نامزدم عصبی و پرخاشگره کمکم کنید تصمیم بگیرم

سلام.دختری 24 ساله ام به تازگی نامزد کرده ام با پسری که 3 سال از او بزرگتر هستم.مشکلاتی به وجود آمده که تردید دارم در تصمیم گیری نهایی.بد دهن و پرخاشگره.سر کوچکترین مورد فحاشی میکنه و هر وقت تذکر میدم می خنده و میگه وای با ادب.من همینم که هستم.توی این دوره نامزدیم جز چند مورد ابراز علاقه چیزی ندیدم جز عصبانیت تعصب و زور گویی.دختری هستم عاشق اخلاق محکم و با وقار اما متاسفانه همسرم علاقه شدیدی به شوخی کردن داره از کوچک تا شوخی های سنگین و بی معنا.به محض اینکه توی خلوت هم هستیم جز گاز گرفتن و کشیدن موهام و پنجیر گرفتن بدنم هیچ حرکت دیگری شادش نمی کنه.و این حرکات مدام اشک منو در می یاره به حدی که ذوقی برام نموده و امیدی ندارم که مثلاً خوب شوخی تمام می شه یا نه بلاخره الان می یاد عذر خواهی میکنه.مشکل بعدیم بدبینی های زیاد از حدش.به طوری که روزانه باید گزارش رئیس و ارباب رجوع های شرکتم و حالاتشون رو بدم و اگر موبایلم زنگی می خوره باید بگم کی بود چی می خواست و حق بیرون رفتن جز با مادرم و مادرش ندارم چرا که می دونه جامعه خرابه!!!!!سر کوچکترین قضیه باید به من بگه که حرف نزن یا حرف دهنتو بفهم یا میزنم توی دهنت که خون بیاد!!!دیروز سر یه قضیه کوچیک بحثمون شد و من اومدم دفاع کنم در حالی که آروم حرف میزدم گفت هیس ساکت صداتو ببر هرچی می گم بگو چشم به جای زبون درازی منم آروم گفتم درست حرف بزن مگه من بچه ام که جواب داد دهنتو ببند منم ناراحت شدم اونجا رو ترک کردم اومدم دم ماشین منتظر.اونم اومد و توی ماشین شروع کرد به فحش دادن که منم تحمل نیاوردم هر چی می گفت می گفتم خودتی.که عصبی شد زد توی چونه ام منم زدم توی چونش همین کارو که کردم گفت خوب که اینطور برم بزارمت خونتون بشین فکراتو کن.البته من وقتی زدم که گفت میزنم تو دهنت که خون بیاد..حالا کلافه ام موندم چه تصمیمی بگیرم آیا من مقصرم یا راهی هست که بشه امیدوار شم دست از این رفتاراش برداره یا بی فایدست در حالی که حرمتی نگه نمی داره؟؟؟؟؟یکی دو مورد هم که عصبانی می شد شروع می کنه به رانندگی با سرعت بالا و یک بار با سرعت بردم دم خونشون و رفت داخل و برگشت تو ماشین و حرکت کرد به طرف یک محله ساکت و بن بست و کارد آشپزخونه رو در آورد شروع کرد به گریه کردن که می خوام رگمو بزنم و من از ترسم کوتاه اومدم و بعد گریه کردو آروم گرفت از این حرکت خیلی ترسیدم.آیا باید سکوت کنم.ضمن اینکه روی دست چپش جای خودکشی های زیادیه که دلیله شو میگه مرگ پدرش بوده!آیا به خانوادم بگم یا امید به آروم کردنش داشته باشم؟تورو خدا کمکم کنید.

سلام به لیدی عزیز:
خیلی خوش اومدی.... حقیقتش من مساله شما رو با دقت خوندم و فکر میکنم من به شخصه نباید و نمیتونم نظری بدم جز اینکه پیشنهاد کنم منتظر راهنماوی آقای سنگ تراشان باشی و یا اینکه حضوری حتما به یک روانشاس مراجعه کنی جهت رفع مشکل نامزدت..چرا که به نظر من کسیکه قبلا دست به عمل خودکشی زده به هر دلیلی فقط و فقط با مراجعه با کارشناس مربوطه قابل درمان هست.....پس لطفا زمان رو از دست نده و خیلی سریعتر قبل از اینکه رابطه شما محکمتر و بیشتر بشه و یا حتی مشکل نامزدتون حادتر بشه....
موفق و شاد باشی

سلام
منم با نجوا، هم عقيده ام و نمیتونم نظری بدم جز اینکه پیشنهاد کنم منتظر راهنمائی آقای سنگ تراشان باشی و یا اینکه حضوری به یک روانشاس مراجعه کنی ودر ضمن بهتره درمورد وضيعت خودت براي راهنمايي درستر ، بيشتر توضيح بدي،مثلا: نحوه آشنايي خودت با او،رفتارش قبل از نامزدي ، فرهنگ خانواده ها ، ميزان تحصيلات ، آيا اين انتخاب خودت بوده يا نه ، آيا قبلا به كس ديگه اي علاقه داشتي يا نه ، دليل انتخابت از ايشون ،بعنوان شريك زندگي چي بوده ،آيا دوستش داري يانه اگه دوستش داري بخاطر چيه ، آيا در خانواده ايشون كسي با اين خصوصيات وجوددارد يا نه وغيره



با آرزوي خوشبختي براي شما سرور عزيز

سلام
من میگم الان جداشی خیلی بهتره تا وقتی که دیر بشه شما دختری تو جامعه ما اگر حتی نشون برای دختری بزارند بعد پشیمون شن اسم اون دختر دوتا شده مثل بک زن مطلقه باهاش رفتار میشه چه برسه به امید آرام شدنش صبرکنی شاید کار از کار بگذر ه

سلام.متاسفانه حاضر به آمدن پیش روانشناس نیست چرا که نمی پذیره مشکل داره.در مورد وضعیت خودم هم باید بگم نحوه آشنایی ما از این طریق بود که یکروز توی مسیرم اتفاقی قرار گرفت و درخواست ازدواج کرد و شماره گرفت و خیلی زود و از راه سنتی وارد عمل شد و به خواستگاریم آومد .فرهنگ خانواده هامون هم به هم خیلی نزدیکه چون هم همشهری هستیم هم از نظر مادی و فرهنگی در یک طبقه قرار داریم . البته خانوادهای مذهبی تر از ما هستند .و اعتقادات قوی تری دارند در اینکه انتخاب خودم بوده شکی نیست.چرا که از نظر ظاهر در دید اول همونی بوده و هست که می پسندم و دلیل اینکه پذیرفتم با کوچکتر از خودم ازدواج کنم همین ظاهر کامل و پخته ای هست که داره . قبلا به کس دیگه ای علاقه مند بودم اما به مرور زمان (6 سال) فهمیدیم به درد هم نمی خوریم و اهداف و آرمانهامون و فرهنگ و خانواده هامون سازگار نیستند.دلیل انتخاب این نامزدم.1-اعتقاد و ایمان قویشون به خدا2-داشتن خانواده ای فرهنگی و اصیل3-صداقت و نیت پاک خودش بوده چرا که هیچ وقت باور نمی کردم پسری بدون بازی کردن با دختری بخواد اینقدر صادقانه در همون قدم اول اقدام به خواستگاری و ازدواج کنه اونم با این سن پایین.البته شاید زیادم این موضوع غیرمنتظره نباشه اما برای من که حداقل 6 سال بازی دیدم این نقطه مثبت و قابل توجهی بود از جانب نامزدم . در دوست داشتن و نداشتنش اطمینان ندارم چون بعضی حرکاتش برام قابل قبول نیست اما وقتی می شینم فکر می کنم و رفتاراشو می سنجم به این نتیجه میرسم که وجودش و ادامه ارتباطمون بهتر از نبودنش هست و در کل من به خاطر یک سری اتفاقات توی زندگیم توجه کمتری به این مسئله دوست داشتن دارم اما تنفری هم ندارم . در کل حس دوست داشتنم نسبن به نامزدم از حس بی علاقگیم بیشتر.و دوستش دارم چون حضورش به زندگیم جهت داده و هدف روشنی رو تونستم توی زندگیم داشته باشم دوستش دارم چون بی نهایت اون منو دوست دارم و همین باعث آرامشمه.توی خونوادشون کسی با این خصوصیات نبوده و نیست چرا که در زمان فوت پدرش تک فرزند باقی مانده بوده و به گفته اطرافیان شاهد بودنش در مرگ پدرش این حالات عصبی رو بهش داده و این خودکشی ها رو ی همون دستی بوده که پدرش فوت کرده. نمی دونم و نمی تونم این موضوع رو درک کنم اما انگار راهی نیست.راستی اون روز که من نامه نوشتم که کمک کنید شب نامزدم رو دیدم و باهاش صحبت کردم و از من تقاضا کرد آزمایشی هم که شده تا یه چند ماهی بزارم اون اختیاراتو تمام و کمال در دست بگیره و منم به طبق میلش فقط بدون چون و چرا بگم چشم تا ببنیم که چه جور رفتارش عوض می شه اعتراف می کنم که سختمه اما الان 4 روزه که رفتارش بسیار عالی شده چرا که من دیگه نظر نمی دم و بدون چون و چرا می پذیرم.اما آیا این روش و ادامش درسته.حس میکنم بدلیل سن کمترش دوست داره ین روش رفتاری رو. من منتظر نظراتتون هستم امیدوارم بتونم با کمکتون مشکلمو حل کنم و تصمیم نهایی رو بگیرم و آیا میشه امیدوار بود که اخلاق شخصی رو با عاداتش رو عوض کرد؟؟؟ امیدوارم.

عزیز دلم لیدی
کوتاه آمدن وسکوت کردن زن در مقابل مرد دیگه دورانش گذشته
باتوجه به مواردی که از نامزدت اشاره کردی تجربه ثابت کرده که
این جور شخصیت ها خیلی سخت عوض می شن.من اگر جای شما بودم
ادامه نمی دادم ولی تصمیم اخر باخودته فکر نمی کنم تو یا هیچ دختر دیگه ای
استحقاق این زندگی روکه باکوتاه اومدن وتحقیر شدن شروع می شه رو
داشته باشه.
خوب فکرکن
امید وارم تصمیمی بگیری که دراینده پشیمون نشی
موفق باشی

سلام عزیزم
فکر نمیکنی زود تصمیم به ازدواج با این آقا گرفتی؟
خانوادت از کارهای ایشان اطلاع دارند؟
من فکر میکنم ایشون هنوز آمادگی ازدواجو ندارند بهتره در تصمیمت تجدید نظر کنی ؟

سلام
به نظر من رفتارهای نامزد شما اصلا طبیعی نیست و اینکه قصد خودکشی دارند...
لیدی عزیز لطفا همه ی جوانب رو بسنجید و بیگدار به آب نزنید .
اون از همین الان با شما اینطوری رفتار می کنه و به شما اجازه ی اظهار نظر و صحبت کردن نمی دهد.
از رفتارش مشخص است که تعادل روانی نداره.
مصرانه ازت خواهش می کنم در تصمیمت تجدید نظر کن .
اصلا به فکر این نباش که بتونی تغییرش بدی چون این با رفتاری که الان داره غیر ممکن به نظر میاد.
در ضمن حتما به روانشناس مراجعه کنید حتی اگر آن آقا شما را همراهی نکند . این موضوع خیلی مهم هست .
خواهش می کنم برای ازدواج عجله به خرج ندید و واقع بینانه با این مسئله برخورد کنید .
نگذارید علاقه باعث بشه که اشتباه کنید ....

سلام لیدی جان
به نظر من شما با یک بچه نامزد کردید تا یک آدم بزرگ وکاش بیشتر دقت میکردی عزیزم وتنها به ظاهر اکتفا نمی کردی اما هنوزم دیر نشده وتو میتونی با اقدام به موقعت از ادامه ش جلوگیری کنی.. شما گفتید که عاشق رفتاری محکم و باوقار هستید اما با این توضیحاتی که دادید این آقا نه تنها رفتاری محکم و قاطع نداره بلکه رفتارش بیشتر شبیه بچه های دو ساله می مونه که مدام میخوان لجبازی کنن و حرف خودشونو پیش ببرن و به کرسی بشونن. اگر همین الان که نامزد هستید به شما اجازه ی اظهار نظر نمیده خدا به داد زمانی برسه که باهم می رید زیر یه سقف. اونموقع مطمئنن اوضاع بدتر خواهد شد. از من می شنوید همین الان از این آدم جدا شید . چرا که آدمی که اصلا به هیچ وجه حاضر به تغییر خودش و حل مشکلات رفتاریش چه بوسیله ی خودش یا کمک یه مشاور یا روانشناس نیست قاعدتا هرگز نمیتونه معنی یه زندگی مشترک واقعی رو بفهمه و شمارو خوشبخت کنه. من سراغ دارم خانمهایی را که سعی کردند خود را به زور اعتبار و حرف مردم هم که شده با چنین افرادی وقف بدن و اونقدر توی زندگی مشترک و حتی به بچه هاشون سخت گذشته و میگذره که واقعا دچار افسردگی و بیماریهای متعدد شدن. خودتون رو از شر چنین آدمی که به هیچ وجه حاضر به تغییر خودش و شیوه ی رفتارش وصحبتش نیست هر چه زودتر تا دیر نشده خلاص کنید. اگرچه به نظر من همیشه جدایی آخرین راه حله و آدمی میتونه هزاران راه دیگه رو امتحان کنه و به سوی اونها بره اما مورد نامزد شما چنانکه معلومه و توضیح دادید خیلی غیرمنطقی و بچه گانه و به نوعی نشان دهنده ی زورگویی و استبداد در رفتار اوست که بعدها ممکنه براتون مشکل ساز بشه. در هر حال امیدوارم و باز هم امیدوارم بتونید شیوه های دیگه رو هم امتحان کنید و حداکثر تلاشتونو برای بهبود اون بکنید واگر نشد اون وقت جدایی!
"برات آرزوی خوشبختی میکنم عزیزم"

سلام لیدی عزیز:72:

شما در خصوصیاتی که برای همسرتون نوشتین به ایمان و اعتقاد زیاد ایشون به خدا اشاره کردین. اما به نظر خودتون کسی که اعتقادش به خدا زیاد باشه دست به خودکشی می زنه؟ کسی که ایمانش زیاد باشه باعث آزار کس دیگه ای می شه؟ سن کم ایشون باعث شده که تصور کنن توی زندگی باید از شما حرف شنوی داشته باشن و کارهایی که می کنن مبارزه ای علیه این احساسشون هست.
شما هنوز وارد زندگی نشده وارد یک مبارزه شدین.

در ضمن ایشون مشخص نکردن تا چند ماه نباید نظری بدین؟ واقعا تا چند ماه می تونید نظری ندین؟

سلام ليدي جان
با اين مواردي كه گفتي واضح است كه نامزدت مشكلات جدي دارد و نياز به درمان توسط پزشك حاذق . من پزشك نيستم ولي اين را به چشم خود ديده ام كه بيماران رواني معمولاً در دوره هاي زماني رفتارشان نوسان دارد گاهي اوقات يك عامل خوشحال كننده و يا برعكس يك عامل ناراحت كننده براي مدتي شوكي در زندگيشان ايجاد مي كند و براي مدتي آرام وقابل تحمل مي شوند ولي از آنجا كه عامل بيماري در وجودشان هست پس از مدتي به وضعيت اول خود برمي گردند .
در مورد خواستگاري سريع ايشان هم بايد بگويم اين زياد هم نشانه خوبي نيست و نمي توان گفت بعلت نجابت و معصوميت ايشان بوده بلكه به نظر من كمي غيرعادي هم هست و نشانه غالب بودن احساساتش بر عقلش هست .
نه پسري كه 6سال دختري را بازي دهد قابل اعتماد است نه پسري كه بلافاصله تصميم به ازدواج مي گيرد . اعتقادات مذهبي هم مي تواند شرط لازم ازدواج باشد ولي شرط كافي نيست .
تو مي خواهي ازدواج كني يا برده او شوي كه حق نظر دادن هم نداشته باشي و فقط بگويي چشم !
با شرايطي كه نامزدت دارد به نفعت هست كه خودت را هر چه زودتر از اين مهلكه نجات دهي ولي با توجه با شرايط او بايد اين كار را با ظرافت انجام دهي تا وضعيت او هم بدتر از اين نشود .
در ضمن خواهش مي كنم خانواده هايي كه فرزنداشان چنين مشكلات رواني دارند فكر نكنند كه با ازدواج بهتر مي شود و يا از اين طريق خودشان را از شر فرزندشان خلاص كنند و ديگران را گرفتار كنند .

با سلام.
حرفای تو منو بیاد خواهرم انداخت.خواهرم با من خیلی راحته و چون میدونه من دوسش دارم همه رازهای زندگیشو به من میگه و منم تا اونجا که بتونم کمکش میکنم. به این مطالب خوب دقت کن.
5 سال پیش خواهرم با پسری که عاشقش بود ازدواج کرد. منظورم از عاشق بودن عشق واقعی اون نسبت به خواهرم بود.نه عشق ابکی.
دوران نامزدیشون متوجه شد که پسره گاهی اخلاقش خیلی بد میشه و به همه بدو بیراه میگه. به خصوص سر بعضی مسائل از جمله در مورد رفت و امدهای خواهرم و طرز نگاه کردنش به مردم ، طرز صحبتاش با پسرای فامیل ،منع رابطه با دوستاش و غیره خیلی اذیتش می کرد.اون هم مثل نامزد شما هنگام رانندگی وقتی دعواشون می شد پاشو رو گاز می زاشتو سرعتشو تند می کرد و چند بار هم قصد خودکشی داشت در واقع هر بار که خواهرم از روی عصبانیت بهش میگفت که دیگه دوسش نداره و می خواد ازش جدا بشه اون اونقدر سرشو میزد به دیوار که خواهرم به غلت کردن می افتاد حتی یه بارم کلی قرص خورد . و این کارا همش به خاطر این بود که خواهرمو بترسونه. خواهر بیچاره من هم خودشو گول می زد که شاید بعد ازدواج عوض بشه.ولی الان 5 ساله که داره سعی می کنه عوضش کنه و نه تنها همسرش هیچ تغییری نکرده بلکه بدتر از گذشته هم شده و الان خواهرم خودش هم ناراحتی اعصاب پیدا کرده و از یه دختر شاداب به یه آدم افسرده و مضطرب تبدیل شده. حتی از شوهرش یاد گرفته و بد دهن شده و چند بار هم خواسته که خود کشی کنه.
ببین عزیزم من اون موقع هم کلی نصیحتش کردم که تا دیر نشده همه چیرو تموم کنه ولی اونم میگفت که عوضش می کنه و میگفت دوسش داره و نمی تونه فراموشش کنه.

من معنی دوست داشتنو میفهمم چون خودم عاشق شوهرم هستم .از من می شنوی به عنوان خواهر بزرگترت اگه همین الان همه چی رو تموم کنی خودتو نجات دادی. خداوند به انسان عقل داده و اون دنیا هم ازمون جواب می خواد که از عقلی که بهمون عنایت کرده درست استفاده کردیم یا نه.پس تا اوضات بدتر نشده خودتو از شر یه زندگی سراسر اشک و غصه و بد بختی رها کن. و به خانوادتم بگو که با چه ادمی نامزدی. حرف مردمم برات مهم نباشه .باده هواست.خیلیها هستن که تو دوران نامزدی فهمیدن دارن اشتباه میکنن و جرات داشتن خودشونو خلاص کردن.درسته یه مدت شاید افسرده بشی و حرف مردم اذیتت کنه ولی با توکل به خدا خودش همه چیزو درست میکنه.یکی از دوستان من تو دوران نامزدیش پسر مورد علاقشو بیشتر شناخت و متوجه شد که عیبهای بزرگی در وجودش هست برای همین از اون جدا شد. یادمه تو اون دوران خیلی گریه می کرد و تنها شده بود ولی چون ایمانش به خدا بود خدا هم براش شوهری فرستاد که الان جزء زوجهای موفق شناخته می شن.و دیگه هیچ کس از نامزدی بهم خوردش حرفی نمی زنه. پس حواستو جمع کن. بعضیها اصلن ارزش دوست داشتنو ندارن. اینم بدون که هیچوقت هیچ مردی عوض بشو نیست....
اینو من بارها امتحان کردم و به شخصه به من ثابت شده . مواظب خودت باش و از جدا شدن نترس. نذار دیر بشه وخودتم مثل اون بشی. زندگی امانتی هست که خدا بهمون داده پس مواظبش باش . امیدوارم با کسی ازدواج کنی که عاشقت باشه و واقعا عشقشو بهت نشون بده نه اینکه ادای عاشقا رو در بیاره و دیوونه بازی کنه.. تو خوشبخت میشی اگه خودت بخوای.به حرفه کسی هم گوش نکن اگه می گن اون عوض میشه .مردها عوض بشو نیستن
برات ارزوی خوشبختی میکنم.