سن خواستگارم از من کمتره

سلام.
دوستان عزیز همونطور که اکثر شما مطلع هستین من حدود 2ماه پیش از نامزد عقدیم جدا شدم. شکر خدا در حال حاضر از نظر روحی به زندگی عادی برگشتم .چند روز پیش آقایی پس از گرفتن شماره تلفن من از همکارانم با بنده تماس گرفتند و خواستند که برای ازدواج با من آشنا بشن. ایشون از نظر سنی 3 سال از من کوچکترن ولی گفتن که این مسئله برای خودشون و خوانوادشون مسئله ای نیست.(من 27 ساله هستم) مشکل دیگه اینه که از نظر مدرک تحصیلی هم از من پایین ترند ولی قول میدن که در کنکور مقطع بالاتر که چند ماه آینده برگزار میشه قبول بشن (میگن امادگی لازم رو دارن) مسئله نامزدی رو هم از طریق محیط کار من میدونستن.حالا میگن ی مدت با هم آشنا بشیم و بعد از کنکور برای خواستگاری با خونوادشون بیان. راستش برای من مدرک فعلی ایشون قابل قبول نیست از نظر سن هم خیلی دودل هستم. چی بهش بگم؟ بگم ارتباط نداشته باشیم تا بعد از کنکور؟ یا اینکه قبول شدنشو شرط کنم؟ یا کلا جواب منفی بدم .اسم ازدواج که میاد خیلی استرس میگیرم ازتون میخام منو راهنمایی کنید

سلام پروانه خانم

شما زن سرد و گرم چشيده اي هستيد خودتون تجربه هاي زيادي داريد
به نظرتون يه پسر 24 ساله پاسخگوي نيازهاي روحي شما هست؟

خانم محترم ایا شما از ایشان شناخت کافی دارید؟خیر با توجه به سئوالاتی که مطرح کردید مشخص شد شما فقط دامنه ای از مجهولات در اختیار دارید...ایشان هم فقط با خانواده تشریف بیاورند.اول در حضور خانواده تعهداتشان را ثبت کنید پس از عمل به تعهدات اقدام نماییددرخواست خود را به صورت شفاف و صریح بیان کنید.

همانطور که دکتر حسابی گفت اول خانواده ها با هم آشنا بشن.به هیچکدوم از قول و قرار ادامه درس اهمیت نده.وضعیت

فعلیشو در نظر بگیر اگر نتونستی قبول کنی حتی خاستگاریم لازم نیست.

گلنوش عزیز من 7ماه نامزد بودم درسته که تجربیات زیادی بهم داد ولی فکر نمی کنم واژه زن سرد و گرم چشیده مناسبه من باشه.
دکتر حسابی و فرهنگ عزیز بحثی در این که باید با خانوادش رسمی اقدام کنه نیست، هدفم از باز کردن این تاپیک اینه که بدونم آیا رد کردن ایشون بدون هیچ گونه شناختی صرفا به دلیل مدرک پایین تر و سن کمتر کار درستی هست؟ یا بهتره کمی با خصوصیات اخلاقی ایشون آشنا بشم بعد تصمیم بگیرم؟

از ما نخواه که برات اولویت تعیین کنیم.شاید تو بخوای شوهرت دو مدرک از خودت بالاتر باشه یا شغلش دفتری باشه.خودت

باید تعیین جزو اولویت های اصلیتن یا فرعی جایگزن براشون وجود داره یا نه؟قانونی وجود نداره بگه اخلاق جای مدرک.

بستگی به خودت داره چیو با چی با عوض کنی.

دوست عزیز:72:

با خودتت خلوت کن و معیارهاتو اولویت بندی کن.

اگه می بینی معیارهاتو با توجه به اولویتهای مشخص شده داره استارت کار و بزن

در غیر اینصورت نه وقت خودتت را بگیر و مشغله بیخود برای خودتت ایجاد کن و نه وقت آن آقا و خانواده ها رو.

فکر کن بسلامتی این ازدواج شد آیا از انتخابت و تغییر معیارها و اولویتهات راضی و خشنود خواهی بود یا مرتب

میخای با دیگران مقایسش کنی و پشیمون از انتخابت باشی.

بدون ازدواج نکردن خیلی بهتر از ازدواج اشتباه است.

موفق باشی.:72:

سلام دوست عزیز

بزار با خانواده یه جلسه رسمی بیان شاید با شناخت بیشتر بتونی بهتر انتخاب کنی

موفق باشی:72:

سلام پروانه جون
خیلی خوشحالم که تونستی با قدرت با این اتفاقات کنار بیای و می خوای دوباره برای آینده و زندگیت تصمیم بگیری ....

درسته که معمولا می گن مرد باید به دلایلی بزرگتر از زن باشه ،و میشه گفت بهترین وضعیت سنی در ازدواج اینکه پسر کمی بزرگتر باشه .
ولی انتخاب همسر یک مساله چند بعدیه
و تو ازدواج خیلی مسائل دیگه به جز سن مطرح هستند مثل فرهنگ و وضعیت مالی و شخصیت و خانواده و خیلی معیاره ها دیگه!
به همین دلیل تو انتخاب همسر باید معدل معیارهارو در نظر گرفت
درسته که مثلا ممکنه ایشون در این معیار سن نمره کمی بگیره و در تحصیل هم همین طور
ولی ممکنه در معیار ها دیگه نمره بالایی بگیره!

از یک طرف دیگه در ازدواج نباید فقط سن شناسنامه ای رو ملاک قرار داد
چون سن شناسنامه ای افراد با بلوغ اجتماعی اونها متفاوت هست و همچنین بلوغ ظاهری
یعنی ممکنه یک پسر 24 ساله بیشتر از یک پسر 30 ساله بلوغ اجتماعی و عقلی داشته باشه.
در اطرافمون خیلی وقت ها این مورد رو می بینیم.
یا ممکنه یک پسر 24 ساله در ظاهر از شما که 27 ساله ای بزرگتر به نظر برسه
سنشو باید همه جانبه بررسی کنی نه فقط شناسنامه ای.
پس صرفا به خاطر 3 سال کوچکتر بودن نباید جواب رد بدی و باید مسائل دیگرو هم برسی کنی

در مورد اینکه تحصیلش پایین تره ،خوب!اینم بازم تا حدی شبیه به سن می مونه
و بستگی به خودت داره که چقدر هم سطح بودن تحصیلات برات مهمه.


ولی پروانه جون به نظر من تو هنوز برات زوده که بتونی وارد یک ارتباط جدید و تصمیم گیری برای ازدواجت شی.
چون تازه اون بحران رو سپری کردی،ممکنه یک سری بدبینی هایی که بازخور تجربه ناموفق گذشته است ،رو رابطه جدیدت تاثیر بزاره .
یا فکر کنی چون یک تجربه ناموفق داشتی به هر قیمتی نباید بزاری این یکی رابطه به هم بخوره !
منظورم اینکه باید به خودت فرصت بیشتری بدی تا به ثبات کامل برسی
و 2 ماه فکر نمی کنم کافی باشه
البته این فرصتی که به خودت می دی بستگی به نوع روابطت با همسر سابقت و میزان وابستگی خودت به همسر قبلیت و همچنین شخصیت و روحیات خودت هم ربط داره و لی بازم فکر می کنم ، 2ماه یکمی کمه!

نازنین، سنجاب، ویدا و فرهنگ عزیز از اینکه وقت گذاشتین و سعی کردین کمکم کنین ممنونم
راستش برای من مدرک تحصیلی خیلی مهمه. به ایشون هم این مسئله رو گفتم. ولی شرایط شغلی و رشته تحصیلیشون طوریه که میتونن راحت ادامه تحصیل بدن. گفتن 90% قبول میشن امسال. راستش خیلی صادق و بامحبت و مودب هستن به خاطر همین نمیتونم راحت بهش بگم نه و گرنه اگر این خصوصیات نبود به خاطر همون مسئله سن و تحصیلات راحت ردش می کردم.
در مورد اینکه به خاطر اون بحران آمادگی ازدواجو دارم یا نه باید بگم در واقع من و نامزد سابقم از اول سال 90 از لحاظ عاطفی از هم جدا شدیم. یعنی حدود 10 ماهی میشه که از اوج بحرانم میگذره ولی بازم فکر کنم اگر یه مقدار دیگه به خودم زمان بدم بد نباشه.در این موردم اگرم قبول کنم که آشنا بشیم به این زودی تصمیم نخواهم گرفت. اگر باز نظری در مورد اختلاف سنی و تحصیلی و یا تجربه ای از اطرافیان داشته باشین ممنون میشم در اختیارم بذارین.

سلام پروانه خانم،

ابتدا یادآوری می کنم که تاپیک های زیادی در این مورد داریم که با جستجو یا مرور تاپیک های انجمن تفاوت سنی در ازدواج پیدایشان خواهید کرد. توصیه می کنم مطالعه کنید.
و همینطور این مقاله رو مطالعه کنید: تفاوت سنی

اصل مطلب رو دوستان گفتند. من هم نظر خودم رو می گویم.

1- به نظرم شما قبل از آغاز یک رابطه جدید به زمان بیشتری نیاز دارید.

2- درست است که تفاوت سنی همه چیز نیست. شاید پسر دخترهایی با این اختلاف بتوانند خوشبخت بشوند. ولی به هر حال این اختلاف سنی یک عیب حساب می شود و باید ببینید که واقعاً نکات مثبت این ازدواج چه مواردی هستند و آیا ارزشش رو دارد یا نه.

3- با توجه به اختلاف سنی امکان مخالفت پدر مادر پسر و یا حتی پدر مادر شما هست. ولی به خصوص پدر مادر پسر ممکن است مخالفت کنند. بنابراین اینکه شما بخواهید یک مدت منتظر ایشون بشوید تا مثلاً بعد از چند ماه به خواستگاری شما بیایند صحیح نیست. فکر این رو بکنید که احتمال این وجود دارد که همان جلسه اول پدر مادرش مخالفت کنند.

4- در هر صورت برقراری این ارتباط بین شما و ایشون قبل از خواستگاری رسمی و در جریان قرار گرفتن پدر مادرها از طرف تالار همدردی توصیه نمی شود. یک دلیلش این است که هیچ تضمینی برای ازدواج شما نیست و این رابطه به این شکل معمولاً باعث وابستگی هایی می شود که انتخاب عقلانی رو تحت تاثیر قرار می دهد و در صورت سر نگرفتن ازدواج به خصوص به شما ضربه می زند.

5- به نظرم شما نمی توانید مدرک دکتری رو شرط قرار بدهید. چون معلوم نیست ایشون قبول بشوند یا نه، و هیچ تضمینی نیست که تا آخرش بتوانند بخوانند. یعنی فرض بگیریم به دلایلی ایشون نتوانند مدرک رو بگیرند، شما چه کار می خواهید بکنید؟ شما باید ایشون رو همینطور که هست بپذیرید. نباید شرط بگذارید که در آینده حتماً فلان کار رو بکند. البته می توانید به این مسئله به عنوان یک نکته مثبت نگاه کنید که ایشون احتمالاً این مدرک رو می گیرند.

6- وقتی به خواستگاری شما اومدند، با توجه به تفاوت سنی حتماً به یک مشاور خوب مراجعه کنید تا تشخیص بدهد که واقعاً مناسب یکدیگر هستید یا خیر.

7- شما یک جدایی رو پشت سر دارید. احتمال این زیاد هست که نیاز عاطفی داشته باشید و بخواهید به نوعی از این تنهایی فرار کنید. از طرف دیگر باید حواستان به پسرانی باشد که از موقعیت شما قصد سوء استفاده کردن برای رسیدن به اهداف خود رو دارند. دقت کنید که چنین پسرانی ظاهرشون مثل هیولا نیست! بلکه اکثراً شیک و آراسته و مهربان و با کلاس هستند، و هدفشون هم آشنایی برای ازدواج است! کلاً می گویم که خیلی مواظب خودتون باشید که بازیچه دست کسی نشوید. برای اطمینان از جدیت آقایون برای ازدواج، خواستگاری رسمی رو شرط قرار بدهید و از ورود به فاز احساسات دوری کنید.

موفق باشید.

آقا حامد ممنونم از راهنمایی های خوبتون
راستش امروز فهمیدم علاوه بر مسائلی که گفتم یه مسئله دیگه هم هست. اونم اینکه ایشون از شمال کشور هستند و خیلی راحتن به قول خودشون پررو هستن!منو تو یه جلسه امتحان دیده وقتی تعریف کرد چی کارا کرده تا شماره مو پیدا کنه داشتم شاخ در میاوردم! از اون پسرای شاد و شیطونه. منم خیلی مقید و تا حدی خجالتی هستم .یه مقدار کم حرفم.خیلی ها میگن زیادی سنگینم! خانوادمم هم آدمای آروم و خجالتی هستن. یه نمونه از رفتاراش که برای ما خیلی عرف نیست اینه که امروز خواست گوشی رو بدم به مامانم تا اجازه بگیره بریم بیرون و همدیگه رو ببینیم! در حالیکه با خود من 3 بار بیشتر حرف نزده! به نظرتون اینام میتونه مشکل ساز باشه؟

سلام.امروز حس شوخ طبعی من گل کرده. با اینحال خودم رو کنترل میکنم.به مدرک تحصیلی زیاد اهمییت ندهید.مدرک قلابی هم میشه گرفت ولی معرفت را نمیشه خرید. اگر همونطور که گفتین با اراده باشه مدرکش رو هم میگیره .لطفا به این نکته خوب توجه کنید:((او ابتدا باید بخاطر خودش تحصیلات را ادامه بدهد نه برای بدست اوردن دل شما.اگر از شما رضایت گرفت و ادامه تحصیل نداد؟ایا همچنان اشتیاق به تحصیل در او خواهد بود؟وی باید در حضور خانواده ها به شما تعهد بدهد .قبل از اشنایی فقط از طریق خانواده ها اقدام کند اگر قصد و غرضی ندارد چرا پنهانی با یکدیگر اشنا شوید؟همیشه جنبه احتیاط در نظر بگیرید تا احساس...))سپس از او بخواهید نکات مثبتی که در شما دیده بیان کند.:82:

سلام دوست عزیز

اگه تردیدت در مورد سن حل شده چه ایراد داره زیر نظر خانواده باهاش صحبت کنی ؟

خاسته بدی نداره شما رو پسندیده و رسمی هم خواستگاری کرده حالام میخاد باهات بیشتر اشنا بشه خاسته ای که اسمش رفتار مشکل زا باشه انجام نداده

بهتره اول فکرات کنی و تکلیف اون اقا هم مشخص کنی عزیزم:72:

در اینکه قصدش ازدواجه شکی ندارم از اون آدم ها نیست که دنبال سواستفاده باشه. با مادر و برادرم هم صحبت کرده میگه اگه اوکی آشنایی اولیه رو بدم به پدرش میگه با پدرم تماس بگیره. مشکل من علاوه بر سن و تحصیلات ، روحیات و منش ایشونه. من خیلی مقیدم ، سعی می کنم مبادی آداب رفتار کنم، جدی هستم اما ایشون خیلی راحت هستن اصلا خجالتی نیستن . به قول معروف پر رو هستن! البته به هیچ وجه بی ادب نیستن. یه بار بهشون جواب رد دادم ولی قانع نشدند و گفتن بازم فکر کنم. فکر میکنم تجربه تلخم هم بی تاثیر نیست خیلی میترسم که بازم اشتباه کنم.به نظرتون بریم پیش مشاوره قبل از ازدواج؟ یا وقتی من تمایلی برای ادامه آشنایی ندارم لازم نیست بریم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parvane123

به نظرتون بریم پیش مشاوره قبل از ازدواج؟ یا وقتی من تمایلی برای ادامه آشنایی ندارم لازم نیست بریم؟

---

دوست عزیز:72:

به نظر من وقتی تمایلی نداری بیخود کشش نده.

زمانی با مشاور موضوع را مطرح می کنند که دوطرف اولویتها و ویژگیهای اولیه مورد تایید یکدیگر

را دارند و حالا از مشاور میخواهند که از لحاظ شخصیتی- اخلاقی و درونی موضوع رابرسی کند.

وقتی شما در اولین قدم تمایلی نداری چرا به دومین قدم میخواهی پا بگذاری!؟

موفق باشی.:72:

سلام دوست عزیز

من همیشه تو تصمیم گیری در مورد خواستگارام به این فکر می کردم جوری قضایا را سبک سنگین کنم واسه خودم که هیچ وقت از جواب منفی دادن پشیمون نشم.

حالا که این آقا تصمیمشون جدیه و شما هم دودل هستی به نظر من یه مرحله جلوتر بری بعد تصمیم گیری کنی بهتره.

البته اگه هنوز دو دلی! اگه نظرت کاملا منفیه که هیچ.

مرحله بعدی می تونه این باشه که آیا خانواده ها با هم جور هستن یا نه؟

شاید دیدی خانواده ها نمی پسندند همدیگرو و اونوقت دیگه راحت تصمیم می گیری.

وقتی طبق "داده" ها و اطلاعات موجود نمی تونی تصمیم گیری کنی بهتره به راه افزایش "داده" ها فکر کنی.

موفق باشی:72:

سنش از شما کمتره
تحصیلاتش مطابق خواسته شما نیست
رفتار های اجتماعیش مورد تایید شما نیست و به نظرتون پررو است
این اشکالات اولین نگاه است. اگر نگاه عمیق باشد که دیگه .....


دختر عاطفی و آرومی هستی و از پسر هم بزرگتر. ازدواج کنی آرومتر هم میشی. با یک پسر شر و شلوغ به مشکل خواهی خورد. مخصوصا که جوونتر هم هست.

برای شما شروع رابطه جدید و تصمیم گیری زود است.
هوشیار باش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parvane123

به نظرتون بریم پیش مشاوره قبل از ازدواج؟ یا وقتی من تمایلی برای ادامه آشنایی ندارم لازم نیست بریم؟

---

پروانه جان سلامhttp://www.hamdardi.net/imgup/32102/...2f49965a61.gif

ميخواي به خودت وقت بيشتري بده تا هم به آرامش بيشتري برسي و هم معياراتو دوباره چك كني.
با توجه به اينكه تمايل هم نداري .اين نظر منه عزيزم. اميدوارم هميشه موفق باشي

سلام.پییش مشاور هم بروید ضرر که نداره.ولی کلا حساب کنید مشاور نکات کاملا مثبت رو بگه .خیر باشه انشالا.ولی خوب اگر در خانواد تان فرد با تجربه و پخته ای هست ازش بخواهیدبااو صحبت کند و ام هم مسایل کلی را ارزیابی کند.نظرات nazanin_60 بسیار شبیه دیدگاه من است.شما ok اولیه را جهت اشنایی بیشتر بدهید .خیلی هم صمیمی نشوید.ولی شرط کنید اگر موافق ازدواج نبودید رابطه را سریع و بدون دردسر قطع میکنید.من متوجه نشدم دوست عزیز-پیدا- چگونه به این مسایل اشراف پیدا کرده اند؟(
دختر عاطفی و آرومی هستی و از پسر هم بزرگتر. ازدواج کنی آرومتر هم میشی. با یک پسر شر و شلوغ به مشکل خواهی خورد. مخصوصا که جوونتر هم هست.)ایا دیدگاه شما هم همین است؟(یک پسر شر و شلوغ؟)(هر کسی ارومه بعد از ازدواج ارومتر شده؟)(اروم شدن اصلا بد هست)
اقای.hamed65 هم همه جوانب را نظراتشون کاملا منطقیه و سنجیده من هم باهاش موافقم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

سلام.پییش مشاور هم بروید ضرر که نداره.ولی کلا حساب کنید مشاور نکات کاملا مثبت رو بگه .خیر باشه انشالا.ولی خوب اگر در خانواد تان فرد با تجربه و پخته ای هست ازش بخواهیدبااو صحبت کند و ام هم مسایل کلی را ارزیابی کند.نظرات nazanin_60 بسیار شبیه دیدگاه من است.شما ok اولیه را جهت اشنایی بیشتر بدهید .خیلی هم صمیمی نشوید.ولی شرط کنید اگر موافق ازدواج نبودید رابطه را سریع و بدون دردسر قطع میکنید.من متوجه نشدم دوست عزیز-پیدا- چگونه به این مسایل اشراف پیدا کرده اند؟(
دختر عاطفی و آرومی هستی و از پسر هم بزرگتر. ازدواج کنی آرومتر هم میشی. با یک پسر شر و شلوغ به مشکل خواهی خورد. مخصوصا که جوونتر هم هست.)ایا دیدگاه شما هم همین است؟(یک پسر شر و شلوغ؟)(هر کسی ارومه بعد از ازدواج ارومتر شده؟)(اروم شدن اصلا بد هست؟)
اقای.hamed65 هم همه جوانب را سنجیده و نظراتشون کاملا منطقیه و من هم باهاش موافقم

دوستای خوبم از همه تون ممنونم که برام وقت گذاشتین
گلنوش عزیز با اینکه شدیدا از نظر عاطفی احساس نیاز می کنم ولی خودمم فکر می کنم برای اینکه در مورد مسئله بسیار مهم ازدواج بتونم تصمیم بگیرم نیاز به فرصت و آرامش بیشتری دارم. هنوزم هر از گاهی شبا به یاد خاطرات وحشتناکی که داشتم با گریه به خواب میرم هر چند که نسبت به روزای اول خیلی خیلی بهتر شدم ولی فکر کنم بهتره چند ماه هم به خودم فرصت بدم.
دکتر حسابی عزیز من آرام و عاطفی هستم اما اینکه بعد از ازدواج آرامتر میشم رو نمی دونم درسته یا نه. خواستگارم هم شیطون هستن. از اینکه ممکنه از این بابت هم بعدا مشکل ایجاد بشه نگرانم .اینو به ایشون گفتم، گفتند قبول دارن که زیادی پررو هستن! اینکه من خجالتی و آروم هستم ممکنه رو ایشون هم اثر بذاره و بهتر بشن! یعنی به دید یه نکته مثبت به این مسئله نگاه می کنند.تصمیم دارم ازشون بخوام تا برگزاری کنکورشون که وضعیت ایشون رو هم مشخص میکنه به من فرصت بدن تا منم به آرامش برسم و بعد اگر قبول شدن با اطلاع خانواده ها ادامه بدیم. به نظرتون تصمیم درستیه؟

این ویرایش 20 ثانیه ای هم حکایت جالبی شده.20 ثانیه از زمان یک خمیازه کشیدن هم کمتره... (ربطی به موضوع نداره همش یک خمیازه کشیدم سررشته کار از دستم رفت...)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parvane123

اینکه من خجالتی و آروم هستم ممکنه رو ایشون هم اثر بذاره و بهتر بشن! یعنی به دید یه نکته مثبت به این مسئله نگاه می کنند.

---

اصلا روي اين حساب نكن كه بعد از ازدواج اينطور ميشم يا اونطور .هيشكي عوض نميشه.اگر ميخواي بهش فكر كني روي هميني كه هست فكر كن نه اوني كه قراره بشه

بسیاری از خانم ها فکر میکنند ارام و عاطفی هستند و اقایان هم تا حدی خودشان را شیطون و بازیگوش میدانند.این موضوع در حد معقول تناسب هم ایجاد میکند.ولی بیش از حد که شد تعادل را به هم خواهد ریخت.و خجالتی بودن شما به نظرم تاثیری در روابط ایشان نخواهد داشت که ایشان را عوض کند بلکه ممکن است شما را تحت تاثیر قرار دهدو اگر باعث افزایش اعتماد به نفس شما بشود خیلی هم خوب خواهد شد.در حال حاضرشما اگر شرایط هیچ کدامتان عوض نشود زمینه را چه گونه ارزیابی میکنید؟بنا رابر این بگذارید که در اینده به غیر از ادامه تحصیل ایشان مورد دیگری تغییر نخواهد کرد.آیابا شرایط فعلی شما سازگاری دارید؟زیرا به ندرت خلق و خوی اقراد تغییر میکند...(چقدر جالب که خانم گلنوش نظرات شبیه من دارند...)شما در مورد ایشان بیشتر تحقیق کنیدو در صورت امکان شخصا با مادر یا خواهر ایشان صحبت کنید زیرا زنان جنبه های شخصیتی ظریف تری را در نظر میگیرند که میتواند کمک خوبی در جهت شناختشان باشد.گذشت زمان نیز برخی شرایط را تغییر خواهد داد مشخص نیست دلخواه یا مخالف میل شما...:82:

من تازه وارد هستم ولی شایدحرفام یه کوچولو به دردت بخوره.
عزیزم بهتره اول از همه از خواستگارت بخوای که با خانوادش قضیه رو مطرح کنه شاید اونا هم با اختلاف سنیتون و مسائل دیگه مشکل داشته باشن و بعد از یه مدت دوستی ( البته به قصد ازدواج) از طرف اونا متهم به دزدیدن پسرشون شی:311: در صورتیکه ما همه می دونیم که شما هنوز خودت هم دراین مورد مردد هستی.
پس بهتره برای پیشگیری از مشکلات بعدی و شکست عشقی اول از همه بهش بگی تا وقتی به خانوادت نگفتی با من تماسی نداشته باش.

سلام
من بازم اومدم! نیاز به راهنمایی دارم. امروز صبح که تو اتاقم مشغول کارام بودم تلفن زنگ زد دیدم از نگهبانیه گفت ی بسته دارین بیاین تحویل بگیرین. پرسیدم از طرف کی ، اسم این خواستگارمو گفتن! یه لحظه نفسم بند اومد نفهمیدم چجوری باهاش خداحافظی کردم و گوشی رو گذاشتم. تا موقع ظهر نرفتم نگهبانی وقتی کارم تموم شد رفتمو بسته رو گرفتم و اومدم خونه. برای ولنتاین کلی کادو و عروسک و شکلات و ... گرفته با یه نامه ی کاملا عاشقانه! هنوز تو شوکم. از این که اومده محل کارم ناراحتم از طرفی نمی خوام تو ذوقشم بزنم. به نظرتون چه برخوردی بکنم درسته؟

درود پروانه ي عزيز... :72:

به نظر من بگذار يك مدتي بگذره، تو تازه 2 ماه از رابطه ي قبليت خارج شدي و الان شايد نتوني اون تصميمي كه بخواي رو حقيقتا بگيري...

جدا از اين...
اولويت هات رو بشين بنويس و سبك سنگينش كن... بعد تصميم بگير...

در ضمن دوست خوبم، تصميمت رو بر پايه ي اينكه اين شخص الان در چه موقعيتي هست بگير، نه اينكه در آينده به چه موقعيتي خواهد رسيد ! !! !!!
موفق باشي گلم...