نحوه مدیریت احساسات شعله ور نسبت به یک همکلاسی

سلام به همه کاربران همدردی!!!!
میدونم که این موضوع تکراری شده ولی خواهشم اینه که منو از راهنماییتون محروم نکنید.
من یه پسر 20 ساله هستم که مشغول تحصیل در سال دوم یک رشته مهندسی هستم.
یک سال و یک ماه پیش یعنی همون اوایل ورود به دانشگاه به یکی از همکلاسی هام علاقه مند شدم، نمیدونم چه اتفاقی افتاد که من با کلی غرور و اطمینان به خودم دلباخته دختری شده بودم که هیچ شناختی ازش نداشتم، ترم یک واسم در حالی تموم شد که اصلا گذر زمان رو به علت مشغله فکری اون خانوم متوجه نشدم...میدونستم که موقعیت من اصلا برای همچین احساساتی مناسب نیست و هر چی بیشتر به اون دختر فکر کنم و خیال پردازی راجع به آینده بیشتر گرفتار میشم ولی دست خودم نبود...توی ترم 2 با اینکه کلاس مشترک باهم نداشتیم ولی ناخواسته برخوردم با اون بیشتر شد،سعی میکردم با قبولوندن این نکته به خودم که این عشق نیست یه جور دلبستگی و وابستگی یکطرفه است از فکر اون دختر بیام بیرون ولی نمیدونم چرا این حس بهم القا شد که اونم برای من یه ارزش دیگه قائله...تا اینکه ترم 2 هم تموم شد...فکر میکردم تو تعطیلات تابستون و با سرگرم کردن خودم به کلی فراموشش میکنم ولی ذره ای از علاقه من به اون کم نشد که هیچ بیشترم شد، دیگه مطمئن شدم علاقه من از روی هوس و میل جنسی نیست ولی بازم توی این برحه زمانی عاقلانه نیست...تا اینکه ترم 3 شروع شد به خدا ناخواسته تمام کلاسهام با اون یکیه، حتی آزمایشگاهامون،
یه جورایی مطمئن هستم که اونم بهم علاقه داره ، چون یه سری رفتارهارو ازش دیدم که منو به این فکر انداخت(متاسفانه شایدم فقط توهم باشه)
میخوام بهش فکر نکنم ، نمیتونم. میخوام نبینمش،نمیشه. من کلا آدم معتقدی هستم و اعتقادی به رابطه قبل ازدواج حتی به بهانه ازدواج ندارم
من واقعا حاضرم هر کاری بکنم تا در آینده ای هر چه قدر هم دور اگه قسمت بود و خدا خواست به اون خانوم برسم.
از همتون خواهش میکنم بهم بگید چطور باید با این موضوع و این احساس برخورد کنم که بتونم مدیریتش کنم طوری که خودم و اون خانوم آسیب نبینیم...
خیلی ممنونم.....:320:

بابا شما هنوز خيلي كوچيك هستي. پس سعي كن كاملاً منطقي برخورد كني با موضوع نه احساسي كه خداي نكرده سبب پشيموني خودت و اون دختر خانم بشي.

بابا شما هنوز خيلي كوچيك هستي. پس سعي كن كاملاً منطقي برخورد كني با موضوع نه احساسي كه خداي نكرده سبب پشيموني خودت و اون دختر خانم بشي.

سلام
منم تقریبا با نظر هما جون موافقم نمیگم که دوست داشتن سن داره و اینم خوب میدانم که زمانی که ادم این حس باهاش عجین شد دیگه گوشش از همه چیز پره اما من با توجه به سن شما و مسائل پیرامون این دوست داشتن ها میگم که بهتر اول به خودت زمان بدی تا بدونی که حسی که داری واقعا بر چه اصل و پایه هست چون خدای نکرده اگه وارد دوستی شدید وبعد بفهمید که اشتباه کردید ضربه بدی به دو نفر وارد شده و اینکه شما نگفتید ایشان چه برخوردی کردند که شما همچین برداشتی کردید پس روی این قضیه نمیتوان نظر داد اما این بدانید شما تازه وارد اول جاده جوانی شدید و ممکن خدای نکرده این حس مثل بادهای بهاری باشد عجله نکن و همه چیز به زمان پسبار وبرای مدیریت کردن به نظر من بهترین کار اینه که زمانی که فکر ان خانم میاد سراغت خودت به یک کاری مشغول کن که فکرت زیاد درگیر کنه تا کمتر فکرش کنی اگر توی تالار گشتی بزنی کارشناسای عزیز این سایت یا مدیریت محترم راهکارای خوب و به جای برای همه دوستان اعلام کردند

موفق و موید باشی

سلام دوست عزیز

به جمع ما خوش آمدی

خوب با جای بسیار خوبی آشنا شدی که می توانی با فعالیت کردن در اینجا کلی مطلب یاد

بگیری و کلی هم احساساتت را تعدیل کنی...

نیامده ام بگویم که او را فراموش کن یا بچه ای ... فقط میخواهم بگویم منطقی برخورد کن و

احساساتت را تحت لوای عقلت قرار بده...گذشت زمان همه چیز را برای تو روشن خواهد کرد...

چون مشکلت شبیه یک تاپیک دیگر است جوابی که به آن آقا پسر دادم را برای شما هم

می نویسم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط bahar.ghamgin

بگذار صحبت هایم را با یک شعر شروع کنم که "بابا طاهر" می گویند :

زدست و دیده و دل هر چه فریاد ....هر آنچه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنجری تیغش ز فولاد .... زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

در دوران شیرین دانشجویی برای همه ما پیش آمده که به دلیل اینکه زیاد کسی را می بینیم و به

دلیل هیجانات این دوره به افرادی دل می بندیم و این احساس شما کاملا طبیعی است اما یک

نکته و توجه به آن بسیار حائز اهمیت آنست و آن هم اینست که شناخت ما از طرفمان تا چه حد

است زیرا ازدواج مهمترین تصمیم زندگی ماست و چه بسا که بعد از خواستگاری متوجه شویم

که ما تنها به طرفمان عادت کرده ایم یا تحت تاثیر هیجانات آن دوران قرار گرفته ایم اما بحث

سر یک عمر زندگیست و این اصلا شوخی نیست!

پس کمی به عقلتان اجازه ابراز وجود دهید و ببینید آیا درست است که خودتان یا دختری را

وارد رابطه احساسی کنید در حالیکه :

- شرایطش را ندارید!

- او را نمی شناسید!

- نظر خانواده ها را نمی دانید!

- شرایط مالیتان و سربازی و درستان مهیا نیست!

- ممکن است عقایدتان عوض شود یا عقاید او عوض شود!

حال شما یا او هستید که متضرر می شوید با شروع یک رابطه اشتباه به نام دوستی!

از طرفی اگر معتقد به قسمت باشید شرایط را مهیا می کنید و به خدا توکل می کنید و تلاش

می کنید اما حاصل را بدون نگرانی به خدا می سپارید و مطمئنا هرگز ضرر نخواهید کرد و به

یاد داشته باشید اگر احساساتتان را مهار کنید و به عقلتان گوش دهید موفق خواهید شد و

پشیمانی وجود ندارد اما اگر با احساستان رفتید جلو در سالهای بعد دائم عقلتان حال شما را

می گیرد!...مطالعه این تاپیک و این تاپیک نیز برایتان بسیار مفید است!

---

موفق باشید

از راهنماییتون خیلی ممنونم.:72:
من کلا آدم منطقی هستم و بر خلاف سنم که شاید کم به نظر بیاد خیلی پخته عمل میکنم.
میدونم الان سن من اصلا اجازه ی ازدواج و یا هیچ چیز دیگرو نمیده و نه من و نه اون خانوم(جوری که از ظواهر امر پیداست) هیچ کدوم اهل دوستی و چرندیاتی به نام آشنایی بیشتر و .... نیستیم . من حتی سعی میکنم رابطه کلامی و چشمی زیادی با اون خانوم نداشته باشم ولی هر قدر که تلاش میکنم به طور کل فراموشش کنم نمیشه،چون با تمام تلاش من بازم زیاد برخورد دارم باهاش، بعضی وقتا حس میکنم تو یه باتلاق گیر کردم که هر چی بیشتر تقلا میکنم بیشتر فرو میرم، این موضوع روی ابعاد دیگه زندگیم به خصوص درسم تاثیر گذاشته.
من میخوام بدونم آیا درسته با یاد اون و عشق اون روزا رو سپری کرد به و در عین حال که تلاش میکنی موقعیت خودتت رو تثبیت کنی به امید روزی باشی که بهش میرسی؟
اگر درست نیست راهی برای فراموش کردن کسی که حداقل روزی 4 تا 5 ساعت باهاش کلاس داری بهم بگید که من اعتراف میکنم دیگه کم آوردم :302:

برادر عزیزم

خوشحالم که پسر خوب ، با ایمان و منطقی ای هستی... آفرین :104: :104: :104:

من نگفتم فراموشش کن!!!...فقط گفتم منطقی برخورد کن و آنقدر خودت را مشغول کن که فرصت

رویا پردازی نداشته باشی و این احتمال را هم بده که او شما را نخواهد یا اصلا مناسب برای شما

نباشد یا در آینده نظرتان راجع به معیارهای ازدواج عوض شود!

در دل او را دوست بدار اما این را هم در منطقت نگه دار که خواست و صلاح خدا همیشه مطابق

میل ما نیست!...شروع به تلاش و درس خواندن کن و به کار کردن مشغول شو و شرایط ازدواج را

مهیا کن و بگذار زمان بگذرد و احساساتت با گذشت زمان تعدیل می شود ولی از این عشق -

البته اگر ادعا داری که عاشقی - و انتظار برای خودت یک فرصت طلایی زیبا بساز و پیشرفت کن

تا روزی که همه شرایط مهیا شد دختر خانم از دیدن شما به عنوان یک مرد کامل لذت ببرد و

اگر این عشق باعث پیشرفتت نشود و تو را از کار بیاندازد بدان که از نشانه های هیجان یا

هوس است!...پس محبت به او را در دلت نگه بدار و با توکل به خدا شرایط را یکی یکی برای

خودت در طی این سالها فراهم کن و به او چیزی نگو!

مطمئن باش خداوند مزد پاکیت را می دهد و اگر قسمت و صلاحت باشد در آینده تو را به او

می رساند

خیلی از راهنماییتون ممنونم خانوم bahar.gham
سوالی که برام پیش اومده اینه :
نحوه برخورد من با اون خانوم چه جوری باید باشه ؟ طوری رفتار کنم که انگار اصلا نیست و نمیبینمش ، با غرور و تکبر یا متواضعانه؟
اگه مثلا برخوردی داشتیم به اون سلام کنم یا از کنارش رد شم ؟
خیلی ممنونم!!!!!

عشق خاموش برادر عزیز بازم سلام
ببین شما با هم همکلاسی هستی پس بهتر مثل یک همکلاسی باهاش برخورد کنی مثل یک دوست همنوع خودت سخته طاقت فرساست میدانم اما شدنی چون باید منطق حکم بده نه دل ضعف اکثر ما ادمها اینه که دنبال دل هستیم نه عقل و منطق .عشق خاموش سعی کن قبل از هر چیز بتونی خودت بشناسی خواسته هات و بعد برای اینده ات تصمیم بگیر تو تازه وارد دانشگاه شدی بعدها با دخترهای بیشتری برخورد خواهی داشت انوقت تازه متوجه خیلی چیزهای دیگه میشوی بعضی وقتها عادت با عشق اشتباه گرفته میشه من جسارت نمیکنم که این حس شما عادت اما باید زمان داد تا ثابت بشه تا اینکه در اینده کاشکی به زبان نیاد و ادب هم به شما حکم میکنه مثل یک همکلاسی خوب با ایشان برخورد کنید در برخوردها سعی کنید از نگاه مستقیم به چشمها حذر کنید و اگر حتی در ان مواقع از یک دوست صمیمی بخواهید همراهتان باشه میتونه مؤثر باشه و زمان کوتاه کنید و بیشتر خودتان مشغول مشغله کاری و درسی کنید
موفق باشید

[size=medium]سلام به همه کاربران خوب همدردی.
از زمانی که من این تاپیک رو ایجاد کردم چند ماهی میگذره ولی احساس میکنم تمام تلاشم تو این مدت بیهوده بوده نتونستم احساساتم رو مدیریت کنم،افکارم پریشان و نا منظمه ، تمرکز ندارم،اشتها ندارم،علاقه به ادامه زندگی ندارم فوق العاده ضعیف شدم فقط وقتی اونو میبینم احساس خوبی دارم،دیگه بریدم حالم از دنیا و ما فیهاش به هم میخوره یک سال و نیمه دل به کسی بستم که حتی نرفتم بهش این موضوع رو بگم(نمیدونم شاید عقلم اجازه نداده یا ترسیدم یا بی عرضم یا....)فقط دوست دارم الان آخر دنیا باشه.
جایی نبود دردودل کنم، ببخشید.[/size]

دوست عزیز:72:

در زندگی یکجا هست که باید وایسی یکجا هم هست که باید بری

خدانکنه که جای ایندو عوض بشه که در اینصورت تا آخر عمر بدهکار خودتت می شی.

اگه واقعا برای ازدواج می پسندیش و می تونی یک شرایط نسبی برای زندگی فراهم کنی مرگ یکبار شیون هم یکبار.

بهش از خودتت و شرایطت بگو اگه پذیرفت که چه بهتر و اگر نپذیرفت دیگه یک عمر بدهکار خودتت نخواهی بود.

موفق باشی.:72:

میدونی چرا جواب نمیگیری؟چون خودتم نمیدونی میخوای چیکار کنی؟هنوز با خودت روراست و قاطعانه اتمام حجت نکردی که میخوای فراموشش کنی.ازیه طرف اب میریزی رو اتیش دلت از یه طرف بنزین.

اول معلوم کن میخوای فراموشش کنی یا نه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عشق خاموش

[size=medium]سلام به همه کاربران خوب همدردی.
از زمانی که من این تاپیک رو ایجاد کردم چند ماهی میگذره ولی احساس میکنم تمام تلاشم تو این مدت بیهوده بوده نتونستم احساساتم رو مدیریت کنم،افکارم پریشان و نا منظمه ، تمرکز ندارم،اشتها ندارم،علاقه به ادامه زندگی ندارم فوق العاده ضعیف شدم فقط وقتی اونو میبینم احساس خوبی دارم،دیگه بریدم حالم از دنیا و ما فیهاش به هم میخوره یک سال و نیمه دل به کسی بستم که حتی نرفتم بهش این موضوع رو بگم(نمیدونم شاید عقلم اجازه نداده یا ترسیدم یا بی عرضم یا....)فقط دوست دارم الان آخر دنیا باشه.
جایی نبود دردودل کنم، ببخشید.[/size]

---

بیشتر این حالاتی که به شما دست داده عکس العمل طبیعی بدن شما نسبت به جنس مخالف هست
کمی دقت کن
نگذار هوس ( که خودش را با نام عشق جا می زند) مانع انتخاب درست شما بشه
کمی در اینترنت در مورد ماهیت فیزیکی این احساس تحقیق کن شاید متوجه منشا این حس شدی و تصمیمی درست تر را گرفتی
البته با توجه به گفته های خود شما که بیان کردی من این حرف ها را می زنم. چون هیچ شناختی از دختر مورد نظر نداری پس به احتمال زیاد همه چیز در هوس خلاصه میشه
شناخت مراحلی داره که خیلی از جوون ها فکر می کنند با دیدن چند رفتار خلاصه در فرد به تمام ان دست پیدا کردند

شاد باشی:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

میدونی چرا جواب نمیگیری؟چون خودتم نمیدونی میخوای چیکار کنی؟هنوز با خودت روراست و قاطعانه اتمام حجت نکردی که میخوای فراموشش کنی.ازیه طرف اب میریزی رو اتیش دلت از یه طرف بنزین.

اول معلوم کن میخوای فراموشش کنی یا نه؟

---

من میگم هر روز میبینمش شما میگی نمیخوای فراموشش کنی.من نمیخوام بگم احساسم پاکه و عشق و از اینجور حرفها شما چرا اینقدر اصرار دارید که هوسه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اگه هوس بود و میل جنسی و ..... باید تو تابستونی که گذشت و سه ماه ندیدمش فراموشش میکردم البته ممکنه به خاطر این بوده باشه که واقعا نخواستم فراموشش کنم، ولی الان دیگه بریدم اکثر اوقات میبینمش ترم پیش تمام کلاسهامون با هم بود حتی آزمایشگاههامون،توی قطار چندین بار همدیگه رو دیدیم (من و اون همشهری هستیم) جالبه وقتی بیرون محیط دانشگاه مثلا قطار همدیگه رو میبینیم رفتارش خیلی بهتره ، از حرکاتم و رفتارم فهمیده بهش علاقه دارم ولی نمیدونم اونم علاقه داره یا نه ، نه طوری رفتار میکنه که بشه با قاطعیت گفت بهم علاقه داره ونه اینکه منو نمیخواد ولی هیچ وقت وقتی فرصتش بوده با من بد رفتار نکرده و خیلی خوب برخورد داشته یکی دو تا از دوستام میگن رفتارش نشون میده دوست داره...
راجع به شناخت هم باید بگم اون و من تا حد زیادی از اوضاع خانوادگی هم خبر داریم(تعداد بچه ها و شغل پدر و اوضاع زندگی و ....)

[

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

سلام به همه کاربران خوب همدردی.
از زمانی که من این تاپیک رو ایجاد کردم چند ماهی میگذره ولی احساس میکنم تمام تلاشم تو این مدت بیهوده بوده نتونستم احساساتم رو مدیریت کنم،افکارم پریشان و نا منظمه ، تمرکز ندارم،اشتها ندارم،علاقه به ادامه زندگی ندارم فوق العاده ضعیف شدم فقط وقتی اونو میبینم احساس خوبی دارم،دیگه بریدم حالم از دنیا و ما فیهاش به هم میخوره یک سال و نیمه دل به کسی بستم که حتی نرفتم بهش این موضوع رو بگم(نمیدونم شاید عقلم اجازه نداده یا ترسیدم یا بی عرضم یا....)فقط دوست دارم الان آخر دنیا باشه.
جایی نبود دردودل کنم، ببخشید.

---

سلام و صبحت بخیر

دوست عزیز همون جور که دوستان گفتند شما در وجودت نمیخای احساسات رو کنترل کنی و رویاپردازی میکنی

تا این روند ادامه دارد فراموشی یا کنترل احساس پیش نمیاید

انتخاب با خودت هست اگه دوست داری احساست رو کنترل کنی باید باید خودت بخای

امیدوارم موفق باشی

دوست عزیز من نگفتم هوسه.اصلا نمیخوام برچسبی به احساست بزنم تا زمانی که خودت به نتیجه برسی که احساست چه جوری؟

یه بار دیگه نوشتت رو بخون

نقل قول:

---

افکارم پریشان و نا منظمه ، تمرکز ندارم،اشتها ندارم،علاقه به ادامه زندگیندارم فوق العاده ضعیف شدم فقط وقتی اونو میبینم احساس خوبی دارم،دیگه بریدم حالم از دنیا و ما فیهاش به هم میخوره

---

تا اونجایی که من میدونم عشق و علاقه سازنده انرژی ادمو دوچندان میکنه.دید ادمو قشنگتر میکنه.دیگه حال ادم از دنیا و مافیهاش بهم نمیخوره بلکه ناخوداگاه حس میکنه همه چی دوست داشتنی تر شده.

نقل قول:

---

یک سال و نیمه دل به کسی بستم که حتی نرفتم بهش این موضوع رو بگم(نمیدونم شاید عقلم اجازه نداده یا ترسیدم یا بی عرضم یا....)

---

وقتی میگم قاطع نیستی دلیلش اینه که هنوز نمیدونی احساست چیه؟درسته؟غلطه؟هنوز نمیدونی ابراز احساسات نکردنت از روی عقل و منطق و واقع بینیه یا ترس و بی عرضگی.

منم شرایطی مثل تو رو درک کردم ولی باور کن فراموش نکردن تو یه تابستون دلیل بر درست بودن احساس نیست.خیلیا بعد چند سال هم طرفشونو فراموش نکردن یعنی معنیش اینه که اگه با هم ازدواج میکردن خوشبخت میشدن؟؟؟؟

سن تو، محیط دانشگاه همه و همه باعث میشه ذهنت ناخوداگاه سمت جنس مخالف بره.اما دلیل نداره وقتی فکر یه نفر سرزده میاد تو ذهنمون خودمون درو به روش باز کنیم و هولش بدیم تو خونه ذهنمون.

برای رسیدن به زمان انتخاب همسر باید خیلی امادگیها رو بدست بیاری،انتخاب همسر قبل از بدست اوردن امادگی احتمال شکست رو بالا میبره،همچنین رابطه احساسی قبلش با جنس مخالف هم فقط به خودت و اون دختر ضربه میزنه که میتونی نمونه های بیشمارش رو تو همین سایت ببینی.

حالا انتخاب با توئه.