خستم. خیلی خستم.

سلام
دلم نمیخواست به غیر از خدا کسی از مشکلم با خبر باشه ولی اینجا میگم چون منو نمیبینید و نمیشناسید.

من پسری هستم 24 ساله. مشکلم از 7 سال پیش شروع شد. یعنی وقتی که 17 سالم بود. تو یه بعد از ظهر. اون روز اتفاقی افتاد که خیلی اذیت شدم به خاطرش تو این سالها. من ظاهر مناسبی داشتم ولی به خاطر اون حادثه تو ظاهرم منظورم صورتمه مشکل بدی به وجود اومد. شکسته شدم. خیلی اذیت شدم به خاطرش مخصوصا تو جامعه. کم کم از مردم و دوستان فاصله گرفتم چون اذیت میشدم. تنها شدم. سالهای اول دلم نمیخواست از خونه برم بیرون. ولی خب مجبور بودم برم. خیلی سختم میشد. الان که چند سال گذشته از اون سالها دیگه زیاد برام مهم نیست. عادت کردم. مشکلی که تو ظاهرم به وجود اومد هنوزم هست. ولی امیدمو از دست ندادم.

2 سال بعد از اون حادثه دانشگاه قبول شدم تو رشته مورد علاقم ولی به خاطر همون مشکل انگیزه ای برای درس خوندن نداشتم این شد که بعد از 8 ترم هنوز نصف واحدام مونده و اینم داره میشه مشکل ولی مشکلم اصلا این نیست. مشکلم ظاهرمم نیست اگر چه همونجوره هنوز. مشکلم از یک رابطه عاطفی شروع شد...

همون ترمای اول با کسی تو دانشگاه آشنا شدم یکسال از خودم کوچیکتر و پسر و هم رشته من بود (کارشناسی مخابرات). و دوست شدیم اما نمیدونستم اینجوری میشه اونروز.
هیچکی مثل اون نمیشه. خیلی مهربونه. خیلی زیباست. خیلی باهوشه. همه چیزش بیسته. انگار خدا نظر ویژه ای بهش داشته. تکه. من اینجا یه چی مینویسم شما ببینیدش و چند دقیقه باهاش باشید دیوونش میشید. خیلی خوشگله و خیلی ماهه. خیلی دوسش دارم.

در حالی که فکرشو نمیتوستم بکنم باهام دوست شد. و من هر ترم بیشتر بهش وابسته میشدم. فقط من نبودم بعدا متوجه شدم که بعضی دیگه از دوستاشم چه دختر چه پسر مثل من بهش وابسته شدن. عاشقش شدن. وقتی اونا رو میبینم دلم میگیره. خیلی دلم میسوزه براشون چون میدونم چقدر دارن اذیت میشن به خاطر این مسئله عین خودم. چون اون وقت نداره زیاد باهاشون باشه... حالا من به بقیه کاری ندارم.

از وقتی که فهمید دیونش شدم ازم دوری میکنه. خودش میگه سرش شلوغه که راست میگه ولی میدونم که از من بدش میاد و منو داره تحمل میکنه. یکی به این خاطر که وابستش شدم و عاشقش و دوم به خاطر ظاهرم که پیشتر گفتم.
تو این سالها خیلی سعی کردم همیشه خوشحالش کنم با هدیه با ایمیل با کمک کردن بهش اونم با اینکه سرش شلوغ بود یا با کس دیگه ای قرار داشت و با اینکه از من بدش میومد ولی دلش برام میسوختو هر چند وقت یه بار تو دانشگاه میتونستیم حسابی با هم باشیم. بهترین لحظات عمرم بوده تا حالا. حالا دیگه ترمای آخرشه و میره ولی من نصف واحدام مونده هنوز.

وقتایی که ازش خداحافظی میکنم خیلی افسرده میشم. خیلی هم دارم اذیت میشم. دیگه زیاد همدیگرو نمیبینیم. تو این چند ماه فقط 2 بار با هم بودیم.
مشکل ظاهرم و وابستگیم به ایشون و عدم پاسخگویی ایشون خستم کرده.
خیلی خستم.

سلام عزیزدل.

اینجا که کسی نمیشناست میشه دقیق بگی چه مشکلی تو ظاهرت پیش اومده؟
منظورم اینه که با جراحی پلاستیک و...قابل درمان و ترمیم نیست؟

دختر خوب خدا همیشه یه سری نعمتها رو بهمون داده بعضی وقتا بعضیاشو میگیره عوضش یه نعمت دیگه رو به جاش بهمون میده.اگه تا حالا نعمت جدید رو ندیدی یا هنوز وقتش نرسیده یا داده اما تو نمیبینیش.

ممکنه حرفم ناراحتت کنه.اما فکر میکنم چون ازظاهر خودت ناراضی هستی خیلی رو ظاهر تمرکز کردی و با ادمی که به گفته خودت خوشگله رابطه برقرار کردی.اما بدون ظاهر چه برای تو چه برای ادمای دیگه ملاک درستی نیست.

همین الان رابطت رو با اون پسر تموم کن.ازاین رابطه چی میخوای بدست بیاری؟.کسی که با چندین نفر دیگه هم هست و دوست دختر داشتن جزئی از تفریحاتش شده چه اینده ای رو میخواد رقم بزنه؟

قبل ازاینکه ته مونده های غرورت رو هم ازدست بدی به این رابطه بی سرانجام و بی فایده خاتمه بده.میدونی که ایندش فقط جداییست پس هر چی بیشترجلو بری وابسته تر میشی و جدایی داغونترت میکنه.به خودت و دلت و غرورت رحم کن و همین الان تمومش کن.
تو نیازی به دلسوزی کسی نداری.ادما باید به تو به احساست احترام بذارن و اگه کسی سراغت میاد همین جوری که هستی بخوادت.
اون حس اعتماد به نفس یا خوشحالی یا نمیدونم هر حس خوشایند دیگه ای که با اون پسر داری رو تو خودت جستجو کن.مطمئن باش اگه اون تونسته باهات مهربون باشه پس خودت هم میتونی با خودت مهربون باشی.

فعلا اینکارا رو بکن تا بعد بگم چه کارای دیگه ای میتونی برای افزایش اعتماد به نفس و...انجام بدی
موفق باشی:72:

بهار66
فکر می کنم پسر باشه اخه نوشته پسری هستم 24 ساله!
یا اشتباه تایپی هست؟نمی دونم !!!

1nafar
اگر شما پسر هستی این علاقه و وابستگی که ایجاد شده طبیعی نیست .... در واقع باید با مراجع به روان پزشک مشکلت رو حل کنی و به سرشت خودت برگردی.:72:

فقط میتونم بگم خسته نباشی
به نظرم ابراز علاه و محبت اون به تو از سر دلسوزی بوده
تو هم چون کم محبت دیدی به خودت گرفتی
در ضمن ایراد ظاهرم یه بهونه اس که توی همه چیز مقصر میدونیش

مثلا یه دوستی داشتم چون اضافه وزن داشت هر بلایی سرش میومد میگفت من چون چاقم اینجوریه!
در حالی که ربطی به اون نداذه

ممنون از همتون
من دختر نیستم. پسرم. زود هم قضاوت نکنید. من اصلا همجنس باز یا از این جور چیزا نیستم و رابطه جنسی با هم جنس حالمو بد میکنه.
اون دوستی هم که گفتید اونجوری نیست که شما فکر میکنید. ایشون دختر باز یا از این جور چیزا نیست. و این چیزا واسش تفریح نیست بلکه این دیگران هستند که از باهاش بودن لذت میبرن و میخوان همش باهاش باشن. چه دختر چه پسر. که ایشونم بیشتر با پسرها هستند. ایشون به خاطر اینکه رفیقاش نارحت نشن با اینکه خیلی سرش شلوغه وقت میزاره براشون البته بعضی وقتا هم کم میاره و گوشیشو خاموش میکنه.
اگه میدیدیدش میفهمیدید دارم چی میگم.

من رابطم با ایشون مثل دو تا دوسته و خیلی هم کم همدیگرو میبینیم ولی میخوام همش باهاش باشم ولی نمیشه.
ایشونم تو رابطه هاش با دیگرون مهربونه و البته سنگین برخورد میکنه تا کسی ازش سواستفاده نکنه.

براتون چند تا مثال میزنم تا بیشتر متوجه بشید:

ایشون چند وقت پیش رفت یه شرکت مهندسی واسه کار و با اینکه تخصص چندانی نداشت توش ولی رئیس شرکت استخدامش کرد و کل دکور شرکتو بهم ریخت تا یه جا براش درست کنه. چون ایشون علاوه بر اینکه ظاهر خیلی جذابی داره به طور باور نکردنی ای خلاق و باهوش است.

یا وقتایی که تو مترو با همیم میبینم مردم رو که با حسرت بهش نگاه میکنن و دیونش شدن.

شما ببینیدش بهم حق میدید.

حالا مشکل من این وسط چیه؟ چند بعد داره:

اولیش اینکه من بهش وابسته شدم. خیلی دوسش دارم. میخوام که همش با هم باشیم ولی ایشون وقت نداره البته بعضی وقتا باهمیم و خیلی بهم خوش میگذره.

دومیش ظاهرمه که گفتم به خاطر یه حادثه شکل نامطلوبی شد. خیلی به خاطرش اذیت شدم. منو تنها و گوشه گیر کرد. اوایل بعضی از مردم با دیدن قیافم میخندیدن و من آب میشدم. فکر نمیکنم با جراحی درست بشه اگرم بشه که اصلا الان شرایطشو ندارم. تازه 7 ساله که باهاش سوختمو ساختم پس اورژانسی نیست و عادت کردم بهش.

سومیشم وضعیت خطرناکم از لحاظ تحصیلی که به خاطر افسردگی که دو مورد بالا باعثش شد دارم. بعد 10 ترم هنوز نصف واحدام مونده. البته واسم خیلی مهم نیست چون کار بلدم تو زمینه الکترونیک دیجیتال که اکثر مهندسا بلد نیستن و برام کار هست همین الانشم و مدرک گرا هم نیستم. به خصوص که سخنرانی استیو جابز رو خوندم که نوشته بود ترک تحصیل کرده و هیچ مدرک دانشگاهی ای نداشت. من شاید مدرک معادل کاردانی بگیرم. یعنی بالاتر از استیو جابز!! یا باید کارشناسیمو بگیرم به نظرتون؟ فقط میترسم پدر مادرم نارحت شن.

راستش چند دفعه هم با خودم عهد کردم که مبارزه کنم و تسلیم نشم ولی موفق نشدم.
رابطه با اون دوستی که بالا گفتم همیشه بهم امید و انگیزه برای تغییر داده. هر وقت که ازش خداحافظی میکنم میام خونه نیروی فوق العاده عجیبی برای درست کردن خودم توم ایجاد میشه که فرداش از بین میره و میشم همون آدم بی انگیزه و نا امید.

ازتون میخوام نظر و راهکار بدید. خیلی خوشحال شدم وقتی پستاتونو دیدم. ممنونم از همتون.

این تایپیک هم چون دیروز با همون شخص بودم اومدم خونه ایجاد کردم چون دوباره بهم انرژی داده بود ایشون.

1nafar

سلام
در مورد مشکل ظاهرت چرا چیزی نمیگی؟که چه اتفاقی افتاده؟
مشکل شما الان مشکل ظاهر نیست درسته؟
چون میگی 7سال باهاش کنار اومدم و صد در صد مشکل قابل تحملی بوده که تونستی باهاش کنار بیای!ولی شاید راهایی برای بهتر شدنش باشه که اگر می گفتی بهتر می شد کمکت کرد.

این طرز فکرت هم اشتباهه که می گی می دونی دوستت از تو بدش می اد و تحملت می کنهدلیلی نداره تو رو تحمل کنه
رابطه دوستی شما یه دوستی سالم و دو طرفه است و حتما همون طور که تو از این ارتباط لذت می بری اون هم از دوستی با تو خوشحال و راضیه
آدمی که می گی ...یعنی یه ادم جذاب و خلاق و باهوش هیچ وقت از رو ترحم برای کسی وقت نمی زاره و خودش دوستاش رو باهمون زیرکی که داره انتخاب می کنه ..پس این طوری فکر نکن که اون از تو بدش می اد و داره تحملت می کنه ......ولی چون شما وابستگی و علاقه ات به این دوستت خیلی زیاد شده و همیشه از اون انرژی می گیری و نباشه افسرده میشی .....خوب این حالت وابستگی شدید رو باید تعدیلش کنی
خوب همون طور که می گی اون دوستان زیادی داره ولی تو فقط با همین ی دوستت هستی ..و به همین دلیل هم وقتی اون نباشه احساس ناراحتی و تنهایی و افسردگی بهت دست می ده.
بیشتر برای درست وقت بزار
خلاقیت و زکاوت تا حدی اکتسابی هست و تو هم می تونی با درس خوندن وموفقیت تو درست خودت رو بالا بکشی
درسته که خیلی ها همون طور که خودت مثال زدی از طرق دیگه موفق شدن و تحصیلات دانشگاهی نداشتن...
ولی تو خودت رو با اونها مقایسه نکن چون تو این چند سال رو برای درست وقت گذاشتی و سرمایه گذاری کردی چه مالی و چه وقتی و ....
و باید این درس خوندن رو به نتیجه برسونی
و به این فکر کن که بتونی مدرک کارشناسیت رو بگیری....نمی دونم الان 10 ترمه شدی چی میشه ؟به خودت بیاااا
عوض اینکه از اون دوست موفقت الگو بگیری برعکس داری افسرده می شی و این باعث عقب افتادنت میشه
پاشو از همین الان تصمیم بگیر که درساتو خوب بخونی و با نمره های خوب پاسشون کنی
وقتت رو با افکار منفی از دست نده
برای خودت هدف تعیین کن
هدف تو این نیست که از دوستی با ی فرد موفق لذت ببری
هدف تو اینکه خودت موفق باشی و موفقیت هیچ ارتباطی به ظاهر زیبا نداره
چه بسا خودت بهتر می دونی دخترا و پسرای جذاب و زیبایی که تو منجلاب افتادن ...

ممنون نازنین
حرفاتون به دلم نشست.
در مورد مشکل ظاهر دوست ندارم اینجا مطرح کنم.ببخشید. ولی به خاطرش خیلی اذیت شدم. اوایل خیلی سختم بود. نگاه های دیگرون به ظاهر غیر عادیم و بعضا خنده هاشون نارحتم میکرد ولی الان دیگه عادت کردم. اگرچه همچنان تو رابطم با دیگران خواه یا ناخواه تاثیر داره. البته دیگه از اون خنده ها خبری نیست. شاید چون قیافم دیگه مردونه شده.
اگه با جراحی درست بشه هر وقت که آمادگیشو پیدا کردم اقدام میکنم. ممنون که به فکرید.

ولی بهترین سالهای عمرم رو تحت تاثیر قرار داد. قبل از اون حادثه ظاهر مطلوبی داشتم درسمم خوب و آدم اجتماعی ای بودم.
بعضی وقتا با خودم فکر میکنم اگه اون اتفاق نمیفتاد همون سال اول کنکور قبول میشدم چون درسم خوب بود و قطعا یه دانشگاه بهتر اونجوری دیگه با اون شخص هم آشنا نمیشدم و گرفتار این روزا نمیشدم. تا الان هم کارشناسی که هیچ ارشدمم گرفته بودم. و کلی هم دوست و ... میداشتم. تازه دوران دانشجویی هم کلی حال میکردم. و...

بهار 66 میگه خدا اگه یه درو ببنده در دیگه ای رو باز میکنه... راستش من 7 سال منتظرش بودم و بازم هستم چون مگه من چه گناهی کرده بودم که اون بلا باید سرم میومد؟

هر روز صبح که بیدار میشدم تو آینه خودمو میدیدم و چجوری میتونستم انگیزه برای درس خوندن داشته باشم؟

مشکل من بیشتر وابستگی به اون شخصه ولی خوب ظاهرمم که اینطوریه و درسها هم اونطوری. چیکار کنم حالا؟

دوست گرامی اشتباه از من بود اما امیدوارم شما دچار سوءتفاهم نشی.من خیال کردم این ارتباط بین دختر و پسره و خدایی نکرده قصد نداشتم بگم شما ه م ج ن س ب ا ز ین.امیدوارم منو بخاطر بی دقتیم ببخشید:72::72:

خوب حالا که هرودوتون پسر هستین.خیلی خوبه که یه دوست به این خوبی داری اما خوبیها رو فقط تو دیگران نبین.مطمئنا اگه یه کم بیشتر رو خودت تمرکز کنی متوجه میشی خوبیای خودتم چقد بیشماره.

خیلی خوبه که دوستت انقد بهت انرژی مثبت میده ولی سعی کن منبع انرژی مثبت رو تو وجود خودت پیدا کنی و دوستات یه نیروی کمکی برات باشن.اینجوری حتی اگه بین تو و دوستت فاصله هم بیفته تو ناامید نمیشی.چون سرچشمه نیروی عشق و زندگی و انرژی رو تو خودت پیدا کردی.

ما اززندگی دیگران حتی نزدیکترین افراد بهمون کاملا مطلع نیستیم،شاید دوریش از شما بخاطر گرفتاریها و مشکلات خودش باشه،شاید سرش شلوغه،و دلایل دیگه.بهتره اجازه بدی هر زمانی که خودش دوست داره با هم باشین.

در مورد درستون باید همه چیزو دقیق بررسی کنید.به این فکر کنید که اگه کاردانی بگیری و ازخیر کارشناسی بگذری ایا بعدا،چند سال بعد پشیمون نخواهی شد؟
چقدر خوبه که ازنظر عملی تو رشتت قوی هستی ،رو این قضیه بیشتر مانور بده.
بازم معذرت میخوام و امیدوارم منو بخاطر اشتباهم که عمدی نبود ببخشید

سلام دوست عزیز،

به جمع ما خوش آمدی.

از اتفاقی که برایت افتاده متاسفم.
اتفاقاتی که در زندگی ما می افتند بی دلیل نیستند و همه به نوعی زندگی ما رو تحت تاثیر قرار می دهند. این ما هستیم که باید کنار اومدن با شرایط رو یاد بگیریم و حکمت اتفاق رو دریابیم.
شاید احساس می کنی که چیزی رو از دست دادی، یا تو کمتر از دیگران هستی. ولی این حس تو اشتباه است.
دقت کن که زیبایی ظاهری فقط یک قسمت از داشته های یک انسان هست.

لطفاً در رابطه با رنجی که داری، این تاپیک ها رو بخوان:
معنا در رنج
تحمل درد و رنج در انسان
رنج و غم به عنوان آشکار کننده شادی.

به این متن دقت کن:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

معنا در رنج

فرانكل از قول گدي(1) مي گويد:
" هيچ مخمصه اي وجود ندارد كه ما يا با عمل كردن و يا با تحمل كردن نتوانيم به آن شرافت ببخشيم" (فرانكل ، 1955).

بعضي مردم ميتوانند رنج ها را تحمل كنند و به اين وسيله توانمندتر و قوي تر مي شوند . اگر چه كه مردم ممكن است قرباني سرنوشت شوند ، ولي در عين حال مي توانند اراده ي دروني خود را تقويت كنند تا موقعيت سخت را به سطحي از كمالات انساني تبديل كنند.
(2- ‌نلسون،2001)

انسان وقتي با وضعي اجتناب ناپذير مواجه مي گردد، و يا با سرنوشتي تغيير ناپذير روبروست، مانند بيماري درمان پذيري و يا مبتلا به بعضي از انواع سرطان ، اين فرصت را يافته است كه به عاليترين ارزشها و به ژرفترين معناي زندگي يعني رنج كشيدن دست يابد.

درد و رنج بهترين جلوگاه ارزش وجودي انسان است. و آنچه كه اهميت بسيار دارد ، شيوه و نگرش فرد نسبت به رنج است و شيوه اي كه اين رنج را به دوش مي كشد. يكي از اصول اساسي لوگوتراپي (معنادرمانی) اين است كه توجه انسان ها را به اين مساله جلب مي كند، كه انگيزه اصلي و هدف زندگي، گريز از درد و لذت بردن نيست، بلكه معني جويي زندگي است كه به زندگي مفهوم واقعي مي بخشد.
به همين دليل انسانها درد و رنجي را كه معني و هدفي دارد با ميل تحمل مي كنند. البته بديهي است كه نيازي به يادآوري نيست كه رنج معنايي نخواهد داشت اگر ضرورتي نداشته باشد. مثلا بيمار حق ندارد سرطاني را كه با يك جراحي بهبود مي يابد چون «صليب خويش به دوش بكشد» و رنجش را تحمل كند. زيرا اين يك «خودآزاري» بيمار گونه است تا يك تحمل قهرمانانه.

---

روی این صحبت ها خیلی فکر کن.
و البته در یک بخشی از این پست هم گفته می شود:

نقل قول:

---

رنج معنايي نخواهد داشت اگر ضرورتي نداشته باشد. مثلا بيمار حق ندارد سرطاني را كه با يك جراحي بهبود مي يابد چون «صليب خويش به دوش بكشد» و رنجش را تحمل كند. زيرا اين يك «خودآزاري» بيمار گونه است تا يك تحمل قهرمانانه.

---

به نظرم حتماً از همین الآن پیش یک دکتر جراح برو، ببین که تا چه حد می تواند ظاهر شما رو به حالت اول برگرداند و ببین هزینه اش چقدر می شود. حتماً این کار رو بکن. ان شا الله که بتوانی دیر یا زود این هزینه رو بپردازی.


دوست خوب، به نظرم مشکل اصلی شما ظاهر شما نیست. مشکل اصلی شما ضعف و ناتوانی نیست. مشکلت کمبود اعتماد به نفس است. کمی به شما حق می دهم که به خاطر این اتفاق گوشه گیر شده باشی. ولی بدان که این درست نیست! هیچ فرقی بین تو و اون کسی که از روی نادانی روزی تو رو به خاطر ظاهرت مورد تمسخر قرار داده نیست! اون شاید فکر می کند هیچ وقت چنین اتفاقی برایش نمی افتد. در صورتی که هر چه در این دنیا داریم رو می توانیم در یک لحظه از دست بدهیم.


و این که شما اینقدر به اون دوستت علاقه نشان می دهی، همانطور که خودت هم گفتی به خاطر میل به همجنس نیست. بلکه به نظرم باز هم به این بر می گردد که خودت و داشته هایت رو از یاد برده ای، و او رو یک انسان کامل می بینی و در او همه چیزهایی رو می بینی که دوست داری خودت هم داشته باشی. در صورتی که باید به این دقت کنی که اگر بخواهی، تو هم می توانی به جایگاهی برسی که دیگران به تو غبطه بخورند! خودت رو پیدا کن! خداوند بین هیچ کدام از بنده هایش فرق نگذاشته! و مطمئنم خداوند به هیچ بنده ای رنجی نمی دهد، مگر اینکه خیرش در اون رنج باشد. در تو هم توانایی ها و استعدادهای بسیاری قرار داده که برای مثال خودت هم گفتی که در زمینه ی الکترونیک توانایی های بسیاری داری.

دایره ی دوستان رو وسیع تر کن و مهارتهای ارتباطی ات رو قوی کن.
درست رو حتماً ادامه بده و نیمه کاره رها نکن!

یک سری مقالات بهت می دهم در رابطه با رهایی از وابستگی و همینطور بالا بردن اعتماد به نفس. اینها رو بخوان. همینطور کتابهایی در این زمینه پیدا کن و بخوان.

رهايي از وابستگي
چرا وابسته می شویم
خصوصیات کلی وابستگی
اعتماد به نفس چيست ؟
آیا از عدم اعتماد به نفس رنج می بری؟


اگر توانستی حضوری هم به یک مشاور مراجعه کن.

برایت آرزوی موفقیت می کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamed65

به نظرم حتماً از همین الآن پیش یک دکتر جراح برو، ببین که تا چه حد می تواند ظاهر شما رو به حالت اول برگرداند و ببین هزینه اش چقدر می شود. حتماً این کار رو بکن. ان شا الله که بتوانی دیر یا زود این هزینه رو بپردازی.

---

الان که اصلا نمیشه. نه شرایط روحی و اجتماعیشو دارم و نه شرایط مالیش رو. بیشتر فقط اذیت میشم. شاید 2 - 3 سال دیگه. تازه اگه شدنی باشه.
ظاهرم اونقدا هم بد نشده. یعنی هیولا که نشدم. حتی بدون در نظر گرفتن اون مشکل ظاهرم خوبه. عادت هم کردم بهش دیگه.

شما میگید هیچ رنجی بدون خیر نیست. من نمیتونم خیری ببینم تو این 7 سال جز اینکه اذیت شدم و تنها شدم و چیزی هم به ترک تحصیلم نمونده. میتونید بیشتر توضیح بدید؟

البته سعی میکنم کارشناسیمو تموم کنم ولی یکم بعید شده.

اون دوست شما داره با شما عادی برخورد میکنه مثل بقیه دوستاش . اما شما بخاطر کمبودهایی که ذکر کردید و بخاطر اینکه بادیگران ارتباط خیلی کم برقرار میکنید و از ظاهرتون خجالت میکشید وابستگی شدیدی پیدا کردید .
اگر ظاهر شما با جراحی حل میشود بجای غصه خوردن و زانوی غم بغل کردن به فکر رفع این ضایعه باشید با بتوانید از این وابستگی نجات پیدا کنید .
ممکنه زمانی این دوست از شما کاملا فاصله بگیره بخاطر شغل و یا هر مسئله دیگه شما میمونید و اون وابستگی که شما رو از پا در میاره و مایع دیگر فعالیتهای شما میشه .
بنظرم سعی کنید مشغولیات ذهنی دیگری برای خود فراهم کنید ارتباط بیشتری با دیگران برقرار کنید . نترسید از هیچی اعتماد بنفس را ازدست ندهید و به یک مشاور مراجعه کنید که شما را بهتر راهنمایی کنه .
بهترین سالهای زندگیتونو با این وابستگی و خستگی و خجالت و انزوا از بین نبرید .
یادمان باشد که: هرگر به تمامی ناامید نمی‌شوی اگر تمام امیدت را به چیزی نبسته باشی.

در جواب شما بگم به نظرم چیز زیادی از بهترین سالهای عمرم نمونده که بخوام از بین ببرمش.

بعدشم نوشته بودم که من تنها کسی نیستم که وابسته شده به این شخص. مطمئنم و دیدم بعضی از دوستاشم شدیدا بهش وابسته شدن. اونا که دیگه مشکل منو ندارن. البته تاثیر داشت مشکل ظاهریم و تنهاییم ولی سهم کوچکی داشت. علت اصلیش تو همون شخص بود.

همینجوریشم ماهی 1 بار میبینمش و باهاش هستم.
حالا بعد 10 ترم اگه مدرک معادل کاردانی بگیرمو ترک تحصیل کنم برم سربازی چطوره؟


هنوز روزنه های امیدی هست.
اعتقاد دارم روزهای خوشی در پس این سالها هستش. اگر چه اوضاع در ظاهر داره بدتر هم میشه. به نظرتون یه خیاله فقط؟ یا بالاخره میرسه اون روزا؟ به نظرتون لیاقتشو دارم؟ یا تنبلی کردم؟
خیلی خستم

شما از مشکل ظاهرتون هیچ چیزی نگفتید . تنها چیزی که باعث شده شما حرکت نکنید و در جا بزنید همین ظاهرتون است . با چند پزشک مشاوره کنید . از خانواده کمک بگیرید . اعتماد به نفس را بالا ببرید شما توانایی هر کاری را دارید .
از کجا اینقدر مطمئن هستید که همه به اون وابسته شدند . صرف همراهی و همصحبتی کسی با کسی نمشه وابستگی مگه اون چه نیرویی داره .ذهنتون را از این وابستگی پاک کنید و فقط فعلا به خودتان فکر کنید و دنبال راه چاره باشید که از این وضع نجات پیدا کنید وگرنه باید تا آخر عمر با این عذاب بسازید .
حرکت کنید . امیدتون رو از دست ندهید . مطمئن باشید سالهای خوبی در پیش دارید . فقط اول مشکل اساسی را حل کنید .
خواستن توانستن است . خدا همیشه با ماست

ممنون از همه ولی خواهشا راهکار عملی بدید و ریز نه کلی.
بازم ممنون


من نگفتم همه. گفتم کسای دیگه هم هستند که در طول زمان متوجه شدم بهش وابسته شدن و خیلی دوسش دارن. تابلو بود. هدیه هم بهش میدن. یه بچه هم ببینه میفهمه. بعضی ها هم غرورشون بهشون اجازه نمیده ابراز علاقه بکنن. من چند سال تو دانشگاه دارم میبنمشون دیگه. کور که نیستم. خودشم برام تعریف میکنه بعضی وقتا. جواب سوال اولتونم صفحه قبل هست.
من چیزایی که نوشتم تا حالا 100 درصد درسته. لطفا دیگه زیر سوال نبریدشون.
دیگه همه چیو گفتم. تو چند پست. مخصوصا تو صفحه قبل.

یه چیز دیگه... چند وقته تیک عصبی پیدا کردم و چشام بعضی وقتا تیک میزنه... میدونید چرا؟ چون خیلی از لحاظ روحی و تحصیلی تو فشارم. چون دیگه خسته شدم.

اعتقاد دارم روزهای خوشی در پس این سالها هستش. اگر چه اوضاع در ظاهر داره بدتر هم میشه. به نظرتون یه خیاله فقط؟ یا بالاخره میرسه اون روزا؟ به نظرتون لیاقتشو دارم؟ یا تنبلی کردم؟
خیلی خستم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 1nafar

شما میگید هیچ رنجی بدون خیر نیست. من نمیتونم خیری ببینم تو این 7 سال جز اینکه اذیت شدم و تنها شدم و چیزی هم به ترک تحصیلم نمونده. میتونید بیشتر توضیح بدید؟

---

دوست من،

در طول زندگی برای همه ما اتفاقات ناگواری می افتد،
شما درگیر یک سانحه شدی،
یکی پدر مادرش رو در بچگی از دست می دهد،
یکی دچار معلولیت است (کلیک کن)،
یکی گرفتار یک ازدواج اشتباه می شود،
و ...

البته درست است که این رنجها یکسان نیستند، ولی همه به نوعی در طول عمرشون امتحان می شوند و باید راهی برای مقابله با مشکلات پیدا کنند.

زندگی همراه است و این مشکلات. به قول یکی از هم تالاری ها:
تا سنگ بر سر راه رودخانه نباشد، هرگز صدای رودخانه دلنشین نیست...!

شما از طرفی می گویی با ظاهرت مشکلی نداری.
از طرفی می گویی

نقل قول:

---

راستش من 7 سال منتظرش بودم و بازم هستم چون مگه من چه گناهی کرده بودم که اون بلا باید سرم میومد؟

هر روز صبح که بیدار میشدم تو آینه خودمو میدیدم و چجوری میتونستم انگیزه برای درس خوندن داشته باشم؟

---

ببین دوست من، شما باید بپذیری که این اتفاق در زندگی شما افتاده. و حتی در این راه از مشاور و روانشناس کمک بگیری.

اجازه دارم یک انتقاد ازت بکنم؟!
احساس می کنم شما این اتفاق رو بهانه کردی و شاید حتی به نوعی به خودت تلقین می کنی که من چون ظاهرم اینطوری شده، دیگر نمی توانم موفق بشوم. شما می گویی که این بلا سرم آمده و بهترین سالهای زندگیم تباه شده. من عمرم از دست رفته، من دیگر خسته شدم، حالا که صورتم اینطوری شده، چطور باید درس بخوانم؟

امیدوارم از این انتقاد برادرانه ی من ناراحت نشوی.

درست است که من به شما حق می دهم این اتفاق تا حدودی زندگی شما رو تحت تاثیر قرار بدهد، ولی یکروز باید به خودت بیایی. باید بگویی خب، این اتفاق افتاد که افتاد. تلخ است. ولی من که نمی توانم یک عمر بنشینم و دست رو دست بگذارم و غصه بخورم که چرا اینطوری شد؟!

یکی از فامیل های دور ما یک پسری داشتند. بچه که بودیم، خونه شون آتش سوزی شد و بدن این پسر و قسمت هایی از صورتش سوخت. یادم هست که حتی گوشش از بین رفته بود. عمل هم زیاد کردند، ولی دیگر کاری نمی شد کرد. البته من با او در ارتباط نبودم و نمی دانم در طول زندگیش چطور با این مسئله کنار آمد. ولی چند وقت پیش شنیدم که یا یک خانم دکتر ازدواج کرده! و فهمیدم که توانایی های زیادی داشته و نگذاشته این اتفاق تلخ بقیه ی زندگیش رو تباه کند. با این مسئله کنار آمده. و حالا هم توانسته با یک خانم دکتر ازدواج کند.

به قول سعدی:

تن آدمی شریفست به جان آدمیت ... نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
اگر آدمی به چشمست و دهان و گوش و بینی ... چه میان نقش دیوار و میان آدمیت؟!

و البته که امیدوارم که با مراجعه به پزشک ظاهرت هم خیلی خیلی بهتر بشود. حتماً به این مسئله هم اهمیت بده. وقتی می شود رنجی رو برطرف کرد، تحملش اشتباه است! حداقل تلاش کن.

ولی جدا از مسئله ی ظاهری، خیلی خیلی باید روی خودت کار کنی! خودت رو دریاب.
چیزی که در دیگران دنبالش می گردی، در خودت هست! پیدایش کن.

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد *** وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

موفق باشی دوست عزیز.

1nafar برادر خوب و بزرگوارم...
چيكار داري مي كني با خودت؟ اعتماد بنفس و غرور و شخصييت رو داري با اين حرفها و حركات له مي كني! بلند شو و دستي به سر و گوشه زندگيت بكش!
بذار مسأله اون آقا رو برات روشن كنم.
حس تورو درك مي كنم. مي فهمم و دقيقا مي دونم كه تمام جزئيات رفتاريش رو زير نظر داري و چقدر از اون براي خودت يك افسانه و يك روياي دست نيافتني ساختي!
برادرم... اگه بهت بگم اون در چشمان تو خوب و زيباست چون تو دقيقا عين اون آدم خوب و زيبا هستي باور مي كني؟
ما در علم روانشناسي مفهومي داريم بنام فرافكني...يعني من اونچه كه در خودم هست به ديگران نسبت مي دم. معمولا مسأله فرافكني رو به خصوصيات بد بيشتر نسبت مي دن درحاليكه در مورد خصوصيات خوب هم استفاده ميشه.
شما داري همه زيباييهاي وجودي خودت رو در اون آدم جستجو مي كني.
برادر گل من! همه ما تشعشعي از امواج نوراني و زيباي پروردگارمون هستيم... اگر جذابيت ظاهري داشته باشيم چيزي نيست مگر خواست پروردگار ما.
تو مو مي بيني و او پيچش مو* تو ابرو او اشارتهاي ابرو
تو به خالقي فكر كن كه پديدآورنده همه زيبائيها هست.
برادرم... به خودت نگاه كن و زيبائيهاي درون خودت رو كه خداوند فقط و فقط به خودت داده پيدا كن. از اين به بعد هر وقت تحت تاثير چيز مثبتي در دوستت قرار گرفتي با خودت بگو منم همون قدر زيبا هستم و اين زيبايي در من هم هست.
يك مطلب ديگه اينكه در مورد اين آقا شما به يك اغراق رسيدي و ازش اسطوره ساختي. من خودم به شخصه به عنوان يك دختر تا حالا مردي رو نديديم كه انقدر كه شما مي گيد جذاب و خواستني باشه كه بخوام توي مترو مثلا زل بزنم بهش! حضرت يوسف كه نيست!
بهتره هرچه زودتر اين بتي كه از اون آقا در ذهن و روح خودت ساختي بشكني و از زير خروارها فكرهاي منفي، خودت رو بكشي بيرون.
درس بخون تلاش كن مطالعه كن خودتو متعادل كن و دنبال كارهاي منحصر بفردي كه فقط خودت مي توني انجام بدي بگرد...بهت قول مي دم كه موفق ميشي...
اون اتفاق هم كه برات افتاده يك خيري پشتش هست! مطمئن باش... حداقل خيري كه تا الان برات داشته اينه كه تو همينجوري خودتو پذيرفتي و اين خيلي خوب و عاليه... سعي كن گوهر وجودي خودتو به نمايش بگذاري و براي بزرگ شدن به پلكاني بنام انساني ديگر نياز نداشته باشي. يا علي بگو و بلند شو و براي اين شروع و حركت به خدا توكل كن. طولي نمي كشه كه خودت از اينهمه تغيير در خودت شگفت زده ميشي.
مشكل شما فقط و فقط دوست نداشتن خودته كه بايد در اولين فرصت حل شه.
بد نيست به يك مشاور هم مراجعه كني و بخواي ازش كمكت كنه تا خودت رو دوست داشته باشي.
من مي خوام منتظر خبرهاي خوب از شما باشم:72:

سلام

یه چکش بردار و سعی کن باهاش محکم بکوبی روی انگشتت!!!
دیدی نمی تونی!!
شما خودتو دوس داری فقط یادت رفته همین!!
چون مدام یکی از 1nafarهای درونت داره میگه این پسره که ظاهرش این جوریه! نگاش کن! حتی مردم هم نمی خوان بهش نگاه بندازن و........

تا وقتی که این جنبه از وجودت در درونت متکلم وحده باشه، هرگز نمی تونی به مشکلی که شاید خیلی هم بزرگ نباشه فایق بشی

تو دوره لیسانس یه همکلاسی داشتم که میگفت شما تهرانی ها همیشه به ما شهرستانی ها به دیده حقارت نگاه می کنین و فکر میکنید ما آدم نیستیم و .......
یه بار رفتارشو با یکی از اهالی روستاهای اطراف شهرشون دیدم و فهمیدم این طرز فکر از کجا آب میخوره
تکبر تو تار و پود شخصیت این آدم نفوذ کرده بود و همه رو به این چشم میدید!!

داستان شمام همینه!!
(می دونم امکان داره ناراحت بشی، مطمئنم شرایط حال حاضر شما به خاطر اتفاقی که برای صورتت افتاده است، ولی دارم میبینم که چقدر ظاهر برات مهمه)
به این انتقادم فکر کن


ولی واقعیت اینه که هنوز هم آدم های زیادی هستند که به چیزهایی به جز زیبای ظاهری نمره میدن.
واقعیت اینه که شما رو به اونهایی که از روی ظاهر در موردت قضاوت میکنن کاری نیست!!!

یه ورق کاغذ بردار و همه چیزهای مثبتی که داری، همون هایی که بهت این جرات و اعتماد به نفس رو داده که دانشگاه قبول بشی، که دوستانی داشته باشی، همه موفقیت هایی که تا به حال داشتی رو بنویس
مطمئنم اگر اون عینک خاک گرفته رو از روی چشمات برداری، دلایل زیادی پیدا میکنی که عاشق خودت باشی!
چیزی که یادت رفته!!!

1nafar عزیز واقعیت اینه که شما یه نفر نیستی، شما مجموعه ای از 1nafar ها هستی با شخصیت های متفاوت، که متاسفانه سکان هدایت زندگی تو دادی به اون 1nafar که همه هم و غمش اینه که اعتماد به نفستو بگیره!!!

توی زندگیم به این رسیدم که:
ما آدم ها مستقل آفریده شده ایم، وارسته از همه تعلقات دنیایی.
هر چیزی که مارو وابسته کنه، زندگیمون رو مختل میکنه، مسیر زندگیمون رو منحرف میکنه
این وابستگی میتونه هر چیزی باشه:
اعتیاد به مواد، وابستگی به دوست، حتی به همسر، وابستگی به کار و.......

یه طوری زندگی کن که اگر از داشته هات همه رو به جز خدا ازت بگیرن، باز هم توان ادامه مسیر رو داشته باشی، هیچ چیزی تو این دنیا ابدی نیست به جز ذات احدیت.
پس به هیچ کدوم دل نبند!
(شاید خیلی رویایی به نظر بیاد ولی درستش همینه)


در مورد اون آقا هم نمیشه از اینجا قضاوت کرد.
ولی می تونم حدس بزنم که اصلا به اون شوری که شما میگید نیست.
این آقا هم مسلما نکات منفی تو وجودش هست که همون عینک گرد گرفته شما اونا رو نمیبینه!

اون عینکی که زدی دشمن شماست!!:324:
از روی چشمات بردارش!!
:72:

ممنونم ازتون
شما میگید زیبایی های اون فرد که تو رو شیفته خودش کرده در تو هم هست ولی نمیخوای ببینیش... یکیش خوشگلیشه که تو من نیست. یکی دیگش تیزهوشیه فوق العادشه که تو من نیست. خنگ نیستم ولی مثل اونم نیستم. و خیلی چیزای دیگه که باعث جذب من به ایشون شده.
ببینید من نمیخواستم خودمو با ایشون مقایسه کنم که اصلا کار اشتباهیه ولی شما میگید اون چیزای اون فرد که شیفتش شدی رو تو خودت جستجو کن. همه آدما مثل هم نیستند و من هم به ایشون حسودیم نمیشه اتفاقا لیاقت این نعمتها رو داره.

خانوم سرافراز شما خودتونم میگید ندیدید همچین شخصیو تا حالا. ولی من دیدم. اگه کمک میکرد به مشکلم حتما آدرس دانشگامونو میدادم خودتون ببینید بعد میفهمیدید دارم چی میگم.
من در مورد ایشون یک ذره هم اغراق نکردم که هیچ خیلی چیزها رو هم نگفتم تازه. دیگه هم بیاید دربارش صحبت نکنیم.

آقا حامد من که نوشته بودم تا قبل از اون حادثه هم درسم خوب بود هم اجتماعی بودم. اما بعد اون حادثه انگیزه برای درس خوندن نداشتم نه اینکه تنبلی کرده باشم و حالا اون مشکل رو بهونه کنم. اتفاقا تو بعضی کارا که سخت ترم بوده ولی چون علاقه داشتم و صد البته انگیزه مثل ساختن یه برد الکترونیکی خفن برای همون دوستم خیلی هم کوشا بودم.

انگیزه میخوام برای درس خوندن... میدونید چرا ندارم؟ چون دوست دارم بمیرم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

همتون فکر میکنید دچار توهم شدم. تنبلی کردم. و مقصر بدبختیام خودم بودم و دنبال بهونم. اینجوری بیشتر بهم ریختم.
انگار به مطالبی که تا حالا نوشتم باور ندارید.
خدا خودش میدونه چقدر مظلوم بودم.

لطفا دیگه بیاید دنبال مقصر نباشیم. راهکار عملی و جز به جز میخوام.

راستی یه سوال هم داشتم جواب ندادید:

اعتقاد دارم روزهای خوشی در پس این سالها هستش. اگر چه اوضاع در ظاهر داره بدتر هم میشه. به نظرتون یه خیاله فقط؟ یا بالاخره میرسه اون روزا؟ به نظرتون لیاقتشو دارم؟ یا تنبلی کردم؟

داداشي؟ اصلا متوجه منظور من نشدي! اولا من هيچ تمايلي به ديدن اون پسر بقول تو زيبا ندارم. من نه كم سن و سال هستم نه بي تجربه! زيبايي براي من تعاريف خاصي داره... شما زيبا از نوع پسرش ديدي من از نوع دخترش ديدم... اونقدر زيبا كه دوست نداشتي لحظه اي ازش چشم برداري... حالا من به عنوان يه دختر بايد مي زدم توي سر خودم اي واي چرا من اونجوري نيستم؟! نه!
معيار زيبايي براي من با زيبايي ظاهر خيلي فاصله داره. يك تناسب كلي در چهره براي قضاوت من كافيه... اما من مجموعه اي از رفتار و منش فرد رو معيار زيباييش قرار مي دم. IQ بالا هم مي تونه جاذبه براي فرد ايجاد كنه اما بازم كافي نيست. تناسب اخلاقي، كرداري، محبت، هوش هيجاني بالا، درك و ايمان به خدا مي تونه براي من مجموعه اي از زيبايي يك نفر باشه و اينها هم ابدا براي انساني مثل تو دست نبافتني نيست.

خداوند در قرآن مي فرمايد:
" إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا "

يعني:
خدای رحمان کسانی را که ايمان آورده اند و کارهای شايسته کرده اند، محبوب همه گرداند.

پس مي بيني محبوب شدن و عزيز شدن ربطي به اينكه چقدر خوشگل و چقدر باهوشي نداره.
اينجا كسي شمارو سرزنش نكرده... فقط از شما خواستند بلند شي و خودتو پيدا كني و اين ابدا به معني سرزنش نيست. بلكه درك خوبيهاي ذاتي شماست.
برادرم... زيبايي ظاهري فنا شدني هست ولي اخلاق و پشتكار و موفقيت ماندگاره و اون هم چيزي نيست كه ارثي باشه و مختص دوست شما! براي همينه كه ميگم شما هم مي توني همونقدر محبوب و زيبا باشي.
اون روزهايي كه ميگي و در انتظارشي قطعا مياد. چرا كه نه؟ حتما هست. بهت قول ميدم. فقط يك شرط داره... خودتو دوست داشته باش... برو جلوي آينه و فرياد بزن "من خودمو دوست دارم! من عاشق خودمم!"

سلام یک نفر عزیز

مطمءن باش میرسه چرا که نه؟
اصلا قانونش همینه

بعد از هر ناراحتی وغم پشت سرش آرامش و خوشی هست,مطمءن باش

اصلا هم خیال نیست وبدون که لیاقتشو داری

توصیه ی عملی میخوای,اگه بگم عمل میکنی؟

به نظر من,درست رو حتما ادامه بده و اصلا نگو من مدرک معدل کاردانی بگیرم,این چه حرفیه آخه؟

همت کن و الان بشین بخون و مدرک کارشناسیتو بگیر
باور کن چند سال دیگه پشیمپن میشی

تو میتونی واین قدر هم نزن تو سرت این جوری شد اون جوری شد

به هر حال واسه هر کس در زمانهای مختلف شرایطی پیش میاد که مثل شما میشه,حالا هر کس یه جوری
ولی این ما هستیم که با تصمیمامون آینده رو رقم میزنیم و گذز زمان بهمون نشون میده که آیا تصمیماتمون درست بوده یا نه

یکی از همین تصمیم ها به نظر من در نقطه ای که شما هستین ادامه تحصیلتونه وگرفتن مدرک کارشناسیتون نه معادل کاردانی,اصلا هر چه قدر هم گذشته باشه و شاید شما نتونسته باشین تعداد واحدهای لازمه رو پاس کنین,اشکال نداره از الان که میتونین.

در مورد بقیه ی چیزها هم به حرفای دوستان عزیز حتما فکر کنید

در ضمن رو امضای من هم که این پایین هست خوب فکر کنید

چند نفر رو برات مثال بزنم که یه ایرادی تو ظاهرشون دارن اما واسه دیگران جذابن.
باور کن واسه دلخوشیت نمیگم اما زیبایی چهره فقط یه فاکتور از چندین فاکتور جذابیته.چندتا رو مثال بزنم که زیبان اما جذاب نیستن.

خوب این اتفاق برات افتاده.دو راه پیش روته که میتونی خودت انتخاب کنی.
زانوی غم بغل کنی.ترک تحصیل کنی.یه گوشه خونه بشینی.اعصابت به هم بریزه.هر روز پسرفت کنی.
یا دوباره شروع کنی.رو نقاط قوتت کار کنی.اونا رو انقد پررنگ کنی که چهرت دیگه اصلا به چشم نیاد.یه تابلو پر ازرنگای سبز با یه نقطه رنگ زرد رو سبز میبینی یا زرد؟

این کاریه که همه انجام میدن.بذار یه مثال ساده بزنم.دخترا موقع ارایش مثلا اگه دهن بزرگی دارن انقد چشماشونو ارایش میکنن تا تو چشم بیاد و کسی به دهنشون توجه نکنه.این فقط یه مثال بود درسته که جالب نبود اما خواستم منظورمو واضح بگم راحت بگیری.

مردم چیزی رو میبینن که تو نشونشون میدی.تو الان ناامیدی،ضعف،شکست ،غصه،نازیبایی رو نشونشون میدی انتظار نداشته باش زیبایی ازت ببینن.

اگه دوست داری خوبیاتو ببینن باید خوبیاتو نشونشون بدی.باید خوبیاتو انقد پررنگ کنی که جزاون چیزی نبینن.

روزای خوب میاد؟...بله میاد...منی که روزسخت و اسون دیدم بهت میگم میاد.اما روزخوب دیدن شرایط میخواد.برای پیدا کردن شرایط سختیا رو سرمون میبارن.انقد سختی میباره که اماده روزای خوب بشیم.

ضمنا مشکلی که با تصادف برات بوجود اومده نباید باعث بشه از رسیدگی به ظاهرت غافل بشی.سر و ظاهر مرتب،بوی خوش،مدل مویی که بهت بیاد و...هزاران فاکتوری که میتونه رو چهرت اثر بذاره.امتحان کن.ببین با ریش بهتری یا بدون ریش.هزار راه هست فقط باید ناامیدی رو کنار گذاشت.
خسته ای...خوب خستگیتو در کن...اینجا غر بزن...خودتو تخلیه کن....سبک شو...بعد سرپا شو شروع کن.

ممنونم ازتون

دیگه دردودلامو کردم. البته خیلی چیزای تلخی که برام تو این 7 سال مخصوصا همون سال اول افتاد رو نگفتم. با گریه خوابم میبرد. اون اتفاق منو هل داد تو یه دنیای دیگه.

دوست دارم تو یه شب مهتابی برم لب دریا... بزنم به دل دریا... آب بشم با امواج دریا یکی بشم.

حالا میخوام از فردا درسامو شروع کنم. 18 واحد تخصصی و سخت دارم این ترم. 2 هفته هم مونده به امتحانا هیچیم نخوندم هنوز.

همکلاسیام همه فارق التحصیل شدن رفتن...

راستش خودمم فکر میکنم لیاقت یکم خوشی رو دارم بعد این سالها.

برام دعا کنید.

آفرین عالیه
به دوستات فکر نکن که فارغ التحصیل شدند
مقایسه سمه
به خودت فکر کن
بهت تبریک میگم

منم مثل تو هم,تازه خوش به حالت امتحانات 2 هفته دیگه شروع میشه,مال من که یه هفتی دیگه شروع میشه
پس ببین تنها نیستی
بشین بخون و 18 واحدو راحت پاس کن
موفق باشی

سلام
تاپیکتون رو خوندم
خواسته بودی بیام و نظرم رو بگم
حتما :72:
23 پست در تاپیک زده شده
میشه اونها رو دسته بندی کنی؟
جوری که مشکلات شما و راهکارهایی که دوستان داده اند جمع بندی بشه ؟
شما درخواست راهکار عملی و جز به جزء داری
بنابراین خودت کمک کن تا مشکلات جز به جز بشه و اونهایی که راه حلشون رو پیدا کردی مشخص بشه تا مابقی رو هم بتونیم با همفکری کابران حلشون کنیم
حواست باشه بالای 50 پست تاپیک قفل میشه :)
به همین خاطر باید تا قبل از 50 مشکلت حل بشه ها :18:

سلام دوباره.... 1 نفر

گفتی روزهای خوب می اد؟
آره روزهای خوب می اد....
تو تنها کسی نیستی که منتظر روزهای خوبی
خیلی از ماها داریم روزهامون رو سپری می کنیم به امید روزهایی خوبی که قراره بیاد!!!
منم مثل تو منتظر روزهای خوبم
روزی که پدر بزرگم کسی که حق پدری به گردنم داره کسی که نزدیک ترین کسمه و پابه پای من تو تمام مراحل زندگیم اومده کسی که خیلی بیشتر از یک پدر بزرگ بهم نزدیکه ،دوباره اسم من رو یادش بیاد.....دوباره صدام کنه و یادش بیاد من کی هستم ...:323:
روزی که یک سوال رو هزار بار نپرسه ...روزی که قرص های آلزایمرشو همه شو بریزم تو سطل آشغال و بگم تو سالم شدی..
می دونی چقدر زجر می کشم وقتی می بینم کسی که همیشه حامیم بوده همیشه پشتیبانم بوده کسی که مثل کوه بوده و بهش تکیه می کردم ...الان حتی اسم خودش رو به یاد نداره...!!
منتظر روزیم که بتونم از این پایان نامه دفاع کنم و از درس و دانشگاه خلاص شم.منتظر
روزی که وقتی از بیرون وارد خونه می شم دیگه نبینم چشمای مامانم سرخه از اشک
روزی که ی سر کارم بیمه هم برام رد کنن
روزی که نیمه گمشده زندگیم رو پیدا کنم
روزی که بتونم فراموش کنم اتفاقا بد گذشته رو
روزی که مجبور نشم از خجالت دست چپم رو توی جیب کاپشنم قایم کنم که ی وقت کسی ازم نپرسه پس حلقه ات کو؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
.......بازم بگم....!!!
با این وضعیت من امید دارم که روزهای خوب می اد....
ولی سهم من از اومدن اون روزهای خوب چیه؟؟؟؟
نشستن و غصه خوردن و منتظر بودن؟؟؟
نه عزیز من خوب معلومه این جوری هیچ وقت اون روزهای خوب نمی اد...
باید بلند شم تصمیم بگیرم به سمت روزهای خوب حرکت کنم
ی چیزایش دست من نیست ولی خیلی چیزاش دست منه
ی چیزایی دست تو نیست ولی خیلی چیزا دست توست

راهکار عملی می خوای ...اون چیزهایی که دست تو هست رو مشخص کن و براشون برنامه ریزی کن ...وقت بزار تلاش کن تا به اون روزهای خوب برسی
اون چیزایی که دست تو نیست به خدا بسپار ....(اینم یادت باشه اگر با من نبودش هیچ میلی ...
چرا ظرف مرا بشکست لیلی...)


همه چیزهایی که تو میگی درسته
1.دوست تو یک آدم فوق العاده جذاب ،زیبا،موفق و همه چی تموم هست
و تو تنها کسی نیستی که بهش وابسته شدی و خیلی ها بهش وابسته می شن.....
2. مشکلی که تو ظاهر تو ایجاد شده باعث عقب افتادنت تو مسیر زندگی شده و اگر این اتفاق نمی افتاد وضعیت بهتری داشتی .
اول باید
سعی کنی خودت رو از این وابستگی خلاص کنی ..چرا که این وابستگی یک مانع میشه برای پیشرفتته
اینکه از اون انرژِی بگیری و اون نباشه بی انگیزه شی ی مانع است که تو رو از رسیدن به روزهای خوب منع میکنه.
از چیزهای مثبتی که تو اون فرد می بینی الگو بگیر
خوب اون تیزهوشه و بسیار جذاب و زیبا و از این نعمت هایی که خدا بهش داده استفاده کرده به نحو احسنت ....می تونست از این نعمت ها سو استفاده کنه...و الان وضعیت خیلی بدی داشته باشه
تو چی؟خدا به تو هم خیلی نعمت داده ..آیا تو از اون ها استفاده کردی مثل اون دوستت؟ ...خودت خیلی خوب می دونی از نصف ظرفیتی هم که داشتی استفاده نکردی
ببین تو با همین ظاهر با همین سطح هوش( که مشخصه از سطح نرمال خیلی بالاتره چون اگر نبود دانشگاه قبول نمیشدی و تو زمینه الکترونیک حرفی واسه گفتن نداشتی،) کجا باید می بودی و الان کجا هستی ؟؟؟
تو باید الان درست تموم شده باشه و هنوز نشده ....خیلی از همکلاسی هات هستن که سطح هوش پایین تر دارن ولی فارغ التحصیل شدن
درسته قبول اون اتفاق ناگوار برات افتاد و تو اذیت شدی ولی تو قوی بودی تونستی با این قضیه کنار بیای
تونستی این شرایط رو بپذیری و تونستی مسخره کردن دیگران رو نادیده بگیری .... ...
در مقابل مشکل 7 سال پیش، این مشکل امروزت یعنی وابستگی به دوستات و عقب مودن درسات خیلی کوچیکه.
به نظرم قدم اول اینکه برنامه ریزی فشرده ای برای تمام کردن درس هات بزاری ....
می تونی این وابستگی که برات پیش اومده رو حلش کنی
فقط کافیه که خودت بخوای این اتفاقا بیفته:72:
درسته ی مشکلی برات پیش اومد که دست خودت نبود و الان از نظر ظاهری چیزی رو از دست دادی
پس باید بیشتر از قبل تلاش کنی تا بتونی اون نقص ظاهری رو با چیزای دیگه جبران کنی.
مثل موفقیت در تحصیلات ...

وای نازنین جان اشک منو درآوردی به خدا
منم یاد مامان بززگم افتادم
مرسی
یک تشکر کم بود
میدونم این پستم حذف میشه چون چت گونست ولی باید حرفمو میگفتم
از یکنفر عزیز عذر میخوام که احساسمو اینجا گفتم.

ممنون از همتون

فکر کنم علاج دردا و مشکلاتم درس خوندنه. و ادامه دادن کارهای الکترونیمه که خیلی علاقه دارم. و همه ی مشکلاتمو فراموش میکنم. کلی کیف میکنم و با اینکه سطحش بالاست مثل سرگرمیه برام. تازه بدرد آینده و بازار کار هم میخوره.
بیشتر منابعمو از اینترنت میگیرم. خیری از دانشگاه ندیدم تا حالا. تو دانشگاه با اینکه رشتمم همینه ولی نصف درسها رو علاقه ندارم و احتمالا هیچوقت هم به کارم نیاد.

حالا من ترم 10 هستم و این ترمم شاید همش پاس نشه. احتمال داره اگه درس هم بخونم بازم فرصت نشه کارشناسیمو تموم کنم.

با کارم ازدواج میکنم و به دیگرون کاری ندارم دیگه. اینجوری فکر کنم کمتر اذیت شم و موفق تر.

نظرتون چیه؟

بعد بررسی متوجه شدم که باید کارشناسیمو تموم کنم.

حالا نصف واحدام مونده و ترم 10 هستم. دیگه فقط 2 ترم مجازم به ادامه تحصیل هستم و ترمهای بعدیش دیگه میره تبصره و اجازه نظام وظیفه و از اینجور چیزا شایدم اخراج. شهریشم 2 برابر میشه.

همه ی پل ها رو پشت سرم خراب کردم. انگار وضعیتم قراره بدتر هم بشه.

خودم به درک. جواب پدر مادرمو چی بدم؟ 10 ترم شهریمو دادن که آخر اینجوری شه؟ اونا خبر ندارن که نصف واحدام مونده هنوز.

اینم اون روزای خوبی که منتظرش بودم. بعد 7 سال رنج و اذیت شدن این مزدمه.

آره تنبلی کردم. سستی کردم. ولی رنج و سختی که کشیدم چی؟ من که گناهی نکرده بودم چرا باید اونجوری میشد؟ پس کی خدا عوضشو بهم میده؟

دیگه خسته شدم. شاید خود کشی کردم.

خیلی خستم.

شما فعلا تلاشتو بکن... گاهی اوقات در میانه راه انقدر درهای قشنگ بروی آدم باز می شه که نگو!
ناامید نباش داداشی! تو فعلا از فرصتهای الانت استفاده کن تا بعد! سعی کن از این به بعد نمره هات خوب شه... می تونی مشکلت رو توی شورای دانشگاه مطرح کنی و بگی نمره هام خوب شده بهم فرصت بدید... پاشو پاشو برو درس بخون ناامیدی رو بذار کنار!

1نفر عزیز باید باور کنی این سختیا گریبانگیر همه است.یه چرخی توی همین تالار بزن.اینا مشتی از خرواره.اینا اون مشکلاتمونه که تونستیم بگیم.که رومون شده بگیم.که بعد کلی کلنجار رفتن خودمونو قانع کردیم که بگیم.
من بی انگیزگی تحصیلی رو میفهمم.چون خودم کامل لمسش کردم.چون من که همه ازم انتظار رشته و رتبه خوب داشتن گند زدم به کنکور و انتخاب رشته.تو بخاطر یه چیز دیگه بی انگیزه شدی من بخاطر خیلی چیزا.میدونی سخته از رشتت از دانشگاهت متنفر باشی ولی برای اینکه جلوی بابات حفظ ظاهر کنی برای اینکه روت نمیشه تو روشون نگاه کنی و ببینی اون همه رنج و سختی 12ساله دود شد رفت هوا لبخند بزنی و به هر کی ازت پرسید رشتت رو دوست داری بگی اره،همه چی خیلی خوبه.اما تو دلت زار بزنی نه این حق من نیست.این انصاف نیست.

من که شاگرد اول کلاس مدرسه بودم شدم شاگرد اخر.درس نمیخوندم امتحانامو نمیدادم 0 میشدم نمیرفتم حداقل یه گواهی پزشکی بیارم درسمو حذف کنن.به خودم گفت هر چه بادا باد.10 ترمه فارغ اتحصیل شدم.چیزی که اصلا سابقه نداشت.نذاشتم پدر و مادرم بفهمن.فکر میکردم اون مدرک کوفتی رو بگیرم راحت میشم نشد.

این سیر ادامه داره.مدام میچرخه مگه اینکه خودت این زنجیرو پاره کنی.من بی انگیزه مونده بودم چه کنم نه کار نه درس مورد علاقه...اما به خودم گفتم اخرش که چی؟تا کجا غصه بخورم؟تا کجا ناله کنم؟...تصمیم گرفتم تلاش کنم.جبران کنم.به خودم نگم چرا اونجوری شد.چرا سر من شاگرد اول این اتفاق افتاد...گذشته رو پاره کنم بریزم دور...نمیخوام چند سال بعد حسرت این روزا رو بخورم...تو هم نباید دست از تلاش برداری...انقد تلاش کن که چند سال بعد جایی برای ای کاش باقی نمونه...مردونه بجنگ...با سختیا...تو این جنگیدن مرد میشی...مرد روزای سخت میشی...
سختیایی کشیدم که جسما قلبمو به درد اورده روح رو که دیگه بذار کنار...استرسی کشیدم که همونجا سر مو گذاشتم زمین التماس خدا کردم که درستش کن...
تو اوج سختی و ناامیدی یه نوری از دلت رد میشه که بهت میگه درست میشه.تو هم امیدوار میشی.اما باز فردا و فرداها میبینی انگار خبری نیست.راحتی در راه نیست.بعد با خدا دعوا میکنی.من بنده حقیر سر خدا داد زدم.بهش گفتم نشونم بده...

اخ 1نفر عزیز...خدا گاهی انقد اینکارو تکرار میکنه تا وقتی بهمون جایزه میده قدرشو بدونیم

تو این گیر و دار دعا خوندنم راه افتاد.یه دعا هست خودم هروقت خوندم به خواستم رسیدم ولی چون یه کم طولانیه تنبلیم میشه همیشه بگم.اگه دلت خواست امتحان کن.تو مفاتیح...دعای مقاتل بن سلیمان...100بار...اخه توش گفته اگه به خواستتون نرسیدین لعنم کنید

طولانی شد.اما خواستم بگم کمی میفهمم چی میگی
اگه الان نامیدی تو درس شکستت بده خیال نکن تموم میشه میره پی کارش.این نامیدی بازم میاد سراغت...تو کار،زندگی...اگه همین الان کلکشو نکنی ولت نمیکنه