چطور نظر پسرا رو برای خواستگاری جلب کنم

سلام خدمت مدیران سایت و بقیه دوستان

دختری هستم 23 ساله -تا حالا 2-3 خواستگار بیشتر نداشتم.دانشجوی فوق لیسانس هستم-مدتی است که این موضوع کم خواستگار داشتنم منو به فکر فرو برده که چرا؟

من خانواده پولدار.نحصیلکرده دارم و خودم هم ظاهر خوبی دارم.

اعتماد به نفس من خوبه ولی خوب شاید نگرانی من طبیعی باشه
ولی الان سوال من اینه
مدتیه که در یه کلاسی شرکت میکنم حدود 3 ماه که در انجا یه اقا پسری هست که ازش بدم نمیادو از شرایطشم تقریبا باخبرم/ایشون هم دانشجوی فوق لیسانس هستن و اخلاق خوبی دارن
خواستم بدونم اشکال داره من از دوستشون سوال کنم که ایشون کسی دیگه رو دوست دارن و یا ایکه از دوستشون بخوام که نظرشون رو از ایشون راجب من بپرسه /اون.قت من جلو دوستشون کوچیک نمیشم؟

دوستشون متاهل هستن.من چی بگم دقیقا بهشون که فکرشون راجب من تغییر نکنه؟


ایا صلاح هست که به خودشون بگم نه به دوستشون؟

میخوام به دوستشون سفارش کنم که اصلا بهشون نگن که من چیزی گفتم.
فکر میکنم امتحانش ضرر نداره
اخه تاکی صبر کنم که مرد ایده الم بیاد و خودم کاری نکنم؟
نظر شما چیه؟
لطفا راهنماییم کنید

دوست عزیز:72:

اولا نام تاپیکتون مبهم هست در پست بعدی نام مناسب تری قرار دهید.

ثانیا اصلا این کار رو نکنید و هیچ پیشنهادی حتی به دوست آن آقاندید که دیر یا زود پشیمون می شید.:300:

ثالثا تاپیکهای زیادی با موضوع شما در این تالار هست لطفا اونا رو بخونید.

رابعا روی خودتون و اعتماد به نفستون کار کنید که احساس درماندگی و وابستگی به همسر یا چیز دیگری نداشته باشید.

موقث باشید.:72:

سلام
دختر خوب البته برای شما ازدواج خیلی دیر نشده ( به نظر من ). اما الان که فکر می کنم راجع به خودم و اینکه من خودم را در شرایط اون آقا پسر قرار می دهم می بینم که؛ خوب در قدم اول دوست دارم خودتون یکمی به من نزدیک بشید، مثلاً ازم سر بحثی بپرسید چند سالم هست، کجا درس می خوانم، چی می خونم، برای شغل آینده چه فکرایی دارم و سوالاتی این جوری که نشون بده داری به آینده ی من می اندیشی ( و شاید بهتر باشه در قدم های اول ازم نپرسی که رنگ موهات قشنگه و ... ). این جوری احتمالاً خود من هم متوجه ی علاقهی شما می شوم.
توکل به خدا تلاشت را بکن، انشاء الله که آنچه که صلاح است اتفاق خواهد افتاد.

سلام ستاره جان
با نظر سنجاب عزیز موافقم.
دلیلی نداره خودت پا پیش بذاری.شاید این کار ایرادی نداشته باشه ولی به شدت آینده ات رو تحت تاثیر قرار میده.از اونجایی که اقایون اکثرا رو این مسائل زوم میکنن و گیر میدن که مثلا تو خودت منو انتخاب کردی و ....

پس صبوری کن.برای ازدواجتم اصلا دیر نیست.الان که دیگه سن ازدواج خانوما در رنج 28-30 سالگی هستش.
پس عجله نکن که کار خراب تر میشه.
الان همه فکر میکنن ازدواج کم شده.ولی واقیعتش این نیست.من فهمیدم(من مدتی کارهای تحقیقاتی مربوط به ازدواج و طلاق میکردم) که خانواده های بسیاری هستن که دنبال دخترای نجیب هستن.
الان کمتر کسی برای ازدواج به دنبال دخترای سانتی مانتال میره و اکثرا به دنبال یه دختر ساده و محجبه هستن.

پس بهتره به جای فکر کردن به این موضوع خطرناک !!!(ایجاد ارتباط از طریق دوست اون آقا) صبوری کنی.اون آقا اگر نظرش برای ازدواج به شما مثبت باشه و قصد ازدواج داشته باشه خودش حتما پا پیش میذاره.شما نجابت خودتت رو حفظ کن و سنگین باش.(البته حد و مرز رو هم رعایت کن)

من نمیدونم پوشش شما چطوریه.ولی تجربه و تحقیقات نشون داده هرچی پوشش بهتر تعداد خواستگارا بیشتر!

بعضی وقت هم شرایط خیلی خوب شما و اعتماد به نفس
زیاد باعث میشه خیلیا از پا پیش گذاشتن امتناع کنن.سعی کن مسائل اقتصادی و کلا مسائل حاشیه ای رو هرجایی باز نکنی.

اعتماد به نفسم خوبه ولی نه کاذبش.

من راستش با نظر آقای ide اصلا موافق نیستم(عذر خواهی میکنم ازشون)
سوالایی که ایشون میگن رو اگر شما مطرح کنی یعنی دقیقا داری از اون آقا خواستگاری میکنی !!! و احتمالا کلاس گذاشتنای اون آقا از اون به بعد شروع میشه.
ضمنا اگر شما هم به طریقی که ایده گفتن پا پیش بذری و ازدواج کنی دو تا سرکوفت همیشه میخوری:
1.تو پا پیش گذاشتی
2.آیا تو همیجور که به من ابراز علاقه میکردی و به بهونه درس و کار و.. میخوایستی سر ار کارم دربیاری به پسرای دیگه هم ابراز علاقه کرده بودی یا نه ؟

اینم یادت نره که مردا مثل سایه هستن.

انشالله موفق میشی

سلام

ممنون از راهنماییتون
اره وضع خانوادگی ما خیلی خوبه


خیلی ها به خاطر همین پاپیش نمیزارن
اینم شده یه مشکل

بعضی وقتت ارزو میکنم کاشکی منم از خانواده معمولی بودم

هیجکس حتی جرات معرفی کردن هم نداره

به عنوان یک پسر نظر می دم:
تو پسر ها دور و اطراف من (دوستان و همکاران و...)90 درصد شون اصلا حاضرنیستند یه خواستگاری دختری با فاصله زیاد ویژگی خانوادگی، مخصوصا بعد مالی ،برند...
دلیلش هم به نظر واضح هست.معمولا کسانی که در رفاه زندگی کردند ،به سختی میتونند در پله های پایین تر رفاهی که داشتند زندگی رو آغاز یا ادامه بدهند و توقعات بالا هست معمولا.برای یک پسر که قصد شروع یک زندگی رو داره هیچ چیز به این اندازه سخت نیست که همسرش نیازی داشته باشه(مخصوصا مالی) و نتونه اون رو بر آورده کنه...مخصوصا در این دوره زمونه که لوکس بودن و زندگی کردن شده یک معضل!
با توجه به وضع مادی شما،یکی از عوامل کم بودن خواستگار هاتون این مورد هست.به نظر من تمرکز زدایی کنید و مطمئن باشید انتظار بهتر از شکست (زبونمان لال!)هست.در مورد اون آقا هم اگر واقعا از ایشون خوشتون آمده و میدونید شرایط پایه ای متناسب باهم رو دارید،اولا اون کاری که گفتید رو نکنید(گفتن به دوستشون و...)..اما اگر براتون ممکنه در جمع های علمی و یا دوستانه ای که ایشون هم حضور دارند شرکت کنید و سعی کنید تا ایشون هم شناخت اولیه بیشتری نسبت به شما پیدا کنه...البته کاملا غیر مستقیم.
فقط به سمت دوستی نرید خواهشا.با توجه به ویژگی های شما احتمال سوءاستفاده بالاست.
موفق باشید:72:
من مشاور نیست و نظر شخصی رو گفتم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

لطفا سریع ترعنوان رو مناسب موضوع انتخاب کنید و اعلام کنید تا عوض کنند...(تا خانوم گلنوش نیومده و به من رو نزده!)

حالا تو این شرایط من باید چیکار کنم؟
خیلی واسه ایندم نگرانم و نیاز به یک همراه رو بسیار این مدت احساس میکنم

لطفا نام تایپیک رو چطور نظر پسرا رو برای خواستگاری جلب کنم عوض کنید

setare خانم مثل اینکه اصلا راهنمایی دوستان و من رو نخوندید....
گفتم که تمرکز زدایی کنید و به توصیه خانم ها مخصوصا مریم خانم گوش کنید.
در مورد اون احساس نیاز به همراه!...نگید که دل من هم خونه!:302: تمام مجرد های تالار به جز درصد کوچیکشون،الان مثل شما و من هستند....چه کنیم که برای هر دو گروه یک سری مشکلات سر راه هست که نمیتونن به این نیاز پاسخ بدن..پسر ها مشکلات مالی ،سربازی،درس،بیکاری،...از عوامل اصلی هست.
:72:

خیلی ساده اس من تجربه خودمو میگم :72::72::72:

من همیشه خواستگار داشتم اما قصد جدی ازدواج نه و راحت به همه جواب منفی میدادم

20 سالگی تصمیم گرفتم ازدواج کنم و به خواستگارام جدی فکر کنم و همه پسرا رو زیر نظر میگرفتم .خوب دیگه نه از کسی خوشم میومد نه خواستگار جدی داشتم و در واقع یه مدت انگار هیچ پسری منو نمیدید!!!


من همیشه برنامه سالانه دارم نوروز 90 وقتی برنامه درسی و کاری و ورزشیمو نوشتم دیدم اصلا وقت برای ازدواج ندارم بنابراین گفتم امسال اصلا ازدواج نمیکنم دقیقا الان دو ماه و نیم نامزد کردم !!! حالا هدفم از این تعریف...

ببین وقتی من تصمیم گرفتم ازدواج نکنم تمرکزمو از رو نقطه ازدواج برداشتم و گذاشتم رو خودم
معنویاتم
درسم
کارم
ورزش
جسم و روحم
من به یه جایی رسیدم تو این مدت(از نوروز 90 تا شهریور) که با خودم شاد بودم خودم تنها میرفتم ورزش خودم تنها میرفتم قدم میزدم خودم تنها میرفتم رستوران برای خودم غذا درست میکردم آرایش میکردم و لذت میبردم از زندگیم

انگار ناخودآگاه همه جذبت میشن وقتی میبینن خودت برای خودت مهمی و وقتی میبینن اصلا توجهی بشون نداری
البته کار من ناخود آگاه بود و قصدم این چیزا نبود بلکه واقعا لذت میبردم از زندگیم .
برای تو چون میخوای خود آگاه انجامش بدی سخته

بهتر کمک بگیری که چجوری خودت همراه خودت باشی هیچ وقت دنبال همراه نگرد چون ازدواج اینو بتو نمیده بلکه هر کسی مخصوصا مردها وارد ازدواج که میشن همراه و حامی میخوان پس اگه با این دید که همراه میخوای وارد مساله ازدواج شی و ازدواجم کنی بازم تنها میمونی
:72::72::72:
موفق و شاد باشی

قرار نیست نظر پسرها رو برای خواستگاری جلب کنین
چرا که اصولا خواستگار زیاد داشتن خیلی راهگشا نیست
نهایتا باید با یک نفر ازدواج کنین، چه بهتر که این یه نفر اولین و اخرین خواستگار باشه
چیزی که بهش نیاز دارین یه شناخت دقیق از روحیات خودتون هست
و بعد از اون تثبیت معیارهایی که برای طرف مقابلتون باید در نظر بگیرین
ظاهر و باطنتون باید یکی باشه، تا تنها و تنها پسری که باید، نظرش به شما جلب بشه

در مورد اینکه به دوست اون اقا چیزی بگین یا نه
باید بگم
اول اینکه مطمئن باشین تک تک کلماتی رو که استفاده می کنین عینا به دوستش منتقل میکنه،
اگه خیلی ادم درستی باشه ممکنه پیاز داغش رو زیاد نکنه
در ثانی، شما شناخت زیادی از طرفتون ندارین، ممکنه با رو شدن قضیه، خیلی منطقی و محترمانه واکنش نشون نده
اگه کاملا از این ادم مطمئن بودین و ضمنا واقعا ادم ویژه و نادری بود، شاید می شد یه سری راهکارها رو بهتون پیشنهاد کرد، ولی در حال حاضر شما هیچ شناختی مستندی از ایشون ندارین

با توجه به سن و موقعیتی که از خودتون توصیف کردین، من حس میکنم بیشتر از اینکه نگران ازدواجتون باشین، دلتون می خواد از جانب بقیه و به خصوص این اقا مورد توجه قرار بگیرین
خب این تا حدی طبیعیه
اما قطعا منطقی نیست

همه ما یه سری خصوصیات مثبت داریم و دلمون می خواد دائما از جانب بقیه تایید بشیم
اگر این تایید رو فقط در خواستگاری اقایون از خودتون معنا کنین، اشتباه بزرگی مرتکب شدین


سوال اینجاست
ایا شما حس میکنین که برای ازدواج امادگی دارین و شناخت کاملی از خودتون دارین
اما خواستگاری درکار نیست ؟
یا اینکه موضوع همون نیاز به جلب توجه دیگرانه ؟

دوست دارم داد بزنم بگم بخدا مجردي خيليييييييييييي بهتره.
نه فكر كني شوهرم بده ها ما واسه هم ميميريم ديوانه هميم

ولي مجردي اين روزا خيلي بهتره.برو تو خونه پدر مادرت حال كن و از جوونيت لذت ببر

دلم اسه خونه بابام با همه خوبيا و ارامشش تنگ شده

setare2000 عزیز

به تالار همدردی خوش آمدید

عزیز جان ، هنوز دیر نشده ، نگران نباش .

بهتره که بجای تمرکز روی جلب نظر پسرها ، در پی آموختن مهارتها و رشد و ارتقاء آگاهی ها و شخصیت خود باشید که همین در موجه بودن و مطلوب واقع شدن به طور صحیح بسیار مؤثر است .

تالار همدردی با این عنوانی که شما ارائه کردید و برای جلب نظر پسرها و دخترها راهنمایی نمی دهد . اما راهکار برای یافتن همسر مناسب را می تواند ارائه دهد ، اگر موافقید عنوان تاپیک اصلاح شود . در غیر این صورت با این عنوان نتیجه نخواهید گرفت .

عجالتاً لینک زیر که 40 موضوع مؤثر در پیدا کردن شوهر است را هم مطالعه کنید :

http://www.hamdardi.net/thread-9311-lastpost.html


پاورقی
=====

دوستان توجه کنید در راهنمایی های خود توضیحات اضافه در مورد نام کاربری خود و علت انتخاب و دیگر مسائل ندهید و فقط دادن راهنمایی به مراجع را مد نظر قرار دهید ، غیر از این انحراف و ایجاد حاشیه در تاپیک است و ویرایش می شود .

پستهایی به همین علت ویرایش شد .


.

ممنون ازهمه


راستش من اصلا هیچ وقت به ازدواج فکر نمیکردم تا اینکه صمیمی ترین دوستم که خیلی بش وابسته بودم ازدواج کرد و من بعد از اون خیلی احساس تنهایی دست داد.

و منم دوست دارم کسی در کنارم باشه

این که ادم دوست داشته باشه یه همراهی کنارش باشه و تو خوشی ها و مشکلات باهم باشن کمبود محسوب میشه؟


من اصلا نمیخوان توجه کسی رو به خودم جلب کنم فقط احساس میکنم تو این سن باید با کسی همراه باشم

نقل قول:

---

راستش من اصلا هیچ وقت به ازدواج فکر نمیکردم تا اینکه صمیمی ترین دوستم که خیلی بش وابسته بودم ازدواج کرد و من بعد از اون خیلی احساس تنهایی دست داد.

و منم دوست دارم کسی در کنارم باشه

این که ادم دوست داشته باشه یه همراهی کنارش باشه و تو خوشی ها و مشکلات باهم باشن کمبود محسوب میشه؟


من اصلا نمیخوان توجه کسی رو به خودم جلب کنم فقط احساس میکنم تو این سن باید با کسی همراه باشم

---

ما همیشه هر چیزی رو که زمان مناسبش برسه بدست میاریم.پس دلیلی نداره تو و دوستت یه زمان ازدواج کنید.اگه اینطور باشه ما باید همزمان با ازدواج اولین دوست صمیمی یا دختر خاله صمیمی و... ازدواج کنیم.
ازدواج دوستت چه حسی بهت داده؟؟
تنهایی؟؟
اینکه ازدواج میتونه جالب و هیجان انگیز باشه؟؟

اگه مورد اوله بهتره وقتت رو با تفریحات دیگه پر کنی.اما اگه مورد دومه من به عنوان یه دختر میتونم درک کنم هیجاناتی که ازدواج یکی از اطرافیان خصوصا حاشیه هاش مثل مراحل نامزدی و عقد یا تعریفایی از زندگی مشترک عشقولانشون (که مخصوصا تو سالهای اول زندگی هست) میتونه واقعا جذاب و هیجان انگیز باشه اما واقعیت خیلی متفاوته یه زندگی مشترکی که عاشقانه شروع شده میتونه بخاطر نداشتن مهارتهای زناشویی به بن بست بخوره.پس الان تمرکزت رو بذار روی کسب این مهارتها. اگه همین فردا مرد ایده الت از راه رسید تو توانایی چرخوندن یه زندگی مشترک رو داری؟؟
ازدواج همش قربون صدقه هم رفتن و لحظات عاشقانه و سورپرایز و...نیست.لحظات سخت کسل کننده و حوصله بر هم زیاد داره.همراه کسی برای یه عمر زندگی شدن شرایطی داره..توانایی اداره زندگی تو همچین شرایطی رو داری؟؟؟

setare2000 عزیزم

این یک نیاز هست ، نیازها را نیز بنا به اولویت و امکان تحقق باید مدیریت کرد ، مثلاً آنچه جزء نیازهای اولیه و ضروری نیست یا امکان تأمین آن در حال حاضر نیست را به تأخیر می اندازیم ، و برای آنچه که برای ما اولویت دارد نیز درست برنامه ریزی و سنجیده عمل می کنیم ، نه به گونه ای که هدف وسیله را توجیه کند و از راه هایی که آسیب می زند بخواهیم تأمین کنیم . برای تأخیر دادن به نیازهایی که اولویت ندارند ( یا به دلیل غیر اساسی بودن یا مهیا نبودن امکان تأمین آن ) روشها و راهکارهایی برای صبور بودن و به تأخیر انداختن یا تصعید در پیش می گیریم .

موفق باشید


.