شک در راه شناخت همسر

سلام:72:
خوشحالم از اینکه پیش شما هستم و این بازگشتم بخاطر سایت خوب همدردیست و اعضای فهمیده آن ، دلیل این تاخیر در بازگشت هم مشغله شخصی بوده و نه خدایی نکرده کینه و....
خب
راستش جدیدا مساله ای برام پیش اومده
شک
و اما باز هم شک در دانسته ها
فکر می کردم چیز های زیادی میدونم و یاد گرفتم و یه ادم همه چیز بلدی شده ام ... غافل بودم از اینکه هنوز چیزی نمی دونم!:163:

اینبار این شک در من به شکل دیگه ای ظاهر شده
با وجود اینکه من تا حد یه تئوریسین روابط اجتماعی می توانم صحبت کنم ولی !!! ولی....
واقعا در جامعه ما ، ایا می شود بدون دوستی پنهان ( و البته از نوع غیر احساسی و منطقی تر) قبل از ازدواج به شناخت دست پیدا کرد؟
تا می خواهی بروی به خواستگاری همه فکر فاز اخر ازدواج میفتند و فرصتی برای شناخت نیست و اصلا چیزی بنام فرصت برای شناخت قبل از ازدواج در مخیله کسی نمی گنجد!

ایا می شود بدون دخالت احساس ، شناخت برای ازدواج بدست اورد؟ بدون اطلاع خانواده؟
ایا می شود جلوی احساس را گرفت؟!
عجب حکایتی شده:303:
خلاصه منتظر نظرات شما هستم
مخصوصا دوستانی که تجربه زیادی دارند مثل خارپشت عزیز و فرهنگ گرامی و حامد و سایر دوستان اعم از خانوم ها و اقایون

سلام اقای eng.aydin

خوشحالم که بازم اومدید تالار

همانطور که می دانید ازدواج یکی از مهمترین حوادث و رویدادها ی زندگی است و نقش مهمی در سرنوشت و سعادت و خوشبختی انسان دارد ،

علاوه بر اون اینکه اگر به نحو صحیح انجام پذیرد بسیاری از نیازهای انسان را اعم از نیازهای عاطفی و جنسی را تاْمین و باعث آرامش روحی انسان می شود بنابراین در عین حال که نباید در انتخاب همسر خیلی وسواس گونه عمل کرد اما دقت ،شناخت و اتخاذ تصمیم حساب شده و بالاخره انتخاب صحیح از شرایط ضروری یک ازدواج موفق است.

درست است که انتخاب همسر مسئله ای مهم و حساس است ولی در عین حال نباید زیاد وسواس به خرج داد.

هیچ کس صد درصد طبق معیارهایی که انسان در نظر دارد آفریده نشده و پرورش نیافته است . کما این که ممکن است نسبت به طرف های مقابل شما نیز همین گونه باشد و صد درصد آن طور که آنان می خواهند نباشید

اما اینکه گفته بودید بدون اطلاع خانواده ها..به نظرم کار خطرناک ! و در عین حال ضربه زننده ای هم به شما و هم به طرف مقابلتونه.در واقع حضور خانواده ها کنار شما سبب میشه هم شما و هم طرفتون روابط رو خیلی جدی تر بگیرید و کارها رو در چهارچوبی شناخته شده و سالم پیش ببرید.
امیدوارم کمکی کرده باشم

موفق یاشید

سلام علیکم.اقا ایدین.خوشحالم که برگشتین

راستش این مشکل شما،مشکل خیلی از ماهاست.

نقل قول:

---

مخصوصا دوستانی که تجربه زیادی دارند مثل خارپشت عزیز

---

بابا این خارپشت خودش اندر خم یک کوچه است..میخواد زن بگیره کشته ما رو..هر دفعه تاپیک میزنه یه چیزی میپرسه..

اما به دور از شوخی خارپشت هم یه تاپیک در این مورد داشت اینم لینکش.http://www.hamdardi.net/thread-21118-page-3.html.البته بیشتر درباره محرم شدن بود اما بعضی از پستهاش میتونه کمکت کنه.

نقل قول:

---

واقعا در جامعه ما ، ایا می شود بدون دوستی پنهان ( و البته از نوع غیر احساسی و منطقی تر) قبل از ازدواج به شناخت دست پیدا کرد؟

---

دوستی غیر احساسی نداریما:305:..اقای ایدین هر چقدر هم که ماتلاش کنیم که احساس وارد رابطمون با جنس مخالف نشه شدنی نیست و این طبیعیه چون دو جنس مخالف برای هم کشش و جذابیت دارن...

اما حالا اصلا باید احساس رو بذاریم کنار؟نه.جواب مدیر همدردی برای حامد 65 رو براتون نقل قول میکنم.

نقل قول:

---

یک مثال بزنم و این مفهوم را روش کنم.
فرض کنید در یک بیابانی می خواهید با جمع آوری هیزم آنها را روشن کنید.
اگر صرفا برگها و خاشاک نازک را جمع کنید آنها سریع آتش می گیرند و سریع هم خاموش می شوند.
اما اگر شاخه های قطور درختان را جمع کنید. معمولا آتش نمی گیرند. و هر چه کبریت بزنید نتیجه نمی گیرید.
اما اگر هر دو اینها باشد. خاشاک نازک سریع روشن می شوند و با گرمای خود زمینه اشتعال شاخه های قطور را فراهم می آورد و می توانید آتش با بقایی را داشته باشید.
نقش احساس و منطق با هم دیده می شود نه در برابر هم.
اگر احساس اولیه در ازدواج نباشد، جذبه و دلربایی اولیه غایب باشد معمولا شعله چنین ازدواج برافروخته نمی شود.
اگر هم فقط احساسات باشد، برافروخته می شود ولی پس از ازدواج خاموش می شود.
اما اگر هر دو باش همدیگر را تکمیل می کنند.
یک اشتباه رایج که وجود دارد اینست که افراد احساسات را روبروی منطق قرار می دهند.
احساسات باید به عنوان یک فاکتور اساس در کنار منطق و معیار ازدواج بررسی شود.
یعنی همانطور که بررسی می کنید، فرد مقابل پرخاشگر نباشد، مسئولیت پذیر باشد و ثبات شخصیت داشته باشد. همین طور هم باید بررسی کنید که به دلتان بنشیند و دوستش داشته باشید و علاقمند به زندگی با او بشوید.
بحثی که وجود دارد. اینست که این تنها معیار نباشد. از طرفی به عنوان یک معیار اصلی به هیچ وجه نباید غایب هم باشد. یعنی احساسات نسبت به طرف مقابل شرط لازم هست ، اما شرط کافی نیست.

---

پس احساس یکی از شرطای لازمه اما برای اینکه واسمون شرط کافی نشه یعنی تنها معیار ازدواجمون نشه باید از دیگران هم کمک بگیریم...مشاور پدر مادر برادر خواهر و هر کسی که بیرون گوده و صلاحیت هم داره.

یه راه دیگه هم اینه که شما از الان معیاراتو لیست کن..وقتی با کسی اشنا شدی و تصمیم به ازدواج گرفتی باز سراغ معیارایی که نوشتی برو...ببین چقد به معیارایی که قبل از احساسی شدن نوشتی الان پایبندی...؟اگه درصد بالایی بود میتونی به انتخابت اعتماد کنی اما اگه نه بدون که احساس باعث شده از بعضی معیارات چشم پوشی کنی.خصوصا درباره معیارای اصلیت.

امیدوارم کمکت کرده باشه.

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط eng.aydin

ایا می شود بدون دخالت احساس ، شناخت برای ازدواج بدست اورد؟ بدون اطلاع خانواده؟
ایا می شود جلوی احساس را گرفت؟!

---

سلام آقا آیدین
منم خوشحال شدم اسمتون رو دیدم.:)
راستش این موضوعی که مطرح کردید مشکل منم هستش واصلا دلم نمی خواد یکی یهو بیاد خواستگاری بعدش بشینیم بررسی کنیم آیا....و دوست دارم قبلش ی شناخت نسبی از هم داشته باشیم وبعد بیاد خواستگاری

منظورم اینکه یکی از اصلی ترین معیارهام برای ازدواج اینکه اون شخص قبلا من رو دیده باشه و با من در ارتباط بوده باشه حالا یا تو دوستان وآشنایان یا تو همکاران یا....
مساله شناخت هم فقط از طریق دوستی ایجاد نمی شه
مثلا شما تو محیط کارتون اگر به نظرتون خانمی مناسب ازدواج بود!خوب دورادور ایشون رو زیر نظر داشته باشید وبه رفتارهاش دقت کنید و وقتی اکی کلی از شما گرفت
به نظرم بهتره با خودش مطرح کنید که دوست دارید باایشون به منظور ازدواج آشنا بشید
شرایطتتون رو بگید و نظر ایشون رو بپرسید و اگر به این نتیجه رسیدید که مناسب هم هستید خوب هم ایشون خانوادشون رو در جریان بزارن وهم شما
وزیر نظر خانواده ها شناختتون رو عمیق تر کنید.

البته این نظر شخصی منه و ممکن هست توسط سایر دوستان رد شه:)

نقل قول:

---

شرایطتتون رو بگید و نظر ایشون رو بپرسید و اگر به این نتیجه رسیدید که مناسب هم هستید خوب هم ایشون خانوادشون رو در جریان بزارن وهم شما
وزیر نظر خانواده ها شناختتون رو عمیق تر کنید.

---

همین می تونه شروع رابطه عاطفی باشه و اگر خانواده ها مخالفت کنن ... .نمونه شم داشتیم طرف شش ماه رابطه

داشته ولی بعد از خاستگاری خانواده پسر مخالف بودن.بهترین کار اینه که از همون ابتدا خانواده ها در جریان باشن.

برای منم همچین چیزی پیش اومد:302:
البته قضیه من مربوط میشد به یه سری خاله زنک که رای پدر و مادرمو زدن اما به هر حال من خیلی اذیت شدم.

به این نتیجه رسیدم خوبه همزمان با معیارای خودمون یه گوشه چشمی به معیارای خونوادمونم داشته باشیم.:302:
به هرحال اون دوماد یا عروس با پدر و مادرمونم میخواد زندگی کنه.

نقل قول:

---

بهترین کار اینه که از همون ابتدا خانواده ها در جریان باشن.

---

یا حداقل یه دوره خیلی کوتاه با هم اشنا بشید.یا مثلا فقط به مادرتون بگید من از یه دختری خوشم اومد یه دو جلسه باهاش حرف بزنم اگه خوب بود با خونواده بریم سراغشون.

اینجوری اگه شیطون بره تو جلدت و به بهونه شناخت بخوای طولش بدی و از فاز ازدواج خارج بشی و وارد یه فاز دیگه بشی مامان جون جلوتو میگیره و نمیذاره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

نقل قول:

---

شرایطتتون رو بگید و نظر ایشون رو بپرسید و اگر به این نتیجه رسیدید که مناسب هم هستید خوب هم ایشون خانوادشون رو در جریان بزارن وهم شما
وزیر نظر خانواده ها شناختتون رو عمیق تر کنید.

---

همین می تونه شروع رابطه عاطفی باشه و اگر خانواده ها مخالفت کنن ... .نمونه شم داشتیم طرف شش ماه رابطه

داشته ولی بعد از خاستگاری خانواده پسر مخالف بودن.بهترین کار اینه که از همون ابتدا خانواده ها در جریان باشن.

---

ا فرهنگ چقدر عوض شدی نشناختمت
نه !:)
من گفتم دوستی نه!فقط شناخت برای ازدواج
برای یک مدت کوتاه نه 6 ماه بعد!
این موضوع چه چیز احساسی رو ایجاد می کنه!
اگر قرار بشه احساسی ایجاد شه خوب زیر نظر خانواده ها هم ایجاد میشه !
امیدوارم منظورم رو رسونده باشم

بهار جان البته بحث من متفاوت از چیزی هست که شما می گی!
مسلمه که باید نظر خانواده اش رو در نظر بگیره و معیارها ی اونها رو هم در نظر بگیره
خوب همون خانمی رو که برای ازدواج درنظر می گیره با توجه به فرهنگ خانوادش و اعتقاد خانوادش ...درنظر می گیره.
ولی خوب اول و آخرش آدم باید خودش شریک زندگیش رو انتخاب کنه...ما می خوایم با اون فرد زندگی کنیم
نه خانواده ی ما
پس باید از اون ها فقط به عنوان مشاور و هم فکر کمک بگیریم تا با تجربه شون کمکمون کنند.
نه اینکه انتخاب رو بسپریم به دست اونها!

من اصلا نگفتم ایشون وارد فاز دوستی شه
گفتم شناخت پیدا کنه
نه اینکه وقتی حتمی شد و وابسته شد وگفت همین رو صد در صد می خوام بعدش بره به خانوادش بگه
برای مشکلی هم که برات پیش اومده واقعا متاسفم:(

مشکل اینجاست که با این فکر جلو می ریم ولی خوش خوشانمون می شه و این رابطه پنهانی رو ادامه می دیم.

تا به وابستگی منجر بشه بعد به سواستفاده یا مخالفت خانواده ها می تونه برسه.

نقل قول:

---

بهار جان البته بحث من متفاوت از چیزی هست که شما می گی!

---

خوب حالا مگه من درباره پستت چیزی گفتم؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!:162:

فرهنگ یه چیزی گفت من موافق حرفش بودم بعد بعنوان مثال تجربه خودمو گفتم.

من اصلا چیزی درباره اینکه تو گفتی نظر خونواده ها مهم نیست نگفتم.

سلام.آیدین جان منم درباره این موضوع خیلی فکر کردم...ولی...

نه،نمیشه! ]

دلیلش هم یکی دوتا نیست.خودت بهتر میدونی که هزار و یک مسئله مثل تاریخ،فرهنگ،دین،عرف،خانوا ده،دوستان و.... در شکلگیری شخصیت ماها نقش داشته... فرمول اینجور آشنایی ها قبل از ازدواج برای ماها کاربردی نخواهد داشت...متاسفانه یکی از طرفین یا هردو میتونن متضرر بشن...

در خارج این مسئله شاید خیلی راحت پیش بره...دونفر از هم خوششون بیاد..یه مدت با هم دوست میشن یا حتی چند ماه یا چند سال همخونه میشن بعد اگه عشقشون کشید ازدواج میکنند اگر هم نه جدا میشن شاید هم مدتهای زیادی به همون منوال بگذرونن... و چندان هم مشکلی براشون پیش نیاد ولی اینجا نمیشه...

احساسات خودبه خود به وجود میاد (البته موارد نادر هم وجود داره که دوتا آدم پخته به پست هم بخورن و رابطه آشنایی رو کاملا عقلانی پیش ببرن) ولی بالاخره یه جا سر و کله احساسات پیدا میشه...

می دونید یک خوبیه بزرگ شناخت با اطلاع خانواده ها چیه (البته اگر درست انجام بشه)؟ اینکه همینکه بتونید خانواده طرف مقابلتون رو هم همزمان بشناسید یعنی نصف راه رو رفتید. خانواده یعنی پیش زمینه هر فرد. بعد از وارد شدن در زندگی مشترک می بینید که این پیش زمینه چطور بصورت بالفعل خودش رو نشون میده.

برای اینکه بتونید بعد از خواستگاری زمان برای شناخت داشته باشید و در عمل انجام شده قرار نگیرید بهتره قدرت مدیریت خودتون رو بالا ببرید و با خانواده ها صادقانه صحبت کنید تا به شما اجازه بدهند زمانی را برای شناخت بگذارید و مراحل شناخت را زیر نظر انها پیش ببرید.

از لطف شما متشکرم مریم خانم
:72:درسته ، اتفاقا هدفم از سوالی که کردم همین هست
شناخت منطقی تر
من فکر می کنم در حالتی که خانواده های کم مهارت ما در معرض این پروسه خواستگاری مد نظر سایت همدردی، قرار بگیرند نمی تونند اون تئوری مورد نظر که خودمان بارها به کاربران توصیه کردیم، پیاده کنند
اصلا چند درصد خانواده های ما این ظرفیت رو دارن؟ من درمورد خانواده خودم در شک و ابهامم که مثلا روشنفکریم! چه برسه به خانواده های دیگران
---------------------------------------------------------

خواهش می کنم بهار گرامی
:72:درسته این بخش از صحبت های شما رو قویا قبول دارم، ولی اگر هیچ کدام از این افرادی که نام بردید(پدر و مادر و...) در هر کدام از طرفین زیر بار این نوع شناخت منطقی و احساسی تحت نظارت خانواده نرفت چطور؟
موضوع بعدی این هست که چطور می شود بدون برخورد و بررسی خلقی از نزدیک و بدون ظاهرسازی طبیعی فرد مقابل این لیست رو تکمیل کرد؟
من متوجه نمیشم ، شما منظورتون ذهن خوانی هست؟:82:
-------------------------------------------------------

ممنونم از شما نازنین خانم
:72:
------------------------------------------------------

فرهنگ گرامی علیک سلام!
من باهات موافقم ، این هم مشکلی هست بر مدل دوستی
من به هیچ وجه با اطلاع داشتن خانواده ها مشکلی ندارم ، مساله اینجاست که خانواده ها بصورت ناخوداگاه از همان ابتدا همه چیز را تمام شده می دانند
حرفی هست که باید بگویم، این وسط اگر دو طرف به بلوغ فکری رسیده باشند و خوب و بد رو بتونن تشخیص بدن چطور؟
ایا این وابستگی در مدل مدنظر سایت همدردی بوجود نمیاد؟
البته ذکر کنم که من با اشنایی طولانی مدت مخالفم و منظورم این هست اگر همین مدت 6 ماهه مثلا 4 ماهش با مدیریت و پختگی توسط طرفین طی بشه و باقی تحت نظارت خانواده ها فرقی به حال ادم ها می کنه؟

یه جوری صحبت می کنی انگار ما آدم ها ربات های متحرکی هستیم که نباید کوچکترین اسیبی در این فرایند به ما وارد بشه! ما در دنیای ایده ال زندگی نمی کنیم دوست من
دنیای ما پر از احساس و عشق و شکست هست
مگر میشه ما از همه جا ایزوله باشیم؟
من بشما قول میدهم وابستگی انسان اغلب در یک لحظه شکل میگیره و بیشتر به پیشینه زندگیش بر میگرده ، چطور ممکنه یک فرد در یک لحظه چیزی در فرد مقابلش ببینه که وابسته اش بشه؟این جرقه وابستگی بیشتر به ذهنیت و شخصیتی که در خودش شکل داده بر میگرده
و این شاید توجیهی باشه برموضوعی که مطرح کردم
اطلاع داشتن خانواده ها در عموم جامعه ما، تنها تاثیرش می تونه حل کردن مشکل عدم مقبولیت فرد باشه و لاغیر
---------------------------------------------
مهرداد جان می فهمم چی میگی... اگر مجالی بود می تونستیم در این مورد بحث های جامعه شناسانه بکنیم و من برایت اثبات می کردم اسلام مدلی را پیشنهاد کرده که انها در پیش گرفته اند و نه ما ! ولی خب فرصتش نیست...
حالا به اون شکلی که برای خیلی از ادم ها شکل تفریح گرفته درست نیست ولی خب...بگذریم...
----------------------------

دلجو گرامی ، من اتفاقا بسیار معتقد هستم که باید پیش زمینه فرد و محیطی که فرد در اون تربیت پیدا کرده و رشد یافته در فرایند شناخت بررسی بشند و مشکل اصلی اشنایی خانواده ها نیست، بلکه مشکل بیشتر این هست که این اشنایی خانوادگی می تواند یک مانع در برابر شناخت عمل می کند... تعصب بیجا ، بدبینی ، فرهنگی که فکر کنم همه اشنا هستند




دوستان باید بگم من آرزویم این هست که طرف مقابلم دارای خانواده روشنفکری از نظر فرهنگی باشد و اصلا نیازی به این کارها نباشد و از همان ابتدا اشنایی خانوادگی صورت گیرد
ولی بیایید شعار رو کنار بگذاریم و استثنا رو بیخیال بشیم! این هست جامعه ما که می بینیم


:72:

البته دوستان اصلاح بکنم که منظور من از مدل اشنایی کشور های توسعه یافته و فلسفه اسلامی داشتنشان شامل تعقل انها و انتخاب روش های شناخت هست و نه بی بند و باری ! احساس کردم اون بخش از صحبت هام منظورمو درست نرسونده... وگرنه جامعه اسلامی بصورت خاص ویژگی هایی دارد که آنها ندارند...مثل حیا و نجابت مردمان مسلمان که خاص فرهنگ اسلامی هست...

نکته ای رو هم اضافه کنم
حسی در من بوجود اومده که سردرگمم می کنه
شاید من حساس شده ام ، نمی دونم...
کلا سنگینی جو فشار زیادی به من نوعی میارم
دوستان صورتی دیروز .... عجب اوضاعی شده
دل ادم میگره از این رفتار ها
از این بی توجهی ها
از این خود را به کوچه علی چپ زدن ها
دل ادم واقعا میگیره
...
:72:

آقای eng.eydin

مشکل اصلی جایی است که شما در برابر مانع نایستید و تسلیم شوید. من فکر می کنم خانواده ها وقتی اصرار دو طرف را برای شناخت بیشتر ببینند و از طرفی صداقت و حسن نیت طرف مقابل را ببینند کم کم نرم می شوند و ان سختی و تعصبی که در ابتدا نشان می دهند بیشتر برا ی ان است که هنوز اعتماد نکرده اند.

آولین نشانه حسن نیت هم می تواند این باشد که شما از اول با اطلاع خانواده ها مراحل شناخت را می گذرانید. همه چیز به نظر من به قدرت مدیریت شما و طرف مقابلتان بستگی دارد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

آقای eng.eydin

مشکل اصلی جایی است که شما در برابر مانع نایستید و تسلیم شوید. من فکر می کنم خانواده ها وقتی اصرار دو طرف را برای شناخت بیشتر ببینند و از طرفی صداقت و حسن نیت طرف مقابل را ببینند کم کم نرم می شوند و ان سختی و تعصبی که در ابتدا نشان می دهند بیشتر برا ی ان است که هنوز اعتماد نکرده اند.

آولین نشانه حسن نیت هم می تواند این باشد که شما از اول با اطلاع خانواده ها مراحل شناخت را می گذرانید. همه چیز به نظر من به قدرت مدیریت شما و طرف مقابلتان بستگی دارد.

---

سلام دلتنگ دلجو اگر واقعا بشه اون روابط رو مدیریت کرد!خیلی خوبه ولی در عمل شدنی نیست.
از آقا آیدین معذرت می خوام که این مطلب رو تو تاپیک ایشون می نویسم
ولی واقعیت اینکه چنین چیزی حدااقل برای دخترها زیاد میسر نیست...که روابط رو مدیریت کنن
به نظر من خود دختر و پسر هردو خانواده ها شون رو در جریان این ازدواج بزارن ولی خانواده ها با هم در تماس نباشن....
مثلا من خودم نظرم اینکه ی پسر جلسه اول ،که می خواد با آدم صحبت کنه،آدم رو محیط بیرون ببینه
یعنی خانوادش زنگ بزنه خونه رسما خواستگاری کنه و بگه جلسه اول اگر اجازه بدید این دو نفر همدیگرو مثلا تو پارک ببینن (حالا اگر دوست داشتن مادرشون هم همراه شون باشه)
ولی وقتی از اول اونها می ان باخانواده و پدر ها با هم آشنا میشن و کلا روند خواستگاری انقدر سریع پیش می ره که چشمتو باز میکنی می بینی صیغه محرمیت هم خوندی و شرعا وعرفا زن طرف شدی ...
و بعدش مثل من کاسه چه کنم چه کنم دستت می گیری :302:

ببخشید ولی من مصبب بدبختی خودم رو همین خانواده ها میدونم ،همون
پدر نامزدم که هی می گفت درست نیست این دو نفر بدون محرمیت باهم حرف می زنند.
در حالیکه اگر من قبلا ی ذره می شناختمش کارم به اینجا نمی کشید.

نقل قول:

---

درسته این بخش از صحبت های شما رو قویا قبول دارم، ولی اگر هیچ کدام از این افرادی که نام بردید(پدر و مادر و...) در هر کدام از طرفین زیر بار این نوع شناخت منطقی و احساسی تحت نظارت خانواده نرفت چطور؟
موضوع بعدی این هست که چطور می شود بدون برخورد و بررسی خلقی از نزدیک و بدون ظاهرسازی طبیعی فرد مقابل این لیست رو تکمیل کرد؟
من متوجه نمیشم ، شما منظورتون ذهن خوانی هست؟

---

اگه تاپیک خارپشت که لینکش رو براتون گذاشتم خونده بودید میدیدی اونجا منم همچین چیزی رو مطرح کردم و فرشته مهربان پاسخ داد در اینجور مواقع میشه گفت جواب نهایی رو میشه بعد از رفتن پیش مشاور داد.

اقا ایدین من درک میکنم چی میگید..منم دوست ندارم خواستگار پاشه بیاد خونمون دو جلسه حرف بزنیم.جلسه دوم که شد سوم خیال کنن جوابم مثبته..من اینا رو تو تاپیک خارپشت کامل گفتم..اما از طرفی دیدم تا یه ازدواج به سرانجام برسه که هزارتا پیچ و خم داره و اونوقت ما که درگیر احساس شدیم چقد ضربه میخوریم خصوصا دخترا که احساساتی ترن...

شما هم اگه میخواید اول اشنا بشید زمانش کوتاه باشه..و یه سری قوائد برای خودتون بذارید..مثلا اس ام اس احساساتی و عشقولانه ممنوع..

اما بازم سخته...باید خیلی مواظب باشید.

اون لیست رو شما قبل از اشنایی تنظیم میکنی نه بعدش...با خودت میشینی فکر میکنی چه چیزایی برات مهمه..مثلا اخلاق قیافه خونواده و ...بعد تمومش رو خورد میکنی.مثلا میگی اول مهربون باشه بعد لاغر اندام باشه بعد راستگو باشه بعد تحصیلاتش فلان باشه بعد ....

اینجوری یه طرح کلی از اونچه که میخوای اماده میکنی.حالا وقتی با یکی اشنا شدی...(ببین اشنایی یعنی بلاخره شما اونو دیدی باش حرف زدی.وگرنه اینطور نیست یکی رو تو خیابون ببینی فرداش با خونواده بری خواستگاری.)..حالا تو اون دوره شناخت کوتاه ببین چقد مطابق معیاراته..اگه خوب بود با خونواده میری خواستگاری.

اون لیست هم کارتو راحت میکنه که بدونی چی میخوای هم میتونه بهت نشون بده احساس چقد تو تصمیمت دخیله.شما وقتی طرفت رو میپسندی صددرصد مثل لیستی که تهیه کردی نیست اما باید شباهتهای اساسی داشته باشه..یا حداقل اون معیارات که خیلی مهمه رو داشته باشه.بقیش قابل اغماضه.اما وقتی میری میبینی طرفت رو میخوای در حالیکه معیارای اصلیت رو نداره معنیش اینه که وابسته شدی و تصمیمت از روی منطق نیست.

بعد میتونی پیش مشاور هم برید..لیستتو نشون میدی..احساس الانتم بهش میگی..اون با توجه به معیارای عقلانی و لیستی که قبل از اشنایی تهیه کردی بهت کمک میکنه بفهمی فرد مورد نظرت برات خوبه یا نه؟

بلاخره اقا ایدین هر کی هر تصمیمی میگیره تبعاتشم میپذیره شما هم اگه هر مدل اشنایی رو انتخاب کنی پیامدهایی داره که باید قبول کنی

موفق باشی

نازنین جان این سرعت روند خواستگاری را قبول دارم و خود نیز زمانی درگیر ان بودم و در جاهایی نیز چوب ان را خورده ام.
ولی من باز هم می گویم هیچ کس نمی تواند اسلحه بگذارد بالای سرت که باید هر چه سریعتر به نتیجه برسی و جواب دهی. خداوند زبان را برای همین وقت ها در اختیار ما قرار داده و چقدر خوب است که از ان استفاده بهینه بکنیم. باید با جرات و احترام تمام نظراتت را در مورد اشنایی ، معیارها ، مشاوره و شروط و در خواست برای تحقیق و هر چه که فکر می کنی لازم است تا درصد ازدواج مناسب را بالا ببرد بگویی و انجام دهی . چون بعد از اینکه ازدواج کردی و خدای ناکرده ناموفق بود انوقت هیچ کس تقصیری به گردن نمی گیرد و مسول اصلی کسی جز خودت نخواهی بود. کمی قاطع تر و با جرات بیشتر قدمهایت را بردار.

مطمئن هستم تعصبی ترین خانواده ها هم وقتی ببینند دختر و پسرشان خواسته هایی معقول دارند و هدفشان از بیان این خواسته ها تنها اطمینان برای ازدواج موفق است کم کم نرم می شوند.

نازنین جان نمی خواهم سرزنشت کنم اما اگر دقیقا خودت و خواسته هایت را شناسایی کنی و برای هر کدام دلایل معقولی داشته باشی اگر هر کس می گفت باید محرم شوید شما رد می کردید و کسی نمی توانست به جای شما برای صیغه بله بگوید. می دانم که در فشار روحی قرار می گیریم اما ان مدیریت که گفتم همین جا به درد می خورد .باید کمی سر سختتر بر خواسته هایمان تاکید کنیم. به سلامتی در ازدواج اصل نظر دختر و پسر است نه دیگران.

نقل قول:

---

حرفی هست که باید بگویم، این وسط اگر دو طرف به بلوغ فکری رسیده باشند و خوب و بد رو بتونن تشخیص بدن چطور؟

---

اگر خوش شانس باشیم و همچین فردی به پستمون بخوره شاید تا حدی بشه با فرمول شما پیش رفت ... ولی مسئله اینجاست که در ابتدای آشنایی که هنوز هیچی نمیدونیم از کجا میشه فهمید طرف پخته هست و به بلوغ فکری رسیده یا نه!!؟

آیدین جان باز هم مشکل بر میگرده به جامعه... این رو قبلا هم گفتم...مشکل ما اینه که در دوران گذر از سنت به مدرنیته هستیم... نه سنتها برامون کاملا تموم شدست و نه کامل به مدرنیته رسیدیم...
انگار این وسط گیر کردیم..حالا این دوره چند سال طول بکشه معلوم نیست ولی متاسفانه ما قربانی های این دوره هستیم...یه دوره برزخی...معلوم نیست اینطرفی هستیم یا اونطرفی!
حتی خیلی از ماها که مدعی روشنفکری هستیم باز هم بخشی از ذهنمون به شدت درگیر سنت ها و تفکرات قدیم و عرفی و رایج جامعه هست...

و نکته دیگه هم اینکه خیلی از ماها که بیشتر و عمیقتر به مسائل فکر میکنیم بیشتر هم زجر میکشیم!:161:
شاید بهتر باشه ما هم بزنیم به جاده بیخیالی تا کمی آسوده تر زندگی کنیم...
به نظر من که زیاد روی این مسئله حساس نشو سعی کن حد وسط رو بگیری و جلو بری ...به نظرم هرچی بیشتر وسواس به خرج بدی بدتر هست...
خیلی خوبه که آدم همه جوانب رو بسنجه و شرایط به صورت کنترل شده در اختیارش باشه ولی بعضی جاها هم شاید بهتر باشه یه خورده بذاریم اتفاقات و سرنوشت هم واسمون نقش بازی کنن و یه خورده از مسیر رو اونها پیش ببرند!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

آقای eng.eydin

مشکل اصلی جایی است که شما در برابر مانع نایستید و تسلیم شوید. من فکر می کنم خانواده ها وقتی اصرار دو طرف را برای شناخت بیشتر ببینند و از طرفی صداقت و حسن نیت طرف مقابل را ببینند کم کم نرم می شوند و ان سختی و تعصبی که در ابتدا نشان می دهند بیشتر برا ی ان است که هنوز اعتماد نکرده اند.

آولین نشانه حسن نیت هم می تواند این باشد که شما از اول با اطلاع خانواده ها مراحل شناخت را می گذرانید. همه چیز به نظر من به قدرت مدیریت شما و طرف مقابلتان بستگی دارد.

---

:72:
فرض کنیم جوانی ، از همان ابتدا به خانواده اش گفت و خانواده ها هم در جریان بودند
مثلا 4 ماه هم با اگاهی خانواده ها رفت امد صورت گرفت
بعد 4 ماه دو طرف به این نتیجه می رسند که تناسبی با هم ندارند
ولی همچون رابطه اشنایی بدون اطلاع خانواده ها ، وابستگی بوجود امده

بعد از 4 ماه شما برای بر هم خوردن این اشنایی باید فشار زیادی علاوه بر فشار روحی که در رابطه بدون اشنایی خانواده هم وجود دارد، متحمل شوید

ممکن هست خدایی نکرده دعوایی هم این وسط صورت بگیره که موجب تشنج بشه
دختر و پسر از دیدگاه خانواده افراد نالایق دیده می شوند وبرای اولین خواستگار بعدی تحت فشار قرار می گیرند که زود تر تصمیم بگیرند و...
حداقل در مدلی که من بحثش را کردم این مشکلات وجود ندارد و بعد از مدتی که اثار روحی تسکین پیدا کرد می شود دوباره برای زندگی تصمیم گرفت

ایا این چند خطی که نوشتم نمی تواند رخ دهد؟
به نظرتان اسیب یک رابطه اشنایی پس از مشخص شدن شرایط ازدواج ، و بلوغ فکری بدون اطلاع خانواده ها بهتر هست ؟ یا با اطلاع انها؟

دقت بکنید من هنوز هیچ پاسخی در ذهنم به سوالم نداده ام و فقط داده های ذهنیم رو برایتان نوشتم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

نقل قول:

---

درسته این بخش از صحبت های شما رو قویا قبول دارم، ولی اگر هیچ کدام از این افرادی که نام بردید(پدر و مادر و...) در هر کدام از طرفین زیر بار این نوع شناخت منطقی و احساسی تحت نظارت خانواده نرفت چطور؟
موضوع بعدی این هست که چطور می شود بدون برخورد و بررسی خلقی از نزدیک و بدون ظاهرسازی طبیعی فرد مقابل این لیست رو تکمیل کرد؟
من متوجه نمیشم ، شما منظورتون ذهن خوانی هست؟

---

اگه تاپیک خارپشت که لینکش رو براتون گذاشتم خونده بودید میدیدی اونجا منم همچین چیزی رو مطرح کردم و فرشته مهربان پاسخ داد در اینجور مواقع میشه گفت جواب نهایی رو میشه بعد از رفتن پیش مشاور داد.

اقا ایدین من درک میکنم چی میگید..منم دوست ندارم خواستگار پاشه بیاد خونمون دو جلسه حرف بزنیم.جلسه دوم که شد سوم خیال کنن جوابم مثبته..من اینا رو تو تاپیک خارپشت کامل گفتم..اما از طرفی دیدم تا یه ازدواج به سرانجام برسه که هزارتا پیچ و خم داره و اونوقت ما که درگیر احساس شدیم چقد ضربه میخوریم خصوصا دخترا که احساساتی ترن...

شما هم اگه میخواید اول اشنا بشید زمانش کوتاه باشه..و یه سری قوائد برای خودتون بذارید..مثلا اس ام اس احساساتی و عشقولانه ممنوع..

اما بازم سخته...باید خیلی مواظب باشید.

اون لیست رو شما قبل از اشنایی تنظیم میکنی نه بعدش...با خودت میشینی فکر میکنی چه چیزایی برات مهمه..مثلا اخلاق قیافه خونواده و ...بعد تمومش رو خورد میکنی.مثلا میگی اول مهربون باشه بعد لاغر اندام باشه بعد راستگو باشه بعد تحصیلاتش فلان باشه بعد ....

اینجوری یه طرح کلی از اونچه که میخوای اماده میکنی.حالا وقتی با یکی اشنا شدی...(ببین اشنایی یعنی بلاخره شما اونو دیدی باش حرف زدی.وگرنه اینطور نیست یکی رو تو خیابون ببینی فرداش با خونواده بری خواستگاری.)..حالا تو اون دوره شناخت کوتاه ببین چقد مطابق معیاراته..اگه خوب بود با خونواده میری خواستگاری.

اون لیست هم کارتو راحت میکنه که بدونی چی میخوای هم میتونه بهت نشون بده احساس چقد تو تصمیمت دخیله.شما وقتی طرفت رو میپسندی صددرصد مثل لیستی که تهیه کردی نیست اما باید شباهتهای اساسی داشته باشه..یا حداقل اون معیارات که خیلی مهمه رو داشته باشه.بقیش قابل اغماضه.اما وقتی میری میبینی طرفت رو میخوای در حالیکه معیارای اصلیت رو نداره معنیش اینه که وابسته شدی و تصمیمت از روی منطق نیست.

بعد میتونی پیش مشاور هم برید..لیستتو نشون میدی..احساس الانتم بهش میگی..اون با توجه به معیارای عقلانی و لیستی که قبل از اشنایی تهیه کردی بهت کمک میکنه بفهمی فرد مورد نظرت برات خوبه یا نه؟

بلاخره اقا ایدین هر کی هر تصمیمی میگیره تبعاتشم میپذیره شما هم اگه هر مدل اشنایی رو انتخاب کنی پیامدهایی داره که باید قبول کنی

موفق باشی

---

:72:
تمام صحبت های شما درست و منطقی است
ولی همین بحث شناخت به نظر من موضوع پیچیده ای هست ... پستی که برای دلجو گرامی نوشتم مطالعه کنید و نظرتان را بگید

اگر از همون اول هدفت و شرایطتو از نامزدی بگی این مشکلات به وجود می نیاد.ولی اگر طوری رفتار کنی که انگار دخترو پسندیدی

و بعد از چند ماه بگی من این دخترو نمی خوام،خانوادش فکر می کنن دخترشون بازیچت بوده.معمولن هم اگر طرف مقابل مورد قبول

نباشه طی چند روز اول مشخص می شه.

اقا ایدین منم تو جبهه شما هستم..چون چیزایی که میگید برای من اتفاق افتاده.مثلا یه نفر بود خوب بعد از مدتی ما بهشون جواب رد دادیم کلی بهشون برخورده بود این ور و اونور از ما گله میکردن.

اما
من هنوز نظرم اینه که اشنایی خودتون کوتاه باشه.ضمنا شما پسر هستی و راحت تری میتونی به مامانت بگی اما به این صورت که مامان من اصلا نمیشناسمش..بنابراین معلوم نیست.شاید اصلا نپسندیدمش..خوب این برای پسرا قابل قبولتر هست تا دخترا...

ضمنا وقتی شما به خونوادت ok اولیه رو میدی تا برید رسما خواستگاری یعنی حتما تو اصول اولیه پسندیدیش و وقتی خواستگاری میرید خودتون و خونوادتون رو تو یه جبهه بذارید مثلا اگه با خونوادتون درباره تردیدهاتون صحبت کنید تا راحتتر شرایط شما و احیانا جواب منفیتونو قبول کنند.میدونم سخته اما باور کنید اگه اشنایی دو نفرتون طولانی باشه خواه نا خواه وارد یه فاز دیگه میشید و ممکنه یا تصمیمی غلط واسه زندگیت بگیری یا اصلا راه به خطا برید.

ضمنا مگه شما میخواید چیکار کنید...؟؟؟یه مرحله از شناخت با تحقیق بدست میاد..یه مرحله با صحبت دو طرفه..یه مرحله با شناخت خونواده..یه مرحله با کمک مشاور

شما همین مراحل رو طی کنید مهارتهای زناشویی خودتونم بالا ببرید موفق میشید.

مشکل اکثر ماها اینه که اصلا همین مراحل رو هم طی نمیکنیم.دل میبندیم وابسته میشیم و میگیم یا این یا هیچ کس دیگه:)

موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

اگر از همون اول هدفت و شرایطتو از نامزدی بگی این مشکلات به وجود می نیاد.ولی اگر طوری رفتار کنی که انگار دخترو پسندیدی

و بعد از چند ماه بگی من این دخترو نمی خوام،خانوادش فکر می کنن دخترشون بازیچت بوده.معمولن هم اگر طرف مقابل مورد قبول

نباشه طی چند روز اول مشخص می شه.

---

یک نمونه برایتان میارم از بخش مشاوره سایت تبیان
کوتاه هست
حتما نگاهی بهش بنداز
نظرت در این مورد خونواده ها چیه فرهنگ عزیز؟
http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=851&consultationID=814260
:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

اقا ایدین منم تو جبهه شما هستم..چون چیزایی که میگید برای من اتفاق افتاده.مثلا یه نفر بود خوب بعد از مدتی ما بهشون جواب رد دادیم کلی بهشون برخورده بود این ور و اونور از ما گله میکردن.

اما
من هنوز نظرم اینه که اشنایی خودتون کوتاه باشه.ضمنا شما پسر هستی و راحت تری میتونی به مامانت بگی اما به این صورت که مامان من اصلا نمیشناسمش..بنابراین معلوم نیست.شاید اصلا نپسندیدمش..خوب این برای پسرا قابل قبولتر هست تا دخترا...

ضمنا وقتی شما به خونوادت ok اولیه رو میدی تا برید رسما خواستگاری یعنی حتما تو اصول اولیه پسندیدیش و وقتی خواستگاری میرید خودتون و خونوادتون رو تو یه جبهه بذارید مثلا اگه با خونوادتون درباره تردیدهاتون صحبت کنید تا راحتتر شرایط شما و احیانا جواب منفیتونو قبول کنند.میدونم سخته اما باور کنید اگه اشنایی دو نفرتون طولانی باشه خواه نا خواه وارد یه فاز دیگه میشید و ممکنه یا تصمیمی غلط واسه زندگیت بگیری یا اصلا راه به خطا برید.

ضمنا مگه شما میخواید چیکار کنید...؟؟؟یه مرحله از شناخت با تحقیق بدست میاد..یه مرحله با صحبت دو طرفه..یه مرحله با شناخت خونواده..یه مرحله با کمک مشاور

شما همین مراحل رو طی کنید مهارتهای زناشویی خودتونم بالا ببرید موفق میشید.

مشکل اکثر ماها اینه که اصلا همین مراحل رو هم طی نمیکنیم.دل میبندیم وابسته میشیم و میگیم یا این یا هیچ کس دیگه:)

موفق باشید

---

یک سری تناقضات گفتاری و رفتاری در فرهنگ ما وجود داره بهار خانم...
و این مشکل اصلی در فرایند شناخت هست
من تا حدود زیادی سعی کردم روش درست رو برای خودم انتخاب کنم
ولی هنوط ابهاماتی برام وجود داره
مثلا مشخص کردن مقدار مهریه در صورتی که خونواده ها اطلاع ندارن
و یا مقبولیت خانواده ها ...
از طرفی اصرار به تسریع در فرایند شناخت و عدم بازگشت از مرحله نامزدی در فرهنگ باوری مردم... و در صورتی مخالفت کنی بسیار مورد شماتت قرار میگیری

بخش ادامه صحبت های شما هم مورد قبول من هست
:72:

دوستان عزیز ، ابتدا از نظرات همه شما تشکر می کنم

من نتیجه گیری کلی از موضوع را لازم دیدم تا بنویسم که اگر فردی ، مساله مشابهی داشت ، کمکی در جهت انتخاب راهش شود
در مسئله اسیب شناسی راه های مختلف شناخت ، میزان اسیب در حالت بی اطلاعی خانواده از آشنایی دختر و پسر ، بیشتر از حالت اطلاع داشتن خانواده است
خود این موضوع که خانواده ای از همان ابتدا قبول کند که ممکن است ، دختر و پسر با هم تناسب نداشته باشند و این ازدواج شکل نگیرد ، یک ازمون است ، برای شناخت میزان منطقی بودن خانواده و دختری که در ان خانواده تربیت یافته

در کل این شک هم تا حدودی در ذهن من برطرف شد که با کمی سیاسی کاری!! و مدیریت می شود اوضاع را انطور که میخواهید( در جهت شناخت از همسر) جلو برد البته با اطلاع خانواده

:72::72::72: