عكس العمل صحيح در برابر رفتار هاي بچه گانه شوهرم كدام است؟

با سلام

اميدوارم حال همه ي دوستاي تالار خوب باشه...من 9 ماهه كه ازدواج كردم وبايد بگم به كمك اعضاي اين تالار تونستم به لطف خدا تا امروز بر تنش هاي اوايل ازدواجم تا حد زيادي فايق بيام ولي اعتراف مي كنم هنوز هم گاهي تنش وجود دارد...همسر من تك فرزند پسر بوده و با اينكه 30 سال سن داره هنوز گاهي رفتار هاي بچه گانه اي ازش مي بينم كه منو ناراحت ميكنه...نمي دونم عكس العمل صحيح در برابر اين رفتارها چيه و چطور ميشه به گونه اي رفتار كرد كه اون كم كم نقش خودش رو به عنوان يك مرد بپذيره...من از 11 سالگي بخاطر تحصيل از خونواد م جدا شدم و اين باعث شد كه عليرغم خواسته م خيلي زود بزرگ بشم و بچگي رو كنار بذارم و مستقل و بالغ باشم...اون روزها من مجبور بودم 2 هفته پدر و مادرم رو نبينم و يك مسير طولاني120كيلومتري رو به تنهايي رفت و امد كنم ...رشته تحصيلي من يك رشته كاملا مردانه است و من در اداره اي كار ميكنم كه هيچ همكار زني ندارم...از طرفي در محيط تربيتي من و قوميتي كه دارم بچه بودن يك عيب اخلاقيه و بايد هر چه زودتر بزرگ شد...در كنار همه اين حرفها گاهي همسرم به گونه اي رفتار مي كنه كه منو دلزده و گاهي متعجب ميكنه و اين باعث شده من و ديگران تصور كنيم كه اون يه خورده لوسه...مثلا وقتي جاييش درد مي گيره مثل مردا نيست كه دردش رو كتمان كنه بر عكس مثل زناست كه مي خوان از اين درد براي جلب توجه استفاده كنن و من در اين مواقع كاملا بهش بي محلي ميكنم...تا شايد بفهمه اين رفتار برازنده يه مرد نيست...از ارتفاع مي ترسه و ترسهاش رو عملا در جمع بيان ميكنه در حالي كه مردها از بيان اينكه ميترسند هميشه اكراه دارند...در مورد غذا خوردن اصلا فداكاري نمي كنه و متوجه اين نيست كه گاهي لازمه به خاطر ديگران كمتر خورد يا چيزي نخورد...گاها خيلي به دنبال جلب توجه ديگرانه مخصوصا در فاميل من ...و با بزرگنمايي واقعيت ها داشته ها و توانايي هاشو بيان مي كنه...توي رانندگي عليرغم اين كه بارها بهش تذكر دادم مخصوصا در برابر خانواده من با سرعت بالا و گاز دادن يه جورايي به دنبال گفتن اينه كه من راننده قهاري هستم...وقتي چيزي بر خلاف ميلش باشه حتي توي جمع عصبانيتش رو نشون ميده،روي مبل خودش رو به خواب ميزنه تا برم وپتو روش بكشم...حتي جلوي بقيه... و متاسفانه متا سفانه جديدا متوجه چيزي شدم كه به شدت شوكه ام كرد......احساس مي كنم توي خواب براي جلب توجه حرف ميزنه...مثلا چند وقت پيش خونه خواهرم بوديم كه اون خواب بود و ما بيدار بوديم و اون توي خواب گفت :آچارو بده به من (شوهرم مهندس ناظر يه شركته )و اين باعث شد داماداي ديگه بهش بخندن چون تازه خوابيده بود و يه جورايي تابلو بود كه عمديه...يه بار هم در برابر من همچين كاري كرد و من سريع و جدي بهش گفتم ميدونم بيداري ادا درنيار...به نظرتون ريشه اين رفتارها چي ميتونه باشه و عكس العمل صحيح من چي بايد باشه...

خوب بهش توجه كنيد تا مجبور نباشه براي جلب توجه شما اينكارها را بكنه.

با سلام.به نظر من ريشه اين رفتار در تلاش براي جلب توجه از طرف شما وديگران البته بيشتر از جانب شماست.اگر اين رفتار در اين 9 ماه بعد از ازدواج شدت پيدا كرده شايد به اين خاطره كه ايشون به اون درصدي از توجه كه نيازمندش بوده دست پيدا نكرده.البته مسلمه كه اگر اين حدس درست باشه همسرتون كمبود اعتماد به نفس داره اما با نا ديده گرفتن اين رفتارها از جانب شما اين اعتماد به نفس نه تنها افزايش پيدا نميكنه بلكه كمرنگ و كمرنگ تر هم ميشه.
پس:همسرتونو همين جوري كه هست بپذيريد.با تعاريف همگاني كه از مرد ميشه كاري نداشته باشيد و سعي نكنيد ايشونو به اون سمت كه فكر ميكنيد نشانه ي مردانگيه سوق بديد چرا كه اين تعاريف 100% درست نيستن و تابع شرايط و به فراخور حال افراد ميتونن متفاوت باشن.
تا جايي كه ميتونيد سعي در تاييد ايشون داشته باشيد.قبل ازاين كه خودش شروع به بزرگ نمايي در مورد كارهاش كنه شما از كارهاش تعريف و تحسين كنيد.
تذكر راه درستي نيست.تعريف و تمجيد راه درسته.
ناديده گرفتن راه درستي نيست توجه و وقت گذاشتن راه درستيه.
موفق باشيد

نگراني من اينه كه اگر من هم بخوام مثل خودش ازش اين ور و اون ور تعريف كنم اون شايد فكر كنه كارش درسته و ادامه بده...من نمي فهمم دقيقا توجه يعني چي ؟مي دونين اين روند نه افزايش داشته و نه كاهش ...حس من اينه كه در دوران بچگيش پدر و مخصوصا مادرش به قدر كافي از اون تعريف نكردند با توجه به رفتار انتقاد گر مادرش ميگم...به خدا من خيلي وقتا بهش توجه ويژه دارم ...اونه كه خيلي وقتا خودشو لوس ميكنه...نمي دونم براي رفع اين عدم اعتماد به نفس بايد چه طور كمكش كنم؟ مثلا اگه جاي من توي موقعيتي بودين كه اون داره ناز مي كنه دقيقا چه عكس العملي نشون ميدادين؟من عصبي ميشم چون انتظار من چيز ديگه ايه!!

من فكر ميكنم بيش از اون كه لازم باشه اين ور و اون ور از ايشون تعريف كنيد در درون خودتون ايشونو به عنوان يك مرد بپذيريد و مدام در ذهنتون رفتارهاشو با مرد اسطوره اي كه در ذهن داريد نسنجيد و مقايسه نكنيد.در مرحله ي دوم اين پذيرش رو بيش از همه در خلوت دو نفره تون به ايشون انتقال بديد.تحسين و تمجيد رو هم همين طور.اگر اين حس مرد بودن رو از نظر خودتون به ايشون منتقل كنيد مطمئن باشيد كه اين رفتار توجه طلبي ايشون در جمع كاهش پيدا ميكنه.
اگر خودشو لوس ميكنه بهجاي عصبانيت با نرمش و عاشقانه برخورد كنيد.چرا بايد همسرتون هميشه مطابق انتظار شما رفتار كنه؟
شما از رفتار انتقاد گر مادرش سخن به ميون آورديد اما متاسفانه خودتونم در نقش يك همسر انتقاد گر قرار گرفتيد(البته نا خواسته)
نكته ي ديگه اين كه من احساس ميكنم با توجه روشي كه شما زندگي كرديد كمي منظم و خشك تر از همسرتون هستيد .بعد از اين كه توجه لازم رو به همسرتون داديد نقش زنانه ي خودتونم در زندگي پر رنگ تر كنيد.
موفق باشيد

زن اميدوار متشكرم ...قبول دارم كه من رفتارم گاها خشك و جديه ...يه بار با يه مشاور صحبت كردم بهم گفت ممكنه بچه دار شدن وپدر شدن مسئوليت و مردانگي بيشتري رو درش ايجاد كنه ايا گذر زمان ميتونه به پخته تر شدن رفتارش كمك كنه؟ايا واقعا من اگر بهش در باره رفتارش توضيح ندم و صرفا در مقام پذيرش وتاييد باشم اين رفتارشاز بين ميره؟ايا اين گونه محبت ها وقتي كه رفتارش نادرسته باعث تبديل نقش من به يه مادر نميشه و اون رو در ادامه اين ها جدي تر نمي كنه؟من دوست ندارم مادر باشم...من همسر اونم.

اين رو هم بگم من از دو تا از كارهاش واقعا رنجيده ميشم يكي جلب توجه با رانندگيه و ديگري توي خواب حرف زدن...حتي نگرانم ...چطور مي تونم بهش بگم شيوه ش اشتباهه در حالي كه ميدونم سريعا عصباني ميشه؟

سلام فرشته عزیز

به نظر منم همسرت کاملا از لحاظ عاطفی از سمت شما ارضا نمیشه.به خاطر همین به راههای دیگه هم دست میزنه.
مثل همون پتو کشیدن و ...همسرت نیاز داره که شما بری روش پتو بندازی.اگر یه مدت این کار رو خالصانه براش انجام بدی اونم خلائ عاطفیش پر میشه

نکته دیگه احتمال خیلی زیاد شما رد برخورد با همسرت دچار افراط و تفریط هستی

یعنی بعضی اوقات به قول خودت توجه ویژه میکنی و بعضی وقتا خشک و جدی هستی

سعی کن تعادلی رو ایجاد کنی

در مورد تو خواب حرف زدنشم کاملا مطمئن شو که داره فیلم بازی میکنه
چرا که اگر واقعا در خواب صحبت کنه نشون دهنده یکسری اختلالات و درگیری های روحیه که در طول روز داره

اگر هم واقعا فیلمه بهترین کار ممکن بی توجهیه

موفق باشی:72:

به نظر من توضیحات دوستان خیلی کامل و عالی بود عزیزم

غیر از این مواردی که گفتی، آیا همسرت حس مسئولیت پذیریش خوبه؟ کارهارو به گردن میگیره یا گردن تو میندازه؟
اگه مرد زحمتکش و وظیفه شناسی هست شما مشکلی باهاش نخواهی داشت و اون رفتارهاش هم بخاطر جلب محبت بیشتر شماست
روی خودت کارکن عزیزم
زن توی محیط خونه هیچ وقت نباید خشک و جدی باشه. اینو از من بپذیر

از همه تون متشكرم دوستان

حس مسئوليت پذيريش خوبه و خيلي كارها رو خودش انجام ميده ...انتظاري از من نداره كه وظايف اونو به دوش بكشم...ولي مي دونين خياي از اين حركت ها رو توي جمع و جلوي بقيه انجام ميده در حالي كه وقتي خودمون هستيم اين طور نيست ....مثلا دردهاشو توي جمع به زبون مياره و حتي من حس مي كنم بزرگنمايي ميكنه ...و اين باعث خدشه دار شدن خودش ميشه...مثلا ديروز كمرش درد گرفت يا هفته پيش مسمو شد همه دنيا فهميدن در حاليكه بقيه هم واسشون پيش مياد ولي راحت از كنارش رد ميشن...نمي دونم چطور بهش بگم اين واسه يه مرد خوب نيست...بخدا اگر دردش رو اينهمه هويدا نمي كرد مثل پروانه دورش بودم ولي وقتي مي بينم خودش اينهمه بزرگش ميكنه بي رغبت ميشم...

شوهرت كمبود محبت داره.

اون بين دخترا بزرگ شده اگه اشتباه نكنم ولي محبت به اندازه اون ها نگرفته چون مرد بوده. ولي چون اين روند از كودكي بوده، دليلش را نفهميده و كمبود محبت گرفته.

فرشته سفید عزیز سلام

به نظر من خودت هم خیلی نکته بین و حساسی چه ایراد داره وقتی از ارتفاع میترسه ابراز کنه؟

چه ایراد داره وقتی بیماره ابراز نکنه؟

چه ایراد داره از عمد رو مبل بخوابه تا پتو روش بندازی؟

دوستان راهکارهای خوبی ارائه دادن بهترین راه محبت بیشتره

روحیه ای که سرکار داری اصلا توی محیط خانه نداشته باش کاملا بدون توقع محبت کن

چه ایراد داره شما هم گاهی برای شوهرت لوس بشی همه ما نیاز داریم گاهی از طرف نزدیکانمان بیشترین محبت رو دریافت کنیم

و ضمنا تو جمع خانوادگی اجازه ندین کسی شوهر شما رو مسخره کنه یا بخنده

امیدوارم کنار هم زندگی خوبی داشته باشین فعلا اول راه هست و تا روحیاتتون با هم هماهنگ بشه زمان میبره

مرسي ويدا جان

هيچ اشكالي نداره...همه اين كارا رو انجام بده

ولي بزرگشون نكنه اگه درد داره مثل يه مرد دردشو كم كنه كه من نترسم نه اينكه بيشنرش كنه!!مثل بابام كه خيلي وقتا دستش مي بريد و ما نفهميديم.يا پدرش كه زانوش درد ميكنه ولي هرگز بخاطرش ديگران رو خبر دار نمي كنه...يه امپول ميزنه كلي كش و قوس مياد بخدا دوستش دارم اندازه چشمام واسش ميميرم ولي اين كاراش بدجور حرصيم ميكنه.ديشب ولي پسر خوبي بود...بهش گفتم پيش مامان اينا در مورد اينكه درد كمر داري حرفي نزن كه نگران نشن...اون هم حرفي نزد...تا وقتي كه مي خواستيم بلندد شيم اروم بهم گفت چند دقيقه ديگه پاشيم...منم گفتم باش...وقتي خواست بلند شه گفت كمرم درد مي كنه....