نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام.
یه مدتی هست که تو تاپیک های مختلف می بینم که مراجعین محترم دیدگاه های بسیار منفی را در مورد وضعیت زنان مطلقه در جامعه ارائه می دهند. با خواندن برخی از این مطالب به واقع نسبت به آینده خود ناامید شدم.حال سوالم این هست دید افراد جامعه نسبت به شخصی که در دوره نامزدی جدا شده است (باکره می باشد ) دارای تحصیلات ، شغل و درآمد مناسب هست تا چه حد منفی است؟ آیا چنین شخصی می تواند با شخصی با شرایط مساوی خود ازدواج کند یا اینکه منتظر مردی سالخورده یا مردی مطلقه با چند بچه باید باشد؟
سلام
این نظر شخصی منه
نباید بشینی ببینی دید جامعه روی شما چگونه است
تا کی می خواهی ببینی این مردم در مورد شما چه جوری فکر میکنن
اصلا نباید به حرف مردم اهمیت بدی
آره ما تو جامعه ای داریم زندگی میکنیم که نسبت به یه خانم مطلقه دید بدی دارن
میتونی جامعه رو تغیر بدی مسلما نه
پس بیا خودت رو تغیر بده
باید از خودت و دیدگاهات شروع کنی
توی اون تاپیک که حرف گوش نکردی آخرش اون شد
اینجا حرف گوش کن
به حرف مردم اهمیت نده
چقدر مهمه که مردم در مورد شما چی فکر میکنن بزار هرچی دلشون می خواد فکر کنن
تو به خودت اهمیت بده
به این فکر کن که هنوز اول راهی و آینده روبروی تو هستش
به آینده روشنت فکر کن
باید از خودت شروع کنی و از خودت تغیییر رو انجام بدی تا دیدت نسبت به جامعه تغییر کنه
در مورد اینکه کسی در آینده به خواستگاری شما بیاد یا نه باید بگم که بستگی به خودت و تغیراتی که قراره انجام بدی بستگی داره
باید به این باور برسی که از دختر های دیگه چیزی کم نداری
حالا یه نامزدی اتفاق افتاده و بهم خورده
چیز مهمی نیستش
خیلی ها هستن که برای بار چندم این اتفاق میافته و اصلا براشون مهم نیست
میدونی چرا چون بر خلاف تو برای خودشون زندگی میکنن نه برای مردم و حرف های بیهوده و بی ارزششون
تو هم باید به این باور برسی که یه نامزدی بوده و به هم خورده همین
ولی باید درس بگیری از این اتفاقاتی که برات افتاده باید درس بگیری
تا در آینده دیگه اشتباه نکنی
و به خوشبختی برسی
این فکر رو نکن که یه مرد زن طلاق داده با چند تا بچه میاد سراغت
نمونه اش خود من
خانم من 5 سال زندگی مشترک با همسر قبلیش داشت و بعد از اون 3 سال جدا شده بود و من رفتم سراغش من که یه پسر بودم و هیچ تجربه قبلی نداشتم
حالا بگذریم که خانم من برای بار دوم داره طلاق میگیره
البته اون میگه که صد بار هم طلاق بگیرم برام مهم نیست
من این حرفش رو قبول ندارم
اما مطمعن باش کسی هست تو این دنیا که منتظرت هست تا بیاد و خوشبختی رو باهم تجربه کنید
ایمان داشته باش
اما تو به خودت فکر کن
سعی کن یه تغییری در خودت به وجود بیاری
برو باشگاه برو کلاسی چیزی سعی کن تغیری در زندگی خودت به وجود بیاری
اون موقع است که تغیر رو در رفتار و بینش خوت خواهی دید
از حرف های من ناراحت نشو
چون میشناسمت این جوری صحبت کردم
موفق باشی
سلام،
من نمی توانم در رابطه با کل جامعه صحبت کنم.
نظر خودم رو می گویم.
به هر حال چه دختر نامزد کرده باشد، چه نه، در هر دو حالت در رابطه با گذشته اش هم از خودش می پرسم و هم تحقیق می کنم.
خب اگر رابطه ی جنسی در کار بوده باشد، دیگر او دختر نیست و من هم ترجیح می دهم همانطور که خودم رابطه ای نداشتم، همسرم هم مثل خودم باشد.
ولی اگر رابطه ای نبوده باشد، خیلی اوضاع فرق می کند. من ترجیح می دهم با دختری ازدواج کنم که یک بار نامزد داشته، تا اینکه با دختری ازدواج کنم که دوست پسر داشته. به این خاطر که به هر حال اگر هم ابراز محبتی در کار بوده، حداقل به هم محرم بودند. به چنین دختری بیشتر می توانم اطمینان کنم.
در مجموع فکر می کنم نیازی نیست که با کسی ازدواج کنید که سالخورده یا بچه دار باشد!
خیلی از پسرها اگر دختر با معیارهایشون هماهنگ باشد، می توانند این مسئله رو نادیده بگیرند.
و همینطور هم خیلی از پسرها هستند که قبلاً مثل شما یک نامزدی داشتند.
باید کمی دیدمون رو بازتر کنیم.
نامزدی قسمتی از مرحله شناخت است.
در همین تالار هم داشتیم که بعضی ها فقط نامزد می کنند تا معاشقه داشته باشند و ...
البته نمی خواهم ایرادی بگیرم، ولی چنین کسی باید به این مسئله هم فکر کند که شاید این نامزدی به هم بخورد...
ولی اگر واقعاً یک دختری در این دوره حد و حدود رو رعایت کرده باشد، نباید نسبت به او یک دید منفی داشته باشیم.
برای شما آرزوی خوشبختی می کنم.
[quote=hamed65]
سلام،
در همین تالار هم داشتیم که بعضی ها فقط نامزد می کنند تا معاشقه داشته باشند و ...
البته نمی خواهم ایرادی بگیرم، ولی چنین کسی باید به این مسئله هم فکر کند که شاید این نامزدی به هم بخورد...
ولی اگر واقعاً یک دختری در این دوره حد و حدود رو رعایت کرده باشد، نباید نسبت به او یک دید منفی داشته باشیم.
آقا حامد من متوجه این قسمت از صحبت های شما نشدم. یعنی نسبت به کسی که در دوره نامزدی (دوران عقد)، به عرف عمل کرده و اجازه رابطه جنسی نداده هم دید منفی وجود داره؟
آقای mta ممنونم ازتون. راستش من قبلا فکر می کردم طلاق دوره نامزدی با توجه به اینکه رابطه ای هم نبوده نمی تونه برام خیلی مشکل آفرین باشه ولی از نظراتی که برخی از دوستان تو برخی از تاپیک ها دادند یه کم ترس برم داشت به همین دلیل می خوام دید افراد جامعه رو بدونم شاید لازم باشه تو معیارها و انتظاراتام تجدید نظر کنم.
با سلام
دیدگاه جامعه سنتی ما،که در گذشته باورها و عقاید غلطی در خصوص نظام خانواده داشته اند،روز به روز کم رنگ تر شده و برخی از این نوع دیدگاه ها حذف شده
نگاه کلی جامعه به زن مطلقه ای که چند سال همسر مرد دیگری بوده ،با دختری که فقط به عقد در امده و هیچ رابطه ای نداشته بسیار متفاوت است، جای نگرانی نیست
در خصوص تجدید نظر در معیارهایتان نیز ،بستگی به شرایط دارد، شرایط خواستگارن شما، خودتان را دست کم نگیرید
نه، منظورم این بود که دختری که رابطه ای نداشته، حتی اگر نامزد داشته، نباید (به قول شما) با دید منفی به او نگاه کرد.نقل قول:
نوشته اصلی توسط parvane123
ببینید، چون شما می گویید رابطه جنسی نداشتید، شرایطتون خیلی بهتر از کسی هست که او رو "زن مطلقه" می نامید.
قبول دارم که شاید بعضی ها دیدشون زیاد خوب نباشد، ولی به قول آقا کیوان جامعه در حال تغییر است.
ارزش خودتون رو بدانید. اگر هم یک "پسر" به خواستگاری شما نیامد، باز هم نیاز نیست همسر مردی سالخورده بشوید! اتفاقاً این کار اشتباه است.
دقیقاً مثل ازدواج اولتون با کسی ازدواج کنید که با معیارهای شما هماهنگ باشد. مناسب شما باشد و لیاقت شما رو داشته باشد.
موفق باشید.
از دوستانی که راهنمایی کردند ممنونم.
راستش برای من شغل و تحصیلات همیشه مهم بوده و هست. یعنی اینها به همراه اعتقادات طرف مقابل از اصلی ترین معیارهای من هستند. اون روز یکی از دوستام بهم گفت دیگه نباید بشینم تا یه فوق لیسانس بیاد سراغم بهم می گفت خیلی سخت نگیرم چون الان به قول اون مطلقه هستم. خوب سن کمی هم ندارم 27 سالمه . این حرفاش خیلی روم تاثیر منفی گذاشت.اون دوستم صمیمی ترین دوستم هست و می دونم که منظور بدی نداشت اما ناراحت شدم وقتی فهمیدم دیگران در مورد من اینطور فکر می کنند. احساس کردم دیگه شانس مناسبی برای ازدواج نخواهم داشت.:302:
پروانه جان مگه شما طلاق گرفتيد؟
سلام
بنظر میرسه چون طلاق در کشور ما زیاد شده(متاسفانه) خانوم های مطلقه شانس بیشتری نسبت به گذشته پیدا کردن.چون مردهایی هم که خانومشون رو طلاق داده باشن زیادن و همین باعث میشه موردهای خواستگارهاشون بیشتر بشه. من دو تا خانوم رو می شناسم که هر دو در سنین خیلی پایین ازدواج کردن و طلاق گرفتن(تازه چند سال بعد از عروسی طلاق گرفتن) اما هر دو به فاصله ی بسیار کمی بعد از طلاق مورد های خوبی پیدا کردن و دوباره ازدواج کردن و همسرانشون هم تجربه ی ازدواج ناموفقی داشتند. به نظر من هم نباید به دید جامعه فکر کنی!
اگه خدا بخواد کاری بشه میشه! مردم خیلی حرفا رو میزنن.به خدا توکل کن.. امان از دست بعضی دوستان...
در ضمن 27 سال سن بالایی هست اما نه خیلی...دخترا این دوره زمونه بیشتر از این حرفا خودشون رو طاقچه بالا میذارن!
دعا می کنم به زودی های زود در کنار کسی که دوستش داری خوشبخت بشی!
عزیزم یکی یکی کارهای زندگیتو جلو ببر. اگر از این زندگی بریدی بذار اول جدا بشید بعد بشین فکر کن بعد چی میشه. اگرم شک داری و دودلی که جدا بشید باز تلاش بیشتری بکن. در لحظه زندگی کردن این موقع ها بهتر جواب میده.
پروانه ی عزیز
وقتی عنوان تاپیکت رودیدم و شروع به خوندن پستت کردم عمیقا ناراحت شدم
متاسف شدم که چرا زندگی ات به اینجا رسید
مسلما تو و همسرت روزی که با هم آشنا شدید با هم پیمان بستید که زندگی سراسر عشق و محبت رو بنا کنید
می خواستید در کنار هم به آرامش برسید
اما .... اکنون
اولین پست از اولین تاپیکت رو توی تالار خوندم
اون روزی که نوشته بودی که همسرت قهر کرده و رفته و تو دلتنگش هستی
اختلاف فرهنگی هردو خانواده را متوجه شدم ، همین طور علاقه و دوست داشتنی که نسبت به همدیگر داشته و دارید ، حتی اینکه هرکدوم به زبان خودتون به یکدیگر ابراز علاقه می کنید
یه سئوال توی ذهنم پررنگ شد
پروانه ی چند ماه پیش با پروانه ی امروز چه فرق هایی کرده؟
مسلما اگر به گذشته برمی گشتی در انتخاب همسر دقت بیشتری می کردی ، می دانم
اما اکنون و در این وضعیت پروانه برای بهبود زندگی اش چه آموخته؟
تو الان بالغ تر شده ای و با خوندن مقاله ها و تاپیک ها خیلی نکات آموخته ای ، مگه نه؟
به نظرت آیا میشه از لا به لای این نکات و راهکارها برای بهتر شدن زندگی ات چاره ای بیندیشی؟
دلت برای زندگی که با عشق شروع کرده ای می سوزد، اینطور نیست؟
به نظرتو زندگی ات آیا ارزش این رو داره که برای آخرین بار و آخرین فرصت یکبار دیگه از نو آغاز کنی و اینبار از راه درست برای ساختنش تلاش کنی؟
پروانه عزيز سه تا از بهترين دوستان من از همسراشون جدا شدن تازندگي سالم عادي و بي عقده اي رو داشته باشن. دو خانم و يك آقا.
نه از نظر من و نه از نظر بسياري از كساني كه نظراتشون برام محترمه اونا انسانهاي داراي نقصي نيستند. البته خانمها ناگزيرن به علت نظرات احمقانه اي كه درباره بانوان جدا شده از همسر وجود داره خيلي بيشتر مواظب خودتون باشن.كمي سخت تر رفتارروحشونو نشون بدن و...
دوتا شون چون تكفل فرزندانشونو برعهده دارن( هم يكي از خانمها و هم يه آقا)به خاطر وجود بچه ها شرايطشون كمي خاصه. اما هر سه ارزشمندن.
خنده داره برات از تو يه انيميشن فاكت بدم اما حرف خوبو بايد از همه جا شنيد يه جمله اي هست كه يه غول درباره خودش مي گه ..اون غول ميگه زماني فكر ميكردم بايد خودمو تنها از دريچه چشم ديگران ببينم اما حالا مي دونم باور آگاهانه خودم درباره خودم مهم تره..
و در ضمن بايد بگم بهم خوردن نامزدي به اندازه طلاق حتي در همون اذهان هم ديد بدي نداره
در ضمن تصور ميكنم يادم رفت بگم اون سه نفر چنان شخصيت هاي خوبي هستن كه شما 5 دقيقه بعد از صحبت باهاشون يادتون ميره .. كه از همسرشون جدا شدن يا.. تنها خوبي اونا شخصيت جذابشون رو پر رنگ ميكنه..:72:
بالهای صداقت عزیز وقتی پستتان را خواندم اشک در چشمانم جمع شد. شما درست می گید ما با عشق شروع کردیم من اعتراف می کنم که هنوز هم دوستش دارم. اما وقتی اون حاضر نیست برای بهتر شدن اوضاع کوچکترین قدمی برداره من یک تنه و به تنهایی چی کار می تونم بکنم؟ 3هفته هست که کوچکترین تماسی با هم نداریم. قرار شده بود من برای طلاق اقدام کنم و وقتی نامه از دادگاه برای اون اومد بیاد و امضا کنه. اما نتونستم. علاقه ام مانعم میشه. هر چند الان خودمو مطلقه می دونم اما هنوز شهامت اقدام رسمی رو ندارم. بهم فرصت نمیده بالهای صداقت خانوادشم منو دشمن خونیشون می دونن تو این شرایط چه کاری از دستم برمیاد؟ با همکار صمیمی اش چند وقت پیش صحبت می کردم می گفت دو تا عیب بزرگ داره غرور زیاد و محتاط بودن. با این اوصاف باز هم امیدوار باشم؟
پروانه جان
عمق محبت و علاقه ات رو به همسرت گرفتم ، امید واهی هم نمی خواهم بهت بدهم ، منم خیلی فکر کردم که توی این شرایط چه کاری از دست تو برمیاد
از طرفی تو خودت رو مطلقه میدونی که این فکرت باعث میشه که کتاب این زندگی رو بسته شده ببینم از طرفی علاقه ای که بهش داری و مانع تو میشه که برای طلاق اقدام کنی می بینم نه این کتاب زندگی اگه بسته هم بشه تموم نمیشه
بین موندن و رفتن تعارضی هست که تو می بایست آن را مدیریت کنی
قصه زندگی من رو خوندی؟
خیلی وخیم بود
پر از اشتباهات ناخواسته جفتمون
تنها سرنوشت خودم در بین نبود من یه دختر کوچولو هم داشتم که آینده اش جلوی روم بود
یه زمان می گفتم برم با شوهرم بسوزم و بسازم که فقط اسم پدر بالا سرش باشه
یه زمان می گفتم آخه زندگی که توش همش تنش و ناراحتی و جر و بحث هست چه طور میتونه واسه آینده زندگی دخترم مفید باشه
اینجا هم عزیزم فقط تو هستی که میدونی تصمیم درست رو بگیری:72:
اینکه یکبار به خودت فرصت بدهی و سعی کنی یک تنه زندگی ات را بسازی
زندگی که بسیار سخت خواهد بود و خیلی زمان می برد تا ساخته شود
یا اینکه پا روی دلت بگذاری و چشمت رو به روی همه خوبی ها و عشق ها ببندی قاطعانه بری واسه طلاق اقدام کنی
بالهای صداقت کاش همسرم فقط قبول می کرد که در کنارم باشه حاضر بودم خودم بدون کوچکترین انتظاری از اون تمام تلاشم رو برای زندگیم بکنم. اما مشکل بزرگم اینه که حتی حاضر نیست منو ببینه و یک کلام با من صحبت کنه. حتی صریحا هم نمیگه که قصدش طلاقه.بهم میگه تو طاقت نه شنیدن از من رو نداری.عادت کردی تسلیم خواسته هات بشم. میگه می بینی وقتی حاضر نمی شم باهات حرف بزنم و ببینمت و بهت جواب منفی می دم حرف جدایی رو میزنی. تو رو خدا شما بگین این حرفش منطقیه آخه؟ من از حرکات و رفتارهاش کاملا احساس می کنم که علاقه ای به زندگی نداره. نمی دونم خدا چرا اینطوری داره امتحانم میکنه. از 20 سالگی همیشه دعا می کردم و از خدا می خواستم یه همسر مناسب و نیکو بهم بده اما...... آخه دورادور من چطوری می تونم برای زندگیم تلاش کنم؟
دوست عزیزنقل قول:
نوشته اصلی توسط parvane123
امیدوارم نظر درستی بدم من از میان صحبتهای خودتت به این نتیجه رسیدم که شوهرت
تنها و تنها ............ تنها "سکوت" می خواد یعنی نه صلح و آشتی و نه طلاق
به شما هم گفته به حرف من گوش نمی کنید
خوب بنده خدا راست میگه:302:
شما حرفتون این هست که یا صلح و آشتی و یا طلاق
یعنی دقیقا ضد حرف ایشان.
خوب اگه واقعا راست میگید و تغییر کردید و می خواهید زندگیتون رو بسازید از همین جا شروع کنید.
یکبارهم که شده به حرفش گوش کنید و سکوت کنید بدون هیچ اقدامی(نه اس ام اس و نه تلفن و نه واسطه و.....)
اجازه بدید اون سکوت رو بشکنه و بفهمه که شما به حرفش واقعا گوش دادید و عمل کردید.
این یعنی احترام به حرف همسرتون:43:
آخ
"کاش همسرم فقط قبول می کرد که در کنارم باشه ، حاضر بودم خودم بدون کوچکترین انتظاری از اون تمام تلاشم رو برای زندگیم بکنم"
چقدر این جمله برایم آشناست ...
چقدر ای کاش ها گفتم و آه کشیدم که خدایا فقط همسرم کنارم باشه ،
فقط یه فرصت دیگه بهم بده ،
چقدر وقتی زندگی چکامه رو می خوندم
با خودم می گفتم ای کاش فقط یکبار دیگه همسرم قبول کنه ،
به خدا بدون هیچ انتظاری من تلاش می کنم ،
چقدر توی دلم حسرت کشیدم که ای کاش ...ای کاش... ای کاش
عزیزم به همین خاطر پرسیدم زندگی من رو خوندی یا نه
سنجاب عزیز اگر مطمئن بودم این سکوت کارساز خواهد بود این کارو می کردم . 3 هفته میشه که ارتباطم باهاش قطعه 1ماه دیگه رم به همین منوال می گذرونم. اما من الان می ترسم از این درخواست هاش برای دور موندن می ترسم. از رفتارها و حرفهاش می فهمم که کمترین وابستگی به من به عنوان همسر نداره.من برای خودم آرزوهایی دارم آرزوی یه زندگی پر از عشق.....الان دیگه مثل 2-3 ماه قبل نیستم حالا دیگه منم ترسیدم منم امیدم به زندگیم کمتر شده.
بالهای صداقت عزیز من داستان زندگیتونو خوندم و بارها پیش خودم شما رو تحسین کردم .می دونم که در یه برهه زمانی به تنهایی و یک تنه برای زندگیتون تلاش کردین و خدا رو شکر موفق هم بودین. اما راستش یادم نمیاد که شما چطور همسرتون رو راضی کردبن برگردن سر خونه و زندگیتون؟ بهم بگین شاید در مورد همسر منم.......
لطفا منو برای اینطور صحبت کردن ببخشید برای اینکه بهتر درک کنی میگم:163:
تاوقتی تو آویزونی اون می شه گریزون
وقتی تو گریزون باشی انشاالله اون می شه آویزون