نمایش نسخه قابل چاپ
سلام یه پسر 20 ساله هستم اصلا احساس انرژی و شادی نمی کنم اعصابم بیشتر اوقات خورده حوصله پدر و مادرم ندارم همش باهاشون دعوام میشه اصلا درک نمی کنن . هیچ چیز تو زندگی انگار ارضام نمی کنه . دلم می خواد با یه دختر دوست باشم از یکی هم تو دانشگاه خوشم اومده اما روم نمیشه برم جلو و پا پیش بزارم . دلم می خواد زندگیم متحول شه . چی کار کنم ؟؟ احساس می کنم زندگیم فرسایشی شده :302:
همه توي يه دوره اي از زندگيشون همينجوري ميشن
يكي زود تر و يكي دير تر
مخصوصا الان ك سربازي و كار و ادامه تحصيل فكر همه رو مشغول كرده
همه توي يه دوره اي حس مي كنن به يه همراه نياز دارن
يا اينكه خانواده دركشون نمي كنن
با پدر ومادر بحثشون ميشه و...
ولي ميگذره
به نظر من الكي خودت رو درگير دوستي و .... نكن
مي توني دور دوست شدن رو خط بكشي؟
اينكه بري جلو و باهاش ارتباط برقرار كني براي يه دوره كوتاه شايد خوب باشه ولي به دردسراي بعدش نمي ارزه
اگه ميتوني خودت رو مشغول نگه دار
برو سمت علايقت
مثه ورزش و موسيقي و كوهنوردي و مطالعه يا هر چيزي كه دوست داري
با دوستايي كه فكر ميكني تاثير خوبي روت دارن تفريح كن
ارتباطت رو با خدا و امام زمان زياد كن
خانوادت چي رو درك نمي كنن ؟
کلا همش حرف خودشون میزنن مثلا به من میگه پول ندارم بهت بدم بعد بلند میشه میره سفر یه تومن خرج می کنه میاد ....
خودم که خیلی مشغول کردم دانشگاه و دوتا زبان خارجی دارم میرم کلاس یاد بگیرم و چندتا کلاس متفرقه مربوط به رشته ام رو هم دارم میرم . اما بازم برام جذاب نیست هیچی ...
حتی نمی دونم این فکرم درست یا نه اما بعضی وقتا از پدر مادرم متنفر میشم واقعا مخصوصا مادرم همش غر میزنه و توقع داره از آدم .
خيلي خوبه كه داري كاراي مثبتي انجام ميدي
پس همين الانشم از خيلي از هم سن و سالات جلوتري
اين بايد كلي انرژي بهت بده
به نظرت توقع هايي كه مادرت ازت داره غير منطقيه ؟
يه كم بهشون حق بده ..بعضي ووقتا بزرگترا نگران اين مسئله هستن كه پول درست خرج نشه مي خوان اينجوري مديريت كنن ، الان وضعيت بعضي از جوونا بده و تو هم توي سني هستي كه نگران هستن
نمي گم كارشون درسته يا غلط
من وقتي از حرفاي خانوادم ناراحت ميشدم فقط مي نشستم به اين فكر مي كردم كه اگه مادر بودم ..توي اين شرايطي كه الان هست چه رفتاري نشون مي دادم
به غير از درس اگه خودت علاقه داري يه كم ارتباطت رو با ورزش و تفريح سالم و ... بيشتر كن
درس بعضي وقتا خودش دليل نا اميدي و خسته شدنه
خيلي بهش توجه كن ولي براي پر انرژي شدنت به ورزش و عبادت و... هم فكر كني بد نيست
من اگه جاي تو بودم همه چيزاي با ارزش زندگي م رو مي نوشتم تا بهم انرژژي بده
يا مثلا همه كاراي خوب بابا و مامانت رو بنويس ببين بعضي وقتا چقدر خوب بودن و تو حس نكردي
ممنون ازتون که با حوصله راهنماییم می کنین .
می دونی من از این لجم میگیره همش فکر می کنه مامانم که حق با خودشه و خدا همیشه طرف اون هر چی میشه می گه خود خدا قضاوت می کنه و جوابش میبینی یعنی یه حالتی نمی تونم درست بیان کنم اما انگار خودش فرشته است فقط و منزه از گناه انگار امکان نداره اشتباه کنه هیچ وقت...
راستی در مورد اون دختری هم که تو دانشگاه گفتم قصدم دوستی که الان مد شده نیست بیشتر منظورم این بود باهاش بیشتر آشنا شم که اگر خیر بود چند سال دیگه باهاش ازدواج کنم اما نمی دونم چه جوری بهش بگم و سر صحبت رو باز کنم ؟؟ البته خودش هم دختر سنگین و رنگینی هست می ترسم برم جلو یه چیزی بگم سکه یه پولم کنه :(
سلام. این راهی که شما می خوای پیش بگیری اشتباهترین راه برای فرار از این وضعیتی که دارید هستش !
این یعنی وابسته کردن یه دختر و بازی کردن با احساس یه ادم فقط برای بیرون اومدن از حال بدی که دارید
علاوه بر این شما الان سن کمی دارید و شرایط ازدواج هم ندارید.. تا چند سال دیگه هم احتمال خیلیی زیاد افکار و علایق و عقاید شما تغییر میکند چرا؟! چون شما 20 سالتوت هستش و هویت شما هنوز شکل نگرفته ..
4 5 سال دیگه یدفعه به خودت میای می بینی که ای وای !این دختری نبود که میخواستی ! چون شما دیگه اون ادم سابق نیستی دیگه اون تفکرات چتد سال پیش رو نداری! انتظارات و توقعاتت عوض شده ..بالا رفته
حالا چی به سر اون دختر میاد ؟ یه ضریه ی روحی شدید و افسردگی
شما هم همین طور شما هم کم ضریه نمی خوری!
الان زمان این هستش که خودت رو بسازی برای ایندت سرمایه گذاری وقتت رو تلف نکنی
به درست برسی ..سربازی ...کار ..که موقعیتت رو تثبیت کنی ..که اگر چند سال دیگه تصمیم ازدواج داشتی دیگه مانعی سر راهت نباشه
دنبال یه انگیزه باش...اصلا همین نیازی که حس میکنی( که میخوای با جنس مخالف ارتباط داشته باشی) بشه یکی از انگیزه هات که براش تلاش کنی که تو یه زمان مناسب از راه درستش بهش برسی:72:
خب من الان مشکل سربازی ندارم و در مورد کار هم برنامه هایی دارم و از این نظر مشکلی ندارم حتی می تونم یه خونه ای هم بخرم . بازم به نظر شما عیبی داره که من بخوام وارد یه رابطه بشم ؟؟
خدا رو شكر كه اين مشكلا رو نداري
براي چيزاي كوچولو غصه نخور
كلا بزرگترا دوست دارن به دانسته ها و تجربياتشون احترام بذاريم ..چون نگران ما هستن
مثلا من خواهر كوچيكترم رو واقعا كچل كردم ديگه
اصلا دست خودم نيست سعي ميكنم از خرج كردن تا رابطه با دوستاش و همه چيزاي ديگه رو كنترل كنم ..فقط واسه اينكه دوستش دارم و خيلي مي ترسم براش..خدا رو شكر خودش هم قبول كرده كه اينجوري بهتره ...راستش كم پيش مياد جلوش قبول كنم كه اشتباه كردم:311: چون مي ترسم ديگه به راهنمايي هام اهميت نده
من فكر ميكنم مامانت حتي اگه حس كنه اشتباه مي كنه هم دوست نداره به روت بياره تا حس اعتمادت بهش از بين نره
غصه اين چيزا رو نخور
مي دوني هم سن و سالاي تو چه مشكلايي دارن ؟
به نظرم بايد خدا رو شكر كني و بچسبي به زندگي و آيندت
در رابطه با اون خانم هم
من چند جا شنيدم كه علاقه آقايون رو قبل از 25 سالگي نبايد جدي بگيري
ازدواج خوبه ولي من اگر جاي تو بودم الان خودم رو درگير نمي كردم
چقدر مي شناسيش ؟
ولي بازم دوستان بهتر مي تونن راهنماييت كنن كه انشالله تصميم درستي بگيري
مرسی .
من زیاد نمیشناسمش همین در حد دانشگاه اما خب از رفتار یه دختر میشه فهمید که تقریبا در چه حدی و سالم هست یا نه ...
اما من تو دوستام هستن کسایی که الان عقد کردن و راضین ...
اقای عماد حرفایی که دربارهی شکل گیری هویت گفتم خوندی؟
شما علاقه هات و طرز تفکرت الان که 20 سالتون هست با 5 سال پیش فرقی نکرده؟مطمئنا تغییر کردی پس انتظار نداشته باش تا 5 سال اینده هم همین طور بمونی....این توقع رو هم نداشته باش که علاقت نسبت یه این خانوم همین بمونه...
اگر 5 سال دیگه صبح از خواب پا شدی دیدی دیگه هیج حسی نسبت بهش نداری ..چکار میکنی؟ ولش میکنی به امان خدا ؟!..این خودخواهی نیست؟
اون خانوم هم همین طور.اصلا ممکنه قبل از اینکه شما ازش سرد بشی ایشون این حس رو نسبت به شما پیدا کنه!
می خوای به زور نگهش داری؟! چطوری می خوای تضمین کنی که شرایط همین میمونه ؟علاقتون نسبت یه هم کم نمیشه؟!نمیشه اقا عماد..نمیشه اینده رو پیش بینی کرد
من هم برای اینده کلی برنامه دارم اما کلی راه هست بین برنامه تا عملی کردنشون
شما در حال حاضر شرایط ازدواج نداری
یه سر یه این تاپیک بزن حتما.. دلایل عینی برای منع رابطه های دوستی دختر و پسر .
سلام
رابطه داریم تا رابطه !
اتفاقا خیلی خوبه اگر بخواین به زندگیتون سر و سامانی بدین...اما توجه کنید این سرو سامان دادن باید با حساب و کتاب باشه/...خب..میتونید خونه بخرید؟آفرین..بسم الله...
توجه کنید که شما از جملاتتون مشخصه که داری خودتو گول میزنی
توجه کن به جمله ات:
بیشتر منظورم این بود باهاش بیشتر آشنا شم
میشه بگید اون قسمت کمتر منظورتون چی بود؟
ضمنا اگر هم واقعا قصدتون ازدواجه و از اون خانوم شناخت اولیه رو دارید فقط و فقط رسمی و با خانواده وارد بشو
اما قبل از همه اینها خودت شرایط اولیه خودت رو اماده کن
مثلا خونه..ماشین..کار...
اینا رو جور کن و بعد برو جلو اونم فقط با خانواده و رسمی
d r e a m عزیز اگر بخوام این طوری نگاه کنم که خب می گم اگه 25 سالگی هم ازدواج کنم شاید 30 سالگی پاشم ازش بدم بیاد هان ؟
در هر صورت ممنون از راهنماییتون حتما در موردش فکر می کنم .
مریم خانوم می گم که بیشتر سعی دارم با اخلاق و رفتارش آشنا شم اصلا ببینیم بهم می خوریم بعد رسمی برم جلو این به نظر شما مشکل داره ؟ چه مشکلی ؟
کار هم که گفتم مشکلی ندارم منتها تا درسم تموم نشده که نمی تونم دائم برم سر کار اما می دونم که مشکلی نیست از نظر شغل در آینده .
عماد وقتي 25 سالت بشه بهتر مي توني به انتخاب خودت اعتماد كني
طرف مقابلت هم همين طور
اين حف من نيستا
حرف كارشناساست كه منم قبولش دارم
امكان داره هر كسي بعد از ازدواج زده بشه ولي براي سن شما اين امكان بيشتره
اين آشنايي با اخلاق و رفتار يه مشكلي كه داره اون وابستگي هست كه ايجاد ميشه
بعد اگه متجه بدي هاي رفتارش بشي ازش نمي توني جدا بشي
مثلا خيلي ها بعد از دوستي متوجه ميشن دتر با فرد ديگه رابطه داشته و نمي تونن بذارنش كنار و داغون ميشن و به اين فكر ميكنن كه دوستش دارن..
البته بخواي نخواي بهم علاقمند ميشين و اون وقت اصلا بدي هاي هم رو نمي بينين
شايد رفتاراي بدش برات جذاب هم باشه اولاش
ولي بعدش كه وارد زندگي بشي ببيني اصلا نميشه ادامه بدي
البته انشالله كه هر سني كه ازدواج مي كني خوشبخت بشي ولي اينا چيزايي هست كه بايد در نظر داشته باشي
سلام اقا عماد عزیز.به همدردی خوش اومدی.نقل قول:
سلام یه پسر 20 ساله هستم اصلا احساس انرژی و شادی نمی کنم اعصابم بیشتر اوقات خورده حوصله پدر و مادرم ندارم همش باهاشون دعوام میشه اصلا درک نمی کنن . هیچ چیز تو زندگی انگار ارضام نمی کنه . دلم می خواد با یه دختر دوست باشم از یکی هم تو دانشگاه خوشم اومده اما روم نمیشه برم جلو و پا پیش بزارم . دلم می خواد زندگیم متحول شه . چی کار کنم ؟؟ احساس می کنم زندگیم فرسایشی شده 302
راستش برای ازدواج زمان دقیقی نیست یعنی نمیشه گفت پسر وقتی 25 سالش شد امادگی ازدواج داره..بعضیا قبل از این سن اماده ازدواج هستن و بعضیا هم بعدش...
در واقع معیار اصلی بلوغ روانی عاطفی و اجتماعیه..
حالا یه بار دیگه پست اولت رو بخون...احساس انرژی و شادی نمیکنی..اعصابت خورده..هیچ چیز ارضات نمیکنه
دلم میخواد با یه دختر دوست باشم.
پسر خوب دلایلی که گفتی دلایل غلطی برای اشنایی و ازدواج هست.
اصلا اینکه ما تو دیگران دنبال منبع انرژی و شادی بگردیم اشتباهه.فرقی هم نداره اون شخص والدینمون باشه یا دوستمون یا جنس مخالف..
شما و ما و بقیه وقتی اماده ازدواج میشیم که کامل خودمونو شناخته باشیم..معیارای ازدواجمون رو تعیین کرده باشیم و بتونیم درست تصمیم بگیریم.
پس حداقل به دلیل شرایطی که تو پست اولت گفتی اماده ازدواج نیستی و در واقع دختر یا ازدواج قراره وسیله ای برای تغییر حال و هوا و شرایط تو بشه که اصلا دلایل مناسبی برای ازدواج نیستن.
اصولا ازدواج کردن کار چندان سختی نیست شما همین فردا میتونی بری یکی رو عقد کنی خرجش یه محضر و یه شیرینیه ،مهم درست ازدواج کردن و ساختن یه زندگی مشترک قشنگه که لازمش داشتن مهارت های لازم هست.
مقالات زیر رو هم مطالعه کن.
اگر چنین هستید ، صبر كنید ، ازدواج نكنید
* 15 خطر در کمین ازدواج
خصوصا موردهای 4 به بعد مقاله دوم.
موفق باشی.
ممنون .
خب من چی کار کنم با دختر که دوست نباشم فقط برم این کلاس اون کلاس ؟؟ چه قدر خب خسته میشه ادم دیگه . به خدا قصدم از دوستی با دختر بد نیست فقط می خوام باهاش آشنا شم من خیلی ها رو دور و برم دیدم که چند سال قبل از ازدواج دوست بودن و بعد ازدواج کردن .
من دلم می خواد یه جوری باشه که با کسی باشم تا بیشتر وقتم با اون بگذرونم تا با خانواده ام چون واقعا هیچ علاقه ای بهشون ندارم . نمی دونم چرا ؟ حسابی کلافه ام به خدا انگار دارم افسرده میشم . همه رو دور برم میبینم که تو زندگیشون به سر و سامون رسیدن اما من ...
به نظرمن خیلی هم فکر خوبیه که با یک دختر دوست بشی که بعدا باهاش ازدواج کنی. البته اگه اونم همچین شعوری داشته باشه بعد چند سال ولت نکنه بمونی با دلتنگی.
نه سکه یه پولت نمی کنه. باهاش تنها که هست حرف بزن. جلو دوستاش نرو بگو می خوای دوست بشی. اگه ادم باشعوری باشه به نظر من هیچی مثل راستگویی نیست. بهش هر چی می خوای بگو. اینکه ازش خوشت اومده و می خوای باهاش دوست باشی که بعدها اگه بتونین و اخلاقاتون با هم مشکلی نداشته باشه ازدواج کنین. رابطه های دوستی و ازدواج اگه درست باشن و ادم های خوبی با هم برخورد کنن به نظر من هرچه زودتر شکل بگیره بهتره. دانشگاه هم جای خوبیه و محیط خوبیه.
اگه خونواده ی بدی داری بهشون فکر نکن. این پست منو بخون. حوصله ندارم دوباره بنویسم:
پست 40
http://www.hamdardi.net/thread-21136-post-208555.html#pid208555
موفق باشی.