نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستای عزیزم.
همیشه تو تالار میدیدم که خیلیا اداب گفتگو بلد نیستن از جمله خودم و کارشناسا راهنماییشون میکنن مخصوصا اقای sci
من تصمیم گرفتم تمام نقل قول ها ، مقالات و مطالبی که در این مورد هست را جمع آوری کنم.
اگر سئوالی هم بود لطفا در انجمن سئوالات مشاوره ای مطرح فرمایید
امیدوارم که برای هممون مفید باشه
این هم اولین پست در این مورد:
البته دوستان توجه کنید که این پست ها نقل قول هایی است در مورد مشکل یکی از عزیزان تالار که ممکنه به ان اشاره شده باشد.
شما نکات کلی رو یاد بگیرید .از مشکلات هم به عنوان یک مثال استفاده کنید.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط sci
ادامه صحبتهای آقای دانشمند در یک موقعیت:
نقل قول:
خب! مشكلش رو كه شناسايي كردي...عواطفش رو فهميدي! نمي خواد تو اونجا زياد تو جشن باشي... شرايط رو كنترل كن! ديگه نگو من مي خوام اينطور باشم و اون طور باشم... بهش بگو يه جوري بريم و زود برگرديم!
اين تكنيك وقتي يه زوج مي خواد زود به هدفش برسه خيلي خوب به كار مي آد: مي شي كاسه داغ تر از آش!
يعني به جاي اينكه موضع گيري كني و احساسش رو انكار كني... بدون اينكه حرفش رو تاييد كني باهاش از جانب خودت همراه مي شي و به حرفش اعتبار مي دي!
مثلا : آره منم زياد حوصله ندارم... وقتي احساس مي كنم به تو خوش نمي گذره، دوست ندارم اونجا باشم...
نتيجه: اون موضع گيري نمي كنه ديگه... و موضعش رو عملا رها مي كنه! بعدشم مي رويد و خوش مي گذرونيد و مي بينيد كه شما مي گي ربريم و نمي آد
امشبم ديگه نگو ديرمون شد بريم... بدو! دير مي كني !
عملا:
ذهن خواني نكنيد
موضعتون رو تغيير بدهيد از تقابل به همراهي
تفسير منفي نكنيد
و بدونيد مطابق قانون جذب، به هر چيزي فكر كنيد آن اتفاق خواهد افتاد!
نقل قول:
خواهر عزيزم،
توجه نكرديد فكر كنم، نگفتم كه شما تو جشن زياد نباشيد!! چرا نباشيد! اين درخواست شماست!
چند نكته:
= گفتم شما موضع گيري نكنيد. يعني نگيد آقا جون الا و بلا بايد بياي و سر ساعت بريم و ... اگر اونطور كه گفتم آداب گفتگو رو رعايت كنيد هيچ مشكلي پيش نخواهد اومد
= اگر در اين مواقع احساس مي كنيد همسرتون داره به نوعي لجبازي مي كنه و يا به سبب در خواست شما مقاومتي بچه گانه مي كنه! وارد چرخه تشديد نشويد... عملا اصرار نكنيد برنده ماجرا باشيد و اعتبار بخشي كنيد! در اين شرايط شما بي شك برنده نهايي خواهيد بود!!! جالب نيست؟؟
= گاهي لازمه وانمود كنيد كه هيچ اصراري نداريد تو اين جشن باشيد... حتي از عبارتي به اين شكل استفاده مي كنيد: هر وقت خواستي بيا!اما طوري بيا كه زياد دير نرسيم! نتيجه جالبه!!!سر موقع مياد!
= تفاسير منفي نكنيد و سعي كنيد شرايط رو درك كنيد... چرا وقتي گفت بيست دقيقه ديگه مي رسم تفسير كرديد و ذهن خواني كه مي خواد ناراحتتون كنه! شايد نمي خواسته معطل بشيد... دوستي رو مي شناسم كه اگر واقعا بيست دقيقه ديگه برسه مي گه 2 دقيقه ديگه اونجام! و هميشه كلي آدمها رو معطل مي كنه!
براي تمرين آداب گفتگو، هر شب بيست دقيقه تمرين كنيد. گفتگو كنيد... هم شنونده باشيد و هم گوينده
= نكات رو بخونيد و سعي كنيد هر بار اشكالات خودتون رو بگيريد!
= سه بار درخواست موثر كنيد و بگيد چه كار كرديد. از جملات "من "استفاده كنيد
= موضوعاتي رو انتخاب كنيد كه نه اختلاف نظر داريد و نه دچار تعارض هستيد و نه مهم هستند. مثل موضوعات كاري، وقايع روزمره، فيلم،
-- بعد از 5 بار گفتگو يك موضوع مهم، توجه كنيد نه موضوعي كه دچار تعارض هستيد و اختلاف نظر! موضوع مهم رو مطرح كنيد
= از شوهرتون 5 بار تشكر كنيد كه 2 بار آن با عبارت بهت افتخار مي كنم همراه باشه... شيوه تشكر حتما با جملات "من" باشه... احساس خيلي خوبي دارم وقتي...
هر بار نكات رو قبل از گفتگو بخون... كار مي بره تا همشون اجرايي بشن! اما تاكيد بيشتر روي مسائلي هست كه گفتگو رو تخريب مي كنند... اينها رو خيلي تاكيد مي كنم مراقب باشيد! مثل تشديد / بي اعتبار سازي/ تفاسير منفي
یک موقعیت دیگر از شمیم بهاری 2 و پاسخ اقای دانشمند:
نقل قول:
(يك شنبه ۱۹ تير ۱۳۹۰ ۱۰:۱۲ صبح)shamim_bahari2 نوشته است: جناب SCi سلام
من باید اعتراف کنم که از بکارگیری مهارت گفتگو میترسم،
دیشب، همه چیز خوب بود، آخر شب، که تقریبا 2صبح بود، بعد از تمیزکاری خونمون اومدیم تلویزیون و مبلها رو دوباره جمع کنیم و پارچه ها رو بکشیم روش (بخاطر بنایی شبا تلویزیونو راه میندازیم و آخر شب دوباره جابجا میکنیم برای کارای کارگرا)
داشتم یه جارو دستی میزدم آشغالها رو جمع کنم، هی گفت پات به سیم تلویزیون گیر نکنه، گفتم هواسم هست، یه دفعه اومد سیمو قطع کرد گفت اینطوری بهتره، من هیچی نگفتم، ایندفعه اومدم با خستگی زیادی که داشتم مبلو هول دادم یه دفعه گوشش به گوشه LCD رسید، هیچی نشد من یه مکثی کردم که با دقت مبلو ببرم کنار تا از کنار تلویزیون رد بشه، برگشت گفت دیدی داشت چی میشد، اومد مبلو بکشه اونطرف خیلی ناراحت شدم، گفتم اصلا خودت کارا رو انجام بده، با ناراحتی رفتم گرفتم خوابیدم
تو ذهنم جملاتو آماده کردم، که وقتی اومد بهش بگم مثلا تو خیلی مهربونی، خیلی خسته شدی امروز، اما وقتی یه جوری برخورد میکنی که توانائیهامو زیر سوال میبری خیلی ناراحت میشم
ولی هرکاری کردم نتونستم چیزی بگم، از جرو بحث و دلخوری و تیره شدن رابطه ترسیدم و هیچی نگفتم با وجودیکه خیلی بهم بر خورده بود
دیشب دستشو برید، داشت دست میکشید روی زیراندازمون، تیغو ندید، دستش برید
به خدا اگه سر من این بلا اومده بود، هی میگفت آخه چطور اینو ندیدی، خب اینا رو جمع کن که زیر دست و پات نباشه دستت زخمی بشه و ...، ولی من هیچی نگفتم به خدا فقط دنبال بستن زخمش بودم
میگم وقتی یه اتفاقی میفته، خود طرف به اندازه کافی ناراحت میشه دیگه نیازی نیست هی نمک رو زخمش بپاشی
یا بارها شده اومده یه کاری انجام بده، یه چیزی رو خراب کرده، یا حتی وسایل یا جهیزیه من آسیب دیده، خدا شاهده رومو میکنم اونور خودمو میزنم به متوجه نشدن، خودش میاد بهم میگه ببین این چی شد، منم میگم فدای سرت
حالا دیشب باد مبل گرفت به پر تلویزیون، اون برخوردو میکنه
نمیگه با خستگی و اینکه حالم خوب نبود، تا 2صبح پا به پاش بیدار موندم، در حالیکه من صبح 7 بیدار میشم ایشون تا 9 میتونه بخوابه
این کاراش خیلی آزارم میده، خیلی وقتا وقتی کوچکترین اتفاقی میفته همه چیزو میندازه گردنم، ولی حتی وقتی ماشینو به دیوار پارکینگ میزنه، با خنده ردش میکنم که نکنه غرورش جریحه دار بشه
نمیدونم دلخوریهامو چطوری بگم
شما گفتین اول تحسینش کنم بعد خیلی ساده حرفمو بزنم ، طبق فرمول شما دیشب باید بهش میگفتم وقتی بهم گفتی برو خودم مبلو جابجا میکنم، ناراحت شدم چون احساس کردم توانائیهامو زیر سوال میبری
درسته؟
نمیدونم جملمو درست انتخاب کرده بودم یا نه، ولی هرچی بود جرأت امتحانشو نداشتم
بهم بگین چکار کنم
مهارتهای قبلی با آزمون و خطا قابل اجرا و یادگیری بود، ولی گفتگو، میتونه باعث جنگی بشه که بخاطرش یه هفته قهر پیش بیاد
بگین چکار کنم؟ این ترسو چطوری از خودم دور کنم؟ استارت این مهارت از چه موضوعاتی باشه؟
پاسخ اقای sci:
نقل قول:
سلام خواهرم
خب تقریبا مطمئن بودم که بکارگیری آداب گفتگو برای شما مشکل است.
می دونید چرا؟ چون گفتگوی شما تا کنون passive, aggressive بوده یا منفعل پرخاشگر... که بر خلاف آنچه انتظار دارید موجب کاهش صمیمت می شه نه افزایش اون.. یعنی زمانی که شما کلامتون رو می خورید... یا به عبارتی روشن تر از ادامه گفتگو و بحث به خاطر حفظ آرامش در محیط زندگی و یا هر دلیل دیگه اجتناب می کنید روند منفعل رو پیش می گیرید... این روند ادامه پیدا می کنه و شما همه مشکلات رو تو خودتون می ریزید تا زمانیکه یکباره همه اون انفعال تبدیل به پرخاشگری می شه... ما به این می گیم چرخه گفتگوی منفی!
در وضعیت کنونی، شما نسبت به بیان افکار و احساسات خودتون و تمایلاتتون اجتناب می کنید... این روند در روابط زناشویی شما هم وارد می شه و عملا Foreplay یا پیش نوازی رو از دست می دهید... هر چند قصد و نیت شما از بابت این سکوت منفی نیست و بسیار مثبت هست!
با همین مثالی که زدید در مورد تلویزیون می شه فهمید که اگر به این روند ادامه دهید روند نزولی عزت نفس در شما تقویت می شه.. و این هدف ما نیست!
پس در روند گفتگو بدون هیچ ترسی از سرزنش شروع به صحبت کنید..
عرض کردم ابتدا برای تمرین از موضوعات ساده استفاده کنید و به موضوعاتی که دچار تعارض هستید نپردازید.
همدلی کنید و با صراحت و استفاده از جملات "من"، صحبت کنید.
ببینید، نوشتید: " اما وقتی یه جوری برخورد میکنی که توانائیهامو زیر سوال میبری خیلی ناراحت میشم"
این استفاده از جملات "تو" هست : طوری برخورد می کنی، توانائیهامو زیر سوال می بری!
چند تا نکته ظریف:
1. الگوی XYZ به ما می گه چطوری بگیم...
وقتی در موقعیت X، عمل Y رو انجام دادی، احساس Z رو داشتم. (ترتیب مهم نیست.. عملا باید جمله شما دارای این سه پارامتر باشه)
2. استفاده از جملات "من":
وقتی در زمان جابجایی مبل، گفتی دیدی داشت چی می شد! احساس کردم که شایدفکر می کنی نمی تونم بدون خطری برای تلویزیون مبل رو جابجا کنم...
دقت کنید: استفاده از جملات "تو" تقریبا هیچ تاثیری در مخاطب شما ایجاد نمی کند در صورتیکه استفاده از جملات " من " تماما تاثیر است
3. زمان اظهار:
به هیچ وجه زمان اظهار جملات شما، دقیقا بعد از انجام عمل نیست! وقتی رفتید تو تخت، دقیقا وقتی خسته اید! نه شما نای حرف زدن دارید و تمرکز و نه ایشون حوصله گوش دادن.. هیچ تاثیری نخواهد داشت.. ایشون هم مثل شما خسته از کار روزانه است ضمن اینکه مردها آستانه تحمل کمتری نسبت به زنها دارند... شما تفاوت یک مهمانی مردانه و زنانه رو ببینید... بعد از مهمانی مرد معتقد است که بگذار صبح جمع می کنیم! اما زن همه چیز رو شب جمع می کند! پس زنها آستانه تحمل بیشتری دارند... خب در چنین شرایطی اظهار ناراحتی شما هیچ تاثیری نخواهد داشت.. اون زمان رها می کنید و موقعیت رو کنترل می کنید! که کردید... آفرین بر شما! روز بعد... زمانیکه سر حاله! کیفش کوکه... اون موقع مطرح می کنید... پس نمی خورید! مطرح می کنید! ولی نه اون زمانی که اتفاق افتاده..
4. ابتدا همدلی می کنید : می دونم خیلی وسائل زندگی برات مهمه و سعی می کنی از اونها مراقبت کنی.. من هم این احساس رو مثل تو دارم و سعی خودم رو همواره می کنم
مثالی هم بزنید.. عملا پل ذهنی می زنید به نوع ذهنیت شوهرتون...
5. درخواستتون رو بصورت واضح بطوری که قبلا گفتیم بیان می کنید. بدون قضاوت! بدون توصیف بیش از حد! از قضاوت در مورد طرف مقابل به شدت بپرهیزید! تو به من اعتماد نداری! تو فکر می کنی نمی تونم! اینا ذهن خوانی و قضاوت هست!
6. مکان هم خیلی مهمه... این درخواست در خلوت باید عنوان بشه!
7. اصلا نترسید... اگر این مواردی رو که گفتم رعایت کنید هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
8. به هیچ وجه روند افزایش عزت نفس شما، متناسب با پرخاشگری نخواهد بود...
9. در گفتگو اعتبار سازی کنید و از بی اعتبار کردن مخاطبتون، ( کاری که در مثال کردید)، تشدید و تفاسیر منفی، بی شک اجتناب کنید
10. موقعیت رو کنترل نمی کنید! در حالیکه می دونید و پیش بینی احساسی شما می گه که خانوم! الان اگر کاری کنید که خستگی شما دو نفر در بره بهتره! یعنی چی:
نوشته اید:
"دیشب، همه چیز خوب بود، آخر شب، که تقریبا 2صبح بود، بعد از تمیزکاری خونمون اومدیم تلویزیون و مبلها رو دوباره جمع کنیم و پارچه ها رو بکشیم روش
داشتم یه جارو دستی میزدم آشغالها رو جمع کنم..."
این یعنی اینکه شما کنترل موقعیت نکردید... ساعت 2 صبح... بعد از تمیز کاری!
این یعنی انبار باروت... یعنی شوهر شما آماده است برای گیر دادن! شروع می کنه به گیر دادن... اول سیم تلویزیون...(شما موقعیت رو کنترل نمی کنید) می اد سیم رو در میاره ( شما هنوز چیزی رو کنترل نمی کنید) در صورتیکه در این شرایط دعوت به چای، دعوت به استراحتی کوتاه، یه شوخی، یه خنده، یه بوسه عاشقانه، یه بغل محکم، تعریف یک موضوع و یا با هر کار دیگه ای موقعیت رو کنترل می کنید! وقتی موقعیت کنترل شد، تفکر شوهر شما عوض می شه... تفسیر اون تفکر می شه احساسات شوهرتون!
این مثالی بود از موضوعی که قبلا تحت عنوان کنترل موقعیت صحبت کرده بودیم...
11. تفاسیر منفی از موقعیت می کنید... کی گفته به شما اطمینان نداره!؟ کی به شما اعتماد نداره؟
تکلیف شما این خواهد بود که:
- کما فی السابق بدون ترس، تردید، اجتناب، در مورد مسائل روزمره صرفا ( نه مسائلی که مشکل ایجاد می کنند) تمرین گفتگو کنید
- تو 50 درصد مواقع، سعی می کنی حرفت رو نخوری و بزنی! با قواعدی که گفتیم!
- یک درخواست صریح از شوهرتون با قواعد گفته شده بکنید و نتیجه رو بنویسید
- از چی می ترسی؟!
- به وضعیت جسمی خودت توجه ویژه تری داشته باش
پستی دیگر از آقای sci:
نقل قول:
بهتر نبود اينطوري مي گفتي: بذار كارم تموم شه ميام بهت مي گم! ( نه اينكه از تو آشپزخونه باهاش حرف بزني! هرگز اين كار رو نكن! تو مهارت گفتگو بهت خواهم گفت! موضوع برنامه فردا، موضوع مهم به شمار مي ره! بايد در وضعيت متناسب گفتگو كنيد.. اين وضعيت مناسب گاهي اونقدر به هم نزديكيد كه دست هم رو مي گيريد ) بعدش: برنامه فردا ساعت 7 شروع مي شه تا 10، به نظرت كي بريم بهتره؟ من احساس مي كنم طوري بريم كه با توجه به ترافيك و مسافت، زياد دير نرسيم! خب مطمئنا ايشون پيشنهاد مي ده و به توافق مي رسيد! با مهارت گفتگو كه آخر اين جلسه مي نويسم شما وضعيت رو به خوبي و خوشي كنترل مي كنيد.
ويه اشتباه كوچيك ديگه اونكه فكر تلافي! اصلا شدني نيست!
موقعیتی دیگر:
shamim_ bahari2:
نقل قول:
فرداشب عروسی فامیلاشونه، من دوروز پیش شنیدم، از رفتار و حرفاش مطمئنم با خانوادش در ارتباطه و برای عروسی برنامه ریزی کردن، شبی چند بار بهش میگم چه خبر؟ میگه هیچی، منم اصلا حرف عروسی رو نمیزنم، خیلی بی تفاوت، حالا که قراره چیزی ندونم، پس کاریم نمیکنم، خیلی سخته ولی دارم تحمل میکنم
دوشبه داریم میریم مثلا ورزش، اولا که همش به گشتن دنبال پارک خلوت میگذره، درصورتیکه به نظرم ورزش کردنمون مهمتر از موقعیت پارکه ولی هیچی نمیگم، دیشب رفتیم تو پارک داریم دنبال جا میگردیم، یه زن و شوهر داشتن بدمینتون بازی میکردن، ما هم دوشبه داریم بازی میکنیم، جلوی اونا بلند برگشته میگه ببین چه قشنگ بازی میکنن یاد بگیر، اصلا توپشون زمین نمیخوره، یکی دوبار گفت، منم لجم دراومد برگشتم گفتم خانومه خوب بازی میکنه مال اینه که یارش بازی بلده، دیگه هیچی نگفت
منم ادامه ندادم و رفتیم یه چرخی زدیم، اومیدم بازی کنیم ،وسطش میگه بریم شام بخوریم، رفتیم شام بخوریم، وسطش میگه جمع کن بریم خونه سریال شروع شده
میگم اینطوری فقط استرسمون میره بالا، یا ورزش یا سریال، کدوم مهمتره؟ البته با خنده و شوخی
دیگه اومدیم خونه یه کم سریال و یه کم صحبت و ....، طاقت نیاوردم، بهش گفتم امشب دلمو شکستیا، گفت چرا؟ گفتم تو پارک بهم گفتی بازی بلد نیستی، گفت نه، گفتم بازی بلد نیستیـــــــــم، یه کم نگاش کردم گفت آره گفتم بازی بلد نیستی ،نه بابا هردومون مثل هم بلدیم و ...
خب منم میدونم هردومون تو یه سطحیم، ولی آیا خوشش میاد جلوی چند نفر بگم نگاه کن فلانی رانندگیش خوبه، یاد بگیر؟ به خدا رانندگی رو با من یاد گرفت، هرجا اشتباه کرد ازش حمایت کردم، اینقدر بهش اعتماد به نفس دادم که الآن خوب رانندگی رو یاد گرفته درصورتیکه میدونم اگه بشینم پشت فرمون اینقدر تذکر میده که کلا اعتماد به نفسم از بین بره
دیشب اومد شارژر مسیریابمونو بهش وصل کنه، لای فرمون گیر کرده بود به زور درش آورد من همش میخواستم بهش بگم خش نندازه، هیچی نگفتم، درصورتیکه میدونم اگه من بودم میگفت فرمونو داغون کردی، بعد اومدم در ماشینو محکم ببندم چون لامپ داخل ماشین روشن بود، یه کم محکم بستم میگه: مگه در حیاطه؟ آروم ببند
بازم هیچی نگفتم
شاید چیزای کوچیکی باشه، ولی همینا باعث شد دیشب اصلا از تفریح و ورزشمون لذت نبرم، انگار نه انگار که رفتیم خوش بگذرونیم
حالا میبینی، حتی تو صلح و آرامش هم باید یه چیزایی رو تحمل کنم ، البته در مورد خانوادش و حرف نزدنش و بی خبریم، کاملا بی خیال شدم، اگرنه اونا خودشون کلی اعصاب خورد کن هستند
نمیدونم
جواب اقای sci:
نقل قول:
خواهرم،
قضاوت نكن... هيچ بحراني در كار نيست!
هيچ تكراري...
چند نكته رو بگم:
- آفرين! چقدر خوب كه با هم مي ريد پارك براي ورزش... سعي كنيد برنامه ريزي كنيد تا اين موقعيت با موقعيتهاي ديگه اي كه براي شما مهمه ، تداخل نكنه!
- بايد يه خورده مهارتهاي گفتگو و جملات "من" رو روش كار كنيم.. در مورد مهرات گفتگو نگران نباش... نترس و تمرين كن! ببين چند مورد رو مي گم:
- كم كم رفتار جرات مندانه رو تو شما تقويت مي كنيم
- در مرود عروسي تو موقعيت خوبي قرار داري... فقط اگر تا حدودي در جريان هستي، بهش بگو: اگر قرار بود بريم عروسي و برنامه خاصي داشتي، به من هم بگو، تا بتونم برنامه ريزي بهتري داشته باشم! (همين كافيه)
- رفتار شما در پارك و كنترل موقعيت بسيار خوب بود...زماني هم كه درخواستت رو گفتي فكر كنم زمان مناسبي بود! اما كامل نبود/ از جملات "من" استفاده نكردي!
از جملات "تو" استفاده كردي... كم تاثيره! : دلم رو شكستيا!! (نه معلومه كجا، نه معلومه كي؟ نه معلومه... اصلا چرا بايد ادم اينجوري حرف بزنه؟؟!
جمله "من" : وقتي تو پارك (موقعيت X) بهم گفتي بازي بلد نيستي، (عمل Y)، احساس خوبي نداشتم! Z يا دلم شكست!
و وقتي توضيح مي ده براي شما، تمام مي شه بحث...
- در مورد كارهايي كه مي خواين بكنين برنامه ريزي كنين ...زمان بندي كنين و به برنامه هاتون رو نمر بديد! خيلي بازي جالبيه...
اما يه مهارتي كه بايد ياد بگيري و اين دفعه با شوهرت تمرين كني:
روش حل مساله
-شما معمولا مسائلي بصورت شخصي يا دونفري داريد كه بايد حل كنيد... فورا تصميم مي گيريد! و گاها خراب هم مي شه...
براي حل مساله چي كار كنيم:
1. مساله رو بصورت روشني طرح مي كنيم ... هر چي كه مي خواد باشه و هر طور دلمون خواست
مثال: با پارك رفتن مشكل داريم!
2. مساله رو از حالت كلي محدود مي كنيم/ مثلا شما با پارك رفتن وقتي همه چيز خوبه كه مشكل نداريد...
مثال: با پارك رفتن زمانهايي كه تداخل مي كنند با كارهاي ديگه، مشكل داريم!
.. : با پارك رفتن در زمان پخش سريال ...، مشكل داريم
.. : بايد زمان پارك رفتن رو طوري اصلاح كنيم كه با سريال ... تداخل نداشته باشه!
مي بيني كه همينطوري صورت مسئله رو ساده تر و محدود تر مي كنيم..تا به يك صورت مسئله صحيح برسيم
3. مرحله بارش ذهني يا طوفان ذهني...
در اين مرحله هر راه حلي بلد بوديم و به فكرمون رسيد مي نويسيم... هر چيزي كه فكر كرديم
مثال: مي تونيم پارك نريم... / مي تونيم آخر شب بريم/ مي تونيم زود بريم و برگرديم/ و ...
4. براي هر راه حلي كه نوشتيم محاسن و معايب رو مي نويسيم...
مثال:
راه حل 1 : مي تونيم پارك نريم:
محاسن: مشكلي پيش نمي آد/
معياب: به هدفمون نمي رسيم /
راه حل 3 : كه مي تونيم زود بريم و بر گرديم:
محاسن: به هدفمون كه ورزش كردنه مي رسيم/ سريال رو مي بينيم
معايب: امكان داره دير برسيم/ استرس برگشتن اذيت مي كنه/ خوش نمي گذره/
5. مرحله امتياز دهي
براي هر راه حل 10 امتياز در ابتدا در نظر مي گيريم
براي هر عيب 2 تا 3 امتياز كم مي كنيم
اگر در معايب هدفمون تامين نشد 10 امتياز كم مي كنيم و عملا راه حل حذف مي شه
6. راه حلي رو انتخاب مي كنيم كه بيشترين امتياز رو داره...
پس بجاي اينكه تصميم عجولانه بگيريم و هيجاني يه فكري كنيم و انجام بديم... بهترين راه حل رو مساله مدار، نه هيجان مدار حل مي كنيم...
- كاري كه شما انجام مي ديد، تمرين حل مساله حداقل 3 مساله به اين شيوه است... با هم!
- تمرين تنفس رو به شوهرتون آموزش مي دهيد
توضیح اجتناب به عنوان یکی از عوامل مخرب گفتگو:
نقل قول:
نوشته اصلی توسط sci
اعتبارسازی یکی از عوامل گفتگوی موثر:
نقل قول:
نوشته اصلی توسط گلنوش67
نقل قول:
نوشته اصلی توسط گلنوش67
نقل قول:
نوشته اصلی توسط sci
نقل قول:
نوشته اصلی توسط sci
[b]نقل قول:
نوشته اصلی توسط sci
ادامه توضیحات اعتبار سازی:
[b]نقل قول:
نوشته اصلی توسط sci
آداب گفتگو با همسر
قانون شماره 1- با همسر خود هماهنگ شويد:
زن و شوهر براي اين که بتوانند با يکديگر ارتباط سازنده برقرار کنند، بايد در مسير صحبت يکديگر قرار گيرند، زيرا در بسياري از مواقع زن و شوهر با آن که درباره موضوع واحدي صحبت مي کنند اما روش صحبت آنها به قدري متفاوت است که نمي تواند با هم هماهنگ شوند. ممکن است زن يا شوهر قصد تسکين ناراحتي همسر خود راداشته باشد، اما بر شدت ناراحتي او بيفزايد. متاسفانه بسياري از زوج ها در مخابره افکار و احساسات خود به يکديگر با دشواري روبه رو هستند. بعضي افراد خواسته هاي شان را چنان طرح مي کنند که به درک طرف مقابل منجر نمي شود؛ عقايد خود را مبهم طرح مي کنند، از طرح موضوع اصلي طفره مي روند، بحث را به حاشيه مي کشانند و با اين حال خيال مي کنند که همسرشان موضوع را دقيقاً و آن طور که هست درک مي کند يکي بيش از حد وارد جزييات مي شود و ديگري به قدري در کلمات صرفه جويي مي کند که کلامش تفهيم نمي شود و هر دو بر اين باورند که به تفاهم ميان خود کمک مي کنند.
گاه به نظر مي رسد که زن و شوهر اصلاً به دو زبان متفاوت حرف مي زنند. در اين شرايط هرگز عجيب نيست که زن و شوهر هر دو ناراحت شوند، زيرا هر کدام بي خبر از تفسير خويش، ديگري را به ديرفهمي و سرسختي متهم مي کند.
توجه داشته باشيد که همسر شما با گفتگوي خود، گاهي فقط به حمايت شما و گاهي نيز به راهنمايي هاي عملي شما نياز دارد. پس بايد نسبت به اشاره ها و احساسات همسرتان حساس باشيد تا راه هاي مناسب ارتباط با همسرتان را پيدا کنيد.
قانون شماره 2- با علاقه گوش بدهيد.
گاهي اوقات زن شکايت مي کند که شوهرش به حرف هاي او گوش نمي دهد و حال آن که شوهر در مقام اعتراض مدعي است که همه حرف هاي او را شنيده است. بررسي هاي به عمل آمده نشان مي دهد که در اين زمينه اختلاف جنسي مشهودي وجود دارد. زن ها هنگام گوش کردن با ابراز کلماتي نظير «آره» «عجيب» و تکان دادن سر، به گوينده مي فهمانند که به حرف هاي او گوش مي دهند و حال که آن که مردها هنگام گوش دادن بيشتر سکوت مي کنند.
گاه شما فراموش مي کنيد که گفتگو مبادله اطلاعات و نقطه نظر هاست. صحبت کردن و جواب نگرفتن در حکم صحبت و جواب نگرفتن در حکم صحبت با ديوار است.اگر شما هنگام گوش دادن سکوت اختيار مي کنيد، احتمالاً مي توانيد به اشاره کردن و تکان دادن سر عادت کنيد و نشان دهيد که به راستي گوش مي دهيد و همسرتان را از ترديد بيرون آوريد.
قانون شماره 3- از قطع صحبت اجتناب کنيد:
قطع صحبت براي کسي که اين کار را مي کند احتمالاً طبيعي به نظر مي رسد، اما ممکن است در کسي که صحبت او قطع مي شود ايجاد نارضايتي و افکار منفي کند «او به حرف هايم گوش نمي دهد، تنها مي خواهد خودش حرف بزند.»
قطع صحبت هم مانند ساير عادات ممکن است بخشي از طرز مکالمه اشخاص باشد و برخلاف برداشت احتمالي کسي که صحبتش قطع مي شود، ارتباطي با خودمحوري و مخالفت و غيره ندارد. در اينجا نيز زن و مرد رفتار متفاوتي نشان مي دهند مردها بيش از زن ها صحبت را قطع مي کنند، اما قطع صحبت آنها مشمول زن ها نيست، يعني با مردهاي ديگر هم که صحبت مي کنند همين سياست را دارند. بنابراين زني که براي قطع صحبت از سوي همسرش دلايل منفي مي تراشد، بايد به خاطر داشته باشد که اين رفتار ممکن است مربوط به طرز صحبت او باشد. اما با اين حال کسي که صحبت را قطع مي کند بايد به انتظار پايان صحبت بماند و صبر کند. ممکن است مردي با تاني و با جملاتي فاصله دار و حرف بزند و زنش که حاضر جواب و بي قرار است، مرتب به ميان صحبت او پريده، رشته کلام را قطع کند. در اين شرايط ممکن است مرد عصباني شود و زن را مورد انتقاد قرار دهد، غافل از اين که رفتار خانم او دلايل عميق تري دارد.
مردها در مقايسه با زن ها اغلب خويشتن نگري کمتري دارند و احتمالاً به قدر زن ها از احساسات خود، آگاه نيستند. مردي که به احساسات خانمش توجه مي کند، نسبت به احساسات خودش هم حساس مي شود.
قانون شماره 4- ماهرانه سوال کنيد:
سوال مي تواند آغازگر صحبت و ادامه آن و در نهايت اسباب توقف و ناتمام ماندن آن شود. بعضي ها طبيعتاً کم حرف هستند. در برخورد با اين اشخاص بايد زمينه صحبت را فراهم نمود. گاه يک سوال دقيق و حساب شده مي تواند به گونه اي اعجاب انگيز همسر شما را به صحبت تشويق کند. اما يک پرسش نابهنگام، طعنه آميز يا بي تناسب مي تواند از ادامه صحبت جلوگيري کند. در برخي از مواقع، لحن عتاب انگيز يا پرخاشگرانه سوالات مساله ساز مي شود: «چرا ديشب دير آمدي؟» «چرا اين همه به خودت رسيدي؟»
در بسياري از موارد سوالاتي که با «چرا» شروع مي شوند توليد اشکال مي کنند. علتش اين است که اين قبيل سوالات اغلب مخاطب را در موضع دفاعي قرار مي دهد، با آن که ممکن است سوال کننده صرفاً براي کسب اطلاع سوال کرده و منظور ديگري هم نداشته باشد. استفاده از کلمه «چرا» در شروع يک جمله سوالي احتمالاً شماتت ها و خطاب هاي پدر و مادر در دوران کودکي را تداعي مي کند. از آن گذشته سوالاتي که با «چرا» شروع مي شوند، اغلب بي اعتمادي يا حتي سوء ظن را تداعي مي کند. مي توان براي اجتناب از اين مشکل، سوالات را به شکل ديگري مطرح کرد. مثلاً به جاي «چرا دير کردي؟» مي توان پرسيد: «مشکلي پيش آمده که دير به منزل برگشتي؟» در اين صورت همسرتان از اين که شما نگران هستيد يا دوست داريد در جريان مشکلات او قرار بگيريد، خوشحال خواهد شد.
قانون شماره 5- سياست و نزاکت به خرج دهيد:
شايد در ظاهر، رعايت اين قانون در روابط زناشويي عجيب به نظر برسد، اما در عمل، هر کس حساسيت هايي دارد و حتي نزديک ترين اشخاص ممکن است احساسات ما را جريحه دار کنند. برخي از اشخاص نسبت به وضع ظاهر خود حساس هستند و بعضي ديگر به طرز صحبت خود با ساير اعضاي خانواده حساسيت دارند. اگر با همسر خود صحبت مي کنيد، از توهين، تهمت و سرزنش بپرهيزيد. از زدن برچسب مانند «شلخته»، «خودخواه» «بي ملاحظه» «لجباز» و غيره خودداري کنيد. اين برچسب ها با ايجاد تکدر خاطر، فضاي حاکم بر گفتگوي شما را تيره مي کند. از مطلق گويي و استفاده از کلماتي مانند «هرگز» يا «هميشه» خودداري کنيد. اين واژه ها معمولاً اشتباه هستند چون به ندرت همسري پيدا مي شود که «هرگز» کارش را درست انجام ندهد يا «هميشه» در انجام کاري کوتاهي کند.
چند توصيه مهم:
* حرف تان را بزنيد و از انتقاد خودداري کنيد، مثلاً به جاي اين که بگوييد: «تو هرگز به من کمک نمي کني»، بگوييد: «اگر در شستن ظرف ها به من کمک کني، بسيار ممنون مي شوم.»
* ذهن خواني نکنيد.احتمال اين که ذهن خواني اشتباه باشد، زياد است و در نتيجه زمينه عصبانيت همسرتان را فراهم مي سازيد. اگر فکر مي کنيد که همسرتان از شما دلگير مي باشد، بهتر است به او بگوييد: «احساس مي کنم از من دلگير هستي» تا او براي شما توضيح دهد.
* در صحبت با همسر خود، کلمات را با سياست و با رعايت همه جوانب ادا کنيد. سعي کنيد لحن خوشايندي داشته باشيد اگر خواستيد، مي توانيد ياد صحبت هاي مودبانه روزگار قبل از ازدواج بيفتيد. استفاده از اين طرز صحبت در مناسبات زناشويي، به خصوص اگر در برخورد با همسر خود لحن انتقادآميز داريد، مناسب تر است.
اگر شنونده صحبت هاي همسرتان هستيد، اين اصول را رعايت کنيد:
* زمينه هاي توافق را پيدا کنيد. ببينيد با کدام يک از نکات مورد اشاره همسرتان موافق هستيد، تا در نقش مخالف او ظاهر نشويد: «بله، قبول دارم که اخيراً سرم خيلي شلوغ بوده است.»
* مضامين منفي صحبت هاي همسرتان را نشنيده بگيريد. بعيد نيست که همسر شما در حالت دلخوري يا عصبانيت، در بيان مساله مبالغه کند. به علت عصبانيت توجه کنيد و انتقادها و سرزنش ها را ناديده بگيريد.
* مطمئن شويد که منظور همسرتان را درک کرده ايد، در غير اين صورت از او سوال کنيد مثلاً: «فکر مي کنم منظور تو اين است که حاضر نيستي دخالت هاي مادرم را تحمل کني. درست است؟»
* از گفتن «متاسفم» ترسي به دل راه ندهيد. روابط زناشويي ايجاب مي کند که اگر خواسته و ناخواسته اسباب تکدرخاطر همسرتان را فراهم کرده ايد، در مقام پوزش برآييد و تاسف خود را به او اطلاع دهيد.
منبع:سایت راسخون
http://www.hamdardi.net/imgup/32102/...d9fa635473.jpg
کتابی به نام مهارت گفتگوی همسران ، تالیف زهره شیری پیدا کردم برایتان لینک کتاب را میگذارم
برای دانلود به این لینک بروید .
دانلود کتاب
امیدوارم استفاده کنید و برایتان مفید باشد.
یه سوال داشتم؛
در روش xyz؛ وقتی رفتار یا عمل فردی، احساس نفرت رو درت بوجود اورد، باید بهش بگی؟
"وقتی در موقعیت x، عمل y رو انجام دادی، ازت متنفر شدم."
فکر می کنم بیان این احساس درست نباشه، ولی حملش در سینه هم در واقع میشه همون حالت منفعل پرخاشگر.
اگه احساس فوق رو نباید به زبون اورد، بجاش چی باید گفت؟!
************************************
یه سوا دیگه هم دارم؛
وقتی شدت خشم و عصبانیت و نفرتت از یه عمل فردی به شدت زیاده، طوری که می دونی نمی تونی لحن صدات رو رو یا زبان غیرکلامیت رو از ابراز این احساساتت، کنترل کنی، چطور باید گفتگو کرد.
یا اینکه نمی تونی قسمت اول که همدلی است رو قادر به بیانش نیستی. اونقدر نفرت و خشم از طرف وجودت رو گرفته که نمی تونی یه جمله تایید کننده بهش بگی یا اصلا به ذهنت نمیاد!
گاهی برام پیش اومده که گذشت زمان نه تنها احساس خشم و نفرتم رو کاهش نداده، بلکه تشدید هم کرده.
از طرفی می دونی طرف مقابلت هم فرد منفعل پرخاشگره؛ یعنی از اون دسته افرادیه که حرفش رو نمی زنه، آداب گفتگو اون هم بلد نیست.
می دونی دنبال یه جرقه است که حالت منفعل بودنش رو تبدیل به پرخاش کنه!
خوب در این حالت هردو طرف احساسات منفی هم رو بواسطه گفتگو تشدید می کنند و کار به مشاجره خواهد کشید.
در ایگونه موارد راه حل چیست؟
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط blue sky
اول اينكه تشكر مي كنم از گلنوش عزيز و عذر خواهي مي كنم به خاطر اينكه دير پاسخ مي گم
اول بذاريد ببينيم تنفر چيست؟
نفرت يا احساس تنفر زماني رخ مي دهد كه انسان خشم هاي خود را از شخصي يا جرياني فرو خورده و در خود انباشته سازد... خب پس نفرت نوعي انفجار خشم است و شيوه اي از پرخاشگري است، و از طرف ديگر عدم ابراز آنچه موجب ناراحتي شما شده است نوعي انفعال بشمار مي رود. بنابراين خود نفرت با رفتار جرات مندانه و اداب گفتگو در تضاد است!
اگر شخصي رفتاري جرات مندانه داشته باشد بي شك خشمهاي فروخورده اش تا حدي نخواهد بود كه موجب تنفر از كسي شود... و الگويي كه در بالا مثال زديد هم قسمتي از آداب گفتگو در باب رفتار جرات مندانه است
ضمن اينكه قسمتي از جواب شما در بخش اول هستنقل قول:
نوشته اصلی توسط blue sky
در چنين مواردي به هيچ وجه، به هيچ وجه، به هيچ وجه وارد گفتگو نشويد!
اما اين نكته رو بدونيد كه گذشت زمان هيچ كاري براي كاهش شدت خشم شما نخواهد كرد مگر اينكه شما با تمرينات مراقبت از خودتون، ابتدا خودتون رو اروم كنيد، با مراقبه هايي نظير مراقبه شفقت، طرف مقابلتون رو ببخشيد و سپس با قلبي آرام و دور از هيجانات عاطفي،گفتگو كنيد
بي شك در چنين مواردي گفتگو رو بايد طراحي كنيد
با تشكر از كارشناس عزيز كه زيبا جواب فرمودند و همچنين از گلنوش عزيز كه اين تايپيك زيبا را راه اندازي كردند ...
منم در تائيد نكات sci عزيز نكته اي عرض كنم :
نقل قول:
نوشته اصلی توسط blue sky