به رابطه با کسی که میگه به یکی دیگه تعهد داره ادامه بدم؟

با سلام
در ایجا می‌خوام مسئله خودما مطرح کنم و پیشاپیش از طولانی شدن مطلب عذرخواهی می‌کنم.
پسری هستم 24 ساله و فارغ التحصیل کارشناسی ارشد.
در اواخر دوره فوق لیسانس، به یکی از دختران هم رشته ورودی بعد از خودم (من 88 و ایشون 89) که البته همسن خودم هستن، علاقمند شدم. شکل گیری رابطه هم به واسطه شباهت موضوعی پایان نامه هامون و کمک هایی بود که من در این راستا بهشون می کردم.
رابطمون در ابتدا بیشتر بصورت رسمی و در راستای کمک درسی بود تا اینکه در ادامه بیشتر با هم راحت شدیم و ارتباطمون بیشتر شد (ارتباط smsی، چت، ایمیل و ملاقاتهایی که در هفته چندین بار با هم داشتیم).
یک مدت که از رابطه گذشت، در یکی از ملاقات هامون مسئله علاقه خودم به ایشون را مطرح کردم و بر خلاف ترسی که داشتم ایشون بد برخورد نکرد. اما من فقط علاقه خودم را مطرح کردم و صحبتی از ازدواج به میون نیاوردم. از رفتارهای ایشون مشخص بود که ایشون هم نسبت به من نظر خوبی داره.
رابطمون به خوبی ادامه داشت ولی مدتی از فارغ التحصیلی من بیشتر نگذشته بود که متوجه شدم رفتارشون خیلی سرد شده. وقتی جویای دلیلش شدم، گفتن که پای خواستگار دیگه‌ای وسطه که از بچه‌های هم رشته خودشون تو دوره لیسانس بوده. گفتن که اون پسر یک سال پیش بصورت رسمی برای ازدواج پا پیش گذاشته ولی ایشون جواب دادن که به خاطر تحصیلشون (تو مقطع ارشد) یک سال دیگه تشریف بیارن. حالا هم یک سال گذشته و اون آقا پسر اومدن. با شنیدن این حرف انگار دنیا رو سرم خراب شد، چون من واقعاً به ایشون علاقمند شده بودم و مطمئن هم بودم که این علاقه یک طرفه محض نیست.
لازم به ذکره که من قبلاً در اثنای یکی از ملاقاتهامون ازشون خواسته بودم که اگه واقعاً پای فرد دیگری تو زندگیشون وسطه که به ایشون علاقه دارن، به من بگن، ولی ایشون در اون زمان به من گفتن نه و کس دیگری که ایشون باهاش راحت باشه و بهش علاقه داشته باشه وجود نداره.
وقتی ایشون مسئله این فرد را مطرح کرد، من با ناراحتی از ایشون پرسیدم که چرا با اینکه از یک سال پیش، مسئله این آقا مطرح بوده، با من ارتباط به این گرمی داشتن که باعث بشه من بهشون وابسته بشم و ایشون در جواب، تنها کاری که کرد عذرخواهی بود.:316:
بعد از این مسئله، به خاطر علاقه بیش از حدی که به ایشون پیدا کرده بودم، نتونستم رابطه را تمومش کنم و ارتباطمون کمابیش ادامه داشت ولی نه به گرمای سابق.
تا اینکه یک بار پس از مشورت با یکی از دوستان نزدیکم، تصمیم گرفتم که از ایشون بخوام اگه به اون آقا پسر صرفاً به عنوان یک خواستگار نگاه میکنه، به من هم این شانس را بده تا بصورت رسمی برای خواستگاری بیام جلو. درخواستما با ایشون مطرح کردم و ایشون هم قبول کرد که مورد من را هم با خانوادش مطرح کنه و اگه ok اولیه در مورد شرایط من وجود داره، من هم مسئله را با خانواده خودم مطرح کنم. در مورد شرایط اجتماعی اقتصادی خودم هم باید بگم که وضعم بد نیست. از بچه‌های top چه در دوران لیسانس و فوق بودم و حدود 2 سالی هست به عنوان یکی از کارمندان اصلی یکی از پروژه‌های دانشگاهی مشغول به کار هستم. البته خدمت سربازی را دارم که البته با توجه به تاریخ اعزامم (اسفند ماه) و کسری خدمتی که دارم، ان شاا... تا پایان مهر سال دیگه تمومه.
درخواستما مطرح کردم و ایشون قرار شد که فکر کرده و به من جواب بدن. تو این مدت چندبار ایشون از من پرسید که آیا واقعاً مصمم هستم و یا صرفاً تصمیمم بر اساس احساساته که بطور جد رو تصمیمم تأکید کردم. حتی برا اینکه این مصمم بودن را اثبات کنم، زودتر از اینکه ایشون ok اولیه را از خانوادش بگیره، مسئله را با خانواده خودم هم مطرح کردم و اونها هم ایراد خاصی نگرفتن.
منتظر جواب ایشون بودم که یک روز بصورت ناگهانی خواستن که منا ببینن و به من گفتن که کلاً به ایشون فکر نکنم. ایشون به اون پسر تعهد داره و نمی تونه بعد از یک سال به ایشون نه بگه.
حالا از بچه‌ها می خوام که منا راهنمایی کنن که من واقعاً چیکار کنم؟ کاملاً بیخیالش بشم؟ خدا شاهده که خیلی برام سخته چون به تمام معنا بهش علاقمند شدم. از زمانیکه ایشون بصورت یک طرفه خواستار قطعی کامل ارتباط شده، حدود 3 هفته‌ای میگذره ولی باز هم فکر من شدیداً بهش مشغوله. از طرفی هم من نمی دونم آیا درسته که بیش از این عزت نفس خودما پایین بیارم و بهشون اصرار کنم؟ واقعاً این رفتارش به خاطر تعهدش به اون آقا پسره، یا مسئله چیز دیگه‌ایه که من ازش بی خبرم؟
با تشکر.

سلام
خوبی؟؟
متاسفم که اینجوری شده و میتونم درک کنم که ضربه بدی هست....

اما به نظر من یسری چیزها هست که تو هنوز نمیدونی,این چیزهایی که تو میگی یجوری مشکوک هست

من جای تو باشم حالا که 3هفته رو تحمل کردی,بقیه رو هم تحمل کن
شاید خودتو درگیر کنی بعدا چیزهایی بفهمی که باز حال و هوات رو بهم بریزه

ممنون "چرخ و فلک" جان.
در این مورد که میگی یک سری چیزها هست، من خودم هم همین اعتقاد را دارم و همین هم باعث شده ذهنم همچنان درگیر باشه. راستش مدام پیش خودم فکر می کنم که دلیل این حرکت سینوسی اون خانم چی می‌تونه بوده باشه. آیا دلیلش دودلی ایشون در انتخاب بوده و حالا به نوعی از اون آقا مطمئن شده و تصمیم گرفته کلاً با من به هم بزنه؟ آیا واقعاً نسبت به مصمم بودن من شک داشته؟ آیا شرایط و ظاهر من نسبت به اون آقا بدتر بوده؟ اصلاً مسئله اون آقا واقعیه یا اینکه مسئله چیز دیگه ایه و به خاط اینکه من کلاً ببرم این داستان را ساخته؟ و ...
در مورد تحمل هم باید بگم تصمیم خودم هم همینه ولی انصافاً داره داغونم میکنه به طوری که حس می کنم رو کاراییم در محل کار به شدت تأثیر گذاشته.
باز هم ممنون.

سلام دوست عزیز

بیشتر رفتارشون نشاندهنده به نوعی تو آب نمک خوابوندن شما و از دست ندادن فرصت است که شاید بهتر از این هم نصیبم شود که این هم نشان دهنده شخصیت ناپایدار ایشان هست .
و نمونه این رفتار را با شخصی که به قول خودشان به او متعهد هستند هم دیر با زود نشان خواهند داد ...

این خانم همزمان که با شما در رابطه بودند به قول خودشان به شخص دیگری هم تعهد داشته اند پس مانند شما تمام ذهنشون درگیر این رابطه نبوده و وابستگی برای ایشان ایجاد نشده اما نگاه شما متفاوت بوده و برای شما این دلکندن به مراتب سخت تر است اما ناممکن نیست .

امیدوارم به آرامش برسید:72:

باز هم ممنون
در این مورد که میگید ایشون به نوعی شما را تو آب نمک خوابونده بودن، خودم هم قبول دارم (البته الان). خصوصاً اینکه بعد از اینکه برای اولین بار مسئله اون آقا را مطرح کرد، رفتارش به نوعی "با دست پیش بکش، با پا پس بزن" شده بود.
اینکه اون آقا چه معیارهای برتری نسبت به من داره را من خودم از ایشون سوال کردم. ایشون گفت برتری خاصی وجود نداره و صرفاً مسئله تعهده (که البته من هم خیلی باور کردم). در مورد وضعیت اون آقا که ازش سوال کردم، میگه دانشجوی ارشد در یکی از دانشگاههای تهرانه و خدمت سربازی هم نداره و نمیتونه ایرادی به ایشون بگیره.
حالا اگه به ایشون ایرادی نمی توانه بگیره، به من چه ایراد خاصی می تونه بگیره؟ اگه از ظاهر من خوشش نیومد، پس چرا گذاشت رابطه تا این حد پیش بره؟ آیا شرایط اقتصادی من بد بود؟ من با اینکه 24 سالم بیشتر نیست ولی از نظر اقتصادی مستقل هستم. آیا از نظر تحصیلات، تحصیلاتم پایینه؟ از لحاظ شخصیتی هم حداقل به خودم مطمئن هستم که آدم نرمالی هستم. نمی دونم به خدا...مدام خودم را به خاطر کوچیک کردن پیش ایشون و اصرار زیاد سرزنش می‌کنم، اما نمی‌دونم چرا تا این حد بهش علاقمند شده بودم (که البته هنوز هم هستم).
البته لازم می‌دونم ذکر کنم که تو شناختی که تو این 5-6 ماه ازش به دست آورده بودم، دختر خوب و آرومی نشون می‌داد (حتی دوستای نزدیک خودم هم همین نظر را در مورد ایشون داشتن).
همه دوستام بهم میگن حالا که خودش میخواد، بذار بره و برای تو موقعیتهای بهتری هم پیدا میشه اما مشکل خود من هستم چرا که مدام ذهنم مشغوله که چطور کسی را که نه یک روز دو روز و یک هفته دو هفته، بلکه چندین ماهه شناختمش و بهش علاقمند شدم را فراموش کنم.

نیازی نیست دنبال ایراد تو خودت بگردی.به هرحال هرچند که کارش اشتباه بوده و شاید کار هردوتون که بصورت غیر رسمی با هم بودین و اگه از همون اول رسمی عنوان میکردین این دلبستگی یا وابستگی پیش نمیومد که این از همون دلایلی هست که این تالار اینجور رابطه ها رو نهی میکنه ولی ماهی رو هروقت از اب بگیری تازه است.تو که رسما حاضر شدی خواستگاری بری ولی اون خانوم نخواسته بنا به هر دلیلی که زیاد هم مهم نیست.چه شما رو واسه ازدواج نپسندیده باشه چه بهتون دروغ گفته باشه و قضیه اون خواستگار اونجور که عنوان کرده نبوده باشه و...
به هر حال نه لازمه تو خودت دنبال عیب بگردی و نه به احساساتت ادامه بدی فقط از این تجربه استفاده کن تا دفعه بعد تکرارش نکنی

با تشکر از "بهار 66"
از راهنماییتون واقعاً سپاسگزارم.
در مورد اینکه چرا زودتر از این مسئله را رسمیش نکردم باید بگم هدفم شناخت بیشتر از ایشون بود. اما قبول دارم که در این اثنا وابستگی هم پیش اومد که البته صرفاً من مقصر نبودم بلکه رفتار خود ایشون هم به گهگاه به شدت این وابستگی دامن می‌زد.
از اون روز سعی کردم تمامی ابزارهای ارتباطی با ایشون را از خودم دور کنم (پاک کردن yahoo id، بلاک کردن ایمیل، شماره موبایل و ...) ولی باز هم وسوسه می‌شم که پیگیر باشم.
فراموش کردنش خیلی برام سخته (البته به قول دوستان ناممکن نیست) مخصوصاً موقعی که به روزهای خوبی که با هم ارتباط گرمی داشتیم فکر می‌کنم.

شما باید این دوران رو بگذرونید همه این دلتنگی ها و بهانه گیریها طبیعی هست،
سعی کنید به خاطراتتون فکر نکنید چون باعث میشه این آتش که در حال خاموش شدنه شعله ور بشه .
برای خودتون و احساستون که به بازی گرفته شده ارزش قائل باشید و باور داشته باشید این نیز بگذرد ...

با تشکر دوباره از همه دوستان.
می خواستم یه موضوعی را در رابطه با این ارتباط بگم. ایشون از همون اول که یواش یواش رابطمون رو به صمیمی شدن می رفت، همواره می‌گفت که "از بوجود آمدن وابستگی می‌ترسه". با این وجود، خودش هم هیچ وقت با قاطعیت کامل عمل نمی‌کرد. من هم چون تجربه اول ارتباطم بود، واقعاً بهش وابسته شده بودم.
آیا به نظر شما دوستان، این برخورد ایشون، به این دلیل نبوده که من مدتی دور از احساسات باشم، تا بیشتر به خودم بیام و در مورد مسئله ازدواج منطقی تر فکر کنم؟ آیا اگه منظورشون این بوده، نحوه برخوردشون و اینکه مسئله را در قالب مطرح بودن پای یک خواستگار دیگه مطرح کردن درست بوده؟
آخه می‌دونید، من اوایل یک بار بصورت صریح ازش پرسیدم که آیا فرد دیگری تو زندگیت مطرح هست، وایشون هم صریحاً گفت نه. همچنین یک بار بعد از اون ماجرا هم (البته با لحنی التماس گونه) ازش خواستم که بهم بگه مسئله‌ی اون خواستگار، دقیقاً همونجوریه که اون روز بهم گفت یا نه، و ایشون گفت تقریباً.
آیا امکان داره ایشون به خاطر فشار خانوادش مبنی بر اینکه الان تو سن ازدواجشه ولی این پسر (که خودم باشم) صرفاً بر اساس احساسات حرفی زده و با آینده خودت بازی نکن و ... تصمیم به همچین برخوردی گرفته باشه؟
و البته هزار آیا دیگر که تو ذهنم شکل گرفته....
نمی دونم به خدا. خودم هم شدیداً فکرم مشغوله. من که واقعاً تصمیم واقعی برای ازدواج گرفته بودم و تردیدی هم نداشتم و مطمئن هم بودم که به هم میاییم.
در آخر اینکه به نظرتون چاره کار صبره و فراموش کردنش یا اینکه دوستان راه دیگه‌ای پیشنهاد می‌کنید.

سلام
به نظر من، نظر بقیه دوستان در مورد احساسات اون خانوم نمیتونه درست باشه
من اینطور فکر می کنم که ایشون به شما علاقه دارن، اما فقط به خاطر اینکه فکر می کنن به اون آقا تعهدی دارن و شاید این هم باشه که بگن اون آقا یکسال برای ایشون صبر کردن و نشون دهنده ی علاقه ی حقیقی این آقا باشه ولی شما تازه با ایشون آشنا شدید و به خاطر همین هم مسئله ی احساسات رو مطرح کردن
فکر نکنید اگه بازم به ایشون اصرار کنید، خودتونو کوچیک کردید، بلکه با این کار بهشون ثابت می کنید که تصمیم شما قطعیه و احساسات نیست...البته این بازم به شخصیت خود شما بستگی داره

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اینی هم که میگید، به شما به صراحت گفتن که کس دیگه ای تو زندگیشون نیست، شاید به این دلیله که امیدی نداشتن که اون آقا دوباره بعد از یکسال، برای خواستگاری اقدام کنن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عندلیب

سلام
به نظر من، نظر بقیه دوستان در مورد احساسات اون خانوم نمیتونه درست باشه
من اینطور فکر می کنم که ایشون به شما علاقه دارن، اما فقط به خاطر اینکه فکر می کنن به اون آقا تعهدی دارن و شاید این هم باشه که بگن اون آقا یکسال برای ایشون صبر کردن و نشون دهنده ی علاقه ی حقیقی این آقا باشه ولی شما تازه با ایشون آشنا شدید و به خاطر همین هم مسئله ی احساسات رو مطرح کردن
فکر نکنید اگه بازم به ایشون اصرار کنید، خودتونو کوچیک کردید، بلکه با این کار بهشون ثابت می کنید که تصمیم شما قطعیه و احساسات نیست...البته این بازم به شخصیت خود شما بستگی داره

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اینی هم که میگید، به شما به صراحت گفتن که کس دیگه ای تو زندگیشون نیست، شاید به این دلیله که امیدی نداشتن که اون آقا دوباره بعد از یکسال، برای خواستگاری اقدام کنن

---

با تشکر از شما "عندلیب" جان
نظر شما همون چیزیه که خودم هم خیلی بهش فکر می‌کنم. خصوصاً اینکه خودش هم بعد از اون ماجرا چندین بار که پیگیر شدم همینا گفت که اون آقا یکسال برا ایشون صبر کرده و نمی‌تونه حالا بهش بگه برو کنار، من به یکی دیگه فکر می‌کنم.
ضمناً این هم بد نیست اضافه کنم که به من گفتن که اون آقا قراره پس از امتحانات پایان ترم (حدود 1 ماه دیگه)، برای خواستگاری رسمی تشریف ببرن.
در این مورد که من احساساتی عمل می‌کنم یا نه، خدا شاهده که اینطور نیست، چون در اینصورت با خانوادم مطرح نمی‌کردم. ولی اگر مسئله همینطوری باشه که شما می‌گید، تکلیف من چیه؟ بیخیال بشم؟ اصرار کنم یا صبر؟ آیا اصرار من کار درستیه؟
خودم هم می‌دونم که اگه واقعاً ماجرای اون آقا واقعی باشه و موقعیتش خوب باشه و ایشون هم به اون آقا قبلاً قولی داده باشن، در این صورت دیگه پیگیری من عملاً کار درستی نیست. ولی من چه گناهی کردم؟ گناه کردم که بهش علاقمند شدم؟ من اگه از اول می‌دونستم پای یکی دیگه وسطه، که نمی‌داشتم کار به اینجا بکشه.:47:
حداقل توقعی که داشتم این بود که به من هم یک شانس می‌داد. آخه من هم اینقدر وضعم داغون نبود و یا دور از شرایط ازدواج نبودم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parsi1134'
pid='182513' dateline='1323947460

آیا به نظر شما دوستان، این برخورد ایشون، به این دلیل نبوده که من مدتی دور از احساسات باشم، تا بیشتر به خودم بیام و در مورد مسئله ازدواج منطقی تر فکر کنم؟ آیا اگه منظورشون این بوده، نحوه برخوردشون و اینکه مسئله را در قالب مطرح بودن پای یک خواستگار دیگه مطرح کردن درست بوده؟

آیا امکان داره ایشون به خاطر فشار خانوادش مبنی بر اینکه الان تو سن ازدواجشه ولی این پسر (که خودم باشم) صرفاً بر اساس احساسات حرفی زده و با آینده خودت بازی نکن و ... تصمیم به همچین برخوردی گرفته باشه؟

در آخر اینکه به نظرتون چاره کار صبره و فراموش کردنش یا اینکه دوستان راه دیگه‌ای پیشنهاد می‌کنید.

---

نظر شخصی من اینه که نه.وقتی شما قضیه رو با خونوادت مطرح کردی و اونها هم مخالفتی نکردن و شما هم خواهان خواستگاری رسمی بودین دلیلی نداره خونوادش ندیده و نشناخته بگن این پسر روی احساسات صرف اومده.اصلا مگه احساسات بده؟اون احساسی که میگن اشتباهه هوسه،و سواستفاده نه اینکه برای ازدواجه.
مطمئنا خونوادشون با اینکه شما و خونوادت رو از نزدیک ببینن و بعد تصمیم بگیرن مشکلی نداشتند.چون فقط خواستگاری الزامی برای جواب مثبت که نمیاره.
شما اونچه که میبایست انجام میدادین رو تمام و کمال انجام دادین و بقیش با اون دختر بوده
بهتره انقد دنبال توجیه نباشین.هر چند طی کردن این روزها با توجه به اینکه تجربه اولته سخته اما مطمئن باش شدنیه.
فکر نمیکنم تو ازدواج هر کی زودتر اومد و زنبیل گذاشت یعنی نوبت اونه.تو ازدواج ادم دو دو تا چهارتا میکنه بعد تصمیم میگیره مگه اینکه به کسی جواب مثبت داده باشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parsi1134

با تشکر از شما "عندلیب" جان
نظر شما همون چیزیه که خودم هم خیلی بهش فکر می‌کنم. خصوصاً اینکه خودش هم بعد از اون ماجرا چندین بار که پیگیر شدم همینا گفت که اون آقا یکسال برا ایشون صبر کرده و نمی‌تونه حالا بهش بگه برو کنار، من به یکی دیگه فکر می‌کنم.
ضمناً این هم بد نیست اضافه کنم که به من گفتن که اون آقا قراره پس از امتحانات پایان ترم (حدود 1 ماه دیگه)، برای خواستگاری رسمی تشریف ببرن.
در این مورد که من احساساتی عمل می‌کنم یا نه، خدا شاهده که اینطور نیست، چون در اینصورت با خانوادم مطرح نمی‌کردم. ولی اگر مسئله همینطوری باشه که شما می‌گید، تکلیف من چیه؟ بیخیال بشم؟ اصرار کنم یا صبر؟ آیا اصرار من کار درستیه؟
خودم هم می‌دونم که اگه واقعاً ماجرای اون آقا واقعی باشه و موقعیتش خوب باشه و ایشون هم به اون آقا قبلاً قولی داده باشن، در این صورت دیگه پیگیری من عملاً کار درستی نیست. ولی من چه گناهی کردم؟ گناه کردم که بهش علاقمند شدم؟ من اگه از اول می‌دونستم پای یکی دیگه وسطه، که نمی‌داشتم کار به اینجا بکشه.:47:
حداقل توقعی که داشتم این بود که به من هم یک شانس می‌داد. آخه من هم اینقدر وضعم داغون نبود و یا دور از شرایط ازدواج نبودم.

---

نه من متاسفانه منظورمو خوب نرسوندم..منظورم این نیست که شما از روی احساسات حرفی زدید، من گفتم ایشون اینطور فکر می کنن
من قبلا نظرمو در مورد اصرار کردنتون گفتم:
"فکر نکنید اگه بازم به ایشون اصرار کنید، خودتونو کوچیک کردید، بلکه با این کار بهشون ثابت می کنید که تصمیم شما قطعیه و احساسات نیست...البته این بازم به شخصیت خود شما بستگی داره"
البته من خودم، در برابر بعضی اصرار ها بدتر زده میشم، و بعضی مواقع هم بر عکس، اصرار کردن، باعث بیشتر شدن مهر میشه، که این بستگی به شرایط داره
نمیدونم اخلاق اون خانوم شاید مثه من نباشه، ولی اگه من خودم زیاد به کسی حسی نداشته باشم و ایشون یهو بخواد خیلی احساسات به خرج بده، بدم میاد
اما اگه همون فرد، کم کم ابراز احساسات کنه، منم کم کم ازش خوشم میاد
حالا دیگه با توجه به شخصیت خودتون و ایشون، هرطور صلاح میدونید اقدام کنید و اینم بدونید که انتخاب راه حل خودتون از همه بهتره، چون ایشون از اخلاق شما خوشش اومده، پس راهی که شما می پسندید رو می پسنده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parsi1134'
pid='182513' dateline='1323947460

آیا به نظر شما دوستان، این برخورد ایشون، به این دلیل نبوده که من مدتی دور از احساسات باشم، تا بیشتر به خودم بیام و در مورد مسئله ازدواج منطقی تر فکر کنم؟ آیا اگه منظورشون این بوده، نحوه برخوردشون و اینکه مسئله را در قالب مطرح بودن پای یک خواستگار دیگه مطرح کردن درست بوده؟

آیا امکان داره ایشون به خاطر فشار خانوادش مبنی بر اینکه الان تو سن ازدواجشه ولی این پسر (که خودم باشم) صرفاً بر اساس احساسات حرفی زده و با آینده خودت بازی نکن و ... تصمیم به همچین برخوردی گرفته باشه؟

در آخر اینکه به نظرتون چاره کار صبره و فراموش کردنش یا اینکه دوستان راه دیگه‌ای پیشنهاد می‌کنید.

---

نظر شخصی من اینه که نه.وقتی شما قضیه رو با خونوادت مطرح کردی و اونها هم مخالفتی نکردن و شما هم خواهان خواستگاری رسمی بودین دلیلی نداره خونوادش ندیده و نشناخته بگن این پسر روی احساسات صرف اومده.اصلا مگه احساسات بده؟اون احساسی که میگن اشتباهه هوسه،و سواستفاده نه اینکه برای ازدواجه.
مطمئنا خونوادشون با اینکه شما و خونوادت رو از نزدیک ببینن و بعد تصمیم بگیرن مشکلی نداشتند.چون فقط خواستگاری الزامی برای جواب مثبت که نمیاره.
شما اونچه که میبایست انجام میدادین رو تمام و کمال انجام دادین و بقیش با اون دختر بوده
بهتره انقد دنبال توجیه نباشین.هر چند طی کردن این روزها با توجه به اینکه تجربه اولته سخته اما مطمئن باش شدنیه.
فکر نمیکنم تو ازدواج هر کی زودتر اومد و زنبیل گذاشت یعنی نوبت اونه.تو ازدواج ادم دو دو تا چهارتا میکنه بعد تصمیم میگیره مگه اینکه به کسی جواب مثبت داده باشه

---

واقعاً ممنون.
حرفاتون خیلی آرومم کرد.

آقاي پارسي در دانشگاه كه بوديم از دوستانم كسي بود كه با اقوام نزديك پدري نامزد كرده بود و حلقه هم رد و بدل شده بود. دختره زد و مقطع بالاتر قبول شد و احساس كرد ديگر اين پسر در شان و منزلتش نيست. دختره حلقه دستش نمي كرد تا اينكه يكي از هم دوره اي هايش از رو خواستگاري كرد و اين دختر هم با قبلي به هم زد و با دومي ازدواج كرد. به نظر شما دختره كار درستي كرده كه اولي را در آب نمك خوابانده و بعد بهم زده؟ به نظر شما حال روحي پسر اولي بعد از جدايي بايد چطور باشد؟
اگر دختر خانم مورد نظر شما به كسي قولي داده نمي بايست با شما ارتباط صميمي برقرار مي كرد. احتمالا خانواده اش با بهم زدن با اولي به شدت مخالفت كرده اند. كه من حق را به خانواده دختر مي دهم. و از لحاظ اخلاقي هم درست نيست. مشكل شما يا آقاي اولي نيست. مشكل دختره است كه به نظر مي رسد اجازه داد مورد انتخاب شده را تغييير دهد

تعهد کجا بود! اگه خبری بود واقعا، یه حلقه می کردن دستش که نبرنش! تازه اونم بازم نشون دهنده ی تعهد نیست! کی تو این دوره زمونه دخترش رو به خاطره یه حرف معلق نگه می داره، مگه این که پسر عمویی، پسر عمه ای، چیزی بوده و این دختر خانوم، بله رو قبلا گفته و دیگه نمی تونه رو حرف باباش، حرف بزنه!

به هر حال، در پسه پرده، چیرهای دیگری پنهان است!

به نظره من، اگه شماره ی خونشون یا مامانش یا باباش رو داری، به خانوادت بگو تماس بگیرن و خواستگاری کنن!


- اگه مثبت بود که هیچ، مبارک باشه!

- اگه منفی بود، از این همه فکر و خیال راحت می شی و پس فردا عذاب وجدان نداری که چرا بیشتر پی گیری نکردی!

خِلاص!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سارا 2010

آقاي پارسي در دانشگاه كه بوديم از دوستانم كسي بود كه با اقوام نزديك پدري نامزد كرده بود و حلقه هم رد و بدل شده بود. دختره زد و مقطع بالاتر قبول شد و احساس كرد ديگر اين پسر در شان و منزلتش نيست. دختره حلقه دستش نمي كرد تا اينكه يكي از هم دوره اي هايش از رو خواستگاري كرد و اين دختر هم با قبلي به هم زد و با دومي ازدواج كرد. به نظر شما دختره كار درستي كرده كه اولي را در آب نمك خوابانده و بعد بهم زده؟ به نظر شما حال روحي پسر اولي بعد از جدايي بايد چطور باشد؟
اگر دختر خانم مورد نظر شما به كسي قولي داده نمي بايست با شما ارتباط صميمي برقرار مي كرد. احتمالا خانواده اش با بهم زدن با اولي به شدت مخالفت كرده اند. كه من حق را به خانواده دختر مي دهم. و از لحاظ اخلاقي هم درست نيست. مشكل شما يا آقاي اولي نيست. مشكل دختره است كه به نظر مي رسد اجازه داد مورد انتخاب شده را تغييير دهد

---

از نظرت واقعاً ممنونم "سارا 2010"
یک چیز هست. اینکه تقریباً مطمئن هستم که به اون آقا (که البته هنوز هم 100% مطمئن نیستم وجود داره)، جواب قطعی نداده بوده. اینا از برخوردی که (در طی مدت با هم بودن) با من داشتن برداشت می‌کنم.
به هر حال اگه ایشون واقعاً از اول علاقش به سمت اون آقا بوده، نباید منا به بازی می‌گرفت.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parsi1134

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سارا 2010

آقاي پارسي در دانشگاه كه بوديم از دوستانم كسي بود كه با اقوام نزديك پدري نامزد كرده بود و حلقه هم رد و بدل شده بود. دختره زد و مقطع بالاتر قبول شد و احساس كرد ديگر اين پسر در شان و منزلتش نيست. دختره حلقه دستش نمي كرد تا اينكه يكي از هم دوره اي هايش از رو خواستگاري كرد و اين دختر هم با قبلي به هم زد و با دومي ازدواج كرد. به نظر شما دختره كار درستي كرده كه اولي را در آب نمك خوابانده و بعد بهم زده؟ به نظر شما حال روحي پسر اولي بعد از جدايي بايد چطور باشد؟
اگر دختر خانم مورد نظر شما به كسي قولي داده نمي بايست با شما ارتباط صميمي برقرار مي كرد. احتمالا خانواده اش با بهم زدن با اولي به شدت مخالفت كرده اند. كه من حق را به خانواده دختر مي دهم. و از لحاظ اخلاقي هم درست نيست. مشكل شما يا آقاي اولي نيست. مشكل دختره است كه به نظر مي رسد اجازه داد مورد انتخاب شده را تغييير دهد

---

از نظرت واقعاً ممنونم "سارا 2010"
یک چیز هست. اینکه تقریباً مطمئن هستم که به اون آقا (که البته هنوز هم 100% مطمئن نیستم وجود داره)، جواب قطعی نداده بوده. اینا از برخوردی که (در طی مدت با هم بودن) با من داشتن برداشت می‌کنم.
به هر حال اگه ایشون واقعاً از اول علاقش به سمت اون آقا بوده، نباید منا به بازی می‌گرفت.

---

در ادامه پاسخم به ساراجان باید اضافه کنم که من خودم هم کاملاً به این مسئله واقفم که اگه ایشون شیرینی خورده کس دیگه‌ای باشه و به اون آقا قول حتم داده باشه، پیگیری من اصلاً از نظر اخلاقی درست نیست. من اگه مدام وسوسه به پیگیری جریان میشم صرفاً به خاطر علاقه بیش از حدم به ایشون و این امید هست که مسئله دقیقاً این چیزی که خودش گفته نبوده.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ایوب

تعهد کجا بود! اگه خبری بود واقعا، یه حلقه می کردن دستش که نبرنش! تازه اونم بازم نشون دهنده ی تعهد نیست! کی تو این دوره زمونه دخترش رو به خاطره یه حرف معلق نگه می داره، مگه این که پسر عمویی، پسر عمه ای، چیزی بوده و این دختر خانوم، بله رو قبلا گفته و دیگه نمی تونه رو حرف باباش، حرف بزنه!

به هر حال، در پسه پرده، چیرهای دیگری پنهان است!

به نظره من، اگه شماره ی خونشون یا مامانش یا باباش رو داری، به خانوادت بگو تماس بگیرن و خواستگاری کنن!


- اگه مثبت بود که هیچ، مبارک باشه!

- اگه منفی بود، از این همه فکر و خیال راحت می شی و پس فردا عذاب وجدان نداری که چرا بیشتر پی گیری نکردی!

خِلاص!

---

سلام ایوب جان
درست میگی. این هم یه راهه خیلی اصولیه. ولی راستش من شماره کسی از نزدیکانش جز خودش را ندارم. در ضمن چیزی که برا من خیلی مهمه، اینه که مطمئن بشم، اون هم به من علاقه‌ای داره (هر چند که خودش اون اوایل یکبار اذعان کرد) و پا پس کشیدنش دلیل دیگه‌ای داره که من می‌تونم به طریقی حلش کنم.
اگه از این مهم مطمئن بشم، هیچ ابایی از اینکه در به در دنبال شماره منزلشون بگردم و به خانوادم بگم تا تماس بگیرن، ندارم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

یه سوال از بچه‌ها دارم.
به نظرتون درسته ته و توی ماجرا را از طریق شخص سوم (مثلاً یکی از دوستان خیلی نزدیکش) در بیارم. ایشون با یک سری از دوستانش (که اتفاقاً متاهل هم هستن) رابطه خیلی نزدیکی داره و تقریباً مطمئن هستم، اون‌ها هم تا حدودی تو جریان ارتباط ما بودن.
شاید راجع به این مسئله چیزی به اونها گفته باشه.:(

سلام دوست عزیز اگر از طریق دوست صمیمیش اقدام کنین که معلومه بهش می گه و حرفی رو به شما می زنه که خود اون خانم می خواد نه الزاما حقیقتو
امیدوارم از من ناراحت نشین شما خیلی مسائل رو ساده می بینین و فکر می کنین همه عین حقیقت رو اونجوری که هست میان و به شما می گن البته این نشون می ده که شما خیلی ادم صادقی هستین و این خیلی خوبه ولی خوب اگر بخواین ضربه نخورین باید یه کم درایت هم به این خصوصیاتتون اضافه کنین
و با سیاست بیشتری عمل کنین
یعنی مثلا اگر کسی به شما حرفی زد که با عقل و منطق سازگاری نداره به صرف اینکه اون فرد اینو داره می گه نپذیرین و سعی کنین حتما خودتون بررسیش کنین و ملاک کارهاتونو حرف اون قرار ندین
به هر حال نکته ای که تو این خانم هست و باید بهش توجه کنین رفتارای متناقضیه که تو این خانمه اگر واقعا پای تعهدی نسبت به کسی در میون بود از اول باید متعهد می موند و با شما رابطه صمیمی برقرار نمی کرد
شما نباید خودتون رو با کسی مقایسه کنین هر کسی جایگاه والایی داره و دارای هزار ارزشه پس درست نیست که دنبال عیب و ایراد تو خودتون بگردین
یه بار قطعی با اون خانم حرف بزنین و بگین ایا حاضر به ازدواج با شما هست یا نه دلیلشو نمی خواد ازش بخواین فقط اره یا نه
قطعی و جدی باهاش حرف بزنین بگین اگر بگی نه برای همیشه از زندگیت می رم بیرون و قطعا هم تصمیمتون همین باشه
اگر جدی و مطمئن جواب منفی داد دیگه دنبال دلیلش نباشید چون هزار تا دلیل هرکسی ممکنه داشته باشه اصلا ممکنه یه مشکل شخصی باشه که نخواد بگه اونچه که مهمه و تکلیف شما رو روشن می کنه یه جواب منفی و یا مثبت قطعی با جدیته
محکم باشید دوست عزیز :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آسایش

سلام دوست عزیز اگر از طریق دوست صمیمیش اقدام کنین که معلومه بهش می گه و حرفی رو به شما می زنه که خود اون خانم می خواد نه الزاما حقیقتو
امیدوارم از من ناراحت نشین شما خیلی مسائل رو ساده می بینین و فکر می کنین همه عین حقیقت رو اونجوری که هست میان و به شما می گن البته این نشون می ده که شما خیلی ادم صادقی هستین و این خیلی خوبه ولی خوب اگر بخواین ضربه نخورین باید یه کم درایت هم به این خصوصیاتتون اضافه کنین
و با سیاست بیشتری عمل کنین
یعنی مثلا اگر کسی به شما حرفی زد که با عقل و منطق سازگاری نداره به صرف اینکه اون فرد اینو داره می گه نپذیرین و سعی کنین حتما خودتون بررسیش کنین و ملاک کارهاتونو حرف اون قرار ندین
به هر حال نکته ای که تو این خانم هست و باید بهش توجه کنین رفتارای متناقضیه که تو این خانمه اگر واقعا پای تعهدی نسبت به کسی در میون بود از اول باید متعهد می موند و با شما رابطه صمیمی برقرار نمی کرد
شما نباید خودتون رو با کسی مقایسه کنین هر کسی جایگاه والایی داره و دارای هزار ارزشه پس درست نیست که دنبال عیب و ایراد تو خودتون بگردین
یه بار قطعی با اون خانم حرف بزنین و بگین ایا حاضر به ازدواج با شما هست یا نه دلیلشو نمی خواد ازش بخواین فقط اره یا نه
قطعی و جدی باهاش حرف بزنین بگین اگر بگی نه برای همیشه از زندگیت می رم بیرون و قطعا هم تصمیمتون همین باشه
اگر جدی و مطمئن جواب منفی داد دیگه دنبال دلیلش نباشید چون هزار تا دلیل هرکسی ممکنه داشته باشه اصلا ممکنه یه مشکل شخصی باشه که نخواد بگه اونچه که مهمه و تکلیف شما رو روشن می کنه یه جواب منفی و یا مثبت قطعی با جدیته
محکم باشید دوست عزیز :72:

---

با تشکر از آسایش عزیز
واقعاً از حسن توجه شما ممنونم.
تمام صحبت هاتون را قبول دارم. ولی به نظر شما، وقتی تو آخرین دیدار چهره به چهرمون خیلی صریح ازم خواست که یی‌خیال مسئله بشم، اگه الان ازش بخوام دوباره همدیگه را ببینیم و با قاطعیت جواب بله یا خیر بخوام، چی جواب می‌ده؟
ممکنه فکر کنید خیلی ساده‌ام (و شاید خیلی سمج)، ولی خدا شاهده که یه فکری مثل خوره افتاده به جونم که فکر می‌کنم ایشون مشکلی را بر سر راه می‌بینه که جدا از مسئله اون آقا هست و اگه من از این مسئله مطلع بشم شاید بتونم بطریقی حلش کنم و به نوعی کمکش کنم. آخه من مطمئن هستم اون اینقدرها هم نظرش نسبت به من منفی نبود که اینجوری از من بخواد که پا ما پس بکشم.
خواهش می‌کنم به من خرده نگیرید. انصافاً عاشقی بد دردیه.:302:

نه آقای پارسی با احساساتتون راحت باشین کسی به شما خرده نمی گیره ما حال شما رو درک می کنیم
به هر حال همه ما تو مشکلاتی هستیم که چون خودمون درگیر احساساتیم و از داخل به موضوع نگاه می کنیم نمی تونیم منطقی راجع بهشون فکر کنیم
به خاطر همیمنم مشاوره می گیریم
اینکه باید پا پیش بذارید یا نه به خودتون بستگی داره
به نظر من باید یه کم زمان بدین و سعی کنین تو این مدت از روش های توقف فکر و ارام سازی ذهن که توی همین تالار مقاله راجع بهش زیاد هست استفاده کنین و سعی کنین ذهنتونو اروم کنین
سعی کنید فکرتون رو مدتی ازاد کنین تا بتونین عاقلانه تصمیم بگیرین و شتاب زده و هیجان زده نباشین
واقعا اینکه دوباره اقدام کنید به خیلی چیزا بستگی داره اینکه فارغ از این احساس شدیدی که درگیرش هستین واقعا اون فرد به درد شما می خوره؟
به نظر می رسه که ادم صادقی نیست ایا تو موارد دیگه حس کردین باهاتون صادقانه رفتار کرده یا دروغایی رو ازش شنیدین؟
در کل اگر واقعا به این نتیجه رسیدین که می خواین دوباره اقدام کنین برحسب شرایطتتون دو راه دارین
یک اینه که خیلی رسمی یه روز برین و باهاش صحبت کنین اگر تو دانشگاه می بینینش تو یه فرصت مناسب ( البته بعد از مدتی که ذهنتون اروم تر شد) باهاش جدی صحبت کنین
ولی یه راه حل بهتر از نظر من برحسب شرایطتتون کمک گرفتن از یه بزرگتره مثلا استادی اگر باهاش صمیمی هستین یا مثلا ترجیحا از یکی از استادای خانم اگر هست که بتونین باهاش راحت حرف بزنین و ازش بخواین باهاش صحبت کنن و نتیجه رو به شما بگن و اگر قبول کنه ازش شماره منزلشون رو بگیرن و بعد شما از طریق خانوادتون اقدام کنین
باید ببینین شرایط خودتون چه جوری ایجاب می کنه
امیدوارم موفق باشین و اون چیزی که خیرو مصلحته براتون پیش بیاد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parsi1134

یک مدت که از رابطه گذشت، در یکی از ملاقات هامون مسئله علاقه خودم به ایشون را مطرح کردم و بر خلاف ترسی که داشتم ایشون بد برخورد نکرد. اما من فقط علاقه خودم را مطرح کردم و صحبتی از ازدواج به میون نیاوردم. از رفتارهای ایشون مشخص بود که ایشون هم نسبت به من نظر خوبی داره.

---

میشه یه خورده بیشتر در مورد این علاقه توضیح بدهید؟ (حد اقل برای خودتون بیشتر بازش کنید)
به عنوان کسی که سالهاست که تو دانشگاه ها درس خوندم و از نزدیک با این جور روابط آشنا هستم، می تونم بگم. 100% نه ولی به احتمال زیاد شما علاقه مند شدید و بعد در های منطق رو بستید و تا تونستید نهال احساستتون رو به این خانوم آبیاری کردید و...

شما هیچ کجا تو پست هاتون از چرایی علاقه ای که به ایشون دارید حرفی نزدید (امید وارم پیش خودتون دلایل قانع کننده داشته باشید) اما منی که از بیرون دارم به این داستان نگاه می کنم یه پسری رو می بینم که اسیر احساسش شده (امید وارم اشتباه کرده باشم)

ببینید دوست عزیز ما نمی تونیم دیگرانو سرزنش کنیم که چرا با احساسات ما بازی می کنن در حالی که خودمون این اجازه رو به اونها دادیم.

میدونم وقتتون تنگه و اون خواستگار به زودی از راه میرسه.
ولی دوستانه بهتون توصیه می کنم اجازه بدهید تا گرد و غبار این وابستگی شما به این خانم فرو بنشینه و بعد از روی منطق به این خانوم امتیاز بدهید.
برای اینکه ایشون رو همراه زندگیتون بدونید، دلیلی به جز عشق بیاورید.
یه عزیزی به من میگفت عشق و علاقه تو زندگی زناشویی مثل مغز می مونه برای بدن. ولی این عضو حیاتی برای بقا حتما باید توسط جمجمه حفاظت بشه!!!
جه منطقی عشق شمارو محافظت میکنه؟
اگر جواب درست رو پیدا کردی، میشه جنگیدن برای رسیدن به معشوقت رو توجیه کرد.

امید وارم تونسته باشم کمکی بکنم:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آسایش

نه آقای پارسی با احساساتتون راحت باشین کسی به شما خرده نمی گیره ما حال شما رو درک می کنیم
به هر حال همه ما تو مشکلاتی هستیم که چون خودمون درگیر احساساتیم و از داخل به موضوع نگاه می کنیم نمی تونیم منطقی راجع بهشون فکر کنیم
به خاطر همیمنم مشاوره می گیریم
اینکه باید پا پیش بذارید یا نه به خودتون بستگی داره
به نظر من باید یه کم زمان بدین و سعی کنین تو این مدت از روش های توقف فکر و ارام سازی ذهن که توی همین تالار مقاله راجع بهش زیاد هست استفاده کنین و سعی کنین ذهنتونو اروم کنین
سعی کنید فکرتون رو مدتی ازاد کنین تا بتونین عاقلانه تصمیم بگیرین و شتاب زده و هیجان زده نباشین
واقعا اینکه دوباره اقدام کنید به خیلی چیزا بستگی داره اینکه فارغ از این احساس شدیدی که درگیرش هستین واقعا اون فرد به درد شما می خوره؟
به نظر می رسه که ادم صادقی نیست ایا تو موارد دیگه حس کردین باهاتون صادقانه رفتار کرده یا دروغایی رو ازش شنیدین؟
در کل اگر واقعا به این نتیجه رسیدین که می خواین دوباره اقدام کنین برحسب شرایطتتون دو راه دارین
یک اینه که خیلی رسمی یه روز برین و باهاش صحبت کنین اگر تو دانشگاه می بینینش تو یه فرصت مناسب ( البته بعد از مدتی که ذهنتون اروم تر شد) باهاش جدی صحبت کنین
ولی یه راه حل بهتر از نظر من برحسب شرایطتتون کمک گرفتن از یه بزرگتره مثلا استادی اگر باهاش صمیمی هستین یا مثلا ترجیحا از یکی از استادای خانم اگر هست که بتونین باهاش راحت حرف بزنین و ازش بخواین باهاش صحبت کنن و نتیجه رو به شما بگن و اگر قبول کنه ازش شماره منزلشون رو بگیرن و بعد شما از طریق خانوادتون اقدام کنین
باید ببینین شرایط خودتون چه جوری ایجاب می کنه
امیدوارم موفق باشین و اون چیزی که خیرو مصلحته براتون پیش بیاد

---

واقعاً نمی‌دونم به چه زبونی از توجه شما دوست عزیز تشکر کنم.
حقیقت مطلب اینه که این خانم، اولین عشق زندگی من بوده و من هم نمی‌خوام که احساس قشنگی که بهش رسیدم خیلی گنگ و مبهم بی‌سرانجام بمونه. مطمئن هستم که اگر خانوادم از جریان اصرارهای من پس از اون حرفی که آخرین بار به من زد، مطلع بشن، خیلی ناراحت می‌شن. نمی‌خوام از خودم تعریف کنم ولی اگه از این خانم بگذره، قرار نیست که در آینده مورد مناسب دیگه‌ای تو زندگیم پیدا نکنم. نمی‌خوام از این حرف من، مصمم نبودنم را برداشت کنید. خدا شاهده که از طرف من سستی نبوده و نخواهد بود.
این که میگید بذارم یه مدتی زمان بگذره، خودم هم خیلی بهش فکر می‌کنم. بعضی وقتها به خودم میگم بذار مدتی زمان بگذره (مثلاً خدمتت تموم بشه و یا حداقل این ترم تحصیلی به پایان برسه). الان هنوز یک ماه بیشتر نیست که ما ارتباطمون تقریباً بصورت کامل قطع شده. مسلماً چون درگیر کار و مسئله خدمت سربازی هم هستم، دغدغه ذهنی کافی برای فکرنکردن به این مسئله وجود داره ولی با همه اینها اصلاً نمی‌تونم بیخیالش بشم (حداقل الان). مخصوصاً وقتی فکر می‌کنم که طبق گفته خود ایشون، اون آقا قراره تا حدود یک ماهه دیگه بره خواستگاریش، ذهنم شدیداً آشوب میشه.
این که میگید آیا دروغی ازش شنیدم یا نه، حقیقتش اینه که نه. مسئله‌ای که خلاف اینا بهم ثابت کنه، تا الان ازش ندیدم (تنها موردی که دوست دارم دروغ باشه، مسئله اون آقا هست).
با این حال حرکت سینوسی زیاد ازش دیدم که اوجش همون آخرین حرکتش بود که به فاصله زمانی 2 روز من را از عرش به فرش آورد.
این که آیا ایشون معیارهای من برای ازدواج را داره، به غیر از ناپایداری رفتاریشون (که در این رابطه مشهود بود و مدام خدا خدا می‌کنم که یه دلیل منطقی پشتش باشه)، همه جوره مورد پسند من بودن. چه از نظر معیارهای ظاهری، سطح تحصیلی، مذهبی، اخلاقی و ...
از اونجایی که من 6 سال در یک دانشگاه درس خوندم (کارشناسی و ارشد)، با تمامی اساتید گروه رابطه خیلی گرمی دارم و مطرح کردن مسئله از طریق اون‌ها هم برام مشکلی نداره. ولی همونجور که قبلاً گفتم، من می‌خوام بصورت 100% از وجود اون آقا در زندگی اون خانم و این که علاقه خود اون خانم چیه مطمئن بشم، و اگه در حال حاضر امیدی هست، اینکار را انجام بدم. همونطور که قبلاً هم گفتم، اگه مسئله حضور اون آقا قطعی باشه و ایشون هم در حال حاضر به هر دلیلی کاملاً نظرش رو اون آقاست، اصلاً نمی‌خوام بصورت رسمی پیگیر قضیه بشم. از نظر خود من پیگیری رسمی تنها در صورتی مفیده که امیدی برا خودم متصور باشم و در حال حاضر به دنبال یافتن این امید هستم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دانوب

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parsi1134

یک مدت که از رابطه گذشت، در یکی از ملاقات هامون مسئله علاقه خودم به ایشون را مطرح کردم و بر خلاف ترسی که داشتم ایشون بد برخورد نکرد. اما من فقط علاقه خودم را مطرح کردم و صحبتی از ازدواج به میون نیاوردم. از رفتارهای ایشون مشخص بود که ایشون هم نسبت به من نظر خوبی داره.

---

میشه یه خورده بیشتر در مورد این علاقه توضیح بدهید؟ (حد اقل برای خودتون بیشتر بازش کنید)
به عنوان کسی که سالهاست که تو دانشگاه ها درس خوندم و از نزدیک با این جور روابط آشنا هستم، می تونم بگم. 100% نه ولی به احتمال زیاد شما علاقه مند شدید و بعد در های منطق رو بستید و تا تونستید نهال احساستتون رو به این خانوم آبیاری کردید و...

شما هیچ کجا تو پست هاتون از چرایی علاقه ای که به ایشون دارید حرفی نزدید (امید وارم پیش خودتون دلایل قانع کننده داشته باشید) اما منی که از بیرون دارم به این داستان نگاه می کنم یه پسری رو می بینم که اسیر احساسش شده (امید وارم اشتباه کرده باشم)

ببینید دوست عزیز ما نمی تونیم دیگرانو سرزنش کنیم که چرا با احساسات ما بازی می کنن در حالی که خودمون این اجازه رو به اونها دادیم.

میدونم وقتتون تنگه و اون خواستگار به زودی از راه میرسه.
ولی دوستانه بهتون توصیه می کنم اجازه بدهید تا گرد و غبار این وابستگی شما به این خانم فرو بنشینه و بعد از روی منطق به این خانوم امتیاز بدهید.
برای اینکه ایشون رو همراه زندگیتون بدونید، دلیلی به جز عشق بیاورید.
یه عزیزی به من میگفت عشق و علاقه تو زندگی زناشویی مثل مغز می مونه برای بدن. ولی این عضو حیاتی برای بقا حتما باید توسط جمجمه حفاظت بشه!!!
جه منطقی عشق شمارو محافظت میکنه؟
اگر جواب درست رو پیدا کردی، میشه جنگیدن برای رسیدن به معشوقت رو توجیه کرد.

امید وارم تونسته باشم کمکی بکنم:72:

---

با سلام خدمت شما "دانوب" عزیز.
راستش من همچین تجربه‌ای را قبلاً نداشتم که بدونم احساسم نسبت به این خانم در اصل چیه: وابستگی، دلبستگی، علاقه، عشق. تنها چیزی که می‌تونم در توصیف احساسم بگم، پاک بودن اونه. حداقل مطمئن هستم که هوس نبوده و خدا شاهده که تو ارتباط با این خانم حتی یکبار هم فکر پلیدی (مانند مسائل جنسی) و ... به ذهنم خطور نمی‌کرد. فقط و فقط ایشون را دختر آرزوهام می‌دیدم و بقیه اصلاً تو نظرم جذابیتی نداشتن (چه ظاهری، چه اخلاقی و ...). به خاطر همین هم برای اینکه از دستش ندم، خواهان رسمی شدن مسئله شدم.
در آخر باید بگم که شما دقیقاً رو اشتباه اصلی من تو این رابطه دست گذاشتید و اون هم مطرح کردن یک علاقه بدون هدف برای اولین بار بود. من خودم هم به این مسئله واقفم و خیلی ناراحتم که چر همون روز درخواست ازدواجم را مطرح نکردم. شاید اگه همون روز بصورت رسمی درخواستم را مطرح کرده بودم، همون موقع تکلیف مشخص می‌شد. تنها جوابی که در توجیه این حرکتم می‌تونم بیارم این بود که اون زمون هنوز من از پایان نامم دفاع نکرده بودم و فارغ‌التحصیل نشده بودم و به نوعی از شرایط می‌ترسیدم. درسته که من از ابتدای شروع رابطه قصدم ازدواج نبود، ولی به هر حال به اشتباه خودم پی بردم و در صدد جبران بر اومدم.
با قبول اشتباهاتی که داشتم، ولی یک چیز به نظرم واضح و مبرهنه. اون هم اینکه این خانم هم اگه اشتباهش از من بیشتر نبوده، کمتر هم نبوده. اگه ایشون واقعاً به فرد دیگری علاقمند بودن که مسئله تا این حد جدی بوده، باید از همون اول خیلی قاطع کار می‌کردن و نمی‌گذاشتن رابطه ما به اینجا برسه و به همین خاطره که بعضی وقتها شدیداً از اینکه با احساساتم بازی شده، دلگیر می‌شم.

می دونم احساس شما پاکه.
دقیقا به همین دلیل هم اصرار دارم که ازش مواظبت کنید. و به جا خرجش کنید.
امیدوارم جواب سوال های بالا را حد اقل برای خودتون واضح و روشن داشته باشید.

الآن دیگه مهم نیست که این خانوم رفتارش مناسب بوده، منصفانه عمل کرده یا نه!
مهم اینه که شما بیدار شدید و باید برای این روح آزرده خودتون چاره ای بیندیشید.
ادامه یا قطع این ارتباط به شما و شرایط شما که عنوان کردنش تو این تالار نمی گنجه، بستگی داره.
تصمیمات عاقلانه پایدار می مانند.
عقلانه تصمیم بگیرید

با تشکر از نظرات و راهنمایی‌های همه دوستان.
واقعاً لطف بزرگی به من کردید.

[align=justify]با سلام دوباره خدمت همه دوستان.
امروز (سه شنبه) با یکی از دوستان نزدیک ایشون که به نوعی همشهری خودمون هم هستن و آدم بسیار منطقی و با شخصیتی هم هستن، صحبت کردم. با شناختی که از دوست ایشون دارم، مطمئن هستم که صرفاً نیومده بودن حرف‌های اون خانم را تکرار کنن.
صحبتهای دوست ایشون که بیشترش همون چیزی بود که خود ایشون به من گفته بود، این بود:
"شخص دیگه‌ای هم تو زندگی این خانم هست که از همکلاسی‌های دوران لیسانس ایشون بوده و خیلی هم پیگیره و خانواده‌ها هم کاملاً در جریان هستن و قراره آخر امتحانات بیان خواستگاری. حتی اون آقا هم از مطرح بودن من به عنوان یک خواستگار مطلعه و به همین دلیل به صرافت افتاده. اون خانم هم به اون آقا علاقه داره ولی یک سری مشکلات (مانند بعد مسافت و یا مسئله ادامه تحصیل اون آقا) وجود داره که ممکنه (مثلاً 20%) که خانوادشون موافقت نکنن و به ازدواج منتهی نشه. در یک برآیند کلی هر دوتامون (یعنی من و اون آقا) هم سطحیم و این باعث دودلی نسبی ایشون شده. حتی الان هم این دودلی وجود داره ولی از اونجایی که اون آقا زودتر اقدام کردن، ایشون تصمیم گرفتن که تا قبل از مشخص شدن جریان اون آقا و این که ok را به ایشون میدن یا نه، رابطشون با من قطع باشه.
این خانم واقعاً به شخصه خود من را قبول داره و بارها گفته که اگه مسئله اون آقا مطرح نبوده، سریعاً به من جواب می‌داده.
دلیل حرکت سینوسی این خانم هم مربوط به زمانیه که با اون آقا صحبت می‌کرده"

در کل دوست ایشون معتقد بود که این خانم دلیلش برا کنار گذاشتن من، شخص من و شرایطم نبوده و به خاطر این که شرایطمون برابره و اون آقا زودتر اقدام کرده، اولویت را با اون آقا گذاشته.
دوست ایشون تاکید داشت که شما صبر کنید و اگه اون آقا به هر دلیل رد شدن، شما با خانوادتون پا پیش بذارید. مطمئن باشید که جواب می‌گیرید.
ضمناً دوستشون از من پرسیدن که اگه اون آقا ok نشد، شما می‌تونی با این مسئله که ایشون قبلاً با یکی دیگه رابطه داشته و حتی احساسی هم بوده کنار بیایی؟ که من جواب دادم اگه رابطشون خیلی احساسی هست و این احساس خصوصاً از طرف این خانم هست، نمی‌تونم.

گله‌ای که از اون خانم نزد دوستش هم کردم این بود که ایشون اگه از اول به اون آقا علاقمند بوده و شرایط اون آقا هم از من پایین‌تر نبوده، چرا اجازه دادن که من تا این حد به ایشون نزدیک بشم و چرا تو رابطشون با من قاطعانه برخورد نکردن. که دوستش هم این اشتباه اون خانم را قبول داشت.

در عین حال دوستش گفت که با شناختی که از اون خانم و حتی خانوادشون داره، انتخاب من خیلی خوب بوده و انصافاً هم از نظر خانوادگی و هم از نظر شخصیتی، خیلی دختر خوبیه.
دوستشون گفتن که تقریباً کاملاً در جریان ارتباط ما بودن و هم به دلیل شناختی که از من داشتن و هم به دلیل همشهری بودن با من، همواره جانب منا داشتن.

من به دوست ایشون (و حتی قبلاً به خود ایشون) گفتم که اگه رابطم با ایشون به ازدواج نرسید، من هم آدمی نیستم که الان فشار عجیبی برای ازدواج کردن احساس کنم و سریعاً به دنبال یکی دیگه باشم. بلکه زندگی عادی خودم را ادامه می‌دم تا زمانی که به مورد مناسب دیگه‌ای که کاملاً شناخته باشمش، نرسم، صبر می‌کنم. این گذر زمان حتی باعث بهتر شدن شرایط من هم میشه.

الان هم به نظر خودم چاره کار جز گذر زمان و صبر، چیز دیگه‌ای نیست. گذر زمان هم باعث میشه تکلیف روشن بشه و هم آتیش وابستگی من به ایشون فروکش کنه.
با تمامی این تفاسیر، شدیداً مشتاق شنیدن نقطه نظرات دوستان هستم
[/align]

سلامم
من جای شما بودم این قضیه رو تموم میکردم فوری
یعنی به خودت میگفتی دیگه تموم شد و نه خودت هی به ابعاد قضیه فکر میکردی و نه با کسی حرف بزنی
شدیدا هم توصیه میکنم اصلا از کسی هم اخبار و اطلاعات نگیر
یوقت یه چیزهایی میبینی و میشنوی که حالت رو خراب میکنه
هرچی باشه تو پسر هستی و به اون هم علاقه داری,
شنیدن بعضی چیزها آدم رو خورد میکنه,بهتر هست اصلا از چیزی خبر نداشته باشی:305:

برادر خوبم
به نظر میرسه این خانم دلش جای دیگه ایه! اینکه ایشون با احساسات پاک جوانی بازی کنند چیز کمی نیست.دختر ها معمولا احساساتی تر از این حرفها هستند اما ایشون بسیارحسابگرانه عمل کردند.هر چند لازم بود شما قبل از ایجاد هرگونه وابستگی و دلبستگی موضوع رو به صورت رسمی از طریق خانواده ها پیگیری می کردین.به هر حال خیر ما در چیزی است که اتفاق می افتد.مطمئنا با گذشت زمان و فروکش کردن احساسات شما به مرور زمان به ابعاد بیشتر این مساله پی خواهید برد.بهتره از تمرکز بر این خانم بیرون بیاید و زندگی عادی خودتون رو انجام بدید.شما درخواست خودتون رو مطرح و جوابتون رو دریافت کردین.

به نظر من هم كلا بي خيال اين خانم شويد بهتر است. فوقش به او هم برسيد فردا كه حرف و حديثي پيش بيايد مي گويد كه من عاشق سينه چاك داشتم تو برايم پرپر زدي و نگذاشتي و به نوعي خواسته هايش را بر شما تحميل مي كند.
به نظر مي رسد اين خانم بسيار حسابگر و دور انديش اند. به هر حال هر دوتايتان را در آب نمك خوابانده تا حساب كتابش كامل شود. :227:

از همه دوستان صمیمانه سپاسگزارم.
خودم هم به این نتیجه رسیدم که به هیچ وجه دیگه درصدد برقراری ارتباط مجدد با اون خانم نباشم تا به مرور یادشون از ذهنم بره. پیگیری من نتیجه‌ای جز اینکه بیشتر کوچیک بشم و عزت نفس خودما بیشتر بشکونم، نداره. راستش را بخواهید امشب حتی با مادرم هم صحبت کردم و حرف‌هایی به من زد که من ارزش واقعی خودما بیشتر شناختم. همونطور که مادرم هم تاکید داشت، وضعیتم خدا را شکر خوبه و در زمان مناسب‌تر، گزینه‌های بهتری هم ممکنه برام پیدا بشه که کاملاً مورد پسند خانواده هم باشه.
البته نمی‌خوام از این صحبتم این جور برداشت بشه که من نسبت به عشقی که داشتم، بی‌وفا بودم و یا خانوادم با ایشون مخالف بودن. کما اینکه با پستهای قبلی در جریان پیگیری من قرار گرفتید و حداقل پیش خدای خودم راضیم که برای رسیدن به کسی که دوستش داشتم، از هیچ تلاشی فروگذار نکردم. منتها من فقط نیمی از ماجرا بودم و نیمه دیگه که اون خانم بود، دلش جای دیگه‌ای بود و به هر دلیلی نمی‌خواست که به هم برسیم.
من از این ماجرا چندتا درس گرفتم:
1. تا مسئله رسمی نشده، نباید به طرف مقابل دل بست.
2. برای کسی بمیر که برات تب کنه. به بیان دیگه احساستون را برای کسی خرج کنید که ارزششا داشته باشه.
به امید موفقیت و عاقبت به خیر شدن همه جوونهای عزیز.

با سلام دوباره خدمت همه دوستان
به نظر شما، فرستادن پیامی با این مضمون "سلام. خوب هستید؟ کار خاصی نداشتم فقط ... که هیچ" از جانب خانم، بعد از حدود یک ماه قطع ارتباط کامل، چه معنی می‌تونه داشته باشه؟
من در جواب فقط تشکر کردم و گفتم هر جور که راحتید. به نظر خودم خیلی سنگین جواب دادم.
تو این حدود یک ماه هیچ حرکتی از جانب من صورت نگرفته بود ولی هر از چندگاهی همدیگه را توی دانشکده دیده بودیم که باز هم من برخورد خیلی سرد و عادی در حد جواب سلام داشتم.
روزی هم که این پیام را فرستاد، تا جایی که اطلاع دارم روز آخر امتحاناتش بود و صبح اون روز، آخرین امتحانش را داده بود. من به دلیل نوع کارم و رفت و اومدی که به دانشکده دارم، از برنامه‌های امتحانی بچه‌های ارشد تقریباً با خبر بودم.

خوب احتمالا از اون نتیجه نگرفته و اومده سراغت....

ببین میتونی کنار بیای با قضیه؟

یا ازش به طور مستقیم بپرس قضیه چی شد؟ اگه هنوز میخوایش و جدی هستی
وگرنه که بیخیال

"fa mo" عزیز.
ممنون از نظرت.
من بر خلاف شما فکر نمی‌کنم که قضیه اون آقا منتفی شده باشه. بلکه اونطور که دوستشون به من گفتن، ایشون خودشون هنوز تکلیف خودشون را نمی‌دونن و دو دل هستن.
اگه بگم به طور کامل گذاشتمش کنار و اصلاً علاقه‌ای بهش ندارم، که دروغ گفتم ولی راستش دیگه خسته شدم از این حرکت‌های سینوسی و اینکه مادام من باید برای نگه داشتن رابطه تلاش کنم (البته تا یک ماه قبل).
That's it.

برادر گرامي
در طولاني مدت بسيار سخته كه هميشه يك طرف سعي در حفظ رابطه و بهبود رابطه داشته باشه.
اينكه اين خانم اولين در زندگي عاطفي شما بوده يك مقدار احساس شما رو قوي تر كرده و مسئله سختتر شده اما هميشه اولين ارتباط و اولين نفر بهترين نبوده و نيست.
قطعا اون خانم كار درستي نكرده كه از اول مسئله اون آقا رو به شما نگفته. دو دلي ايشون به دليل نوعي حسابگريست. چرا كه فقط شرايط مالي و تحصيلي و اجتماعي نيست كه بگه 2 نفر شرايط مساوي دارند و من نمي تونم انتخاب كنم! به نظر من مسئله دو دلي ايشون از اونجا نشئت گرفته كه با هر دوي شما ارتباط دوستانه داشته و حالا سخته يكي رو حذف كنه و ميترسه بعدها پشيمون بشه كه چرا نفر ديگه رو حذف نكرده!
به هر حال اين رابطه اگر با شما ادامه پيدا كنه شك نكنيد كه در آينده براي هر دوي شما مشكلاتي به همراه خواهد داشت. من جمله عدم اعتماد شما به ايشون و مقايسه شما با نفر دوم در كوچكترينمشكلات زندگي (اين مقايسه از طرف شما و يا از طرف اين خانم ميتونه باشه و مي تونه بيان بشه و حتي نشه!)

شما سعي كن با نزديك شدن بيشتر به خدا آرامش خودت رو حفظ كني. همچنين سعي كن احساست به اون خانم رو در دلت تضعيف كني!گاهي تنها زمان بهترين درمان مشكلاته!

ممنون شادی جان.
صحبت‌هاتون را تمام و کمال قبول دارم. به خاطر همین استدلال هم بود که از یک ماهه پیش تصمیم به کنار کشیدن کامل گرفتم.
تو این مدت هم به امید خدا اسباب مشغولیت ذهنیم، فراهم بوده. من جمله فشار کاری، مسئله آموزشی خدمت سربازی، مطالعه زبان و ...
خدا را شکر رابطم با خدا قوی بود، تو این مدت خیلی هم قویتر شده و همه چیزا سپردم دست خدا که هر چی خیره برام رقم بزنه.
نمي‌دونم به چه زبونی از شما دوستان عزیزم تشکر کنم. از خدا و خانواده که بگذره، تو این شرایط سخت شما دوستان عزیز تنها دلگرمی و سنگ صبور من بودید.
موفق و مؤید باشید.

سلام دوباره دارم خدمت همه دوستای عزیزم
امیدوارم که همتون خوب و سلامت باشید و سال خوبی هم در پیش داشته باشید.
ممکنه به من بخندید که چرا پس از این مدت نسبتاً طولانی هنوز ذهنم درگیره. ولی به خدا کار دله و زمان نمی‌شناسه.
همون‌جور که ممکنه دوستان در جریان باشن، الان اوایل ماه پنجم خدمتم را دارم می‌گذرونم و به خواست خدا حدود 4 ماه دیگه خدمتم تمومه. تو این مدت انصافاً سختی زیادی متحمل شدم (اعم از بیخوابی و تحمل سرمای کشنده زمستون در زمان پست و ... که البته برا مرد شدن تو زمان خدمت، اجتناب ناپذیره) اما یک لحظه هم یاد اون از ذهنم پاک نشده و بیشتر روزها و شب‌ها اشک امونم نمی‌داده که چرا باید تو سن 25 سالگی، اینجور اتفاقی برام بیفته بطوریکه حس می‌کنم دلم 50 سال پیرتر شده.
پریشب که خونه بودم داشتم تو نت دنبال مقالات مرتبط با موضوع مورد علاقم تو یک کنفرانس می‌گشتم که چشمم به مقاله خانم خورد. باور نمی‌کنید چه حالی شدم وقتی دیدم بدون اینکه هیچ نامی از من حتی در بخش Acknowledgement مقاله اومده باشه، اسم دوست پسر جدیدش را تو مقاله‌ای گذاشته که تو اوج پر کاری و کمبود زمان، چندین ماه از جون و دل مایه گذاشتم و تو ارزیابی روشش بهش کمک کردم.
خدا می‌دونه که محتاج به این چیزا نیستم چونکه به خواست خدا رزومه کاری و پژوهشی خوبی دارم و همین هفته پیش هم Acceptance مقاله ژورنالم (یکی از ژورنال‌های معتبر تو زمینه کاری من) اومد.
اون چیزی که قلبم را شدیداً به درد آورد، شقاوت این خانم بود. صرفنظر از هر گونه رابطه احساسی که بین ما بود، این کارش به نظر من دور از انسانیت بود.
من آدمی هستم که حتی نمی‌تونم ببینم یک خار به پای دشمنم فرو بره (به خدا تعریف از خود نیست. واقعاً اینطوریم. به قول فرنگی‌ها people-pleaser). ولی الان دلم به شدتی شکسته که فقط از خدا یک چیز می‌خوام. اینکه یک روز فقط ذره‌ای از اشک‌هایی که از چشمام گرفت را خدا تو زندگی مشترکش از چشماش بگیره.
ببخشید دوستان که سرتون را درد آوردم، ولی من همه شما را با اینکه هیچوقت ندیدم، جزو دایره دوستان صمیمی خودم حساب می‌کنم که با درد دل کردن باهاشون دلم سبک می‌شه.

امیدوارم روحت التیام پیدا کنه
خودت به خودت کمک کن
به این آدم فکر نکن
از خدا براش طلب بخشش کن میبینی که خودتم آرووم میشی

هر وقت اومد تو ذهنت ذهنتو منحرف کن و حالتتو تغییر بده و از تکنیک های تمرکز زدایی استفاده کن

خوشحال و موفق باشی

دوست عزیز::72:

یادت باشه:

خیلی از ما در زندگیمون به کسی تکیه می کنیم و وابسته ش می شیم، اما فقط اونهایی شانس میارن، که طرفشون جا خالی می ده و می خورن زمین!

چون فقط اونهان که شانس این رو پیدا می کنند که تکیه گاه حقیقی رو پیدا کنند و از هر انسانی بی نیاز بشن.

ازخدا کمک بخواه و مطمئن باش یاد خدا آرامش بخش ترین و مسکن ترین دارو برای دردهای ماست.

:72::72::72:

وَ عِندهُ مَفاتحُ الغَیبِ لا یَعلمُهَا الّا هُوَ و یَعلمُ مَا فِی البَرِّ و الجَحر وَ مَا تَسقُطُ مِن وَرَقَةٍ الّا یَعلمُهَا و لا حَبّةٍ فِی ظُُلماتِ الارضِ وَ لَا رَطبٍ وَلَا یَابسٍ الّا فِی کِتابٍ مُّبینٍ

کلیدهای غیب، تنها نزد اوست، و جز او، کسی آنها را نمی داند. او آنچه را در خشکی و دریاست می داند. هیچ برگی (از درختی) نمی افتد. مگر اینکه از آن آگاه است، و نه هیچ دانه ای در تاریکیهای زمین، نه هیچ تر و خشکی وجود دارد، جز اینکه در کتاب آشکارثبت است.
سوره انعام – آیه 59

:72::72::72::72::72::72:

مـرداب بـه رود گفـت :

چـه کـردی کـه زلالــــی ....؟!؟!

رود جـواب داد : گذشتـم ....؟!؟!