راهنمای برای ادامه تحصیل در خارج از کشور

سلام دوستان
در لینک زیر که مربوط به گذشته است شرح حالم را نوشته ام
http://www.hamdardi.net/thread-8758.html
و اما....

در مورد یه تصمیم بسیار جدیدی که هنوز به اطمینان نرسیده ام می خواستم باهاتون مشورت کنم ، بخصوص دوستانی که در خارج از کشور زندگی مجردی و دانشجویی رو دارن تجربه می کنن ، بیشتر می تونن کمکم کنند

راستش می خوام برای ادامه تحصیلم در اروپا یا آمریکا می خوام اقدام کنم ، ولی خب مشکل اینجاست که دقیقا نمی دونم با چه مشکلاتی روبرو خواهم شد؟ و آیا از عهده اش بر خواهم آمد یا نه؟ با توجه به خطوط قرمزی که دارم آیا زندگی مجردی در یک کشور غربی برایم قابل تحمل خواهد بود؟ دوست دارم با بررسی همه جانبه تصمیم بگیرم ، می ترسم از تصمیم اشتباه

اگر دوستان تجربه خاصی دارند یا نکته هایی از مشکلات زندگی مجردی در کشور غریب به ذهنشون می رسه ،ممنون می شم در این زمینه کمکم کنند.

خلاصه به نظرتون آیا تصمیم درستی هست یا نه؟(با توجه به شرایط من)

با تشکر:72:[/b]

چرا كه نه ؟!


از اينكه ساز پريدن را ساز كرده اي خوشحالم چرا كه تو قابليت پرواز داري آن هم خيلي زياد . :104:

زندگي در همه جاي دنيا مشكلات خودش را دارد اما يادت باشه كه تو مي تواني و بايد خودت را باور كني و به توانايي هايت ايمان بياوري . ......................تو فوق العاده اي دختر خانم .

آماده ي پريدن و اوج گيري باش .:104:

اگر آدمي با شخصيت و شرايط و توانايي هاي تو ، اينجا پايش را روي پايش انداخت و از مشكل فارق بود آن طرف دنيا هم همين اتفاق برايش خواهد افتاد اگر نه هم كه نه .

تو دختر فوق العاده و..................تلاشگري هستي مخصوصا آن كامل باش -قوي باش تو من رو كشته :227::46:

جهت یادآوری تاپیکم رو بالا آوردم

سلام خانم گل مریم،

نمی دونم این تاپیک دختر مهربون رو مطالعه کردید یا نه.
البته در این تاپیک بحث این بود که ایشون ازدواج بکند و بعد با هم به خارج بروند.
داستان شما کمی متفاوت است، ولی با این حال فکر می کنم در این تاپیک صحبت هایی شد که به درد شما هم بخورد.
فکر می کنم خانم سابینا هم یک تاپیک در این رابطه داشت.

نگفتید که برای تحصیل در چه مقطعی می خواهید مهاجرت کنید.

به هر حال مهم ترین مسئله، مسئله ی مالی هست. بعدش هم زبان و بعدش زندگی کردن در یک جامعه ای که کاملاً برای آدم غریب است و تحمل تنهایی و دوری از عزیزان در ایران.

باید برای همه اینها برنامه داشته باشید.

اگر برای دکتری می آیید، باید تحقیق کنید که چقدر به شما پول می دهند و مخارج شما در اون کشور چقدر خواهد بود.
در اون یکی تاپیکتون نوشته بودید که ظاهراً تحصیل کردید. باید ببینید که مدرک شما رو قبول می کنند یا نه.
برای مثال بعضی کشورها فقط مدرک دانشگاه های دولتی ایران رو قبول می کنند.

اگر باز هم سوال داشتید، بگویید، بقیه دوستان و من پاسخ می دهیم...

سلام
با تشکر از آنی و حامد عزیز

حامد عزیز ،من کارشناسی مکانیک از یکی از دانشگاه های معتبر دارم ؛ دوست دارم برای دکترای پیوسته ؛اگر هم امکانش نبود ،اول فوق بعد دکترا اقدام کنم، برنامه ریزی برای زبان رو در نظر گرفته ام ، دلواپسی اصلی من به خاطر همون دوری از خانواده و وطن و اینکه آیا می تونم با اینهمه تفاوت فرهنگی کنار بیام یا نه؟ آیا به هر حال شانس ازدواجم پایین نخواهد اومد؟ آیا چه مشکلات پیش بینی نشده ای قراره داشته باشم ؟ مشکلاتی که در حال حاضر اطلاعی ازشون ندارم

سلام.راستش و بخوای منم مشکل تورو دارم...یه سری به سایت www.applyabroad.org بزن .اطلاعات خوبی بدست می اری.موفق باشی:72:

سلام....توی یه تاپیکی هم قبلا دیده بودم که یوزی با اسم اگر اتشتباه نکنم dr.bingo توضیجات خوبی داده بودند که من خیلی استفاده کردم...اما تاپیکشو پیدا نکردم...در مورد ادامه تحصیل و... بود.اگه پیداش کردی بخونش

خب ببینید، در رابطه با ازدواج دروغ است اگر بگویم شانستون پایین نمی آید!

البته باید دید که چی پیش می آید. ممکن است شما اونجا با یک پسر خیلی خوب آشنا بشوی و ازدواج کنی.
ولی خب، واقعیت این هست که خارج از کشور تعداد ایرانی ها خیلی کم است. و تازه بین همین گروه کلی تفاوت است.
قومیت های مختلف، تفکر سیاسی مختلف، فرهنگ های مختلف...

اجازه دارم بپرسم اصلاً چرا می خواهید مهاجرت کنید؟
هدفتون چی هست؟
حتماً باور دارید که در خارج از کشور می توانید به چیزی برسید که در داخل نیست.
به خاطر رسیدن به این هدفتون حاضرید چقدر هزینه کنید؟
البته منظورم از هزینه، فقط هزینه ی مالی نیست.
چه مدت می خواهید خارج از کشور بمانید؟ بعد از دکتری می خواهید برگردید؟

یک سوال دیگه.
آیا اون قدر پس انداز دارید که حداقل در زمانی که برای فوق لیسانس درس می خوانید، نخواهید کار کنید؟
اگر نه، احتمالاً مجبور می شوید در فروشگاهی یا رستورانی کار کنید. آیا حاضر به این کار هستید؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط cent_os

سلام....توی یه تاپیکی هم قبلا دیده بودم که یوزی با اسم اگر اتشتباه نکنم dr.bingo توضیجات خوبی داده بودند که من خیلی استفاده کردم...اما تاپیکشو پیدا نکردم...در مورد ادامه تحصیل و... بود.اگه پیداش کردی بخونش

---

فکر می کنم منظورتون این تاپیک باشه.

اها پیداش کردم
http://www.hamdardi.net/thread-16918-page-2.html

ممنون از دوستان عزیز که وقت می ذارید

سارا جان اپلای برد رو می رم ، اطلاعات خوبی می ده و واقعا بدرد بخور هست، ولی خب ، سوال من از جهت دیگه ای هست

حامد عزیز دارم اون تاپیک دختر مهربون رو می خونم ، قصدم فقط واسه تحصیل هست و بعدش مجددا برخواهم گشت ، اصلا نمی تونم واسه همیشه برم ، با روحیه ام اصلا سازگار نیست ، در مورد هزینه مالی مطمئنا اگر بخوام برم با دست پر می رم ، چون کسی هستم که اصلا نمی تونم ریسک کنم و به امید کار کردن اونجا دست خالی برم

هدفم فقط ادامه تحصیل هست و احساس می کنم شرایط ادامه تحصیل اونجا مهیا تر از داخل ایران هست(هر چند که باید از این نظر هم مطمئن بشم)

در مورد هزینه های معنوی هم که مطمئنا هر انتخابی هزینه هایی هم به همراه خودش داره ، منم الان دارم همین کار رو می کنم که ببینم آیا از عهده پذیرش این هزینه ها بر خواهم اومد یا نه؟ و آیا این انتخاب چه بازدهی برای من به همراه دارد؟ فعلا دارم بررسی می کنم.

خیلی خوب است که با هدفی مشخص می خواهید مهاجرت کنید.
خیلی ها فقط به این خاطر که از شرایط زندگیشون راضی نیستند و فکر می کنند خارج بهشت است مهاجرت می کنند که اکثراً به مشکل بر می خورند و در اصل عمر خود رو هدر می کنند.

بهتر است که به یک کشور انگلیسی زبان مهاجرت کنید که یادگیری زبان برایتون راحت تر باشه.

خیلی خوب است که می توانید از نظر مالی با خودتون پول ببرید. فقط حواستون رو جمع کنید که این پول ها رو به بهترین شکل هزینه کنید. باید خیلی صرفه جویی کنید. هزینه زندگی برای یک نفر در مرکز اروپا بالاتر از ماهی 1 میلیون تومان است.

اگر در اون کشور یک آشنا یا دوست داشته باشید، می تواند خیلی به شما کمک بکند.
هرچند که وقت و حوصله همه محدود است. ولی وجود یک آشنا غنیمت است.

ان شا الله با هوش و توانایی که دارید، می توانید خودتون رو هر چه زودتر به مقطع دکتری برسانید تا درآمدی هم داشته باشید.

به هر حال دلتنگی اذیت می کند، ولی آدم عادت می کند.
چند سال سختی بکشید، آخرش به نتیجه خوب برسید، می ارزد.

باید ببینید که مدرکی که از دانشگاه اینجا می گیرید، چقدر معتبرتر از مدرکی هست که از ایران می گیرید.
برای مثال چند نفر به من گفتند که مدرک تو خیلی بیشتر از شریف خودمون نیست. پس آدم از خودش سوال می پرسه که آیا می ارزد که یکی از ایران بیاید و این همه سختی و دوری تحمل کند؟
البته فکر می کنم مدرک دکتری کمی فرق می کند.

ولی بهترین حالت این هست که شما موفق بشی اینجا یک شرکت خوب استخدام بشی و تجربه کاری به دست بیاوری.
اون وقت فکر می کنم بعد از برگشت به ایران بتوانی شغل خیلی خوب پیدا کنی.

امیدوارم که بهترین تصمیم رو بگیرید.

من خارج از ایران هستم و درس می خونم اینجا ، می تونم بهتون از زبون کسی که چند سال اینجا زندگی کرده بگم که برای من تجربه خیلی خوبی بوده ، خیلی تغییر (+) کردم و دیدم به همه چی عوض شده ، مستقل شدم و واقعا اینجا زندگی راحت و بی دغدغه ای دارم . ولی برگشتن به ایران برام خیلی سخت شده !

اینکه آدم با مشکل مواجه بشه که طبیعتا پیش میاد باید بتونی مشکلاتتو مدیریت کنی . مهمترین مشکل هم تنهایی هست و اینکه به کسی نمیشه اعتماد کرد .

ازدواج هم شانسیه دیگه ولی عموما کسی که هدف درس خوندن داره از قبل خودشو برای درس آماده کرده و قصد ازدواج تو اون مدتی که درس می خونه رو نداره مگر در شرایطی خاص پس روش حساب نکنید !

در مورد فرهنگ ما و تفاوتش با مال اینا هم خوب من مشکلی نداشتم باهاش . اینجا سر هر کسی به کار خودشه مخصوصا دوره phd ! البته یکم تفاوت ممکنه بعضی اوقات اذیتت کنه اما وقتی هدف داشته باشی اونهم مشکلی نخواهد بود ولی در کل هر چی بیشتر مثل خودشون باشی خوب مثلما تو جامعه شون بیشتر پذیرفته خواهی شد !

اپلای ابرد هم سایت خوبیه اما فقط به اون تکیه نکنید ! خیلی ها بخاطر بی دقتی و دنبال کردن صرف این سایت جاهایی افتادن که اصلا راضی نیستن ! تو انتخاب شهر و دانشگاه خیلی دقت کنید که واقعا مهمه !

من فونت فارسی ندارم ببخشید اگه جایی اشتباه تایپ کردم .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط melisaa

اپلای ابرد هم سایت خوبیه اما فقط به اون تکیه نکنید ! خیلی ها بخاطر بی دقتی و دنبال کردن صرف این سایت جاهایی افتادن که اصلا راضی نیستن ! تو انتخاب شهر و دانشگاه خیلی دقت کنید که واقعا مهمه !

---

بله، به نظر من هم فقط به این سایت اکتفا نکنید.

من الآن اطلاعاتی رو که راجع به کشوری که هستم نوشته بودند رو نگاه کردم.
بعضی از اطلاعات از جمله توضیحات راجع به سیستم دانشگاه ها و مدارک مربوط می شد به 10 سال گذشته! در صورتی که الآن یک سری چیزها عوض شده و سیستم اینجا به سیستم آمریکا شبیه شده.

با این حال این سایت می تواند اطلاعات خوبی بدهد.
ولی بهتر است که خودتون به سایت دانشگاهی که می خواهید بروید مراجعه کنید و اطلاعات جمع کنید.

سلام دوست عزیز:
من تا حدودی با تحصیل در آمریکا و کانادا آشنا هستم چون جندتا فامیلامون اونجادرس می خونن و منم می خواستم برم و خیلی تحقیق کردم.
در آمریکا: اولا باید زبانت در حد تافل خوب باشه اگه نیست وقتی رفتی باید بری کلاس زبان بعد از مدت 1 یا 2 یا ... سال( بستگی به خودت داره که زبانت چقدر خوب باشه و چقدر یاد بگیریو تلاش کنی) برای ورود به کالج( کالج یه چیزی شبیه به دبیرستان دانشگاه است که هر کس برای ورود به دانشگاه باید اونو بگذرونه و من شنیدم دورش توی امریکا 2 سال هست) ازت امتحان زبان میگیرن اگه زبانت در حد تافل بود میتونی وارد شی بعد از کالج برای ورود به رشته های مهندسی باید یک لیسانس علوم پایه( مثلا ریاضی شیمی فیزیک.....) که نزدیک به رشته باشه بگیری بعدش میتونی بری مهندسی بخونی. برای ورود به رشته های پزشکی هم باید یک لیسانس علوم پایه نزذیک به پزشکی مثل زیست یا شیمی..... بگیری بعد میتونی پزشکی بخونی البته من نمیدونم دوره پزشکی دقیقا اونجا چند سال هست فقط میدونم پزشکایی کهاونجا زندگی میکنن هر سال باید علوم روز پزشکی رو بخونن و امتحان بدن تا بتونن به شغلشون ادامه بدن من کانادا رو نمیدونم اما تا کالجشو مطمئنم که باید بگذرونی
در مورد هزینه ها امریکا هزینه ی تحصیل خیلی خیلی بالا هست و اگه یک پشتیبان مالی بزرگ داری برو اونجا اگه نه پیشنهاد میکنم که نری چون هم باید درس بخونی و هم کار کنی. دختر عموی من اونجا بود میگفت صبح تا ظهرمیرم دانشگاه ظهر تا 9 شبم میرم سر کار اما نتونست با این شرایط درس بخونه و رفت کانادا. چون کانادا اگه نمره هات بالا باشن بهت وام میده و وقتی درست تموم شد باید اونجا کار کنی و هر ماه یه مبلغی رو دولت از رو حقوقت برای تموم شدن وام میگیره. اینم بگم که کار توی امریکا اگه زبان بلد نباشی لباس شستنو تو رستوران کارکردنو جارو کردنه تا وقتی که درس بخونی و اگه درس نخونی اونجا زندگی خیلی مشکله و توی امریکا همه از صبح تا شب فقط کار میکنن.
در امریکا یه رشته هست که کل دورش 3 ساله و بعد از کالج فورا میتونی وارد شی بعدش هم زمان کاریتو خودت میتونی انتخاب کنی حقوقشم بالاست و اون پرستاریه. و شغلش پرستار کودک سالمندان و بیمارستانه. در کل چیزی که من فهمیدم این بود که اونجا هزینه تحصیل خیلی خیلی بالا هست. و درس خوندنم خیلی خیلی مشکله راحت وارد دانشگاه میشی ولی به سختی میای بیرون.و من خودم دیدم اگه بخوام تنهایی برم اونجا با اینکه اونجا فامیل هم دارم نمی تونم تنهایی و غربت و دوری از خانواده رو تحمل کنم. و تازه تو این شرایط باید تمرکز روی درسم هم داشته باشم. همه کارامو کردم که برم خیلی خوشحال بودم اما دمدمه رفتن پشیمون شدم چون دیدم تنهایی خیلی مشکله. بنابراین نرفتم. و یک آقا پسری رو هم میشناسم که چند سال پیش تنهایی رفت و به خاطر گرونی و درس خوندن که خیلی مشکل بود نتونست درس بخونه و اونجا موندگار شد و شغلش این بود که توی سردخونه کار میکرد و به خاطر تنهاییو غربتو... افسردگی گرفت موفق نشد.
اینا واقعیتها بودند فکر نکن اونجا بهشته. دختر خاله ی مامانم که 28 سال پیش با برادرش تنهایی رفتن درس خونده و خیلی موفقه و زندگیش عالیه اما باباش براش از اینجا پول میفرستاد و مجبور نبود کار کنه با این همه وقتی زنگ میزنه میگه شبا همش از تنهایی گریه میکردم و برام خیلی سخت بود.
اما اینم اضافه میکنم که کسیکه اونجا درس میخونه میشه جزئ موفق ترینها و زندگیش عالی میشه ولی سخته.
ولی من شنیدم اروپا از همه جا بهتره اما نمیدونم چطوریه و در موردش مطمون نیستم
اگه میتونی از عهده این مشکلات بربیای برو ولی اگه با یکی بری و یه همراه داشته باشی عالیه.
امیدوارم موفق بشی.

سلام دوست گرامی،
۱- اگر از اونهایی هستید که پول تحصیلتون رو (هرچند که حول و حوش ۲۰۰ میلیون یا بیشتر خواهد شد) خودتون میخواهید بدید، تقریبا هر جای دنیا که برید، در همه دانشگاه های خارج از کشور اگر هزینه تحصیل رو بپردازید به شما دکترا نهایتا خواهند داد. اما دانشگاه های آمریکا را تقریبا از این قضیه مستثنی کنید. بحث در اصل موضوع نیست. بحث اینست که به اکثر افرادی که اینطور (با پول خود) می خواهند بروند، ویزا داده نمی شود (بنا به دلایل خاص خودش). باز هم تحقیق کنید.
۲- اگر شما دنبال یک مدرک معتبر و از دانشگاه معتبر می گردید، باید به سراغ تمام دانشگاهای خوب و متوسط آمریکا بعد دانشگاه های خوب کانادا بعد دانشگاه های خوب اروپا (آلمان و انگلستان) و سپس به سراغ مابقی دانشگاه های آمریکا و کانادا بروید.
من در مورد مدرک گرفتن از هر دانشگاهی و هر جایی اطلاعات کافی ندارم ولی راجع به آمریکا و کانادا تا حد زیادی می دانم چون که تقریبا تا آخر خط رفته ام. در حال و هوای تثبیت اسکالرشیپ دکترایم و بررسی آژانسهای مسافرتی برای آمریکا بودم که همه چیز بهم خورد.
شما اگر می خواهی دکترا را هر جایی که شد بگیری (که اصلا توصیه نمی کنم) من اطلاعاتی ندارم چون فکر می کنم مراحل هر چند خیلی ساده ولی متفاوتی داشته باشه و من نمی دونم. ولی اگر طالب آمریکا و کانادا هستید:
۲-۰- باید یک دانشجوی تاپ باشید. صحبت کردن انگلیسی از بدیهیات است (تافل iBT شامل صحبت کردن هم هست). باید مقالات جهانی معتبر داشته باشید. اگر این شرایط را کسب نکرده اید خیلی به نتیجه خوشبین نباشید. آنها برتر ها را می خواهند و تقاضا برای آنها زیاد است. اگر اینطور نیستید، هنوز می توانید اینطور باشید. دنبال چاپ مقالات ISI باشید. معدل خوب هم البته که ملاک است ولی مقالات معتبر می تواند معدل پایین را پوشش دهد. یک مقاله ISI برای کارشناسی ارشد خوب است.
۲-۱- شما باید تافل خود رو گرفته باشید. یعنی مدرک در دستتون باشه که براشون بفرستی. نتنها تافل لازم هست بلکه ۹۹ درصد دانشگاه های آمریکا از شما برای دوره دکترا مدرک GRE هم می خواهند. دوره کارشناسی ارشد در آمریکا این مدرک دوم را نیاز ندارد.
۲-۲- مدرک دانشگاهی خود را در ایران کاملا بخرید و ترجمه کنید.
۲-۳- برای دانشگاه هایی که دوست دارید apply کنید و همه مدارک را بفرستید. (تا اینجا حداقل ۳ میلیون خرج خواهد داشت).
۲-۴- اگر در مرحله اول پذیرفته شدید، برای اسکالرشیپ یا همان بورسیه تحصیلی اقدام کنید. اگر مستحق دریافت بورسیه شدید، یعنی دانشگاه شما را شایسته کمک مالی دیده است و هزینه شما را تمام و کمال همراه با سایر هزینه ها خواهد پرداخت (پس هیچ پول اضافه ای لازم نیست). سفارت آمریکا در اکثر کشور ها به افراد بدون بورسیه، ویزای F1 که همان ویزای دانشجویی باشد، نمی دهد. در مورد کانادا کمی مسئله بهتر است. ولی نه به راحتی کشور های اروپایی. در ضمن گرفتن بورسیه برای کارشناسی ارشد بسیار سخت است. آنها بیشتر دانشجوی دکترا می خواهند.
۲-۵- حال که بورسیه را هم گرفتید تقریبا به ظاهر همه چیز تمام است اما: برای گرفتن ویزا باید به یک کشور دیگر بروید. تجربه دوستان نشان داده است که در ویزا دادن آمریکایی ها کاملا مزاجی عمل می کنند. کانادا هم همینطور است. بسیاری از دوستان تاپ و موفق من موفق به دریافت ویزا نشدند. بی دلیل. اروپا منطقی کار می کند.
۲-۶- اگر ویزای آمریکا را گرفتید، از هفت خوان رستم دیگر رد شدید. ولی حواستان باشد احتمالا ۴ سال برای دکترا و ۲ سال برای کارشناسی ارشد، باید آمریکا بمانید. اینکه وسطش فکر برگشت و سر زدن به خانواده و ... را بکنید، کاملا خطرناک است. چون به محض خروج از آمریکا با نوع ویزای دانشجویی، باید دوباره برای ویزا apply کنید که همان مشکلات قبلی را دارد. بسیاری از دوستانم این کار را کردند و در میان دکترا گرفتن از آمریکا، نتوانستند به آنجا برگردند و دکترای آنها کنسل شد. کانادا چنین نیست. در ایران سفارت دارد.
========================================
توجه داشته باشید که اگر به این راه می خواهید وارد شوید، بهتر است ابتدا روی خودتان و افزایش بنیه علمی خودتان (خصوصات مقالات خارجی ISI ) کار کنید.
در مورد مشکلات آنجا، غربت مسئله اساسی است. تنهایی آزارتان خواهد داد و چون ازدواج نکرده اید، دیدن روابط آزاد دختر و پسر در آنجا بیش از پیش به تنهاییتان و سایر مسائل وابسته دامن خواهد زد.
برای خودتان سبک سنگین کنید. اگر ارزشش برای شما بسیار زیاد است که این مشکلات چیزی نباشند، بسم ا...
من خودم در ابتدا خیلی از نرفتن ناراحت بودم ولی بعد حتی از اینکه نرفتم خوشحال هم هستم. شاید در آینده دوباره دنبالش باشم. من آدمی نیستم که دوری را تحمل کنم. بودن یک ساعت کنار خانواده ام برای من از هزار دکترا مهمتر است. زندگی نهایتا ۷۰ سال است که باید از لحظه لحظه آن لذت ببرید. پس هدفتان را از رفتن مشخص کنید و با اهداف کلی زندگیتان مقایسه کنید. برای من، ماندن در راستای اهدافم بیشتر بود. برای شما شاید بالعکس باشد. بحث اصلی اینست که بعد از اینکه دکترای خود را گرفتید، فرصتهای شغلی در آنجا برای شما هزاران برابر بیشتر از ایران خواهد بود. به همین دلیل است که ۹۹ درصد دانشجویان رفته به آنجا بر نمی گردند! چون اینجا زیاد برایشان کار و آنهم در شان یک دکتر از آمریکا نیست. من چنین کسی نبودم که آنجا بمانم...
در ضمن کسانی که ازدواج کرده باشند و یکی از آنها در دکترا قبول شود،‌ باز هم شانس رفتن به خارج به همان اندازه قبل خواهد بود. نه کمتر بلکه کمی بیشتر چرا که ویزا گرفتن برای افراد متاهل کمی ساده تر از گرفتن ویزا برای مجردهاست. مسئله ای که خیلی ها نمی دانند.
هر جور که هستید، موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ketetefid

سلام دوست گرامی،
۱- اگر از اونهایی هستید که پول تحصیلتون رو (هرچند که حول و حوش ۲۰۰ میلیون یا بیشتر خواهد شد)
.
.
.

۲-۳- برای دانشگاه هایی که دوست دارید apply کنید و همه مدارک را بفرستید. (تا اینجا حداقل ۳ میلیون خرج خواهد داشت).

---

این ارقام نجومی را از کجا درآوردید؟
ایشون باید سالی 20 میلیون خرج کنه و ده سال تحصیلش طول بکشه تا بشه 200 میلیون !!
مگه می خواد چیکار کنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

امتحان زبان و GRE به اضافه ترجمه مدارک و ارسال اونها ( مخصوصا برای این دانشجوی تاپی که شما مثال زدید با چند مقاله ISI ) چرا باید سه میلیون هزینه داشته باشه؟