نمایش نسخه قابل چاپ
سلام;
حسابی گیج شدم!
نمیدونم باید چی کار کنم.
من خیلی آدم احساساتی هستم.دچار یه حس وابستگی و نیاز به دوست داشته شدن شدم.دقیقا رفتار های که مختص خانوم هاست ولی خوب اینم بگم که رفتار های مردانه هم کم ندارم یعنی یعنی یه جورایی دو جنسیتی روحی دارم.از طرفی ارادم هم خیلی ضعیفه به طوری که الان اگه کسی توصیه کنه که موسیقی رو کم کن اصلا تواناییش رو ندارم.
نمیدونم چه توضیحات دیگه ای لازمه.بپرسید جواب میدم.
سلام کیارش!نیاز به دوست داشته شدن نیازی نیست که متخص به خانم ها باشه ...نقل قول:
نوشته اصلی توسط کیارش۲
تنها به این دلیل احساس می کنی دوجنسیتی روحی داری!
نیاز به دوست داشته شدن و دوست داشتن یک نیاز طبیعی هست که در همه انسان ها وجود داره و اتفاقا نشانه سلامت روح هست.
مرسی حالا برای ارضا شدن این حس چه کار باید بکنم؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط نازنین 1
دوستان خواهشا کمک کنید خیلی دارم عذاب میکشم
اول از همه خودت باید خودتو دوس داشته باشی
در واقع وقتی حس میکنی یه چیزی از بیرون کمه اول بگرد درون خودت که چرا نداریش
کسی نبوده که یهو ابراز احساس قویشو نسبت بت قطع کنه؟
یا مثلا کسی نیست که همش ضایعت کنه؟
غرور مردونت تو خانواده و دوستان حفظ میشه؟
کسی هست که دوسش داشته باشی و ازش بی محلی ببینی؟
راستش یکی از دوستام زیاد بهم ابراز احساسات میکرد ولی حالا کمتر شده.احساس میکنم نیاز دارم به کسی که عاشقم باشه و منم همینطور. حداقل خوشم بیاد ازش.
یکی از دوستام زیاد ضایعم میکنه.من آدمی نیستم که به سادگی تحت تأثیر حرف دیگران قرار بگیرم ولی احساس میکنم در بلند مدت داره روم اثر میذاره
سلام . من هم کم و بیش مشکل شما رو داشتم . وقتی این جملات خانوم ani رو خوندم فهمیدم اشتباه کارم کجاست
من نشستم فکر کردم که این کمبود محبت رو چطور می تونم با کارهای دیگه جبران کنم کارهایی که ازش لذت می برم(کارهایی که یه احساس خوب و دوست داستنی بودن به من بده) و دریافت اون لذت ها طوری نیستش وابسته به کسی باشه که اگر اون شخص نباشه دیگه تنونم دریافت کنم.نقل قول:
اما در مورد بانک احساسی
اشتباه اکثریت ما این است که فکر می کنیم این بانک وامانده باید از طریق موجود دوپا پر شود و از همانجا که پر شد باید همان اندازه خرج شود ! .ببین چقدر خود را محدود می کنیم ؟اما چرا ؟
چون اینجور یاد گرفته ایم .
عزیزم باور کن کف خیابان هم نوازش ریخته . باید یاد بگیری که چطور بانک خودت را پر کنی .
در این تالار همه می دانند من عاشق صدای گنجشک و بهار و تصویر گل یاس زرد و باغچه ی خانه ام و گربه ای که اکثرا روی دیوار رو به رو نشسته و....................است . باور کن با این تصویر بانک من حکم مولتی میلیاردترین آدم روی زمین را پیدا می کند ...............موجود دو پا را کجای این تصویر دیدی؟!
گاهی دلم دریا و صدای مرغان دریایی و انعکاس خورشید و بازی با شن و صدف و ............می خواهد .بهایش را می پردازم و بانک خودم را پر می کنم . آن وقت ممنون خلبان و گروه مهمانداران هستم که مرا به مقصد رسانده اند تا من مولتی مولتی مولتی میلیاردر بشوم .
تو ببین با چی مولتی مولتی مولتی میلیاردر می شوی ؟!چی دوست داری ؟ بانک چطور سر ریز میشه ؟از همان طریق خودت را تا حد زیادی بی نیاز از نوازش گیری از طریق انسانها می کنی اما اگر کرمی کردند می گویی دم شما گرم این هم برداشتم برای خودم . 163
حال اگر این وسط موجود دوپا هم کرمی کرد آن را هم می گیرم اگر نه خودم را محدود به موجود دوپا از بچه و مادر و شوهر ودوست و همسایه و سرایدار و همکار و ........نمی کنم .
من به نتیجه رسیدم وامیدورم که به کمک خدا بتونم عملیشون هم بکنم. اگر موفق بشم 100 برابر اون حسی خوبی که دیگران بهم میدن با انجام اون کارها بهم دست میده
به نظرم ادم نباید بشینه همش منتظر محبت دریافتی از دیگران باشه
:72:
بله حتما سعی میکنم از این موارد استفاده کنم ولی راستش هیچ کدوم از اینا نمیتونه جای موجود دوپا رو بگیره! نه؟
در ضمن فکر میکنم پر کردن تمام بانک احساسی با چنین عواملی موجب منزوی شدن میشه.
شما خوشحالیت رو فکرت رو محدود کردی به همین موجود دوپا..تا زمانی هم که تمام فکرت همین باشه همین حس کمبود محبت ادامه پیدا می کنه! طرز تفکرت رو تغییر بده
این حرف شما مثل این میمونه که بگی من منتظرم که یکی بیاد منو خوشبخت کنه! به من یه حس خوب و دوست داشتنی بودن بده به من حس اعتماد به نفس بده
اگر من خودم این چیزها رو توی وجود خودم ایجاد نکنم هیچ کس دیگه نمی تونه به من بده
تا زمانی که اون فرد باشه از من تعریف کنه من حس خوبی دارم اما اگر بره دوباره همه چیز مثل روز اوله
پس همه ی هویت من با وجود اون شخص داره تعریف میشه من از خودم هیچی ندارم
تا زمانی که من برای خودم ارزش قائل نباشم دیگران هم برای من ارزش قائل نمی شن
(همین میشه که دیگران به خودشون اجازه میدن ضایع کنن شما رو)
در رابطه با جمله ی دومتون هم متوجه نمی شم که چی باعث می شه حس منزوی شدن به شما دست بده
خوب با توضیحات شما دیگه مشکلی نیست فقط میشه بیشتر توضیح بدین؟من منظور متن خانوم ani رو نفهمیدم.من وقتی به یه چیز فرضا صدای پرندگان علاقه مند باشم اونوقت چی میشه؟
شما وقتی علاقت رو پیدا کردی مثلا همون گوش کردن به صدای پرندگان ..هر وقت بانک احساسیت خالی شد می تونی از همین چیزها و کارایی که حس خوبی بهت میده..خوشحالت می کنه استفاده کنی این طوری داری تا حد زیادی خودت رو بی نیاز می کنی از اینکه یکی بیاد به شما محبت کنه چوت شما این حس خوب رو داری از جا های دیگه تامین میکنینقل قول:
نوشته اصلی توسط کیارش۲
فرض کن من به موسیقی علاقه دارم یادگیری سازی که دوست دارم خوشحالم می کنه به من حس خوبی میده
بهم ارامش میده .. حالا علاوه بر این من تلاش می کنم خوب یاد بگیرم که دیگران هم از شنیدنش لذت ببرن منو تحسین کنن
وقتی با همچین کاری این همه حس خوب و مثبت برام ایجاد میشه و خوشحال میشم دیگه چه نیازی دارم که حتما یه نفر باشه که بهم محبت کنه تا من خوشحال بشم؟! اگر هم این نیاز باشه به حداقلش می رسه
حالا اگر کسی هم این وسط پیدا شد که بهم محبت کنه چه بهتر اما اگرم نشد من پر کردن اون بانک احساسیم رو محدود نکردم به اون شخص
با سلام.بحث علاقه مطرح نيست،بحث لذت بردن مطرحه،نه يك لذت معمولي بلكه لذتي كه به شما انرژي بده.نميدونم تا حالا شده اون قدر به يك كاري علاقه داشته باشيد كه اگر هم ساعتها ادامه اش بدين نه تنها خسته نشين بلكه انرژي هم بگيريد؟
اما يواش يواش كه توي اين راه حرفه اي بشيد از چيزهاي كوچيك هم انرژي ميگيرد مثل همون مثال خانم آني.
نميدونم تا حالا به بچه هاي كوچولو دقت كردين؟ديدين چقدر انرژي دارن.وقتي شروع ميكنن به چهار دست و پا راه رفتن اين قدر كه به همه چي دست ميزنن و تو هر چيزي سرك ميكشن كه حتي مادرشونو هم خسته ميكنن!به نظرتون اون بچه ي كوچولو اين همه انرژي رو از كجا مياره؟از اون دو قلپ شيري كه ميخوره يا دو قاشق غذاي نصفه نيمه؟مسلمه كه نه.راز اين هم انرژي اونها اينه كه از هر كاري كه ميكنن لذت ميبرن،چون به اين دنيا هنوز عادت نكردن همه چيز براشون عجيبه و هر لحظه براشون عين يه مكاشفه ميمونه.با هر كشفي سيلي از انرژي و هيجان به سمتشون جاري ميشه و اونو وادار ميكنه تا به سمت اكتشافات تازه برن.اما ما آدم بزرگها ديگه همه چيز برامون عادي شده دنيامونو محصور كرديم در بقيه انسانها اما في الواقع آدمها تموم دنيا نيستن.
به قول شاعر:چشم ها را بايد شست....
خوب این حرف شما تا حدودی مثل این میمونه که کسی که به غذا نیاز داره مدام فقط آب مصرف کنه درسته که جفتشون معده انسان رو پر میکنن اما آب به هیچ وجه جایگزین غذا نمیشه-میدونم مثال جالبی نبود ولی چیز دیگه به ذهنم نرسید!-
یعنی میخوام بگم که این کار ها برای من مثل آدم دوپا نمیشه امتحان کردم.ته دلم رو یه اندوهی فرا میگیره.خوب شایدم تا حالا کاری که لذتی رو که شما میگید برام داشته باشه تجربه نکردم.البته باید بگم که قبلا من اینجوری نبودم خیلی این بانک احساسیم کوچیک تر بود اما بعد از اون دوستی که البته هنوزم قطع نشده و ممکنه بعدا با همون شدت ادامه پیدا کنه شروع شد یا شاید به خاطر شرایط سنیم هست؟
کیارش جان به نتیجه ای رسیدی؟ اگه رسیدی بیا بنویس منم استفاده کنم!
من خودم انقدر که محبت ندیدم تشنه ی محبت شدم. شما رو نمی دونم.