سر دوراهی ماندم. برم خارج و یا نرم؟

سلام من بیست سالمه
منو مامانم یکسال یا بیشتر هست قصد مهاجرت به خارج داریم ولی متاسفانه هفته پیش بهمون گفت ممکن کاراتون یک یا دو سال طول بکشه وقتی اینو گفت خیلی ناراحت شدم از بس گریه کرده بودم سه شنبه هفته پیش چشمام باز نمیشد . به خاطر رفتن به کانادا نرفتم دانشگاه یعنی رفتم یک ترم خوندم بعدش انصراف دادم به خاطر رفتنم به خارج
پدرم همراه منو مامانم نمیاد خارج فقط منو مامانم میریم از ایران . پدرم گفته اگه بمونی ایران نری با مامان و خواهرت هر چر بخوایی سه سوت واست مهیا میکنم . و همه مال و اموال میزنم به نامت حالا موندم چیکار کنم . اگه برم دانشگاه باید واسه همیشه قید مامانمو و خارجو بزنم و اگه هم نرم دانشگاه توی این دوسال که کارای خارجم میشه چیکار کنم . ؟
واینو میدونم که نرم به خارج با مامانم مطمنا بابام با یه زن دیگه ازدواج میکنه و باید زن بابا هم تحمل کنم و من تحمل اینو ندارم شاید یا خودمو بکشم یا زن بابارو
و اساسی ترین مشکلم اینه که برادرم 4 سال پیش فوت کرد توی این 4 سال خیلی مشکلات دیدم . خیلی کارها کردم که فراموشش کنم اما نمیتونم فراموشش کنم. هر شب خوابشو میبینم وقتی از خواب بیدار میشم یادم میاد نیستش قلبم اتیش میگیره . از بس که سر قبرش گریه میکنم دیگه منو نمیبرن سر خاکش .
تا حالا چند بار که از خواب بیدار شدم فکر میکردم توی اتاقشه خیلی زود میرم توی اتاقش که ببینمش وقتی در اتاق باز میکنم میبینم کسی نیست. اونموقع یادم میاد که نیستش و رفته واسه همیشه از پیشم . نه فیلم نه عکسی ازش میذارم توی اتاقم ولی بازم نتونستم فراموشش کنم . یه بارم به خاطرش خودکشی کردم و رگ دسمو با شیشه زدم ولی متاسفانه زنده موندم . به خاطرش شعرای عاشفانه زیادی مینویسم ولی نمیتونم به دوست پسرم و یا والدینم نشون بدم میترسم فکر کنن عاشق کسیم و فکر بد نکن درباره ولی مزموم خاص شعرام برادرمه
توی یه سایت دیگه عضوم ولی چون دوستم اونجا عضو هستن دوست ندارم بدونن از مشکلم اومدم اینجا که شما عزیزان کمکم کنید

نازی جان به همدردی خوش اومدی...

فکر کردی خارج چه خبره؟یا چی قسمت میکنن؟تحمل غربتو داری؟تحمل اینه که به چشم یه خارجی یا یه آسیایی جهان سومی بهت نگاه کنن؟

من خودم ده سال خارج بودم.همیشه دلتنگ ایران بودم.با اینکه همه چیم اونجا جور بود اما دلم پر میکشید برای ایران.

هربار میومدم ایران موقع برگشتن وقتی هواپیما از زمین بلند میشد بی اختیار بغضم میترکید.

اینجا هرچی نباشه 4 تا هم زبون دوروبرته

خارج زندگی کردن سخته.از بی زبونی گرفته تا هزار مشکل دیگه

میتونی مشکلاتشو تحمل کنی؟
میتونی تحمل کنی تو دانشگاه توی چای ایت فلفل بریزن و همه منتظر باش تا تو چایی بخوری و بخندن بهت؟

میتونی تحمل کنی تو خوابگاه لای پتوت موش مرده بذارن؟

اگه میتونی سختی ها رو تحمل کنی بسم الله..برو

اما یادت باشه یه روز میرسه که حسرت خاک ایرانو میخوری...حسرت خرابه های ایرانو میخوری

من تجربه خودمو در اختیارت گذاشتم

در مورد برادرت...آره..بهت حق میدم..خدا رحمتش کنه

اما بپذیر که رفته.تو هم میری..منم میرم...فقط با فاصله.تاپیک ستاره غم رو بخون.اونم برادرش رو جدیدا از دست داده و مثل تو پریشونه

برای بهتر شدن وضعیتت پیش یه روانپزشک هم بری بد نیست.یک سری دارو بهت میده تا راحت تر بتونی فراموش کنی

نازی عزیز سلام
به همدردی خوش اومدی.

پدر و مادرت از هم جدا شدن؟
ببین عزیزم به نظرم شما قبل از تصمیم برای رفتن یا نرفتن به خارج باید به چیزای مهمتری فکر کنی.

نقل قول:

---

برادرم 4 سال پیش فوت کرد
یه بارم به خاطرش خودکشی کردم و رگ دسمو با شیشه زدم ولی متاسفانه زنده موندم

---

غم از دست دادن عزیزان سخته اما اینکه شما بعد چهار سال هنوز داغش برات تازه است و از اونم بدتر دست به خودزنی کردی نشونه های مهمیه از خلاء عاطفی که داری.

عزیز من تو با این سن کمت باید بیشتر حواست به خودت باشه..تو یه دختری و به محبت و حمایت و امنیت بیشتر احتیاج داری تا خونه ای که قراره به نامت بخوره یا دانشگاهی که خارج تحصیل کنی.

از خونوادت بیشتر بگو.از پدرت و مادرت و خواهرات...از علت علاقت به برادرت...

---------------------------------------

در مورد خارج هم بعد از اینکه مشکلات عاطفی و روحیت حل شد تصمیم بگیر.وقتی که تونستی با همکاری والدینت -نه تو کشمکش اونها که میخوان به هر نحوی شده تو رو پیش خودشون نگه دارن- معایب و محاسن رفتن و موندن رو ببینی.

و بدونی هر تصمیمی گرفتی باید تبعاتش رو هم قبول کنی.
البته من حرفای مریم خانومو مصداق همه جا نمیدونم چون مثلا خیلی از اقوام من خارج از ایران درس میخونن کار میکنن و حتی جزء افراد نخبه اون کشور هم هستن که اسمشونو با یه سرچ راحت میشه پیدا کرد و خیلی هم از زندگیشون راضین.


تو اگه بیشتر درباره خونوادت توضیح بدی راحتتر میشه کمکت کرد.

سلام عزیزان راستش من توی خونه خیلی تنهام و تنها کسم داداشم بود من و اون خواهر و برادر نبودیم بلکه مثل دو تا دوست بودیم طاقت دوریشو یه لحظه نداشتم . یه روز که از مدرسه اومدم گفتن داداشت مرده یعنی قلبش گرفته بود به دلیل دیابتش بعد خاکسپاریش من مدت چند روز توی شک بودم نمیتونستم حرف بزنم نمیتونستم گریه کنم فقط یه جا خیره بودم خلاصه بعد یه مدتی خوب شدم
پدرم ... هر چی ملک املاکم داره به نام منو خواهرمه ولی زیاد خونه نیستش و درگیر کاراشه راستش نمیدونم چیکار میکنه بعضی موقعها شک میکنم بهش که زن دیگه نداشته باشه . ازدواج پدر و مادرم هم فامیلی بوده و همدیگرو دوست ندارن مامانم دوسش داره ولی بابام فکر نکنم . از روزی که برادرم فوت کرده سفر از خارج کشورش بیشتر شده وقتیم مشهد هستش نمیگه ما زنده ابم یا مرده فقط حساب منو پر پول میکنه البته من هیچوقت از این امکانات سو استفاده نکردم حتی واسه خودم یه موبایل درست حسابی نمیگیرم . هیچ جا نمیرم و مثل خواهرم نیستم که هر روز بگم ماشین میخوام خونه میخوام . واسه اون ماشین خونه و حتی پول قبض خونشو بابام میده حتی یه قرونم شوهرش خرج نمیکنه از همه لحاظ راحتن هر دوتاشون ولی من اینطوری نیستم دوسم ندارم اینطوری باشم خیلی سنگین و ساده هستم حتی یه دونه از دوسامم مثل دوسای خواهرم نیستن من همونجوریم که بابام و مامانم دوست داره . دوسام بهم میگن تو اینطوری خواهرتم اینطوریه مجبورم به دروغ بگم اره. هیچوقت خودمو ناراحت نشون نمیدم مخصوصا با خانوادم و کسایی که دوست دارم همش میگمو و میخندم
دلیل اصلیم به خارج مامانمه دوست دارم ببرمش از اینجا تا کاریش نشده
منو داداشم فقط سه سال از هم فرق داشتیم یعنی باهام بزرگ شدیم بعضی موقعها احساس میکنم کنارم نشسته داره باهام حرف میزنه

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

راستی پدر و مادرم جدا نشدن از هم

سلام خانم نازی،

به تالار همدردی خوش آمدید.

به خاطر فوت برادرتون متاسفم و از خداوند می خواهم به شما صبر بدهد.

عنوانی که برای تاپیک خودتون انتخاب کردید کلی و مبهم است.
لطفاً در ارسال بعدی در همین تاپیک یک عنوان مشخص و مناسب ذکر کنید تا مدیران عنوان رو تغییر بدهند.
در عنوان تاپیک باید مشخص کنید که مشکلتون چی هست.

البته شما دو مشکل اصلی رو عنوان کردید. یکی تردید برای مهاجرت به همراه مادر، و یکی کنار آمدن با فوت برادر. به نظرم اگر این تاپیک رو روی یکی از این مشکلات متمرکز کنید، زودتر به نتیجه می رسید.

لینک چند تاپیک رو هم در رابطه با از دست دادن عزیزان و همینطور تردید برای مهاجرت برای شما می گذارم:
http://www.hamdardi.net/thread-18441-post-171300.html#pid171300
http://www.hamdardi.net/thread-16593-post-151235.html#pid151235
http://www.hawzah.net/fa/magart.html?MagazineID=0&MagazineNumberID=5098&Mag azineArticleID=51578

البته به نظرم مریم خانم تجربه ی تلخی داشتند (موش) و در حالت عادی اینطور هم نیست. ولی مشکلات تنهایی و غریبی هست. نظر شخصی من این هست که باید برای مهاجرت هدف مشخصی داشت و باید حاضر باشید که به خاطر رسیدن به هدفتون از یک سری مسائل بگذارید و یک سری مشکلات رو تحمل کنید. وگرنه برایتان خیلی سخت می شود.
به خصوص با توجه به اینکه در ایران شرایط مالی خوبی دارید، فکر می کنم ماندن در ایران برای شما بهتر باشد. به خصوص موقعیت ازدواج در ایران خیلی خیلی بیشتر است تا در خارج از کشور. البته این نظر شخصی من است.

موفق باشید.

مطمئنا منتظرت نیستن موش بندازن لای پتوت و ... :305:

مریم خانم، حتما شما اذیتشون کردی اینا تلافی بوده :227:

نهایت مشکلت دلتنگی و دوری از دوست و آشنا و فامیله... پول داشته باشی به مراتب زندگی کردن از ایران آرامش بیشتری داره...

می تونی برای تست یه سفر طولانی بری یه جای نزدیک تر مثلا اروپا

سلام عزیزان من باید برم خارج به خاطر مامانم یعنی مجبورم خیلی دوسش دارم تمام عمرم اونجور که اون دوستداره بودم و هستم و خیلیم بهم وابسته هستیم وقتی بمونم ایران ولی کلی غم غصه داشته باشم امکانات بخوره توی سرم میخوام چیکار
من فقط میخواستم بدونم تا این دو سال کارام بشه من چیکار کنم که به دردم بخوره
و اینکه اقا حامد من مقاله تونو خوندم و از این مقالات زیاد خوندم ولی فایده نداشته فکر کنم بهترین کار برای فراموشی برادرم همین رفتن به خارج باشد
و اینکه اونجا فکر نکنم دلتنگی کنم اقوام زیاد داریم خارج از کشور
اروپا هم نمیتونم برم فعلا

یه جدول 4 بخشی درست کن و مزایا و معایب هر تصمیم رو بنویس، بعدش وزن بده بهشون... تصمیم گیری خیلی راحت تر میشه...

قربونت من تصمیمو گرفتم میرم خارج ولی نمیدونستم تا این مدت که میشه کارام چیکار کنم که فهمیدم باید فقط باید زبان بخونم
فقط مونده فراموشی برادرم
بعضی موقعها که میرم روی تختش دراز میکشم احساس میکنم دست شو گذاشته روسرم واقعا حسش میکنم
اون سال اول که فوت کرده بود میرفتم پیش دکتر قرصای که بهم میداد خیلی قوی بود همش خواب بودم دیدم دارم ضعیف میشم ادامه ندادم همش خواب بودم

ببخشید بلاخره من چیکار کنم که خواب داداشمو نبینم
خسته شدم اینقدر خوابشو دیدم صبح که بیدار میشم دوست ندارم دنیارو ببینم
توی خونمون خیلی تنهام . سعی میکنم بهش فکر نکنم ولی نمیشه شنبه رفتم پارک تا اخرین لحظه خاطرات داداشم میومد توی ذهنم

با تمام وجودم می فهمت چی میگی :302::302::302::302::302::302::302: غم از دست دادن برادر وحشتناکه من 3ماه و 11 روزه که برادرم رفته راستش هنوز باور نکردم تمام زندگیم کن فیکون شده هیچی برام معنی نداره و فقط سعی میکنم روزا بگذره و تموم شه مدام قلبم درد میکنه اینا رو گفتم که بدونی یه بدبخت دیگه با درد مشترک مثل تو هست کاش لااقل یکی می گفت الان دارن چیکار میکنن :302: و آیا می شه یه روزی دوباره دیدشون:302: بیشتر اوقات یه بغض وحشتناکی تو سینه ام که نه بالا میاد نه پایین میره فک کنم تنها کاری که میشه کرد اینه که با این درد بزرگ کنار بیای و اونو تو گوشه دلت جا بدی ببخش ولی راه دیگه ای پیدا نکردم من شخصا دوست دارم زمان مثه برق برام بگذره
واماحتما با مادرت برو اون به وجود شما خیلی احتیاج داره تو این دو سال به جز کلاس زبان اگه حوصله داری تمام اون کلاسا و کارایی که از بچگی دوست داشتی انجام بدی را یادبگیر اگه حوصله داری یه دوره کلاس آرایشگری برو یا خیاطی اونجا هم به دردت می خوره یا کلاسای کامپیوتری برو و مدارک بین المللی بگیر مثل network ,cisco یا هرچیز دیگه معلم خصوصی بگیر برای یه زبان دوم یا سوم مثل فرانسه یا آلمانی.... موفق باشی

ممنون از لطفت انشاالله خدا صبرت بده
امیدوارم بهترین مکان بهشت نصیب برادرت بشه عزیزم
ولی من نمیدونم چرا اینطوری شدم هر کار میکنم نمیتونم فراموش کنم مثلا همین شنبه رفتم پارک ملت تمام لحظات به یاد داداشم بودم همش خاطرات اون توی ذهنم مرور میشد خیلی راهها رفتم ولی شدنی نبود و بهترین گزینه اینه که هر چی زودتر برم خارج

:323: ممنون خیلی مواظب مامانتون باشین مطمئنا درد مادرا خیلی زیادتره هرچند به زبون نیارن حالاشما برای مادرتون جای2نفرید هم جای خودتون هم جای برادرتون مواظبش باشین امیدوارم برادرامون هرجا هستن غرق خوشحالی باشن با وجودیکه ما هیچ وقت اینو نمی تونیم بفهمیم:302: دعا میکنم باغم توی دلت :302:کنار بیای :302: و برادرت غرق نور وراحتی وشادی باشه براشون فاتحه میخونم

مرسی عزیزم