آیا میتوانم بخشی از زندگیم را برای خودم نگه دارم؟

با سلام
من یکی از اعضای جدید هستم و دوست دارم کسی در حل مشکل تقریبا جزئ مرا کمک کند.
من و همسرم حدود 16سال است ازدواج کرده ایم و دو پسر دارم.همسرم را دوست دارم او هم برای من کم نمیزاره (بجز بعضی وقتها ان هم خیلی مقطعی)بهر حال از زندگیم راضی هستم.ولی مدتی است که چون من به کوهنوردی علاقه دارم .برای سلامتی خودم و شادابی بیشتر دوست دارم با گروه کوهنوردی شهرمان به کوه بروم؛ولی چون مسافت طولانی است این سفرها ممکن است 2 تا 3 روز طول بکشد(البته تا حالا فقط 2 بار رفته ام)همسرم عصبانی میشود و بهانه تنهایی و سرپرستی بچه ها را در نبود من گرفته و ایراداتش شروع شده م میگوید نباید بروی.از او خواستم با من بیاید ولی مسئله بچه ها را مطرح میکند(بدلیل اینکه اونا نمیتونن به کوه بیایند).البته مسئله دیگر حضور خواهرم در گروه است که احتمال میدهم احساس میکنم دلیل حضورم در گروه را از چشم ایشان میبینند.بهر حال ما را از کوهنوردی منع کرده و من که معمولا در خانه بودم و کمتر بیرون میرفتم دوباره خانه نشین کرده است.هر وقت پیامک گروه مبنی بر برنامه کوهنوردی برایم ارسال میشود دلگیر میشوم و از زندگیم متنفر میشوم و احساس خستگی در جاده زندگی میکنم.راستی بعد از هر مسافرت بایش هدیه میگرم ولی فایده ندارد.:303:لطفا راهنمایی کنید.

سلام دوست عزیز
ورودتون رو به همدردی تبریک میگم
همونطور که خودتون گفتین شاید یکی از مهمترین دلایل حساسیت همسرتون حضور خواهرتون همراه با شما تو کوهنوردیه!
اگر امکانش باشه بچه ها رو به اقوام بسپارین و خانمتون رو هم با خودتون ببرین
ضمنا تمام دفعاتی که شما رو دعوت به کوهنوردی میکنن رو قبول نکنید و غیرمستقیم به همسرتون بفهمونین با وجود اینکه دلتون میخواست برین اما به خاطر خانمتون قبول نکردین.

سلام

نميدونم چرا احساس كردم ايشون خانم هستند؟؟؟ميشه توضيح بدين خانم هستين يا اقا؟اخه اون قسمت حرفاتون كه گفتين اكثرا خانه نشين هستين منو به شك انداخت.اگر هم اقا هستين چرا اكثرا خونه اين؟

چه آقا هستید چه خانم باید یکبار با همسرتون صحبت کرده و به ایشون بفهمونید که این واسه شما ی نیازه و اگه نرید در روحیه و زندگیتون اثر منفی میذاره و اون اگه شما را دوست داره باید به خواسته شما احترام بذاره. در مورد خواهرتون نمیشه الان قضاوت کرد! باید بگید در سایر امور رو ایشون حساسند یا خیر و کلا رابطشون چه جوریه؟ :310:

جومایل،
به همدردی خوش اومدی.
در مورد سوال تاپیکت (آیا میتونم بخشی از زندگیم را برای خودم نگه دارم)، جوابت مثبته. شما حق داری کل زندگیت رو برای خودت نگه داری. ولی به همراه مسئولیت هات. مسئولیت هایی که به عنوان شوهر (زن) و پدر (مادر) متقبل شدی.
اگه در ماه بیشتر از یکبار همچین برنامه هایی داری به نظرم باید توی برنامه هات تجدید نظر کنی.
میتونی با یه گروه دیگه برنامه های یک روزه بری. لزومی نداره حتما خونه نشین بشی.

همسرت نمیتونه به کوه بیاد
به خاطر بچه ها
شما هم کوه نرو
به خاطر بچه ها و همسرت

زمانی کوه برین که بچه ها تعطیل باشن و با هم برین.
من به عنوان یک زن نمیپسندم همسرم من رو با این همه مسئولیت زندگی بزاره و سه روز بره که خوش باشه .....

چرا نمیخوای تفریحاتت با خانوادت باشه ؟؟

آیا شما هم به همسرتون این اجازه رو میدین که بخشی از زندگیش برای خودش باشه؟

مثلا شما سه روز بچه ها رو نگه دارین تا اون با دوستاش خوش بگذروونه؟

زندگی مشترک یه رابطه دو سویه است

اگه خانم هستيد كه واقعا بهتون تبريك مي گم كه بر خلاف خيلي از ماها انقدر به روحيات خودتون اهميت مي ديد . من شما رو تحسين مي كنم :227::46:

به نظر من خواست ایشون غیر منطقی نیست در مورد اینکه دو سه روز برن کوه هم باید با همسرشون به توافق برسن و راه حلی براش پیدا کنن .

یه چیزی که ما یاد نگرفتیم اینه که لازمه گاهی طرفمون یه بخشی از زندگیش مال خودش باشه ، لازمه حتی گاهی تنها باشه و از ما دور بشه تا قدر زندگیمونو بیشتر بدونه ، نباید زندانیش کنیم ، نباید جلوی کارهای منطقی و قابل قبولی رو که دوست داره انجام بده بگیریم ، باید همراهیش کنیم ، با توافق دو طرف میشه گاهی این فرصت رو ایجاد کرد

چرا سعي نمي كنين تفريح ديگه اي رو جايگزين كوهنوردي كنين ؟ تفريحي كه بابتش مجبور نباشين دو سه روز پيش خانواده نباشين ؟
يا حتي اگه هم مي خواين برين كوهنوردي برين يه كوهي توي شهر خودتون كه بتنونين زود برگردين .

به نظر من کوه نوردی رو قطع نکنید ولی کوه هایی رو برید که مثلا صبح برید شب بتونید کنار خانواده باشید. مثلا پدر من هر جمعه میرن کوه ساعت 5 میرن تا حدود 12 البته گاهی هم تا 3 و 4 عصر.
وقتی هم اومدن حتما حتما با وجود تمام خستگی بعد از ظهر ما رو میبرن بیرون که به ما هم سخت نگذره روز تعطیل

سلام
تفریحی رو انتخاب کنید که هم شما لذت ببرید و هم همسرتون
به نظرتان درسته در حالی که شما لذت می برید همسرتون عذاب بکشه؟
می تونید فرزندانتون رو به خانه پدر بزرگ و مادر بزرگشان بسپرید و کمی هم وقت برای خودتان ( شما و همسرتان) صرف کنید
بعضی گروه های کوهنوردی هستند که خانوادگی هستند که بیشتر حالت طبیعت گردی رو دارند می تونید به این گروه ها ملحق بشید

راه دیگرتان هم این هست که به صعود های یکروزه بپردازید
از انهایی که صبح ساعت 4:30 مثلا شروع میشه و عصر ساعت 18 تموم میشه

با تشکر از کلیه دوستان که مرا راهنمایی کردند.ولی سئوالی کرده بودند که شما مردی هستی یا زن .من مرد هستم .البته با ید بگویم کلمه خانه نشین صحیح نمی باشد من علاوه بر کار اداری ٰکار پاره وقتی هم دارمٰ ضمنا مطالعه و حتی در خانه زبان نیز کار میکنم و از حداکثر وقتم استفاده میکنم.در مورد اینکه همسرم را با خودم ببرم بارها به ایشان گفتم ولی مسئله بچه ها را مطرح میکند و لی معلوم است از پیاده روری و خستگی کوهنوردی خوششان نمی آید.در پاسخ به سئوال آیا به ایشان (یعنی همسرم)حق میدهید که شما را تنها بگذارند(2 یا 3 روز) جواب مثبت است .به همسرم گفته ام شما هم هرچند روز میخواهی با دوستانتان سفر بروید(سفر زیارتی یا تفریحی) و من بچه ها را نگه میدارم ولی باز هم بهونه کجا برم و نمی خوام ...میاره.البته ایشان تا حالا 3 بار سفر تفریحی یک روزه داشته ضمن اینکه نزدیک به یک ماه در شهرستان پیش مادرش بوده و یکی از بچه پیش من بوده ولی هیچوقت به ایشان نگفتم نرو احساس میکنم برای راحتی ایشان وظیفه ام را انجام داده ا م.ولی متاسفانه با زیرکی زنانه اش سفر های مربوط به خودش را توجیه میکند.بنظر من دوست خوب melisaaتنها کسی است که با من تقریبا هم عقیده است.بهر حال سعی میکنم با حوصله و انجام کارهای عملی به ایشان بفهمانم ٰاین سفرها با ایشان یا بدو ن ایشان برای من مثل دارو است .بهتر است قبل ا ز مجبور شدن به خوردن داروهای شیمیایی از داروهای طبیعی استفاده کنیم.چند روز پیش هم علی رغم گرمای زیادتنهای تنها حدود هفت ساعت اطراف شهرمان پیاده روی کردم و به ایشان نشان دادم من نیاز به پیاده روی دارم تا بتوانم به کارم و زندگیم بهتر برسم.من خودم معتقدم درست است ما 2 نفر عقد زناشوئی بستیم و باید پس از انجام وظایفمان نسبت به هم و نسبت به خانواده همدیگر را درک کنیم و شرایط (بخشی از زندگی را برای خودمان نگه داریم)را رعایت کنیم.باز هم از دوستان تشکر میکنم و اگر موفق شدم حتما خبر میدهم.راستی تا حالا نزدیک به 2 ماه است با گروه نرفته ام و سعی کردم برنامه ریزی برای 2 ماه یکبار کنم تا حساسیت کم شود ولی پیاده روی تکی را اصلا ترک نمی کنم.:72::303: