خرج خونه دست مرد باشه بهتره یا زن؟

سلام دوستای گلم.من یک سوال دارم اینه که بهتره خرج خونه دست من باشه یا شوهرم؟توی پست قبلیم یه صحبتهایی کردم. شوهرم خیلی خوش خرجه و به عبارتی ولخرجه و من خیلی صرفه جو و با حساب و کتاب.همیشه هم سر مسائل مالی یه کم جر و بحثمون میشه متاسفانه.حالا چند روز دیگه تولدشه و پیشنهاد داده(با کمال تعجب) که یه کادوی کوچیک بگیر و بقیه پولو یه حساب وا کنیم و هر چیزی زیاد میاریم از این به بعد، چه پولای تدریس تو و چه در آمدهای من رو بریزیم توش(ما اسفند تازه جشن عروسی مون رو می گیریم و میریم خونه خودمون، شوهرم هنوز سربازه و توی خونه تدریس خصوصی میکنه و من هم کارهای پروژه ای داخل خونه انجام میدم)چند بار قرار پول جمع کردن گذاشتیم اما اون هی بهونه میاورد و پولاش رو جمع نمی کرد و من همش جمع می کردم و تازه اونم پولایی که من با هزار خون دل خوردن جمعشون میکردم رو خرج میکرد بی دردسر.این حرف رو در حالی زد که من چند روز پیش بهش گفته بودم که پولایی که از تدریس در میاری خرج خورد و خوراکمون می کنیم و هر چی زیاد اومد پس انداز میکنیم و پولایی هم که من در میارم رو همشو خودم پس انداز می کنم.حالا این پیشنهاد رو داده و منم قبول کردم و گفتم به این شرط که عابر بانکش دست من باشه. حالا میخوام ببینم اصلا کار درستی هست که پس انداز ها و درآمد خودم رو بدم دستش؟ و دیگه اینکه اگر من کل خرج رو دستم بگیرم احساس مردونگی اش خدشه دار نمیشه؟کلاً یه کم در مورد مسائل مالی خانواده راهنماییم کنید. خیلی هم به همسرم سر این مسئله گیر میدم و واقعاً خودم ناراحتم از این بابت ولی به خدا دست خودم نیس و نمیدونم باید چیکار کنم .جس میکنم اگه رهاش کنم هر چی داریم و نداریم بی برنامه خرج میشه و من از اینکه هیچ پس اندازی نداشته باشیم همیشه نگرانم.
دوست خوبم خانوم یک زن امیدوار شما هم حتماً بیایید به این تاپیکم و نظرتون رو بگید.دوستای گل دیگه ام نظرات خوبشون رو ازم دریغ نکنن

دوست عزیز سلام منم مشکل تو رو کم وبیش دارم امیدوارم کارشناسان مخصوصا جناب دانشمند بیان و در این مورد نظر ی بدن
من هم نظرم رو می دم اما کارشناس نیستم و نظراتم شخصی مباشد
در مورد موضوعی که مطرح کردی نمی دونم چیکار باید بکنی فقط اینو میدونم که نباید برا شوهرت تعیین تکلیف کنی یعنی کارت دست تو باشه به نظرم با تمام وجودت بهش اعتماد کن جوری که اون بفهمه بهتر از تو میتونه مسائل مالی رو درست کنه مثلا بهش بگو تو بهتر از من می تونی در مورد مسائل مالی تصمییم بگیری خودت بهتر می دونی سرزنشش نکن به قول خودت بهش گیر نده و باز به قول خودت فکر می کنم اگه این کارو بکنی فکر می کنم احساس مردونگیش خدشه دار بشه . به نظرم خودشون باید متوجه بشن منم کارت همسرم دستم بود تا دیروز اما بهم گفت می خوام بنزین بزنم کارتمو میدی منم بهش دادم بهم پسش نداد ومنم چیزی نگفتم ودیگه هم تصمیم ندارم بگیرمش چون فکر می کنم که خودش بالاخره باید یاد بگیره چطوری پولش خرج کنه اگه من براش تصمییم بگیرم هیچ وقت یاد نمی گیره و نیمفهمه امید وارم خدا به هممون کمک کنه موفق باشی

مرسی عزیزم که جوابم رو دادی البته خودشم بی نهایت مقاومت میکنه از اینکه من همه امور مالی رو به دست بگیرم. اصلاً خودمم از اینکه سر این مسئله باهاش چونه بزنم حرصم می گیره و حس می کنم از هم دور میشیم وقتی به این مسئله زیاد گیر میدم.اما نمی دونم پولامو باهاش توی حساب مشترک بذارم یا نه؟ نمی خوام بگم پول من یا پول تو اما من عاشق پس انداز کردنم و اصلاً هنوز عادت نکردم در مورد مسائل مالی با کسی شریک باشم.یعنی اگه به دست خودش بسپرم بالاخره یاد می گیره چطور مدیریت کنه؟آخه پدر من هنوز بعد از 55 سال اینو یاد نگرفته و چه بسا شوهرم در این مورد دست بابام رو از پشت بسته.البته تمام خرجهاش با خودمه ها نه اینکه بگم برای دیگری یا فقط برای خودش خرج می کنه ها.دوس داره دو تایی همش تفریحات گرون کنیم.حتی من چند باری مجبور شدم یواشکی پول پس انداز کنم اما وقتی فهمید کلی ازم دلگیر شد. یه مثال می زنم ببنید در چه حده : مثلاً یه بار کاملاً کفگیرش به ته دیگ خورده بود و می دونست که من یک سکه دارم برای روز مبادا به من میگه اونو بریم بفروشیم باهاش بریم یک جای تفریحی که تازه باز شده توی شهرمون و برای هر نفر 60-70 هزار تومن هزینه داره!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!اینقدر دیگه سر این مسئله باهاش بحث کردم که زبونم مو درآورد.آخرم گفتم اصلاً نمی خوام این کارو بکنم سکه مال خودمه دیگه من تصمیم میگیرم واسش! و از این حرفم کلی ناراحت شد.نمی دونم به خدا برخوردای من اشتباست یا واقعاً حق دارم اینطوری باشم؟چطوری باهاش صحبت کنم راجع به این مسئله تا بینمون دلخوری پیش نیاد؟

سلام گلم می دونستی خدا زن و مردو مکمل قرار داده و اکثر زن و شوهرا تو مواردی اختلاف نظر دارن.الان شما در کنار همید که هم دیگه رو کامل کنید اون از تو پس انداز یاد بگیره و تو هم خرج کردن که نتیجش بشه تعادل.اما یه تلنگر عزیز جان اگه راهشو ندونی این تکامل صورت نمی گیره.شما باید راه های گفتگو رو یاد بگیری.
باید حتما یه برنامه با توافق هر دوتون بریزین.می تونید برنامتونو بیارین رو کاغذ.تا نزنید زیر قولتون.اولش هم دور نمائی از آینده در حد چند جمله بنویسید.مثلا شما که حسابگرید راجع به خونه خریدن و وضعیت سخت اجاره می نویسید و اونم ازین که گاهی شیطنت لازمه و اینکه برای دل خودمون زندگی کنیم.بعد تو برنامتون انعطاف داشته باشین.هیچ کدوم جو زده نشید و به خاطر اون یکی کلا خواسته خودتونو فراموش کنید.حتما واسه تفریح پول جدا واسه پس انداز جدا
وقتی همسرتون ازین پیشنهادهای خفن می ده شما باید کنترل داشته باشید رو احساستون.همون برنامه رو بیارید و به پیشنهادش ارزش بذارید بگو باید ببینیم چقدر مزیت داره چه قدر ضرر
یک تذکر دیگه هیچ وقت مال من مال تو نکن دختر خوب:46:

خب من سر همون تفریحی که براتون مثال زدم همین کار رو کردم تمام مزیت ها و معایبش رو بررسی کردیم و دیدیم هیچ مزیتی نداره جز اینکه 1 شب شاد باشیم و 10 شب نگران که هیچی نداریم، اما باز قبول نمی کرد.از نظر شوهرم مثلاً 100یا10 هزار تومن پولی نیست که بتونیم باهاش خونه بخریم. اما من میگم بالاخره باید قطره قطره جمع کنیم دیگه،منتظری یک پول گنده از آسمون نازل شه؟!!!!!!!!!!!!!!!! مثلاً اصلاً جاضر به سختی کشیدن نیس و راحت هر جا حس کنه سخته آژانس میگیره حتی برای دو قدم راه.من خسیس نیستم به موقعش بهترینها رو خرج میکنم اون یکم ولخرجه.بازم به کمک بیشتری نیاز دارم دوستان.هنوز جواب سوالم رو پیدا نکردم که با این خصوصیت اخلاقی من و شوهرم خوبه اگه منم همه پولامو بدم دستش یا واسه خودم پس انداز کنم؟

سلام دوست خوبم:43:
به نظر من شما باهمسرت وارد مشاجره و بحث هایی که موجب دلخوری میشه نشو اما اروم اروم و با به کاربردن الفاظی که ایشون می پسنده و در واقع اهمیت پس انداز رو متوجه میشه و در قالب جملاتی کوتاه اما با گذشت زمان به ایشون تعادل در خرج کردن رو تفهیم کنی البته تاکید میکنم که شما نمیتونی ظرف چند روز یا چند ماه کاملا همسرت رو یک فرد متعادل درست کنی چون همسرت یک عمری اینجوری رفتار کرده و الان براش سخته یهک دفعه تغییر رفتار بده
در مورد پس انداز جدا : بهتره خانم پس اندازی مستقل از اقا داشته باشه به طوری که مرد متوجه شه مسولیت زندگی به عهده اقاست و اگر خانم گاهی کمکی میکنه برحسب محبت اوست نه وظیفه
اما بازهم به مرور و باگذشت زمان و با ملایمت باید این رو به همسرت تفهیم کنی نه با بحث و جدال
اگه هم نمیتونی پنهان کنی قبل از اینکه همسرت برای پولت برنامه بزاره خودت برنامت رو اعلام کن که مثلا یه دستبند خوشگل دیدم میخوام با پول این ماهم اونو واسه خودم بخرم:72:

همین سوالتون بوی خودم ازش می یاد یعنی چی که واسه خودم.بله شما باید پس انداز کنید حسابی باز کنید مدت دار که تا مدتی نتونید ازش برداشت کنید.البته در کنارش باید لذت پس اندازو بچشن.تا کم کم یاد بگیرن.شما هم نباید تو کوتاه مدت توقع زیاد ازش داشته باشین.

چند سالتون هست؟

الان شما دوران عقد هستید وبه نظرم یکم زود تر از موعد مباحث مالی تون مطرح شده .
مخارج جاری باید به عهده مرد باشه و پس انداز به عهده خانم .
در ضمن راجع به سکه خواسته همسرتون جدا از حساب کتاب مسایل مالی و سود و ضررش یک کار غیر اخلاقی حساب میشه.
این ها را نگفتم که زود برین باهاش بحث کنید نه!
اینکه جدا از مسایل مالی که مطرح کردید احساس می کنم شما باید در روابطتون کمی دقیق تر بشید و هر کس نسبت به حقوق همدیگه در زندگی یک سری آگاهی هایی را به دست بیاره .
پس احتیاج هست که یک سری مهارت ها رو یاد بگیرید .
از لحاظ مالی به ایشون اعتماد کنید و این اعتماد را نشون بدهید.
بگذارید خودشون متحمل عواقب ولخرجی هایشان شوند.
در عین حال با کسب مهارت های لازم و داشتن رفتار جرات مندانه سعی کنید راهنمایی های لازم را هم به ایشون بدید.
در زندگی (نه الان) در جاهایی هم حتی اگه لازم شد به ایشون کمک مالی هم بکنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ch_1383615

مرسی عزیزم که جوابم رو دادی البته خودشم بی نهایت مقاومت میکنه از اینکه من همه امور مالی رو به دست بگیرم. اصلاً خودمم از اینکه سر این مسئله باهاش چونه بزنم حرصم می گیره و حس می کنم از هم دور میشیم وقتی به این مسئله زیاد گیر میدم.اما نمی دونم پولامو باهاش توی حساب مشترک بذارم یا نه؟ نمی خوام بگم پول من یا پول تو اما من عاشق پس انداز کردنم و اصلاً هنوز عادت نکردم در مورد مسائل مالی با کسی شریک باشم.یعنی اگه به دست خودش بسپرم بالاخره یاد می گیره چطور مدیریت کنه؟آخه پدر من هنوز بعد از 55 سال اینو یاد نگرفته و چه بسا شوهرم در این مورد دست بابام رو از پشت بسته.البته تمام خرجهاش با خودمه ها نه اینکه بگم برای دیگری یا فقط برای خودش خرج می کنه ها.دوس داره دو تایی همش تفریحات گرون کنیم.حتی من چند باری مجبور شدم یواشکی پول پس انداز کنم اما وقتی فهمید کلی ازم دلگیر شد. یه مثال می زنم ببنید در چه حده : مثلاً یه بار کاملاً کفگیرش به ته دیگ خورده بود و می دونست که من یک سکه دارم برای روز مبادا به من میگه اونو بریم بفروشیم باهاش بریم یک جای تفریحی که تازه باز شده توی شهرمون و برای هر نفر 60-70 هزار تومن هزینه داره!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!اینقدر دیگه سر این مسئله باهاش بحث کردم که زبونم مو درآورد.آخرم گفتم اصلاً نمی خوام این کارو بکنم سکه مال خودمه دیگه من تصمیم میگیرم واسش! و از این حرفم کلی ناراحت شد.نمی دونم به خدا برخوردای من اشتباست یا واقعاً حق دارم اینطوری باشم؟چطوری باهاش صحبت کنم راجع به این مسئله تا بینمون دلخوری پیش نیاد؟

---

من خودم آدم ولخرجي ام عزيزم!
و داشتن حساب مشترك رو توصيه نميكنم.
و اگر ايشون مديريت مالي شون هنوز كامل نيست درست نيست تمام دارايي ها تونو بحسابي مشترك بريزين.برا روز مبادا يه گوشه ذخيره كنين و اگه لازم شد رو كنين بفرمايين از جايي قرض گرفتين. صادقانه نيست اما در همسرتون اين حسو بوجود مياره كه به جايي مديونه و بايبد پسش بده!
درسته در زندگي مال من و تو رو به زبان آوردن نادرسته.. اما خرج كردن يه سكه براي يه كار تفريحي زياد عاقلانه به نظر نميرسه.( نميدونم دوستان متاهل نظر بدن.. درسته؟)
به جاي استفاده از كلام بيشتر از رفتار جرات مندانه استفاده كنيد . بدون ايجاد حساسيت.بدون قر قر و گاهي اجازه بدين همسرتون بدون تكيه بر شما بر تبعات عدم مديريت مالي شو ببينه.در ضمن اگر همسرتون از اول از وجود چنين سكه اي اطلاع نداشتن آيا بحثي سر خرج كردنش بوجود مي اومد؟
صداقت گفتن همه چيز نيست. اما اينه كه هر چي رو لازم دونستيد به زبان بيارين حقيقت باشه.:72:

دوست عزیز

توصیه های کلی نظیر این که مخارج جاری بعهده شوهر هست و شما لازم نیست در آمدتون رو خرج کنید رو دوستان اشاره کردند.

بهرحال دو نگرش متفاوت در خصوص هزینه کردن بین شما وجود داره و این بمعنای اختلاف نیست ، که هر کدومتون بخواید دیگری رو مجاب کنید ،

بنظر من شما در فکر تامین مسکن باشید ، (بدون اینکه بخواید به همسرتون بگید که تهیه خونه بامن) ، بنابراین یه حساب مسکن باز کنید و پس اندازتون رو در اون حساب بذارید.
حساب مشترک هم می تونید داشته باشید ، اما لازم نیست شما تمام درآمدتون رو توی اون بریزید. هرچقدر دوس داشتید.

در زمینه مالی انعطاف پذیر باشید. گاهی تفریح (ولخرجی به زعم شما ) هم برا زندگی لازمه. اگرچه تامین سرپناه عاقلانه تره. بهرحال با مخالفت با چنین پیشنهاداتی ، این تفریحات رو به کام هردوتون تلخ نکنید.

مراقب باشید مسئولیت های همسرتون رو شما متقبل نشید.

خیلی از دوستای گلم ممنونم دارم به نتایح خوبی می رسم اما هنوز مطرج کردنش با شوهرم توی ذهنم بصورت یک سری حرفای پراکنده است. بازم به کمکم بیایید تا بتونم به فکرم نظم بدم و با شما مطرح کنم ببنید اینطوری بگم جواب میده یا نه.
بی نهایت جون ما جفتمون 25 سالمونه و ملاحت جون دقیقاً وقتی نمی دونه من چقدر پول پس انداز دارم یا اصلاً دارم یا ندارم همه چیز آرومه آخه من که نمی تونم داخل زندگی ام همینطوری ازش مقدار پولی رو که دارم مخفی نگهدارم:-)خب پس چطور بهش بگم که پولام رو باهاش توی یک حساب نذارم بهتره؟تازه میدونید بالاخره که شرایط سخت اول زندگی رو اونم واسه ما که هنوز شوهرم قراره سرباز باشه بعد راحت این پول رو به مادرش یا برادرش قرضهای فوق العاده طولانی میده.اگه من باهاش توی اون حساب شریک نشم هیچی از پولای خودش به من نمی گه.کلاً به من یاد بدید که چطور بهش بگم پول تو واسه زندگی ما خرج می شه و پول من اگر دوس داشتم بهت میدم و تو کاری به پول من نداشته باش. آخه کاملاً روی پول منم برای گذروندن زندگی از الان حساب میکنه و حقیقتش منم یکم از این رفتارش حرصم میگیره و مردونگیش پیش خودم یکم ها(نه زیاد) زیر سوال میره:-(کمک!

آقای sci اومدید به تاپیکم سر زدید اما چرا هیچ نظری ندادید. راهنماییهای شما فوق العاده است منم قابل بدونید و راهنماییم کنید.مرسی.
بقیه دوستان هم لطفاً بیان دیگه. هر کسی که تجربه داره راهنماییم کنه که چه چیزایی رو به شوهرم بگم که هم قانع بشه و هم دلخور نشه ازم

سلام دوستان. دیروز با شوهرم حرف میزدم به من گفت پولایی که این هفته کار کردم رو میدم ببر بریز توی حسابم و پولای خودتم بریز و کارت رو هم پیش خودت نگهدار.من بهش گفتم کارت دست تو باشه بهتره من به تو اعتماد دارم میدونم که به بهترین شکل مدیریتش میکنی، اما بذار منم پولامو جدا توی حساب خودم جمع کنم چون اگه همه یکجا باشه زود خرج میشه. اونم قبول نکرد و گفت نه دیگه پولای من که همش به خرج زندگی نمی رسه(به نظر من با یکم صرفه جویی کاملاً می رسه) منم بهش فعلاً گفتم باشه چون نخواستم دلخورش کنم اما واقعاً نمی دونم چیکار کنم؟ از طرف دیگه واسه دادشش یک کار خوب پیدا شده و دیروز بهم گفت خدا رو شکر که این اتفاق افتاد چون من مجبور بودم تأمینش کنم بالاخره داداشمه!!!!!!!!!!!!!!!آخه این چه طرظ تفکریه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!! !!منم کلی بهش قر زدم که کاملاً از این فکر دیگه بیا بیرون اگر میخوای زندگی آرومی داشته باشیم اینطوری نباید برخورد کنی و فکر کنی!!!!!!!!من با این کارا نمی تونم اصلاً کنار بیام.
حالا میترسم اگر هم با پولاش شریک نشم هی به مامانش و داداشش کمک کنه و به امید پول من بمونه یا اینکه خرجای بی رویه کنه و من مجبور شم دوباره پولامو رو کنم و خرجش کنیم.موندم به خدا چه راهی رو واسه اینکه شریک خوبی با هم باشیم انتخاب کنم؟دوستان کمک!!!!!!!

من توی این شرایط قسمتی از پولمو با همسرم شریک میشدم و یه حساب مشترک باز میکردم که دو تا کارت داشته باشیم و از هر کدوم دست یکیمون باشه وبقیه پولامم تو یه حساب شخصی نگه میداشتم و لزوما هم به همسرم نمیگفتم که هم چین حسابی دارم.
ببین گلم لازم نیست که افزاطی یا تفریطی عمل کنی میتونی میانه رو بگیری که هم همسرت راضی بشه و هم به خواسته خودت برسی.
موفق باشی

سلام دوست خوبم من پنج ماهی میشد که سر کار میرفتم و حقوق ماهیانم رو شرکت به حسابم می ریخت
من هم شوهرم خرج اضافی زیاد میکنه تو این پنج ماهه یک ملیون و پانصد جمع کردم و میخواستم قرضی رو که به مادرم داشتیم بدم تا شوهرم فهمید که من می خواهم قرضم را بدهم به من گفت پولت رو به من قرض میدی تا سر ماه من فکر هامو کردم دیدیم که از این قول ها زیاد داده ولی نتونسته عمل کنه منم اعتمادم ازش کم شده بود به خاطر همین بهش گفتم من فکر می کنم قرض مادرم رو بدیم بهتره چون 2 ساله پول مادرم رو پس ندادیم و همسرم خیلی ناراحت شد ولی من حتی وظیفه ای نداشتم بخوام قرض زندگی رو صاف کنم بلکه به خاطر اینکه زندگم رو دوست دارم و دوست دارم شوهرم هم ارامش داشته باشه سر کار میرفتم الان یک ماهی میشه نمیرم به خاطر اینکه احساس کردم میخواد بدون فکر کارهای اشتباه انجام بده وترسهایی که منو اذیت میکنه باعث شد که نرم سر کار وهیچ وقت ازش راجب درامد ونحوه جمع کردن پول نمی پرسم شاید این کارم اشتباه باشه فقط از دور مراقب کار هاش هستم زیاد کنترل مالی نمیکنم همسرم رو چون باعث حرص و جوش خودم میشه
خانومی من فقط تجربه خودم رو می تونم بگم و اون اینه که با همسرت صحبت کن خیلی محترمانه وبگو نگران آینده هستی و میخوای پول خودت رو پس انداز کنی برای زندگی
و با پول همسرت خرج خونه و اجاره و غیره
موفق باشی عزیزم:46:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ch_1383615

خیلی از دوستای گلم ممنونم دارم به نتایح خوبی می رسم اما هنوز مطرج کردنش با شوهرم توی ذهنم بصورت یک سری حرفای پراکنده است. بازم به کمکم بیایید تا بتونم به فکرم نظم بدم و با شما مطرح کنم ببنید اینطوری بگم جواب میده یا نه.
بی نهایت جون ما جفتمون 25 سالمونه و ملاحت جون دقیقاً وقتی نمی دونه من چقدر پول پس انداز دارم یا اصلاً دارم یا ندارم همه چیز آرومه آخه من که نمی تونم داخل زندگی ام همینطوری ازش مقدار پولی رو که دارم مخفی نگهدارم:-)خب پس چطور بهش بگم که پولام رو باهاش توی یک حساب نذارم بهتره؟تازه میدونید بالاخره که شرایط سخت اول زندگی رو اونم واسه ما که هنوز شوهرم قراره سرباز باشه بعد راحت این پول رو به مادرش یا برادرش قرضهای فوق العاده طولانی میده.اگه من باهاش توی اون حساب شریک نشم هیچی از پولای خودش به من نمی گه.کلاً به من یاد بدید که چطور بهش بگم پول تو واسه زندگی ما خرج می شه و پول من اگر دوس داشتم بهت میدم و تو کاری به پول من نداشته باش. آخه کاملاً روی پول منم برای گذروندن زندگی از الان حساب میکنه و حقیقتش منم یکم از این رفتارش حرصم میگیره و مردونگیش پیش خودم یکم ها(نه زیاد) زیر سوال میره:-(کمک!

---

يه مثال مي گم. روزي دوستم آ. مي خواست پولي رو كه شوهرش بهش نياز داره بهش بده . به همسرش زنگ زد و گفت: من پولي رو كه مي خواستي از پدرم قرض گرفتم. اين پول رو مي توني تا سال ديگه خرد خرد بهش برگردوني؟جالبه كه بدوني جلوي من هم با پدرشون هماهنگ كرد تا در صورت تشكر همسر از پدرش چيزي بهم نريزه.در ضمن توضيح هم بهم گفت ؟: ملاحت ! همسر مرد مطمئني يه اما نمي خوام عادتش بدم در امور مالي تكيه اش به من زياد بشه.شما مي تونستين بدون اطلاع همسرتون به مادرتون قرض بدين و حساسيت ايشون رو جلب نكنين.چون فردي كه بي دغدغه خرج مي كنه هميشه دنبال پول و منابع بيشتر برا خرج هاي بعديه.راجع به پس انداز هم كه دوستان به اندازه گفتن!

ملاحت عزیزم من به مامان بیچارم یک ریال هم قرض نمی دم که شوهرم فردا شاکی نباشه که چرا تو به مامانت میدی پس منم باید بدم.شوهرمه که دم به دقیقه پول قرض میده و بدون بازگشت. میدونید شاید اگه وضع مالیمون خوب بود هیچ وقت این همه حساسیت نشون نمی دادم واسه پول خرج کردن اما خب ما اول زندگی با شرایط خیلی سخت هم می خواییم وارد بشیم پس باید محتاطانه عمل کنیم.امروز با مامانم صحبت کردم ازش پرسیدم به نظرت خرج و برج رو بزارم به عهده خودش و دیگه کاری به کارش نداشته باشم، شاید یکم یاد بگیره که چطور خرج کنه؟ مامانم گفت: نه شوهر تو خیلی ولخرجه باید نظارت داشته باشی اگر نه که همش باید استرس بکشی وای اجاره خونه وای ...ایجور افراد هیچوقت یاد نمی گیرن.بعد از فکر طولانی تصمیم گرفتم که همون حساب مشترک رو که دوست خوبم خانم یک زن امیدوار گفتن، باز کنم و کمی از پولامو باهاش شریک شم تا هم روی خرجش نظارت داشته باشم و هم کمی دلش رو بدست آورده باشم هم اینکه اسم پولای من هم روش باشه تا بدون مشورت با من نتونه نه خرج اضافی ای بکنه و نه به کسی قرض بده. ایشالله که خدا هم کمکم کنه. فقط راجع به اینکه گفتید به شوهرم نگم چقدر دارم و... باید بگم شوهر من باهوشتر از این حرفاست اصلاً نمی تونم ازش پنهون کنم.
حالا بنظرتون این روش بهترین راه هست؟!

عزیزم به قسمت دوم حرف منم توجه کن و قسمت دیگه ای از پولاتم توی حساب شخصیت نگه دار.این یه حقه طبیعیه!
برای حساب مشترکتون قوانینی بزارین مثل این که سقف برداشت هر نفر چقدر باشه؟ هر نفر در ماه چقدر به این حساب باید اضافه کنه؟ نحوه ی قرض دادن چطور باشه.برای مثلا خریدهای بزرگ هر دو با هم مشورت کنید و...
رفتاریم که در صورت عمل نکردن به قوانین باید انجام بدین هم مشخص کنید. مثلا سقف برداشت اون نفر کم میشه یا باید اون ماه پول بیشتری به حساب واریز کنه و...
بعد از گذاشتن این قوانین اگر همسرت پولی به کسی قرض داد و پس نگرفت مثلا بر اساس قانون خودتون سقف برداشت اون ماهشو کم کنید.
نمیدونم منظورت از نظارت چیه اما به نظر من بهتره این نظارت به سمت کنترل پیش نره چون فقط خودت اذیت میشی .همسرتون باید احساس کنه که برای تصمیمات مالی که میگیره خودش باید پاسخگو باشه و این حالت با کنترل شما نه تنها کاهش پیدا نمیکنه بلکه بیشتر هم میشه.
از همین الان سعی کن زندگیتو به نحوی پایه ریزی کنی که جای شما و همسرت عوض نشه تابا این همه مشکل که امثال من باهاش بعد از ازدواج درگیر شدن درگیر نشی.
موفق باشی

حتماً این موضوع رو با شوهرم مطرح می کنم. فکر می کنم به بهترین نتیجه رسیده باشم الان.مرسی یک زن امیدوار عزیزم:46: فقط میمونه اون مسئله که چطور مقداری از پولم رو باید از دستش مخفی نگهدارم.حقیقتش اصلاً دوس ندارم اینطوری باشیم که مجبور شم ازش چیزی رو قایم کنم یا بهش دروغ بگم، شوهرم کاملاً می بینه من چقدر کار می کنم و بابت اینا چقدر قراره گیرم بیاد:(واسه همینم خیلی سخته پنهون کردن این مسئله.

لزومی نداره از ایشون مخفی کنی میتونی به صورت خبری بگی من یه حساب دیگه ام دارم اما نگی که چقدر توشه یا ...
عزیزم همسرت از الان باید متوجه بشه که درآمد شما ماله خودتونه و شما خودتون برای این درآمد تصمیم میگیرید همین...

سلام دوست عزیز من با خانم امیدوار عزیز موافقم اما به قول کارشناسان هر تصمیمی یه هزینه ای داره اگر می خوای با همسرت یه حساب مشترک داشته باشی باید توجه داشته باشی که ممکنه با این که توافق می کنید و قانون می زارید همسرانی که نمی دانند چجوری پولشون رو خرج کنن ممکنه بازم اشتباه کنن و پول اضافه بردارند یا کاری که شما دوست ندارید را با اون انجام بدهند از همین الان باید به خودت امادگی این مطلب را هم بدی که ممکن است یه وقت شاید خدای ناکرده این اتفاق بیافته پس نباید ناراحت بشی و امادگی داشته باشی و یا قانون ها رو خیلی جدی مطرح کنی با احترام و رفتار جرات مندانه موفق باشی .
اما من اگر جای تو بودم البته نیستم اما تاکید میکنم نمی خوام دودل بشی چون نمی دونم درست یا نه اما فکر می کنم اگر جای تو بودم این کارو نمیکردم که بعدا بخوام هرس بخورم یه نه جرات مندانه می گفتم و خودمو راحت می کردم و باز اگر نه بگی عواقبش را باید قبول کنی چون ممکن است همسرت ناراحت شود باید ببینی کدوم یکی تحملش برات اسون تره هر دفعه سر برداشت پول هرس خوردن یا یه یکدفعه برا ی همیشه تکلیفتو ن مشخص بشه چون به نظر من وظیفه مرده که مخارج خونه رو تامین کنه اما می تونی به همسرت هم بگی که از همه لحاظ و چه از لحاظ مالی هم اگر صلاح بدونی کمکش می کنی و کنارشی و تنهاش نمی زاری البته خودت بهتر می دونی جوانب رو در نظر بگیر نکات مثبت هر کدوم رو تو یه ورق بنویس خواسته هاتو ناراحتی هاتو و این که با کدومش راحتری همونقدر که ناراحتی همسرت مهمه ناراحتی خودت هم مهمه البته بایدبدونی که چجوری باهاش صحبت کنی زود نگو با فکر اول رفتار جرات مندانه را در تالار بخون بعد بهش بگو ازش فرصت بگیر موفق باشی .

دقیقاً میدونم که همش باید حرص بخورم. البته الان نمی دونم چه معجزه ای شده دیگه پولاش رو خرج الکی نمی کنه و قراره تمام پولای تدریسشو بده من ببرم بذارم توی حساب که قبلا این کارو به هیچ وجه نمی کرد و به طور جدی اینکار رو داره انجام میده. خودشم میگه من اصلاً دوس ندارم پولاتو ازت بگیرم اما بالاخره جفتمون قبول کردیم که توی شرایطی که من سربازم و کار ثابت ندارم بریم سر زندگی مون، فقط تا زمانیکه یکم جا بیفتیم و من یک کار درست پیدا کنم یکم به درآمد تو هم احتیاج داریم. اما من همین کاری که شماها گفتید رو انجام میدم و در مواقعی که واقعاً نیاز شد به پول من (که میدونم همچین شرایطی رو محیا خواهد کرد)بهش کمک کنم که بعداً که کارش و... مشخص شد به پولای من عادت نکنه.
جان سخت عزیز آخه دیگه نمی دونم چطور باید برخورد کنم اگر هم جساب مشترک نداشته باشیم میدونم پولاشو بد خرج میکنه و قرض میده و... که اون موقع من ناچارم تمام پولامو دوباره بیارم رو کار.خدا کنه شوهرم یاد بگیره یکم این مسائل رو. باز هم چند روز پیش که صحبت می کردیم گفت واسه یک کاری که توی پادگان انجام دادم قراره 100 هزار تومن بدن بهم این پولو همش رو بریم رستوران!!!!!!!!!!!!چون ما حساب این پول نکردیم!!!!!!!!!!!!
منم مثل همیشه غر زدم و گفتم من الان کلی چیز احتیاج دارم که به خاطر صرفه جویی نمی خرم اما تو همچین حرفی رو میزنی؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!اگه حساب نکردی روش بده به من .من خیلی بیشتر پول احتیاج دارم:320:البته منم باهاش نصف اون کار رو انجام داده بودما.
خلاصه ما موندیم و این شوهر ولخرج.البته ناشکری نمی کنم الان یکم برای رفتن به خونمون داره پس انداز می کنه که اون موقع زیاد به مشکل بر نخوریم.
الانم دارم دنبال بهترین بانک برای باز کردن یک حساب مشترک می گردم و می خوام بهش بگم که من تا زمانیکه خونه بابامم نمی تونم توی پولام باهات شریک باشم چون نمی خوام خوانوادم بفهمن این قضیه رو که تو از پولای من استفاده می کنی تا بعد ببینیم چه می شود!!!!!!!

سلام دوستان. من دوباره اومدم. با شوهرم کلی صحبت کردیم اما کاملاً بی نتیجه بود.بهش گفتم ببین بهتره که پولای من توی جساب خودم باشه و در صورتیکه پولای تو واسه خرجامون نکشید از مال من مصرف بشه و اگر هم رسید که چه بهتر مال من پس انداز میشه، ما هر چی پولمون بیشتر باشه خرجمون هم بیشتر میشه پس بهتره همه پولاها یکجا نباشه و ...
اونم گفت: می دونی بر با طرز بیانت خیلی مشکل دارم تو همش پول من پول تو میکنی توی خانواده ما همه چیز مشترک و همه پولها رو بوده تو این عادتت رو از خانواده خودت داری.تو همش یکجوری میگی که اگر هم من از پولای خودم بدم دارم بهت محبت میکنم
گفتم: خب دقیقاً همینطوره.اینو باید بپذیری دیگه.من نه عادتهای خانواده ایه شما رو قبول دارم و نه مال خانواده خودم رو می خوام که بین ما یک چیزی ما بین اینا باشه اینطوری بهتره.
گفت : نه من قبول ندارم که تو داری محبت میکنی! ما جفتمون قبول کردیم توی شرایطی که اصلاً جور نبود زندگی مون رو شروع کنیم پس جفتمون باید تلاشمون رو واسه این زندگی بکنیم.اگر این کارو تو محبت میبینی پس کمک کردن من در کارهای خونه هم به تو محبته!یعنی وظیفه ام نیست!
گفتم:خب دقیقاً همینطوره اینم محبت تو به منه، ارزش قائل شدن واسه منه!
گفت: این نظریه ای که تو داری واسه زمانی بود که من میومدم خواستگاریت و از خونه بابات بردارمت ببرم خرجتو بدم اما من واسه تو خیلی بیشتر از این حرفا ارزش قائلم! ما همدیگرو انتخاب کردیم و...
آخرشم با دلخوری گفت : باشه اصلاً تا زمانیکه من کار درستی پیدا کنم تو محبت بکن بعدش همه پولات واسه خودت!من که از خدامه از تو پولی نگیرم!ولی من اصلاً اینطوری دوس نداشتم که توی زندگی باشیم با هم.
:302:الانم باز قراه که حساب خانواده باز کنیم. در ضمن این دوران اصلاً از من نمی پرسه که تو پول داری، احتیاج داری و... ببنید الان من فقط با یک نخود پول یارانه ام زنده ام. اون پول یارانه می گیره، حقوق سربازی می گیره و تدریس هم میکنه اما تا حالا اینو نگفته که تو پولی می خوای یا نه یا چطور می تونی با 45000 تومن تو ماه زندگی کنی؟! باز هم سر حرف میشه میگه پول ندارم ... تازه بعدشم مدعیه که من خرجی نمی کنم اصلاً!!!!!!!!!!!!!!!!!!به نتیجه دلخواهم نرسیدم بازم:302:کمک دوستان

دوستای گلم بیایید نظر بدید. این حرفایی که با شوهرم زدم و این دلخوری ای که پیش اومد رو چکار کنم؟ البته اصلاً دیگه راجع به این مسائل صحبت نمی کنه و کاملاً مثل همیشه با مهربونی رفتار میکنه.به منم گفت برو حساب رو باز کن و پولای منو بریز توش(یعنی من بشم سرپرست خانوار) من که وقت ندارم. و هیچ حرفی از پولای من نزد. باید همین شرایط پیش میومد؟ اگه اون اینطوری رابطه مون رو دوست نداشته باشه چی؟اون دوست داشت توی زندگی مشترک همه چیز مشترک باشه حتی چیزایی که با هم می خریم مثل خونه، ماشین و... (البته اگه با این وضع خرج کردنش بتونه این چیزا رو بخره)
منم بهش گفتم: من بیشتر دوس دارم این مدیریت مالی ات رو داشته باشی تا ابهتت مردونت واسم حفظ بشه.
اونم تا حدی قبول داشت که از نظر روانی واسه خانومها خیلی مهمه بتونن از لحاظ مالی به شوهرشون تکیه کنن اما میگه چون ما خودمون خواستیم تو این شرایط بریم سر خونمون فعلاً برای ما صدق نمی کنه.
حالا قرار شد 1 ماه از وقتی رفتیم سر زندگیمون ببینیم چقدر کافیه برامون بقیه اش رو توی حساب من بذاریم و فقط بقدر احتیاجمون توی حساب خانواده بذاریم.البته این بقیه فقط شامل پول من میشه ها که اگر نیاز نشد توی حساب خودم بمونه نه باقی پول اضافه اومده اون. چقدر سخته اگه آدم تفاهم مالی نداشته باشه:302:یکم کمکم کنید دوستان و کارشناسان محترم.شرایط الان به نفع ما و زندگیمون هست یا نه؟

عزیزم کاملا مشخصه که وقتی گفتی پول هایی که در میاری رو میخوای پس انداز کنی و فقط پول های همسرتون رو خرج کنید اون به این فکر افتاده!
به نظر من یه حساب مشترک باز کنید یا 2 تا حساب جداگونه و هر کدومتون درصدی از حقوقتون رو برای خرج خونه بذارید.
در مورد این که پول ها دست کی باشه با همسرتون صحبت کنید که 1 ماه شما پول دستتون باشه امتحانی 1 ماه همسرتون هر کدوم بهتر تونست مدیریت کنه پولا دست اون باشه.این جوری به خودش فشار میاره که درست خرج کنه.یه دفتر هم برای دخل و خرج خونه داشته باشید.
اهدافتون رو هم مشخص کنید که مثلا می خواید خونه بخرید ماشین و...و برنامه ریزی کنید.
در همه حال آرامشتون رو حفظ کنید و از هر کونه جر و بحث بپرهیزید:305:
موفق و خوشبخت باشید.:310:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

عزیزم زندگی مشترکه الان هم زندگی خیلی سخته نمیشه با یک حقوق زندگی کرد زمان قدیم نیست که بگیم خرج خونه فقط و فقط به عهده مرده!:305:
یادت باشه:
1.منت نزارییییییی برای این که حقوقت رو برای خونه خرج میکنی.
2.بیشتر باهاش مهربون باش بهش توضیح بده و بگو که قراره با هم یه زندگیه خوب بسازید.
3.آرامش آرامش آرامش
4.سعی کن در مواقع مناسب باهاش صحبت کنی.
5.در عین حال از حق طبیعی خودت نگذر و حقوقت رو تمام و کمال در اختیارش نذار
6.الان دیگه زن ها روی پاخودشون هستن کی گفته که باید برای خرید کوچیکترین چیز از همسرت پول بگیریی!

دقیقاً خودش میگه منت میذاری همش. نازگل 1دونه جون. من دوس ندارم اون روی پولای من حساب باز کنه و ازم بخواد دوس دارم خودم بهش بدم و خودم ابراز علاقه به این کار بکنم. می دونید یک جوری برخورد میکنه که به صورت نا خود آگاه منت میذارم سرش.بارها هم بهش میگم مثلاً پول من بمونه واسه مثلاً مسافرتهامون و در عوضش شام بیرون رفتن رو به ماهی یکبار و حتی دو بار کاهش بدیم و جاش کارایی بکنیم که روحیه مون رو عوض کنیم. من که نمی گم پولام رو پس انداز کنم و بدم به بابا مامانم! ته ته اش قراره واسه همین زندگی خرج بشه. شوهرم دوس نداره که من تنها و یا خودش تنها خرج رو به دوش بکشیم دوس داره مشترک باشه همه چیز و همه تصمیمات.(فکر کنم شریک جرم می خواد داشته باشه :311:)میدونم نازگل 1دونه عزیزم زندگی سخته و یک دست صدا نداره پس باید توی این شرایط سخت 1کم محدودیت رو هم واسه یکسری چیزا قائل شد دیگه نه که بی توجه خرج کرد و فکر هیچ فردایی نبود.
پس من میرم این حساب خانواده رو باز می کنم و نصفی از پولم رو داخل حساب میذارم و نصف دیگه اش رو توی حساب خودم و برای اینکه ناراحت نشه برای خودم طلا می خرم با اینکه از طلا و جواهرات زیاد خوشم نمی آد ولی می خرم که پولم خرج بیخود نشه و بمونه واسمون.اینطوری بهتر نیست دوستان؟!!!!!!