صداتون از جای گرم در میاد...!!!!

دیگه عادت کردیم بقول حسین پناهی مرحوم بگیم: اگه تو خونه شام نیست، زحمت خوردنش هم نیست!

دیوانگی رو چاشنی زندگیمون کردیم تا جدیت و بیرحمی زندگی از پا درمون نیاره.

زندگی عین چی شلاقش رو میبره بالا و میاره توی فرق سرمون و ما عین اون قمار بازه که بعد از اینکه همه چیشو باخته میخواد به دور و بریهاش بگه عین خیالش نیست میکه به فلان ام.
از بی آرامشی خورد و خوراک نداریم، میریم توی تاپیک ارامش پستهای عریض و طویل ارسال میکنیم. اونورتر توی تاپیک اینکه داریم...می ارزه به اینکه نداریم!!! میریم و میگیم اگر پایی نداریم برای رفتن عوضش خدا رو شکر که مسیر طولانی سفر عشق پیش پامونه!
اگر نونی نداریم برای خوردن عوضش خدا رو شکر که هفت سر نون خور سالم و سرحال داریم که جونشون در میره واسه یه لقمه نون داغ!
اگه اجاره خونه ام عقب افتاده، اگه همسرم گذاشته رفته، اگه هزار درد بی درمون گرفتم، اگه بی کسی امونم رو بریده...بازم بازم بازم خدا رو شکر که از امتحانهای ثلث و میان ثلث و اخر ترم و آخر سال خدا سربلند بیرون اومدم؟؟؟!!!
اون میاد میگه امتحان الهی
تو میگی ارامش مهارت میخواد؟ میگی باید عقل ناقصم رو کامل کنم!
من میگم چرا خدایی که منو به خاطر عملکرد عقلم مجازات میکنه، عقل کامل به من نداد؟ مهارت یاد بگیرم، عقلم کامل شه، و....عمرم سر بیاد ایا بعد از اینهمه بدبختی خدا منو بندازه اونور پل یا اینور صراط!
پس اون بدبختیهایی که توی زمان ناقصی عقلم و بی مهارتیم کشیدم هیییییییییییییییییییییچ؟!! ! امتحان تو بود یا خریت من؟ عقلم کجا کامل میشه؟ کی دیگه بسه؟
...
میگی گور بابای دنیا! اصلا گور بابای دنیا!
میدونی خمار یه جو آرامشم. هی آدرس کوچه علی چپ به من نده! من خودم ته همه این راهها رو رفتم آخرش میخوره به بن بست بی خیالی! دنبال نخود سیاه نفرست منو! من حالیمه ها! اصلا فکر میکنم تو هم این کاره نیستی:

من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه

صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

در شهر یکی کس را هشیار نمی بینم

هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه

هر گوشه یکی مستی دستی زده بر دستی

وان ساقی سرمستی با ساغر شاهانه

ای لولی بربط زن تو مست تری یا من

ای پیش تو چو مستی افسون من افسانه

از خانه برون رفتم مستیم به پیش آمد

در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه

چون کشتی بی لنگر کژ می شد و مژ می شد

وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه

گفتم که رفیقی کن با من که منت خویشم

گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه

گفتم : ز کجایی تو؟ تسخر زد و گفت ای جان

نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه

نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل

نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه

من بی دل و دستارم در خانه خمارم

یک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نه

تو وقف خراباتی دخلت می و خرجت می

زین وقف به هوشیاران مسپار یکی دانه

الهی به ایام بد مستیت
تجلی زیباترین هستیت

بدانگه که بی‌پرده‌تر بگذری
بری دل غزلخوان ز هر دلبری

مرا نیز عبد می و جام کن
به یک جرعه فرخنده فرجام کن

ز مستیش دیوانه‌ام نام کن
سپس جانفدای لب و کام کن

روا نیست تنها نشستن به نرد
برقص و برقصان تو ای رادمرد


بی دل جان
اگه نخورده بودی که بدمستی نمی کردی
همون یه جرعه هم شکر می خواد
بی دل دیوانه . . .

سلام دوست خوبم....

قلم "فرشته مهربان" رو عشق است....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

شنیده ای که می گویند بله و بلا ؟!!!
"بله " عهد الست را به "بلای" دنیا امتحان باید ، تا عمق عشق و اخلاص و بندگی هویدا شود .
عاشق آن کس است که با بلای جانان عشقبازی کند و راضی سرخوش باشد .
لیک مدعی به اعتراض می آید و شکوه می کند و از بیقراری دارالقرار به به فریبندگی دارالفرار پناه می برد ...
ما از کدام قومیم ، اهل بلا یا بی بلا..... ؟؟؟

از آسمان دل فرود آمده بر تارک قلم مورخ 78/10/30

---

:104::104::104::104:
:104::104::104:
:104::104:
:104:

در یک کلام... "آن عقل خسته را بنه و برو که نه کامل گشته است از برای هیچ کس. در عشق نظر کن که از ازل سر حد کمال است، اگر آن را حدی بود"

خواهر بی دل
ما که خیلی وقته صدامون از جای گرم در میاد
درست مثل خیلی های دیگه که صداشون از جای گرم و زیر کرسی در میاد !

ادعا ی پشت ادعا مثل سیگار پشت سیگار

خیلی وقته فهمیدیم دنیا باقالی به چند منه
راستی دنیا باقالی به چند منه ؟!:311:


خیلی وقته فهمیدیم این کارها را می کنیم که سرمان گرم این دو روزه ی عمر باشه
خیلی وقته که می دونیم این فریادهای " لنگش کن " معنی لنگ کردن در میان گود را نمی دهد
گاهی حربف نامرد روزگار !
پشتت رو بدجوری به زمین می خوابه !
با درک عقل ناقص ...........بی علت ! بی حکمت !

آنقدر که دوست داری هر چی فحش خواهر و مادر نثار مرده و زنده ی هر کسی که بهت گفته" لنگش کن ٰ"کنی
اما با ز هم دلت خنک نمیشه
یا یک قالب گنده ی یخ هم دلت خنک نمیشه !‌


به قول حسین پناهی
تا زنده ام این دنیا ارثیه ی بابامه !‌
اما من ازت می پرسم : راستی راستی ارثیه بابامه ؟!


خیلی وقته خماریم
خمار خودمون و دیگران
خمار حکمت خدا و آفرینش و ناقصی عقل
خمار شعارهای قشنگ قشنگ عاشقانه
خمار زندگی کردن در پس و پیش لحطه های عارفانه
خمار کاسه های خالی و چه کنم ؟چه کنم ؟

خمار فحش هایی که نثار روح اموات مرده و زنده خودمون و دبگران میشه

خدایا راستی
اینجا روی زمین چه خبره ؟!





دیونگی رو عشق ست
نفهمیدن ها مون رو عشق ست
به هر جا رسیدیم و هر جا که نرسیدیم رو عشق ست
هزارتا صاعقه ای که بر فرق سرمون خورد و نفهمیدیم از کجا آمد و چرا آمد و..........رو عشق ست
کلا این دو روز عمر رو عشق است
نیمی لبی تشنه , نیمی لب چشمه ! رو هم عشق است .
حکمت خدا رو عشق است

پانویس :

بعد از تمام این حرفها :227:
داش مدیر همدردی رو با ترکه ی تو دستش رو هم عشق است :311::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خارپشت

بی دل جان
اگه نخورده بودی که بدمستی نمی کردی
همون یه جرعه هم شکر می خواد
بی دل دیوانه . . . [/color]

---

خارپشت عزیز ما می نخورده مستیم!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shabe barooni

قلم "فرشته مهربان" رو عشق است....[/color]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

شنیده ای که می گویند بله و بلا ؟!!!
"بله " عهد الست را به "بلای" دنیا امتحان باید ، تا عمق عشق و اخلاص و بندگی هویدا شود .
عاشق آن کس است که با بلای جانان عشقبازی کند و راضی سرخوش باشد .
لیک مدعی به اعتراض می آید و شکوه می کند و از بیقراری دارالقرار به به فریبندگی دارالفرار پناه می برد ...
ما از کدام قومیم ، اهل بلا یا بی بلا..... ؟؟؟

از آسمان دل فرود آمده بر تارک قلم مورخ 78/10/30

---

:104::104::104::104:
:104::104::104:
:104::104:
:104:

---

قربون اون دستهای هارمونیک قشنگ ات! ای دل بزرگ، ای عاشق بی درد! با خرابات نشینان زکرامات ملاف!

گفت شخصی خوب ورد آورده ای
لیک سوراخ دعا گم کرده ای

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

خیلی وقته فهمیدیم دنیا باقالی به چند منه
راستی دنیا باقالی به چند منه ؟

به هیچ من! اصلا نمی ارزد به هیچ!

دیونگی رو عشق ست
نفهمیدن ها مون رو عشق ست

عاقل به کنار آب تا پل می جست
دیوانه پا برهنه از آب گذشت!

---

مارا چه غم که شیخ شبی در میان جمع
بر رویمان ببست به شادی در بهشت
او میگشاید او که به لطف و صفای خویش
گویی که خاک طینت ما را ز غم سرشت

بزرگ دل نیستم. اما به سهم این دل کوچک هم از عشق بی اعتنا نیستم.
عاشق بی درد نیستم. اما
دردم از هجر یاره نه از اراده ی او.
و الا
بیزارم از وفای تو یک روز و یک زمان
مجموع اگر نشستم و خرسند اگر شدم

و البته ز کرامات لاف نزدم.

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند

به گمانم دریا نوش نبودی که به یک جرعه عربده کردی.

بی خیال بابا
چه فرقی می کنی چقدر خوردی؟!

تا عربده نکشی
تا رسوا نشی
تا از زمین و زمان ناله نکنی
یعنی هنوز هشیاری

هیچی پاسخ درست این هفته بود .:104:

هیچ و همه چیز :227:


شما برنده ی ماچ و بغل آنی شدی . :46::43:حالا بپر بغل آنی .بی خیال آبجی! هیچی رسیدنت را عشق است . :72:



شما بی نظیری بی دلم . :104::46::43:

در رابطه با هیچی یک بیت از مولانا باید برات می نوشتم که هرچی زور میزنم یادم نمی اد اگر یادت آمد خودت بنویس الان مخ تعطیله .کرکره هاش را کشیدم پائین :311:

معذرت میخوام جو گیر شدم....
دیگه ادیت نشد.

عادت تو خواب حرف زدنو از بچگی داشتم:311:

به خماري نمی سوزی
این مستي درد نیست! ...

ماییم و نوای بینوایی بسم الله اگر حریف مایی: من بی دل و دستارم در خانه خمارم من!


همچو فرهاد بود کوهکنی پیشه ما
کوه ما سینه ما ناخن ما تیشه ما
شور شیرین زبس آراست ره جلوه گری
همه فرهاد تراود ز رگ و ریشه ما
بهریک جرعه می منت ساقی نکشیم
اشک ما باده ما دیده ما شیشه ما
عشق شیری است قوی پنجه و می گوید فاش
هرکه از جان گذرد بگذرد از بیشه ما

این شعر من رو کشته:

زاهد ِ ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست *** در حق ما هر چه گوید جای هیچ اِکراه نیست در طریقت، هر چه پیش ِ سالک آید، خیر اوست *** در صراط مستقیم، ای دل، کسی گمراه نیست تا چه بازی رخ نماید، بیدَقی خواهیم راند *** عرصهٔ شطرنج ِ رندان را مجال شاه نیست چیست این سقف ِ بلند ِ ساده ی بسیارنقش؟ *** زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست این چه استغناست یا رب؛ وین چه قادر حکمت است؟ *** کاین همه زخم ِ نهان هست و مجال آه نیست! بر در ِ میخانه رفتن کار ِ یک‌رنگان بُوَد *** خودفروشان را به کوی ِ مِی فروشان راه نیست هر چه هست از قامت ِ ناساز ِ بی‌اندام ماست! *** ور نه تشریف ِ تو بر بالای کس کوتاه نیست! بنده ی پیر ِ خراباتم، که لطفش دایم است *** ور نه لطف ِ شیخ و زاهد، گاه هست و گاه نیست حافظ ار بر صدر ننشیند، ز عالی مَشربیست *** عاشق دُردی‌کِش، اندر بند ِ مال و جاه نیست

خدایا، اگه من رو به بهشت بردی، بگو خونه حافظ کجاست؟! می خواهم برم دیدنش! :)

[align=justify]در روز الست که گل آدمیزاد را سرشتند، در فطرتش جوهر همه علوم و معارف نهاده شد
لذا هرچه انسان بيشتر احوال فطرت را بياد آرد به انسان كامل نزديكتر است
هر انساني گوشه اي را بياد مياورد و انسانيت با اينگونه يادآوريها در مسير رشد و تكامل است
عقل کامل نبود اما جوهر کمال را در آن نهاده اند و قابلیت رسیدن به کمال را داراست
همانند چراغی که تمام امکانات را برای روشن شدن دارد مانند (نفت، فتیله و ...)

به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست******به ارادت ببرم درد که درمان هم ازوست
زخم خونینم اگر به نشود به باشد******خُنُک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوست
غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد******ساقیا باده بده شادی آن کاین غم ازوست
پادشاهی و گدایی بر ما یکسانست******که برین در همه را پشت عبادت خم ازوست
سعدیا گر بکند سیل فنا خانه‌ی دل******دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوست

جوهر عشق نیز در درون صدف وجود (دل) ماست
این جوهر از زمانیکه ما نبودیم در ما گذاشته شده بود و انسان به بوی عشق سر از خاک برآورد
درآن روز که گل آدم را سرشتند، جوهر عشق و تواضع را در انسان نهادند

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی******که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

انسان از خاک آفریده شد، و خاک یعنی من فدای تو(خدا) که من کسی نیستم
و انسان در مقابل پروردگارش از خاک بیشتر نه، که از خاک کمتر است

زخاک افریدت خداوند پاک******پس ای بنده افتادگی کن چو خاک
حریص و جهان سوز و سرکش مباش******ز خاک افریدنت اتش مباش

و او (خدا) به همگان فرمود بر انسان سجده کنید که اهل عشق من از خاک بیشترند!

امروز ما هستیم و تقاضاهایی اندک داریم خودمان را محدود میبینیم و تقاضاهایمان نیز محدود است، ولی لطف او آنچنان است که حتی زمانیکه ما هنوز نبودیم و درعدم بودیم، او (خدا) تقاضابمان را میشنید. او در دل ما نشسته بود و تقاضاهایمان را میدانست

ما نبودیم و تقاضامان نبود******لطف تو ناگفتهٔ ما می‌شنود
ما چو ناییم و نوا در ما ز تست******ما چو کوهیم و صدا در ما ز تست
ما چو شطرنجیم اندر برد و مات******برد و مات ما ز تست ای خوش صفات
ما که باشیم ای تو ما را جان جان******تا که ما باشیم با تو درمیان

و شکوه و شکایت انسان در حضور معشوق ادامه دادنِ romance و عشق است
چراکه معشوق را بیاد دوران فراق انداختن romance و محبت او را نسبت به شما بیشتر میکند
و زمانیکه معشوق برسد انسان تمام ماجراهای فراق را فراموش میکند

چه حکایت از فراقت که نداشتم ولیکن******تو چو روی باز کردی در ماجرا ببستی

دنیا و آخرت به درد عاشق نمیخورد چراکه عاشق تنها بدنبال یک نظر است، نظری از جانب معشوق (پروردگار)
شمشیر عشق او عده ای را میکشد و عده ای را زخمی میکند
کسیکه با انتظار معشوق مجروح میشود در انتظار مرهم وصال از سمت اوست، چراکه برای زخم انتظار فی الواقع تنها مرهم، مرهم وصال اوست
شکارچی همیشه بسراغ شکارش میرود و او را بلند میکند و با خود میبرد
اگر او زخمی زد ای عاشق منتظر باش، او بسراغت خواهد آمد

دل دردمند ما را که اسیر توست یارا******به وصال مرهمی نِه چو به انتظار خَستی

[/align]

عقل گفت: من سبب کمالاتم.

عشق گفت: نه من دربند خیالاتم.

عقل گفت: من مصر جامع معمورم.

عشق گفت: من پروانه دیوانه مخمورم.

عقل گفت:من بنشانم شعله غنا را.

عشق گفت: من درکشم جرعه فنا را.

عقل گفت: من مونسم بوستان سلامت را.

عشق گفت: من یوسفم زندان ملامت را.

عقل گفت: من سکندر آگاهم.

عشق گفت: من قلندر درگاهم.

عقل گفت: من صراف نقره خصالم.

عشق گفت: من محرم حرم وصالم.

عقل گفت:من تقوی به کار دارم.

عشق گفت: من دعوی چه کار دارم.

عقل گفت: من در شهر وجود مهترم.

عشق گفت: من از بود و وجود بهترم.

عقل گفت: مرا علم و بلاغت است.

عشق گفت: مرا از هر دو عالم فراغت است.

عقل گفت: من قاضی شریعتم.

عشق گفت: من متقاضی ودیعتم.

عقل گفت: من دبیر مکتب تعلیمم.

عشق گفت: من عبیر نافه تسلیمم

عقل گفت:من آیینه مشورت هر بالغم.

عشق گفت: من از سود و زیان فارغم.

عقل گفت:مرا لطایف غرایب یاد است.

عشق گفت: جز دوست هر چه گویی باد است.

عقل گفت:من کمر عبودیت بستم.

عشق گفت: من بر عقبه الوهیت مستم.

عقل گفت:مرا ظریفانند پرده پوش.

عشق گفت: مرا حریفانند دردنوش.

عقل گفت: من رقیب انسانم، نقیب احسانم، بسته تکلیفاتم، شایسته تشریفاتم، گشاینده در فهمم، زداینده زنگ و همم، گلزار خردمندانم، مستغفر هنرمندانم. ای عشق، تو را کی رسد که دهن باز کنی و زبان به طعن دراز کنی؟ تو کیستی؟ خرمن سوخته ای، و من مخلص لباس تقوی دوخته ای.

عشق گفت: من دیوانه جرعه ذوقم، برآرنده شعله شوقم. زلف محبت را شانه ام، زرع مودت را دانه ام. منصب ایالتم عبودیت است، متکاء جلالتم حیرت است. ای عقل تو کیستی؟ تو مودب راه و من مقرب درگاه. آن روز که روز بار بود و نوروزی عشرت یار بود، من سخن از دوست گویم و مغز بی پوست جویم. نه از حجاب ترسم و نه از حجاب پرسم. مستانه در آیم و به شرف قرب حق بر آیم، تاج قبول نهم بر سر، و تو عقلی همچنان بر در.



خواجه عبدالله انصاری

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

تاپیکی زدیم هوارستانی بشود برای آنهایی که دردشان بغضی شده پر زور!
از دست عشق؟
از دست عقل؟
از دست درد؟
از دست دنیا؟
از دست خدا؟!!!
از دست ارادت بی تفکر یا تعقل بی دلانه یا جمع این اضداد یا ضد این دو جمع یا هر چی که یک آن اراده اش خفتمونو میگیره تا یک نیمه شبی، صبح دمی، ظهر هنگامی یک لحظه بی قراری و بی صبریمان را از جنس دیگری عرضه کنیم باشد که در این ورز و لعاب دادنهای افکار در هم و برهم و یا نیشتر زدن به مغز و دل، نامعلومی را نمیدانم چه کار کنیم!:227:
عشق ازادیست؟ عقل، دانایی، تواناییست؟ در ازادی توانایی نیست؟ در دانایی آزادی نیست؟
عقل، عشق، ازادی، توانایی، دانایی، دارایی های انسان نیست؟
واقعیت چیست؟ حقیقت کدام است؟
این زندگی پر از رنج، واقعیته؟
حقیقت وجود من متصل به حقیقت وجود اوست بی واسطه؟ یا باید از این واقعیت تلخ بگذرم تا به آن حقیقت شیرین برسم؟ با کدام ابزار؟
عقل جوهر کمال داره؟ همین؟ اون چه عقلیه که باید با عشق به کمال رسوندش؟ عشق که میگن کوره و راهنماش جهله!!!
عشق که جوهرش دیوانگی است! پس عشق رو با عقل چکار!
پر بیراه نیست که میگن آدمیزاد جمع اضداده! نمیدونم کی گفته! شاید هم همین الان به این کله درب و داغون ما زده و بداهه از خودمون در کردیم.
حالا این وسط قراره بالاخره ارامشی باشه یا نه ارامش وعده سرخرمنه؟
عشق و آرامش؟!!! میشه؟
عقل...این که کارش حساب کتابه، امان از روزی که حساب و کتاب دخل و خرج یه ریزه با هم جور در نیاد! اونوقت توی عشق ورزیت هم فکر اینو میکنی که دریافتی ات چربیده به پرداختی ات یا نه!
...
آاااااااااااااااااااای هوااااااااااااااااااااااا ر!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی دل

تاپیکی زدیم هوارستانی بشود برای آنهایی که دردشان بغضی شده پر زور!
از دست ...؟
از دست ...؟
از دست ...؟
از دست ...؟
از دست خدا؟!!!

این زندگی پر از رنج، واقعیته؟
آاااااااااااااااااااای هوااااااااااااااااااااااا ر![/size]

---

بی دل عزیز
بازم فشار این همه تفکر ، تر کوندت :302: ، این صدای هواااااااااار ت گوش فلک رو کر کرد (البته فکر کنم اینطور باشه ها :311:)

من از اونجا که در عشق و عاشقی سر رشته ندارم ، راجع به اون قسمت حرف نمی زنم.
فقط یه مطلب میگم:
همه ما میگیم ما خدای مهربونی داریم ، صحت این نظریه ام اینه که اگه از خودت بپرسی آیا خدای من و تو نا مهربونه ؟ میگی نه مهربونه ،
هر روز بارها و بارها میگیم "الرحمن الرحیم"

اما مث اینکه واقعا اعتقادی بهش نداریم !!!!!!!
چه که اگر راستی راستی مهربانی خدا را متذکر باشیم ، همیشه و در همه حال از زندگی لذت می بریم و لحظه لحظه شکر میگیم.

به حضرت امام حسن مجتبی گفته شدکه:
اباذر -رحمت الله علیه- می گفت :
فقر و تنگدستی رو از بی نیازی ، بیماری را از تندرستی بیشتر دوست دارم
حضرت فرمودند ، خداوند ابوذر را رحمت کند ، اما من می گویم :
آنکس که بر حسن اختیار خداوند اعتماد کند ، چیزی را جز آنچه خداوند برایش انتخاب کرده است نمی طلبد.
(شرح نهج البلاغه ، ابن ابی الحدید ، ج3 ص 656)

ببینید بابا طاهر هم این بیان امام را به رشته نظم آورده:

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد