این دو مورد در ازدواج مشکل به وجود نمیاره؟ تفاوت فرهنگی و قد کوتاه

سلام خدمت همه دوستان،
خوشحالم با این سایت آشنا شدم تا بتونم از راهنماییهای شما استفاده کنم.
من خیلی سال هست که با آقایی دوست هستم. هدف ازدواج هست. دوست دارم بدونم به نظر شما ما انتخاب خوبی برای هم هستیم یا نه؟ یعنی چند تا مشکل دارم که میخوام شما به من کمک کنید. اول کمی توضیح میدم.
از خانواده ی من مادرم و برادرام و تمام خانواده ی اون هم از این موضوع با خبرند. هم سن هستیم و اون داره برای مهندسی عمران میخونه. وضع مالی خوبی دارند. درسش که تموم بشه میتونه پیش برادرش که اون هم عمران میخونه کار کنه. شم اقتصادی خوبی داره. با اینکه سنش کمه بسیار مسئولیت پذیره. واقعااااااا دوست داشتنش به من از هر لحاظ ثابت شده. خلاصه اینکه میتونم بهش تکیه کنم. کاری که ازش بخوام مطمئنم به بهترین نحو انجام میده. ولی چند تا مشکل دارم. اول اینکه احساس میکنم یک کم از لحاط فرهنگی با هم فاصله داریم. مثلا مادرش لهجه ی مشهدی خیلی غلیظی داره. هرچند خودش نداره. و دوم اینکه کمی قدش کوتاهه. من خودمم قدم بلند نیست. من 1.60 هستم و اون 1.72 . من میدونم که آدم دهن بینی هستم و وقتی دوستام میگن فلانی چقدر قدش کوتاهه ناراحت میشم که همسر آینده منم قدش کوتاهه.

هدفم از این تاپیک اینه که اول از همه شما به من بگید این دو موردی که گفتم مسئله مهمی هست در ازدواج ؟
و دوم اینکه میخوام این نقطه ضعف خودم که دهن بین هستم و اعتماد به نفس ندارم رو به من کمک کنید تا از بین ببرم.

با تشکر:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نیلوفر 21

سلام خدمت همه دوستان،
خوشحالم با این سایت آشنا شدم تا بتونم از راهنماییهای شما استفاده کنم.
من خیلی سال هست که با آقایی دوست هستم. هدف ازدواج هست. دوست دارم بدونم به نظر شما ما انتخاب خوبی برای هم هستیم یا نه؟ یعنی چند تا مشکل دارم که میخوام شما به من کمک کنید. اول کمی توضیح میدم.
از خانواده ی من مادرم و برادرام و تمام خانواده ی اون هم از این موضوع با خبرند. هم سن هستیم و اون داره برای مهندسی عمران میخونه. وضع مالی خوبی دارند. درسش که تموم بشه میتونه پیش برادرش که اون هم عمران میخونه کار کنه. شم اقتصادی خوبی داره. با اینکه سنش کمه بسیار مسئولیت پذیره. واقعااااااا دوست داشتنش به من از هر لحاظ ثابت شده. خلاصه اینکه میتونم بهش تکیه کنم. کاری که ازش بخوام مطمئنم به بهترین نحو انجام میده. ولی چند تا مشکل دارم. اول اینکه احساس میکنم یک کم از لحاط فرهنگی با هم فاصله داریم. مثلا مادرش لهجه ی مشهدی خیلی غلیظی داره. هرچند خودش نداره. و دوم اینکه کمی قدش کوتاهه. من خودمم قدم بلند نیست. من 1.60 هستم و اون 1.72 . من میدونم که آدم دهن بینی هستم و وقتی دوستام میگن فلانی چقدر قدش کوتاهه ناراحت میشم که همسر آینده منم قدش کوتاهه.

هدفم از این تاپیک اینه که اول از همه شما به من بگید این دو موردی که گفتم مسئله مهمی هست در ازدواج ؟
و دوم اینکه میخوام این نقطه ضعف خودم که دهن بین هستم و اعتماد به نفس ندارم رو به من کمک کنید تا از بین ببرم.

با تشکر:72:

---

اولا که خود شما قدتون کوتاه هست و قد 170 متوسط ( مرز متوسطی ) حساب می شه !
مورد بعدی ، لهجه معیاری برای زندگی هست؟
خوب جوری دیگه فکر می کنیم
همسر شما قدش 185 ! شما 160 ! شما در نگاه بقیه می شید کوتوله ! در واقع می گند پسره خیلی سر تر از دختره هست ! این جرف رو چیکار می کنید ؟
یا اصلا اینجور ، همسر شما قد بلند کسی هم چیزی نگه ! ولی ذره ای اخلاق نداشته باشه ، در این حالت چطور ؟
مادر شوهر شما ، 10 زبان زنده دنیا رو بلد باشه ولی شعور و اخلاق نداشته باشه ! چه دردی می خوره ؟
در ضمن از نظر یه مشهدی ، تهرانی ها لهجه دارن !

--
به نظر بنده ،شما ابتدا تاپیک رفع مشکلاتی که گفتید رو بزنید بعد به فکر ازدواج باشید !
اصلا وقت مناسبی برای ازدواج شما نیست و مطمئن باشید با این افکار مشکل می خورید

سلام
با نظرات آقای داوود موافقم.
اینها هم شد ملاک برای یک عمر زندگی؟!
لهجه داره مادرش؟خب داشته باشه...مگه گناهه یا کار اشتباهیه؟

میدونی دوست من...شما یک خصوصیت منفی داری که اونم دهن بینیه....
این موضوع میتونه در اینده مشکلات خیلی زیادی ر براتون ایجاد کنه

خواهش میکنم راحت از کنارش نگذر...اگر شما در مسائل دیگه دهنینی ات رو ادامه بدی مثل عروسی..خرید..زندگی.. یک مقدار براتون خطرناک خواهد بود
پس تا مشکل دهن بینی تون رو حل نکردید اصلا به ازدواج فکر نکنید
ضمنا هرکس رو همونجوری که هست قبول کنید به خصوص کسی که قراره بشه همسر شما
اگر شما در این مدتی که با این اقا بودی نتونستی به قول خودتون ب تفاوتهای فرهنگی و ظاهری کنار بیای فکر میکنی ادامه این رابطه به نفع شماست؟!!!

نه مادر ایشون لهجه شون تغییر میکنه و نه قد ایشون بلند میشه
اگر میبینید براتون قبولش سخته و ممکنه خدایی نکرده در اینده براتون مشکل ساز بشه بیخیال این ازدواج بشید

اما اگر ولقعا دوستش داری و علاقه اش به شما ثابت شده بهتره کمیمنطقی تر به موضوع نگاه کنی

سلام دوست عزیز،

مسئله ی قد که بیشتر سلیقه ای هست. عرف جامعه این هست که قد خانم کوتاهتر از آقا باشد و اختلاف قد بیش از حد نباشد. اینطور که شما گفتید، نظر شخصی من این هست که از نظر قد شما مناسب هم هستید.

در مورد لهجه: خود لهجه داشتن مادر به نظرم مسئله ای نیست که مشکل ایجاد کند. ولی این می تواند یک سر نخ باشد برای مسائل دیگر. یعنی مادر ایشون مشهدی هستند، خانواده شما اهل یک شهر دیگر هستند. باید از نظر فرهنگی خانواده ها همدیگر رو بسنجند و با هم هماهنگ باشند. این که تفاوت فرهنگی بین خانواده ها نباشد بسیار مهم و تاثیر گزار است و باید به این مسئله دقت بشود.

بنابراین توصیه ی تالار همدردی به همه مراجعین که قصد ازدواج دارند این هست که مراحل شناخت رو علنی و زیر نظر خانواده ها پیش ببرند. با توجه به اینکه پدر شما خبر ندارند، حدس می زنم که رفت و آمد خانوادگی ندارید. در صورتی که این مسئله خیلی مهم هست. چون در این رفت و آمدها خیلی مسائل مهم مشخص می شوند. با توجه به خطراتی که رابطه های دوستی دارند، این تالار رابطه دوستی رو حتی به قصد ازدواج توصیه نمی کند و شناخت رسمی و علنی رو پیشنهاد می دهد.

در مورد دهن بینی و اعتماد به نفس نیاز هست که تاپیک جداگانه بزنید. که البته در این مورد تاپیک های مشابه زیادی در تالار داریم که می توانید مطالعه کنید. همچنین تاپیک های این انجمن رو مطالعه کنید: اعتماد به نفس

موفق باشید.

ممنونم از راهنماییتون ولی چرا همه جبهه گرفتید ؟ بله میدونم معیاری برای ازدواج نیست. با بقیه معیارهای من مطابقه ولی فقط با همین دو مورد مشکل داشتم که خواستم شما کمکم کنید.
از نظر اخلاقی خیلی خوب و مهربونه. یعنی همونطوری که به پدرم میتونم واسه اداره زندگی اعتماد کنم به اون هم میتونم.
ولی از نظر فرهنگی واقعا یک کم با هم مشکل داریم. مثلا چیزایی رو که اونا تو خانواده شون راحت با هم بیان میکنند رو ما هیچوقت بیان نکردیم، حتی از گفتنش خجالت هم میکشیم. که حالا من نمیخوام بگم چه چیزایی.
البته من خیلی مشکلی ندارم با این موضوع. من مشکلم با خودم هست که همیشه دوست دارم خودم و انتخابام همیشه از طرف دیگران تایید بشه. این مشکلم رو میدونستم که تاپیک زدم و خواستم کمکم کنید تا رفعش کنم.

البته فکر میکنم حق با دوستمونه که اول باید یک تاپیک برای رفع مشکلات خودم میزدم.

خواهش میکنم منو راهنمایی کنید و جبهه نگیرید. من فقط راهنمایی خواستم و خودم به مشکلات خودم واقفم.

:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نیلوفر 21

ممنونم از راهنماییتون ولی چرا همه جبهه گرفتید ؟ بله میدونم معیاری برای ازدواج نیست. با بقیه معیارهای من مطابقه ولی فقط با همین دو مورد مشکل داشتم که خواستم شما کمکم کنید.
از نظر اخلاقی خیلی خوب و مهربونه. یعنی همونطوری که به پدرم میتونم واسه اداره زندگی اعتماد کنم به اون هم میتونم.
ولی از نظر فرهنگی واقعا یک کم با هم مشکل داریم. مثلا چیزایی رو که اونا تو خانواده شون راحت با هم بیان میکنند رو ما هیچوقت بیان نکردیم، حتی از گفتنش خجالت هم میکشیم. که حالا من نمیخوام بگم چه چیزایی.
البته من خیلی مشکلی ندارم با این موضوع. من مشکلم با خودم هست که همیشه دوست دارم خودم و انتخابام همیشه از طرف دیگران تایید بشه. این مشکلم رو میدونستم که تاپیک زدم و خواستم کمکم کنید تا رفعش کنم.

البته فکر میکنم حق با دوستمونه که اول باید یک تاپیک برای رفع مشکلات خودم میزدم.

خواهش میکنم منو راهنمایی کنید و جبهه نگیرید. من فقط راهنمایی خواستم و خودم به مشکلات خودم واقفم.

:72:

---

نه خانم گرامی ، کسی خرده نگرفت به شما !
فقط خواستم یه نمونه از فکر بقیه رو بگم ، اینکه دهن بینی 2 طرفه می تونه باشه و چه مشکلاتی می تونه به بار بیاره !
ببینید شما قدتون بلند یا کوتاه باشه ، کسی نمی تونه به شما خرده بگیره ، چون چیزی نبوده که دست شما باشه ، ولی وقتی اخلاق کسی که دست خودش بوده مشکل داره ! این مشکل ساز هست !
باید دیدتون رو نسبت به زندگی از این بابت عوض کنید ، شما هر طور که زندگی کنید ، مطمئن باشید از نظر عده ایی باز هم مورد شمامت قرار می گیرید ، عادی هم هست چون دیدگاهها متفاوت هست
---
بابت تفاوت فرهنگی هم کاملا جدی بگیرید ، چون فقط شما نیستید که درگیر خواهید شد ، خانواده خودتون رو هم باید در نظر بگیرید !
شاید مسائلی که گفته شده یک چندم مسائل دیگر هست که شاید با اونها نتونید کنار بیاید ، حتما مشاور قبل ازدواج برید ( چون می گید نمی تونید خیلی چیزها رو بیان کنید )
چون 2 تیپ فرهنگی متفاوت اگر مشاوره کافی دریافت نکنند مشکلاتی در زندگی آینده خودشون خواهند داشت

[color=#2F4F4F] بله میدونم که باید دیدم رو به زندگی عوض کنم و واسه همینم بود که از شما کمک خواستم.

این اخلاق بد منه که حتما احتیاج دارم از طرف دیگران تایید بشم. تنها در این مورد نه، در موارد خیلی کوچیک هم همینطور هستم. حتی خرید لباس و ...... . به همین خاطر هست که اگه کسی واسه قد و یا مادرشون چیزی بگن رو من تاثیر میزاره و ناراحت میشم.

فرهنگ خونواده ها هم از جهاتی کاملا با هم متفاوت هستند همونطوری که گفتم.ممنونم از راهنماییتون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نیلوفر 21

[color=#2F4F4F] بله میدونم که باید دیدم رو به زندگی عوض کنم و واسه همینم بود که از شما کمک خواستم.

این اخلاق بد منه که حتما احتیاج دارم از طرف دیگران تایید بشم. تنها در این مورد نه، در موارد خیلی کوچیک هم همینطور هستم. حتی خرید لباس و ...... . به همین خاطر هست که اگه کسی واسه قد و یا مادرشون چیزی بگن رو من تاثیر میزاره و ناراحت میشم.

فرهنگ خونواده ها هم از جهاتی کاملا با هم متفاوت هستند همونطوری که گفتم.ممنونم از راهنماییتون

---

نیلوفر جان در مورد اینکه می گید این دو مورد یعنی قد و تفاوت فرهنگی در ازدواج مشکل به وجود می اره!
خوب یکی از مسایل مهمی که در ازدواج باید بهش توجه بشه تفاوت های فرهنگی
ولی صرفا اینکه کسی تهرانی باشه و دیگری مشهدی نشان دهنده تفاوت فرهنگی نیست
نیلوفر در مورد قد هم !

از حرفت تعجب کردم
می گی دهن بینم یعنی در چه حد!
مگه شما از خودت نظر و سلیقه و معیار نداری
اگر تو بستنی وانیلی دوست داشته باشی و دوستات بگن وانیلی بد مزه است فکر می کنی بد مزه است و دیگه نباید دوست داشته باشیش؟

اگر شما دوست داری همسرت قد بلندتر باشه و این مساله برات معیار هست و نمی تونی کنار بیای که خوب قبول نکن
خوب هر کسی ی سلیقه ای داره شما که نمیتونی ذهنیت رو منطبق با نظرات افراد مختلف کنی

نازنین عزیزم ممنونم از راهنماییت،
نه دیگه در اون حد دهن بین نیستم که بگن این بستنی بده منم بگم بده. بله خودم که میدونم این یک خصوصیت خیلی بده و واسه همینم میخوام درستش کنم.

من که گفتم ایراد من اینه که همیشه دوست دارم تایید بشم و اگه نشم اعتماد به نفسم رو از دست میدم.

و قد هم اصلا واسم مهم نبود ولی نمیدونم چرا مهم شد برام. یعنی به خاطر قد همه خوبیاشو نادیده بگیرم ؟ نه من اینطوری نیستم.

نیلوفر جان
نظر شخصی من : چیزی که الان باید برات مهم "نباشه" دیدگاههای بقیه است در مورد انتخاب خودت. نه انتخابت در برابر دیدگاههای بقیه.
جدای از درست یا نادرست بودن رابطه ی دوستی ، دارم به این فکر می کنم که اگه به خاطر قد یا لهجه جواب رد بدی ، این عکس العمل تو ، یه جورایی شبیه همون پسرایی میشه که با دختری دوست می شن و ادعاشونم میشه که دوستش دارن ، اما موقع ازدواج که میشه میگن نه خب! معیارای ما واسه ازدواج یه چیز دیگه است و دختره رو بی خیال میشن یا بهانه ای جور میکنن بالاخره. و ما به عنوان ناظر بیرونی میگیم پسرا نامردن و بی معرفتن و ... موقع ازدواج ترجیح می دن با کس دیگه ازدواج کنن.
الان یه جواریی مفهوم "دوست داشتن" تو ماجرای تو برام جای سوال داره. اگه دوستش داری به نظرم لهجه و قد و اینها اصلن موارد ذاتن اذیت کننده ای نیستند. در مورد اختلاف فرهنگی هم ، یه مثال می زنم. خانواده ی من یه خانواده ی ارومن و همه طرفدار ارامش و بی سر و صدایی و ... از طرفی خانوم عموم ، که از یه فرهنگ دیگه است بسیار اهل بگو بخند و قهقهه زدن و هر حرفی زدن و ... مثلن صمیمی شدن و حرافی و ... اینها هست. یکسال بعد از وارد شدن این شخص به خونواده ی ما، بساطی راه افتاد که بیا و ببین. ایشون شاکی شده بود که ما چه قدر سرد هستیم!!!(نسبت به گرم بودن خودش) و تمام اون حرفها و اطلاعاتی که تو این یکسال از ما جمع کرده بود رو به بدترین شکل مطرح کرد و جنگ جهانی ای راه افتاد اساسی :دی نهایتن قطع رابطه شد!
هدفم از گفتن این موضوع این بود که اوکی تفاوت فرهنگی بود اما اگه ما می دونستیم ایشون از حرفهای ما سوء استفاده می کنه مسلمن در حد عادی بهش اعتماد می کردیم و واقعن کار به اینجا نمی کشید . به عبارتی یه وقتایی هست میشه رو تفاوت فرهنگی پا گذاشت. به شرط اینکه لااقل یکی از طرفین عاقلانه رفتار کنه. یعنی اگه شناخت باشه نسبت به تفاوت ها ، و "آگاهانه بپذیریم" ، مساله ی خاصی نخواهد بود.
ایا خانواده ی شما و خودت، با اختلافهایی که هست مساله ای ندارند و می تونن بپذیرن؟ (چون مسلمن خانواده ی اون اقا رو که نمیشه عوض کرد)
راجع به دهن بینی هم باید بگم یک لحظه تصمیم بگیر و به خودت بگو حرف کسی برات مهم نخواهد بود و روی این تصمیمت بمون و اینقدر دیگران رو مهم نکن(باور کن میشه! من تا حد زیادی تونستم به این غلبه کنم. پس تو هم می تونی) مگه دیگران وقتی تصمیم می گیرن میان نظر ما رو بپرسن یا نظر ما رو مهم می دونن؟ (دیگران درجه 2و 3 رو میگم نه خونواده)
و اگه یه زمانی تصمیم به ازدواج با ایشون گرفتی ، به تصمیم خودت احترام بذار و با تمام قوا ازش دفاع کن (منظورم جواب دادن به اونا نیست که حالا بحث پیش بیاد. رفتار جدی هست جوری که اونا به خودشون اجازه ندن) . اگه دیگران جدیت تو رو ببینن از حرف و حدیث خسته میشن و راحتت میذارن. ضمنن دلیلی نداره با کسایی که آدمو ازار می دن رابطه ی چندانی باشه. می خوام بگم دیگران قابل حلن! اما مسلمن خانوادت نظرشون مهمه . ببین کنار میان با اختلاف فرهنگی هایی که گفتی .

امیدوارم بتونی تصمیم خوبی بگیری گلم : )

[/color]

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

[/color]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط saaaye

نیلوفر جان
نظر شخصی من : چیزی که الان باید برات مهم "نباشه" دیدگاههای بقیه است در مورد انتخاب خودت. نه انتخابت در برابر دیدگاههای بقیه.
جدای از درست یا نادرست بودن رابطه ی دوستی ، دارم به این فکر می کنم که اگه به خاطر قد یا لهجه جواب رد بدی ، این عکس العمل تو ، یه جورایی شبیه همون پسرایی میشه که با دختری دوست می شن و ادعاشونم میشه که دوستش دارن ، اما موقع ازدواج که میشه میگن نه خب! معیارای ما واسه ازدواج یه چیز دیگه است و دختره رو بی خیال میشن یا بهانه ای جور میکنن بالاخره. و ما به عنوان ناظر بیرونی میگیم پسرا نامردن و بی معرفتن و ... موقع ازدواج ترجیح می دن با کس دیگه ازدواج کنن.
اول از همه ممنونم ازت سایه عزیزم به خاطر وقتی که برای من گذاشتی. دوم اینکه بله در حالیکه اون از هر نظر معرفتشو به من ثابت کرده و با خیلی چیزا کنار اومده اگه من جواب رد بدم واقعا نامردیه. اون چون منو دوست داره از خیلی چیزا گذشته، البته منم گذشتم واقعا از خیلی چیزا ولی این دو مورد بعضی اوقات اذیتم میکنه. البته اخیرن. من الان اونو به قدری ناراحت کردم که سه روزه که هیچ تماسی با من نداره. جوابمو نمیده. چون دلشو شکستم. من میدونم که دیگه هیچکس اندازه ی اون منو دوست نخواهد داشت ولی با کارایی که کردم تقریبا از دست دادمش. این مشکل جدید منه

الان یه جواریی مفهوم "دوست داشتن" تو ماجرای تو برام جای سوال داره. اگه دوستش داری به نظرم لهجه و قد و اینها اصلن موارد ذاتن اذیت کننده ای نیستند. در مورد اختلاف فرهنگی هم ، یه مثال می زنم. خانواده ی من یه خانواده ی ارومن و همه طرفدار ارامش و بی سر و صدایی و ... از طرفی خانوم عموم ، که از یه فرهنگ دیگه است بسیار اهل بگو بخند و قهقهه زدن و هر حرفی زدن و ... مثلن صمیمی شدن و حرافی و ... اینها هست. یکسال بعد از وارد شدن این شخص به خونواده ی ما، بساطی راه افتاد که بیا و ببین. ایشون شاکی شده بود که ما چه قدر سرد هستیم!!!(نسبت به گرم بودن خودش) و تمام اون حرفها و اطلاعاتی که تو این یکسال از ما جمع کرده بود رو به بدترین شکل مطرح کرد و جنگ جهانی ای راه افتاد اساسی :دی نهایتن قطع رابطه شد!
هدفم از گفتن این موضوع این بود که اوکی تفاوت فرهنگی بود اما اگه ما می دونستیم ایشون از حرفهای ما سوء استفاده می کنه مسلمن در حد عادی بهش اعتماد می کردیم و واقعن کار به اینجا نمی کشید . به عبارتی یه وقتایی هست میشه رو تفاوت فرهنگی پا گذاشت. به شرط اینکه لااقل یکی از طرفین عاقلانه رفتار کنه. یعنی اگه شناخت باشه نسبت به تفاوت ها ، و "آگاهانه بپذیریم" ، مساله ی خاصی نخواهد بود.
ایا خانواده ی شما و خودت، با اختلافهایی که هست مساله ای ندارند و می تونن بپذیرن؟ (چون مسلمن خانواده ی اون اقا رو که نمیشه عوض کرد)

[color=#800000]من وقتی خودم تنها با خونواده ی اون و خودش هستم اصلا مشکلی ندارم، میتونم کنار بیام. ولی وقتی با کسی باشم و مثلا بگن چرا مادرش اینطوری حرف میزنه ناراحت میشم. ولی اگه نگن و تاییدم کنن زندگی خوبی دارم و راضیم. ولی باور کنید خیلی تلاش میکنم که این خصوصیت بدم رو از بین ببرم

راجع به دهن بینی هم باید بگم یک لحظه تصمیم بگیر و به خودت بگو حرف کسی برات مهم نخواهد بود و روی این تصمیمت بمون و اینقدر دیگران رو مهم نکن(باور کن میشه! من تا حد زیادی تونستم به این غلبه کنم. پس تو هم می تونی) مگه دیگران وقتی تصمیم می گیرن میان نظر ما رو بپرسن یا نظر ما رو مهم می دونن؟ (دیگران درجه 2و 3 رو میگم نه خونواده)
و اگه یه زمانی تصمیم به ازدواج با ایشون گرفتی ، به تصمیم خودت احترام بذار و با تمام قوا ازش دفاع کن (منظورم جواب دادن به اونا نیست که حالا بحث پیش بیاد. رفتار جدی هست جوری که اونا به خودشون اجازه ندن) . اگه دیگران جدیت تو رو ببینن از حرف و حدیث خسته میشن و راحتت میذارن. ضمنن دلیلی نداره با کسایی که آدمو ازار می دن رابطه ی چندانی باشه. می خوام بگم دیگران قابل حلن! اما مسلمن خانوادت نظرشون مهمه . ببین کنار میان با اختلاف فرهنگی هایی که گفتی .

سایه عزیزم بازم ازت ممنونم که اینقدر خوب و با حوصله راهنماییم میکنی. بله مشکل منم همینه که زیادی به دیگران بها میدم. مثلا حرفای دوستام برام خیلی مهمه. ولی میدونم که میتونم حل کنم این مشکلمو. یعنی باید بتونم

امیدوارم بتونی تصمیم خوبی بگیری گلم : )

ممنونم ازت دوست خوبم :72:

---

نیلوفر این خصوصیت یه تهدیده واسه زندگیت.منم یه جورائی این خصوصیاتو دارم مخصوصا بعد ازدواج.ببین عزیزم من تو این 2 سال مدام در پی جلب رضایت خانواده شوهرم بودم و خیلی مواقع از خواسته هام گذشتم ولی می دونی الان چی نصیبم شده؟؟از خودم بدم می یاد.اصلا حس خوبی ندارم وقتی به گذشته نگاه می کنم چون باب میل خودم زندگی نکردم.بد ترین حس دنیا اینه که آدم از دست خودش عصبانی باشه.
برای اصلاح این رفتارت از همون چیزای کوچیک شروع کن.من خودم شروع کردم.از همون لباس پوشیدن.ازین به بعد وقتی رفتی خرید به محض این که از چیزی خوشت اومد قبل از اینکه فکر اینکه آیا این لباس مورد تائید دیگران هست بخر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رایحه عشق

نیلوفر این خصوصیت یه تهدیده واسه زندگیت.منم یه جورائی این خصوصیاتو دارم مخصوصا بعد ازدواج.ببین عزیزم من تو این 2 سال مدام در پی جلب رضایت خانواده شوهرم بودم و خیلی مواقع از خواسته هام گذشتم ولی می دونی الان چی نصیبم شده؟؟از خودم بدم می یاد.اصلا حس خوبی ندارم وقتی به گذشته نگاه می کنم چون باب میل خودم زندگی نکردم.بد ترین حس دنیا اینه که آدم از دست خودش عصبانی باشه.
برای اصلاح این رفتارت از همون چیزای کوچیک شروع کن.من خودم شروع کردم.از همون لباس پوشیدن.ازین به بعد وقتی رفتی خرید به محض این که از چیزی خوشت اومد قبل از اینکه فکر اینکه آیا این لباس مورد تائید دیگران هست بخر

نه نه من اصلا از خواسته هام نمیگذرم . اتفاقا همیش سعی میکنم چیزی که میخوام رو بدست بیارم ولی مشکلم اینه که همیشه دوست دارم از طرقف دیگران تایید بشم.

---

نیلوفر جان
حالا که تایید دیگران برات خیلی مهمه لااقل کسایی رو گلچین کن که آدم های درست و مهربون و با اخلاقی باشند اونوقت تایید اونا ارزشمند میشه. به عبارتی مسلمن نظر هر کسی قابل پذیرش نیست .
وقتی دوستی آشنایی بر می گرده میگه لهجه ی مادر اون آقا چرا اینجوریه؟!!! نشون میده که این آدم یه سری چیزای بدیهی رو نمی دونه. کافی بود سرنوشت جور دیگری رقم می خورد و مثلن خود اون آدم اهل یه جایی میشد که الان براش عجیبه.... متاسفانه تو جامعه ی ما ملاک های عجیب و غریبی برای تعیین کلاس آدم ها ابداع شده.
پس به جای اینکه بگی اره راست میگه! باید بگی عجب حرف غیر منطقی ای می زنه نه اینکه بگی کاش تایید می کرد!
به نظر من اگه قراره کسی رو بالا ببریم باید به خاطر چیزهایی باشه که خودش به دست آورده و اگه زمانی خواستیم کسی رو پایین بیاریم (هر چند کار زشتیه) باز هم عادلانه این هستش که بابت چیزی که خود اون آدم مسببش بوده این کارو کنیم.
منم خودم گاهی یه نظرایی راجع به دیگران به ذهنم میاد که می دونم شایسته نیست واقعن! :161: اما سعی می کنم لااقل به زبون نیارم و توی ذوق کسی نزنم

خلاصه اش همت کنی ایشالله موفق می شی دوستم