خانواده ام میخوان از همسرم جدا بشم

با سلام و خشته نباشید. من 2سال عقد کرده ام متاسفانه 9ماه پیش فهمیدم که همسرم اعتیاد داره...با کلی تلاش و کمک بهش توانست ترک کنه البته بعد از چندبار رفت و برگشت اما خانواده ام فهمیدند...الان که ایشون ترک کرده خانواده ام دیگه اجازه نمی دن که باهاش زندگی کنم و دارن به زور طلاقمو می گیرن...ازتون خواهش می کنم که راهنماییم کنید...منو همسرم خیلی همدیگرو دوست داریم.به نظر شما به حرف خانوادم گوش کنم یا دست همسرمو بگیرم برم یه گوشه ای زندگیمو شروع کنم...

سلام دوست عزیز

خوش امدی به همدردی

فکر میکنم عنوان تاپیکت مبهمه

در ارسال بعدیت همینجا یه عنوان جدید بگو تا مدیران بیان عوض کنن:

مثلا بگو خانواده ام میخوان از همسرم جدا بشم.اما من دوستش دارم

موفق باشی

خانومی
کسی که باید با ایشون زندگی کنه شمایی و کسی که باید برای زندگیش تصمیم بگیره بازم شمایی...

هنوز که زیر یه سقف نرفتید...کمکش کن تا کاملا ترک کنه

و تا وقتی پاک بودنش کاملا ثابت نشده ادزواج نکنید.



هیچکس به شما نمیگه که جدا شو و یا ادامه بده.خانوادت هم نباید این کار رو بکنن/تصمیم گیرنده نهایی شمایی.

شمایی که باید با سختی ها و یا لذتهای ترک همسرت زندگی کنی.در خودت این توانایی رو میبینی؟

انقدر دوستش داری که اگر یه روز دوباره رفت سرخونه اول شما بازم کمکش کنی؟

ایشون حاضره تعهدی به شما بده که اگر تکرار شد شما دلت به اون تعهد گرم باشه؟

دوست عزیزم متاسفانه من وابستگیه خیلی زیادی به خانواده ام دارم و اونا هم منو تهدید کردن که به هیچ عنوان پذیرش همسرمو دیگه تو خانواده ندارن...و گفتن یا مارو انتخاب کن یا اونو و واسه من جدایی از خانواده ام خیلی خیلی سخته.... و این توانایی رو در خودم میبینم که 1000بار دیگه بره طرف اینو من بازم کمکش کنم...و ایشون هم به من گفته هر تعهدی که خانوادم بخوان از جمله همه ی داراییش و حق طلاق و تعهد محضری و... با کمال میل میده... من اصلا عجله ای به ازدواج ندارم .... خانواده ام اصرار دارن که منو واسه ادامه تحصیل بفرستن خارج ... بعضی وقتا به سرم میزنه که برم و بعد از چند وقت همسرمم باد همونجا زندگی کنیم...

عزیزم..میشه بگی کی به خانوادش وابسته نیست؟!

همه ماها به خانواده هامون وابسته ایم.اما مطمئن باش اونا هیچ وقت شما رو کنار نمیذارن.اصلا هم قرار نیست از اونا جدا بشی.
اونا به خاطر شما و علاقه ای که بهتون دارن میخوان ازدواج نکنید با این اقا.مگه میشه بعد از ازدواجتون دست از جگرگوشه شون بکشن؟
نه.اگر در ایران باشید خیلی بهتر رو راحت تر میتونید مشکلتون رو حل کنید.
اجازه بدید خیالتون از همسرتون راحت بشه بعد به فکر ادامه راه بیفتید.

اینکه میگید 1000بار توانایی کمک و اینا رو دارین خوبه...اما ایا واقعا اگر در عمل انجام شده قرار بگیرید بازم همینه نظرتون؟
و همسر شما هم باید تعهدی بدن که دیگه شما لازم نباشه بارها ایشون رو ترک بدین.چون جسم و روح شما تا حدودی میکشه و بعد از اون دیگه نمیتونید ادامه بدید


شما نیمتونید با این درگیری عاطفی که اینجا دارید برید خارج..به خصوص اینکه میگید ایشونو دوست دارید

شما به خانواده تون بگید مدتی بهم زمان بدید تا همسرم رو امتحان کنم و ببینم ایا بازم میره طرف این چیزا یا نه.بهشون بگید احترام به نظرشون میذارید اما بذارید تمام تلاشمو برای حفظ زندگیم بکنم تا عذاب وجدان نداشته باشم


در نهایت دوست خوبم
مشکل رو مشکل درست نکن

اول خیالت از همسرت راحت بشه...بعد به فکر راهای دیگه بیفت

موفق باشی

آخه من خیلی با خانوادم صحبت کردم اصلا به هیچ عنوان قبول نمی کنن که من واسه زندگیم تصمیم بگیرم میگن اصلا این زندگی دیگه شدنی نیست...اگه من کاملا مطمئن بودم که دیگه شوهرم طرف مواد نمیره مطمئناً راحتتر تصمیم می گرفتم اما کاملا مطمئن نیستم... الان حدود4ماه که خانوادش میگن ترک کرده و کاملا تحت نظرش دارن اما بازم زمان کمیه...خانواده ام نمیخوان که من بهش فرصت بدم و من زمان کمی واسه تصمیم گیری دارم چون حداکثر تا 2 یا 3ماه دیگه طلاق منو میگیرن... خیلی سردرگمم.

سلام من هم با نظر maryam123 موافق هستم این شما هستید که باید تصمیم بگیرید و اینو هم در نظر بگیرید خانواده شما به دنبال فقط منافع و خوشبختی شما هستند ولی همسر شما ممکنه به دنبال منافع خود و شما باشند ...... به نظر من هم با خانواده تون صحبت کنید تا بیشتر به همسرتون وقت بدهند از اونها بخواهید که در محک زدن همسرتون به شما کمک کنند ...... این هم بهتون بگم کمکهای خانوادتون خیلی میتونه به شما کمک کنه تا تصمیمی بگیرید در آینده با آرامش خاطر زندگی کنید منتظر خبرهای خوبتون هستم .......

سلام عزیزم
خیلی دوست داشتم واقعا این موقعیت و این شرایط که شما و مریم جون می فرمایین تو خانواده ام وجود داشت که ازشون بخوام که به همسرم فرصت بدم...اما چیکار کنم که نیست:302: اونا حتی گوشیمم ازم گرفتن که باهاش در تماس نباشم و همش کنترلم می کنن که باهاش در ارتباط نباشم....نمی دونم واقعا کسی پیدا میشه که به من کمک کنه؟؟؟ خیلی نا امیدم...

عزیزم سعی کن اونا رو درک کنی اونا هر کاری میکنن به صلاحتونه ....... منهم شاید جای اونا ها بودم با این اوضاعی که توی جامعه حاکم هست دیگه به شخصی که یکبار اعتیاد پیدا کرده و امکان اینکه دوباره اعتیاد پیدا کنه اعتماد نمی کردم .... راستش بخوای یکی ازدوستان من هم همین شرایط داشت همسرش ترک کرده ولی تمام اخلاقیاتش عوض شده اخلاقیات دوستم هم عوض شده چون همش با ترس دلهره زندگی میکنه که نکنه همسرش دوباره اعتیاد پیدا کنه .... پدر و مادرتون اینا رو بهتر میدونن اونا دلش نمی خواد که شما با ترس و دلهره زندگی کنی و همش در فکر کمک به همسرش باشی چون بعضی مواقع در زندگی به وجود میاد که مرد باید به همسرش کمک کنه ایا همسرت میتونه این امنیت به تو و خانواده تون بده به اینا همیشه فکر کن و بعد تصمیم بگیر .... شاید برات سخت باشه ولی مطمن باش هر سختی راحتی به دنبال داره من شناختی از همسرتون ندارم ولی دلم میخواد ایشون با حرفهایی که میگم بسنجی و بفهمی ک آیا واقعا دیگه دنبالش نمیره اگر شرایطش پیش بیاد چی میره یا نمیره ؟؟؟؟ به اونهم باید حق زندگی کردن داد حق انتخاب و حق اشتباه ...... آیا از اشتباهش عبرت گرفته یا نه اینا چیزهایی که باید بدونی و درک کنی .....

بهشون حق میدم اما همسرم چی؟ اون اعتقاد داره که بدون من نمی تونه زندگی کنه...یه بار که من کلا ناامیدش کردم خودکشی کرد ولی به موقع رسوندنش بیمارستان....شبانه روز گریه می کنه و میگه اشتباه کرده و تازه از خواب پاشده و اگه خدا بهش فرصت دوباره بده میخواد همه چیزو جبران کنه.... من همه چیزو سپردم به خدا... مرسی به خاطر دلداریتون، برام خیلی دعا کنید که خدا کمکم کنه و راه درست رو جلو بذاره :302:

سلام goodfellow عزیز

به تالار همدردی خوش آمدی

خوب درک می کنم که در چه وضعیت سختی قرار داری و احساس می کنی در بن بست هستی . نگران نباش قابل حل هست .

آیا ادله خانواده ات برای جدایی فقط موضوع اعتیاد هست ؟ اگر فقط این هست چطور دوسال به شما اجازه دادند که شما کمکش کنی و نگفتند جدایی و درست بعد از ترک گفته اند جدایی ؟
تا چه حد اطمینان داری که ترک کرده ؟ آیا فقط به گفته خانواده اش ؟ ایشون چند سال دارند ، چند ساله اعتیاد دارند و به چه چیز اعتیاد دارند ؟

بهتره که به اتفاق خانواده نزد یک مشاور خانواده بروید . همچنین با همسرتان نیز نزد مشاور بروید و بخاهید که همه جوره بررسی شود که رون زندگی شما با توجه به ویژگیهای هردوی شما و همچنین مسئله اعتیاد در آینده چگونه خواهد بود و سپس تصمیم عاقلانه بگیرید .

مهم این است که جدایی یا عدم جدایی ، احساسات و وابستگی به هریک از دو طرف خانواده یا همسر را دخیل نکنید بلکه صرفاً عقلانی و با بررسی احتمالاتی که در زندگی پیش می آید یک تصمیم منطقی بگیرید .

موفق باشید



.

سلام فرشته مهربون...آخه خانواده ام نمی دونستن که من 5 6ماهه دارم بهش کمک می کنم....اونا معتقد هستند که هیچ معتادی ترک نمی کنه...ایشون30سال دارن و اعتیادشونم به کراک بوده فکر می کنم 8 9ماه بوده که اعتیاد داشته .... الان هم حدود 4 ماه ترک کرده و هر روز یا یه روز در میون پدرش ازش تست می گیره...خانواده ام نمی ذارن ببینمش اما چند باری که یواشکی دیدمش یا باهاش حرف زدم چیزه غیر عادی ندیدم...البته بازم 100% مطمئن نیستم اما با شرایط روحی که الان داره کاملا بعید میدونم طرف مواد بره...یه ماه پیش باهاش بازم یواشکی رفتم پیش مشاور، اونم با 2تامون صحبت کردو آخرش بهم گفت الان کاملا ترک کرده و اگر بهش کمک کنی خیلی انگیزه داره واسه پاک موندن اما اگه ترکش کنی نه... خانوادم هم اصلا اعتقادی به مشاوره ندارن متاسفانه. واقعا سردرگمم،نمیدونم چیکار کنم...:302:

میگم چرا هیچکس هیچی نمیگه بهم؟؟؟ کمـــــــــــــــــــــــ ـــــک....