برخورد و شيوه مناسب با همكارم چيست؟؟؟؟

سلام دوستان عزيزم
خوشحالم بعد از مدتها ميتونم از راهنمايي شما كمك بگيرم. همين جا فرصت مناسبيه از دوست نازنينم فرشته مهربان و ساير عزيزاني كه در جريان موضوع قبلي من بودند تشكر منم.من به شدت به انچه اموختم متعهد بودم و سعي در عملي كردن اموزه هايم داشتم اما اينجا بحث جديدي برايم ايجاد شده است كه اميد دارم با راهنمايي دوستان عزيزم مانند قبل شيوه مناسبي در برخورد با اين مشكل پيدا كنم.
شايد ظاهر مشكل زياد بزرگ جلوه نكند اما براي من سوال بسيار برزگ و مبهمي شده است . من در محل كارم فردي تقريبا موفق هستم و البته به لحاظ توانايي هاي كه خداوند به من ارزاني كرده است مورد حسادت متاسفانه!!:302:
در ارتباط با همكارم بر مشكل خوردم چون ايشان به شدت با بدگويي پشت سر بنده عليه من جو سازي مي كنند البته من خيلي سعي در بخشش و گذشت داشتم و سعي كردم حتي با ايجاد فضاي مناسب گفتگو با ايشان در حهت شفاف كردن مشكلات و انتظاراتمان صحبت كنم اما در جواب در خواست من با لحن بسيار زنند اي فرمودند : من با شما كاري ندارم
و بعد از اين برخورد استراتژي من در مقابل ايشان به شدت دوري با حفط احترام بود. به او وجودي كه سعي كردم تمركزم دايم رو خودم و پيشرفتم باشد و نسبت به جو تشنج الودي كه در اتاق حاكم ميكرد با پچ پچ كردن با همكارام و بد گويي من و ايزوله كردن بنده من حتي در مقابل ايشان يكبار هم سعي در تلافي كردن نداشتم و دربازي ايشان شركت نميكردم. پشت سرشون بدگويي نميكردم . سلام ميكردم حتي اگر جواب نميداد و بي احترامي ميكرد من كار خودم را ميكردم (چون اعتقاد داشتم اين جزو اصول اوليه اداب انساني است) و گذشت ميكردم اما ايشان در مقابل رفتارهاي من گستاخ تر ميشدند.و بدتر واكنشهاي خاله زنكي ميكردند. حتي جاهاي به حقوق مسلمه من دخل و تصرف ميكردند. اما هر بار من با ارامش سعي در احياء حقوقم ميكردم . اما كم كم احساس كردم ايشان پا را از گليم فراتر مي گدارند و من روند بخششم كاري صورت نميدهد. ميدانم بخشش ابتدا براي ارامش خود فرد است اما سوال من اين است كه مرز بخشش تا كجاست يا نه به نظر شما برخورد مناسب ضمن بخشش براي گستاخ نشدن طرف مقابل چيست چون كم كم احساس مي كنم اين موضع من را روي ضعف مي گدارند و خودم هم حس خوبي ندارم و از طرفي هم دوست دارم ضمن مثبت بودن قاطعيت را در اموراتم وارد كنم. البته فكر مي كنم تقريبا فرد قاطعي هستم اما در برخورد با يان همكارم و حركات خاله زنكي ايشان و حتي گستاخي هاي ايشان موضع مناسب كدام است ؟؟؟؟ اين واقعا برايم فوريت دارد از فرشته مهربان عزيزم جناب SCI خانم اني و ساير دوستان و كارشناسان همراهي و كمك فكري ميخواهم خصوصا در مورد حد و مرز بخشش !!!!

دوستاي خوبم اين موضوع واسم خيلي مهمه راهنمايي نميكنيد؟؟؟:302::302::3

صبر کن دوست عزیز.

دوستان عزیز آنلاین نیستن .به محض اومدن به راهنمایی شما میپردازند.:305:

سلام دوست خوبم

من چند وقت پیش که خیلی خانواده همسرم اذیتم کردن قرآن رو باز کردم وچند ایا اخر سوره نحل رو دیدم کلی ارامش گرفتم.و همون راه رو رفتم و خداییش نتیجه گرفتم

دقیقا عین جملات رو یادم نیست اما مصداقش این بود که اگر کسی شما رو اذیت کرد به همون اندازه انتقام بگیرید و البته اگر صبر کنید اجر بهتری خدا بهتون میده.از مکر حیله کسانی که بهت ازار میرسونن دلگیر مشو که خدا تو را از مکر انان حفظ میکنه

فکر کنم جوابش کاملا مشخصه.

ضمنا رواتی هم از حضرت علی (ع) داریم با هرکس مثل خودش باهاش رفتار کنید.(اینم دقیقا عین کلماتش یاد نیست.ماشالله به حافظه من !)

البته اگر اون زیرآب میزنه شما نکنی اینکارو ها.اما طوری رفتار کن که متوجه ناراحتی شما بشه و بدونه که شما ببخشید اینو میگم بی دست و پا و بی زبون نیستی

در عین ادب و احترام بهش ناراحتی خودتو بفهمون

موفق باشی:72:

ضمنا صد درصد این فرد شما رو پایین تر ازخودش میبینه که داره این رفتارارو میکنه

شما سعی کن خیلی تو چشم نباشی و ذکر لاحول و لا قوه الا بالله رو زیاد بگی

ممنونم مريم عزيز
مشكل من تناقضاتي كه ىراي ابراز يك حركت مناسب و سنجيىده ىر ذهنم ايجاد ميشوداز يك طرف شخصا بخشش و ناديده كرفتن و تمركز روي خودم وكارهايم را ترجيح ميدهم و از طرفي ميبينم كاها اوضاع با اين شرايط سخت تر ميشه و بقيه همكارا اين حركت منو از روي ضعف ميذارن اينجاست كه من بهم ميريزم
دلم ميكه انرزي مثبت ورها كردن وبخشش كار درستي است اما منطقم مي كه بخشش بي تاثير مناسب نيست
من تو اين اقضلت امورات معنوي و عقلي مشكل دام شفاف تر بكم مرز قاطع بودن و بخشش و صبر كجاست جه جوري ميشه اين فرامين را با هم قاطي نكرد
من تا اين جا ىر كنترل شرايط موفق بودم و نظر روسا و همكارهاي ديكه ام اينه كه با با شما كجا واين حرفا كجا ولش كن و وقتي اين حرفا رو ميشنوم يكم كيج ميشم يعني به دليل رفتار مناسب رو روشنفكرانه من(البتع به ذعم اونا) من بايد هميشه يه جارجوب بزركواري تحميلي ىاشته باشم !!!اصولا روش خاموش كردن يه رفتار غلط اينجا مناسبه (همون بي اعتاايي به رفتارهاي نا مناسب )و بها ندادن ويا .....
:302::302::302: دوباره دارم دجار وسواس فكري ميشم اينقد كه رو اين موضوع را واسه خودم حلاجي ميكنم
:316::316::316:
كسي نسيت بياد كمممممك؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:325:

سلام دوست عزیز!

بدگویی ایشون درباره شما روی پیشرفت شما مؤثره؟ یعنی ایشون اینقدر روی مافوق شما نفوذ داره که صرفا براساس حرف های ایشون زندگی کاری شما تحت شعاع قرار بگیره؟ یا فقط به قول خودتون یه جمع که توش بساط غیبت و سبزی به راهه؟ :311:

اینا رو برای این پرسیدم چون من هم کم و بیش شرایط شما رو دارم، میشه گفت موفقم و الان از اکثر هم دوره ای هام جلو ترم... من هم متوجه نگاه سنگین اونها و اینکه تمایلی به پذیرش من توی جمع خودشون ندارن رو میبینم....

ولی موضوع اینجاست که وقتی شما توی یک مسیر در حرکت هستید، ممکنه قورباغه غور غور کنه، سگ پارس کنه، و خب همراه شما هم با شما صحبت کنه، به کدوم یکی واکنش نشان میدی؟
مسلمه حرف دوستت....... چرا؟ چون اهمیت داره..... بعضا ممکنه حتی متوجه پارس سگ و ..... نشی اصلا (این تنها یک مثاله و من اصلا قصد بی احترامی به همکار شما رو ندارم)

پس سعی کن واکنش هات نتها بر اساس اهمیت امور برای خودت باشه.
من این جمله ام رو خیلی دوست دارم: برای ثابت کردن خودت تنها کافیه خودت باشی!!!:305:

سلام دانوب عزيز

ممنون از راهنماييت
خوشبختانه مافوقم فردي بسيار منطقي و بزرك منشي استز مشكل من تو جو سازي محل كارم هست البته به واقع حتي از كوشه كنار شنيدم منو از اين بابت كه خاله زنكي رفتار نمي كن و اهل بدكويي نيستم حتي تحسين هم كرده اند اما كاسه صبر ادم لبريز ميشه هر جي من بي تفاوت ميكذرم ايشون يه مدت بي خيال ميشه بعد دوباره روز از نو روزي از نو!!!
من يكم ترديد دارم كه ايا اين بي تفاوتي و خاموش سازي روش مناسبي است يا نه؟حتي كاملا نميدانم قاطعيت داشته ام يا خير البته بنا به شواهدي قاطع بودم در اموراتي كه لازم بود اما ىر اكثر اوقات روشم خاموش سازي و بي تفاوتي وحتي بخشش بوده اما بنا به شواهدي حس مي كنم ديكران نرمش منو رو ضعفم ميذارند در كل كيج شد
رو جوي كه تو اتاق محل كارم هم ايجاد ميكنه اذيت ميشم
مثلا ميره كنار دست يكي از همكارم ميشينيه و هي در كوشي بد كويي ميشه و تا يه مدت دوباره فضاي اتاق عليه من ميشه
ممنون عزيزم از راهنماييت

سلام
هر کسی مسئول رفتار خودشه - شما به کار خودت ادامه بده - بی اعتنایی به این کار و این شحص خیلی کمکت می کنه - تو توی کارت صادق باش و طبق مقررات پیش برو هیچ وقت حقت هم پایمال نمی شه

بی اعتنایی کن و اصلا نبینش

مرسي يسنا جان
سوال من كه اكه جناب دانشمند و يا ساير دوستان عزيز اكه راهنمايي كنند اينه كه مرز بين بخشش به جا و قاطعيت كجاست كجا ها ببخشيم كجا ها قاطع باشيم و .....
ابهاماتم زياده اما تو اين مورد به خصوص كمي كلافه شدم ايشون دارن با اين كارها رو مخم راه ميرن
به شدت با من رقابت مي كنه اما از نوع منفي

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

ضمنا صد درصد این فرد شما رو پایین تر ازخودش میبینه که داره این رفتارارو میکنه

---

ولی من برعکس فکر میکنم، اگه ایشون رو پایین تر میدید که اصلا به خودش زحمت نمیداد علیه ایشون جو سازی کنه، بنظر من این خانم (خانمه دیگه نه؟) اولا دارای عقده ها و کمبودهای فراوانی هست و ایشون رو یه رقیب برا خودش میبینه و به موفقیتها و حسن رفتارشون حسادت میکنه شدید...

راستش نظر منم اینه که شما همچنان سعی کنید بتازید وپیش برید و تو کارهاتون موفق تر عمل کنید و با سایر همکاراتون خیلی مهربان و خوش برخورد باشید و در مواقع ضروری کمکشون کنید و برای این همکارتون هم دعا کنید و همه چیز رو به خدا بسپارید..

دوباره سلام!!!

تا کارشناس های خبره تالار از راه برسن، من نظر خودم رو درمورد سوالی که پرسیدی میگم:
مرز بین بخشش و قاطعیت احساس رهایی و فراموش کردن موضوعه.

به نظرم تا به حال هم شما ایشون رو نبخشیدی..... جون اگر بخشیده بودی به قول خودت این موضوع شما رو کلافه نمیکرد....... البته اینکه پرونده این ماجرا هنوز بازه و ایشون هر روز یک رفتار ناشایست از خودش نشان میدهد هم مزید بر علت شده متاسفانه.

به نظرم شما باید محوریت رو بر روی آرامش خودتون بگذارید....... کدوم آرامش بیشتری به همراه خواهد داشت؟ نادیده گرفتن ایشون یا در افتادن باهاش و به قول خودمون گردو خاک هوا کردن...؟ البته یه راه دیگه هم به نظرم میرسه که در ادامه بهت میگم.

ولی قبل از اون فکر نمیکنی یه ذره زیادی حساسیت نشون میدی؟ یه مقدار زیاده از حد رو رفتار ایشون زوم کردی؟ نمیدونم شرایط کاری شما چگونه است و کجا کار میکنی، ولی کار من طوریه که اگه بخوام پیشرفت کنم، و تو رشته خودم حرفی برای گفتن داشته باشم، شاید وقت سر خاروندن هم نداشته باشم:311:

راه بینابینی هم به نظرم میرسه..... میتونم حدس بزنم که دنیای شما دو نفر خیلی از هم دوره.... نقاط مشترک ناچیز..... احساسی که بهم دارید خوشایند نیست....... ولی چرا؟ چرا ایشون گیر داد به شما؟ این رفتار ایشون واکنش به چیست؟ آیا از شما توجه نمی خواهد؟ شما تنها انسان موفقی هستی که ایشون دیده؟ بخاطر این نیست که شاید شما اونو به نزدیک خودت راه ندادی؟

بذار خودم رو مثال بزنم: من یه دفتر چه دارم که توش تاریخ تولد همه دوستا و هم دوره ای ها و همکارام رو نوشتم، گاهی اوقات تبریک تولدشون اینقدر اونا رو ذوق زده میکنه که نگو...... به نظرت من عاشق همه اونهام؟ طرز تفکرم به همه اونها شبیه هست؟ بذار رو راست باشم از بعضی ها اصلا دل خوشی ندارم:163: ولی محبت کردن های کوچولو منو خوشحال میکنه. من به جادوی محبت اعتقاد دارم.......

نه یار جون جونی، نه دشمن خونی! یه همکار!!! چرا وقتی به اتاق شما میاد میره سر میز همکارتون؟ چرا شما به جمعشون ملحق نمیشید و مثلا راجع به سریال دیشب، دستور غذای جدیدی که یاد گرفتید، فروشگاه جدیدی که پیدا کردید ...... حرف نمیزنید؟ یه کامنت مثبت در مورد لباسش، تعارف یه شکلات، کمک خواستن از ایشون تو زمینه ای که توش تبحر داره همه باعث میشه که کم کم یخ این رابطه سرد باز بشه
آهسته و پیوسته

البته تمام اینها بدون اطلاع از شرایط شماست، این که این راهکارهای چقدر عملی و مثبت هستند رو خودتون تشخیص بدهید:72:

سلام دانوب و ساير دوستان خوبم

ممنون از راهنماييتون

كاملا با يكسري از حرفاتون موافقم.
ارامش من تو تكيه كردن به ارامش شخصيم تمركز رو خودم و كارام هست.
روش كردوخاك كردن به نظر شخصي من يعني بازي كردن تو بازي كه ايشون طراحي كرده و اين يعني ضعيف شدن من و يك جنك دو سر سوخته

من با همين روش ارامش و كمي قاطعيت تو امورات لازم تا اينجا كنترل شرايط رو داشتم.و نتيجه مثبت كرفتم
حتي باورتون شايد نشه وقتي ايشون سعي در تحريك و نارحت كردن من با عوض كردن فضاي اتاق دارند روشم نوشتم جملات مثبت و روحيه دادن به خودم و حتي دعا براي ارامش بخشيدن به قلب نا ارام ايشونه

ما دنيامون باهم متفاوته وسعي من به نزديكي با ايشون بي نتيجه بوده جون ايشون سعي در برتري طلبي و ناديده كرفتن حقوق من داشتند كه با اين نزديكي جور در نمي امد
همانطور كه قبلا هم اشاره كردم سعي من در شفاف كردن مشكلاتمون هم بي اثر بود و ايشون بازخورد بسار زنند ه اي داشتند
راه من دوري و دوستي است
اما برخورد مناسب در نكه داشتن حد وحدود جي هست
ضمن اينكه اين روش به شان و شخصيت من هم بخوره!!!

ممننوم

:325:
كسي نميخواد همفكري كنه؟؟؟

با سلام.البته شما بيشتر از كارشناسها درخواست نظر كرده بوديد اما منم با اجازه تون نظر شخصيمو ميگم!

مرز بين بخشش و قاطعيت رو حساسيت شما به حقوق فرديتون تشكيل ميدن.اما اين حقوق فردي هم ميتونه مفهومش از فردي به فردي متفاوت باشه.براي مثال من ممكنه اين موضوع رو كه كسي پشت ميز كار من نشينه جز حقوق فرديم بدونم اما ديگري حتي از اين كه همكارش حتي كشوهاي ميز كارشم باز كنه ناراحت نشه.اما يك نكته: در محيط كار بسته به اين كه هر فرد چه موقعيتي داره و نحوه ي برخورد با اون چه مزايا يا معايبي در اينده براي من ميتونه داشته باشه من دايره ي حساسيت نسبت به حقوق فرديمو تنظيم ميكنم.

به نظر نميرسه كه ايشون مستقيما به حقي از شما تعرض كرده باشه فقط بيشتر قصد داره شما رو درگير جنگ رواني كنه(البته اگر شما هم بيش از اندازه به ايشون حساس نباشيد).بهترين راه ناديده گرفتن اين رفتارهاست.

مسلمه كه شما فكر ميكنيد كه الان داريد ايشون رو ناديده ميگيرد اما متاسفانه از نوشته هاتون اين طور بر نمياد،هرچند در رفتار عملا چيزي نشون نميديد اما فكرتون درگير اين موضوعه،پس موضوع بخشش هم مطرح نيست يك جورهايي به قول فرنگي ها بايد ايشون رو ignore كنيد.

و يك موضوع ديگه جايي در اين سايت از زبان فكر ميكنم بي نهايت عزيز بود كه خوندم ما اعمال افراد رو با جايگاهي كه در قلبمون دارن ميسنجيم،براي مثال اگر يكي از دوستان نزديكتون در اتاق شما با همكارتون در گوشي پچ پچ كنه چون شما قلبا بهش علاقه داريد هرگز به ذهنتون خطور نميكنه كه داره پشت سر شما بدگويي ميكنه اما اگر كسي كه قبلا باهاش كنتاكت داشتين همين كار رو كنه چون قلبا ازش رنجيدين سريعا به ذهنتون مياد كه پشت سر شما بدگويي ميكنه.البته منظورم اين نيست كه اين همكار كذاييتونو خيلي دوست داشته باشيدا! بلكه ميخام بگم اين حس ناخوشايند و تمركز رو از روي ايشون در فكر و قلبتون برداريد تا راحت تر باشيد.
اين قدر هم نگران اين نباشيد كه چه رفتاري بايد داشته باشيد تا در ديد ديگران در حد شان واندازه ي شما باشه،شما كاري رو كه حس خوبي داريد و از انجامش راضي هستيد انجام بديد به قول بزرگي:نگران نباشيد كه ديگران در مورد شما چه فكري ميكنند ،در واقع آنها اصلا راجع به شما فكر نميكنند!به اين جمله فكر كنيد،آيا خودتون اين قدر به رفتار هاي همه ي همكاراتون دقيق ميشيد و فكر ميكنيد مسلمه كه نه!
موفق باشيد

سلام دوست عزيزم
من كاملا شرايط شما را درك مي كنم، محل كار قبلي ام چون مديرم هم آدم نادرستي بود با تشنج و زيركي و بد جنسي كه يكي از همكاران خانم كه در حقم انجام داد تا مرز بيماري رواني پيش رفتم. الان كه به اين موضوع فكر مي كنم بايد مقابله مي كردم. كه اين كار را نكردم. در محل كار جديدم هم يكي از هم اتاقي هاي خانم دوباره هميچين مسائلي را پيش مي آورد كه با توجه به تجربه قبلي كه داشتم در فرصت مناسب موضوع را به مديرم گفتم و خواستار تعويض اتاق شدم. عزيزم آنجا محل كار است و ببخشيد اكثرا گرگ، تا سر بجنباني كله ات را زير آب مي كنند. به نظر من اصلا نيازي به مدارا نداري بگذار حداقل ديگران بفهمند شما دو نفر مشكل داريد اينطور بدگويي هاي ايشان كمتر اثر مي كند. براي چي به آدمي كه جواب سلام نمي دهد سلام مي كني، محكم و اقتدار داشته باش اون فرد رئيس تو نيست و تو هم به او نيازي نداري، سعي كن قاطعيت داشته باشي

سلام
ممنون از راهنمايتون

وقتي با دقت نوشته هاتون را خوندم به اين نكته مهم رسيدم كه:كدام موضوع اهميت اساسي دارد و من با يد براي ان نقش قاطعانه نشان دهم و كدام موضوع بي تاثير است و من با ناديده كرفتن ان به مزاياي بيشتري ميرسم؟؟

به قول شما دوست خوبم (يا زن اميدوار) روش ايكنور يا نديده كرفتن ىر مسايلي كه از ديد من بي اهميت هستندبيشتر باعث ميشه كه هم وقت بيشتري براي رشد و ارتقا’ خودم بذارم وشان خودم رو هم دركير اين بازيها نكنم و هم اينكه جنك رواني ايشون رو ناكام بذارم

فكر كنم نتيجه حرفهاتون اينه كه :ىر كل روش قاطعيت صرف در محل كار به نظرم موثر نيست و كاهي با تدبير و ارامشش و بخشش و ناديىه كرفتن باعث مي شه كه فرد خودش هم از اين كاراش خسته شه:311:

سارا 2010 عزيزم
ميدوني اين روشو يكي دو بار امتحان كردم زياد موثر نبود و بعد از مدتي ديكران استنباطشون اين ميشه كه اين فرد با ديكران سازكاري نداره؟؟ در حالي كه روش بينابيني و عقلاني نه هيجاني بيشتر بهم كمك كرده تا حرفهام تاثير داشته باشه
من ناراحتيمو از بدكويي ايشون بشت سرم يكبار به خودشون هم كفتم اما الان بيشتر زوم كنم ايشون رو نقطعه ضعف من ميذارن و بدتر ميشه!!
موافق اتاق عوض كردنو و همكار عوض كردن زياد نيستم مكر در مواقع ضروري جون باز يكي ديكه شبيه ايشون سر راهم سبز ميشه اونوقت جي كار بايد بكنم باز فراررررررر!

نه !...... دوست دارم راه وروش برخورى مناسبو ياد بكيرم تا فرار از اصل موضوع

ممنونم و منتظر راهنماييتون تا به يه جمع بندي مناسي برسم:46:

عزيز دلم برايت دعا مي كنم:323:
من از همكاران خيلي لطمه خوردم، خودم هم زياد اجتماعي نيستم و اين باعث مي شود كسي كه بخواهد، راحت سوء استفاده كند. اين حالتي كه گفتم فقط حالت دفاعي است، از همكاران همه چيز ديده ام از بهم زدن خواستگاري گرفته تا دزديدن برنامه كامپيوتري و گزارش كار، نمي دانم كار شما به چه شكل است ولي اين موضوع عموميت داره كه بايد بتواني حمايت يك نفر را جلب كني تا از مشكلات احتمالي بعدي جلوگيري كني

دوستان و كارشناسان عزيز ميشه منو راهنمايي كنيد كه جكونه حساسيت هامو به حدي برسونم كه دجار جنك دروني نشم؟؟
جناب دانشمند فرشته عزيز و ساير دوستان همراهي نميكند؟؟؟

يعني كسي نمي خواد همفكري كنه؟؟
من هر روز و شايد در روز 3 بار سر مي زنم اما بي نتيجه!!!:302:

دوستان تا حالا در مورد قانون عدم مقاومت جيزي شنيديد؟؟؟
تفاوت اين قانون با قاطعيت جيه؟؟؟

خوشحال ميشم يكم اين موضوع را باز كنيم جون بي ربءط به ايم مبحث نيست!

سلام
دوست عزیز از نوشته هات به این نتیجه رسیدم که رفتار همکارتون ذهنیت رئیس و سایر همکارانتون رو متاثر نکرده و بلکه باعث شده شما رو بخاطر موضعتون تحسین کنن.
خوب در اینصورت راهی که در پیش گرفتید، درسته و همین رو ادامه بدید.
فقط فکرتون رو از تمرکز روی این فرد آزاد کنید تا آرامشتون بهم نریزه.

اما این موضع همیشه جواب نمیده و با توجه به شرایط جو کاری شما مفیده. یادم میاد من هم با مشکلی اینچنینی درگیر شدم.
موضع بی تفاوتی گرفتم و روی ارتقای خودم کار کردم. یادم میاد حتی بعنوان کارشناس برتر انتخاب شدم (به لحاظ علمی و نه سلسله مراتبی)، اما هیچ فایده ای نداشت و بقول دوستان به شدت درگیر جنگ روانی به راه افتاده شدم.
الان هم فقط دارم پشت به پشت مرخصی می گیرم تا از اون محیط فرار کنم. اونقدر متضرر شدم که دیگه نمی دونم چه کنم!!!

اینها رو گفتم که به این نتیجه برسم که در پاسخ به مشکل شما و سوال شما، باید رویکرد اقتضایی داشت. و بسنه به شرایط، می بایست موضع های متفاوتی اتخاذ کرد. پاسخ مطلق وجود نداره.

مي داني
يک وقت هايي بايد
روي يک تکه کاغذ بنويسي
تـعطيــل است
و بچسباني پشت شيشه ي افـکارت
بايد به خودت استراحت بدهي
دراز بکشي
دست هايت را زير سرت بگذاري
به آسمان خيره شوي
و بي خيال ســوت بزني
در دلـت بخنــدي به تمام افـکاري که
پشت شيشه ي ذهنت صف کشيده اند
آن وقت با خودت بگويـي
بگذار منتـظـر بمانند

... حسين بناهي


دوست خوبم بلو اسكاي

ممنون از راهنماييت

من با اين رويكرد به اينجا رسيدم اما با اين روش كه تا مرحله اي بيش برم كه مجبور به كرفتن مرخصي بشت سرهم بشم موافق نيستم
.... به نظرم اين يعني يه جور فرارنه استراحت

به تجربه اموختم هر وقت زندكي شرايطي را ايجاد مي كنه كه ارامشم بهم ميخوره يعني جيزي را بايد بياموزم ومن تو اين تابيك و در مسير برخورد با اين مشكل دنبال اوختن انجه كه بلد نبودم هستم

يا شايد اموزه هايي كه بلد بودم اما بايد تقويت شوند

من ىر اين مسير سعي دارم با اين مورد هم برخورد مهارتي مناسب با رويكرد روانشناسانه داشته باشم و هم با بعد معنوي

دليل بحث قانون عدم مقاومت در اين تابيك هم همين بوده يعني با اتكا به قانون توكل الهي و حمايت خداوند بر روي مسايل مقاومت شديد نشان ندهيم
....... منتظر ساير دوستان و بزركان تالار هستم

دوست عزیز مسئله اینجاست که دقیقا چی تو رو خوشحال میکنه؟صادقانه و بدون رودروایسی روی کاغذ بنویس که دقیقا حست نسبت به همکارت چیه و دوست داری چیکار کنی و چه بلایی سرش بیاری؟شاید دلت بخواد یه کتک مفصل بهش بزنی...یا یه کاری کنی که اخراج بشه...ایرادی نداره بذار تموم اون احساسات منفی که بهش داری بیرون ریخته بشه...
حتی تصور کن اون دختره جلو روت نشسته دست و پا بسته دلت میخواد چه بلایی سرش بیاری؟اگه کارای وحشتناکی به ذهنت رسید نترس..اینا احساسات سرکوب و مخفی شده تو وجودته...

تو نمیتونی حس منفی داشته باشی و بگی بخشیدم...چون لازمه بخشش پذیرش و رها کردنه.

پس تموم احساسات منفیت رو بیرون بریز...یه بالش بذار جلو روت و اون دختر تصورش کن و اگه دلت خواست یه کتک اساسی بهش بزن..گریه کن...حرف بوق بزن.:)..و داد بزن..حتی اگه فضای داد زدن نداری بیصدا داد بزن.همونم موثره

وقتی تموم شد...روی تموم نوشته هات رو خط بزن و بنویس بخشیدم و رها کردم.حتی میتونی تموم کارای بدی که در حقت کرده و خاطرات ازار دهنده ای که ازش داری همین کارو کنی.بنویس.واخر سر روشونو خط بزن و بنویس بخشیدم و رها کردم...و بعد کاغذهات رو بسوزون و خاکسترش رو تومجرای اب سینک ظرفشویی بریز..

اشکال کار کجا بوده؟
تو طبق مطالعاتی که داشتی و تعریفایی که دیگران ازت کردن خودتو مقید به یه سری دستورات کرده بودی مثل بخشش...در حالیکه ما همه اینا رو یاد میگیریم تا ارامشمون بیشتر بشه اما تو اصل اول که همدردی با خودته و توجه کردن به خودت و احساست هست رو انجام ندادی.

---------------------------------------

الان که از نظر احساسی تخلیه شدی میتونی توصیه دوستان برای نادیده گرفتن رو انجام بدی...هر وقت دیدی حواست متمرکز شده رو اینکه اون خانوم داره برات کارشکنی میکنه و پشت سرت حرف میزنه سریع از تکنیک توقف فکر استفاده کن.و ذهنت رو منحرف کن.
یادت باشه وقتی رو این تمرکز داری که چرا اون دختر اذیتت میکنه در واقع تموم دریچه ها رو باز کردی تا اون دختر واقعا اذیتت کنه.

رو مسائل مثبت تمرکز کن.و چیزایی رو طلب کن که خیر همه توش باشه

-----------------------------------

اینم یه لینک کمکی
http://thewitch150.blogfa.com/cat-76.aspx

موفق باشی

بهار 66 عزيزم

ممنون از راهنماييت
اين لينكي كه زحمتشو كشيدي برام گذاشتي من 2 يا 3 ساله باهاش اختم حتي ميدونم كه تبديل به يك وب رسمي شده!! و خوشحالم تو اين مسير هم عقيده و هم فكريم:316:

حالا شايد بهتر بتونم موضوع را بشكافم!
قاونون عدم مقاومت.....قانون بخشش....قانون مشيت و طرح الهي و....

تمامي اينها در مشكلي كههر روزه باهاش درگيري چه طور اداره ميشود
مثال!....
من همكارمو با اين شرايط بخشيدم(مثال) اما چه طور ميتونم به قول دوستان در مقابل پرونده اي كه بازه با اين قوانين معنوي برخورد كنم

اشتباه نشه!اصل قانون درسته من تكنيك هاي تلفيق اين قوانين را با ابزار روانشناسانه مثل قاطعيت ميخواهم بهتر ياد بگيرم

هر چه ميخواهم اين همكارم كه به سعي در ايزوله كردن من داره از يادم ببرم و متمركز نشم بدتر پررنگ ميشه

ممنون از راهنماييت و به توصيه هاي خوبت سعي مي كنم عمل كنم:305:

راستي اگه دوستان موافق باشند و بزرگان تالار هم سري به كلبه ما بزنند اين بحث تلفيق قوانين معنوي و استفاده از ابزارهاي روانشناسي را كمي باز كنيم چون بعضي اوقات تضاد پيدا ميكنند

گر چه همه ما به اصل قانون طلايي حمايت الهي و توكل به خداوند اعتقاد داريم اما كاربردي كردن اين اصول يه حرف ديگه است:303:

ممنون :72:

سلام
اخر سر اين همكارم اينقدر چوب لاي چرخ من گذاشت كه صدامو دراورد و حالا اروم شده حالم دوباره بده لطفا راهنمايي كنيد.

دوستان فكر كنم توجه شما نسبت به تاپيك من كه احتمالا مشكل بسياري از ماها در كار است كمي مورد كم لطفي قرار گرفته است:163:
من تلاشمم براي رسيدن به يك راه حل جامع و اخلاقي است . شايد از نحوه سوالاتم نيز اين اين مورد معلوم باشد. مثلا مرز بخشش و ايگنور با شخصي كه هر روزه ميخواهد روي اعصاب شما ره برود چيست؟؟؟ كجا بايد بخشيد و كجا بايد حضور داشت اين سوالاتي است كه همفكري شما دوستان و صد البته بزرگان تالار را مي طلبد:325:

ممنون

aruo عزیز

ظاهرا گردو خاکی کردی و نوازشی گرفتی . این یعنی انتخاب و تصمیم گیری و پرداخت بها . حالش را ببر . چرا حالت بده ؟!
گاهی گرد و خاک کردن خیلی هم خوبه البته اگر از جایگاه انتخاب باشه . تو نه خدایی و نه معصوم و قرار هم نیست که باشی . پس آنقدر نقاب بخشش که البته جسارتا نداری را این ور و آن طرف تاب نده :46:

اما از نظر من نکته در مورد تو این است که

سعی داری خودت را متمایز از سایرین نشان بدهی و خاص بودن خودت را به نمایش بگذاری و از این طریق نوازش می گیری چون ظاهرا مدیر و بقیه برعلیه شما نیستند و شما را تائید می کنند و خطر جدی موقعیت کاری ترا تهدید نمی کند .

تو فقط از رفتارهای این آدم خوشت نمی آید و این آدم هم ترا تائید نمی کند و هر از گاهی نگاه سایرین را از روی تائید تو منحرف می کند و تو این انحراف نگاه را به سمت پشت نقاب دوست نداری . آنجا که مشخص می شود و لو می روی که خیلی هم آدم قوی و کامل و بخشنده ای نیستی .



نظرت را در مورد این بخش بگو تا ادامه بدهیم

خانم اني

ممنونم كه به من سر زديد

و اما كاهي با خودم فكر مي كنم جرا ما بايد اينطور تلخ به نقد هم تيشه بزنيم

من از بيدا كردن راه حل خوشحال ميشم حتي اكر خلاف عقايدم باشد و حتي اكر بوستم كنده بشه تا ايتها رو باور كنم

اما واقعا مرز بخشش و احقاق حق را نميدانم .... ببينيد من عليه اين خانم كاري نمي كنم كه انتظار اين را داشته باشم وتنها كاري مي كنم اين است كه روي ارتقا خودم كار مي كنم اما طبعا اين حسادتها اذيتم مي كند و قلبا دوست دارم براي ارامش خودم و نيز احترام به اين قانون معنوي كه با بخشش ميتوان به اتفاقات بسيار خوب زندكي رسد با بخشش با اين خانم برخورد كنم اما با كسي كه هر روز يه بازي در مياره جه طور ميشه بخشيد؟؟ در ضمن اين سوال من كلي بود در خصوص اتفاقات مشابه كه بيش مياد

ممنون از راهنماييتان و منتظرم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

.... خانم اني عزيز اكر به ابتداي تابيكم سر بزنيد منظور منو شفاف تر متوجه خواهيد شد
من ميدانم هر وقت كره اي در زندكي بيش مياد يعني نكته اي براي اموختن

اما اين اصرار من براي راهنمايي كرفتن فقط رفع اين شرايط خاص با همكارم نيست بلكه تكرار اتفاقات مشاهبه كه نشان ميدهد هنوز بسياري ناكفته ها مانده است...

در قوانين معنوي و قانون جذب اشاره اي به قاونين بخشش و عدم مقاومت و غيره شده است كه اتفاقا از نظ اخلاقي و حتي روانشسناسي بسيار عالي است و كمك به ارامش و رسيدن به ارتقا شخصي مي كند

مساله بين اين حدود است جون به قول شما من نه معصومم و نه ادعايي از اين جهت دارم اما مشتاق اموختنم

اين دست امورات كه هر روزه ما با ان روبروييم انرزي فوق العاده اي از ادم مي كيرد و حلاجي اين تناقضات ادمو كلافه ميكنه

من ميدانم قطعا مدعي انسان بزركوار وبي شيله وبيله بودن را نداشته ام اما ايا اين كه بخواهم بدون اسيب رساندن به كسي بيشرفت كنم بايد متحمل اين روابط خاله زنكي باشم
ايشون حق داره از من به هزار و يك دليل خوشش نياد اما ايا روش نامردانه ترور شخصيتي و جو سازي و غيبت و بد كويي فقط به همين دليل كه از من خوشش نمياد درست است؟؟؟؟

دوست دارم كس رو قضاوت نكنم اما در اين موارد اينتقد مسايل شفاف است كه من فقط توضيح واضحات را ميكم

ممنون

سلام
خانم اني عزيز

من نظرم را اعلام كردم ,در باسخ به راهنمايي شمل و مشتاق حضورتان هستم جون اين تابيك براي من و امثال من بسيار كاربردي و حتي ضروري است قطعا ميل به اموختن و ازاد شدن از اين تناقضات كمك زيادي بهم ميكنه

اينها رو كفتم تا فقط مختصر بكم منتظرتون هستم!!:325: