پایینتر بودن به مدرک بالاتر و کار بهتر و درامد بهتر رسیدن..

---

چیزی که من فهمیدم اینه: شما هر لحظه خودتونو با دیگران مقایسه می‌کنین و دوست دارین از همشون بهتر باشین. چون هوش و استعداد بیشتری دارین. اگه این دیدگاهو داشته باشین پس کی وقت به زندگی کردن می‌رسه؟‌ کی وقت به آرامش داشتن می‌رسه؟ به نظر من این چیزی شبیه چشم و هم‌چشمی هستش.

نقل قول:

---

مثلا فرض کن چند سال دیگه بچه دار بشم..اونوقت بهش بگن مامنت مدرکش چیه؟؟بگه لیسانس..

---

مشابه بالا. با این تغییر که این دلیل هیچ‌ربطی به دلایل قبلی نداره. افتخار کردن کودک خیلی خوبه. باعث آرامش روانیش میشه. اما آیا این تنها راه افزایش آرامش روانی کودکه؟

نقل قول:

---

اما واسه اینکه رشته لیسانسم با فوق فرق داره نمیتونم برم دکترا.(قانون جدید)

---

شما از الان این همه‌ برای رشته‌ی خودتون عزا گرفتین. چندین بار گفتین از درس متنفرین و ... حالا در مورد خوندن یه رشته‌ی دیگه صحبت می‌کنید ( با سختی‌های زیادی که داره ) و تازه بحث دکترارو هم پیش می‌کشین. ->‌ کمال‌گرایی

نقل قول:

---

برام پول خیلی مهمه و اینکه کاری که انجام میدم سطح بالایی داشته باشه.. // (کار) خیلی برام مهمه..برای شخص خودم

---

همون‌طور که گفتین نشون‌دهنده‌ی اینه که کار براتون خیلی مهمه. اونقدر که حاضرین سختی‌های زیادی برای داشتن یه کار خوب و پردرامد بکشین. این‌جاش بد نیست. این قسمت مهمه:

نقل قول:

---

دید من برای ازدواج با بقیه چیزا زمین تا اسمون فرق داره

---

پس یعنی ازدواج خیلی خیلی مهم‌تر از کاره. درسته؟
وقتی برای داشتن کار مورد علاقتون این همه زحمت می‌کشین پس حتما می‌خواین برای داشتن زندگی مشترک آرام و خوب، زحمت بسیار بسیار بیشتری بکشین.
در مورد فرزند هم که با توجه به اون حرفی که زدین به نظر می‌رسه براتون خیلی مهمه که درست تربیت بشه و ...
چقدر وقت دارین برای این کارا؟ به نظرتون کاری که این همه براش زحمت کشیدین و تا این حد براتون مهمه چقدر در روز وقت شما رو می‌گیره؟ من که فکر نمی‌کنم کم باشه. خوب حالا خانواده هم که مهمتره. حتما می‌خواین جوی آروم ایجاد کنین و یه زندگی خیلی زیبا داشته باشین. به نظرتون یه آدم که هر روز زمان زیادی صرف کار می‌کنه توانایی این کارهارو داره؟ برای بچه که این همه براش اهمیت قائلین چطور؟‌ چطور می‌تونین خودتونو قانع کنین که براش کم نذاشتین؟ (با توجه به اهمیت زیادی که برای کار هم قائلین)

نقل قول:

---

مسلما من همیشه با اونی که از نظر کار و درامد و تحصیلات ازم بالاتره ازدواج میکنم..و صد البته اخلاقش..تو نمیدونی..طرفمو بیچاره میکنم..

---

ماشاالله خودتون که تا حد زیادی می‌خواین پیش‌رفت کنین. با این انتظاراتی که این‌جا گفتین و البته با انتظاراتی که از تاپیک قبلیتون یادم میاد ( علاقتون به یه تیپ آدما ) چقدر فکر می‌کنین که چنین فردیو پیدا کنین؟
اگه یکی از این مشخصاتش اینی نباشه که شما این‌جا گفتی چی میشه؟ ( روش فکر کنین حتما )

اگه از همسرتون به خاطر یکی از نداشته‌هاش دلخور بشین هم که آرامش مد نظرتون از بین میره. و مهمترین موضوع زندگیتون ( ازدواج ) به اون حدی که می‌خواستین نمی‌رسه!

نقل قول:

---

من هر چی پول بیشتر داشته باشم..ارومترم..هر چی کیفم پرتر باشه خوشحالترم.

---

خوب به نظرتون چقدر برای این هدف باید تلاش کنین ؟ اگه پول‌دار باشین هوستون نمی‌کنه یکمی دیگه سرمایتونو زیاد کنین؟ این آرامش نهایی که هدف هممونه کی حاصل میشه؟ این‌جوری که شما نوشتین فکر کنم هیچ‌وقت
دیگه این موضوعو کم نشنیدیم که یه سری آدما به خاطر اضافه کردن به سرمایشون چقدر به زندگیشون (شخصی و خانوادگی) ضرر زدن.

نقل قول:

---

مثلا اقای مسافر زمان فرض کن شما برنامه روزانتو گم کردی..داری دنبالش میگردی.من بیام بگم خدا خواسته گم بشه..اونو بی خیال..بیا تا از خدا برات بگم.
خدا درست..اما مشکل چیز دیگه ایه؟؟؟

---

این مثالی که زدین یه اختلافی داره. من و شما مسلمونیم. اعتقاد داریم که خدا دینو هم برای اون دنیا و هم برای این دنیا برای ما فرستاده. تا اینجاش مشکلی که نیست؟
و اعتقاد داریم که تمام راه‌های دیگه به اشتباه می‌ره ( هر راهی که مخالف دین عمل کنه ) چه تو اون دنیا و چه تو این دنیا. اینجاش مشکلی هست؟
خوب اگه مثال شما هم مثل این باشه حتما و حتما از شما خواهم خواست که از طرف خدا برنامه‌ی روزانمو برای من بگیرین.

نقل قول:

---

توجه به این مسائل دلیل بر حیوانی نگری نیست و اون چیزی که غلطه تک بعدی نگری هست چه درباره مسائل مادی و چه معنوی.

---

بسیار بسیار عالی. :104: :104:
بهار خانوم، حرف ما هم همینه. امام حسن می‌گه: در دنیا چنان زندگی کن که گوئی همیشه در دنیا خواهی بود و چنان آماده سفر آخرت باش که گوئی فردا مرگت فرا می‌رسد!
یعنی چی؟ یعنی برای دنیات همه کار بکن. ولی کاری نکن که اون دنیا بگن چرا به خاطر دنیا از فلان چیز مهم زدی. الان شما در مورد همه‌ی موارد ( کار، پول، همسرداری و بچه‌داری ) با یه دید کمال‌گرایانه نگاه می‌کنی. همه‌اش را با هم و به بهترین شکل می‌خوای. اگه همینجوری ادامه بدی اولا ممکنه تو قسمت‌های مهم‌تر که اون دنیا در موردش ازت توضیح می‌خوان ( همسر‌داری، بچه‌داری ) نتونی کاملا موفق باشی. دوما که خیلی بدتر از اولیه. ممکنه به خاطر توقع زیادی که در هر مورد از خودت داری، فشار زیادی تحمل کنی. و در نتیجه شاید هیچ‌کدومشونو نتونی درست انجام بدی و آرامشتو که مهمترین موضوعه از دست بدی.

دین اینجا می‌گه خیرالامور اوسطها. بهترین امور معتدل ترین آنها است. وقتی دیدگاه شما نسبت به کار، پول، مشخصات همسر و ... معتدل‌ بشه اولا آرامش خیلی بیشتری دارین. دوما خیلی راحت‌تر می‌تونین میزان تفاوت این موضوعاتو درک کنین و برای زندگیتون ( که مخلوطی از این‌ها و چیزهای دیگه هستش ) برنامه‌ی بهتری بچینین. -> هدف‌هاتون مشخص میشه.
و باور کنین اگه به خدا نزدیک بشین، این نتیجه‌هارو می‌بینین. :72:

ببخشید اگه این پست اشتباه جمله‌بندی داره. چون فرصت مطالعه قبل از فرستادنشو ندارم.

:72:

[quote=مسافر زمان]

نقل قول:

---

نقل قول:

---

میشه برام بگین چطور به همچین نتیجه ای رسیدین؟که من همچین دیدگاهی دارم..؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!

---

با اجازتون حرفاتونو نقل قول می‌کنم و پایینش نظرمو می‌گم:

نقل قول:

---

از درس خوندن بدم میاد اما نمیتونم ببینم کسایی که ازم پایینتر بودن به مدرک بالاتر و کار بهتر و درامد بهتر رسیدن..

---

چیزی که من فهمیدم اینه: شما هر لحظه خودتونو با دیگران مقایسه می‌کنین و دوست دارین از همشون بهتر باشین. چون هوش و استعداد بیشتری دارین. اگه این دیدگاهو داشته باشین پس کی وقت به زندگی کردن می‌رسه؟‌ کی وقت به آرامش داشتن می‌رسه؟ به نظر من این چیزی شبیه چشم و هم‌چشمی هستش.

دارین اشتباه میکنید..اولا من نه هوش و استعداد بهتری دارم و منظور از پایینتر همون دانشگاه و مدرکه..که معیار درستی نیست ولی کاری نمیشه کرد فعلا همینه.
منم نمیخوام از همه بهتر باشم..اصلا بهتر باشم چه ایرادی داره؟اما اینکه خیال میکنید بهتر بودن رو فقط تو درس و پول میبینم اشتباه میکنید..اما دلم میخواد تو کار و درس و پول به میزان دلخواهم برسم.گمون نمیکنم ایراد داشته باشه..

نقل قول:

---

مثلا فرض کن چند سال دیگه بچه دار بشم..اونوقت بهش بگن مامنت مدرکش چیه؟؟بگه لیسانس..

---

مشابه بالا. با این تغییر که این دلیل هیچ‌ربطی به دلایل قبلی نداره. افتخار کردن کودک خیلی خوبه. باعث آرامش روانیش میشه. اما آیا این تنها راه افزایش آرامش روانی کودکه؟

من گفتم این تنها راهه؟؟؟؟؟
ولی فعلا شرایط جامعه ما همینه..خوب یا بد همینه..تو نمیتونی بگی من مدرکم لیسانسه اما فلانم..فعلا اینجا به مدرک بها میدن

نقل قول:

---

اما واسه اینکه رشته لیسانسم با فوق فرق داره نمیتونم برم دکترا.(قانون جدید)

---

شما از الان این همه‌ برای رشته‌ی خودتون عزا گرفتین. چندین بار گفتین از درس متنفرین و ... حالا در مورد خوندن یه رشته‌ی دیگه صحبت می‌کنید ( با سختی‌های زیادی که داره ) و تازه بحث دکترارو هم پیش می‌کشین. ->‌ کمال‌گرایی

چون درباره رشته دیگه پرس و جو کردم و بهم گفتن سخته اما شدنیه و البته برای دکترا پذیرش ندارن.قانون جدیده.

نقل قول:

---

برام پول خیلی مهمه و اینکه کاری که انجام میدم سطح بالایی داشته باشه.. // (کار) خیلی برام مهمه..برای شخص خودم

---

همون‌طور که گفتین نشون‌دهنده‌ی اینه که کار براتون خیلی مهمه. اونقدر که حاضرین سختی‌های زیادی برای داشتن یه کار خوب و پردرامد بکشین. این‌جاش بد نیست.
این قسمت مهمه:

نقل قول:

---

دید من برای ازدواج با بقیه چیزا زمین تا اسمون فرق داره

---

پس یعنی ازدواج خیلی خیلی مهم‌تر از کاره. درسته؟

مسلمه برام مهمتره..اما جنس موضوع کار و ازدواج برام فرق دارن..خارپشت گفت ممکنه علاقت به کار زیاد به ازدواج هم مربوط باشه من خواستم توضیح بدم که اینطور نیست و اینا از هم مجزان..و همسر ایندم فقط میتونه رو شخصیتم حساب باز کنه.

وقتی برای داشتن کار مورد علاقتون این همه زحمت می‌کشین پس حتما می‌خواین برای داشتن زندگی مشترک آرام و خوب، زحمت بسیار بسیار بیشتری بکشین.

حالا کو زحمت؟؟؟من فعلا دارم میگردم..

در مورد فرزند هم که با توجه به اون حرفی که زدین به نظر می‌رسه براتون خیلی مهمه که درست تربیت بشه و ...

این یکی بی اندازه برام مهمه..

چقدر وقت دارین برای این کارا؟ به نظرتون کاری که این همه براش زحمت کشیدین و تا این حد براتون مهمه چقدر در روز وقت شما رو می‌گیره؟ من که فکر نمی‌کنم کم باشه. خوب حالا خانواده هم که مهمتره. حتما می‌خواین جوی آروم ایجاد کنین و یه زندگی خیلی زیبا داشته باشین. به نظرتون یه آدم که هر روز زمان زیادی صرف کار می‌کنه توانایی این کارهارو داره؟ برای بچه که این همه براش اهمیت قائلین چطور؟‌ چطور می‌تونین خودتونو قانع کنین که براش کم نذاشتین؟ (با توجه به اهمیت زیادی که برای کار هم قائلین)

چکار کنم؟؟؟ازسر و تهشون بزنم..نمیتونم
برام رنج اوره پول نداشته باشم یا بدتر بچم درست تربیت نشه.

نقل قول:

---

مسلما من همیشه با اونی که از نظر کار و درامد و تحصیلات ازم بالاتره ازدواج میکنم..و صد البته اخلاقش..تو نمیدونی..طرفمو بیچاره میکنم..

---

ماشاالله خودتون که تا حد زیادی می‌خواین پیش‌رفت کنین. با این انتظاراتی که این‌جا گفتین و البته با انتظاراتی که از تاپیک قبلیتون یادم میاد ( علاقتون به یه تیپ آدما ) چقدر فکر می‌کنین که چنین فردیو پیدا کنین؟

اون معیارا و تیپ رو تغییر دادم با صرف انرژی فراوون.
جوینده یابنده است..یه سری معیارا برام اولویتن و بعضیاشون قابل چشم پوشی

اگه یکی از این مشخصاتش اینی نباشه که شما این‌جا گفتی چی میشه؟ ( روش فکر کنین حتما )

گفتم که من برایند رو در نظر میگیرم..نه جز به جز

اگه از همسرتون به خاطر یکی از نداشته‌هاش دلخور بشین هم که آرامش مد نظرتون از بین میره. و مهمترین موضوع زندگیتون ( ازدواج ) به اون حدی که می‌خواستین نمی‌رسه!

همسرم با کسی که میخوام باش ازدواج کنم فرق داره..اگه همسرم شکست بخوره دستشو میگیرم

نقل قول:

---

من هر چی پول بیشتر داشته باشم..ارومترم..هر چی کیفم پرتر باشه خوشحالترم.

---

خوب به نظرتون چقدر برای این هدف باید تلاش کنین ؟ اگه پول‌دار باشین هوستون نمی‌کنه یکمی دیگه سرمایتونو زیاد کنین؟ این آرامش نهایی که هدف هممونه کی حاصل میشه؟

ازالان نمیتونم براش رقم و عدد تعیین کنم..و یا مرزی بگم.

این‌جوری که شما نوشتین فکر کنم هیچ‌وقت
دیگه این موضوعو کم نشنیدیم که یه سری آدما به خاطر اضافه کردن به سرمایشون چقدر به زندگیشون (شخصی و خانوادگی) ضرر زدن.

لا اله الا الله...یه جوری میگی انگار من سرمایه دار وکارخونه دارم..همش سرم تو حساب کتابامه..وقت رسیدن به خونواده ندارم

نقل قول:

---

مثلا اقای مسافر زمان فرض کن شما برنامه روزانتو گم کردی..داری دنبالش میگردی.من بیام بگم خدا خواسته گم بشه..اونو بی خیال..بیا تا از خدا برات بگم.
خدا درست..اما مشکل چیز دیگه ایه؟؟؟

---

این مثالی که زدین یه اختلافی داره. من و شما مسلمونیم. اعتقاد داریم که خدا دینو هم برای اون دنیا و هم برای این دنیا برای ما فرستاده. تا اینجاش مشکلی که نیست؟
و اعتقاد داریم که تمام راه‌های دیگه به اشتباه می‌ره ( هر راهی که مخالف دین عمل کنه ) چه تو اون دنیا و چه تو این دنیا. اینجاش مشکلی هست؟
خوب اگه مثال شما هم مثل این باشه حتما و حتما از شما خواهم خواست که از طرف خدا برنامه‌ی روزانمو برای من بگیرین.

و خدا خواهد گفت وقتی تو داری میگردی تا برنامت رو پیدا کنی هم باز من بهت دادمش..چون همشون مخلوق منن..مثل شفایی که از دکتر میگیری و در طول اراده خداست

نقل قول:

---

توجه به این مسائل دلیل بر حیوانی نگری نیست و اون چیزی که غلطه تک بعدی نگری هست چه درباره مسائل مادی و چه معنوی.

---

بسیار بسیار عالی. :104: :104:
بهار خانوم، حرف ما هم همینه. امام حسن می‌گه: در دنیا چنان زندگی کن که گوئی همیشه در دنیا خواهی بود و چنان آماده سفر آخرت باش که گوئی فردا مرگت فرا می‌رسد!
یعنی چی؟ یعنی برای دنیات همه کار بکن. ولی کاری نکن که اون دنیا بگن چرا به خاطر دنیا از فلان چیز مهم زدی. الان شما در مورد همه‌ی موارد ( کار، پول، همسرداری و بچه‌داری ) با یه دید کمال‌گرایانه نگاه می‌کنی.

همچینم کمال گرایانه نیست..همین که تصمیم به ادامه تحصیل گرفتم؟؟؟چیزی که الان ریخته ارشد هست..دیگه هر ساختمونی رو میکنن دانشگاه و مدرک میدن

همه‌اش را با هم و به بهترین شکل می‌خوای. اگه همینجوری ادامه بدی اولا ممکنه تو قسمت‌های مهم‌تر که اون دنیا در موردش ازت توضیح می‌خوان ( همسر‌داری، بچه‌داری ) نتونی کاملا موفق باشی. دوما که خیلی بدتر از اولیه. ممکنه به خاطر توقع زیادی که در هر مورد از خودت داری، فشار زیادی تحمل کنی. و در نتیجه شاید هیچ‌کدومشونو نتونی درست انجام بدی و آرامشتو که مهمترین موضوعه از دست بدی.

دین اینجا می‌گه خیرالامور اوسطها. بهترین امور معتدل ترین آنها است. وقتی دیدگاه شما نسبت به کار، پول، مشخصات همسر و ... معتدل‌ بشه اولا آرامش خیلی بیشتری دارین. دوما خیلی راحت‌تر می‌تونین میزان تفاوت این موضوعاتو درک کنین و برای زندگیتون ( که مخلوطی از این‌ها و چیزهای دیگه هستش ) برنامه‌ی بهتری بچینین. -> هدف‌هاتون مشخص میشه.
و باور کنین اگه به خدا نزدیک بشین، این نتیجه‌هارو می‌بینین. :72:

لابد شما تونستی اندازه بگیری فاصله من با خدا چقدره؟؟؟؟
برای من خیلی عجیبه که ما چرا اینطوریم؟؟دنبال پولیم و اونو بد میدونیم..گاهی براش همه کار میکنیم اما ازش بد میگیم..یه کم صادق باشیم..کسی برای علاقه به پول سرزنشمون نمیکنه..پول بده..اه اه..پیف پیف..اما واسه یه قرون دوزار قسم خدا و پیغمبر و جان مادر و بچه و ..رو میخوریم و بچمونو صدبار کفن میکنیم تا جنس بنجلمونو به جای اصل قالب کنیم...
من نه اونقدا پولدارم..نه چیزی..واهمه ای هم ندارم بگم که بهش علاقه دارم

ببخشید اگه این پست اشتباه جمله‌بندی داره. چون فرصت مطالعه قبل از فرستادنشو ندارم.


خواهشم میکنم و ممنونم
:72:

---

خوب یا بد، درست یا غلط، همه ما دچار مقایسه وضعیت مالی و کاری و درسی و اجتماعی و . . . خودمون با هم قطارهامون هستیم :)
هم کلاسی، همکار، دوست، حتی خواهر و برادر خودمون
این بد نیست، اگر منجر به حسادت و حریص شدن در امور مادی نشه

بهار هم درگیر این موضوع هست، اما نمی دونه در کدوم زمینه رقابتی استعداد بیشتری برای رشد داره
سوال بهار اینه : من بدون شک می خوام ارشد بخونم، حالا چی بخونم که هم اینده شغلی و مالی من رو تضمین کنه و هم بهش بی علاقه نباشم؟
اگر سوالت این هست، بنظرم سوالت به این فروم ربطی نداره، شروع کن به مطالعه در مورد رشته های مختلف
یه تحقیقات میدانی ساده

اما چرا بهار فکر میکنه حتما باید ارشد بگیره؟
احتمالا چون اطرافیانش اینطور بهش القا کردن که مدرک تحصیلی معیارداوری در مورد ادم هاست، این درحالیه که باید معیارهای دیگه رو هم بررسی کرد، منظورم فقط معیارهای مادیه

بیاین کاملا مادی، زمینی، ظاهری و عقلانی در مورد مشکل بهار صحبت کنیم
چون من از حرفای بهار اصلا حس نکردم که ایشون دغدغه ماورایی داشته باشه
ولی اینقدر با اب و تاب از احساسش مینویسه و ابراز سردرگمی میکنه، این حس رو در ما به وجود اورده که ایشون شیدای و واله شده و از درد فراق می خواد سربه بیابون بذاره:)


================================================== ====

یه نکته فوق العاده بی ربط
مشکل بهار، پول دوستی نیست، چون اگر این باشه راه های بهتر و سریع تر و منطقی تری برای رسیدن بهش هست، یه همسر پولدار!!، یکی از معیارها باید این باشه، وضع مالی خیلی خوب!!

مشکل بهار اونجایی هست، که فکر میکنه درامد بیشتر شخص بهار به عنوان یه دختر، منجر به استقلال بیشتر، احترام بیشتر وشاید ارامش بیشتره
من حس میکنم نقطه اصلی دردناک همین جاست، هرکس هم در این مورد چیزی میگه، صدای بهار درمیاد!!:82:
اگر میخوای راجع به این موضوع صحبت کنیم، بازش کن، در غیر اینصورت کولی بازی درنیار، راجع بهش حرف نمی زنیم:160:

خجالت داره خارپشت..چطور میتونی به این احساسات لطیف من بگی کولی بازی؟؟؟:P

اول بگم.اقای مسافر زمان اگه لحنم تند بود واقعا عذر میخوام.فقط میخواستم موضوع رو شفاف کنم.میدونم از روی تجربه تون گفتین و چقد اینکارتون برام ارزشمنده..اما شاید تجربه شما با اونچه که منظور منه متفاوت باشه و من چون باید تاپیکمو کنترل کنم تا به نتیجه دلخواه برسم مجبور شدم رک صحبت کنم.لطفا بیایید بگید نرنجیدید.چون عذاب وجدان گرفتم.

نقل قول:

---

اگر منجر به حسادت و حریص شدن در امور مادی نشه

---

من نمیدونم حسادت یعنی چی؟اگه حسادت یعنی چرا فلانی فلان چیزو داره و من ندارم.ای کاش نداشت..نه حسود نیستم

چه معنی داره.وقتی اون شخص تونسته صاحب اون مورد بشه یعنی کائنات توان داره بهترش رو هم به من بده..پس تمرکز روی خواستن خودمه نه داشتن دیگران.

نقل قول:

---

سوال بهار اینه : من بدون شک می خوام ارشد بخونم، حالا چی بخونم که هم اینده شغلی و مالی من رو تضمین کنه و هم بهش بی علاقه نباشم؟

---

تقریبا..سوال من که چندبار هم صریحا گفتم این بود..من چرا به هیچ رشته ای علاقه خاصی ندارم؟؟شما چطوری علاقتونو کشف کردین..من که بی علاقم چیکار کنم؟تنفرم ازدرس خوندن رو هم اضافه کنید..یادگیری خوبه اما شب امتحان حال بهم زنه.

نقل قول:

---

یه تحقیقات میدانی ساده

---

همچینم ساده نیست..ازچه طریق؟

نقل قول:

---

اما چرا بهار فکر میکنه حتما باید ارشد بگیره؟
احتمالا چون اطرافیانش اینطور بهش القا کردن که مدرک تحصیلی معیارداوری در مورد ادم هاست، این درحالیه که باید معیارهای دیگه رو هم بررسی کرد، منظورم فقط معیارهای مادیه

---

یکی از معیارها و احتمالا راه رسیدن به کار و شغل و ...بصورت ثابت یا پا برجا

نقل قول:

---

چون اگر این باشه راه های بهتر و سریع تر و منطقی تری برای رسیدن بهش هست، یه همسر پولدار!!، یکی از معیارها باید این باشه، وضع مالی خیلی خوب!!

---

اگه جیغ نمیزنید باید بگم درامد خوب همسر برام خیلی مهمه..خوب چه اشکالی داره؟؟؟واقعا بده؟؟

نقل قول:

---

مشکل بهار اونجایی هست، که فکر میکنه درامد بیشتر شخص بهار به عنوان یه دختر، منجر به استقلال بیشتر، احترام بیشتر وشاید ارامش بیشتره

---

استقلال بله
احترام ای بگی نگی
ارامش بله
[/color]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

سلام بچه ها
من یه سوال دارم.
شما چیکار کردین که فهمیدین به چه رشته های علاقه دارین؟؟

---

سلام

والا ما اول دبیرستان رو تموم کردیم، بمون گفتن باید انتخاب رشته کنید. ماهم دیدم دبیرستان نزدیکمون نیست و کلی باید پوله کرایه بدیم (اون زمان روزی 50 تومن می شد)و نمی صرفه!!!! یه هنرستان نزدیک خونمون بود و رفتیم توش و همون روز رشتمون رو انتخاب کردیم!:310:


نه سالم می گذره، تا حالا فکرم نکردیم بهش علاقه داریم یا نه! چرا که نه وقت این ناز و عشوه ها رو داریم، نه کسی هست که خریدارش باشه! :cool:

دیپلم رو گرفتیم و فوق دیپلمم پشتش و بعدم کارشناسی و بعدم ارشد و فعلاً هم که هستیم! :18:

الآن که فک می کنم، می بینم که اگه می خواستم به این چیزا فک کنم، الآن کلام پسه معرکه بود و این شعر که کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش یادم می یاد!:223:


فقط این رو بگم که زیاد به این حس ها بها نده!
یه خط رو بگیر، تا آخرش برو!

برا من که تا دست به هر کاری می زنم، علاقه بوجود می یاد! مثلاً من یادمه از خیاطی خوشم نمی یومد و همش خواهرم این جور کارام رو انجام می داد! چند بار که وردستش نشستم، همچین علاقمند شدم که تصمیم قطعی گرفتم برم کلاس خیاطی!

خلاصه که بها دادن به این حس ها، جلو خیلی پیشرفتا رو می گیره!

(شاید حرفام تکراری باشه و دوستان گفته باشن، ببخشید دیگه من وقت نکردم بقیه پست ها رو بخونم و فقط جواب این سوال رو دادم.)

بهار،
من یه مدت دچار وسواس فکری شده بودم.
از خونه که میومدم بیرون، یه ربع دم در وایمیستادم و فکر می کردم که از کدوم راه برم، که زودتر برسم.
بعد هی مسیرهای مختلف رو میسنجیدم از 1000 بعد.
احتمال ترافیک، تعداد چراغ قرمز، وجود مغازه و پاساژ، با حالی مسیر، مسافت و . . .
و تقریبا آخرش گیج گیج میشدم.
در حالی که اگه همون اول یه مسیر رو (حتی تصادفی) انتخاب می کردم و راه میافتادم، زودتر به مقصد میرسیدم.
می خوام بگم یه وقتایی (دقت کن، یه وقتایی، نه همیشه!) اتخاذ تصمیم و شروع به حرکت، مهمتر از خود تصمیم گیریه است.

نقل قول:

---

اما من واقعا گیج موندم..تصورم فقط کار خوب و پوله...و به هیچ رشته ای علاقه خاصی ندارم.

---

اگه واقعا تصورت فقط کار خوب و پوله معطل چی هستی؟ علاقه چی میگه این وسط؟
سریع یه سرچ کن، ببین پول توی چه کاری (و به تناسبش چه رشته ایه) و شروع کن.

بچه ها سلام .
انصافا بهار تو همه تاپيك ها كلي نظر توپ ميده اما بنده خدا تا خودش تاپيك ميزنه به طرز عجيبي معجون غليظي از فلسفه و عرفان و ماهيت دين و دنيا ميشه بهار رو فراري ميديم .

بيايد يه جور ديگه نگاه كنيم . اين خانوم يه مراجع جديده ، به من هم ربطي نداره با خودش درگيره ، با من درگيره ، مشكل داره ، مشكل نداره ، دين داره ، دين نداره ، وسواس داره يا نه .
يه آدم جديد اومده ميگه ميخوام برم ارشد بخونم ( تصميم به ارشد خوندن داره ، حالا دليلش به من ربطي نداره . تصميم رو گرفته . ديگه رو اين موضوع مانور نديم ) ميخواد ببينه چي كار كنه يه رشته پيدا كنه كه بهش علاقه داشته باشه .

حالا اينكه رفتن بهار به سمت ارشد به آمار مدرك گرايي مملكت اضافه ميكنه يا سودي براي قحطي زده هاي سومالي نداره به خدا جاش اينجا نيست . ما بيشتر از بهار متهم به كمالگرايي هستيم . چون بهار راهش ارشد هست و كمك ميخواد اما ما سعي داريم بهار رو به اون سمتي كه فكر ميكنيم درسته هدايت كنيم .

بهار جان برات آرزوي موفقيت دارم . :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

[color=#0000CD][font=Tahoma]خوب بهار شادی خانوم من ذهنم پیچیده است..کمالگرا هم هستم..دیگه چی؟؟؟!:)حالا دیگه دوست جونتو به خارپشت میفروشی:P:)

بهار شادی بیا یه کاری کنیم..یه دقیقه تعارفات و کلیشه و ها و منم منم ها رو بذاریم کنار..قبوله؟؟؟؟

فرض کن تو جای من باشی...بعد تو بگی وای نمیدونم چیکار کنم..میخوام برم سراغ کار و درس و

پیشرفت و یه خط مستقیم از الان تا اخر زندگیم فرض کنم . ...

من بگم..وای نه بهارشادی..برو به درونت..ببین روحت چی میخواد.

واقعا ازاین همه ...عصبی میشم.
یاد اون دختر و پسره میفتم که میگفتن عروسی میکنیم چون عاشقیم..باباش گفت پس پول خونه کار ..گفتن ما عاشقیم..باباهه گفت لابد میخواید عشق هم بخورید و عشق هم بپوشید.

حالا شده حکایت من و شما.
واقعا در مورد من چی فکر میکنید؟؟

---

سلام بهار جان

باز که شمشیرت رو از رو بستی دختر :)

کی گفته من گفتم فقط به روحت برس؟

انگار یادت رفته که من همیشه می گم اهداف منابع نور هستند در زندگی ما! اگر این منابع نور نباشن

ما حیرون میشیم بهار!

من فقط در پاسخ به سوال تو که پرسیدی زندگی جز اینه اون حرف ها رو گفتم!

کی گفته پول مهم نیست؟ خیلی هم مهمه! اصلا ما سفارش شدیم به تلاش و کار کردن!

"لیس للانسان الی ما سعی..."

در کنار اینکه باید تلاش کنیم و ثروت و علم و اعتبار کسب کنیم باید به روحمون هم برسیم منظور من اینه

خانوم عجول :)

فقر و نداری نکبت میاری و ثروت رفاه! تو باید دنبال بینهایت باشی برای دارایی تو ذهنت! بعد درست

خرجش کنی! این خیلی هم خوبه!

پس من در مورد شما اشتباه فکر نکردم عزیزم...شما زود قضاوت کردی :)

حالا می گی خودت رو بگذار جای بهار می گم باشه! ضمنا اون کلاسها مثال بود نه اینکه واقعا بری تو کار

شبکه!

=========================

خوب من بهار 66 هستم و قراره جای بهار عمل کنم! (البته چون خودت گفتی اینکار رو کردم :72:)

بهار دنبال هدفه! تا جیبم پر پول نباشه فکرم راحت نیست پس باید پول دربیارم تا بتونم دستم تو جیب

خودم باشه! چون آدمی که بی ول باشه دیگه فکر روحش نیست! چون روح متعالی در جسم و فکر سالمه

-اینو بهار شادی همش می گه و هی میاد روضه می خونه واسم :) -

خوب من باید اول کار پیدا کنم! شده یک کار ساده ولی باید پیداش کنم برای امرار معاش و کسب در آمد!

شاید توی کار کار بهتری پیدا کردم بعدا! (بهار برنامه پیدا کردن کار واسه خودش می ریزه)

- حالا که دارم پول در میارم ببینم با چه مدرک و رشته ای میشه خوب کسب درآمد کرد؟

1- گرفتن فوق لیسانس تو یک رشته یکی از راه هاشه!

خوب چه هزینه ای باید بدم برای کسبش؟

- باید 1 ماه کامل راجع به رشته های مختلف تحقیق کنم!

- باید 6 ماه درس بخونم

- باید کنکور بدم (ممکنه قبول بشم یا نشم!)

- اگر قبول شدم که میرم واسه درس و سختی هاش و پایان نامه و گرفتن مدرک

- بعد هم همزمان دنبال کار مرنبط با رشته فوقم می گردم!

2- رفتن به دوره های آزاد تو یک رشته و گرفتن مدارک بین المللی یا عملی و معتبر

- برای اینکار باید هزبنه بدم و باید بابتش پول خرج کنم اما شدنیه!

و در قدم بعد میرم برای اهداف دیگم!


===========================

خوب بهار خودم رو گذاشتم جای تو! یک سره داشتم با برنامه میرفتم جلو! کسی نمیتونه بهت بگه بهار

تو به چی علاقه داری! اما یک روش رسیدن به علاقه مندیها "مطالعات میدانی یا همون بنچ مارکه"!

شیوه بعد امتحان چیزهای مختلف و استفاده از اطلاعات و تجربیات دیگرانه تا به کاری که میخوای برسی

پس دست به کار شو!

اول جیب هات رو با پیدا کردن یک کار موقتی پر از پول کن تا اعصابت راحت باشه!

دوم شروع کن به تحقیق و بررسی و صحبت با آدمهای مختلف!

بعد دامه انتخاباتت رو محدود کن تا بتونی روی 1 مورد سوییچ کنی! اگر دوست نداشتی کار بعدی تا

هدفت رو پیدا کنی!

بعد رویاهات رو بررسی کن و بنویس و ببین چطوری میتونی بهشون برسی!

یادمه تو تاپیک آقای gham یک همچین پستی گذاشته بودم برو بخونش (راه های هدف گذاری و رسیدن

به اهداف)

چارچوب که در بیاد هر معادله ای توش جواب میده حتی چند مجهولی

اگه ابهامی هست بگو تا توضیح بدم

امیدوارم از حرف های من نرنجیده باشی

:72::46:

واقعا از همتون خیلی خیلی ممنونم..میدونم اینکه وقت بذاری فکر کنی جواب بنویسین در حالیکه هر کدومتون دل مشغولیها و گرفتاریهای خودتونو دارید یعنی چی؟ازت واقعا ممنونم.از ته دل میگم.

اقای مسافر زمان هم بهم گفتن ناراحت نشدن..خدا رو شکر

بهار شادی عزیز در باره قسمت اول صحبتت تو پست شماره 19 نوشتم که دیگه اینجا نمینویسم.و بله من الان مشغول کار هستم.اما باقی صحبتات باید فکر کنم.دلم نمیخواد الکی یه چی بنویسم.

ایوب جان ..منو یاد دبیرستان انداختی..کاش منم هنرستان رفته بودم.موفقتر میشدم..منم مثه تو ثبت نام کردم.یه مدرسه خاص قبول شدم.موقع انتخاب رشته گفتم برم هنرستان یا حداقل رشته انسانی اما گفتن وای میخوای مدرسه به این خوبی رو عوض کنی(فقط تجربی و ریاضی داشت مدرسمون)..مدیر مدرسه معارف هم هی به بابام گفت دخترت رو بیار اینجا.بابام هم گفت اگه انسانی میخوای باید بری این مدرسه چون درصد قبولیش بالاست..منم گفتم اصلا..اصلا نمیتونستم جو و فضای اون مدرسه رو تحمل کنم.نمیخوام توهین کنم بهشون،اصلا..اما برای من سخت بود چادر بپوشم یا مثلا سر کلاس دبیر مرد چادر سرم باشه یا کلا جو اینجوری.
اینطور شد که خاک بر سر شدم و رفتم تجربی و ....حالا از پزشکی و بیمارستان متنفر بودما نمیدونم چرا رفتم تجربی.

و باز ایوب عزیزو اقای همدردی عزیز این روشی که میگید رو تو کارشناسی رفتم پشیمون شدم..با جون کندن تمومش کردم..انقد بدم میومد...انقد اذیت شدم..حالا با خودم میگم مگه من چقد دیگه فرصت دارم؟؟؟؟حداقل الان یه راهی رو انتخاب کنم که باز توش زجر کش نشم..این دفعه لذت ببرم از راهم و کارم.
نمیدونم شایدم صلاحه رشته خودمو ادامه بدم.نمیدونم:(

ممنونم بهار رهنورد عزیز..نمیدونم چرا گاهی مطالب و موضوعات تو تاپیکام قاطی میشه..اما گمونم هر کسی ازظن خود شد یار من.
گمونم اگه کمی به من تو تاپیکام به دید یه مراجع نگاه بشه بهتر باشه..ممنونم از توضیحاتت و برای تو هم ارزوی موفقیت دارم.:72:

بهار نمیفهممت،
حرفات تناقض داره.
یه جا میگی:

نقل قول:

---

اما من واقعا گیج موندم..تصورم فقط کار خوب و پوله...و به هیچ رشته ای علاقه خاصی ندارم.

---

یه جا دیگه میگی:

نقل قول:

---

این روشی که میگید رو تو کارشناسی رفتم پشیمون شدم..با جون کندن تمومش کردم..انقد بدم میومد...انقد اذیت شدم..حالا با خودم میگم مگه من چقد دیگه فرصت دارم؟؟؟؟حداقل الان یه راهی رو انتخاب کنم که باز توش زجر کش نشم..این دفعه لذت ببرم از راهم و کارم.

---

بلاخره علاقه به چیز خاصی داری یا نداری؟
اگه علاقه ی خاصی نداری از چی می خوایی زجر بکشی یا لذت ببری؟
نمی فهمم.

ببینید عنوان تاپیکم کاملا واضح مشکلمو گفته..نمیدونم به چی علاقه دارم؟؟نمیدونم چطوری بفهممم که به چی علاقه دارم؟

ازطرفی کارشناسی رو باری به هر جهت خوندم و با وجود اینکه رشته خوبیه اما چون ازش بدم میومد به سختی خوندمش.

الان تنها تصورم یه کار خوب همراه با پول خوبه..

از شما کمک خواستم که بهم بگید چطوری علاقه رو کشف کنم..اصلا چیکار باید بکنم..چطوری راهو پیدا کنم؟حسابی گیجم.

اگه علاقمو کشف کرده بودم خوب قبلا میرفتم سراغش و انقد تو کارشناسی هم اذیت نمیشدم..مشکلم این بود که اصلا نمیدونستم چی دوست دارم و اینطوری انتخاب رشته کردم و گرفتارشدم.

اگه باز جاییش واضح نبود بگید تا توضیح بدم.

بهار 66 عزیز.
میدونم که روحیه شاد و سرزنده ای دارین و اگه فرصت مناسبی پیش بیاد و کاری رو که دوست دارین بش برسین مطمئنا استعدادتون شکوفا میشه !
اینو میخواستم بگم که با نشستن تو خونه و دست دست کردن و کاسه چه کنم دست گرفتن هیچ قفلی باز نمیشه . اینقد نشین پشت کامپیوتر و خودتو تو چهاردیواری اتاقت محصور نکن. پاشو برو بیرون با مردم ارتباط برقرار کن باهاشون حرف بزن ببین چیکار دارن میکنن، مثلا برو نمایشگاه های صنایع دستی، توی گروه های آموزشی صرف اینکه چیز جدید یاد بگیری (نه اینکه چیزی که بهش علاقه داری) اگه تو این مسیر بیوفتی مطمئنا روزنه های جدیدی توی ذهنت پیدا میشه. مثلا کار جدیدی رو میبینی (با اینکه میدونم استعداد داری ) میتونی به طرحی که گوشه ذهنت نظر داری بال و پر بدی شاید تو اون کار بهتر از دیگران موفق بشی ... هیچ وقت هم از اینکه احتمال بدی کاری رو که شروع میکنی توش موفق نشی مایوست نکنه حتی اگه واقعا تو اون کار موفق نشی.
.
من 5 ساله کارم طوری هست که معمولا با واحد های صنعتی سر و کار دارم و خطوط تولید و اینا رو از نزدیک میبینم واقعا برا آدم روحیه میده، آدم تشویق میشه که چرا من این کار رو شروع نکنم؟! مخصوصا وقتی میبینی که همین تولیدی 5و10 سال پیش یه تولیدی خیلی کوچیک بود. اینو میگم که بدونی تا در موقعیت اون کار قرار نگیری شوق و ذوقی درت ایجاد نمیشه. مطمئنا همین کارآفرین ها از نقطه ای شروع کردن که به اینجا رسیدن.
خلاصه کنم اینکه دست دست نکن نذار 5 سال دیگه بشه ببینی بازم نشستی بازم همون کاسه به دست و پشت کامپیوتر !!!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

شاید راهنمایی های من بیشتر جنبه عملی برای آقایون داشته باشه ولی میتونین بسطش بدین.

واقعا به خوب نکته ای اشاره کردین..کامپیوتر..واقعا 24 ساعته پای کامپیوترم.معتاد شدم رفت در عنفوان جوانی:)

ولی راستش کارم با کامپیوتره برای همین همش تو اینترنتم..البته گمونم چند وقت دیگه که کارم تغییر کرد دیگه نتونم زیاد بیام اینجا.

راست میگین..اما وقت ندارم زیاد برم بگردم؟چطوری اخه؟
میدونم که میدونید اینا همش بهانه است ولی باور کنید افتادم دنبال شناخت چندتا رشته اگه بتونم ازش اطلاعات خوبی پیدا کنم گمونم بتونم یکیشونو انتخاب کنم.

با حرفتون راجب کارافرینی شدیدا موافقم.خیلی هم علاقه دارم ولی کو سرمایه؟..من ندارم اما پدرم داره..بهش میگم بیا فلان کارو راه بندازیم.طرح اماده همه چی اماده اما بابام دست دست میکنه..به قول پسرعموم پدرم و عموم (هردوتا برادر) دنبال کاری هستن با سود 200 درصد،عالی باشه،جا و مکان اماده باشه،هیچ پولی هم وسط نذارن،ضرر 0درصد باشه،همه چی هم حاضر و اماده،ان سال هم بهشون وقت بدن فکر کن:)

بخدا چه طرحهایی اماده کردیم براشون که واقعا هم دست هممون بند میشه هم سود زیاد،چون طرحها کارشناسی شده است اما فایده نداره..در نهایت مجبوریم خودمون پول جمع کنیم و یکیشونو راه بندازیم.

الان یه چراغایی تو ذهنم روشن شده،اگه بشه خیلی خوب میشه
اما مدرک رو باید بگیرم،حتی اگه یه ورق کاغذ باشه،حتی اگه دانشگاه غضنفراباد باشه...باید یکیشو بگیرم.

ممنونم اقا سعید..همین که میبینم هستن کسایی که این جوری فکر میکنن روحیه میگیرم.

اول یک تشویق بکنم آقا سعید رو به خاطر پست خوبش :104: :104: :104: :104:

بهار عزیزم

پیرو پیام خصوصیت باید بگم کارآفرینی رشته ایه که 5 تا گرایش داره! متن زیر رو از سایت دانشگاه تهران برات میارم :

دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران

من خودم به خاطر شغلم میخوام امسال برای گرایش کسب و کار جدید دانشگاه تهران شرکت کنم.

با توجه به روحیاتت فکر کنم واسه تو هم خوب باشه. کارآفرینی سخته اما قشنگه! من هم ناخودآگاه افتادم توش!

اولش هم توی این شرکت یک منشی ساده بودم! تا اینکه باورم کردن و بهم وام دادن تا تونستم به اینجا برسم.

البته می دونستم کجا برم منشی بشم که به نفعم باشه و چیزی یاد بگیرم :)

پدرم منم مثل پدر تو خیلی محتاطه! اما اگه خودت بری توی کار حتی میتونی سرمایه گذار جذب کنی! برای مثال

من همین الان 2 تا سرمایه گذار پولدار تو حوزه آموزش بهم پیشنهاد سرمایه گذاری دادن! حتی می تونی از وام

استفاده کنی!

میتونی توی کاری که میخوای راه اندازیش کنی وارد بشی به عنوان یک کارمند ساده و بعد از کسب تجربه بری دنبال

وام و سرمایه گذار! یک توصیه هم برات دارم!

این کتاب ها رو بخر بخون حتما! حالا که میخوای کارآفرینی کنی باید کسب اطلاعات و تجربه کنی از آدمها و کتاب ها!

1- کتاب "ساخت کسب و کار فوق العاده" ، نوشته برایان تریسی و مارک تامسون / ترجمه : ژان بقوسیان /

انتشارات عصر شبکه (این آقای بقوسیان خیلی آدم مفیدی می تونه باشه واسه مشاوره دادن راجع به کسب و

کارهای جدید. منم ازش مشاوره می گیرم)

2- کتاب "شکستن مرزهای فروش" نوشته ژان بقوسیان (این واسه وقتی خوبه که کارآفرینی میخوای بکنی)



3- سایت مدیر سبز :

توش پر از مقالات خوب و کارگاه های عالیه! من خیلی این سایت رو دوست دارم! تو قسمت معرفی کتابش هم پر از

کتاب های خوبه و کاربردیه!

reffrence های فوق لیسانس کارآفرینی رو هم اگه خواستی بگو تا بهت بگم. آخه خودمم می خوام امسال برناممو

سبک کنم بخونم!

بهار شروع کن حتی شده با جستجو!

:72: