هنوز عقد نکردیم، باید زودتر تصمیم بگیرم

سلام دوستان
راستش سر دوراهی گیر افتادم که نمی تونم به نتیجه درستی برسم ...وقت زیادی هم ندارم
خلاصه میگم که کسی که انتخاب کردم والان نامزد هستیم دختر اقوام هس ... ملاک انتخابم هم اخلاق خوب و ذات اروم و کم توقع بودن و مذهبی بودن و اینکه خانوادش رو می شناختم
از قبل اینا رو می دونستم و اونم علاقه خیلی زیادی به من داشت ...ولی چون همش دو دل بودم رسما جلو نمیرفتم و اون رابطه ای هم که با هم داشتیم قطع کردیم
بعد مدت ها کلنجار رفتن و فکر کردن به این نتیجه رسیدم که مورد مناسبی هست برا ازدواج اونم با توجه به شرایط من
هر چند اون جور که باید دوسش نداشتم
حالا که نامزد کردم و کمتر از دوماه دیگه هم قرار عقد گذاشتیم خیلی دودل شدم
علتش هم اینه که نامزدم خیلی توی صحبت کردن و روابط اجتماعی ضعیفه
هرچند علتش هم اینه که توی اجتماع کم گشته ولی این ازارم میده ...کلا دنیای کوچیک و ساده ای داره و بحث هاش همش سر دوس داشتن و لباس پوشیدنش یا اینجور مسائل جنبی هس
اگه یه بحث جدی و چالشی باهاش بکنم زیاد حرفی برا گفتن نداره ...در یه کلا دختری هس که دلش میخواد فقط خونه داری بکنه دقیقا مثه دوران قدیم!
در روابط اجتماعی هم کلا خجالتیه و موقع حرف زدن با بقیه دست و پاشو گم میکنه و راحت نیس ... جملاتش اروم و گاهی نا مفهوم میگه ...البته با اشناهاش راحتتره
نمی دونم این تفاوت دید به زندگی چقدر مهمه ...شاید هم من بیخودی برا خودم بزرگش کردم
دانشگاه هم تازه از بهمن ماه داره میره و علاقه زیادی هم نداره به ادامه تحصیل ... من خودم لیسانسم و مشغول کار ...اون 22 سالشه و منم دارم 29 ساله میشم
شایدم علتش مقایسه اون با دختر هایی هس که قبلا توی زندگیم بودن
هرچند خودم دیدم که با توجه به شرایط من باید کسی رو انتخاب کنم که اهل زندگی و بساز باشه و بخاطر همینم اونو انتخاب کردم
ولی الان هی دودل میشم و میگم کاش بیخیال ادامه بشم و تا عقد نکردیم تکلیف رو معلوم کنم
هرچند همین الانم کلی کارم سخته و با توجه به دلبستگی اون نمیتونم راحت مطرح کنم
واقعا می ترسم یه وقت بعد عقد کردن پشیمون شم و راه بازگشت نباشه

سلام
تا بحال این مشکل رو با خودش مطرح کردین؟؟؟ یعنی تا به حال به صورت غیر مستقیم که دلخور نشه بهش گفتین خواستتونو؟؟؟ چون دوران نامزدی واسه همین صحبت هاست باید هم شما و هم ایشون آنچه انتظار دارین بازگو کنین
الان باید این مشگلات حل بشه بعدا دیره!!!!!

سلام
ببنید این مساله ای که می گید یک دلیلش به این بر می گرده که ایشون تو محیط خونه فقط بوده و خودتون میگید از بهمن ماه می خواد تازه بره دانشگاه!
خوب ورود به دانشگاه بر روی طرز فکر آدم و نوع برخوردش تو روابط اجتماعی خیلی تاثیر گذار هست،
شما خودتون رو مقایسه کنید با سال اول دانشگاه تون!معلومه که خیلی تفاوت کردید و دنیا تون خیلی تغییر کرده
می دونم ی درصدی از این تغییر به خاطر افزایش سن بوده ولی صرف نظر پارامتر سن،همین تو محیط دانشگاه قرار گرفتن خیلی رو طرز فکر و بخصوص اجتماعی شدن افراد تاثیر گذاره!

مورد بعدی هم تفاوت سنی تون خوب البته می دونم یک دختر 22 ساله کامل و بالغ هست،و کلا سن ملاکی نمی تونه باشه برای فهیم تر بودن افراد، ولی خوب همون 7 سال اختلاف سنی که دارید بی تاثیر نیست تو این مورد که حس می کنید دنیای ایشون کوچیک و ساده هست.

شما خواسته هاتون رو با ایشون در میون بزارید و بگید علاقه دارید ادامه تحصیل بده و دوست ندارید مثل زمان قدیم زندگی کنه و بگید دوست دارید اعتماد به نفس داشته باشه وتو روابط اجتماعی موفق باشه ...ببینید خودش چی می گه!می گه من به خانه داری علاقه دارم یا نه حرفای شما رو تایید می کنه؟

در مورد اینکه تو صحبت دست پاچه میشه !خیلی راحت می تونه با استفاده از یک سری تکنیک اعتماد به نفسش رو ببره بالا...
یک روشش هم اینکه اون چیزهایی که می خواد بگه رو بنویسه و از روش با صدای بلند بخونه...

دوست عزیز:72:

با تردید و اما و اگر و شاید زیاد کاری را شروع نکن. اول شک و تردیدهات رو از بین ببر.

مطمئن باش تغییر دیگران اگه خودشون نخواند امکانپذیر نیست.

لطفاً با کلیک کردن روی 2 پروانه تاپیکهای مربوطه رو دقیق بخون مخصوصاً پروانه دوم.

موفق باشی.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فارسیت

دوست من، چیزی که به نظرم روشن هست، این است که شما کشش و علاقه خاصی نسبت به این خانم ندارید. بنده هم مشکلی شبیه مشکل شما داشتم که البته وقتی متوجه تردیدم شدم، بلافاصله رابطه را معلق کردم و چون دیدم مسئله برایم حل نشد، رابطه را قطع کردم. البته قضیه ما فقط در حد یک خواستگاری جلو رفته بود.

ببینید، اگر کسی به طرف مقابلش علاقه داشته باشد، نشانه این علاقه آن است که سعی می کند حتی اگر ایرادی هم در طرف مقابل هست، خودآگاه یا ناخودآگاه آن را نادیده بگیرد، حتی اطرافیانش را هم متقاعد کند که مسئله مهمی نیست. نه این که خود پس بکشد.

اگر عقد نکرده بودید بنده برای شما پیشنهادی داشتم. الان دو مسئله ای را که از تاپیک شما برداشت کردم عرض می کنم، شاید مفید باشد:

1- ازدواج سه رکن اساسی دارد: تشابه (مادی، معنوی، تحصیلات، خانوادگی، فرهنگی، ظاهری)، تفاهم (دید مشابه به زندگی، آینده، مذهب...)، و جذابیت و کشش. این ها را از مشاوری که نزدش رفتم آموختم. ضلع جذابیت برای مورد شما به شدت لنگ می زند، ظاهرا از اول هم جذابیتی نبوده.

می گویند اگر طرف مقابل فرشته هم بود، اگر به دلت ننشست و جذابیتی برایت نداشت، این فرشته را رها کن و سراغش نرو...

2- شما به سبک سوپر سنتی ازدواج کرده اید. در حالی که خودتان مدرن هستید. یک نشانه این مدرن بودن هم همین که در این تالار مشکل خود را مطرح می کنید و مشورت می طلبید. روش ازدواج شما به دید من بیشتر مناسب حال کسی است که اصلا نمی داند مشورت یعنی چه! من معتقدم حتی در روش سنتی هم دو نفر باید چندین ماه با هم دیگر رفت و آمد داشته باشند (بدون شلوغ بازی و مطلع شدن خاله خانباجی ها، فقط با اطلاع خانواده درجه اول دو طرف). تا با دلی مطمئن از هر نظر به سراغ ازدواج بروند. والله اعلم.

---

---

ممنون از دوستان عزیز

bloom ، اره غیر مستقیم باهاش صحبت کردم و کنایه وار هم گفتم ولی کلا شاید این مساله براش مبهمه چون از نظر خودش زندگی همینه ...فکر نکنم با صحبت کردن چیز خاصی حل بشه

نازنین 1 ، ممنونم نازنین خانوم حرفاتون درسته و خودم هم بهش فکر کردم ولی مطمئن نیستم واقعا گذشت زمان اینقدر تاثیر بزاره
بهرحال باید عقد کنم تا اون زمان بگذره و امیدوار باشم نتیجه مثبته ... چون اونوقت برا تصمیم گیری دیر شده

نقل قول:

---

دوست عزیز72

با تردید و اما و اگر و شاید زیاد کاری را شروع نکن. اول شک و تردیدهات رو از بین ببر.

مطمئن باش تغییر دیگران اگه خودشون نخواند امکانپذیر نیست.

لطفاً با کلیک کردن روی 2 پروانه تاپیکهای مربوطه رو دقیق بخون مخصوصاً پروانه دوم.

موفق باشی.72

---

ممنون از شما
بله اون حرفتون کاملا درسته که من علاقه زیادی به ایشون ندارم و جذابیت ایشون برم کمتر دخترهایی بوده که باهاشون رفت و امد داشتم
ولی با علم به همین مساله ایشون رو انتخاب کردم یعنی یه انتخاب کاملا منطقی و تا حدی عاقلانه !
نمی تونم ریسک کنم وسراغ کسی برم که بعدا بخوام تاوان پس بدم ... چون شناخت نسبی روی دختر های امروزی دارم و با توجه به شرایط مالی انتخابام اونقدرا گسترده نیس
قبلا خواستگاری رفتم و می دونم خانواده ها چی میخوان
شناختم نسبت به ایشون کامله ...از چند سال قبل شناخت داشتم روش و نیازی به رفت و امد چندماهه نیست

یعنی میخوام روی فاکتور علاقه خط بکشم و عاقلانه انتخاب کنم ...بنظرم شانس زندگی موفق اینجور بیشتره

اتفاقا از نظر من خیلی هم عالی هست !

می تونید کمکش کنید که اصولی و طبق عرف سالم جامعه رو به جلو بره !

اینجور فکر کنید اگر خیلی بگو و بخند داشت و شما ناراحت بودی چرا اینقدر خودمونی هست ( کار به درست غلط این رفتار ندارم ) !

چون می گید دختر خوبی هست ، به نظرم این مشکل حادی نیست و راحت قابل حل هست ! فقط باید مقداری صبر و حوصله داشته باشید !

بابت این که به دل شما نشسته ، به خاطر این که بلد نیست ! اگه مثل بعضی از دختر ها ( نه همه و تعمیم به همه ) که با چندین پسر دوست بود و راههای حرف زدن با مرد ها رو بلد بود چطور بود ؟



خوشبخت بشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamid_m

یعنی میخوام روی فاکتور علاقه خط بکشم و عاقلانه انتخاب کنم ...بنظرم شانس زندگی موفق اینجور بیشتره

---

دوست عزیز:72:

این حرفتون واقعاً غیر منطقی است صحبتهای آقای مدیر همدردی رو در مورد احساس و علاقه در

ازدواج بخونید احساس و علاقه لازمه ازدواج هست ولی کافی نیست. مگه میشه با عقل صرف

زندگی کرد؟؟ پس چرا خداوند احساس رو در وجود ما قرار داد؟؟

بقول حضرت حافظ: :72: عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی :72: عشق داند که در این دایره سرگردانند:72:

حتماً خوب فکر کنید و از یک مشاور خانواده راهنمایی بگیرید به نظر من این ره که می روید به .... است.

hamed65 پرسیده اند: آیا در فرایند آشنایی نباید "احساسات" خودمون رو هم بررسی کنیم؟

یعنی اگر با یک سری معیارهای منطقی فرد رو سنجیدیم، ولی در روند آشنایی مثلاً 2 ماهه، علاقه ای به وجود نیامد، به نظر شما باید ادامه داد؟ همیشه بحث از منطقی بودن هست، ولی آیا اگر دو نفر با عقل و منطق دیدند که مناسب هم هستند، ولی به هم احساسی نداشته باشند، باز هم باید ازدواج کنند؟
شاید مثلاً یک دختری باشد که 80% معیارهای من رو داشته باشد، ولی من رو جذب نکند. ولی یک دختری باشد که 60% معیارهای من رو داشته باشد، ولی من رو جذب بکند و نسبت بهش احساسات داشته باشم. با کدام باید ازدواج کنم؟
آخر شاعر می گوید: ای بی خبر از سوخته و سوختنی ... عشق آمدنی بود، نه آموختنی
البته منظور من این نیست که احساسی بشویم و منطق رو کنار بگذاریم.

:72: مدیر همدردی پاسخ دادند:72: کلیک کنید

یک مثال بزنم و این مفهوم را روش کنم.
فرض کنید در یک بیابانی می خواهید با جمع آوری هیزم آنها را روشن کنید.
اگر صرفا برگها و خاشاک نازک را جمع کنید آنها سریع آتش می گیرند و سریع هم خاموش می شوند.
اما اگر شاخه های قطور درختان را جمع کنید. معمولا آتش نمی گیرند. و هر چه کبریت بزنید نتیجه نمی گیرید.
اما اگر هر دو اینها باشد. خاشاک نازک سریع روشن می شوند و با گرمای خود زمینه اشتعال شاخه های قطور را فراهم می آورد و می توانید آتش با بقایی را داشته باشید.
نقش احساس و منطق با هم دیده می شود نه در برابر هم.
اگر احساس اولیه در ازدواج نباشد، جذبه و دلربایی اولیه غایب باشد معمولا شعله چنین ازدواج برافروخته نمی شود.
اگر هم فقط احساسات باشد، برافروخته می شود ولی پس از ازدواج خاموش می شود.
اما اگر هر دو باش همدیگر را تکمیل می کنند.
یک اشتباه رایج که وجود دارد اینست که افراد احساسات را روبروی منطق قرار می دهند.
احساسات باید به عنوان یک فاکتور اساس در کنار منطق و معیار ازدواج بررسی شود.
یعنی همانطور که بررسی می کنید، فرد مقابل پرخاشگر نباشد، مسئولیت پذیر باشد و ثبات شخصیت داشته باشد. همین طور هم باید بررسی کنید که به دلتان بنشیند و دوستش داشته باشید و علاقمند به زندگی با او بشوید.
بحثی که وجود دارد. اینست که این تنها معیار نباشد.
از طرفی به عنوان یک معیار اصلی به هیچ وجه نباید غایب هم باشد. یعنی احساسات نسبت به طرف مقابل شرط لازم هست ، اما شرط کافی نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamid_m

یعنی میخوام روی فاکتور علاقه خط بکشم و عاقلانه انتخاب کنم ...بنظرم شانس زندگی موفق اینجور بیشتره

---

دوست عزیز:72:

این حرفتون واقعاً غیر منطقی است صحبتهای آقای مدیر همدردی رو در مورد احساس و علاقه در

ازدواج بخونید احساس و علاقه لازمه ازدواج هست ولی کافی نیست. مگه میشه با عقل صرف

زندگی کرد؟؟ پس چرا خداوند احساس رو در وجود ما قرار داد؟؟

بقول حضرت حافظ: :72: عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی :72: عشق داند که در این دایره سرگردانند:72:

حتماً خوب فکر کنید و از یک مشاور خانواده راهنمایی بگیرید به نظر من این ره که می روید به .... است.

hamed65 پرسیده اند: آیا در فرایند آشنایی نباید "احساسات" خودمون رو هم بررسی کنیم؟

یعنی اگر با یک سری معیارهای منطقی فرد رو سنجیدیم، ولی در روند آشنایی مثلاً 2 ماهه، علاقه ای به وجود نیامد، به نظر شما باید ادامه داد؟ همیشه بحث از منطقی بودن هست، ولی آیا اگر دو نفر با عقل و منطق دیدند که مناسب هم هستند، ولی به هم احساسی نداشته باشند، باز هم باید ازدواج کنند؟
شاید مثلاً یک دختری باشد که 80% معیارهای من رو داشته باشد، ولی من رو جذب نکند. ولی یک دختری باشد که 60% معیارهای من رو داشته باشد، ولی من رو جذب بکند و نسبت بهش احساسات داشته باشم. با کدام باید ازدواج کنم؟
آخر شاعر می گوید: ای بی خبر از سوخته و سوختنی ... عشق آمدنی بود، نه آموختنی
البته منظور من این نیست که احساسی بشویم و منطق رو کنار بگذاریم.

:72: مدیر همدردی پاسخ دادند:72: کلیک کنید

یک مثال بزنم و این مفهوم را روش کنم.
فرض کنید در یک بیابانی می خواهید با جمع آوری هیزم آنها را روشن کنید.
اگر صرفا برگها و خاشاک نازک را جمع کنید آنها سریع آتش می گیرند و سریع هم خاموش می شوند.
اما اگر شاخه های قطور درختان را جمع کنید. معمولا آتش نمی گیرند. و هر چه کبریت بزنید نتیجه نمی گیرید.
اما اگر هر دو اینها باشد. خاشاک نازک سریع روشن می شوند و با گرمای خود زمینه اشتعال شاخه های قطور را فراهم می آورد و می توانید آتش با بقایی را داشته باشید.
نقش احساس و منطق با هم دیده می شود نه در برابر هم.
اگر احساس اولیه در ازدواج نباشد، جذبه و دلربایی اولیه غایب باشد معمولا شعله چنین ازدواج برافروخته نمی شود.
اگر هم فقط احساسات باشد، برافروخته می شود ولی پس از ازدواج خاموش می شود.
اما اگر هر دو باش همدیگر را تکمیل می کنند.
یک اشتباه رایج که وجود دارد اینست که افراد احساسات را روبروی منطق قرار می دهند.
احساسات باید به عنوان یک فاکتور اساس در کنار منطق و معیار ازدواج بررسی شود.
یعنی همانطور که بررسی می کنید، فرد مقابل پرخاشگر نباشد، مسئولیت پذیر باشد و ثبات شخصیت داشته باشد. همین طور هم باید بررسی کنید که به دلتان بنشیند و دوستش داشته باشید و علاقمند به زندگی با او بشوید.
بحثی که وجود دارد. اینست که این تنها معیار نباشد.
از طرفی به عنوان یک معیار اصلی به هیچ وجه نباید غایب هم باشد. یعنی احساسات نسبت به طرف مقابل شرط لازم هست ، اما شرط کافی نیست.

---

ممنونم
راستش حرفای شما امروز خیلی منو به فکر انداخت
البته قبلا خودم هم بارها به این فکر کرده بودم ولی همش سعی دارم خودمو راضی کنم که احساسات اونقدرا مهم نیست
یعنی حس میکنم چون طرف واقعا اهل زندگی هست و بهش اطمینان کامل دارم می تونه مورد بهتری نسبت به بقیه باشه
ولی این چند روزه هی با خودم درگیرم یه روز میگم خوبه یه روز میگم ما به درد هم نمی خوریم ... دیگه خودمم قاطی کردم!
البته امروز غیر مستقیم بهش گفتم که بریم پیش مشاور ... هرچند خیلی ناراحت شد ولی بنظرم به نفعمون باشه
می دونید یه مشکل بزرگ من ترک کردن اون هس ... واقعا نمی تونه قبول کنه و همین الانش هم منو همسر خودش میدونه ... نمی دونم چجور با شکستن دل اون کنار بیام اگه به این نتیجه برسم که راهمون اشتباه هست

دوست عزیز
اگر بهش علاقه ندارید وارد زندگیش نشید. وجود یا عدم وجود عشق و علاقه در تمام رفتارهاتون با ایشون کاملا مشخص خواهد بود. مطمئن باشین ناراحتی و ضربه عاطفی که الان از به هم خوردن نامزدی میخوره خیلی کمتر از زمانی هست که عقدش کنید بعد پشیمون بشین.

دوست عزیز
به تفاوت سنی ایی که دارید توجه کنید،شما از دید یک ادم با تجربه که روابطی رو قبلا تجربه کرده دارید دنیا رو نگاه می کنید و ایشون از دید یک دختری که هنوز وارد اجتماع نشده و ...
من اصولا با این جمله که میگن من هنوز دوسش ندارم مشکل دارم،باید دید تعریف از دوست داشتن چیه؟اگر منظور جلوه های بصرییه ی که به علاقه منتهی میشه که اینا بعد از یک مدت عادی میشه و اگر هم منظور دوست داشتنییه که به خاطر ویژگیهای طرفه که شما بدون اینکه هنوز طرف رو بشناسید باهاش نامزد کردین و توقع دوست داشتن دارید!
اصلا نقطه ی مشترکی دارید یا چون دختر مظلومی بنظر می اد که به نظر خیلی از اقایون میشه تربیتش کرد جلو رفتین!
بهتر هر دو هر چه سریعتر پیش روانشناس برید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tamas

دوست عزیز
به تفاوت سنی ایی که دارید توجه کنید،شما از دید یک ادم با تجربه که روابطی رو قبلا تجربه کرده دارید دنیا رو نگاه می کنید و ایشون از دید یک دختری که هنوز وارد اجتماع نشده و ...
من اصولا با این جمله که میگن من هنوز دوسش ندارم مشکل دارم،باید دید تعریف از دوست داشتن چیه؟اگر منظور جلوه های بصرییه ی که به علاقه منتهی میشه که اینا بعد از یک مدت عادی میشه و اگر هم منظور دوست داشتنییه که به خاطر ویژگیهای طرفه که شما بدون اینکه هنوز طرف رو بشناسید باهاش نامزد کردین و توقع دوست داشتن دارید!
اصلا نقطه ی مشترکی دارید یا چون دختر مظلومی بنظر می اد که به نظر خیلی از اقایون میشه تربیتش کرد جلو رفتین!
بهتر هر دو هر چه سریعتر پیش روانشناس برید.

---

نه من از قبل ایشون رو میشناختم و توی اون مدت علاقه چندانی بوجود نیومد برام
بعد مدت ها تصمیم گرفتم جلو برم ولی عاقلانه و چون ایشون رو اهل زندگی و کم توقع دیدم و اینکه به شدت بهم علاقه داره
خودمم نمی دونم دیگه چی درسته چی غلط

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamid_m

کسی که انتخاب کردم والان نامزد هستیم دختر اقوام هس ... ملاک انتخابم هم اخلاق خوب و ذات اروم و کم توقع بودن و مذهبی بودن و اینکه خانوادش رو می شناختم
از قبل اینا رو می دونستم و اونم علاقه خیلی زیادی به من داشت ...ولی چون همش دو دل بودم رسما جلو نمیرفتم و اون رابطه ای هم که با هم داشتیم قطع کردیم
بعد مدت ها کلنجار رفتن و فکر کردن به این نتیجه رسیدم که مورد مناسبی هست برا ازدواج اونم با توجه به شرایط من
هر چند اون جور که باید دوسش نداشتم

در روابط اجتماعی هم کلا خجالتیه و موقع حرف زدن با بقیه دست و پاشو گم میکنه و راحت نیس ... جملاتش اروم و گاهی نا مفهوم میگه ...البته با اشناهاش راحتتره

شایدم علتش مقایسه اون با دختر هایی هس که قبلا توی زندگیم بودن
هرچند خودم دیدم که با توجه به شرایط من باید کسی رو انتخاب کنم که اهل زندگی و بساز باشه و بخاطر همینم اونو انتخاب کردم

ولی الان هی دودل میشم و میگم کاش بیخیال ادامه بشم و تا عقد نکردیم تکلیف رو معلوم کنم
هرچند همین الانم کلی کارم سخته و با توجه به دلبستگی اون نمیتونم راحت مطرح کنم
واقعا می ترسم یه وقت بعد عقد کردن پشیمون شم و راه بازگشت نباشه

---

شما قبلا با ایشون یک مدت دوست بودید؟
وقتی قبلش دوست بودید و فامیل هم که بودید یعنی این ضعف ها را از قبل می دونستی، چرا ادامه دادی؟ اصلا چرا برای نامزدی جلو رفتی؟ من متوجه جمله آخرتون نشدم که می گید با توجه به شرایطم باید یک دختر بساز بگیرم. کدام شرایط؟

با توجه به این که نامزدی برای شناخت است و طرفین می تونند بعد از پایان شناخت جواب منفی بدهند اشتباه دختر خانم است که به شما دلبستگی پیدا کرده و اگر واقعا نظرتان منفی است بهتر است اعلام کنید. حرف یک عمر زندگی است تعارف ندارید که.

در مورد خجالتی بودنش هم با توجه به اینکه می گید با دیگران راحت حرف نمی زنه و یواش حرف می زنه و نامفهوم و ... فکر کنم اعتماد به نفسش کم باشه.

اگر دلیل خاصی نداشته باشه، این که در سن 22 سالگی تازه وارد دانشگاه شده هم نشون می ده که علاقه ای به این مسایل نداره و از سر اجبار و یا از بیکاری رفته دانشگاه. اگر ملاک شما همسر اهل مطالعه و علاقمند به علم و دانش و اجتماعی و .... بعید است این خانم عوض شود. فقط ممکن است مدتی که دانشگاه می رود دوستانی پیدا کند که روابط اجتماعیش را در حوزه ای که خودتان مثال زدید ( لباس و رنگ مو و ... ) گسترش دهد.

دوست عزیز
اینکه می گید ایشون به شما توی اون مدت علاقه پیدا کردن که قصه است،مگه میشه توی یک مدت به قول شما کوتاه و بدون شناخت طرفین شناخت پیدا بشه،شاید این طور نشون میده نه اینکه احساس قلبیش باشه!
شما اگر هم ایشون رو با این مشخصات میشناختین و به قول خودتون دلیلی برای علاقه نداشتید دیگه برای چی جلو رفتین؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamid_m

می دونید یه مشکل بزرگ من ترک کردن اون هس ... واقعا نمی تونه قبول کنه و همین الانش هم منو همسر خودش میدونه ... نمی دونم چجور با شکستن دل اون کنار بیام اگه به این نتیجه برسم که راهمون اشتباه هست

---

آقا حمید اشتباه نکنید!ازدواج مساله ای نیست بخواید از رو ترحم و ترس دل شکستن ادامش بدید...
اگر با ایشون زندگی کنید و تو زندگی تون ایشون رو از حق طبیعی دوست داشته شدن توسط همسرش محروم کنید،اون موقع دلش خیلی بیشتر و بدتر ازالان می شکنه.....
مساله یک عمر زندگیه
سعی کنید منطقی تصمیم بگیرید !منطقی تصمیم گرفتن به این معنی نیست که احساسات و علاقه تون رو نادیده بگیرید..
منطقی تصمیم گرفتن یعنی تمام فاکتورهایی برای شروع یک زندگی موفق لازمه ،در نظر بگیرید...
که یکی از مهم ترین و اساسی ترین هاش حس علاقه و کشش به طرف مقابل هست.
در مورد اینکه ایشون به شما علاقه مند شده و نمی تونه به هم خوردن نامزدی رو تحمل کنه!فکر نکنید،....خدای اون دختر هم بزرگه!خیلی بزرگتر از دنیای بزرگ شما....

دوست عزیز.ببخشید که رک میگم ولی شما تمایل و علاقه ای به ازدواج با این خانم ندارید.
دلیل هایی هم که آوردید بیشتر شبیه بهونه هست.بهونه هایی واسه توجیه وجدان خودتون و اطرافیان برای اتمام ماجرا.

بیشتر از این زندگی اون دختر رو خراب نکنید.

البته در بین حرفاتون دائم تاکیید دارید که عاقلانه انتخاب کردید. ولی (عذر میخوام )،به نظر من خیلی هم ناشیانه و غیر معقول و احساسی انتخاب کردید!

همین الان تموم شه بهتر از اینه که یه عمر با منت و دلخوری و پشیمونی زندگی کنید. البته تاوان این انتخاب اشتباه و سهل انگاریتون و بازی با احساسات یه شخص دیگه رو خواهید پرداخت.(نه مثل داستان های کلید اسرار!!) ولی به هر حال نتیجه طبیعی عملتون رو میبینید.این قانون جهان هست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tamas

دوست عزیز
اینکه می گید ایشون به شما توی اون مدت علاقه پیدا کردن که قصه است،مگه میشه توی یک مدت به قول شما کوتاه و بدون شناخت طرفین شناخت پیدا بشه،شاید این طور نشون میده نه اینکه احساس قلبیش باشه!
شما اگر هم ایشون رو با این مشخصات میشناختین و به قول خودتون دلیلی برای علاقه نداشتید دیگه برای چی جلو رفتین؟

---

شما درست جمله های من رو نخوندین

ایشون از قبل من رو می شناخت و از بچگی بهم علاقه داشت

خب یه بار که گفتم ...چون دیدم اکثر معیارهای منو برا ازدواج داره غیر از حس دوست داشتن و جذابیت ... منم گفتم این یکی رو بیخیال بشم و نکات مثبت وبرجسته ای که داره رو در نظر بگیرم ... که خیلی هم زیاد بودن

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین 1

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamid_m

می دونید یه مشکل بزرگ من ترک کردن اون هس ... واقعا نمی تونه قبول کنه و همین الانش هم منو همسر خودش میدونه ... نمی دونم چجور با شکستن دل اون کنار بیام اگه به این نتیجه برسم که راهمون اشتباه هست

---

آقا حمید اشتباه نکنید!ازدواج مساله ای نیست بخواید از رو ترحم و ترس دل شکستن ادامش بدید...
اگر با ایشون زندگی کنید و تو زندگی تون ایشون رو از حق طبیعی دوست داشته شدن توسط همسرش محروم کنید،اون موقع دلش خیلی بیشتر و بدتر ازالان می شکنه.....
مساله یک عمر زندگیه
سعی کنید منطقی تصمیم بگیرید !منطقی تصمیم گرفتن به این معنی نیست که احساسات و علاقه تون رو نادیده بگیرید..
منطقی تصمیم گرفتن یعنی تمام فاکتورهایی برای شروع یک زندگی موفق لازمه ،در نظر بگیرید...
که یکی از مهم ترین و اساسی ترین هاش حس علاقه و کشش به طرف مقابل هست.
در مورد اینکه ایشون به شما علاقه مند شده و نمی تونه به هم خوردن نامزدی رو تحمل کنه!فکر نکنید،....خدای اون دختر هم بزرگه!خیلی بزرگتر از دنیای بزرگ شما....

---

ببینید نازنین خانوم اخه من فکر کردم که شاید بشه این فاکتور احساسات رو بیخیال شد و با نکات مثبت دیگه سر به سرش کرد
من از بودن باهاش حس بدی ندارم و بهم خوش میگذره ... ولی ازش جدا بشم حتی مدت ها هم نبینمش دلم براش تنگ نمیشه ...توی تنهاییام بهش فکر نمیکنم ...بیشتر برام مثه یه دوست می مونه و اون حس علاقه که باید به جنس مخالف داشته باشم بهش ندارم

بنظر شما زندگی اینجوری غیر ممکنه و محکوم به شکست؟ یعنی نمیشه همسرت برات یه فرد عادی باشه و به زندگی ادامه داد؟

به چه دلیلی میگی به شما علاقه داشته اون هم از دوران بچگی؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

شما درست جمله های من رو نخوندین

ایشون از قبل من رو می شناخت و از بچگی بهم علاقه داشت

خب یه بار که گفتم ...چون دیدم اکثر معیارهای منو برا ازدواج داره غیر از حس دوست داشتن و جذابیت ... منم گفتم این یکی رو بیخیال بشم و نکات مثبت وبرجسته ای که داره رو در نظر بگیرم ... که خیلی هم زیاد بودن

---

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

معمولا هیچ پسر یا دختری از بودن با جنس مخالفش حس بدی نداره!
بنظر من احساسات واقعی وقتی شکل میگیره که طرف مقابلت همونی باشه که تو می خوای حالا از ظاهر گرفته تا سواد و رفتار و ...
اگه با این مشکلاتی که میگی نمی تونی اونی رو که می خوای درش ببینی پس بهتره ادامه ندی.اما من توصیه می کنم قبلش بشین معیارها و خواسته هات رو از همسر اینده ات روی یک کاغذ بنویس و با این فرد مقایسه کن ببین اگه تونستی نمره ی قابل قبولی بهش بدی باهاش ادامه بده و گرنه که اون رو بی خود به خودت وابسته نکن.توصیه می کنم حتما پیش یک مشاور هم بری چون احساس می کنم تکلیفت با خودت در انتخاب همسر مشخص نیست و بنظر می یاد در این سرگردانی خودت یک نفر دیگه رو هم قاطی کردی!

آقاي حميد با اين چيزهايي كه تعريف كردين. فكر كنم شما به محض اينكه پولدار بشين سراغ زني بريد كه براتون جذابيت داشته باشه. بنابراين به نظرم بهتره با سرنوشت اين خانم بازي نكنيد.:305:

برادر گرامی Hamid_m

فرمودید می خواهید عاقلانه انتخاب کنید...اما من در هیچ کجای صحبت هایتان منطق را ندیدم! کسی که منطق دارد

با خودش رو راست است! خودش را فریب نمی دهد! همانقدر که به فکر خوشبختی خود است برایش طرف مقابلش

اهمیت دارد! با کمال معذرت من اسم انتخاب شما را می گذارم انتخاب خودخواهانه اما چرا؟

به قول صحبت های دوستان ، عقل و احساس مکمل یکدیگر هستند نه مقابل هم!

شما به جامعه و دختران جامعه اعتمادی ندارید! از طرفی فرد مذکور نگاه و دنیایش با نگاه و دنیای شما متفاوت است!

دختری که شما انتخاب کرده اید دختر خوبی است اما به یک نکته بسیار دقت کنید : "هر خوبی مناسب ما نیست!"

برادر عزیز

از برآیند صحبت های شما این بر می آید که به 2 دلیل ایشان را برگزیده اید :

1- دختر خوبی است و نیاز به تحقیق ندارید و حوصله گشتن به دنبال فرد مناسب و مکمل خود را نیز از لحاظ روحی

ندارید!

2- دختر بساز و قانعی است و احیانا اهل اعتراض نیست!

شما از روی دلسوزی و ترحم و حس ترس از عواقب جدایی از ایشان و بهم زدن نامزدی در این رابطه مانده اید!

اما احساس شما به هیچ عنوان توجیه نشده! و مطمئن باشید اگر امروز این احساس توجیه نشود فردا روز شما را

به سمت سایر افرادی که شما را از لحاظ روحی بیشتر درک می کنند می کشاند و باعث می شود که زندگی

خوبی نداشته باشید و خدای نا کرده به طلاق منجر شود!

یکی از عوامل مهم ازدواج علاوه بر سایر فاکتور ها این است که دنیا و نگاه های زن و مرد به یکدیگر نزدیک باشد و

به قول معروف جهان بینی نزدیک بهم داشته باشند و اشتراکات فراوان آنها باعث شود که همیشه حرفی برای

زدن داشته باشند! اگر کمی دقت کنید در میابید که بهترین دوستان شما تفکراتی نزدیک به شما دارند ، از مصاحبت

با آنان لذت می برید و همواره دوست دارید با آنها صحبت کنید!

این مسئله ای نیست که بعدا بوجود بیاید! یعنی شما باید با این فرض که ایشان همینطورند با ایشان ازدواج کنید نه

به امید تغییر! از همه مهمتر احساسی در شما بوجود نیامده چون اشتراکی بین خودتان نمی بینید!

ایشان دختر خوبی هست اما این خوب اگر دنیای متفاوتی با شما داشته باشد مناسب شما نیست!

دخترهای زیادی هستند که هم دختران خوب و عفیفی هستند و هم اشتراکات زیادی با شما دارند...

به معنای کلمه "همسر" خوب فکر کنید! همسر یعنی هم سر و هم فکر...یعنی کسی که از لحاظ روحی و فکری به

شما بسیار نزدیک است...این همسر قرار است فردا فرزندان شما را تربیت کند و با شما در مسائل زندگی

همفکری کند! لطفا الان را فقط نبینید...وقتی را ببینید که وضع مالیتان بهتر شده و خلا روحی به دلیل عدم اشتراک

فکری در زندگی شما را به سمت خیانت و خطا می کشاند!

حتما نزد مشاور بروید و عاقلانه تر همراه با عقل و احساس همراه با هم تصمیم بگیرید!

اگر با عدم علاقه و بدون اشتراک تنها به دلیل احتیاجات فعلیتان با آن دختر ازدواج کنید بزرگترین ظلم را به ایشان

کرده اید...با خودتان رو راست باشید! سعی نکنید عقل و احساستان را توجیه کنید! بلکه با منطق واقعا ببینید که

آیا این فرد با شما هم فکر و از لحاظ روحی نزدیک است و بعد علاقه را همراه آن بگذارید! اگر

هر دو جواب مثبت بودند چون دختر نجیب و خوبی است پس ازدواج کاری عاقلانه است! وگرنه

باید خوب دقت کنید و تصمیم بگیرید!

حتما به این حرفها فکر کنید و حتما حتما به یک مشاور خوب مراجعه کنید...هم تنها هم با ایشان!

موفق باشید!

ممنون از همه دوستان
راستش من تصمیمم اونقد جدی بود که نامزد کردم ...ولی واقعا دودل شدم بعد مدتی ... چون دیدم نمی تونم به اندازه اون بهش محبت کنم و دست خودم نیس

ممنونم بهار خانوم ... راستش خودمم تصمیم گرفتم برم مشاور
هر چند زیاد اعتمادی به مشاور ها ندارم و کم پیش میاد باتجربه و خبره باشن ... ممکنه نظر شخصی خودشون رو بدن و ادم سرنوشتش رو با حرف یکی دیگه عوض کنه!
اونقدرم وقت ندارم که چندتا مشاور برم

سلام دوستان
تو این یک ماهه فک کردم و پیش مشاور هم رفتم و به این نیتجه رسیدم که متاسفانه باید قضیه رو تموم کنم .. چون هر چی حساب میکنم عواقبش ممکنه خیلی بدتر باشه ... و همین عدم علاقه و جذب شدن باعث میشه همش به نکات منفی فکر کنم

خدا رو شکر خودش هم داره منطقی تر به موضوع نگاه میکنه و میگه اول باید با خودت یک دل بشی و حتما بخوای وگرنه چندسال دیگه مشکلات بیشتر میشه ..هرچند حس میکنم خیلی ناراحته ولی واقعیت رو قبول کرده تا حدی

دیروز هم بردمش پیش مشاوری که قبلا باهاش صحبت کردم ... البته طوری که فکر کنه بار اوله اونو می بینم
خلاصه مشاور باهاش حرف زده بود و سعی کرده بود متقاعدش کنه که چه مشکلاتی می تونه بوجود بیاد
خلاصه توافق کرده بود که من مدتی فکر کنم و رابطه ای نداشته باشیم تا به نتیجه مشخصی برسیم
البته حس میکنم خودش امیدواره تو این مدت نظر من عوض بشه و یه دل بشم و برگردم
مشاور هم بهم کفت اگه نظرت همچنان منفی بود مستقیم بهش نگو و بگو من هنوز دودلم و بیارش پیش من تا باهاش صحبت کنم

من که بدون شک دیگه نظرم رو عوض نمیکنم ... فقط یه مساله هستش
بعد از برگشتن از مشاوره که باهاش صحبت کردم خودش میگفت عجله نکن و دو سه ماه فکر کن ... ولی نظر خودم اینه که یک ماهه موضوع رو مطرح کنم و کم کم جریان تمام شه

بنظرتون زمان بیشتری بزارم یا زودتر تمام کنم؟ البته قرار نیس تو این مدت رابطه ای داشته باشیم ولی فکر کنم زمان بیشتر بزارم اون اذیت میشه چون در هر صورت نظر من قطعی هستش

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamid_m

من که بدون شک دیگه نظرم رو عوض نمیکنم ... فقط یه مساله هستش
بعد از برگشتن از مشاوره که باهاش صحبت کردم خودش میگفت عجله نکن و دو سه ماه فکر کن ... ولی نظر خودم اینه که یک ماهه موضوع رو مطرح کنم و کم کم جریان تمام شه

بنظرتون زمان بیشتری بزارم یا زودتر تمام کنم؟ البته قرار نیس تو این مدت رابطه ای داشته باشیم ولی فکر کنم زمان بیشتر بزارم اون اذیت میشه چون در هر صورت نظر من قطعی هستش

---

دوست عزیز:72:

اگر هنوز تردید داری با مشاور ان دیگری مشورت کن.

اگر واقعا تصمیمت را گرفته ای لطفا دیگر وقت کشی نکن و ان دختر را بلا تکلیف و وابسته تر

نکن. امروز تمام کنی آسیب کمتری به آن دختر وارد می کنی تا فردا.

موفق باشی.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamid_m

من که بدون شک دیگه نظرم رو عوض نمیکنم ... فقط یه مساله هستش
بعد از برگشتن از مشاوره که باهاش صحبت کردم خودش میگفت عجله نکن و دو سه ماه فکر کن ... ولی نظر خودم اینه که یک ماهه موضوع رو مطرح کنم و کم کم جریان تمام شه

بنظرتون زمان بیشتری بزارم یا زودتر تمام کنم؟ البته قرار نیس تو این مدت رابطه ای داشته باشیم ولی فکر کنم زمان بیشتر بزارم اون اذیت میشه چون در هر صورت نظر من قطعی هستش

---

دوست عزیز:72:

اگر هنوز تردید داری با مشاور ان دیگری مشورت کن.

اگر واقعا تصمیمت را گرفته ای لطفا دیگر وقت کشی نکن و ان دختر را بلا تکلیف و وابسته تر

نکن. امروز تمام کنی آسیب کمتری به آن دختر وارد می کنی تا فردا.

موفق باشی.:72:

---

راستش تصمیم که قطعی هست و تردید ندارم

اخه خودش اصرار داره که فکر کنم ...اگه زود مطرح کنم بیشتر اسیب می بینه و فکر میکنه قصدم از مشاوره رفتن بهم زدن بوده
البته میگه دو سه ماه ... ولی تا اخر همین ماه دیگه مطرحش میکنم و میگم که دودلی من برطرف نشده و باز باید پیش مشاور بریم
کار سختیه ولی مجبورم پیش برم