مشکل این رابطه چیست؟

[size=large][size=medium]با سلام.
حدود 2سال میگذره که با یک دختر آشنا شدم. همدیگر رو از صمیم قلب دوست داریم تا جایی که غیر از همدیگه نمیتونیم با هرکسی باشیم. خانواده هامون از این ارتباط خبر دارن و میدونن که همدیگه رو واسه ازدواج میخوایم. اما مشکلی که داریم اینه که دختری که منو میخواد ، هروقت که با همدیگه هستیم میگه حس خوبی ندارم و در عین حالی که خیلی دوست دارم اما وقتی با همدیگه هستیم از تو و این رابطه بدم میاد ، ولی وقتی واسه چند روز از هم جدا میشیم مدام زنگ میزنه و گریه میکنه که جز تو کسیو نمیتونم دوست داشته باشم و دیوونه وار عاشقتم! به نظر شما چه کار باید کرد؟ کمکم کنید لطفا...:43:[/size][/size]

به همدردی خوش اومدی

از دور یه منظره می بینی می گی چقدر قشنگه.بعد که واردش می شی می بینی به اندازه دور نماش جذاب نیست.

چرا قضیه رو رسمی نمی کنی؟

شاید از اینکه رابطه غیر رسمیه ناراحته!

مرسی از کمکتون:43::72:
اما مشکل رسمی شدن نیست چون خانواده های دوتامون میدونن که همدیگرو می خوایم. قرار هم گذاشتیم که حداقل 1سال دیگه رسمی کنیم قضیه رو. مشکل اینه که وقتی با همیم اون میگه حس بدی دارم اما تا جدا میشیم مثل ابر بهار گریه و زاری میکنه!

شاید از اینکه با یه پسر نامحرم هستش ناراحت می شه
آدم معتقدیه؟
شما کاری نمی کنی که باعث آزارش بشه؟

با شقايق كاملا موافقم. حتما اون دوست داره با هم محرم باشين. اينطوري احساس عذاب وجدان مي كنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shaqayeq

شاید از اینکه با یه پسر نامحرم هستش ناراحت می شه
آدم معتقدیه؟
شما کاری نمی کنی که باعث آزارش بشه؟

---

نه اتفاقا خیلی آدم معتقدی نیست اما باعث شد که من نمازخون بشم. میگه چون من و تو همدیگه رو میخوایم این قضیه محرم و نا محرم منتفی شده است.

یه چیزی هست اونم اینه که 18 سال بیشتر نداره. ممکنه به خاطر سن و سالش باشه؟

سن خودت رو هم بفرمایید لطفاً.

یه چیز دیگه، اینکه اینجوری نوشتی:

نقل قول:

---

دختری که منو میخواد ...

---

دلیل خاصی داشته یا اینکه منظورت اینه که همدیگه رو میخواید؟
یه جوریه انگار یه طرفه هست این خواستن! شایدم من دارم اشتباه برداشت میکنم :)

ضمناً شما از دوست داشتن زیاد صحبت کردی.
لطفاً برامون بگو که معیارهای خودت رو برای ازدواج مشخص کرده بودی قبل از آشنایی با این دختر خانم؟
و بگو که ایشون تا چه حد با معیارات هم خونی داره؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

سن خودت رو هم بفرمایید لطفاً.

---

من 25 ساله هستم

نقل قول:

---

یه جوریه انگار یه طرفه هست این خواستن! شایدم من دارم اشتباه برداشت میکنم :)

ضمناً شما از دوست داشتن زیاد صحبت کردی.
لطفاً برامون بگو که معیارهای خودت رو برای ازدواج مشخص کرده بودی قبل از آشنایی با این دختر خانم؟
و بگو که ایشون تا چه حد با معیارات هم خونی داره؟

---

رابطه 2طرفه است. آره من تمام معیارها رو گفتم و همه ملاک های مورد نظرم رو توی اون میبینم. اون هم چندین بار صادقانه گفته که من همون کسی هستم که اون میخواد! ما خیلی با همدیگه تفاهم داریم تو هر زمینه ای که فکرش رو بکنید. ولی الان که میبینم 1هفته با همیم 1هفته جداییم واسم خسته کننده شده و دارم نا امید میشم.
من 2ماه بهش فرصت دادم که تصمیم نهایی رو بگیره. بعد از 2ماه که تمام شد جواب داد که تمام کنیم. اما توی این 1هفته که از جواب منفی دادنش میگذره، مدام زنگ میزنه که دوست دارم و بدون تو نمیتونم و تو همه کس منی! میدونم اگه باز با هم باشیم 2روز بعد دوباره جدا میشیم. باز میگم شاید به خاطر سن و سالش باشه؟

از زنای زیادی شنیدم که از ازدواجشون پشیمون هستن و کاش با فلان خواستگارشون ازدواج می کردن و یا اگه صبر می کردن یه مورد بهتر می اومد
18 سال سن کمیه و این آدم شاید تا حالا انتخابی غیر از شما نداشته و به همین علت فکر می کنه نیاید زود تصمیم بگیره یا با خودش فکر می کنه شما اونی که می خواد نیستی
از طرف دیگه شمارو دوست داره و نمی تونه بگذره
این یه حس دوگانه هستش
دوست پسر من هم همچین حالتی داره البته اون قابل مقایسه با دوست شما نسیت
به دوستت فرصت بده یکم تجربه به دست بیاره
خود من وقتی 18 سالم بود یه پسری خیلی دنبالم بود ولی من جواب منفی بهش دادم با این که پسر الان فرانسه زندگی می کنه و از نظر خیلیا تاپه من خوشحالم که باهاش دوست نشدم
به نظر من شما که یه فرد دانشگاه رفته باید باشی و جنبه هایی از روابط جنس مخالف رو تجربه کرده باشی دیدت کلا با این خانم فرق داره
باید به اونم فرصت بدی آزادانه این تجاربو به دست بیاره یکی دو ترم کافیه و بعد می بینی که دیگه از این دوگانگی خارج می شه (ایشالا)

[size=large]ببین عزیز واسه ازدواج هیچ وقت دیر نیست اما واسه یک لحظه پشیمانی همیشه دیر شما هنوز خیلی جوانید به قول صحبتهای استاد دکتر مجد اول ۷۵بار برید خواستگاری بعد انتخاب کنید میدانی چرا چون هرچی ارتباط با افراد بیشتر باشه قدرت درکت بیشتره و از طرفی اول مطمئن باش که این عشق یا عدت بعد به عکس العمل ان خانم و دوست داشتنش فکر کن

به نظر من دوست شما بیشتر از این که شما رو دوست داشته باشه به شما وابسته شده. وقتی پیشتون هست این رابطه ارضاش نمی کنه ولی از اونجایی که این رابطه طولانی بوده و ترس از جدایی داره بعد از جدایی نمی تونه تحمل کنه. من این جریان رو به عینه درباره یه سری اشخاص دیدم. برای اطمینان بیشتر باید باهاش صحبت کنید که ببینید دقیقا از چی رابطه بدش میاد...از چی شما بدش میاد.
یه سوال هم در رابطه با نوع رابطه اتون داشتم...ایا رابطه شما بیشتر تلفنی بوده در این 2 سال؟ چون این اتفاقات بیشتر در روابط تلفنی پیش میاد...اون شاید عاشق شخصیت پشت تلفن شده پشت چت شده پشت اس ام اس شده و وقتی شما رو حضورا می بینه اون چیزی رو که می خواد در شما پیدا نمی کنه.
در مورد سن دوستتون هم با دوستان موافقم که این سن برای تصمیم گیری برای ازدواج کمی زوده. باید ببینید که دوستتون به بلوغ ذهنی رسیده یا نه و صرف دوست داشتن ازدواج کردن بعدا درگیری برای هردوطرف به وجود میاره. شما به تبع سنتون ممکنه به این بلوغ رسیده باشید ولی دوستتون نه...
نظر من اینه که صبر کنید...و زود برای ازدواج اقدام نکنید. فاصله سنی هفت سال در این حالت کمی زیاده ..یعنی اگه شما 32 سالتون بود و ایشون 25 سالش مشکلی نبود. ولی ایشون هنوز ساختار ذهنی اش برای زندگی اینده اش شاید شکل نگرفته باشه.

مرسی از راهنمایی های شما عزیزان

در مورد راهنمایی شقایق باید بگم:
نامزد که نیستیم بهتره بگم دوست دخترم، توی این یکی دو ماه، چندتا خواستگار داشته که به خاطر من ردشون کرده اینو مامانش به من گفته. و حتی چندین بار گفته که اگه کسی رو واسه ازدواج بخوام اون تو هستی. منم با این فرصت موافق هستم چون خیلی عجله ندارم واسه ازدواج و این واسه من مهمتره که اون به بلوغ فکری برسه حتی اگه منو نخواد. باز هم تشکر میکنم :43:

راهنمایی خانم هستی:
من با دخترهای زیادی رابطه داشتم. چه از روی هوس چه از روی علاقه. اما این دختری که الان توی زندگیم هست هم اینکه تفاهم زیاد داریم. هم خیلی خوب با هم کنار میایم توی مشکلات. اگه دوست دختر اولم بود حرف شما رو قبول میکردم. مرسی از نظرتون امیدوارم باز هم بهم کمک کنید :72:

خانم المیرا:
رابطه ما هم تلفنی هست هم حضوری هم اینترنتی. یعنی همه جوره با همدیگه هستیم. البته آره اینترنتی و تلفنی بیشتر بوده و باهاتون موافقم.
ولی خوب حتی مثلا وقتی رابطه حضوری هم نداریم یه مدت که گرم میشیم دوباره اون سرد میشه و به قول خودش همون شب اولی که جدا میشیم مثل چی پشیمون میشه همون لحظه دوباره زنگ میزنه و اشک و عاشقتم و علاقه!

با توجه به این راهنمایی ها فکر میکنم یه مدت کمرنگ بشم بهتره. چون اگه وابستگی باشه، از بین میره. اون هم راحتتر با خودش کنار میاد.

اینی که میگن اولین عشق یک دختر باشید و آخرین عشق یک پسر، تا چه حد درسته؟ من و اون تقریبا اینجوری هستیم.

من این جمله رو قبول ندارم
اولین عشق یه دختر معمولا خوب نیست و اون باید به خودش فرصت بده
افراد باید با هم آشنا بشن و تصمیم بگیرن
ممکنه در این پروسه به هم علاقمند بشن اما دلیل نمی شه که تصمیم درست نگیرن
پس بهتره بگیم
بیایید عاقلانه ترین عشق هم باشید