آلزایمر مامان بزرگم و تنشهای ما در خانواده

سلام

خواهش میکنم راهنماییم کنین

مامان بزرگم به الزایمر مبتلا شده و یک حرف رو هزاربار میگه و هر جند دقیقه یک بار به خاطر مشکل بدبینیش و زودرنجیش با یکی از اعضائ خانوادم درگیری پیش میاره

وای:302:

من دیگه خسته شدم.واقعا کم میارم.

با این که خیلی واسم زحمت کشیده اما دیگه میبرم به خدا.

جند وقته اومده خونه ی ما تا با ما زندگی کنه

جالبه که همه ی خونوادم یه جورایی بیمار هستند و دارو مصرف میکنندو هیچ کمک دستی هم ندارم و من مسئولیت زندگیمون رو به عهده دارم.

مامان بزرگم نمیاد دکتر.

مامان بزرگم هم فقط منودوست داره و منو میخواد.همش میخواد کنارش بشینم. تا این جاش اشکال نداره امابعدش هی میشینه حرف تکراری میزنه که مخم اب میشه به خدا.همش هم بدبینی و زودرنجی وحساس بودن که هر جند دقیقه دعواشون میشه.

نمیدونم چی کار کنم

خدایا کمک کن:323:

خواهش میکنم شما هم کمک کنین.

سلام،

درک می کنم که شرایط سختی دارید.

ان شا الله خداوند پاداش زحماتی که برای مادر بزرگتون می کشید و وقتی که برای او می گذارید را به شما خواهد داد.
شاید گاهی تحملش برایتون سخت باشه، ولی به خاطر خدا این کار رو بکنید و در لحظات سختی ازش بخواهید که بهتون صبر بدهد.

یک نگاهی به تاپیک اول شما انداختم، فکر می کنم شب بارونی صحبت های خوبی کرده بود.

به هر حال سعی کنید اون مقدار که در توانتون هست و نیاز هست به مادر بزرگ کمک کنید.
برای راحت تر شدن این کار، با بقیه ی اعضای خانواده صحبت کنید و ازشون بخواهید که اونها هم وقت بیشتری برای مادر بزرگ بگذارند.

ممنونم حامد 65 عزیز

ولی اذیت میشم.به خدا یه حرف رو 1000 بار باید بگم.خسته میشم.از یه طرف دلم هم میسوزه.

ولی منم دیگه اعصابم اجازه نمیده و کشش ندارم

اگه کسی بود خوب بود ولی همه یه جورایی مشکل دارن.

میترسم منم پیر شم این جوری شم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

دلم واسه یه ذره خوشی تنگ شده

مادر بزرگت به احتمال زیاد در زمان حال زندگی نمی کنه یا در آینده نزدیک به این حالت دچار می شه.

اگر این حالت را داره، می تونی با یه داستان در همون زمانی که خودش زندگی می کنه، ببریش دکتر. مثلا اگر در زمان جوانی خودش هست، بگی که می خوایم بریم دکتر، همسرت ( پدربزرگتون ) برات وقت گرفته و به من گفته که ببرمت اونجا. یا داستانی شبیه این. چون توی دنیای خودش زندگی می کنه فکر می کنه پدربزرگ زنده است و اون قراره بره دکتر و ... بعد باهاتون می آد.

با دارو تا حدودی می شه کنترلش کرد.

به خدا الان دارم زار زار گریه میکنم

الان مامان بزرگم میگه خونه مال اونه.از خونمون داره بیرونمون میکنه.

خدایا چی کار کنم؟
خدایا بهم صبر بده

تو رو خدا راهنماییم کنین

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

مرسی شب بارونی عزیز

مامان بزرگم زمانی که حالش خوب بود هم هیج چی از دست ما نمیخورد فکر میکرد ما سم میریزیم تو غذاش.

پارانوئید شدید داشت حالاهم که بد تر شده .

نه جوونیش میرفته دکتر نه تاهمین چند سال پیش میرفته دکتر.چه برسه به الان

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

حالم بده

لطفا به من کمک کنین

وای اصلا تو این وضعیت حوصله اسباب کشی رو ندارم.اخه جالبه خونه یه مقداریش مال ماست اما قبول نمیکنه

يعني شماالان بخاطرمامان بزرگت داري اسباب كشي ميكنن؟
مادربزرگت خونه ازخودش داره؟
اگه خيلي اوضاعش بده به زورهم كه شده ببرينش دكتر!!!

اگه با کلینیکهای روان درمانی یا حتی بیمارستان روانپزشکی تماس بگیرید کمکتون میکنن ، پزشک میفرستن در منزل معاینه میکنه ،اگه لازم باشه بستری میکنن . معمولا این جور افراد رو به زور نمیشه برد دکتر...

ميفهمم داشتن يه مريض اون هم از نوعي كه عمرا باهات بياد دكتر چقد روحشتناكه خدا بهت صبر بده.از هيچ كس حرف شنوي نداره ويا كسي كه خيلي دوسش داشته باشه؟؟؟؟؟؟؟؟خب لزومي نداره بهش بگيد بريم دكتر يجورايي به بهانه گردشي ويا ديدن فردي از خونه ببرينش بيرون وببرينش دكتر

سلام دوست گرامی،
من از زمانی که ۱۳ ساله شدم، یکی از افراد خانواده دچار پارانویا و سایکوز شدید شد و این قضیه تا امروز هم ادامه داره. خوب یادمه که ایشون ما رو مشکل خودش معرفی می کرد و درگیری های روانی، لفظی و فیزیکی با هم داشتیم. سعی کنید هر چه سریعتر درمان دارویی را شروع کنید. قضیه به اونجا کشیده شد که مجبور شدیم به زور چندین نفر در خونه ایشون رو گرفتیم و یک نفر آمپول زد. بعدش تونستیم با ارتباط موثرتری با ایشون کنار بیاییم. هر چه دست دست کنید بد تره. ما ۵ سال هر کار کردیم نتونستیم راضیش کنیم و نهایتا این تزریق اجباری دارو، به مسائل تا حد زیادی پایان داد. من هیچ وقت اون شب دردناک رو از یاد نخواهم برد...همه چیز در اوج خودش بود.
خودتون رو قوی بگیرید. اینها همش تمرین صبر و استقامت شماست. بعد از مدتی خودتون خواهید فهمید که چقدر صبور تر شده اید.
همیشه به یاد داشته باشید که زندگی بدون مشکل امکان ناپذیر است.
دعا نکنیم که زندگی راحتتری داشته باشیم:دعا کنیم که افراد قویتری باشیم.

ممنونم دوستان عزیزم

خیلی لطف دارین شما

با حرفاتون ارومم میکنین

ketetefidشما راست میگین ولی من تنهام نمیدونم از پسش بر میام یا نه

مامان بزرگم منو دوست داره میترسم ببینه اگه من دکتر ببرمش همون اعتمادی رو هم که به من داره از دست بده

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

تو رو خدا واسم دعا کینین که قوی شم.صبر میخوام از خدا

باید از 3 تا بیمار نگهداری کنم.درسهای خودمم هست.واقعا نمیدونم چه جوری مدیریتش کنم؟

خواستگار زیاد دارم به خاطر شرایطم میگم نه.میترسم اونا رو هم درگیر مشکلاتم کنم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

وای ketetefid عزیز

الان دوباره تاپیکتون رو خوندم مال ما هم دقیقا همین طوره.خدارو شکر مشکلتون حل شد

باز خوبه شما کسایی بودن اطرافتون.من تنهام و هیچ کی بهم کمک نمیکنه و حتی فامیل هم حرف منو قبول نمیکنن

دوست گرامی،
من هم در این مورد خیلی اذیت شدم. اونموقع کوچیک بودم. الان که بزرگ شدم هر چند بعضی وقتها تنهایی باید مراقبت کنم (چون این بیماریها درمان قطعی ندارند و هنوز هم ما درگیر این موضوع هستیم ولی کنترل شده) ولی من این موضع رو بعنوان جزیی از زندگیم پذیرفته ام.معتقدم همه چیز درست خواهد شد. صبر کنید. خدا نظاره گر ماست ومطمئن باشید نمیگذاره کار به جاهای وخیم بکشه. هر چه زودتر دکتر رو به خونه بیارید (به بهانه مثلا چکاپ مادربزرگتون و داروها رو هم تقویتی معرفی کنیدتا از دست شما ناراحت نشن). هر کاری میتونید انجام بدید تا درمانشون شروع بشه. اول دقیقا بیماریشونو و داروهاشون رو بشناسید.این کار هم جز با معاینه دکتر مشخص نخواهد شد. بعد از شناخت داروها اگر خودشون میل نکردند، اگر لازم شد مخفیانه قاطی خوراکشون کنید. با خونسردی کامل بجنبید. اگر لازم شد از دوستای نزدیکتون کمک بگیرید و کار ها رو تقسیم کنید یا با هم انجام بدید که در این کار نوبت گرفتن و .... تنها نباشید. اگر دست رو دست بگذارید اوضاع بدتر خواهد شد. ما این فاز رو هم گذروندیم ولی بیمار راضی به خوردن نمی شد. در عین اینکه کاملا شما رو درک می کنم اعتقاد دارم مشکل شما به اندازه من حاد نیست. حداقل مثل من از بیمارتون کتک نخوردید به علاوه یه عالمه بلای دیگه!!!!! تا میتونید خودتون رو طبیعی و مهربون بگیرید و (بعد از تعیین ملاقات دکتر) بحث چکاپ رو پیش بکشید.

سلام:72:
کاملا درکتون می کنم. واقعا با فردی که الزایمر داره خیلی سخته کنار اومدن. مادر بزرگ نا تنی منم الزایمر داره و یه سوال و بالای 2000 بار می پرسه و ادم و به مرز جنون می رسونه.
اما شما برای خدا جواباش و بده و باهاش کنار بیا. من خودم وقتی دارم جواب مادر بزرگم و برای بار 1000 می دم همش ته دلم دعا می کنم خدایا روزی که من پیر شدم به این مرض دچارم نکن.
در ضمن نگران دکتر بردن مادر بزرگت نباش اون اصلا توی ذهنش نمی مونه که حتی دکتر رفته چه برسه به این که شما بردیش که بخواد اعتمادش سلب بشه.
اجرتون با خدا.
موفق باشید:72:

سلام دوستان عزیزم

یک تشکر واسه تشکر از شما کم بود

ممنونم واسه جواباتون

فقط از خدا صبر میخوام

میخوام قوی شم

واسم دعا کنین

مرسی