بهترین عکس العمل در برابر نظر ناخوشایندی که فرد مورد توجهم درباره ام داشته چیست؟

سلام دوستان. من چند وقتی هست که سایت شما رو دیدم و مطالب شما رو میخونم. حالا تو موقعیت گیر کردم که نمیدونم باید چیکار کنم و چه واکنشی نشون بدم. ممنون میشم راهنماییم کنید.
راستش من حدودا 29 سالمه. و جدیدا تو شرکتی کار میکنم که از صاحبش خوشم اومده بود.اما چون تجربه یه شکست رو داشتم ،نمیخواستم احساسی رفتار کنم . خواستم اول اون رو علاقمند کنم،اما بر اساس رفتارم . برای همین حتی ارایش هم نمیکردم. اما توی کار بهش کمک میکردم. و سعی میکردم رفتار درستی داشته باشم. مادر این اقا هم توی شرکت ایشون کار میکنن. و راستش ظاهرا از من کاملا خوشش اومده. و راستش رو بخواید اواخر متوجه شدم رفتار ایشون هم نسبت بهم عوض شده، اما چون قصد دوستی نداشتم، حتی گاهی به شدت باهاش برخورد میکردم. اما حترمانه.طوری که کاملا بهم احترام میزاره. ولی یه اتفاق غیر منتظره ای پیش اومده که الان گیجم کرده و نمیدونم باید چیکار کنم. و اون هم اینکه این اقا نشسته با دوستش در مورد م صحبت کرده.بعد از کلی تعریف و تمجید از شخصیتم، برگشته به دوستش گفته اگر خانم فلانی بر و رو داشتف حتما باهاش ازدواج میکردم. و بعدش هم اینکه نمیدونست دوستش منو میشناسه و وقتی طرف پفت منو میشناسه و فامیله، طرف کپ کرد.
حالا مشکل من اینه، نمیدونم با این چیزی که ناخواسته شنیدم ، باید چه برخوردی کنم. ایا حرفش درست بود، که صرف ظاهر ردد کنه. اون هم اینکه من اصلا زشت نیستم، فقط چون خواستم کاملا عقلانی رفتار کنم، ارایش نکردم اصلا پیشش. به نظرتون باید چیکار کرد؟

و یه مطلب که جدیدا فهمیدم اینه که ظاهرا مادرش رفته پیش همون دوستش و نشسته و کلی تعریف و اینکه من خیلی دلم میخواست چند بار برای این خانم اقدام کنم ، ولی نشد. و کلی از این حرفا. و امروز خود مسئول شرکتمون، حرف رو پیش کشید که پیش دوستش نشسته و اون کلی از خانواده من تعریف کرده. منم راستش خودم رو زدم به اون راه که اصلا نمیدونم و با شوخی از حرفش گذشتم. دفعه قبلش مادرش هم بهم گفته بود که در مورد من صحبت کرده با اون اقا.
ولی برام عجیبه، اون که از من خوشش نمیاد، چرا پیگیری میکنه و چرا به روم آورد. شماها نظری ندارین؟؟؟؟

سلام

معمولا آقايون با يك كشش اوليه نسبت به ظاهر خانم، در يك رابطه براي ازدواج پيش قدم ميشند.
و وقتي كه ايشون اينقدر رك مسئله رو به دوست شما گفتند يعني اينكه اون كشش رو ندارند.

خب صنم جان، به هر حال من یه دخترم. یه ته آرایشی گاهی دارم. ولی گفتم تجربه یه شکست رو داشتم و دلم نیخواست دوباره اشتباه کنم. برای همین سعی کردم رفتار کاملا درستی (از نظر خودم داشته باشم). یعنی شما فکر میکنید، اگر اینقدر صریح گفته، دیگه نباید هیچ انتظاری داشت؟؟؟ یا میشه از الان به فکرش بود و ارایش کرد. البته اون فکر میکنه من چیزی نمیدونم. نمیدونم اینکه از الان به خودم برسم درسته یا نه؟ و یا اینکه کلا بهتره از فکرش بیرون بیام؟ نمیدونم. ولی پس چرا به روم آورد که صحبت کرده؟؟؟؟؟؟

کسی نمیدونه چرا الان پس به روم میاره این موضوع رو؟؟؟؟؟

نقل قول:

---

اگر اینقدر صریح گفته، دیگه نباید هیچ انتظاری داشت؟؟؟ یا میشه از الان به فکرش بود و ارایش کرد. البته اون فکر میکنه من چیزی نمیدونم. نمیدونم اینکه از الان به خودم برسم درسته یا نه؟ و یا اینکه کلا بهتره از فکرش بیرون بیام؟ نمیدونم.

---

خانوم نگارنده اول شما مشخص کن حد و حدود دلخواه خودت برای ارایش چقدره؟؟؟
یه بار تصمیم میگیری ارایش کنی تا از رفتارت خوشش بیاد
یه بار تصمیم میگیری ارایش کنی از ظاهرت خوشش بیاد

لابد اگه چادری هستی و اون بگه اگه مانتویی بود باش ازدواج میکردم چادرو میذاشتی کنار...یا اگه برعکس بود چادر میپوشیدی.

دوست عزیز من نشونی از رفتار منطقی تو حرفات ندیدم..به نظر من از همه بهتر اینه که خودت باشی..خودِخودت...حالا اینکه به خاطر محیط کار یه مسائلی رو رعایت کنی و در حد عرف باشی یه حرف دیگه است اما اینکه برای باب میل دیگران بودن هر روز به رنگی در بیای خوب نیست.

انگار شما همه ی هم و غمت شده ازدواج با اون اقا و اینکه نظرش درباره ی تو چیه؟...به نظر من تو اونطوری بپوش و بگرد که خودت دوست داری و از عرف هم خارج نشه...
ضمن اینکه اراستگی همیشه توصیه شده و برای اون اقا و غیر نداره...

ما که نمیدونیم چرا داره به روت میاره؟ما که از دل اون اقا خبر نداریم...تو کار خودتو بکن اون اگه بخواد پا پیش میذاره.

یه نکته رو تو پرانتز بگم(ممکنه ممکنه شما که انقد رو حرفش درباره ظاهرت حساسی و به فکر تغییر افتادی اگه بیاد خواستگاریت و چیزای دیگه درباره اخلاق و رفتارت بخواد تو برای اینکه باش ازدواج کنی قبول کنی..اما بهتره منطقی باشی و واقعیات الان رو ببینی نه اینکه من تغییر میکنم..تو تغییر میکنی)

موفق باشی

نه بهار جان. من حد و حریم دارم برای کارم. میدونم تا یه جایی میتونم کوتاه بیام. من مانتوییم و خودم بیرون که میرم ارایش میکنم تا حد معمول. الان هم نخواستم ارایش غلیظی داشته باشم. ولی نمیدونم. یعنی بهتره بزارم همینطوری بره. به نظرم ادم بدی نمیاد. صاف و روراسته.اینا ویژگی خوبین. من نخواستم کلا تغییر کنم. ولی باز هم نیمدونم. شاید درست ذهنم کار نمیکنه. برای همین هم دارم اینجا مشورت میکنم

نه عزیزم حرف من ارایش غلیظ و ملیح نیست..من میگم هر کاری که میخوای انجام بدی دلیلش حرف دیگران نباشه...همین.

حرفم اینه خودِخودت باش و اجازه بده به دیگران که با دیدن خود واقعیت دربارت تصمیم بگیرن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negarande

حالا مشکل من اینه، نمیدونم با این چیزی که ناخواسته شنیدم ، باید چه برخوردی کنم. ایا حرفش درست بود، که صرف ظاهر ردد کنه. اون هم اینکه من اصلا زشت نیستم، فقط چون خواستم کاملا عقلانی رفتار کنم، ارایش نکردم اصلا پیشش. به نظرتون باید چیکار کرد؟

---

سلام نگارنده عزیز
راستش منم با بهار موافقم بر خلاف تصوری که داری خیلی منطقی نیست طرز فکرت
آرایش نکردن شما اصلا دلیل بر عقلانی رفتار کردن نیست!نمی گم باید ارایش می کردی یا نه کار درستی کردی که ارایش نکردی ولی خوب این بحث آرایش نکردنت رو باید براساس عرف محل کارت و فرهنگ خودت در موردش تصمیم می گرفتی نه به خاطر اینکه اون آقا خوشش بیاد یا نیاد...خوب اصولا هم عرف محل کار اینکه تو محیط کار بدون ارایش و ساده باشی .....
ی مورد دیگه هم هست که اتفاقا کسی ادم رو برای ازدواج می خواد به نظر من حتما و صد در صد باید ظاهر ساده و بدون آرایش ادم رو دیده باشه و پسنیده باشه
چون همیشه تو منزل و بیرون که شما آرایش نداری که!
پس باید صورت ساده و بدون آرایش شما برای ایشون مورد پسند باشه ....

عزیزم انقدر ذهنت درگیر این اقا نکن اگر ایشون شما رو بخواد می اد جلو و اگر نخواد ارایش کردن یا نکردن شما تاثیر چندانی تو نظر ایشون نمی زاره ...
چون در واقع ارایش کردن هم تاثیر شگرفی تو قیافه ادم نمی زاره
مگر اینکه شما از اون دسته از دخترا باشی که بدون ارایش وبا آرایش زمین تا آسمون چهره شون تفاوت می کنه...
به نظرم شما به همین رفتار سنگین و باوقارت ادامه بده به خودت هم در حد معقول و در حد عرف برس!به خاطر خودت نه به خاطر خوشایند دیگران...
و در مورد طرز فکر اون آقا نسبت به خودت کنجکاوی نکن
در مورد شنیده هایی هم که دوستت بهت می گه زیاد اعتماد نکن !از کجا معلوم اون آقا واقعا این حرف رو زده باشه؟

درسته تو ازدواج باید کمی همت هم داشت و شما باید مراقب رفتار و ظاهرت باشی که ایشون رو جذب کنی ولی نه اینکه از خود واقعیت فاصله بگیری ....به خاطر خوشایند دیگران .

می گی بزارم همین طوری بره!!!
خوب مگه اومده اصلا تو ی قضاوت هایی از ظاهرش کردی که فکر می کنی ازت خوشش اومده
ی چیزایی از مامانش دیدی!ولی ایشون که رسما یا حتی غیر رسمی از شما خواستگاری نکرده که.
تو اصلا حرفای دوستت رو نشنیده بگیر و رفتار معمولی داشته باش
اگر بخواد می اد
تازه اون آقا خودش داره می بینه شما ساده و بی ارایشی ..یعنی می دونه که با ارایش تغییر می کنی ....
این حرفم که گفته اگه برو رو داشت....(البته اگر واقعا این حرف رو زده باشه )
دلیل نمیشه که شما قشنگ نباشی خوب هر کسی ی سلیقه ای داره شاید قشنگی از دید ایشون ی جور دیگه است مثلا از دخترای بور خوشش می اد و شما بور نیستی...

این آقا به هر دلیلی تمایل به ازدواج با شما ندارند. نمی تونی که بهش زور بگی یا ازش خواستگاری کنی که. می تونی؟
حتی اگه خواستگاری هم کنی، شاید بگه نه.

نخواستن ایشون هم دلیل بر بد بودن یا زشت بودن شما نیست. شما مطابق میل و سلیقه ایشون نیستی. تمام!

عزت نفس و غرور خودت را حفظ کن و اصلا دیگه پی گیر این مساله نباش.

مرسی از نظرات صریحتون. به نظرتون از اونجا بیام بیرون که دیگه اذیت نشم؟؟؟؟؟؟؟؟ :160:یا کلا بی تفاوت باشم، ولی بی تفاوت بودن کامل سخته.

سلام مجدد به همه دوستان. یه خواهشی ازتون دارم. شما معمولا لحن صحبتتون خیلی تنده. میشه لطفا جواب تاپیک رو با یکم محبت و احترام چاشنی کنید.:46: مرسی دوستان.
تاپیکم که هست، پس تا قبلش رو در جریان هستید. من فکر میکردم قضیه تمام شده است و چون چیزی مستقیما به خوددم گفته نشد، سعی کردم طوری برخورد کنم که انگار در جریان نیستم. و موردی نداشتم ، اما کم کم دیدم این آقا در حضور من مضطرب میشه و اصلا اواخر ساعتی که من قرار بود برم اونجا از اونجا میرفت. طوری که حتی یه بار که رفته بودم و کارم نیاز به این داشت که اون هم حضور داشته باشه ،نبود. و حتی مادرش به حالت خنده برگشت بهم گفت نمیدونم چرا اینطوری شده و بهم گفت تا حالا اینجا بود و بهش زنگ زد، تا خودش بیاد و چقدر اون روز بهم خندید!!!!!!!!!!!!!!!:302:(اینم بگم اصلا نه به خودش و نه به مادرش در این مورد نمیخندم و همچنان در وادی علی چپم)
اما نکته جالبش اینه که چند روز بعد وقتی داشتم میومدم خونه دیدم اون توی کوچه ماست و نمیدونم برای چی بود ولی وقتی منو دید، یه لحظه موند خودش، اما به روی خودم نیاوردم و فقط سلام کردم و رد شدم. اما چیزی که پیش اومده اینه که نمیدونم یعنی داره در موردم فکر میکنه. من تا الان سعی کردم آروم باشم ، چون چیزی نبود. اما الان یه طوریم. دیروز که رفته بودم شرکت، وقتی دیدمش یه جور احساس بدی بهم دست داد، نمیدونم. آدمی بود که خودم از قبل خواستمش، براش زمان گذاشته بودم. از نظر من آدم خوبیه. اما فکر کنم یکم بهم برخورده. و از طرفی هم میگم خب این ادم اگر منو بخواد و داره روم وقت میزاره و تحقیق میکنه، پس مسئله چهره من براش حل شده. اما نمیدونم ممکنه این موضوع بعد برام دردسر شه، بعد منتی سرم باشه؟ وقتی میبینمش ، همش توی این فکرم. اینم بگم هر روز نمیبینمش. نهایت اگر باشه هفته ای 2 3 بار اونم در حد چند دقیقه. حتی اگر کاری باهاش داشته باشم دیگه به مبایلش زنگ نمیزنم، زنگ میزنم شرکت و پیش منشیش پیام میزارم. به نظرتون اگر بخواد واقعا اقدامی کنه، باید بهش بگم میدونم در موردم چی گفته ، باید بهش نه بگم؟ باید عاقلانه فکر کنم و بهش حق انتخاب بدم>؟؟؟؟ خودم هم نمیدونم باید چه حسی داشته باشم. فقط میدونم احساسم مثل قبل نیست، اما طرز نگاه اون صمیمی تر از قبل شده، اما رفتارش کاملا مثل قبله. الان این منم که ازش فرار میکنم.و راستش رو بخواید نمیدونم چطوری میتونم آرامشم رو حفظ کنم و در مورد پیشنهاد احتمالی چه واکنشی نشون بدم. لطفا راهنمایی کنید

من درک نمیکنم. چرا زمانی که آدم احتیاج داره به اینکه راهنمایی کنید،چیزی نمیگید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ من الان نمیدونم باید چطور برخورد کنم. بعد که خرابکاری کردم، برمیگردین شروع میکنید به نصیحت کردن و میگید ولش کن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1 چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ آیا این کارتون درسته؟؟؟؟؟؟؟ یعنی هیچ کس مطلب من رو نخونده؟؟؟؟؟؟ فکر کنم بهتره به عقل خودم رفتار کنم، جای اینکه از شما کمک بخوام

دوست عزیز:72:

می دونی به نظر من عیب بزرگ شما اینه که قبل از اینکه اتفاقی بیوفته خیلی شلوغ بازی در می یاری؟!

هنوز هیچ اتفاقی نیوفتاده داری کلی ذهن خوانی می کنی؟؟

فکرکنم مشغله اصلی شما اینه که در مورد این آقا و مادرشون و رفتارها و صحبتهاشون فکر کنی و تجزیه تحلیل کنی؟؟

این کار اصلاً درست نیست و باعث میشه رفتارها و اعمالت بطور غیر ارادی مصنوعی و غیر طبیعی و غیر نرمال بشه.

و اگه هیچ اتفاقی بین شما نیوفتاد شما بخاطر وابستگی که پیدا کردی خیلی اذیت بشی حتی اگه ازدواجی هم صورت بگیره این وابستگی به ضررتون هست.

از من میشنوی شما مثل همیشه عادی و طبیعی رفتار کن.

سعی کن اصلا به ایشون و مادرش و رفتارشون فکر نکنی.

در مورد اون صحبت قبلی ایشون که به دوست مشترکتون گفتند نه حالا و نه هیچوقت دیگه نه فکر کن و نه به زبون

بیار اصلا از کجا معلوم راست و درست نقل قول شده باشه؟! فکر کن یک خواب یا رویا بوده و تمام شده.

اگه ایشون رسماً اقدامی کرد بگو باید فکر کنم و بیا اینجا از دوستان مشاوره بگیر ولی حالا هیچ فکر یا عملی نکن.

موفق باشی.:72:

ایشون ممکنه ته دلشی فکرایی در مورد شما داره ولی از نظر خودش با ظاهرتون هنوز کنار نیامده. راهش اصلا این نیست بخواهید آرایش کنید و کلا هر نوع به قول معروف تابلو بازیی در بیارید چون میفهمه و از چشمش میافتید! بهتره رویه عادی وسیستم خودتون را پیش ببرید و تا خودش نگفته اتفاقات قبل را فراموش کنید، شاید ی روزی یهو ازتون خواستگاری کرد،رفتار جدی توام با احترام شما اونو علاقه مندتر میکنه! از اونجا بیرون اومدنتون هم غیر منطقیه چون شما که از آینده خبر ندارید پس بهتره بذارید فعلا امور رو روال عادیشون پیش برن.:310:

سلام مجدد. میدونم گاهی اوقت دیر جواب میدین. ولی یه مسئله ای پیش اومده، گفتم شاید کسی بتونه اینجا درست راهنمایی کنه.
کسی که در موردش صحبت کردم قبلا، حالا بهم پیشنهاد داده برم پیشش و ثابت باشم. البته این رو مطمئنم که اون کارم رو کاملا قبول داره. اما بهش گفتم باید شرایط رو کامل توضیح بده ، چون دیدم که از دیگران واقعا انتظارات عجیب دارن. اونم گفت به عنوان مدیر شرکت برم، ولی باز هم خواستم صحبت بیشتری بشه. اما یه موردی هست، اون هم اینکه دقیقا از همون روز، رفتار مادرش و پدرش کاملا باهام عوض شده و باهام سرسنگین شدن( دقت کنید که من هنوز جواب مثبت به پیشنهاد ندادم. ) و یه مورد دیگه هم هست، توی این مدت سعی کرده بودم فراموش کنم چنین کسی بوده ، اما اگر قبول کنم، عملا هر روز میبینمش. و تعجبم از رفتار خانواده اشه. به نظر شما، با توجه به وضعیت و واکنش و مخالفت صریح پدرش آیا این درسته که برم برای کار پیشش؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟ نمیدونم . نمیخوام به خاطر یه تصمیم احساسی آینده ام خراب شه و یا اینکه بعد از یه مدت دوباره همون احساس رو پیدا کنم و بعد هیچ چیز. به نظرتون تصمیم درست چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دوست عزیز:72:

به نظر من تا می تونی فاصله ات رو حفظ کن و کاری که هرروز اون آقا را ببینی انجام نده.

چون شما یک دختر هستی و همین الان هم کلی وابستگی فکری و روحی پیدا کردی اگر در شرایط کاری

نزدیکتری قرار بگیری وابسته تر می شی. از طرفی ایشون فعلا مجرده و آقایون اصولاً راحت وابسته نمی شند

واگر هم بشند راحت تر از خانمها دل می کنند ممکنه بزودی ازدواج کنه و ان موقع شرایط کاری برای شما

بسیار دردناک خواهد شد.

من فکر می کنم پیشنهادش را قبول نکنی به نفعت هست هم وابسته تر نمی شی هم آن آقا و خانواده اش

می فهمند که شما زیاد دختر آسانی نیستی. هم آن آقا فکراش را جمع و جور می کنه اگر واقعا خواهان شماست

از راه ازدواج وارد می شود و اگر هم نه می رود پی زندگی خودش و جلو چشم شما ازدواج نمی کند.

ببخشید من و برای صراحت کلام ولی دیگه این قایم موشک بازی را تمام می کند.

موفق باشید.:72:

راستش با خواهرم که صحبت کردم، معتقد بود شاید هنوز نتونسته تصمیم بگیره. و باید بهش فرصت بدم برای اینکار. برای همین میگفت با هر شرایطی که هست برم پیشش برای کار.
راستش اینقدر که مردد بودم استخاره هم کردم که اومده بود خوبه و نباید ترک بشه، برای همین مردد شدم.

سلام

با توجه به تردیدی که در ایشون وجود داره،
رفتار عجیب خونوادش،
و روحیه نامساعد و نااروم شما،
پیشنهاد میکنم رابطه ات رو با این اقا بیشتر از اینی که هست نکنی
تا زمانیکه ایشون قدمی برنداشته شما هم هیچ اقدامی نکن و کاملا تظاهر به بی اطلاعی کن
اگر میبینی این وضعیت رو نمی تونی تحمل کنی، بهتره کارت رو فراموش کنی، نه اینکه سعی کنی ایشون رو مستقیما یا غیر مستقیم، وادار به اقدام جدی تری بکنی
شاید میخواد بررسی بیشتری کنه
بله باید بهش فرصت بدین ولی فکر نمی کنم لازم باشه رابطه کاریتون رو افزایش بدی
اونچه که باید در مورد شما می دونست رو میدونه
اجازه نده وقت و انرژی و احساست بیشتر از این در خطر تلف شدن قرار بگیره

خارپشت عزیز من هیچ وقت نه ایشون و نه هیچ فرد دیگه ای رو وادار به کاری نمیکنم. الان هم، من هیچ کار غیر معقولی باهاش ندارم. در حد لزوم ، بابت کار اضطراری، در غیر اینصورت حتما با منشی شرکت تماس میگیرم. اما واقعا از رفتارش گیج شدم ، گرچه نمیدونم واقعا منظوری در مورد ازدواج داره یا صرفا برای کار تماس میگیره . فقط نمیخوام خودم لطمه ببینم.:300: تصمیم هم گرفتم فقط یه ماه دیگه باهاش کار کنم. دیگه بچه که نیست، مگه هست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟