مشاعره ( با اشعار گلچین و محتوایی) _ قسمت دوم

با سلام خدمت اعضاء محترم همدردی
با توجه به بالا رفتن پست ها و سنگین شدن« تاپیک مشاعره ( با اشعار گلچین و محتوایی) » از عزیزان دعوت می شود پست های مشاعره با اشعار گلچین و محتوایی را در این تاپیک قرار دهند. خواهشمند است به مفهوم گلچین و محتوایی در اشعارتان که در مشاعره استفاده می کنید ، عنایت ویژه داشته باشید

یک مدتی ارکان بُدی یک مدتی حیوان بُدی *** یک مدتی چون جان شدی جانانه شو جانانه شو

وگر دست همت بداری زکار *** گداپیشه خوانندت و پخته خوار

روزگار است این که گه عزت دهد گه خوار دارد
چرخ بازیگر از این بازیچه ها بسیار دارد

دورگردون گردوروزی برمرادمانرفت
دائمایکسان نباشدحال دوران غم مخور

ريا كردم عبادت را غلط خواندم عبارت را
كنون از اين عبادتها و اين اذكار مى ترسم
بود بازار گرم دين فروشى بر سر راهم
خداوندا من از اين گرمى بازار مى ترسم
ريا كارم ريا كردم خطا كارم خطا كردم
ز رسوائى بنزد مردم اى ستار مى ترسم

مادرس سحردرره میخانه نهادیم
محصول دعادرره جانانه نهادیم

ما چو ناییم و نوا در ما زتوست *** ماچو کوهیم و صدا در ما زتوست

تا صبح قضا سهل و سهیلش به که باشد تا شام قدر رجعت و میلش به که باشد در بزم وصالش همه کس طالب دیدار تا یار کرا خواهد و میلش به که باشد

در این دنیا که مردانش عصا از کور می دزدند
من از ناباوری اینجا محبت آرزو دارم ..........:exclamation::exclamation::exclamation:

من از دلبستگی های تو با آیینه دانستم که بر دیدار طاقت سوز خودعاشقتر از مایی

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
بازآید و برهاندم از بند ملامت

تا دلی آتش نگیرد حرف جانسوزی نگوید حال ما خواهی اگر از گفته ما جستجو کن

ناکرده گناه در جهان کیست بگو *** وان کس که گنه نکرد چون زیست بگو

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می​کنند
چون به خلوت می​روند آن کار دیگر می​کنند

دارم اززلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زوشده ام بی سروسامان که مپرس

سرگشته چو پرگار همه عمر دویدیم *** آخر به همان نقطه که بودیم رسیدیم

سایه بید گزیدم که ز سودا برهم بید، مجنون شد و آنهم ره صحرا برداشت

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

مثل اینکه ارسالهامون همزمان شد ، اینم برا میم ،

من از روییدن خاشاک بر دیوار دانستم که نا کس کس نمی گردد از این بالا نشینیها

ای غایب از نظر به خدا می سپارمت *** جانم بسوختی و به دل دوست می دارمت

تو نيك و بد خود هم از خود بپرس
چرا بايدت ديگري محتسب

به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند
که تو در برون چه کردی؟ که درون خانه آیی؟

یارب اندردل ان خسروشیرین انداز
که برحمت گذری برسرفرهادکند

دایم دل خود ز معصیت شاد کنی چون غم رسدت خدای را یاد کنی

یک سال دیگر آمد و دنیا عوض نشد چیزی بغیر پیرهن از ما عوض نشد

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

آن گل که هر دم در دست بادیست
گو شرم بادش از عندلیبان

نقش پیری را ز آب و رنگ ها نتوان زدود *** در زمستان برف رسوا بر سر هر بام بود

دام تزویر که گستردیم بهر صید خلق *** کرد مارو پایبند وخود شدیم آخر شکار

روشن بگویمت که فزون بر نیاز خویش اهل زمانه بر تو عنایت نمی کنند

رفیقی بایدم همدم،به شادی یار و در غم هم
وزین خویشان نامحرم مرا بیگانگی باید

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چون بشد دلبرو با یار وفادار چه کرد

دل مجذوب خود را با تغافل بيش از اين مشكن كه در قانون خوبان امتحان اندازه اي دارد

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است *** حیف باشد که ز حال همه غافل باشی

یاران ز چه رو رشته الفت بگسستند
عهدی که روا بود دگر باره نبستند

در انتظار نمازت، دلم کرده وضو
در این میانه توهم، از آن میانه بگو

ورای طاعت دیوانگان ز ما طلب *** که شیخ مذهب ما عاقلی گنه دانست

تا چند بسته ماندن در دام خود فریبی

با غیر آشنایی ، با آشنا غریبی؟

یکی دیدار او صد جان به ارزد
بده جان و بخر ارزان و می رو

وقتی خوش است به جمع بتان ماهرو اگر
کز کینه دور باشی و دل با صفا کنی

یک به یک با مژه هایت، دل من مشغول است
میله های قفسم را نشمارم، چه کنم؟! ...

*************

شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم
ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟!
نیست از هیچ طرف راه برون شد زشبم
زلف افشان تو گردیده حصارم چه کنم؟!
از ازل ایل وتبارم همه عاشق بودند
سخت دلبسته ی این ایل وتبارم چه کنم؟...
من کزین فاصله غارت شده ی چشم تو ام
چون به دیدار تو افتد سرو کارم چه کنم؟!
یک به یک با مژه هایت دل من مشغول است
میله های قفسم را نشمارم چه کنم؟!...

حسن حسینی

من به خال لبت ای دوست، گرفتار شدم
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم