سلام نمی دونم چه جوری بگم هیچ وقت فکر نمیکردم اینجوری درمونده و مستاصل بشم برادر 23 سالمو خیلی خیلی ناگهانی 22دی سال 90 از دست دادم هنوز باورم نمیشه مسلما نسبت به 2ماه پیش بهتر شدم و البته مطالعه اینترنتی هم کردم که چه جوری باهاش کنار بیام ولی راستش انگیزه من نسبت به همه چی از بین رفته حتی مذهب نسبت به هیچی گرایشی ندارم و دلم نمی خواد هیچ کسو ببینم من متاهلم و مشکلات زندگیمو با خوندن تو این سایت حل می شدن چون به نظرم اصلا مهم نبودن ولی الان از هیچی نمیتونم بگذرم یه جورایی تقریبا از همه بدم میاد من 30 سالم و یه بچه دارم که جدیدا نمیتونم کاراشو ببخشم و دوست دارم بزنمش به من بگین شما چه جوری با داغ کنار میاین ؟ برادرم خیلی شوخ و مهربون و دلسوز بود جای خالیش با تمام وجود حس میشه چیکار کنم ؟ چه جوری رفتنشو باور کنم ؟