چگونگی برخورد با مشاور حضوری و گرفتن بهترین تصمیم در نهایت

سلام من مشکل دارم تو راهنمایی گرفتن از مشاور
احساس میکنم مفید نیستن
وآدمهایی هستن که پول زیادی میگیرن و
فقطم حرفاتو میشنون

با توجه به چیزهایی که یاد گرفتم
گفتم شاید تفکرم غلطه
و فکر کردم کمک بگیرم که چطور میتونم استفاده درست کنم از مشاور
چه سوالاتی ازش بپرسم؟؟ چطور جلسه مشاوره رو مدیریت کنم که بهترین استفاده رو ببرم؟؟

تا حالا هر چی مشاور رفتم و دکتر و اینا یا آشنا بودن یا برای کار دیگه ای رفته بودم
یا در حد ویزیتشون واقعا راهنمایی کردن و مفید بودن
مثلا برای خواب دکتره اعصاب و روان در کمتر از 10 دقیقه حرفایی زد که کاملا تنظیم شد خوابم
و البته برام یه قرصم نوشت که اصلا دیگه لازم نشد بخورمش(ویزیتشم اصلا مهم نیس چون مفید بود)


من الان یه مشاوری و یک جلسه اس که رفتم (25 ویزیتش برای نیم ساعت)
میخوام ادامه بدم و حداقل 6 جلسه برم پیشش
اما همش من حرف میزنم و همش ازم سوال میپرسه
میگه من باید از تو ذهنیت داشته باشم
راهنمایی خاصی به نظرم نمیکنه
حالا تصمیم گرفتم یه چند جلسه دیگه برم اگه جواب نگرفتم برم پیش یه دکترای روانپزشکی
که احتمالا میشه بعد از عید (اصرار مامانمه برم پیش این)
اما این ویزیتش 60 تومنه ... آیا آدمی که ویزیتش بیشتره بهتره؟؟؟
یعنی یه آدم با مشکلات معمولی به روانپزشک احتیاج دارم یا روانشناس کفایت میکنه؟
و دلم نمیخواد فقط برای حرف زدن ازم پول گرفته شه

خوب راستش وقتی از من میپرسه مشکلت چیه من چی بگو؟؟؟
کم صبرم کم طاقتم ؟؟
آخه من فقط مطرح کردم که میخوام روابطم با نامزدم و زندگیم بهتر شه
فکر کنم نمیدونم مشکل کجاس یعنی من فکر میکنم مشکلی نیس!!!
اما چون همه گفتن برو مشاور حضوری رفتم

مثلا من بش گفتم بم گفتن تو کمال گرای یو پرخاشگری و فلانی و طلاق میگیری(خدای نکرده زبونم لال)
هیچی نگفت فقط چند تا سوال دیگه پرسید !!!
کلا راهکار نمیده و من احساس میکنم و پول و از همه مهمتر وقت و اعصابمو دارم هدر میدم



:72:خوب میدونم کم صبرم اما خوب دیگه !!! اولین باره 25 تومن داردم به یه نفر فقط حرفامو گوش داده!!!و هیچی نگفته!!!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

خوب حداقلش اینه که پیشرفت کردم و
قبلا هر 30 ثانیه صفحه ها رو رفرش میکردم ببینم کسی جواب داده و چند تا بازدید داشته و فلان و اینا الان شده هر 5 دقیقه !!!
قبل از هر بازدید توقع جواب داشتم و اگه میدیدم بازدید زیاده و جواب نه ناراحت و شاکی و عصبانی میدم الان لبخند میزنم به افکار قبلیم

:43:دوست دارم خودم :46:
http://www.charbagh.com/public/music_song/a4/ef/03/3e8b8_d04e.mp3?c=7b8a

سلام fa mo گرامي

شما خدشبختانه مشكل حادي نداريد كه به فكر روانپزشك هستين اينطور كه معلومه شما به دنبال بهبود رابطه تون با نامزدتون هستيد پس مراجعه به روانشناس كافيه.

همينطور كه خودتون اشاره كرديد شما كمي عجول هستيد و دوست داريد كه زودتر به نتيجه دلخواه برسيد در صورتي كه روانشناس مثل هر پزشكي كه بايد ابتدا شرح حالي از بيمارش داشته باشه، نياز به دانستن فضاي كلي ذهن ما دارند و معمولا جلسات اول و دوم بيشتر ما گوينده هستيم تا شنونده. پس اول بايد اين فرصت رو به روان شناسمون بديم تا با ذهن و افكار ما آشنا بشه تا بتونه تحليل هايي رو از ما داشته باشه.

و بعد اينكه شما هم با يك پيش داوري به روانشناس مراجعه مي كنيد و مدام در ذهنتون به خودتون مي گيد كه : "من نتيجه اي جز اتلاف وقت، هزينه و خرد شدن اعصابم نخواهم داشت." خب معلومه ديگه وقتي ذهن شما نسبت به طرف مقابل خوب نباشه از ميزان اثرپذيري كلام ايشان هم كاسته خواهد شد.

تصور عمومي در مراجعه به روانشناس اينست كه فرد توقع داره كه زودتر به يك راه حل برسه و باصطلاح مشكلش رو زودتر حل كنه درصورتي كه ما در مراجعه به روانشناس ( مثل هر بيماري كه به پزشك معالجش مراجعه مي كنه) بايد يك پروسه درمان رو طي كنيم و صبوري و عمل به راهكارها مهترين شرط نتيجه گرفتن از مراجعه به روانشناس است.

تجربه شخصي من كه بسيار رضايت بخش بوده و به راه حل رفع مشكلم در 3 جلسه پي بردم. من در جلسه اول گوينده بودم و در دو جلسه ديگه شنونده. اما اين رو هم بگم كه صحبت روان شناسم بيشتر كلي بود و من از طريق تمرين هايي كه بهم داد تونستم ريشه مشكلم رو پيدا كنم. ( منظورم اينه كه ايشان به من راهكار مشخصي نداند بلكه چطور فكر كردن در مورد مشكلم رو بهم ياد دادند.)

:72:مطمئن باشيد كه مشكل شما هم با كمي صبوري و ديد خوشبينانه به روان شناستون رفع خواهد شد.

سلام صنم جان مرسی عزیزم از همدردیت با اینکه عضو جدیدی

من بعد از 4 جلسه مشاوره
و بررسی مشکلات نامزدم و رابطه بم گفت اصلا لازم نیس نامزدتو در نظر بگیر ما اینجا هستیم که درباره تو تصمیم بگیریم و این خیلی برایم جالب بود
گفت اگه بتونی با مشکلات نامزدن کنار بیای بپذیریشون و دوسشون داشته باشی بعد ازدواج نگی چرا اینجوریه خوب قطعا ان شالله خوشبخت شی اما موارد خیلی جدیه و تفاوت شما خیلی زیاده

آخریم گفتم خوب حالا بیا منو بررسی کنیم که اول مثل همین تالار گفت تو تعارض داری از یه طرف میگی یه چیزیو اعتقاد دارم از یه طرف میگی برام مهم نیست

بش گفتم نه من منطقا قبول دارم یه کاری غلطه اما حالا باز تو یه موقعیت هایی میگم اشکال نداره یا مثلا مهم نیس
مثلا دوس دارم گالاکسی 2 داشته باشم اما وقتی نامزدم گالاکسی w میخره بازم میگم اشکال نداره حالا گوشیه دیگه چه فرقی داره ...

آخی به این نتیجه رسیدیم که من دچار بحران هویت هستم !!!:310: و هنوز شخصیتم شکل نگرفته گفت تو مثل یه نووجونی که با کلی افکار و اعتقاد که خیلیشاشو دوست داری و میپسندی اما نمیتونی همه رو بپذیری (نمیتون الان توضیح بدم انگار تو نوشته نمیگنجه)

بعد مشاوره آخر که این چیزها رو گفت خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم یه مسیریو پیاده رفتم و کلی شق و ذوق مردم و برای عید دیدم با روحیمو بهتر کرد اما دقیقا مثل این میونه که بری دکتر و بگی دلت درد میکنه بعد اون جاها مختلف دلتو فشار بده و بعد وقتی رو نقطه درد فشار میده حسابی درد و حس میکنی .
وقتی رسیدم خونه بچه دوساله خواهرم اومده دستمو گرفته میگه چرا انقدر سره میگم ها کن بگیر تو دستات خوب شه بعد یکم تلاش که تاثیری نداشت و دستم کماکان یخ زده بود میگه خراب شده نمیدونم چرا درست نمیشه !!!

خیلی فکر کردم یادمه من هیچ وقت از بچگی دوس نداشتم بزرگ شم وقتی 6 سالم بود هیچ وقت دوس نداشتم بزرگ شم وقتی بچه ها کفش بزرگترها یا لباسشونو میپوشیدن من دوست نداشتم دوست نداشتم 7 سالم شه چون میگفتن بزرگ میشی میری مدرسه اما خوب اینم جز سرنوشت همه انسانهاس رشد کردن و بزرگ شدن ...
انگار من دیگه نمیتونم الکی خوش باشم و تو دوره نوجوونی سیر کنم انگار باید بزرگ شم این ازدواج به من درس بزرگ شدن داد و امیدوارم بتونم موفق باشم
وقتی با مامانم صحبت کردم گفت آره دقیقا منم همیشه به این فکر میکنم که چرا تو دوره نوجوونی موند! فکر کردم دیدم آره قبلا این حرفو از مامانم شنیدم و مامانم انگار بهترین مشاوره برام :72::72:

فکر کردم پرخاشگری کم صبری عصبانیت گاهانم (یعنی من خوبم خوبم مهربونم صبورم سرویس میدم به همه طوری که همه میگن تو وقتی خوبی واقعا خیلی خوبی اما اگه تموم شم دیگه میشم بد بد بد که هیچ کس حتی نمیتونه بم بگه مثلا آب میخوری!(معمولا تو دوره pms)!! مشاور گفت تو زندگی مشترک همیشه باید خوب خوب خوب باشی و نمیشه تموم شی) فکر کردم همه اینا نشانه نوجوون هاس و خوب انگار من هنوز نوجوونم یا کودک درون گسترده رو شخصیتمو پوشونده

فامو عزیز سلام

میدونی من ب چه تجربه ای رسیدم؟

هر وقت میرم مشاور حضوری یک جلسه کامل باید من حرف بزنم و اون شنونده باشه,یعنی حرفاش تو جلسه اول خیلی کاربردی نیست

ولی اگر مشاوور با تجربه ای باشه از جلسه دوم به بعد میشه خیلی چیزها رو یاد گرفت

ولی من واسه یه موضوعی 3 بار رفتم مشاوره و اون طوری که میخواستم جواب نگرفتم

ولی الان که میام اینجا با جمع بندی حرف های دوستان تو تاپیک های مختلف به نتایج خیلی خوبی رسیدم

ببین در مورد مشکلت تو تالار کسی صحبت نکرده؟

در مورد ارتباط با نامزد خیلی تاپیک داریم...

من خودم که هنوز ازدواج نکردم ولی از الان دارم ارتباطات با همسر و نامزد و... میخونم:311:
:72:

fa mo عزیز

اگر میخوای در مورد ازدواجت مشاوره بگیری باید بری مشاوره خانواده و ازدواج و باید هر دو با هم برید. البته تنهائی هم امکانش هست ولی برای نتیجه بهتر باید با هم باشید.

وقتی بگید واسه مشاوره ازدواج اومدید تستهائی ازتون میگیرن و صحبتهای باهاتون میکنن تا تناسبتون را بسنجند و نکاتی را که باید دقت کنید بهتون یاد آوری میکنن یا نشون میدن.

اگر ساکن تهران هستید مدیر همدردی مراکزی را معرفی کردند که تو سایت میتونید پیداش کنید.

شوکای عزیز من اولین تاپیک هایی که اینجا زدم در رابطه با رابطه با نامزدم بود(بهتر بگم همسرم چون من قصدم اصلا اصلا جدای یو نه گفتن نیست ) و خوب جوابی نگرفتم ...البته مقالات و کارهای روانشناختی تا حدودی آره اما تو رابطم نه

مشاوریم که میرم تقریبا خوبه ازش راضیم اما خوب معمولیه .کلا هر کاری میگه من قبلا کردم مثلا میگه معیارتو بنویس من نوشتم میگه خصوصیات منفی مثبت بنویس من نوشتم (قبل از اینکه اون بگه همون تو دوره خواستگاری من این کارا و خیلی کار دیگه رو کردم)

اما خوب حرفهای که راجع به خودم زد و قبول دارم و البته جز خانواده که موافق ازدواجن تنها کسی بود که گفت اگه با مشکلات کنار بیای خوشبخت میشی و این منو خوشحال کرد هر چند خیلی ترسوندم

پیدا جان ممنونم لینکشو بزاری خوشحال میشم
من نامزدم ایران نیس نمیتونیم با هم بریم . این مشاورمم ازدواج و خانواده اس .که خوب میگه ما خیلی متناسب نیستیم یعنی نامزدم به معیارهام نزدیک نیست اما نمیگه پس چرا من با اینکه مشکلاتو میدونم بازم دارم وارد این زندگی میشم میگه تو احساسی هستی اما من حرفشو قبول ندارم چون شاید همیشه احساسی هستم اما تصمیمات مهم زندگیمو همیشه عقلانی گرفتم و عقلم و ترجیح دادم

پست شماره 4 این لینک را ببین.

در ضمن خانم دکتر مژده کاردان را هم من شنیدم خوب هستند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوانه؟؟؟

اما نمیگه پس چرا من با اینکه مشکلاتو میدونم بازم دارم وارد این زندگی میشم میگه تو احساسی هستی اما من حرفشو قبول ندارم چون شاید همیشه احساسی هستم اما تصمیمات مهم زندگیمو همیشه عقلانی گرفتم و عقلم و ترجیح دادم

---

من علاوه براینکه پیش مشاور خودم شش جلسه یک ساعته رفتم
الان پیش یه مشاور دیگه هم رفتم که گفت تو اگه وارد این رابطه شی له میشی... گفت حتی اگه عروسیم کرده بودی میگفتم طلاق بگیر

گیجم
چرا من هنوز تو این رابطه هستم؟؟؟
هر چند دارم محدود و کمش میکنم اما بازم دلم نمیاد نامزدیو بهم بزنم
من فقط قصدم بهبود روابطه اما هر مشاوری تا همه چیزو میشنوه میگه نه!

اولی گفت من راهو برات روشن میکنم تو خودت اگه میخوای با سر بری تو زمین خودت میدونی
دوومی گفت احساس میکنم لب پرتگاهی دلم میخواد دو دستی بگیرمت و نجاتت بدم اما اگه خودت بخوای بپری تو پرتگاه من نمیگم نپر
یکی دیگشونم گفت دختر تو چرا گوش نمیدی من که نمیخوام خودم برم با نامزدت ازدواج کنم!!! میگه به در من نمیخوره

[/quote]
اولی گفت من راهو برات روشن میکنم تو خودت اگه میخوای با سر بری تو زمین خودت میدونی
دوومی گفت احساس میکنم لب پرتگاهی دلم میخواد دو دستی بگیرمت و نجاتت بدم اما اگه خودت بخوای بپری تو پرتگاه من نمیگم نپر
یکی دیگشونم گفت دختر تو چرا گوش نمیدی من که نمیخوام خودم برم با نامزدت ازدواج کنم!!! میگه به در من نمیخوره

[/quote]

سلام جوانه
به نظر من وقتی این مشاورها هرسه با این شدت بهت می گن این فرد به درد نمی خوره خوب حتما مشکلات اساسی وجود داره و باید حرفاشون رو جدی بگیری ...

می دونی من هم شرایط رو داشتم و خیلی گیج و سر در گم بودم با اینکه به نظرم مشکلات حادی تو رابطه ما وجود داشت بازهم وقتی مشاور حضوری رفتم اصلا قاطع یا حتی غیر قاطع به من نگفت این آدم به درد نمی خوره
فقط می گفت این مشکلا ت هست و دید مثبت نداشته باش که بعدا درست می شه
با همین دید و با علم به این که این آدم همینه که هست ،تصمیم بگیر.

البته خوب من ونامزدم با هم در ارتباط بودیم ولی چون شما دو تا از هم دور هستید،خیلی شناختی که به دست می اد درست نیست...
منم در جریان مشکلاتتون نیستم...
پس اینکه مشاورها قاطعانه می گن نه یک زنگ خطر خیلی جدی هستش...

راستی جوانه یک سوال دیگه هم هستش!تو ازاون پرسیدی با تو چه مشکلاتی داره
یعنی اون هم دچار این تردیدها هست؟

مرسی نازنین جان

راجع به سوالت

اون وقتی خوبه با من هیچ مشکلی نداره
اما وقتی خوب نیست از نظرش همه چیز من مشکل داره

قصدش جدیه برنامه ریزیشم برای آینده رابطمون خوبه اما بازم نمیدونم یه جورایی هیچ چیز برام روشن نیست
مثلا اگه با ناراحتی صحبتون تموم شه دیگه زنگ نمیزنه( مثلا الان 2 روزه حرف نزدیم)
بعد دو سه یا چهار روز که زنگ میزنه انگار هیچ اتفاقی نیافتاده منم بخوام چیزی بگم میگه دیگه دربارش حرف نزنیم یا سکوت میکنه

مشاورها منو خیلی ترسوندن خیلی زیاد...
خواهرم ( که همراه مامانم میگن خوبیهاش میارزه)میگه با این ذهنیت که مشاور برات ایجاد کرده وارد زندگی شی با کوچکترین مشکلی همه چی میاد جلوی چشمات

من نمی خواهم تو را عذاب بدهم،
اما اگر می خواهی زودتر از شر عطسه و سرفه خلاص شوی
باید بتوانی درد سوزن پنیسیلین را برای چند لحظه تحمل کنی.
مگه نه؟

یکی بیاد این حرفهای مشاور هارو کنه تو مغز من

من مشاور زیاد رفتم الان میخوام تصمیم بگیرم
یه سری چیزها که خیلی خوب و مهمن به نظرم اینجا مینویسم تا بهتر بتونم تصمیم بگیرم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط baby

حتماً در زندگی شما مواقعی پیش آمده است که به هنگام تصمیم‌گیری دچار تردید شده باشید و به خود گفته باشید از کجا مطمئن باشم که این تصمیم درست است.

چهار دامی که مردم بیشتر گرفتارش می‌شوند به قرار زیرند:

1.حصول اطمینان خیلی زیاد پیش از اقدام. افراد کمال‌گرا با ایده ساده انگارانه «درست و نادرست» چنین عمل می‌کنند. آن‌ها حس نمی‌کنند که اقدام براساس تصمیمی که هنوز درباره‌اش شک وجود دارد، کار منطقی و عاقلانه‌ای است. آن‌ها می‌خواهند تمام جوانب یک کار شفاف و روشن شود تا درباره‌اش تصمیم بگیرند. اما چون چنین نمی‌شود، ذهن آن‌ها به دور یک نقطه می‌چرخد و می‌چرخد و در واقع، خیلی بیش از آنچه باید فکر می‌کنند. (عجب!)

2.گرفتن تصمیم‌های احساسی بر پایه هوی و هوس
3.اعتقاد به این که یک تصمیم، تنها هنگامی درست است که مورد تائید دیگران قرار گیرد.
4.پند نگرفتن از گذشته و تکرار اشتباهات.

«زیادی معقول بودن» ظاهراً عیب و ایرادی ندارد. من مطمئنم که آدم‌های فهمیده و معقول وارثان زمینند. امّا گاهی اوقات تصمیمی که بسیار معقول به نظر می‌رسد، بهترین تصمیم نیست. «معقول بودن» جلوی چیزهای غیرمنتظره را می‌گیرد.

هنگامی که تصمیم‌گیری خود را براساس سنجش مزایا و معایب قرار می‌دهید، تصورات و تخیلات خود را به کار گیرید. در جایی آرام بنشینید و زندگی خود پس از آن تصمیم را در جلوی چشم مجسّم کنید. چه حسی به شما دست می‌دهد؟

---